The tragic myth of Orpheus and Eurydice - Brendan Pelsue

Vertaald door: Rana Esen Nagekeken door: Bieke Van Gelder

It was the perfect wedding, the guests thought.

Het was de perfecte bruiloft, vonden de gasten.

The groom was Orpheus, the greatest of all poets and musicians.

De bruidegom was Orpheus, de beste van alle dichters en muzikanten.

The bride Eurydice, a wood nymph.

De bruid Eurydice, een bosnimf.

Anyone could tell the couple was truly and deeply in love.

Iedereen wist dat de liefde van het paar echt was.

Suddenly, Eurydice stumbled, then fell to the ground.

Opeens struikelde Eurydice en viel ze op de grond.

By the time Orpheus reached her side, she was dead,

Nog voor Orpheus bij haar was, was ze al dood

and the snake that had bitten her was slithering away through the grass.

en de slang die haar gebeten had, ontsnapte door het gras.

Following Eurydice’s funeral,

Na Eurydice's begrafenis

Orpheus was overcome with a grief the human world could not contain,

was Orpheus zo dronken van een verdriet te zwaar voor deze aardse wereld

and so he decided he would journey to the land of the dead,

dat hij besliste af te reizen naar de onderwereld --

a place from which no living creature had ever returned, to rescue his beloved.

een plek waarvan nog nooit een leven wezen was teruggekeerd --

om zijn geliefde te redden.

When Orpheus reached the gates of the underworld, he began to strum his lyre.

Toen Orpheus de poorten van de onderwereld bereikte,

begon hij zijn lier te bespelen.

The music was so beautiful that Cerberus, the three-headed dog who guards the dead,

De muziek was zo mooi dat Cerberus, de driekoppige hond die de doden bewaakt,

lay down as Orpheus passed.

ging liggen toen Orpheus voorbijkwam.

Charon, the ferry captain who charged dead souls to cross the River Styx,

Charon, de veerman die dode zielen liet betalen om de rivier Styx te kruisen,

was so moved by the music that he brought Orpheus across free of charge.

was zo weg van de muziek dat hij Orpheus zonder betalen overzette.

When Orpheus entered the palace of Hades and Persephone,

Toen Orpheus het paleis binnenliep van Hades en Persephone,

the king and queen of the dead,

de koning en koningin van de dood,

he began to sing.

begon hij te zingen.

He sang of his love for Eurydice, and said she had been taken away too soon.

Hij zong over zijn liefde voor Eurydice en zei dat ze te vroeg was weggenomen.

The day would come when she, like all living creatures,

De dag zou komen dat ze -- zoals alle levende wezens --

dwelled in the land of the dead for all eternity,

voor eeuwig in het dodenrijk zou wonen,

so couldn’t Hades grant her just a few more years on Earth?

dus kon Hades haar niet een paar jaar meer op aarde gunnen?

In the moment after Orpheus finished, all hell stood still.

Toen Orpheus ophield met zingen, stond de hele hel stil.

Sisyphus no longer rolled his rock up the hill.

Sisyphus duwde zijn rots niet langer de heuvel op.

Tantalus did not reach for the water he would never be allowed to drink.

Tantalus reikte niet meer naar het water dat hij nooit zou mogen drinken.

Even the Furies, the demonic goddesses of vengeance, wept.

Zelfs de Erinyen, de demonische godinnen van wraak, huilden.

Hades and Persephone granted Orpheus’s plea, but on one condition.

Hades en Persephone stemden in, maar op één voorwaarde:

As he climbed back out of the underworld,

terwijl hij terug uit de onderwereld klom,

he must not turn around to see if Eurydice was following behind him.

mocht hij niet omkijken om te zien of Eurydice hem aan het volgen was.

If he did, she would return to the land of the dead forever.

Als hij dat wel deed, zou ze voor altijd terugkeren naar het land van de doden.

Orpheus began to climb.

Orpheus begon te klimmen.

With each step,

Met elke stap

he worried more and more about whether Eurydice was behind him.

maakte hij zich meer en meer zorgen of Eurydice achter hem was.

He heard nothing— where were her footsteps?

Hij hoorde niks --- waar waren haar voetstappen?

Finally, just before he stepped out of the underworld

Op het laatst, net voordat hij uit de onderwereld stapte

and into the bright light of day,

en het heldere licht van de dag in,

he gave into temptation.

gaf hij aan de verleiding toe.

Orpheus tried to return to the underworld, but was refused entry.

Orpheus probeerde terug te keren naar de onderwereld,

maar hij mocht niet meer binnen.

Separated from Eurydice,

Gescheiden van Eurydice

Orpheus swore never to love another woman again.

zweerde Orpheus om nooit nog een andere vrouw lief te hebben.

Instead, he sat in a grove of trees and sang songs of lovers.

In plaats daarvan zong hij in een bos liederen over geliefden.

There was Ganymede, the beautiful boy who Zeus made drink-bearer to the gods.

Er was Ganymedes,

de knappe jongen die Zeus wijnschenker maakte voor de goden.

There was Myrrah, who loved her father and was punished for it,

Er was Myrra, die haar vader liefhad en daarvoor gestraft werd,

and Pygmalion, who sculpted his ideal woman out of ivory,

en Pygmalion, die zijn ideale vrouw uit ivoor beeldhouwde

then prayed to Venus until she came to life.

en dan tot Venus bad totdat ze tot leven kwam.

And there was Venus herself,

En dan had je Venus zelf,

whose beautiful Adonis was killed by a wild boar.

wier mooie Adonis vermoord was door een everzwijn.

It was as if Orpheus’s own love and loss

Het was alsof Orpheus' eigen liefde en verlies

had allowed him to see into the hearts of gods and people everywhere.

hem een inkijk hadden gegeven in de harten van goden en mensen overal.

For some, however, poetry was not enough.

Voor sommigen was poëzie echter niet genoeg.

A group of wild women called the Maenads

Een groep van wilde vrouwen genaamd de Maenaden,

could not bear the thought that a poet who sang so beautifully of love

kon het niet hebben dat een dichter die zo mooi over de liefde zong

would not love them.

hen niet zou liefhebben.

Their jealousy drove them to a frenzy and they destroyed poor Orpheus.

Hun jaloezie bracht hen tot waanzin en ze vernietigden de arme Orpheus.

The birds, nature’s singers, mourned Orpheus,

De vogels, de zangers van de natuur, rouwden om Orpheus,

as did the rivers, who made music as they babbled.

net als de rivieren, die muziek maakten terwijl ze babbelden.

The world had lost two great souls.

De wereld raakte twee mooie zielen kwijt.

Orpheus and Eurydice had loved each other so deeply that when they were separated,

Orpheus en Eurydice hielden zo veel van elkaar dat toen ze gescheiden werden,

Orpheus had understood the pain and joys of lovers everywhere,

Orpheus de pijn en de vreugde van geliefden had begrepen

and a new art form, the love poem, was born.

en een nieuwe vorm van kunst, het liefdesgedicht, was geboren.

While the world wept, Orpheus found peace, and his other half, in the underworld.

Terwijl de aarde huilde,

vond Orpheus vrede én zijn geliefde in de onderwereld.

There, to this day, he walks with Eurydice along the banks of the River Styx.

Daar wandelt hij tot op deze dag met haar langs de oevers van de Styx.

Sometimes, they stroll side by side;

Soms wandelen ze naast elkaar,

sometimes, she is in front;

soms loopt zij vooraan

and sometimes, he takes the lead, turning to look back at her as often as he likes.

en soms pakt hij de leiding

om zoveel als hij maar wil achterom te kunnen kijken.