The myth of Sisyphus - Alex Gendler

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

Whether it’s being chained to a burning wheel, turned into a spider,

လောင်ကျွမ်းနေတဲ့ ဘီးတစ်ဘီးမှာ ချည် နှောင်ခံရပြီး ပင့်ကူတစ်ကောင်အဖြစ်ပြောင်းတာ

or having an eagle eat one’s liver,

(သို့) လူတစ်ဦးရဲ့ အသည်းကို လင်းယုန်စာ ကျွေးတာဖြစ်စေ

Greek mythology is filled with stories of the gods

ဂရိဒဏ္ဍာရီဟာ သူတို့ကို အမျက်သင့်စေသူ သေမျိုးတွေအပေါ်

inflicting gruesome horrors on mortals who angered them.

စက်ဆုပ်စရာ အနိဋ္ဌာရုံတွေဖြစ်စေတဲ့ နတ်ဘုရာတွေရဲ့ ပုံပြင်တွေနဲ့ ပြည့်နေပါတယ်။

Yet one of their most famous punishments is not remembered

ဒါပေမဲ့ သူတို့ရဲ့ပြစ်ဒဏ်ပေးမှုတွေထဲက အကျော်ကြားဆုံးတစ်ခုကတော့

for its outrageous cruelty, but for its disturbing familiarity.

တရားလွန်ရက်စက်မှုကြောင့် အမှတ်ရတာမဟုတ်ပဲ ၎င်းရဲ့ လန့်စရာ အကျွမ်းဝင်မှုကြောင့်ပါ။

Sisyphus was the first king of Ephyra, now known as Corinth.

Sisyphus ဟာ အခု Corinth လို့သိကြတဲ့ Ephyra ရဲ့ ပထမဆုံး ဘုရင်ပါ။

Although a clever ruler who made his city prosperous, he was also a devious tyrant

သူ့ရဲမြို့ကို ဖြစ်ထွန်းစည်ပင်စေတဲ့ တော်တဲ့ ခေါင်းဆောင်ဆိုပေမဲ့

who seduced his niece and killed visitors to show off his power.

တူမကိုမြှူဆွယ်၊ အာဏာပြဖို့ ဧည့်သည်တွေကို သတ်ခဲ့တဲ့ စဉ်းလဲတဲ့အာဏာရှင်လည်းဖြစ်ခဲ့တယ်။

This violation of the sacred hospitality tradition greatly angered the gods.

အထွတ်အမြတ်ထားရာ ပျူငှာမှု အစဉ်အလာ ချိုးဖောက်မှုက နတ်ဘုရားတွေကို အမျက်ရှစေတယ်

But Sisyphus may still have avoided punishment

ဒါပေမဲ့ Sisyphus ဟာ သူ့ရဲ့မဆင်မခြင် ယုံကြည်စိတ်သာ

if it hadn’t been for his reckless confidence.

မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် ပြစ်ဒဏ်ကို ရှောင်ရှားနိုင်ခဲ့လောက်တယ်။

The trouble began when Zeus kidnapped the nymph Aegina,

ပြဿနာက Zeus မြစ်စောင့်နတ်သမီး Aegina ကို လင်းယုန်ငှက်ကြီးအသွင် သယ်ဆောင်ပြီး

carrying her away in the form of a massive eagle.

ပြန်ပေးဆွဲတဲ့အခါမှာ စတင်ပါတယ်။

Aegina’s father, the river god Asopus, pursued their trail to Ephyra,

Aegina ရဲ့ဖခင်၊ မြစ်စောင့်နတ် Asopus က Ephyra ထိ သူတို့ကို ခြေရာခံလိုက်တော့

where he encountered Sisyphus.

အဲဒီမှာ Sisyphus နဲ့ တွေဆုံတယ်။

In exchange for the god making a spring inside the city,

မြို့တွင်းမှာ စမ်းတစ်ခုဖန်တီးပေးတဲ့ နတ်အတွက် ဖလှယ်တဲ့အနေနဲ့

the king told Asopus which way Zeus had taken the girl.

Zeus က မိန်းကလေးကိုခေါ်သွားတဲ့လမ်းကို ဘုရင်က Asopus ကိုပြောပြခဲ့တယ်။

When Zeus found out, he was so furious that he ordered Thanatos, or Death,

Zeus သိရှိသွားတော့ အင်မတန်ဒေါသထွက်ပြီး Thanatos (သို့) သေမင်းကို အမိန့်ပေးခဲ့တယ်၊

to chain Sisyphus in the underworld so he couldn’t cause any more problems.

ဘာပြဿနာမှ ထပ်မလုပ်နိုင်အောင် Sisyphus ကို အပလောကမှာ သံခြေကျင်းခတ်ခဲ့တယ်။

But Sisyphus lived up to his crafty reputation.

ဒါပေမဲ့ Sisyphus ဟာ သူ့ရဲ့ကလိမ်ဉာဏ် ဂုဏ်သတင်းနဲ့ လျော်ညီအောင်နေခဲ့တယ်၊

As he was about to be imprisoned,

သူ့ကို ထောင်ချတော့မယ့်ဆဲဆဲမှာ

the king asked Thanatos to show him how the chains worked

ဘုရင်က Thanatos ကို သံကြိုးတွေ လုပ်ဆောင်ပုံကို သူကို ပြခိုင်းခဲ့တယ်၊

– and quickly bound him instead, before escaping back among the living.

ရှင်နေသူတွေအကြား ပြန်မလွတ်ခင်လေးမှာ သူ့နေရာ အလျင်အမြန် ချည်လိုက်တယ်။

With Thanatos trapped, no one could die, and the world was thrown into chaos.

Thanatos ပိတ်မိတော့ ဘယ်သူမှ မသေနိုင်တော့ဘဲ လောကကြီးဟာ ဖရိုဖရဲထဲ ပစ်ချခံရတယ်။

Things only returned to normal when the god of war Ares,

အခြေအနေတွေ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတာက စစ်နတ်ဘုရား Ares က စစ်ပွဲတွေဟာ

upset that battles were no longer fun, freed Thanatos from his chains.

ပျော်စရာမကောင်းတော့တာကို စိတ်ပျက်ပြီး Thanatos ကို ချည်နှောင်တာကလွှတ်ပေးတဲ့အခါပါ

Sisyphus knew his reckoning was at hand.

Sisyphus ဟာ သူ့ရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်က လက်တစ်ကမ်းမှာဆိုတာ သိခဲ့တယ်။

But he had another trick up his sleeve.

ဒါပေမဲ့ သူ့မှာ လိုခါသုံးဖို့ နောက်ထပ် လှည့်ကွက်ရှိသေးတယ်။

Before dying, he asked his wife Merope to throw his body in the public square,

မသေခင်လေးမှာ သူ့ဇနီးMerope ကို သူ့ခန္ဓာကို အများသုံးရင်ပြင်ထဲ လွှင့်ပစ်ခိုင်းခဲ့တယ်၊

from where it eventually washed up on the shores of the river Styx.

အဲဒီကနေ သူ့ကိုယ်ဟာ နောက်ဆုံး Styx မြစ်ရဲ့ ကမ်းတွေမှာ ကမ်းတင်ခဲ့တယ်။

Now back among the dead, Sisyphus approached Persephone,

အခုတော့ လူသေတွေကြား ပြန်သွားပြီး Sisyphus ဟာ Persephone ကို ချဉ်းကပ်ခဲ့တယ်၊

queen of the Underworld, and complained

အပလောကရဲ့ ဘုရင်မဖြစ်ပြီး

that his wife had disrespected him by not giving him a proper burial.

သူ့ဇနီးက သူ့ကို မည်မည်ရရ မသင်္ဂြိုလ်ဘဲ မရိုမသေလုပ်တယ်လို့ မကျေမနပ်ပြောသူပေါ့။

Persephone granted him permission to go back to the land of living

Persephone က သူ့အလုပ်ပြီးတဲ့အခါ ပြန်လာဖို့ သတ်မှတ်ချက်နဲ့

and punish Merope, on the condition that he would return when he was done.

သူ့ကို သက်ရှိတိုင်းပြည်ကို ပြန်ခွင့်ပေးကာ Merope ကို အပြစ်ပေးတယ်၊

Of course, Sisyphus refused to keep his promise,

တကယ်ကျတော့ Sisyphus ဟာ သူ့ကတိကိုစောင့်ထိန်းဖို့ ငြင်းဆန်ခဲ့တယ်၊

now having twice escaped death by tricking the gods.

အခုတော့ နတ်ဘုရားတွေကို လှည့်စားပြီး သေမင်းဆီက နှစ်ကြိမ်လွတ်ခဲ့ပြီလေ။

There wouldn’t be a third time,

တတိယအကြိမ် ရှိတော့မှာမဟုတ်ဘူး၊

as the messenger Hermes dragged Sisyphus back to Hades.

ဆက်သား Hermes က Sisyphus ကို Hades ဆီ ဒရွတ်တိုက်ဆွဲလာတာကြောင့်ပါ။

The king had thought he was more clever than the gods,

သူဟာ နတ်ဘုရားတွေထက် ပိုတော်တယ်လို့ ဘုရင်က တွေးခဲ့ပေမဲ့

but Zeus would have the last laugh.

နောက်ဆုံးတော့ Zeus အနိုင်ရမှာပါပဲ။

Sisyphus’s punishment was a straightforward task

Sisyphus ရဲ့ ပြစ်ဒဏ်က ရိုးရိုးစင်းစင်း အလုပ်တစ်ခုပါ၊

– rolling a massive boulder up a hill.

ဧရာမကျောက်တုံးကြီးကို တောင်ကုန်း တစ်ခုပေါ် တွန်းတင်တာပါ။

But just as he approached the top, the rock would roll all the way back down,

ဒါပေမဲ့ ထိပ်ကို ချဉ်းကပ်လာတဲ့အခိုက်မှာ ကျောက်တုံးဟာ ပြန်ပြီးလိမ့်ကျလာလိမ့်မယ်၊

forcing him to start over

သူ့ကို တစ်ဖန်ပြန်စဖို့ ခိုင်းရင်းပေါ့၊

…and over, and over, for all eternity.

အကြိမ်ကြိမ် အဆုံးမဲ့ကာလအထိလေ။

Historians have suggested that the tale of Sisyphus may stem from ancient myths

Sisyphus ပုံပြင်ဟာ နေထွက်ခြင်း၊နေဝင်ခြင်း (သို့) သဘာဝစက်ဝန်းတွေအကြောင်း

about the rising and setting sun, or other natural cycles.

ရှေးဟောင်း ဒဏ္ဍာရီတွေကနေ အရင်းခံလောက်တယ် လို့သမိုင်းပညာရှင်တွေ ညွှန်းထားပါတယ်။

But the vivid image of someone condemned to endlessly repeat a futile task

ဒါပေမဲ့ အချည်းနှီးအလုပ်ကို အဆုံးမဲ့ထပ်လုပ် ဖို့ အပြစ်ချခံရသူရဲ့ထင်ရှားတဲ့ အသွင်ဟာ

has resonated as an allegory about the human condition.

လူသား အခြေအနေအကြောင်း ပုံဆောင်မှုတစ်ခုကို မြည်ဟိန်းစေခဲ့တယ်။

In his classic essay The Myth of Sisyphus,

သူ့ရဲ့ဂန္ဓဝင်မြောက် ရသစာတမ်း The Myth of Sisyphus မှာ

existentialist philosopher Albert Camus compared the punishment

ဖြစ်တည်မှုပဓာနဝါဒီ ဒဿနပညာရှင် Albert Camus ဟာ ပြစ်ဒဏ်ကို

to humanity’s futile search for meaning and truth

အဓိပ္ပာယ်မဲ့ပြီး ဂရုမစိုက်တဲ့စကြာဝဠာထဲမှာ လူ့လောကရဲ့ အဓိပ္ပာယ်နဲ့

in a meaningless and indifferent universe.

အမှန်တရားအတွက် အချည်းနှီး ရှာဖွေမှုနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ပြခဲ့တယ်။

Instead of despairing, Camus imagined Sisyphus defiantly meeting his fate

စိတ်ပျက်တာအစား Camus ဟာ Sisyphus ကျောက်တုံးကို တစ်ဖန် စပြန်လှိမ့်ဖို့

as he walks down the hill to begin rolling the rock again.

သူတောင်ကုန်းအဆင်းမှာ ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း ကြမ္မာကို ရင်ဆိုင်တာကို စိတ်ကူးခဲ့တယ်။

And even if the daily struggles of our lives

ကျွန်ုပ်တို့ ဘဝတွေရဲ့ နေ့စဉ်ရုန်းကန်မှုတွေဟာ

sometimes seem equally repetitive and absurd,

တစ်ခါတစ်လေမှာ အလားတူ ထပ်တလဲလဲနဲ့ အဓိပ္ပာယ်မရှိ ဖြစ်နေပုံရတာတောင်

we still give them significance and value by embracing them as our own.

ဒါတွေကို ကိုယ်ပိုင်အဖြစ်ပွေ့ဖက်ရင်း ဒါတွေကို အရေးထား၊ တန်ဖိုးထားနေဆဲပါ။