Why can’t governments print an unlimited amount of money? - Jonathan Smith

Translator: shirin etebar Reviewer: Masoud Motamedifar

In March 2020, the COVID-19 pandemic rocked economies worldwide.

در مارس ۲۰۲۰ (اسفند ۹۸)، بیماری همه‌گیر کوید-۱۹ اقتصاد جهانی را تکان داد.

Millions of people lost their jobs,

میلیون‌ها نفر شغل خود را از دست دادند،

and many businesses struggled to survive or shut down completely.

و مشاغل بسیاری برای بقای خود یا تعطیلی کامل تلاش کردند.

Governments responded with some of the largest economic relief packages

دولت‌ها با برخی ازبزرگ‌ترین بسته‌های امدادی اقتصادی

in history—

در تاریخ پاسخ دادند--

the United States alone spent $2.2 trillion on a first round of relief.

ایالات‌ متحده به تنهایی در مرحله اول برای کمک ۲/۲ تریلیون دلار هزینه کرد.

So where did all this money come from?

این‌همه پول از کجا آمده است؟

Most countries have a central bank that manages the money supply

اکثر کشورها دارای بانک مرکزی هستند که عرضه پول را مدیریت می‌کند

and is independent from the government to prevent political interference.

و برای جلوگیری از دخالت‌های سیاسی از دولت مستقل است.

The government can implement many types of economic policy,

دولت می‌تواند انواع مختلفی از سیاست‌های اقتصادی،

like decreasing people's taxes

مانند کاهش مالیات مردم

and creating jobs through public infrastructure projects,

و ایجاد شغل از طریق پروژه‌های زیربنایی عمومی را اجرا کند،

but it actually can’t just increase the money supply.

اما این امر در واقع نمی‌تواند فقط عرضه پول را افزایش دهد.

The central bank determines how much money is in circulation at a time.

بانک مرکزی مقدار پول در گردش در یک زمان را تعیین می‌کند.

So why can’t central banks authorize the printing of unlimited money

بنابراین چرا بانک‌های مرکزی نمی‌توانند چاپ پول نامحدود را

to help an economy in crisis?

برای کمک به اقتصادِ در بحران مجاز کنند؟

They could, but that’s a short-term solution

آنها می‌توانند، اما این یک راه‌حل کوتاه مدت است

that doesn’t necessarily boost economic growth in the long-term,

که لزوما رشد اقتصادی را در درازمدت افزایش نمی‌دهد

and can actually hurt the economy.

و در حقیقت می‌تواند به اقتصاد آسیب برساند.

Why?

چرا؟

With more money in circulation,

با مقدار بیشتری پول در گردش،

manufacturers of goods like food, clothing, and cars

تولیدکنندگان کالاهایی مانند غذا، پوشاک و اتومبیل

could respond to demand simply by raising prices,

می‌توانند به سادگی با افزایش قیمت به تقاضا پاسخ دهند،

rather than manufacturing more of these goods

به جای تولید بیشتر این کالاها

and creating new jobs in the process.

و ایجاد مشاغل جدید.

This would mean you could no longer buy as much with the same amount of money—

این بدان معناست که شما دیگر نمی‌توانید با همان مقدار پول به اندازه قبل خرید کنید-

a situation known as inflation.

وضعیتی که به عنوان تورم شناخته می‌شود.

A little bit of inflation, about 2% a year,

اندکی تورم، حدود ۲ درصد در سال،

is considered a sign of economic health, but more can quickly derail an economy.

نشانه سلامت اقتصادی است، اما تورم بیشتر می‌تواند سریع اقتصاد را از مسیر خارج کند.

In recent decades, central banks have tried an approach

در دهه‌های اخیر، بانک‌های مرکزی رویکردی را امتحان کردند

called quantitative easing to infuse the economy with cash

به نامِ تسهیل کمی برای تزریق پول نقد به اقتصاد

while maintaining a low risk of severe inflation.

در عین حفظ کردن خطر کم در ایجاد تورم شدید.

In this approach,

در این رویکرد،

a central bank increases cash flow by purchasing another entity’s bonds.

یک بانک مرکزی با خرید سهام نهادی دیگر، جریان نقدینگی را افزایش می‌دهد.

Anyone can buy bonds from corporations or governments.

هرکسی می‌تواند سهام را از شرکت‌ها یا دولت‌ها بخرد.

When you buy a bond, you’re essentially loaning money to the company—

هنگام خرید سهام، در اصل شما به شرکت - یا دولت - وام می‌دهید

or government— with the promise that they’ll pay it back later with interest.

با این وعده که بعداً آن را با بهره بازپرداخت می‌کنند.

This is why buying bonds is sometimes referred to as buying debt.

به همین دلیل است که خرید سهام گاهی به عنوان خرید وام شناخته می‌شود.

When an individual buys a bond, they're using money that's already in circulation.

وقتی فردی سهام خریداری می‌کند، از پول در حال گردش استفاده می‌کند.

But when the central bank buys a bond, it essentially creates cash,

اما وقتی بانک مرکزی سهام می‌خرد، در واقع پول نقد ایجاد می‌کند

supplying money that didn’t exist before in exchange for bonds.

و پولی را تأمین می‌کند که قبلا در ازای اوراق سهام وجود نداشت.

Both during the 2008-2009 financial crisis and again in 2020,

هم طی بحران مالی ۲۰۰۸- ۲۰۰۹ و هم در ۲۰۲۰،

the United States’ central bank, the Federal Reserve,

بانک مرکزیِ ایالات متحده، فدرال رزرو،

bought bonds from the US government called treasury bonds.

اوراق بهاداری از دولت آمریکا به نام اوراق خزانه خریداری کرد.

Historically, many people have purchased these bonds as a safe form of investment,

از لحاظ تاریخی، مردم بسیاری این اوراق را به عنوان نوعی سرمایه‌گذاری مطمئن خریدند،

knowing the US government will pay them back with interest.

با باور اینکه دولت ایالات متحده آن‌ها را با بهره بازپرداخت می‌کند.

In early 2020, the Federal Reserve pledged to buy unlimited treasury bonds,

در اوایل ۲۰۲۰، فدرال رزرو متعهد شد که اوراق خزانه نامحدود بخرد

loaning the U.S. government an unprecedented amount of money—

و به دولت ایالات متحده مبلغ بی‌سابقه‌ای وام بدهد -

cash that the government used to fund relief efforts

پول نقدی که دولت برای تأمین هزینه‌های امدادرسانی

like stimulus checks and unemployment benefits.

مانند چک‌های محرک و مزایای بیکاری استفاده کرد.

This isn’t equivalent to simply printing money,

این معادل چاپ پول نیست،

though it may sound similar.

گرچه ممکن است شبیه به نظر رسد.

Because of the way bonds are priced, by buying so many,

به دلیل نحوه قیمت‌گذاری اوراق بهادار، فدرال رزرو با خرید این تعداد،

the Federal Reserve effectively lowered the return on them,

بازدهی آن‌ها را کاهش داد،

which incentivizes other investors to lend to riskier entities—

که این امر سرمایه‌گذاران دیگر را تشویق می‌کند تا به منظور کسب بازده مناسب،

like small and midsize companies— in order to get a decent return.

به شرکت های ریسک‌پذیرتر - مانند شرکت‌های کوچک و متوسط - وام بدهند.

Encouraging lending this way should help companies of all sizes borrow money

تشویق وام‌دهی از این طریق باید به شرکت‌های مختلف برای وام گرفتن، کمک کند

to funnel into projects and hires,

تا به پروژه‌ها و استخدام‌ها برسند

boosting the economy over time in addition to helping the government

و علاوه بر تقویت اقتصاد در طول زمان به دولت کمک کند

supply people with urgently needed cash in the short term.

تا در کوتاه مدت پول نقد مورد نیاز مردم را تامین کند.

The Federal Reserve’s pledge to buy unlimited government debt

تعهد فدرال رزرو برای خرید وام نامحدود دولت

has raised some questions— and eyebrows.

سوالات و ابهام‌هایی را برانگیخته است.

In theory, this means the government could issue more bonds,

در ظاهر، این بدان معناست که دولت می‌تواند سهام بیشتری را منتشر کند،

which the central bank would purchase.

سهامی که بانک مرکزی خریداری می‌کند.

The government could then use the money from the new bonds

سپس دولت می‌تواند از پول سهام جدید برای

to pay off the old bonds,

بازپرداخت سهام قدیمی استفاده کند،

effectively meaning the government never pays back its debt to the central bank.

به این معنی که دولت هرگز بدهی خود به بانک مرکزی را پس نمی‌دهد.

Citing this and other theoretical scenarios,

با استناد به این طرح و سایر طرح‌های نظری،

some economists have raised concerns that a central bank buying government debt

برخی از اقتصاددانان نگرانی‌هایی مبتنی بر خرید وام دولت توسط بانک مرکزی، مطرح کردند

is a subversion of a system designed to protect the economy.

که این امر براندازی سیستم طراحی شده برای محافظت از اقتصاد است.

Others have insisted these measures are necessary,

دیگران اصرار داشته‌اند که این اقدامات ضروری هستند

and have so far helped stabilize economies.

و تا کنون به ثبات اقتصاد کمک کرده‌اند.

Though quantitative easing has become a lot more common in recent years,

اگرچه تسهیل کمی در سال‌های اخیر بسیار رایج شده است،

it’s still relatively new, and potential consequences are still unfolding.

اما هنوز امری نسبتاً جدید است و پیامدهای بالقوه‌ای در حال آشکار شدن هستند.