The psychology of narcissism - W. Keith Campbell

Translator: Maral Sheikhzadeh Reviewer: soheila Jafari

Way before the first selfie,

بسیار پیش‌تر از اولین عکس سلفی،

the ancient Greeks and Romans had a myth

یونانیان باستان و رومی‌ها یک افسانه داشتند

about someone a little too obsessed with his own image.

درباره کسی که کمی بیش از اندازه به تصویرش اهمیت می‌دهد.

In one telling,

به یک روایت

Narcissus was a handsome guy wandering the world in search of someone to love.

نارسیس پسری زیبارو بود که در دنیا به دنبال کسی برای عشق ورزیدن می‌گشت.

After rejecting a nymph named Echo,

بعد از اینکه دختری زیبارو را به نام اکو رد کرد،

he caught a glimpse of his own reflection in a river,

او در یک لحظه چشمش به تصویر خودش در رودخانه‌ای افتاد،

and fell in love with it.

و عاشق آن شد.

Unable to tear himself away,

ناتوان از جدا شدن از آن تصویر،

Narcissus drowned.

نارسیس در رودخانه غرق شد.

A flower marked the spot of where he died, and we call that flower the Narcissus.

یک گل در نقطه مرگ او روییده بود، و ما آن گل را نارسیس (نرگس) می نامیم.

The myth captures the basic idea of narcissism,

این افسانه مبنای نارسیسیم(خودشیفتگی) را در بر دارد،

elevated and sometimes detrimental self-involvement.

که عبارتست از توجه زیاد به خود که گاه بیش از حد و گاه عامدانه و خود خواسته هست.

But it's not just a personality type that shows up in advice columns.

اما این تنها یک نوع شخصیتی نیست که در ستون‌های پندآموز روزنامه‌ها دیده شود.

It's actually a set of traits classified and studied by psychologists.

این در واقع مجموعه‌ای از خصوصیاتی است که توسط روانشناسان طبقه‌بندی و مطالعه شده است.

The psychological definition of narcissism is an inflated, grandiose self-image.

تعریف روانشناختی خودشیفتگی تصویری تحریف شده و اغراق آمیز از خود است.

To varying degrees, narcissists think they're better looking,

افراد خودشیفته خود را به درجات مختلفی خوش قیافه تر

smarter,

and more important than other people,

باهوش تر

و مهم تر از دیگران می‌بینند،

and that they deserve special treatment.

و معتقدند که باید مورد توجه ویژه‌ای قرار بگیرند.

Psychologists recognize two forms of narcissism as a personality trait:

روانشناسان دو شکل از خودشیفتگی را به عنوان ویژگی‌های شخصیتی می‌شناسند:

grandiose and vulnerable narcissism.

خودشیفتگی بزرگ بینانه و آسیب پذیر.

There's also narcissistic personality disorder,

البته اختلال شخصیت خودشیفته هم ‌ وجود دارد

a more extreme form, which we'll return to shortly.

که شکل شدیدتری از خودشیفتگی است و بعدا به آن می پردازیم.

Grandiose narcissism is the most familiar kind,

خودشیفتگی بزرگ بینانه شکل آشناتر خودشیفتگی است،

characterized by extroversion,

که همراه با برونگرایی،

dominance,

قدرت طلبی،

and attention seeking.

و توجه طلبی است.

Grandiose narcissists pursue attention and power,

افراد خودشیفته خود بزرگ بین به دنبال توجه و قدرت هستند،

sometimes as politicians,

گاهی به عنوان سیاست مداران،

celebrities,

هنرمندان مشهور،

or cultural leaders.

یا رهبران فرهنگی.

Of course, not everyone who pursues these positions of power is narcissistic.

البته، منظور ما اینطور نیست که هر کسی که این مشاغل را دارد خودشیفته است.

Many do it for very positive reasons,

بسیاری این شغل‌ها را به دلایل مثبتی انتخاب می‌کنند،

like reaching their full potential,

دلایلی مثل محقق ساختن قابلیت هایشان

or helping make people's lives better.

یا کمک در جهت بهبود زندگی انسان ها.

But narcissistic individuals seek power

اما افراد خودشیفته به دنبال قدرتند

for the status and attention that goes with it.

برای مقام و توجهی که به همراه آن می‌آید.

Meanwhile, vulnerable narcissists can be quiet and reserved.

در مقابل، خودشیفته‌های آسیب پذیر می توانند کم حرف و خوددار باشند.

They have a strong sense of entitlement,

آنها قویا حس می‌کنند محق هستند،

but are easily threatened or slighted.

اما به راحتی احساس تهدید شدن یا تحقیر شدن می کنند.

In either case, the dark side of narcissism shows up over the long term.

در هر دو حالت، وجه تاریک خودشیفتگی در دراز مدت نمود پیدا می‌کند.

Narcissists tend to act selfishly,

خودشیفته‌ها معمولا خودخواهانه عمل می‌کنند،

so narcissistic leaders may make risky or unethical decisions,

بنابراین رهبران خودشیفته ممکن است تصمیماتی پرریسک یا غیراخلاقی بگیرند،

and narcissistic partners may be dishonest or unfaithful.

و همسران خودشیفته ممکن است نسبت به همسرشان صادق و وفادار نباشند.

When their rosy view of themselves is challenged,

زمانی که تصویر زیبای آنها از خودشان زیر سوال می رود،

they can become resentful and aggressive.

آنها می توانند تهاجمی و توهین آمیز رفتار کنند.

It's like a disease where the sufferers feel pretty good,

این مانند یک بیماری است که مبتلایان به آن خود احساس خوبی دارند،

but the people around them suffer.

اما اطرافیان‌شان رنج می‌کشند.

Taken to the extreme,

در حالت شدید آن،

this behavior is classified as a psychological disorder

این رفتار یک اختلال شخصیت محسوب می شود،

called narcissistic personality disorder.

به نام اختلال شخصیت خودشیفتگی.

It affects one to two percent of the population,

این اختلال یک تا دو درصد از جمعیت را دربر میگیرد،

more commonly men.

که عموما هم مرد هستند.

It is also a diagnosis reserved for adults.

همچنین این اختلال در بزرگسالان است.

Young people, especially children, can be very self-centered,

افراد جوان، خصوصا کودکان، می توانند خیلی خودمحور باشند،

but this might just be a normal part of development.

اما این ممکن است بخش طبیعی از رشد شان باشد.

The fifth edition of the American Psychiatric Association's

در ویرایش پنجم از دفترچه راهنمای آماری و تشخیصی

Diagnostic and Statistical Manual

انجمن روانپزشکی امریکا

describes several traits associated with narcissistic personality disorder.

چندین ویژگی مربوط به اختلال شخصیت خودشیفته توصیف شده است.

They include a grandiose view of oneself,

آنها عبارتند از داشتن تصویری بزرگنمایی شده از خود،

problems with empathy,

مشکلات با احساس همدلی

a sense of entitlement,

احساس محق بودن

and a need for admiration or attention.

نیاز به مورد تحسین و توجه قرار گرفتن.

What makes these trait a true personality disorder

آنچه که این ویژگیها را تبدیل به اختلال شخصیت می کند اینست

is that they take over people's lives and cause significant problems.

که این ویژگی ها زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و مشکلات بزرگی ایجاد میکنند.

Imagine that instead of caring for your spouse or children,

تصور کنید به جای مراقبت از همسر و فرزندان تان

you used them as a source of attention or admiration.

شما از آنها به عنوان منبعی برای توجه و تحسین گرفتن استفاده می کردید.

Or imagine that instead of seeking

یا تصور کنید که به جای خواستن

constructive feedback about your performance,

بازخوردهای سازنده درباره عملکردتان،

you instead told everyone who tried to help you

شما به همه کسانی که می خواستند کمکتان کنند می گفتید

that they were wrong.

که اشتباه می کنند.

So what causes narcissism?

حالا چه چیز موجب خودشیفتگی می شود؟

Twin studies show a strong genetic component,

مطالعه برروی دوقلوها حاکی از وجود عوامل ژنتیکی قوی‌ در این زمینه است،

although we don't know which genes are involved.

اگرچه که ما هنوز ژنهای مربوط به آن را نمی شناسیم.

But environment matters, too.

اما محیط هم در این زمینه موثر است.

Parents who put their child on a pedestal

والدینی که به فرزندانشان بیش از اندازه توجه می کنند

can foster grandiose narcissism.

می توانند خودشیفتگی بزرگ بینانه را تقویت کنند.

And cold, controlling parents can contribute to vulnerable narcissism.

و والدین کنترل‌گر و خونسرد می توانند موجب خودشیفتگی آسیب پذیر شوند.

Narcissism also seems to be higher

به نظر می رسد که خودشیفتگی در جوامعی

in cultures that value individuality and self-promotion.

که به فردیت و ارتقای فردی ارزش می دهند بیشتر است.

In the United States, for example,

برای مثال، در ایالات متحده

narcissism as a personality trait has been rising since the 1970s,

از دهه ۱۹۷۰، خودشیفتگی به عنوان یک ویژگی شخصیتی رو به افزایش است،

when the communal focus of the 60s

زمانی که تمرکز جمعی حاکم در دهه ۶۰

gave way to the self-esteem movement

راه را برای جنبش عزت نفس باز کرد

and a rise in materialism.

و در دیدگاه ماتریالیسم غالب شد.

More recently, social media has multiplied the possibilities for self-promotion,

اخیرا، رسانه های اجتماعی امکان خود-تبلیغی را چند برابر کرده است،

though it's worth noting

البته، لازم به ذکر است که

that there's no clear evidence that social media causes narcissism.

هیچ مدرک مشخصی مبنی بر رابطه روشنی میان خودشیفتگی و رسانه های اجتماعی وجود ندارد.

Rather, it provides narcissists a means to seek social status and attention.

بلکه، این رسانه ها به خودشیفته‌ها ابزاری برای رسیدن به موقعیت و توجه اجتماعی میدهد.

So can narcissists improve on those negative traits?

حال‌ آیا خودشیفته ها می توانند آن ویژگیهای منفی شان را بهبود دهند؟

Yes!

بله!

Anything that promotes honest reflection on their own behavior

هرچه که موجب ایجاد تصویری صادقانه تر از رفتار آنها برایشان شود

and caring for others,

و توجه به دیگران را در آنها بیشتر کند،

like psychotherapy or practicing compassion towards others, can be helpful.

مثل رواندرمانی و تمرین همدلی نسبت به دیگران، می تواند مفید باشد.

The difficulty is it can be challenging

مسئله این است که این می تواند برای افرادی

for people with narcissistic personality disorder

که اختلال شخصیت خودشیفته دارند پرچالش باشد

to keep working at self-betterment.

که بر روی بهتر کردن خودشان کار کنند.

For a narcissist, self-reflection is hard from an unflattering angle.

برای یک خودشیفته، مشاهده خود از زاویه ای که زیبا نیستند دشوار خواهد بود.