Where does gold come from? - David Lunney

طلا از کجا آمده است؟ - دیوید لونی

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari

In medieval times,

در دوران قرون وسطی

alchemists tried to achieve the seemingly impossible.

کیمیاگران سعی به رسیدن چیزی بنظر غیر ممکن داشتند.

They wanted to transform lowly lead into gleaming gold.

آنها می خواستند فلز بی‌ارزشی را به طلایی درخشان تبدل کنند.

History portrays these people as aged eccentrics,

تاریخ آنها را بعنوان آدمهای عجیب غریب پیر به تصویر می کشد،

but if only they'd known that their dreams were actually achievable.

اما اگر فقط می دانستند که رویایشان براستی دست یافتنی است.

Indeed, today we can manufacture gold on Earth

در حقیقت، امروزه به لطف اختراعات نوین

thanks to modern inventions

قادریم روی زمین طلا تولید کنیم

that those medieval alchemists missed by a few centuries.

چیزی که کیمیاگران قرون وسطی، چند صد سالی ازش عقب بودند.

But to understand how this precious metal

اما برای درک اینکه چگونه این فلز ارزشمند

became embedded in our planet to start with,

درابتدای تولد سیاره ما جای گذاری شده،

we have to gaze upwards at the stars.

لازمه به ستاره ها در اون بالا خیره شویم.

Gold is extraterrestrial.

طلا فوق زمینی است.

Instead of arising from the planet's rocky crust,

بجای پدید آمدن از پوسته سنگی سیاره

it was actually cooked up in space

در واقع در فضا ساخته شده

and is present on Earth because of cataclysmic stellar explosions

و بدلیل انفجارات ستاره ای ( انفجار بزرگ) معروف به ابَرنواختر (سوپرنوا)

called supernovae.

در زمین وجود دارند.

Stars are mostly made up of hydrogen, the simplest and lightest element.

ستاره ها اغلب از هیدروژن، ساده ترین و سبک ترین ماده ساخته می شوند.

The enormous gravitational pressure of so much material

فشار گرانشی عظیم اینهمه مواد

compresses and triggers nuclear fusion in the star's core.

متراکم شده و باعث گداخت هسته ای در مرکز ستاره می شود.

This process releases energy from the hydrogen,

این فرایند انرژی را از هیدروژن آزاد کرده

making the star shine.

باعث درخشیدن ستاره می شود.

Over many millions of years,

طی میلیون ها سال

fusion transforms hydrogen into heavier elements:

این گداختگی، هیدروژن را به عناصر سنگین تری تبدیل کرده

helium, carbon, and oxygen,

هلیوم، کربن، و اکسیژن

burning subsequent elements faster and faster to reach iron and nickel.

عناصرمتعاقب را تند تر و تندتر سوزانده تا به آهن و نیکل برسد.

However, at that point nuclear fusion no longer releases enough energy,

هر چند، گداخت هسته ای در آن مرحله دیگر انرژی کافی آزاد نمی کند

and the pressure from the core peters out.

و فشار موجود در مرکز کم کم تمام می شود.

The outer layers collapse into the center,

لایه های بیرونی به سمت مرکز فرو می پاشند،

and bouncing back from this sudden injection of energy,

و در اثراین ورود ناگهانی انرژی، باز گشته

the star explodes forming a supernova.

ستاره منفجر شده و ابَر نواختر را شکل می دهند.

The extreme pressure of a collapsing star is so high,

فشار بی نهایت یک ستاره فر پاشیده شده بسیار بالاست،

that subatomic protons and electrons are forced together in the core,

که پروتون ها و الکترون های درون اتمی به ناچار درون هسته با یکدیگر ترکیب شده

forming neutrons.

و نوترون را تشکیل می دهند.

Neutrons have no repelling electric charge

نوترون ها فاقد بار الکتریکی دافع هستند

so they're easily captured by the iron group elements.

بنابراین براحتی توسط عناصر گروه آهن جذب می شوند.

Multiple neutron captures enable the formation of heavier elements

جذب تعدادی نوترون، تشکیل عناصر سنگین تر را ممکن می سازد

that a star under normal circumstances can't form,

کاری که یک ستاره تحت شرایط طبیعی قادر به تشکیل آن نیست،

from silver to gold,

از نقره به طلا،

past lead and on to uranium.

سپس سرب و بعد به اورانیوم.

In extreme contrast to the million year transformation of hydrogen to helium,

در منتهای مقایسه میلیونها سال زمان برای تبدیل هیدروژن به هیلیوم،

the creation of the heaviest elements in a supernova

تشکیل عناصر سنگین در یک ابَر نواختر

takes place in only seconds.

تنها درعرض چند ثانیه اتفاق می افتد.

But what becomes of the gold after the explosion?

اما پس از انفجار، چه بر سر طلا می آید؟

The expanding supernova shockwave propels its elemental debris

گسترس موج ضربه ای ناشی از ابَر نواختر بقایای عناصر خود را

through the interstellar medium,

سرتاسر محیط بین ستاره ای پخش کرده

triggering a swirling dance of gas and dust

موجب چرخش حلقه ای غبار و گاز می شود

that condenses into new stars and planets.

که متراکم شده، ستاره ها و سیارات جدید تشکیل می شوند.

Earth's gold was likely delivered this way

احتمالا طلا بدین صورت به کره زمین ارسال شده

before being kneaded into veins by geothermal activity.

قبل از اینکه توسط فعالیت زمین گرمایی (ژئوترمال) بصورت رگه هایی ساخته شوند.

Billions of years later, we now extract this precious product by mining it,

میلیاردها سال بعد، این محصول ارزشمند را اکنون از طرق معدن استخراج می کنیم

an expensive process that's compounded by gold's rarity.

فراآیند گران قیمتی که با کمیابی طلا ادغام شده.

In fact, all of the gold that we've mined in history

در حقیقت، تمام طلایی که در طول تاریخ استخراج کردیم

could be piled into just three Olympic-size swimming pools,

فقط سه استخر شنا در اندازه استخر المپیک را پر می کند،

although this represents a lot of mass

اگرچه این گویای حجم بالایی است

because gold is about 20 times denser than water.

چون طلا بیست برابر فشرده تر از آب است.

So, can we produce more of this coveted commodity?

خُب، آیا می توانیم این کالای طمع برانگیز را بیشتر تولید کنیم؟

Actually, yes.

در واقع، بله.

Using particle accelerators, we can mimic the complex nuclear reactions

با بکارگیری شتاب دهنده های ذرات، می توانیم واکنش های هسته ای پیچیده ای که در ستاره ها

that create gold in stars.

باعث تشکیل طلا می شوند، را تقلید کنیم.

But these machines can only construct gold atom by atom.

اما این دستگاهها فقط می توانند طلا را اتم به اتم بسازند.

So it would take almost the age of the universe to produce one gram

بنابراین تقریبا به اندازه سن کهکشان طول می کشد تا یک گرم تولید کنیم

at a cost vastly exceeding the current value of gold.

با هزینه ای بی نهایت بیشتر از ارزش کنونی طلا.

So that's not a very good solution.

پس این راه حل خیلی جالبی نیست.

But if we were to reach a hypothetical point

اما اگر قرار باشد به یک نظریه فرضی برسیم

where we'd mined all of the Earth's buried gold,

که در آن کل طلای دفن شده در کره زمین را استخراج کرده باشیم،

there are other places we could look.

جاهای دیگری هم هست که می توان در نظر گرفت.

The ocean holds an estimated 20 million tons of dissolved gold

اقیانوس در حدود بیست میلیون تُن طلای حل شده در خود جای داده

but at extremely miniscule concentrations making its recovery too costly at present.

اما غلظت بی نهایت کم آن، بازیافت آنرا در شرایط کنونی بسیار پرهزینه می سازد.

Perhaps one day, we'll see gold rushes to tap the mineral wealth

شاید روزی، جستجوگران طلا را ببینیم

of the other planets of our solar system.

که ذخایر معدنی کرات دیگر در منظومه شمسی ما را بهره برداری می کنند.

And who knows?

و کسی چه می داند؟

Maybe some future supernova will occur close enough

شاید برخی ابَرنواخترها در آینده آنقدر نزدیک ما رخ بدهند

to shower us with its treasure

که گنج خود را بر سر ما ببارانند

and hopefully not eradicate all life on Earth in the process.

و امیدرواریم طی این فرآیند کل زندگی در سطح زمین نابود نشود.