The myth of Sisyphus - Alex Gendler

Translator: Napat Kerewanmas Reviewer: Jimmy Tangjaitrong

Whether it’s being chained to a burning wheel, turned into a spider,

ไม่ว่าจะเป็นการถูกล่ามโซ่ไว้กับกงจักรเพลิง โดนสาปให้กลายเป็นแมงมุม

or having an eagle eat one’s liver,

หรือโดนอีกาจิกกินตับ

Greek mythology is filled with stories of the gods

เทพปกรณัมกรีกก็เต็มไปด้วย เรื่องราวของทวยเทพ

inflicting gruesome horrors on mortals who angered them.

ที่ลงทัณฑ์มนุษย์ที่ทำเรื่องขุ่นข้องใจ ด้วยวิธีพิศดารเหนือบรรยาย

Yet one of their most famous punishments is not remembered

หนึ่งในโทษทัณฑ์ที่โด่งดังที่สุด ไม่ได้เป็นที่จดจำ

for its outrageous cruelty, but for its disturbing familiarity.

จากความโหดร้ายป่าเถื่อน แต่เป็นการอุปมาถึงชีวิตมนุษย์ที่น่าสะพรึง

Sisyphus was the first king of Ephyra, now known as Corinth.

ซิซิฟัสเป็นปฐมราชาแห่งเมืองอิฟิรา ซึ่งปัจจุบันรู้จักกันในนามโครินธ์

Although a clever ruler who made his city prosperous, he was also a devious tyrant

แม้จะเป็นผู้ปกครองมากความสามารถ แต่เขาก็เป็นทรราชจอมโฉด

who seduced his niece and killed visitors to show off his power.

ที่ล่อลวงหลานสาวตัวเอง และฆ่าทูตผู้เข้าเฝ้าเพื่อประกาศศักดา

This violation of the sacred hospitality tradition greatly angered the gods.

การละเมิดธรรมเนียมต้อนรับอันศักดิ์สิทธิ์ ได้กริ้วทวยเทพเป็นอันมาก

But Sisyphus may still have avoided punishment

แต่ซิซิฟัสเกือบจะหลบหนี โทษทัณฑ์ได้แล้วแท้ ๆ

if it hadn’t been for his reckless confidence.

หากไม่ใช่เพราะลำพองใน ความเจ้าเล่ห์เพทุบายของตนเอง

The trouble began when Zeus kidnapped the nymph Aegina,

เรื่องราวเริ่มขึ้นเมื่อมหาเทพซุส ได้ลักพาตัวนางพรายเอจินา

carrying her away in the form of a massive eagle.

โดยการแปลงกายเป็นอินทรียักษ์ แล้วโฉบพาตัวเธอหนีไป

Aegina’s father, the river god Asopus, pursued their trail to Ephyra,

อโซพุส เทพแห่งนทีผู้เป็นบิดาของแองจินา ตามร่องรอยของซุสจนมาถึงเมืองอิฟิรา

where he encountered Sisyphus.

และได้พบกับซิซิฟัส

In exchange for the god making a spring inside the city,

ราชาเสนอให้อโซพุส เนรมิตแหล่งน้ำให้กับเมือง

the king told Asopus which way Zeus had taken the girl.

แลกกับการบอกเส้นทางที่ ซุสใช้ลักพาตัวลูกสาวของเขาไป

When Zeus found out, he was so furious that he ordered Thanatos, or Death,

เมื่อมหาเทพซุสทราบเรื่องก็โกรธา จึงสั่งให้ธานาทอส เทพแห่งความตายไปลงทัณฑ์

to chain Sisyphus in the underworld so he couldn’t cause any more problems.

ล่ามโซ่ซิซิฟัสไว้ในโลกใต้ดิน คุมขังไว้ไม่ให้สร้างปัญหาอีก

But Sisyphus lived up to his crafty reputation.

แต่ราชาเจ้าเล่ห์ ไม่ยอมจำนนโดยง่าย

As he was about to be imprisoned,

ในขณะที่เขากำลังจะต้องพันธนาการ

the king asked Thanatos to show him how the chains worked

ซิซิฟัสได้ขอให้ธานาทอสสาธิต วิธีใช้โซ่ประจำกาย

– and quickly bound him instead, before escaping back among the living.

และใช้โซ่นั้นล่ามตรวนตัวเทพเสียเอง ก่อนจะผละหนีกลับไปยังโลกมนุษย์

With Thanatos trapped, no one could die, and the world was thrown into chaos.

เมื่อธานาทอสถูกจองจำ มรณังก็กลับอันตรธาน โลกตกอยู่ในห้วงจลาจล

Things only returned to normal when the god of war Ares,

สภาวะปกติได้หวนคืนมา ก็ต่อเมื่ออาเรส เทพแห่งสงคราม

upset that battles were no longer fun, freed Thanatos from his chains.

เบื่อหน่ายศึกที่ไร้การสูญเสีย และปลดเปลื้องธานาทอสจากโซ่ตรวน

Sisyphus knew his reckoning was at hand.

ซิซิฟัสรู้ดีว่าบทพิพากษาได้ย่างเข้ามาใกล้

But he had another trick up his sleeve.

แต่เขายังมีกลเม็ดที่ซ่อนอยู่

Before dying, he asked his wife Merope to throw his body in the public square,

ก่อนสิ้นชีพ เขาสั่งเสียมีโรปผู้เป็นภริยา ให้ทิ้งร่างไร้วิญญาณไว้ ณ จตุรัสกลางเมือง

from where it eventually washed up on the shores of the river Styx.

ร่างนั้นได้ล่องตามน้ำไป จนเกยฝั่งของแม่น้ำสติกซ์ เขตแดนโลกใต้ดิน

Now back among the dead, Sisyphus approached Persephone,

เมื่อลงมาถึงดินแดนแห่งมรณัง ซิซิฟัสเข้าพบเพอร์ซีโฟเน

queen of the Underworld, and complained

ราชินีแห่งโลกใต้ดิน กล่าวคำร้องปรักปรำภริยา

that his wife had disrespected him by not giving him a proper burial.

ที่ได้ย่ำเหยียบศักดิ์ศรีของราชา โดยการไม่ฝังศพตามประเพณี

Persephone granted him permission to go back to the land of living

ได้ฟังดังนั้น เทพีก็อนุญาตให้ราชาเจ้าเล่ห์ กลับขึ้นไปยังโลกมนุษย์

and punish Merope, on the condition that he would return when he was done.

เพื่อลงโทษมีโรป โดยมีข้อแม้ว่า เขาต้องกลับมาเมื่อสิ้นภารกิจ

Of course, Sisyphus refused to keep his promise,

แต่คนกลับกลอกอย่างซิซิฟัส มีหรือจะยึดมั่นในคำสัญญา

now having twice escaped death by tricking the gods.

บัดนี้ เขาได้โกงความตายมาแล้วสองครั้ง โดยการใช้อุบายกับทวยเทพ

There wouldn’t be a third time,

แต่ครั้งที่สามไม่ได้มีโชคขนาดนั้น

as the messenger Hermes dragged Sisyphus back to Hades.

โดยเทพเฮอร์เมส เป็นผู้นำดวงวิญญาณ ของซิซิฟัสกลับไปหาฮาเดส

The king had thought he was more clever than the gods,

ราชานึกว่าตนเอง ยังฉลาดกว่าทวยเทพอยู่

but Zeus would have the last laugh.

แต่หารู้ไม่ว่ามหาเทพซุสกำลังยิ้มย่อง

Sisyphus’s punishment was a straightforward task

บทลงโทษในครั้งนี้ ดูง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน

– rolling a massive boulder up a hill.

ซิซิฟัสเพียงต้องกลิ้งหินก้อนยักษ์ขึ้นเนิน

But just as he approached the top, the rock would roll all the way back down,

แต่เมื่อใดที่เขากลิ้งหินไปถึงยอดเขาได้ หินก้อนนั้นก็จะกลิ้งลงไปกองที่ตีนเขา

forcing him to start over

ซิซิฟัสจึงต้องเริ่มใหม่อีกครั้ง

…and over, and over, for all eternity.

อีกครั้ง และอีกครั้งไปชั่วกัลปาวสาน

Historians have suggested that the tale of Sisyphus may stem from ancient myths

นักประวัติศาสตร์ได้ลงความเห็นว่า เรื่องเล่านี้อาจจะมีแนวคิดจากตำนานเก่าแก่

about the rising and setting sun, or other natural cycles.

ของการขึ้นและตกของดวงอาทิตย์ หรือวัฏจักรอื่น ๆ ในธรรมชาติ

But the vivid image of someone condemned to endlessly repeat a futile task

แต่การพรรณาถึงบุคคลผู้ถูกสาป ให้ทำหน้าที่ซ้ำซากอย่างไม่มีวันจบสิ้น

has resonated as an allegory about the human condition.

เป็นอุปมานิทัศน์ ของสภาวะความเป็นมนุษย์

In his classic essay The Myth of Sisyphus,

ในวรรณกรรมคลาสสิกชื่อ “ตำนานแห่งซิซิฟัส”

existentialist philosopher Albert Camus compared the punishment

นักปรัชญาอัตถิภาวนิยม อัลแบร์ กามู ได้เปรียบบทลงโทษนี้

to humanity’s futile search for meaning and truth

กับความพยายามอันเปล่าประโยชน์ของมนุษย์ ในการเสาะหาความหมายและความจริง

in a meaningless and indifferent universe.

ในจักรวาลอันไร้ซึ่งความหมายและไม่ใยดีอันใด

Instead of despairing, Camus imagined Sisyphus defiantly meeting his fate

แทนที่จะหมดอาลัยตายอยาก กามูนึกภาพว่า ซิซิฟัสได้เผชิญหน้ากับโชคชะตาอย่างทรนง

as he walks down the hill to begin rolling the rock again.

ในทุกคราที่ราชาก้าวลงจากยอดเขา และเตรียมกลิ้งหินอีกครั้ง

And even if the daily struggles of our lives

และถึงแม้ว่าการตรากตรำ สู้อุปสรรคในชีวิตของเรา

sometimes seem equally repetitive and absurd,

อาจดูซ้ำซากและโง่เขลา

we still give them significance and value by embracing them as our own.

เราก็ยังควรระลึกถึงคุณค่าและความหมาย โดยการอ้าแขนรับอย่างท้าทาย