When is a pandemic over?

Translator: mobina Afshari Reviewer: Sadegh Zabihi

Consider this unfortunately familiar scenario.

این سناریوی ناگوار آشنا را در نظر بگیرید:

Several months ago a highly infectious, sometimes deadly respiratory virus

چند ماه پیش ویروس تنفسی بسیار عفونی و گاه کشنده‌ای

infected humans for the first time.

برای اولین بار انسان‌ها را آلوده کرد.

It then proliferated faster than public health measures

سپس سریعتر از آنکه اقدامات بهداشت عمومی

could contain it.

بتوانند تحمل کنند گسترش یافت.

Now the World Health Organization (WHO) has declared a pandemic,

اکنون سازمان بهداشت جهانی (WHO) شیوع را اعلام کرده است،

meaning that it’s spreading worldwide.

به این معنی که در سراسر جهان گسترش یافته است.

The death toll is starting to rise and everyone is asking the same question:

شمار تلفات در حال افزایش است و همه یک سؤال را مطرح می‌کنند:

when will the pandemic end?

چه زمانی همه‌گیری پایان می‌یابد؟

The WHO will likely declare the pandemic over

WHO زمانی پایان همه‌گیری را اعلام می‌کند که

once the infection is mostly contained

عفونت عمدتاً محدود شده باشد

and rates of transmission drop significantly throughout the world.

و نرخ انتقال به طور قابل توجهی در سراسر جهان افت کند.

But exactly when that happens depends on what global governments choose to do next.

اما زمانی که این اتفاق بیفتد به آنچه دولت ها انجام دهند بستگی دارد.

They have three main options:

آنها سه گزینه اصلی دارند:

Race through it, Delay and Vaccinate, or Coordinate and Crush.

با آن مسابقه دهند، به تاخیر انداختن و واکسیناسیون یا هماهنگ کردن و خرد کردن آن.

One is widely considered best, and it may not be the one you think.

یکی بهترین در نظر گرفته می‌شود و ممکن است چیزی که شما فکر می‌کنید نباشد.

In the first, governments and communities do nothing to halt the spread

در مرحله اول، دولت‌ها و جوامع هیچ کاری برای متوقف کردن گسترش نمی‌کنند

and instead allow people to be exposed as quickly as possible.

و در عوض به مردم اجازه می دهند در اسرع وقت در معرض قرار بگیرند.

Without time to study the virus,

بدون داشتن زمان برای مطالعه ویروس،

doctors know little about how to save their patients,

دکترها چیز کمی درباره چگونگی نجات دادن بیماران می‌دانند،

and hospitals reach peak capacity almost immediately.

و بیمارستان‌ها تقریباً بلافاصله به اوج ظرفیت می‌رسند.

Somewhere in the range of millions to hundreds of millions of people die,

تا جایی که حدود میلیون‌ها نفر تا صدها میلیون نفر می‌میرند،

either from the virus or the collapse of health care systems.

یا از ویروس یا از سیستم مراقبت‌های بهداشتی فروپاشیده.

Soon the majority of people have been infected

به زودی اکثر مردم آلوده می‌شوند

and either perished or survived by building up their immune responses.

و یا با ایجاد پاسخهای ایمنی بدنشان از بین رفتند یا زنده ماندند.

Around this point herd immunity kicks in,

در کنار این ایمنی گروهی شروع می‌شود

where the virus can no longer find new hosts.

جایی که ویروس دیگر میزبانی نخواهد یافت

So the pandemic fizzles out a short time after it began.

پس همه گیری اندکی پس از شروع از بین خواهد رفت.

But there’s another way to create herd immunity

ولی راه دیگری برای رهایی جمعی وجود دارد

without such a high cost of life.

بدون چنین از دست دادن زندگی‌هایی.

Let’s reset the clock to the moment the WHO declared the pandemic.

بیایید زمان را در ساعتی که WHO شیوع را اعلام کرد تنظیم کنیم.

This time, governments and communities around the world

در این زمان دولت‌ها و جوامع در سراسر جهان

slow the spread of the virus to give research facilities time

گسترش ویروس را برای دادن زمان به امکانات تحقیق

to produce a vaccine.

برای تولید واکسن کند می‌کنند.

They buy this crucial time through tactics that may include widespread testing

آنها با روش‌های مختلف زمان می‌خرند، روش‌هایی مانند آزمایش‌های گسترده

to identify carriers,

برای شناسایی ناقلان،

quarantining the infected and people they’ve interacted with,

قرنطینه کردن افراد آلوده و افرادی که با آنها تعامل داشته‌اند،

and physical distancing.

و رعایت فاصله فیزیکی.

Even with these measures in place, the virus slowly spreads,

حتی با وجود این اقدامات، ویروس به آرامی گسترش می‌یابد،

causing up to hundreds of thousands of deaths.

و موجب صدها هزار مرگ می‌شود.

Some cities get the outbreak under control and go back to business as usual,

برخی شهر‌ها از کنترل خارج می‌شوند و به حالت معمول خود باز می‌گردند،

only to have a resurgence

برای احیای دوباره

and return to physical distancing when a new case passes through.

و هنگامی که یک بیمار جدید از بین رفت به فاصله اجتماعی خود باز می‌گردند.

Within the next several years,

طی چند سال آینده،

one or possibly several vaccines become widely, and hopefully freely, available

یک یا چندین واکسن به طور گسترده و امیدوارم به طور رایگان، در دسترس قرار می‌گیرد

thanks to a worldwide effort.

به لطف تلاشی جهانی.

Once 40-90% of the population has received it—

هنگامی که ۴۰ تا ۹۰ درصد از جمعیت آن را دریافت کرده‌اند -

the precise amount varying based on the virus—

مقدار دقیق بر اساس ویروس متفاوت است --

herd immunity kicks in, and the pandemic fizzles out.

ایمنی گروهی شروع می‌شود و همه گیری از بین می‌رود.

Let’s rewind the clock one more time, to consider the final strategy:

بیایید یک بار دیگر ساعت را به عقب بکشیم تا استراتژی نهایی را در نظر بگیریم:

Coordinate and Crush.

هماهنگی و شکست دادن.

The idea here is to simultaneously starve the virus, everywhere,

ایده اینجاست که به طور همزمان ویروس را در همه جا گرسنه می‌کنیم،

through a combination of quarantine, social distancing, and restricting travel.

از طریق ترکیبی از قرنطینه، فاصله اجتماعی و محدود کردن سفر.

The critical factor is to synchronize responses.

عامل مهم همگام سازی پاسخ‌ها است.

In a typical pandemic, when one country is peaking,

در یک همه گیری معمولی وقتی در یک کشور در حال رشد است،

another may be getting its first cases.

کشور دیگر ممکن است اولین مورد خود را کشف کند.

Instead of every leader responding to what’s happening in their jurisdiction,

به جای اینکه هر رهبری تنها مسئول اتفاقات قلمرو خود باشد،

here everyone must treat the world as the giant interconnected system it is.

در اینجا همه باید جهان را مانند یک سیستم غول‌پیکر به هم متصل شده ببینیم.

If coordinated properly, this could end a pandemic in just a few months,

اگر به طور صحیح هماهنگ شود، تنها در چند ماه می‌تواند به پایان شیوع منجر شود،

with low loss of life.

با کمترین مرگ و میر.

But unless the virus is completely eradicated— which is highly unlikely—

اما مگر اینکه ویروس کاملاً از بین نرود - که بعید است -

there will be risks of it escalating to pandemic levels once again.

خطراتی وجود دارد که یک بار دیگر سطح همه گیری افزایش یابد.

And factors like animals carrying and transmitting the virus

و عواملی مانند حیواناتی که ویروس را حمل و منتقل می‌کنند

might undermine our best efforts altogether.

ممکن است تمام تلاش ما را تضعیف کنند.

So which strategy is best for this deadly, infectious respiratory virus?

بنابراین کدام استراتژی برای این ویروس تنفسی کشنده و عفونی مناسب است؟

Racing through it is a quick fix, but would be a global catastrophe,

مسابقه با آن یک راه‌حل سریع است، اما می‌تواند به یک فاجعه جهانی تبدیل شود،

and may not work at all if people can be reinfected.

و ممکن است اصلا کار نکند اگر مردم دوباره به عفونت مبتلا شوند.

Crushing the virus through Coordination alone is also enticing for its speed,

شکست دادن ویروس تنها با هماهنگی نیز از نظر سرعت اغوا کننده است،

but only reliable with true and nearly impossible global cooperation.

اما فقط با همکاری‌های واقعی و تقریباً غیرممکن جهانی امکان‌پذیر است.

That’s why vaccination, assisted by as much global coordination as possible,

به همین دلیل واکسیناسیون، با کمک هر چه بیشتر هماهنگی جهانی،

is generally considered to be the winner;

به طور کلی برنده در نظر گرفته می‌شود؛

it’s the slow, steady, and proven option in the race.

این گزینه آهسته، پایدار، و اثبات شده در مسابقه است.

Even if the pandemic officially ends before a vaccine is ready,

حتی اگر همه گیری پیش از آماده شدن واکسن از بین برود،

the virus may reappear seasonally, so vaccines will continue to protect people.

ویروس ممکن است به صورت فصلی ظاهر شود، پس واکسن از مردم محافظت خواهد کرد.

And although it may take years to create,

اگرچه برای ساخته شدن سالها زمان می‌برد

disruptions to most people’s lives won’t necessarily last the full duration.

اختلال در زندگی بیشتر افراد لزوماً تمام مدت طول نخواهد کشید.

Breakthroughs in treatment and prevention of symptoms

پیشرفت در درمان و پیشگیری از علائم

can make viruses much less dangerous,

می‌تواند ویروس را بسیار کم خطرتر بکند،

and therefore require less extreme containment measures.

پس نیاز به اقدامات مهار کمتری دارند.

Take heart: the pandemic will end.

شجاع باشید: همه گیری پایان خواهد یافت.

Its legacy will be long-lasting, but not all bad;

میراث آن ماندگار خواهد بود، اما بد نیست.

the breakthroughs, social services, and systems we develop

پیشرفت‌ها، خدمات اجتماعی و سیستم‌هایی که ما توسعه می‌دهیم

can be used to the betterment of everyone.

می‌توانند برای بهبود همه استفاده شوند.

And if we take inspiration from the successes

اگر ما از موفقیت‌ها الهام بگیریم

and lessons from the failures,

و از باخت‌ها درس بگیریم،

we can keep the next potential pandemic so contained

می‌توانیم همه‌گیری احتمالی بعدی را چنان محدود کنیم

that our children’s children won’t even know its name.

که فرزندان فرزندان ما حتی نام آن را ندانند.