The myth of Sisyphus - Alex Gendler

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Mary Jane

Whether it’s being chained to a burning wheel, turned into a spider,

چه زنجیر شدن به چرخی سوزان، یا تبدیل شدن به عنکبوت باشد،

or having an eagle eat one’s liver,

یا اینکه عقابی جگر کسی را بخورد،

Greek mythology is filled with stories of the gods

افسانه‌های یونان پر از داستان‌های خدایان است

inflicting gruesome horrors on mortals who angered them.

که وحشت‌های خوف‌ناک به میراهایی که آنها را عصبانی کرده‌اند وارد می‌کنند.

Yet one of their most famous punishments is not remembered

اما یکی از مشهورترین عذاب‌های آنها

for its outrageous cruelty, but for its disturbing familiarity.

به خاطر قصاوت بی حد و آشنایی آزار دهنده‌اش به یاد آورده نمی‌شود.

Sisyphus was the first king of Ephyra, now known as Corinth.

سیزیف اولین پادشاه افیرا بود که حالا به نام قرنتس شناخته می‌شود.

Although a clever ruler who made his city prosperous, he was also a devious tyrant

هرچند پادشاهی باهوش بود و باعث رونق شهرش شد، اما او ستمکاری حیله‌گر بود

who seduced his niece and killed visitors to show off his power.

که برادرزاده‌اش را فریب داد و بازدیدکنندگان را کشت تا قدرتش را نشان دهد.

This violation of the sacred hospitality tradition greatly angered the gods.

تخطی از سنت حسنه مهمان دوستی خدایان را عمیقاً عصبانی کرد.

But Sisyphus may still have avoided punishment

اما باز هم ممکن بود سیزیف مجازات نشود

if it hadn’t been for his reckless confidence.

اگر به خاطر خودبزرگ‌بینی گستاخانه‌اش نبود.

The trouble began when Zeus kidnapped the nymph Aegina,

مشکل از آنجا شروع شد که زئوس آژینای حوری را ربود،

carrying her away in the form of a massive eagle.

و او را در هیبت عقابی عظیم حمل کرد.

Aegina’s father, the river god Asopus, pursued their trail to Ephyra,

پدر آژینا، آسوپوس خدای رود، رد آنها را تا افیرا دنبال کرد،

where he encountered Sisyphus.

جایی که با سیزیف ملاقات نمود.

In exchange for the god making a spring inside the city,

در عوض اینکه خدا بهاری را در شهر جاری کند،

the king told Asopus which way Zeus had taken the girl.

شاه به آسوپوس گفت زئوس دخترش را به کدام سمت برده است.

When Zeus found out, he was so furious that he ordered Thanatos, or Death,

وقتی زئوس فهمید، چنان خشمگین شد که به تاناتوس، یا مرگ فرمان داد

to chain Sisyphus in the underworld so he couldn’t cause any more problems.

سیزیف را در دنیایی زیرین به بند کشد تا دیگر دردسری درست نکند.

But Sisyphus lived up to his crafty reputation.

اما سیزیف به فریبکاری شهره بود.

As he was about to be imprisoned,

وقتی داشت به اسیری می‌رفت،

the king asked Thanatos to show him how the chains worked

پادشاه از تاناتوس خواست که روش کار زنجیرها را به او نشان دهد

– and quickly bound him instead, before escaping back among the living.

و بعد به سرعت، پیش از آن که به میان زندگان فرار کند، او را به بند کشید.

With Thanatos trapped, no one could die, and the world was thrown into chaos.

تاناتوس که به دام افتاد، دیگر کسی نمی‌توانست بمیرد و دنیا پر از بلوا شد.

Things only returned to normal when the god of war Ares,

تنها وقتی شرایط به حالت طبیعی برگشت که خدای جنگ، آرس،

upset that battles were no longer fun, freed Thanatos from his chains.

ناراحت از اینکه جنگ‌ها دیگر سرگرم‌کننده نبودند، تاناتوس را از زنجیر رهانید.

Sisyphus knew his reckoning was at hand.

سیزیف می‌دانست که به حسابش خواهند رسید.

But he had another trick up his sleeve.

اما او حقه دیگری در آستین داشت.

Before dying, he asked his wife Merope to throw his body in the public square,

پیش از مردن، از همسرش میروپه خواست تا بدن عریانش را در میدان شهر بیندازد،

from where it eventually washed up on the shores of the river Styx.

و از آنجا بود که در نهایت تا کرانه رود استیکس با آب برده شد.

Now back among the dead, Sisyphus approached Persephone,

حالا در میان مردگان، سیزیف نزد پرسفونه،

queen of the Underworld, and complained

الهه دنیای زیرین رفت و شکایت کرد

that his wife had disrespected him by not giving him a proper burial.

که همسرش به او بی‌حرمتی کرده و برایش مراسمی درخور برگزار نکرده است.

Persephone granted him permission to go back to the land of living

پرسفونه به او اجازه داد که به سرزمین زندگان بازگردد

and punish Merope, on the condition that he would return when he was done.

و میروپه را مجازات کند، اما به شرطی که وقتی کارش تمام شد برگردد.

Of course, Sisyphus refused to keep his promise,

البته، سیزیف زیر قولش زد،

now having twice escaped death by tricking the gods.

و حالا دو بار با فریب دادن خدایان از مرگ فرار کرده بود.

There wouldn’t be a third time,

بار سومی در کار نخواهد بود،

as the messenger Hermes dragged Sisyphus back to Hades.

و هرمس پیامبر سیزیف را کشان کشان به هادس برگرداند.

The king had thought he was more clever than the gods,

شاه فکر می‌کرد از خدایان باهوش‌تر است،

but Zeus would have the last laugh.

اما زئوس بود که خنده آخر را کرد.

Sisyphus’s punishment was a straightforward task

مجازات سیزیف یک کار ساده بود

– rolling a massive boulder up a hill.

هل دادن سنگی بزرگ تا بالای یک تپه.

But just as he approached the top, the rock would roll all the way back down,

اما به محض اینکه به قله نزدیک می‌شد، سنگ تمام راه را تا پایین قل می‌خورد،

forcing him to start over

و او مجبور بود دوباره

…and over, and over, for all eternity.

... و دوباره، و دوباره تا ابد از اول شروع کند.

Historians have suggested that the tale of Sisyphus may stem from ancient myths

تاریخ‌دانان می‌گویند که ممکن است داستان سیزیف ریشه در افسانه‌های باستان

about the rising and setting sun, or other natural cycles.

درباره طلوع و غروب خورشید یا دیگر چرخه‌های طبیعی داشته باشد.

But the vivid image of someone condemned to endlessly repeat a futile task

اما تصویر روشن کسی که به انجام کاری عبث تا ابد محکوم شده

has resonated as an allegory about the human condition.

به عنوان کنایه‌ای از شرایط بشر طنین‌انداز شده است.

In his classic essay The Myth of Sisyphus,

در مقاله کلاسیکش، افسانه سیزیف،

existentialist philosopher Albert Camus compared the punishment

فیلسوف اگزیستانسیالیست، آلبر کامو مجازات را

to humanity’s futile search for meaning and truth

با تلاش بیهوده بشر در جستجوی معنا و حقیقت مقایسه می‌کند

in a meaningless and indifferent universe.

در جهانی بی‌معنا و بی‌قید.

Instead of despairing, Camus imagined Sisyphus defiantly meeting his fate

به جای ناامیدی، کامو تصور می‌کند سیزیف با شجاعت با سرنوشتش روبرو شود

as he walks down the hill to begin rolling the rock again.

در حالی که به پایین تپه می‌آید تا دوباره شروع به غلتاندن سنگ کند.

And even if the daily struggles of our lives

و حتی اگر تلاش روزانه ما در زندگی

sometimes seem equally repetitive and absurd,

گاهی تکراری و پوچ به نظر برسد،

we still give them significance and value by embracing them as our own.

هنوز با پذیرفتن‌شان به عنوان خود ما به آنها بها و ارزش بدهیم.