Where did English come from? - Claire Bowern

Translator: soheila Jafari Reviewer: Mustafa Badri

When we talk about English, we often think of it as a single language

وقتی که درباره زبان انگلیسی صحبت می‌کنیم، اغلب فکر می‌کنیم یک زبان واحد هست

but what do the dialects spoken in dozens of countries around the world

ولی این گویشهایی که مردم در سراسر جهان دارند

have in common with each other,

چه وجه اشتراکی با هم

or with the writings of Chaucer?

یا با نوشته‌های چاسر دارند؟

And how are any of them related to the strange words in Beowulf?

و چگونه هریک از آنها با واژه های عجیب کتاب حماسی بیوولف مرتبط هستند؟

The answer is that like most languages,

پاسخ این است: مانند بیشتر زبان‌ها،

English has evolved through generations of speakers,

انگلیسی نیز نسل به نسل از طریق انگلیسی زبانان تکامل یافته،

undergoing major changes over time.

و دستخوش تغییرات زیادی در طول تاریخ شده است.

By undoing these changes,

با موشکافی این تغییرات

we can trace the language from the present day

می‌توانیم زبان امروزی را

back to its ancient roots.

تا ریشه‌های قدیمی آن دنبال کنیم.

While modern English shares many similar words

گر چه انگلیسی مدرن واژه‌های مشابه زیادی

with Latin-derived romance languages,

با زبانهای رومی-برگرفته از لاتین

like French and Spanish,

مثل فرانسوی و اسپانیایی دارد،

most of those words were not originally part of it.

بیشتر این واژه‌ها در اصل بخشی ازانگلیسی نبوده است.

Instead, they started coming into the language

بلکه، ورود این واژه ها به زبان انگلیسی

with the Norman invasion of England in 1066.

با تهاجم نورمن‌ها به انگلستان در سال ۱۰۶۶ میلادی آغاز شد.

When the French-speaking Normans conquered England

هنگامی که نورمن‌های فرانسوی زبان انگلستان را فتح کردند

and became its ruling class,

و تبدیل به طبقه حاکم شدند،

they brought their speech with them,

زبانشان را با خودشان آوردند،

adding a massive amount of French and Latin vocabulary

و مقدار بسیار زیادی از واژه های فرانسوی را

to the English language previously spoken there.

به زبان انگلیسی قبلی اضافه کردند.

Today, we call that language Old English.

امروزه، به آن زبان انگلیسی کهن می‌گوییم.

This is the language of Beowulf.

این زبان کتاب حماسی بیوولف هست.

It probably doesn't look very familiar,

احتمالا خیلی به نظر آشنا نیست،

but it might be more recognizable if you know some German.

اما اگرکمی آلمانی بدانید آن وقت بیشتر قابل فهم می‌شود.

That's because Old English belongs to the Germanic language family,

به این دلیل که انگلیسی کهن به خانواده زبان آلمانی تعلق دارد،

first brought to the British Isles in the 5th and 6th centuries

و در قرن پنجم و ششم وارد جزایر انگیس شد

by the Angles, Saxons, and Jutes.

آنهم توسط آنگلها،ساکسون ها وجوتها.

The Germanic dialects they spoke would become known as Anglo-Saxon.

لهجه آلمانی که آنها صحبت می‌کردند با عنوان آنگلوساکسون شناخته شد.

Viking invaders in the 8th to 11th centuries

مهاجمان وایکینگ در قرن هشتم تا یازدهم میلادی

added more borrowings from Old Norse into the mix.

لغات زیادی با منشا اسکاندیناوی کهن به این زبان مختلط اضافه کردند.

It may be hard to see the roots of modern English

شاید سخت باشد که ریشه زبان انگلیسی مدرن را پیدا کنید

underneath all the words borrowed

زیرا واژگانی هستند که از زبانهای

from French, Latin, Old Norse and other languages.

فرانسوی، لاتین، نورس کهن و دیگر زبانها وام گرفته شده اند.

But comparative linguistics can help us by focusing on grammatical structure,

اما زبان‌شناسی تطبیقی از طریق تمرکز بر ساختار گرامری

patterns of sound changes,

الگوهای تغییرات صدا،

and certain core vocabulary.

و واژگان اصلی به ما کمک می‌کند.

For example, after the 6th century,

برای مثال: بعد از قرن ششم میلادی،

German words starting with "p," systematically shifted to a "pf" sound

کلمات آلمانی که با حرف« پP» شروع می‌شدند بطور منظم به صدای «پفPf» تغییر کرند

while their Old English counterparts kept the "p" unchanged.

در حالی که کلمات انگلیسی کهن با صدای « پP» باقی ماندند.

In another split, words that have "sk" sounds in Swedish

در تقسیم دیگری، واژه هایی که صدای «سSK» در زبان سوئدی دارند

developed an "sh" sound in English.

تبدیل به صدای «شsh» در زبان انگلیسی شدند.

There are still some English words with "sk,"

هنوز واژه های انگلیسی با صدای «سSK»

like "skirt," and "skull,"

مانند «skirt» و «skull» وجود دارد.

but they're direct borrowings from Old Norse

اما آنها مستقیما از زبان اسکاندیناوی کهن اقتباس شده

that came after the "sk" to "sh" shift.

که بعد ها «سSK» به «شsh» تغییر کرد.

These examples show us

این مثال‌ها به ما نشان می‌دهند

that just as the various Romance languages descended from Latin,

که تعدادی اززبان‌های رومی‌تبار مختلف

English, Swedish, German, and many other languages

مانند انگلیسی، سوئدی، آلمانی، و خیلی زبان‌های دیگر

descended from their own common ancestor known as Proto-Germanic

که از تبار پیشین مشترکشان به نام نیا-آلمانی که حدود ۵۰۰ سال قبل

spoken around 500 B.C.E.

از میلاد مورد استفاده قرا می‌گرفت منشای لاتین دارند.

Because this historical language was never written down,

به دلیل اینکه این زبان تاریخی هرگز نوشته نشده است،

we can only reconstruct it by comparing its descendants,

تنها می‌توانیم با مقایسه فرزندانش آن را بازسازی کنیم،

which is possible thanks to the consistency of the changes.

آن هم بخاطر پیوستگی تغییرات زبانی است.

We can even use the same process to go back one step further,

ما حتی می‌توانیم همین فرایند را یک قدم عقبتر برده،

and trace the origins of Proto-Germanic to a language called Proto-Indo-European,

ریشه زبانهای نیا-آلمانی را تا زبانی به نام نیا- هند و اروپایی ردیابی کنیم.

spoken about 6000 years ago

که ۶،۰۰۰ سال قبل با این زبان

on the Pontic steppe in modern day Ukraine and Russia.

در پونتیک استپ که در جهان امروز به آن اُکراین و روسیه می‌گویند حرف زده می‌شد.

This is the reconstructed ancestor of the Indo-European family

این بازسازی پیشینه خانواده زبان‌های هند و اروپایی هست

that includes nearly all languages historically spoken in Europe,

که شامل تقریبا همه زبانهای تاریخی اروپایی،

as well as large parts of Southern and Western Asia.

و همچنین بخش عمده ای از جنوب و غرب آسیا می شود.

And though it requires a bit more work,

هر چند که این به کمی کار بیشترنیازدارد،

we can find the same systematic similarities, or correspondences,

اما می توانیم با همین روش سیستماتیک شباهتها، یا تطابق،

between related words in different Indo-European branches.

بین کلمات مرتبط را درزبانهای مختلف شاخه های هند و اروپایی پیدا کنیم.

Comparing English with Latin,

در مقایسه زبان انگلیسی با زبان لاتین،

we see that English has "t" where Latin has "d",

می بینیم که انگلیسی «تT» دارد و لاتین «دD» دارد،

and "f" where latin has "p" at the start of words.

و «فF» انگلیسی به جای «پP» لاتین در آغاز واژه ها قرار می‌گیرد.

Some of English's more distant relatives include Hindi, Persian

برخی از بستگان دورتر زبان انگلیسی از جمله زبان های هندی، فارسی

and the Celtic languages it displaced in what is now Britain.

و سلتیک به آنجا که امروز بریتانیاهست نقل مکان کرده اند.

Proto-Indo-European itself descended from an even more ancient language,

خود زبان نیا - هند و اروپایی از یک زبان حتی بیشترباستانی آمده است ،

but unfortunately, this is as far back as historical and archeological evidence

اما متاسفانه، این جایی است که بیشتر از آن مدارک تاریخی و باستان شناسی

will allow us to go.

به ما اجازه نمی دهد که ادامه دهیم.

Many mysteries remain just out of reach,

و بسیاری از رمز و رازها مکتوم باقی می ماند،

such as whether there might be a link between Indo-European

از جمله اینکه آیا ممکن است رابطه ای بین زبان هند و اروپایی

and other major language families,

و دیگر خانواده زبانهای عمده باشد؟

and the nature of the languages spoken in Europe prior to its arrival.

و ماهیت زبان گفتاری در اروپای قدیمی قبل از ورود زبانهای جدیدتر چه بوده؟

But the amazing fact remains that nearly 3 billion people around the world,

اما این واقعیت شگفت انگیز باقیست که نزدیک به ۳ میلیارد نفر در سراسر جهان هستند

many of whom cannot understand each other,

که خیلی ازآنها زبان یکدیگر را نمی فهمند

are nevertheless speaking the same words shaped by 6000 years of history.

گرچه با همان واژه هایی حرف می‌زنند که در طول ۶،۰۰۰ سال شکل گرفته‌اند.