Why can’t governments print an unlimited amount of money? - Jonathan Smith

Translator: Chan Nyein Reviewer: Sanntint Tint

In March 2020, the COVID-19 pandemic rocked economies worldwide.

၂၀၂၀ မတ်လတွင် ကိုဗစ်-၁၉ ကပ်‌ရောဂါဟာ ကမ္ဘာ့စီးပွာရေးကို ကိုင်လှုပ်ခဲ့ပါတယ်။

Millions of people lost their jobs,

လူသန်းနှင့်ချီ အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်ခဲ့ပြီး

and many businesses struggled to survive or shut down completely.

စီးပွားရေးလုပ်ငန်းအများအပြားဟာ ရှင်သန်ဖို့ ရုန်းကန်နေ (သို့) အပြီးပိတ်သွားပြီဖြစ်တယ်။

Governments responded with some of the largest economic relief packages

အစိုးရအဖွဲ့တွေဟာ သမိုင်းမှာ အကြီးမားဆုံး စီးပွားရေး အထောက်အကူပြုအစီအမံတွေနဲ့

in history—

တုန့်ပြန်ကြတယ်။

the United States alone spent $2.2 trillion on a first round of relief.

အမေရိကန်အစိုးရဟာ ပထမဆုံးအစီအစဥ်မှာတင် အမေရိကန် ဒေါ်လာ၂.၂ ထရီလီယံ သုံးခဲ့ပါတယ်။

So where did all this money come from?

ဒါဆို ဒီပိုက်ဆံတွေ ဘယ်ကရပါသလဲ။

Most countries have a central bank that manages the money supply

ငွေကြေးကိစ္စ စီမံဖို့ နိုင်ငံအများစုမှာ ဗဟိုဘဏ်တစ်ခုရှိတယ်။

and is independent from the government to prevent political interference.

နိုင်ငံရေးစွက်ဖက်မှုတွေနဲ့ ကင်းရှင်းဖို့ သူနဲ့ အစိုးရက သီးခြားစီရပ်တည်ပါတယ်။

The government can implement many types of economic policy,

အစိုးရဟာ စီးပွားရေးမူဝါဒအမျိုးမျိုးကို ချမှတ် အကောင်အထည်ဖော်နိုင်တယ်။

like decreasing people's taxes

ပြည်သူတွေရဲ့အခွန်အခတွေကို ‌‌လျှော့ခြင်းနဲ့

and creating jobs through public infrastructure projects,

အခြေခံအဆောက်အဦ စီမံကိန်းများမှတဆင့် အလုပ်အကိုင်များ ဖန်တီးခြင်းတို့ ဖြစ်ပါတယ်။

but it actually can’t just increase the money supply.

သို့သော် အစိုးရဟာ ငွေသားအထောက်အပံ့ကို မတိုးမြှင့်နိုင်ပါဘူး။

The central bank determines how much money is in circulation at a time.

ကာလတခုတွင် လည်ပတ်နေသော ငွေသား မည်မျှရှိသင့်သည်ကို ဗဟိုဘဏ်က ဆုံးဖြတ်တယ်။

So why can’t central banks authorize the printing of unlimited money

ဒါဆို အကျပ်အတည်းဆိုက်နေတဲ့ စီးပွားရေးကို ကယ်ဖို့ ဘာလို့ ဗဟိုဘဏ်က ငွေသားတွေကို

to help an economy in crisis?

အကန့်အသတ်မရှိ ရိုက်နှိပ်ထုတ်ဝေခြင်းမပြုလဲ။

They could, but that’s a short-term solution

လုပ်ချင်ရင် လုပ်လို့ရပေမဲ့ ဒါဟာ ရေတိုပဲ အလုပ်ဖြစ်ပါတယ်။

that doesn’t necessarily boost economic growth in the long-term,

ရေရှည်မှာက ဒါက စီးပွာရေးတိုးတက်မှုကို မြှင့်တင်မပေးပါဘူး။

and can actually hurt the economy.

ပြီးတော့ စီးပွားရေးကိုတောင် ထိခိုက်စေပါတယ်။

Why?

ဘာ့ကြောင့်ပါလဲ။

With more money in circulation,

လည်ပတ်ငွေသား ပိုများတဲ့အခါ

manufacturers of goods like food, clothing, and cars

အစားအသောက်၊ အဝတ်အထည်၊ ကား စတဲ့ ကုန်ပစ္စည်းထုတ်လုပ်သူတွေဟာ

could respond to demand simply by raising prices,

စျေးနှုန်းများ မြှင့်ခြင်းဖြင့် ဝယ်လိုအားကို တုန့်ပြန်ကြပါတယ်။

rather than manufacturing more of these goods

ကုန်ပစ္စည်းထုတ်လုပ်မှုကို မြှင့်ရမည့်အစား၊

and creating new jobs in the process.

ပြီးတော့ လုပ်ငန်းမှာ အလုပ်အကိုင်သစ်တွေ ဖန်တီးရမည့်အစားပေ့ါ။

This would mean you could no longer buy as much with the same amount of money—

ဘာဖြစ်လာလဲဆို သင့်အနေနဲ့ ငွေပမာဏတူပေမဲ့ အရင်လိုများများဝယ်လို့ မရတော့ပါဘူး။

a situation known as inflation.

ငွေကြေးဖောင်းပွမှုဆိုတဲ့ အခြေအနေကြောင့်ပါ။

A little bit of inflation, about 2% a year,

တနှစ်ကို ၂%နှုန်းလောက်ရှိတဲ့ ငွေကြေးဖောင်းပွမှု နည်းနည်းကို

is considered a sign of economic health, but more can quickly derail an economy.

ကောင်းတဲ့လက္ခဏာအဖြစ် မှတ်ယူပေမယ့်၊ ပိုများရင်တော့ စီးပွားရေးကို ပျက်စေပါတယ်။

များမကြာဆယ်စုနှစ်တွေအတွင်း ဗဟိုဘဏ်တွေဟာ နည်းလမ်းတခုကို ကြိုးပမ်းခဲ့ကြပါတယ်

In recent decades, central banks have tried an approach

called quantitative easing to infuse the economy with cash

စီးပွား‌ရေးထဲကို ငွေသားထိုးသွင်းပေးတဲ့ Quantitative Easingခေါ် ငွေကြေးမူဝါဒတခုပါ၊

while maintaining a low risk of severe inflation.

ဆိုးဝါးတဲ့ ‌ငွေကြေးဖောင်းပွမှု မဖြစ်အောင် တဖက်ကလည်း ထိန်းရင်ပေ့ါ။

In this approach,

ဒီနည်းလမ်းမှာ

a central bank increases cash flow by purchasing another entity’s bonds.

အခြားအဖွဲ့၏ ငွေချေးစာချုပ်တွေကိုဝယ်ပြီး ‌ ဗဟိုဘဏ်ဟာ ငွေလည်ပတ်မှုကို မြှင့်‌တင်ပါတယ်။

Anyone can buy bonds from corporations or governments.

ဘယ်သူမဆို ကုမ္ပဏီ (သို့) အစိုးရတွေဆီကနေ ငွေချေးစာချုပ်တွေကို ဝယ်လို့ရပါတယ်

ငွေချေးစာချုပ်ကို ဝယ်လိုက်ခြင်းဖြင့် သင်ဟာ အဲ့သည့်ကုမ္ပဏီကို ပိုက်ဆံချေးလိုက်တာပါပဲ

When you buy a bond, you’re essentially loaning money to the company—

or government— with the promise that they’ll pay it back later with interest.

အစိုးရလည်း ထို့အတူပါပဲ။ သင့်ကို တချိန်မှာ အတိုးနဲ့အတူ ပြန်ဆပ်ပ့ါမယ်ဆိုတဲ့ ကတိနဲ့ပါ။

This is why buying bonds is sometimes referred to as buying debt.

ဒါ့ကြောင့် ငွေချေးစာချုပ်ဝယ်ခြင်းကို အကြွေးကိုဝယ်ခြင်းအဖြစ် ညွှန်းဆိုတတ်ကြပါတယ်

When an individual buys a bond, they're using money that's already in circulation.

တဦးချင်းစီက ငွေချေးစာချုပ်ကို ဝယ်တဲ့အခါ သူဟာ လည်ပတ်ငွေထဲကနေ ဝယ်ယူခြင်းသာ ဖြစ်တယ်။

But when the central bank buys a bond, it essentially creates cash,

သို့သော် ဗဟိုဘဏ်က ငွေချေးစာချုပ်ဝယ်သောအခါ ၄င်းသည် ငွေသားကို ဖန်တီးပေးပါတယ်။

supplying money that didn’t exist before in exchange for bonds.

ငွေချေးစာချုပ်နဲ့ အလဲအထပ်ပြုတဲ့အနေနဲ့ ယခင်ကမရှိတဲ့ ငွေသားကို ထောက်ပံ့ပေးခြင်းပါ။

Both during the 2008-2009 financial crisis and again in 2020,

၂၀၀၈-၂၀၀၉ ဘဏ္ဍာရေးအကျပ်အတည်းနဲ့ ၂၀၂၀အတွင်းမှာ

the United States’ central bank, the Federal Reserve,

အမေရိကန်ဗဟိုဘဏ် ဖြစ်တဲ့ Federal Reserve ဟာ

bought bonds from the US government called treasury bonds.

အမေရိကန်အစိုးရဆီမှ ငွေတိုက်စာချုပ်ခေါ် ငွေချေးစာချုပ်တွေကို ဝယ်ယူခဲ့ပါတယ်

Historically, many people have purchased these bonds as a safe form of investment,

လူအများအပြားဟာ အရင်က ဒါတွေကို စိတ်ချရတဲ့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတခုအဖြစ် ဝယ်ယူခဲ့တယ်။

knowing the US government will pay them back with interest.

အစိုးရက သူတို့ကို အတိုးနဲ့ပေး လိမ့်မယ်ဆိုတာသိကြပါတယ်။

In early 2020, the Federal Reserve pledged to buy unlimited treasury bonds,

ငွေတိုက်စာချုပ်တွေကို ဝယ်မယ်လို့ ၂၀၂၀ နှစ်ဆန်းမှာ Federal Reserveက ကတိပြုပါတယ်။

loaning the U.S. government an unprecedented amount of money—

ဒါဟာ အစိုးရကို မကြုံစဖူး ငွေပမာဏကြီး ထုတ်ချေးလိုက်တာပါပဲ။

cash that the government used to fund relief efforts

ကယ်ဆယ်ရေးအစီအစဥ်များအတွက် အစိုးရက ထိုငွေကို သုံးပါတယ်။

like stimulus checks and unemployment benefits.

ဥပမာ အစိုးရထောက်ပံ့ကြေးနဲ့ အလုပ်လက်မဲ့ခံစားခွင့်လို‌မျိုးပေါ့။

This isn’t equivalent to simply printing money,

ဒါဟာ သာမန် ငွေသားရိုက်ထုတ်တာနဲ့ တူတယ်လို့

though it may sound similar.

ထင်ရပေမဲ့ မတူပါဘူး။

Because of the way bonds are priced, by buying so many,

ငွေချေးစာချုပ်တွေကို စျေးသတ်မှတ်ပုံကြောင့် အများအပြားဝယ်ခြင်းအားဖြင့်

the Federal Reserve effectively lowered the return on them,

Federal Reserveသည် ပြန်ပေးဆပ်ရမယ့် ငွေတိုးကို ထိ‌ရောက်စွာ လျော့ကစေခဲ့ဆယ်။၊

which incentivizes other investors to lend to riskier entities—

ပိုစွန့်စားရတဲ့လုပ်ငန်းတွေကို ငွေချေးဖို့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူတွေကို မက်လုံးပေးပါတယ်။

like small and midsize companies— in order to get a decent return.

ဥပမာ အသေးစားနဲ့ အလတ်စားလုပ်ငန်းတွေလိုပေါ့ အမြတ်ကောင်းကောင်းရဖို့ အတွက်ရည်ရွယ်ပါတယ်။

Encouraging lending this way should help companies of all sizes borrow money

ဒီနည်းနဲ့ငွေချေးဖို့ အားပေးခြင်းသည် ကုမ္ပဏီတွေထံ ချေးငွေတွေရောက်ရှိစေပါတယ်။

to funnel into projects and hires,

စီမံကိန်းတွေနဲ့ ငှားရမ်းခတွေအတွက် အသုံးပြုဖို့ပေါ့။

boosting the economy over time in addition to helping the government

ဒါဟာ တိုင်းပြည်စီးပွားကို ‌တဖြည်းဖြည်း တိုးတက်စေပြီး အစိုးရကိုလည်း ကူညီပေးပါတယ်။

supply people with urgently needed cash in the short term.

ရေတိုကာလ ပြည်သူတွေလိုအပ်တဲ့ ငွေသားကို ထောက်ပံ့ရာမှာရောပေ့ါ။

The Federal Reserve’s pledge to buy unlimited government debt

အစိုးရအကြွေးတွေကို အကန့်သတ်မဲ့ ဝယ်မယ်လို့ Federal Reserveက ကတိပြုခြင်းဟာ

has raised some questions— and eyebrows.

မေးခွန်းထုတ်စရာ မျက်ခုံးပင့်စရာဖြစ်ပါတယ်။

In theory, this means the government could issue more bonds,

သီအိုရီအရ အစိုးရဟာ ငွေချေးစာချုပ်တွေ ပိုထုတ်ရောင်းနိုင်တယ်လို့ ဆိုလိုပါတယ်။

which the central bank would purchase.

ဗဟိုဘဏ်က ဒီငွေချေးစာချုပ်တွေကို ဝယ်မယ်။

The government could then use the money from the new bonds

ဒီလိုစာချုပ်သစ်‌တွေက ရတဲ့ငွေကို အစိုးရက သုံးစွဲမှာဖြစ်ပါတယ်။

to pay off the old bonds,

စာချုပ်ဟောင်းတွေကို ပေးဆပ်ဖို့အတွက်ပေါ့။

effectively meaning the government never pays back its debt to the central bank.

တကယ်တော့ အစိုးရဟာ ဗဟိုဘဏ်ကို တခါမှ အကြွေးပြန်မဆပ်ဘူးလို့ ဆိုလိုပါတယ်။

Citing this and other theoretical scenarios,

ဒီဖြစ်ရပ်နဲ့ အခြားဖြစ်နိုင်ချေတွေကို ကိုးကားပြီး

some economists have raised concerns that a central bank buying government debt

စီးပွားပညာရှင်အချို့ ထောက်ပြကြတာက အစိုးရအကြွေးတွေကို ဝယ်ခြင်းဖြင့် ဗဟိုဘဏ်ဟာ

is a subversion of a system designed to protect the economy.

စီးပွား‌ရေးကို ကာကွယ်ဖို့ ဖန်တီးထားတဲ့ စနစ်ကို ဖြိုဖျက်နေတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

Others have insisted these measures are necessary,

ဒီလိုလုပ်ဆောင်မှုတွေဟာ လိုအပ်တယ်။

လက်ရှိထိ စီးပွားရေးကို တည်ငြိမ်စေတယ်လို့ အချို့ကလည်း ပြောကြပါတယ်။

and have so far helped stabilize economies.

Though quantitative easing has become a lot more common in recent years,

မကြာ‌မီနှစ်တွေမှာ Quantitative Easing ဟာ ပိုလို့‌ တွင်ကျယ်လာပါတယ်။

it’s still relatively new, and potential consequences are still unfolding.

အသစ်အဆန်းတော့ ဖြစ်နေဆဲပါ၊ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ အကျိုးဆက်တွေကိုလည်း စောင့်ကြည့်ရဦးမှာပါ။