Where did English come from? - Claire Bowern

ภาษาอังกฤษมาจากไหน - แคลร์ โบเวอร์น (Claire Bowern)

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Thitiporn Ratanapojnard

When we talk about English, we often think of it as a single language

เมื่อเราพูดถึงภาษาอังกฤษ เรามักจะคิดถึงมันเป็นเพียงภาษาหนึ่ง

but what do the dialects spoken in dozens of countries around the world

แต่ว่าภาษาถิ่นที่ใช้พูดกัน ในหลากหลายประเทศทั่วโลก

have in common with each other,

มีอะไรที่เหมือนกัน

or with the writings of Chaucer?

หรือเหมือนกับงานประพันธ์ของเชาเซอร์

And how are any of them related to the strange words in Beowulf?

และมีสักเท่าไรที่เกี่ยวข้องกับคำแปลกๆ ในบทกวีมหากาพย์เบวูล์ฟ

The answer is that like most languages,

คำตอบก็คือเช่นเดียวกับภาษาอื่นๆ

English has evolved through generations of speakers,

ภาษาอังกฤษมีวิวัฒนาการผ่านผู้ใช้ภาษา จากรุ่นสู่รุ่น

undergoing major changes over time.

ผ่านการเปลี่ยนแปลงสำคัญต่างๆ ตามกาลเวลา

By undoing these changes,

เมื่อปลดเปลื้องการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้

we can trace the language from the present day

เราสามารถย้อนรอยภาษาจากในปัจจุบัน

back to its ancient roots.

กลับไปยังรากเหง้าโบราณของมันได้

While modern English shares many similar words

ขณะที่ภาษาอังกฤษยุคใหม่ มีคำคล้ายมากมายร่วมกับ

with Latin-derived romance languages,

ภาษาโรมานซ์ที่ถูกดัดแปลงมาจากภาษาละติน

like French and Spanish,

เช่น ภาษาฝรั่งเศสและภาษาสเปน

most of those words were not originally part of it.

คำส่วนใหญ่เหล่านั้นไม่ได้เป็น ส่วนหนึ่งของภาษามาตั้งแต่ต้น

Instead, they started coming into the language

แต่ทว่า พวกมันเริ่มที่จะเข้ามาในภาษานี้

with the Norman invasion of England in 1066.

พร้อมกับการบุกรุกอังกฤษของชาวนอร์มัน ในปี ค.ศ. 1066

When the French-speaking Normans conquered England

เมื่อชาวนอร์มันผู้ใช้ภาษาฝรั่งเศส ยึดครองอังกฤษ

and became its ruling class,

และกลายเป็นชนชั้นปกครอง

they brought their speech with them,

พวกเขานำภาษาของพวกเขาเข้ามาด้วย

adding a massive amount of French and Latin vocabulary

เป็นการเพิ่มคำศัพท์ฝรั่งเศสและละตินจำนวนมาก

to the English language previously spoken there.

ให้กับภาษาอังกฤษที่ที่นั่นใช้กันอยู่ก่อนหน้านี้

Today, we call that language Old English.

ทุกวันนี้เราเรียกภาษานั้นว่า ภาษาอังกฤษโบราณ (Old English)

This is the language of Beowulf.

มันเป็นภาษาของเบวูล์ฟ

It probably doesn't look very familiar,

มันอาจดูไม่เป็นที่คุ้นเคยมากนัก

but it might be more recognizable if you know some German.

แต่มันเป็นที่คุ้นตามากขึ้น ถ้าคุณรู้ภาษาเยอรมัน

That's because Old English belongs to the Germanic language family,

นั่นเป็นเพราะว่า ภาษาอังกฤษโบราณ เป็นภาษาในตระกูลเยอรมันนิก

first brought to the British Isles in the 5th and 6th centuries

ที่ถูกนำเข้ามายังหมู่เกาะบริติชเป็นครั้งแรก ในศตวรรษที่ 5 และ 6

by the Angles, Saxons, and Jutes.

โดยชาวแองเกล แซกซอน และจูท

The Germanic dialects they spoke would become known as Anglo-Saxon.

ภาษาถิ่นเยอรมันนิกที่พวกเขาใช้กัน อาจเป็นที่รู้จักกันในชื่อ แองโกล-แซกซอน

Viking invaders in the 8th to 11th centuries

ผู้บุกรุกชาวไวกิ้งในศตวรรษที่ 8 ถึง 11

added more borrowings from Old Norse into the mix.

เพิ่มคำยืมจากภาษาเยอรมันโบราณ (Old Norse) เข้าไปอีก

It may be hard to see the roots of modern English

มันอาจจะไม่ง่ายนัก ที่จะเห็นรากของภาษาอังกฤษยุคใหม่

underneath all the words borrowed

ภายใต้คำทั้งหมดนี้ที่ยืมมา

from French, Latin, Old Norse and other languages.

จากภาษาฝรั่งเศส ละติน เยอรมันโบราณ และภาษาอื่นๆ

But comparative linguistics can help us by focusing on grammatical structure,

แต่ภาษาศาสตร์เปรียบเทียบสามารถช่วยเรา ให้จดจ่อไปที่โครงสร้างทางไวยกรณ์

patterns of sound changes,

รูปแบบของการเปลี่ยนเสียง

and certain core vocabulary.

และคำศัพท์หลักบางคำ

For example, after the 6th century,

ยกตัวอย่างเช่น หลังจากศตวรรษที่ 6

German words starting with "p," systematically shifted to a "pf" sound

คำเยอรมันที่ขึ้นต้นด้วย "p" เปลี่ยนไปเป็นเสียง "pf" อย่างเป็นระบบ

while their Old English counterparts kept the "p" unchanged.

ในขณะที่ภาษาอังกฤษโบราณคู่ของมัน ยังคงเสียง "p" ไว้ไม่เปลี่ยนแปลง

In another split, words that have "sk" sounds in Swedish

อีกความแตกต่างหนึ่งคือ คำที่มีเสียง "sk" จากภาษาสวีดิช

developed an "sh" sound in English.

พัฒนาไปเป็นเสียง "sh" ในภาษาอังกฤษ

There are still some English words with "sk,"

ยังคงมีคำภาษาอังกฤษบางคำที่มี "sk"

like "skirt," and "skull,"

เช่น "skirt" และ "skull"

but they're direct borrowings from Old Norse

แต่พวกมัน ถูกยืมมาจากภาษาเยอรมันโบราณโดยตรง

that came after the "sk" to "sh" shift.

ที่มาหลังจากการเปลี่ยน "sk" เป็น "sh"

These examples show us

ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เราเห็นว่า

that just as the various Romance languages descended from Latin,

เช่นเดียวกับภาษาโรมานซ์ต่างๆ ที่มีรากมาจากภาษาละติน

English, Swedish, German, and many other languages

ภาษาอังกฤษ, สวีดิช, เยอรมัน และอีกหลายภาษา

descended from their own common ancestor known as Proto-Germanic

มีรากมาจากภาษาต้นตระกูลร่วมของพวกมัน ที่รู้จักกันในชื่อ โปรโต-เยอรมันนิค

spoken around 500 B.C.E.

ที่ใช้กันในช่วง 500 ก่อนคริสกาล

Because this historical language was never written down,

เพราะว่าภาษาโบราณนี้ไม่เคยถูกจารึก

we can only reconstruct it by comparing its descendants,

เราได้แต่บูรณะโครงสร้างมันขึ้นใหม่ โดยการเปรียบเทียบกับภาษาที่พัฒนามาจากมัน

which is possible thanks to the consistency of the changes.

ซึ่งบางทีอาจต้องขอบคุณการเปลี่ยนแปลง ที่สม่ำเสมอ

We can even use the same process to go back one step further,

เราสามารถใช้กระบวนการเดียวกัน ย้อนขั้นตอนกลับขึ้นไป

and trace the origins of Proto-Germanic to a language called Proto-Indo-European,

และย้อนจากภาษาโปรโต-เยอรมันนิค ไปยังภาษาที่เรียกว่า โปรโต-อินโด-ยูโรเปียน

spoken about 6000 years ago

ที่ใช้กันราวๆ 6000 ปีก่อน

on the Pontic steppe in modern day Ukraine and Russia.

ในพอนทิค สเตปป์ (Pontic steppe) ที่ตั้งในปัจจุบันของยูเครนและรัสเซีย

This is the reconstructed ancestor of the Indo-European family

นี่เป็นภาษาโบราณในตระกูล อินโด-ยูโรเปียนที่ได้รับการบูรณะ

that includes nearly all languages historically spoken in Europe,

ที่รวมเอาเกือบทุกภาษา ที่ใช้กันในประวัติศาสตร์ยุโรป

as well as large parts of Southern and Western Asia.

เช่นเดียวกับในส่วนใหญ่ของเอเชียใต้ และตะวันตก

And though it requires a bit more work,

และแม้ว่าจะต้องใช้ความพยายามมากขึ้นอีกนิด

we can find the same systematic similarities, or correspondences,

เราก็สามารถพบความคล้ายเชิงระบบ ที่เหมือนๆ กันหรือเกี่ยวข้องกัน

between related words in different Indo-European branches.

ระหว่างคำที่เกี่ยวข้องกันในภาษาต่างๆ ในกลุ่มอินโด-ยูโรเปียน

Comparing English with Latin,

เมื่อเปรียบเทียบภาษาอังกฤษกับละติน

we see that English has "t" where Latin has "d",

เราจะเห็นว่าภาษาอังกฤษมี "t" ในขณะที่ภาษาละตินมี "d"

and "f" where latin has "p" at the start of words.

และ "f" ในขณะที่ภาษาละตินมี "p" ที่ต้นคำ

Some of English's more distant relatives include Hindi, Persian

สำหรับภาษาที่ห่างจากภาษาอังกฤษไปมากกว่านั้น เช่น ฮินดี, เปอร์เซียน

and the Celtic languages it displaced in what is now Britain.

และเซลติก พวกมันถูกนำไปใช้ ในบริเวณที่ตอนนี้คืออังกฤษ

Proto-Indo-European itself descended from an even more ancient language,

โปรโต-อินโด-ยูโรเปียน เองนั้นมีรากมาจาก ภาษาที่โบราณไปมากกว่านั้น

but unfortunately, this is as far back as historical and archeological evidence

แต่เสียดาย ที่หลักฐานทางประวัติศาสตร์ และโบราณคดี

will allow us to go.

พาเราย้อนเวลากลับไปได้ไกลสุดเท่านั้น

Many mysteries remain just out of reach,

ปริศนาอีกมากมายยังคงไกลเกินเอื้อม

such as whether there might be a link between Indo-European

เช่น จริงหรือไม่ ที่มันอาจมีตัวเชื่อมระหว่าง อินโด-ยูโรเปียน

and other major language families,

และตระกูลภาษาหลักอื่นๆ

and the nature of the languages spoken in Europe prior to its arrival.

และธรรมชาติของภาษาที่ใช้กันในยุโรป ก่อนที่ภาษานี้จะเข้ามาคืออะไร

But the amazing fact remains that nearly 3 billion people around the world,

แต่ความจริงอันน่าอัศจรรย์คือ การที่คนเกือบสามพันล้านคนทั่วโลก

many of whom cannot understand each other,

ที่ส่วนใหญ่ไม่เข้าใจภาษาของอีกฝ่าย

are nevertheless speaking the same words shaped by 6000 years of history.

ยังพูดคำเดียวกันที่ถูกสรรค์สร้างขึ้นมา ด้วยประวัติศาสตร์ 6000 ปี