Plato’s Allegory of the Cave - Alex Gendler

تمثیل غار افلاطون - الکس جندلر

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Farnaz Saghafi

What is reality, knowledge, the meaning of life?

واقعیت، دانش و معنای زندگی چیست؟

Big topics you might tackle figuratively

موضوعات بزرگی که ممکن است با تمثیل به آنها پرداخته باشید

explaining existence as a journey down a road or across an ocean,

و وجود را با سفری در یک جاده یا عبور از یک اقیانوس،

a climb, a war, a book, a thread, a game, a window of opportunity,

کوهنوردی، یک جنگ، یک کتاب، یک ریسمان، یک بازی، پنجره‌ای به مجال،

or an all-too-short-lived flicker of flame.

یا شعله زود گذر شمعی توضیح داده باشید.

2,400 years ago,

٢٤٠٠ سال پیش،

one of history's famous thinkers said life is like being chained up in a cave,

یکی از متفکران مشهور تاریخ گفت زندگی مانند اسارت در غاری،

forced to watch shadows flitting across a stone wall.

و واداشته شدن به تماشای سایه‌هایی است که بر دیوار سنگی می‌افتند.

Pretty cheery, right?

خیلی شاد و خوش‌بینانه است، نه؟

That's actually what Plato suggested in his Allegory of the Cave,

این در واقع چیزی است که افلاطون در تمثیل غار خود

found in Book VII of "The Republic,"

در کتاب هفتم «جمهور» مطرح کرده است،

in which the Greek philosopher envisioned the ideal society

کتابی که در آن فیلسوف یونانی تصویری از جامعه ایده آل بیان

by examining concepts like justice, truth and beauty.

و مفاهیمی مانند عدالت، حقیقت و زیبایی را بررسی کرده است.

In the allegory, a group of prisoners have been confined in a cavern since birth,

در تمثیل، گروهی زندانی از زمان تولد در غاری اسیر بوده‌اند

with no knowledge of the outside world.

در حالی که پشت به در ورودی، نمی‌توانند سر خود را برگردانند،

They are chained, facing a wall, unable to turn their heads,

و هیچ علمی از دنیای بیرون ندارند.

while a fire behind them gives off a faint light.

با این وجود، هر از گاهی مردم و سایر چیزها از در غار می‌گذرند،

Occasionally, people pass by the fire,

carrying figures of animals and other objects that cast shadows on the wall.

و سایه‌هاشان بر دیوار مقابل اسیران می‌افتد و صدای آنها در غار طنین انداز می‌شود.

زندانیان بر این خیالات نام می‌گذارند و آنها را دسته بندی می‌کنند،

The prisoners name and classify these illusions,

به این خیال که وجود واقعی آنها را درک می‌کنند.

believing they're perceiving actual entities.

Suddenly, one prisoner is freed and brought outside for the first time.

از قضا، یکی از زندانیان از بند رها می‌شود و برای اولین بار بیرون از غار را می‌بیند.

The sunlight hurts his eyes and he finds the new environment disorienting.

نور چشمش را می‌زند و او محیط تازه را نامأنوس درمی‌یابد.

When told that the things around him are real,`

وقتی به او گفته می‌شود که چیزهای اطرافش واقعی هستند،

while the shadows were mere reflections, he cannot believe it.

و سایه‌ها بازتاب محض بودند، نمی‌تواند آن را باور کند.

The shadows appeared much clearer to him.

سایه‌ها برای او بسیار قابل درک‌تر بودند.

But gradually, his eyes adjust

اما عاقبت، چشم‌هایش عادت می‌کنند،

until he can look at reflections in the water,

و او می‌تواند به انعکاس سطح آب،

at objects directly,

و مستقیما به اشیاء،

and finally at the Sun,

و در نهایت به خورشید نگاه کند،

whose light is the ultimate source of everything he has seen.

که نور او منبع غایی هرآنچه هست که او دیده است.

The prisoner returns to the cave to share his discovery,

زندانی به غار باز می‌گردد تا کشف خود را شریک شود،

but he is no longer used to the darkness,

اما دیگر به تاریکی عادت ندارد،

and has a hard time seeing the shadows on the wall.

و به سختی سایه‌های روی دیوار را می‌بیند.

The other prisoners think the journey has made him stupid and blind,

زندانیان دیگر گمان می‌کنند که سفر او را دیوانه و کور کرده است،

and violently resist any attempts to free them.

و با خشم در برابر هرگونه تلاش او برای آزادی ایشان مقاومت می‌کنند.

Plato introduces this passage as an analogy

افلاطون این بخش را به عنوان یک تشبیه مطرح می‌کند

of what it's like to be a philosopher trying to educate the public.

از اینکه فیلسوف بودن و تلاش برای آگاهی بخشیدن به عوام چگونه است.

Most people are not just comfortable in their ignorance

بیشتر مردم نه تنها در جهل و نادانی خود آسوده هستند

but hostile to anyone who points it out.

بلکه کسی که به آن نادانی اشاره کند را هم دشمن می‌دانند.

In fact, the real life Socrates was sentenced to death

در واقع، محکوم شدن سقراط به مرگ توسط حاکم آتن

به جرم اختلال در نظم عمومی،

by the Athenian government for disrupting the social order,

and his student Plato spends much of "The Republic"

باعث شد که شاگردش افلاطون بیشتر کتاب «جهور» را

disparaging Athenian democracy,

صرف بی اعتبار کردن دموکراسی آتنی،

while promoting rule by philosopher kings.

و ارج نهادن به حکومت پادشاهان فیلسوف کند.

With the cave parable,

با تمثیل غار،

Plato may be arguing that the masses are too stubborn and ignorant

بحث افلاطون این است که توده مردم بسیار لجوج‌تر و نادان‌تر از آن هستند

to govern themselves.

که بر خود حکومت کنند.

But the allegory has captured imaginations for 2,400 years

اما این تمثیل برای ٢٤٠٠ سال افکار را درگیر خود کرده است

because it can be read in far more ways.

چون می‌توان آن را به روش‌هایی بسیار متفاوت مطالعه کرد.

Importantly, the allegory is connected to the theory of forms,

به شکلی پر اهمیت، تمثیل با نظریه اشکال در ارتباط است،

developed in Plato's other dialogues,

که در گفتگوی دیگری از افلاطون مطرح شده است،

which holds that like the shadows on the wall,

و می‌گوید که همانند سایه‌ها بر روی دیوار،

things in the physical world are flawed reflections of ideal forms,

اشیاء در دنیای مادی شکلی ناقص از حالت ایده‌آل هستند،

such as roundness, or beauty.

مانند انحنا، یا زیبایی.

In this way, the cave leads to many fundamental questions,

به این ترتیب، غار سوال‌های اساسی بسیاری را به وجود می‌آورد،

including the origin of knowledge,

که خاستگاه علم،

the problem of representation,

مسئله ارائه،

and the nature of reality itself.

و طبیعت خود واقعیت را در بر می‌گیرد.

For theologians, the ideal forms exist in the mind of a creator.

برای خداشناسان، شکل ایده‌آل در ذهن یک خالق وجود دارد.

For philosophers of language viewing the forms as linguistic concepts,

برای فیلسوفان که اشکال را با استفاده از زبان با مفاهیم واژگان نشان می‌دهند،

the theory illustrates the problem of grouping concrete things

نظریه، مسئله قرار دادن چیزهای واقعی

under abstract terms.

تحت اصطلاحات انتزاعی را توضیح می‌دهد.

And others still wonder whether we can really know

و باقی هم هنوز می‌پرسند آیا واقعا می‌توانیم بدانیم

that the things outside the cave are any more real than the shadows.

که چیزهای خارج از غار بیشتر از سایه‌ها واقعی هستند.

As we go about our lives,

و با بحث درباره زندگی خودمان،

can we be confident in what we think we know?

آیا می‌توانیم از آنچه فکر می‌کنیم می‌دانیم مطمئن باشیم؟

Perhaps one day,

شاید روزی،

a glimmer of light may punch a hole in your most basic assumptions.

بارقه‌ای از نور از روزنی باریک بر اساسی‌ترین فرضیات شما بتابد.

Will you break free to struggle towards the light,

آیا جسارت مبارزه در راه نور را دارید،

even if it costs you your friends and family,

اگر حتی به قیمت دوستان و خانواده‌تان تمام شود،

or stick with comfortable and familiar illusions?

یا خیالات آسوده و آشنای بی دغدغه را برمی‌گزینید؟

Truth or habit? Light or shadow?

حقیقت یا عادت؟ نور یا سایه؟

Hard choices, but if it's any consolation, you're not alone.

گزینه‌های دشواری هستند، اما اگرموجب تسلای خاطر است، بدانید که تنها نیستید.

There are lots of us down here.

عده زیادی مثل ما هستند.