Sugata Mitra: Can kids teach themselves?

Sugata Mitra çocukların nasıl kendi kendilerini eğittiklerini bize gösteriyor

Çeviri: Serap Çakıl Gözden geçirme: Sancak Gülgen

I have a tough job to do.

Zor bir işim var.

You know, when I looked at the profile of the audience here,

Biliyorsunuz, buradaki dinleyicilerin profillerine baktığımda,

with their connotations and design, in all its forms,

ifadeleri ve tasarımlarıyla, her türlü şekilde,

and with so much and so many people working

işbirlikçi ve ağlarda çalışan çok ama çok insan

on collaborative and networks, and so on, that I wanted to tell you,

vesaire, size söylemek istediğimse,

I wanted to build an argument for primary education

çok özellikli bir bağlamda ilköğretim hakkında

in a very specific context.

bir görüş ileri sürmek istiyorum.

In order to do that in 20 minutes, I have to bring out four ideas --

Bunu 20 dakika içinde yapabilmek için, dört fikir öne sürmeliyim-

it's like four pieces of a puzzle.

bir yapbozun dört parçası gibi.

And if I succeed in doing that,

Ve eğer bunu yapmada başarılı olursam,

maybe you would go back with the thought

belki siz de üzerinde düşünebileceklerinizle

that you could build on, and perhaps help me do my work.

burayı terk eder ve işimi yapmamda bana yardımcı olursunuz.

The first piece of the puzzle is remoteness

Yapbozun ilk parçası uzaklık ve

and the quality of education.

eğitimin kalitesi.

Now, by remoteness, I mean two or three different kinds of things.

Şimdi, uzaklık ile kastettiğim iki ya da üç farklı şey.

Of course, remoteness in its normal sense, which means

Elbette, uzaklık normal anlamda, yani

that as you go further and further away

şehir merkezinden giderek uzaklaştıkça

from an urban center, you get to remoter areas.

daha uzak bölgelere ulaşırsınız.

What happens to education?

Bu durumda eğitime ne olur?

The second, or a different kind of remoteness

İkinci ya da farklı bir uzaklık şudur;

is that within the large metropolitan areas all over the world,

tüm dünyadaki büyük anakentler içinde,

you have pockets, like slums, or shantytowns, or poorer areas,

cepler vardır, gecekondu mahalleleri, kenar mahalleler ya da daha fakir bölgeler,

which are socially and economically remote

bunlar sosyal ve ekonomik olarak

from the rest of the city, so it's us and them.

şehrin geri kalanından uzaktırlar, yani biz ve onlar.

What happens to education in that context?

Bu bağlamda eğitime ne olur?

So keep both of those ideas of remoteness.

Yani bu uzaklık fikirlerini akılda tutun.

We made a guess. The guess was that schools in remote areas

Bir tahminde bulunduk. Tahmin, uzak bölgelerdeki okulların

do not have good enough teachers.

yeterli derecede iyi öğretmenleri olmadığıydı.

If they do have, they cannot retain those teachers.

Eğer olsalar, bu öğretmenleri ellerinde tutamazlar;

They do not have good enough infrastructure.

yeterince iyi altyapıya sahip değiller.

And if they had some infrastructure,

Ve eğer bir tür altyapıları varsa,

they have difficulty maintaining it.

bunu devam ettirmekte güçlük çekerler.

But I wanted to check if this is true. So what I did last year was

Ama ben bunun doğruluğunu kontrol etmek istedim. Böylece geçen yıl

we hired a car, looked up on Google,

bir araba kiraladık, Google'a baktık,

found a route into northern India from New Delhi

Yeni Delhi'den Güney Hindistan'a doğru bir rota bulduk,

which, you know, which did not cross any big cities

ki, bu rota herhangi bir büyük şehirden geçmez

or any big metropolitan centers. Drove out about 300 kilometers,

ya da herhangi büyük bir anakentsel bölgeden geçmez. Yaklaşık

and wherever we found a school, administered a set of standard tests,

300 km sürdük ve nerede bir okul bulursak, bir grup standart test uyguladık,

and then took those test results and plotted them on a graph.

ve sonra bu test sonuçlarına bakarak bir grafiğe yerleştirdik.

The graph was interesting, although you need to consider it carefully.

Grafik ilginçti, ancak dikkatli bir şekilde değerlendirmeniz gerekir.

I mean, this is a very small sample; you should not generalize from it.

Yani, bu çok küçük bir örnek; bundan genellemeye gidilmemeli.

But it was quite obvious, quite clear,

Ama bu seçtiğim bu belirli rota için

that for this particular route that I had taken,

çok ortadaydı, açıktı,

the remoter the school was, the worse its results seemed to be.

okul uzakta oldukça, sonuçlar daha kötü görünüyordu.

That seemed a little damning,

Biraz tahrip edici görünüyordu,

and I tried to correlate it with things like infrastructure,

ve bunu altyapı gibi şeylerle ilişkilendirmeye çalıştım,

or with the availability of electricity, and things like that.

ya da elektriğin ulaşılabilirliği gibi şeylerle.

To my surprise, it did not correlate.

Şaşırtıcı şekilde, ilişkisi yoktu.

It did not correlate with the size of classrooms.

Sınıfların büyüklüğüyle ilişkisi yoktu.

It did not correlate with the quality of the infrastructure.

Altyapının kalitesiyle ilişkisi yoktu.

It did not correlate with the poverty levels. It did not correlate.

Fakirlik düzeyleriyle ilişkisi yoktu. İlişki yoktu.

But what happened was that when I administered a questionnaire

Ama ne oldu; ben bu okulların her biri için birer anket hazırladım,

to each of these schools, with one single question for the teachers -- which was,

her bir öğretmene birer soru olmak üzere ki bu soru şuydu;

"Would you like to move to an urban, metropolitan area?" --

şehir merkezine, anakente taşınmak ister misiniz?

69 percent of them said yes. And as you can see from that,

Yüzde 69'u evet dedi ve buradan gördüğünüz gibi,

they say yes just a little bit out of Delhi,

Delhi'nin biraz dışına evet dediler,

and they say no when you hit the rich suburbs of Delhi --

ve Delhi'nin zengin banliyöleri söz konusu olduğunda hayır dediler -

because, you know, those are relatively better off areas --

çünkü biliyorsunuz, bunlar göreceli daha iyi bölgeler.

and then from 200 kilometers out of Delhi, the answer is consistently yes.

Ve sonra Delhi'den 200 km uzağı için cevap kesinlikle evetti.

I would imagine that a teacher who comes or walks into class

Bir öğretmenin her gün sınıfa keşke başka bir okuldaydım

every day thinking that, I wish I was in some other school,

diye geldiğini ve girdiğini hayal edebiliyorum,

probably has a deep impact on what happens to the results.

muhtemelen sonuçlara derin bir etkisi oluyordur.

So it looked as though teacher motivation and teacher migration

Yani öğretmen motivasyonu ve öğretmen göçü güçlü bir şekilde

was a powerfully correlated thing with what was happening in primary schools,

ilköğretimde neler olduğuyla ilişkili gibi görünüyor,

as opposed to whether the children have enough to eat,

çocukların yeterince yiyip yemedikleri ve sınıfta

and whether they are packed tightly into classrooms

itiş tepiş oturup oturmadıklarına karşılık

and that sort of thing. It appears that way.

ve buna benzer şeyler. Bu şekilde görünüyor.

When you take education and technology, then I find in the literature that,

Eğitim ve teknolojiyi ele aldığınızda, sonra kaynaklarda,

you know, things like websites, collaborative environments --

internet siteleri, işbirlikçi çevreler gibi şeyler buldum -

you've been listening to all that in the morning --

bunun hepsini sabahtan beri dinliyorsunuz -

it's always piloted first in the best schools, the best urban schools,

her zaman en iyi okullarda, en iyi şehir okullarında pilot uygulama yapılır,

and, according to me, biases the result.

ve bana göre, sonuç önyargıdır.

The literature -- one part of it, the scientific literature --

Kaynaklar - bilimsel kaynakların bazısı,

consistently blames ET as being over-hyped and under-performing.

sürekli olarak ET (Eğitim teknolojisi)'yi aşırı sinirli ve düşük performanslı olmakla suçlar.

The teachers always say, well, it's fine, but it's too expensive for what it does.

Öğretmenler her zaman, peki, iyi, ama bu yaptığı işe göre çok pahalı derler.

Because it's being piloted in a school where the students are already getting,

Çünkü öğrencilerin zaten yapabileceklerinin, diyelim yüzde 80'ini, yapabildiği

let's say, 80 percent of whatever they could do.

okullarda pilot uygulamaları yapılır.

You put in this new super-duper technology, and now they get 83 percent.

Bunu şu süper müper teknolojiye koyarsınız ve şimdi yüzde 83'e ulaşırlar.

So the principal looks at it and says,

Böylece müdür buna bakar ve

3 percent for 300,000 dollars? Forget it.

yüzde 3 için 300.000 dolar mı? der. Unutun bunu.

If you took the same technology and piloted it into one of those remote schools,

Eğer aynı teknolojiyi alır ve skorun yüzde 30 olduğu bu uzak okullardan birinde

where the score was 30 percent, and, let's say, took that up to 40 percent --

diyelim ki, yüzde 40'a çıkarmak için kullansanız

that will be a completely different thing.

bu tamamen farklı bir şey olacaktır.

So the relative change that ET, Educational Technology, would make,

Böylece ET'nin yapacağı bu görece değişiklik

would be far greater at the bottom of the pyramid than at the top,

piramidin en altında, en üstünde olacağından çok daha büyük olacaktır,

but we seem to be doing it the other way about.

ama bunu diğer şekilde yapıyoruz gibi görünüyor.

So I came to this conclusion that ET should reach

Yani ET önce imkânları kısıtlı olanlara ulaşmalı,

the underprivileged first, not the other way about.

diğer şekilde değil, sonucuna ulaştım.

And finally came the question of, how do you tackle teacher perception?

Ve sonunda, öğretmenin görüşü konusunu nasıl çözeriz, sorusu geliyor.

Whenever you go to a teacher and show them some technology,

Ne zaman bir öğretmene gitseniz ve biraz teknoloji gösterseniz

the teacher's first reaction is,

öğretmenin ilk tepkisi şu;

you cannot replace a teacher with a machine -- it's impossible.

öğretmeni bir makineyle değiştiremezsiniz - bu imkânsız.

I don't know why it's impossible, but, even for a moment,

Neden bunun imkânsız olduğunu bilmiyorum, ama bir an için hatta

if you did assume that it's impossible -- I have a quotation from Sir Arthur C. Clarke,

eğer imkânsız olduğunu düşündünüzse - Arthur C. Clarke'dan bir alıntı yapacağım,

the science fiction writer whom I met in Colombo,

Colombo'da tanıştığım bilimkurgu yazarı,

and he said something which completely solves this problem.

ve sorunu tamamıyla çözen bir şey söyledi.

He said a teacher than can be replaced by a machine, should be.

Bir öğretmenin bir makineyle değiştirilebileceği değil değişmesi gerektiğini söyledi.

So, you know, it puts the teacher into a tough bind, you have to think.

Yani, bilirsiniz, öğretmenin elini ayağını bağlıyor, eğer düşünürseniz.

Anyway, so I'm proposing that an alternative primary education,

Her neyse, yani ben alternatif bir ilköğretim teklif ediyorum,

whatever alternative you want, is required where schools don't exist,

her ne alternatif isterseniz, okulların olmadığı, okulların yeterince iyi olmadığı,

where schools are not good enough, where teachers are not available

öğretmenlerin olmadığı ya da öğretmenlerin yeterince iyi olmadığı

or where teachers are not good enough, for whatever reason.

durumlarda ya da her ne nedenle olursa olsun ihtiyaç duyulan bir alternatif.

If you happen to live in a part of the world where none of this applies,

Eğer bunların hiçbirisinin geçerli olmadığı dünyanın bir noktasında yaşıyorsanız,

then you don't need an alternative education.

o zaman alternatif bir eğitime ihtiyacınız olmayacaktır.

So far I haven't come across such an area, except for one case. I won't name the area,

Şimdiye kadar böyle bir bölgeye rastlamadım, biri dışında. İsmini vermeyeceğim,

but somewhere in the world people said, we don't have this problem,

ama dünyanın bir noktasında insanlar, böyle bir sorunumuz yok, diyorlar,

because we have perfect teachers and perfect schools.

çünkü mükemmel öğretmenlerimiz, mükemmel okullarımız var.

There are such areas, but -- anyway, I'd never heard that anywhere else.

Böyle bölgeler var, ama - her neyse, başka hiçbir yerde görmedim.

I'm going to talk about children and self-organization,

Çocuklar ve kendi kendini düzenleme ile ilgili konuşacağım,

and a set of experiments which sort of led to this idea

ve alternatif bir eğitim nasıl olabilir fikrine götüren

of what might an alternative education be like.

bir dizi deneyden bahsedeceğim.

They're called the hole-in-the-wall experiments.

Duvardaki delik deneyleri diyoruz bunlara.

I'll have to really rush through this. They're a set of experiments.

Bunu gerçekten hızlıca anlatmam gerekecek. Bir grup deney var.

The first one was done in New Delhi in 1999.

İlki, Yeni Delhi'de 1999'da yapıldı.

And what we did over there was pretty much simple.

Ve orada yaptığımız gayet basitti.

I had an office in those days which bordered a slum, an urban slum,

O zamanlar bir ofisim vardı, bir gecekondu mahallesinin sınırındaydı,

so there was a dividing wall between our office and the urban slum.

yani ofisi ve şehirdeki bu gecekondu mahallesini ayıran bir duvar vardı.

They cut a hole inside that wall --

Duvarda bir delik açtılar -

which is how it has got the name hole-in-the-wall --

bu nedenle deneyi bu şekilde adlandırdık -

and put a pretty powerful PC into that hole, sort of embedded into the wall

ve bu deliğe gayet güçlü bir PC koydular, duvara gömdüler diyebiliriz

so that its monitor was sticking out at the other end,

böylece monitör diğer taraftan taşıyordu,

a touchpad similarly embedded into the wall,

aynı şekilde duvara bir touchpad gömüldü,

put it on high-speed Internet, put the Internet Explorer there,

yüksek hızda bir internet bağlantısı, Internet Explorer kondu,

put it on Altavista.com -- in those days -- and just left it there.

Altavista.com - o günlerde - açık olarak o şekilde bırakıldı.

And this is what we saw.

Ve gördüğümüz bu oldu.

So that was my office in IIT. Here's the hole-in-the-wall.

Bu IT'deki benim ofisim. Bu da duvardaki delik.

About eight hours later, we found this kid.

Yaklaşık sekiz saat sonra bu çocuğu bulduk.

To the right is this eight-year-old child who --

Sağda, sekiz yaşındaki çocuk -

and to his left is a six-year-old girl, who is not very tall.

ve onun solundaki altı yaşında bir kız çocuğu, pek uzun değil.

And what he was doing was, he was teaching her to browse.

Ve büyük çocuk küçük kıza nasıl internette gezileceğini gösteriyor.

So it sort of raised more questions than it answered.

Yani cevapladığından çok soru ortaya çıkarıyor.

Is this real? Does the language matter,

Bu gerçek mi?

because he's not supposed to know English?

çünkü çocuğun İngilizce bilmesi beklenemez değil mi?

Will the computer last, or will they break it and steal it

Bilgisayar kalacak mı, ya da bozacaklar mı, çalacaklar mı,

-- and did anyone teach them?

- ve herhangi biri onlara öğretti mi?

The last question is what everybody said, but you know,

Sonuncu soru, herkesin söylediği ama

I mean, they must have poked their head over the wall

yani, kafalarını duvardan içeri sokup

and asked the people in your office,

ofisteki insanlara nasıl yapıldığını

can you show me how to do it, and then somebody taught him.

gösterir misiniz diye sormaları gerekir ki birileri onlara öğretmiş olsun.

So I took the experiment out of Delhi and repeated it,

Böylece deneyi Delhi dışına çıkarıp tekrar ettim,

this time in a city called Shivpuri in the center of India,

bu sefer Chifpuri, Hindistan'ın merkezindeki bir şehirde

where I was assured that nobody had ever taught anybody anything.

kimsenin kimseye asla bir şey öğretmediği konusunda ikna edildiğim bir şehir.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So it was a warm day, and the hole in the wall

Sıcak bir gündü ve duvardaki delik

was on that decrepit old building. This is the first kid who came there;

bu eski yıkı duvar üzerindeydi. Gelen ilk çocuk buydu;

he later on turned out to be a 13-year-old school dropout.

daha sonra 13 yaşında, okulu terk etmiş bir çocuk olduğu anlaşıldı.

He came there and he started to fiddle around with the touchpad.

Geldi ve touchpad'le oynamaya başladı.

Very quickly, he noticed that when he moves his finger on the touchpad

Çok hızlı bir şekilde, parmağını touchpad üzerinde gezdirdiğinde

something moves on the screen --

ekranda bir şeyin hareket ettiğini fark etti -

and later on he told me, "I have never seen a television

ve daha sonra bana, daha önce bir şey yapabileceğin

where you can do something."

bir televizyon görmemiştim, dedi.

So he figured that out. It took him over two minutes

Yani çözmüştü. İki dakikadan biraz fazla zamanını

to figure out that he was doing things to the television.

aldı bunları televizyona yapıyor olduğunu anlamak.

And then, as he was doing that, he made an accidental click

Ve sonra, bunu yaparken, yanlışlıkla touchpad'e hızlıca vurmasıyla

by hitting the touchpad -- you'll see him do that.

bir klik yaptı - bunu yaparken göreceksiniz.

He did that, and the Internet Explorer changed page.

Bunu yaptı ve Internet Explorer sayfa değiştirdi.

Eight minutes later, he looked from his hand to the screen,

Sekiz dakika sonra, elinden ekrana baktı,

and he was browsing: he was going back and forth.

ve geziyordu: ileri ve geri gidiyordu.

When that happened, he started calling all the neighborhood children,

Bu olduğunda, tüm mahalle çocuklarını çağırmaya başladı,

like, children would come and see what's happening over here.

sanki çocuklar gelmeli ve neler olduğunu görmeli gibi.

And by the evening of that day, 70 children were all browsing.

Ve o günün akşamında, 70 çocuk internette geziyordu.

So eight minutes and an embedded computer

Yani sekiz dakika ve gömülmüş bir bilgisayarın

seemed to be all that we needed there.

tek ihtiyacımız olduğu görülüyor.

So we thought that this is what was happening:

Neler olduğu konusunda fikrimiz şu:

that children in groups can self-instruct themselves

gruplar halindeki çocuklar kendi kendilerini

to use a computer and the Internet. But under what circumstances?

bilgisayar ve internet kullanmak konusunda eğitebilirler. Ama hangi koşullarda?

At this time there was a -- the main question was about English.

Bu sırada temel bir soru İngilizce hakkındaydı.

People said, you know, you really ought to have this in Indian languages.

İnsanlar, bunu Hintçe hazırlasanız iyi olur, dediler,

So I said, have what, shall I translate the Internet

ben de, nasıl, Internet’i bir Hint diline mi

into some Indian language? That's not possible.

tercüme edeyim? dedim. Bu imkânsız.

So, it has to be the other way about.

Yani diğer şekilde olmalıydı.

But let's see, how do the children tackle the English language?

Ama bakalım, çocuklar İngilizceyi nasıl çözmüşler?

I took the experiment out to northeastern India,

Deneyi Kuzeydoğu Hindistan'daki Madantusi

to a village called Madantusi,

adlı bir köye taşıdım,

where, for some reason, there was no English teacher,

bir şekilde, hiç İngilizce öğretmenleri yoktu,

so the children had not learned English at all.

yani çocuklar hiç İngilizce öğrenmemişlerdi.

And I built a similar hole-in-the-wall.

Ve benzer şekilde duvara bir delik açtım.

One big difference in the villages, as opposed to the urban slums:

Şehirdeki gecekonduların aksine köyde büyük bir farklılık vardı,

there were more girls than boys who came to the kiosk.

erkeklerden çok kız çocukları kioska geliyordu.

In the urban slums, the girls tend to stay away.

Şehirdeki kenar mahallelerde kız çocukları uzak durma eğilimdeydi.

I left the computer there with lots of CDs -- I didn't have any Internet --

Bilgisayarı orada birçok CD ile birlikte bıraktım - Internet yoktu -

and came back three months later.

ve üç ay sonra geri döndüm.

So when I came back there, I found these two kids,

Geri döndüğümde, iki çocuk gördüm,

eight- and 12-year-olds, who were playing a game on the computer.

sekiz ve on iki yaşında, bilgisayarda bir oyun oynuyorlardı.

And as soon as they saw me they said,

Ve beni görür görmez dediler ki,

"We need a faster processor and a better mouse."

daha hızlı bir işlemci ve daha iyi bir fareye ihtiyacımız var.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I was real surprised.

Gerçekten şaşırmıştım.

You know, how on earth did they know all this?

Yani, tüm bunları nasıl bilebilirler?

And they said, "Well, we've picked it up from the CDs."

Ve CD'lerden öğrendik dediler.

So I said, "But how did you understand what's going on over there?"

Ben de, neler olup bittiğini nasıl anladınız, diye sordum.

So they said, "Well, you've left this machine

Dediler ki, sadece İngilizce konuşan bu makineyi

which talks only in English, so we had to learn English."

bıraktınız ve biz de İngilizce öğrenmek zorunda kaldık.

So then I measured, and they were using 200 English words with each other

Sonra ölçtüğümde, kendi aralarında 200 kadar İngilizce kelime kullanıyorlardı

-- mispronounced, but correct usage --

- yanlış telaffuz ama doğru kullanımla -

words like exit, stop, find, save, that kind of thing,

çıkış, dur, bul, kaydet gibi kelimeler,

not only to do with the computer but in their day-to-day conversations.

sadece bilgisayarla ilgili değil, günlük konuşmalarında da.

So, Madantusi seemed to show that language is not a barrier;

Yani, Madantusi dilin bir engel olmadığını gösterir gibi görünüyor;

in fact they may be able to teach themselves the language

aslında eğer isterlerse birbirlerine

if they really wanted to.

dil öğretebilirler.

Finally, I got some funding to try this experiment out

Sonunda, bu deneyi sonuçlar tekrar edecek mi diye

to see if these results are replicable, if they happen everywhere else.

denemek için biraz destek buldum; her yerde tekrar edecek mi diye.

India is a good place to do such an experiment in,

Hindistan bu tür bir deneyi yapmak için uygun bir yer

because we have all the ethnic diversities, all the -- you know,

çünkü tüm etnik farklılıklara sahibiz, tüm

the genetic diversity, all the racial diversities,

genetik çeşitliliğe, tüm ırksal çeşitliliğe,

and also all the socio-economic diversities.

ve tüm sosyoekonomik çeşitliliğe de.

So, I could actually choose samples to cover a cross section

Aslında böylece pratik olarak tüm dünyayı kapsayacak bir kesit

that would cover practically the whole world.

alabileceğim örnekleri seçebilirdim.

So I did this for almost five years, and this experiment

Böylece bunu neredeyse beş yıl boyunca yaptım ve bu deney

really took us all the way across the length and breadth of India.

hepimizin Hindistan'ı gerçekten enine ve boyuna geçmemizi sağladı.

This is the Himalayas. Up in the north, very cold.

Bunlar Himalayalar. Kuzey'de yukarıda, çok soğuk.

I also had to check or invent an engineering design

Ayrıca dışarıda dayanacak mühendislik tasarımını

which would survive outdoors, and I was using regular, normal PCs,

icat etmek zorundaydım ve sıradan, normal PC'ler kullanıyordum,

so I needed different climates, for which India is also great,

yani farklı iklimlere dayanmalıydı, Hindistan çok büyük olduğundan

because we have very cold, very hot, and so on.

çok soğuk, çok sıcak, vesaire olabilir.

This is the desert to the west. Near the Pakistan border.

Burası Pakistan sınırında batıya doğru bir çöl.

And you see here a little clip of -- one of these villages --

Ve - bu köylerde birisinin - küçük bir klipini görüyorsunuz

the first thing that these children did was to find a website

çocukların yaptığı ilk iş kendilerine İngilizce alfabesini

to teach themselves the English alphabet.

öğretecek bir internet sitesi bulmak oldu.

Then to central India -- very warm, moist, fishing villages,

Sonra Hindistan'ın merkezi - çok sıcak, nemli, balıkçı köyleri,

where humidity is a very big killer of electronics.

nem oranı elektronik aletleri öldürebilir.

So we had to solve all the problems we had

Bizim tüm bu sorunları havalandırma olmadan

without air conditioning and with very poor power,

ve çok zayıf güçle çözmemiz gerekiyordu,

so most of the solutions that came out used little blasts of air

böylece çözüm olarak bulduğumuz makineleri çalışır tutmak için

put at the right places to keep the machines running.

doğru yerlere koyup rüzgârdan yaralanmak oldu.

I want to just cut this short. We did this over and over again.

Bunu kısa kesmek istiyorum. Bunu defalarca yaptık.

This sequence is also nice. This is a small child, a six-year-old,

Bu sekans da hoş. Bu küçük bir çocuk, altı yaşında,

telling his eldest sister what to do.

büyük kız kardeşine ne yapacağını söylüyor.

And this happens very often with these computers,

Ve bu bilgisayarla bu çok sık oluyor,

that the younger children are found teaching the older ones.

daha çok küçük çocukların büyük çocuklara öğrettikleri görülür.

What did we find? We found that six- to 13-year-olds can self-instruct

Ne bulduk? Altı ila 13 yaşlarındaki çocuklar ağa bağlı bir ortamda

in a connected environment,

kendi kendilerine öğretebilirler,

irrespective of anything that we could measure.

ölçebileceğimiz herhangi bir şeyden bağımsız olarak.

So if they have access to the computer, they will teach themselves, including intelligence.

Yani, eğer bilgisayara ulaşma imkânı varsa, birbirlerine öğreteceklerdir, zekâ da dâhil.

I couldn't find a single correlation with anything, but it had to be in groups.

Herhangi bir şeyle tek bir ilişki dahi bulamadım, ama gruplar halinde olmalı.

And that may be of great, you know, interest to this group,

Ve bu da belki, bilirsiniz, bu grup için ilgi çekici olabilir

because all of you are talking about groups.

çünkü hepiniz gruplar hakkında konuşuyorsunuz.

So here was the power of what a group of children can do,

Burada gördüğümüz bir grup çocuğun yapabileceklerinin gücü,

if you lift the adult intervention.

eğer yetişkin müdahalesini kaldırırsanız.

Just a quick idea of the measurements.

Sadece küçük bir ölçüm fikri.

We took standard statistical techniques, so I'm going to not talk about that.

Standart istatistik teknikleri aldık, bu nedenle bununla ilgili konuşmayacağım.

But we got a clean learning curve,

Ama temiz bir öğrenme eğrisi elde ettik,

almost exactly the same as what you would get in a school.

sizin bir okuldan elde edeceğinizin neredeyse aynısı olan bir eğri.

I'll leave it at that,

Bunu burada bırakacağım,

because, I mean, it sort of says it all, doesn't it?

çünkü yani, her şeyi kendisi söylüyor, değil mi?

What could they learn to do?

Neyi yapmayı öğrenebilirlerdi?

Basic Windows functions, browsing, painting, chatting and email,

Temel Windows fonksiyonları, internette gezme, sohbet ve e-posta,

games and educational material, music downloads, playing video.

oyunlar ve eğitim malzemeleri, müzik indirme, video oynatma.

In short, what all of us do.

Kısacası, hepimizin yaptığı şeyler.

And over 300 children will become computer literate

Ve 300 çocuktan fazlası bilgisayar kullanıcısı oldu

and be able to do all of these things in six months with one computer.

ve tüm bunları altı ay içinde tek bir bilgisayarla yaptılar.

So, how do they do that?

Peki, bunu nasıl yapıyorlar?

If you calculated the actual time of access,

Eğer ulaşılırlığın kesin süresini hesaplarsanız,

it would work out to minutes per day,

günde dakikalar şeklindedir,

so that's not how it's happening.

yani bu nasıl olduğunu göstermiyor.

What you have, actually, is there is one child operating the computer.

Aslında olan şu; bilgisayarı kullanan tek bir çocuk var.

And surrounding him are usually three other children,

Ve onu çevreleyen diğer üç çocuk neler yapmaları

who are advising him on what they should do.

konusunda ona fikir veriyorlar.

If you test them, all four will get the same scores in whatever you ask them.

Eğer onları test ederseniz, ne sorarsanız sorun dördü de aynı skoru alacaktır.

Around these four are usually a group of about 16 children,

Bu dördü etrafında genellikle yaklaşık 16 çocukluk bir grup var

who are also advising, usually wrongly,

onlar da fikir veriyorlar, bilgisayarda olan biten

about everything that's going on on the computer.

her şey hakkında, genellikle yanlış bir şekilde.

And all of them also will clear a test given on that subject.

Ve tümü de bu konuda yapılacak bir testi geçecektir.

So they are learning as much by watching as they learn by doing.

Yani yaparak öğrendikleri kadar izleyerek de öğreniyorlar.

It seems counter-intuitive to adult learning,

Yetişkin öğrenmesiyle beklenenin aksi gibi görünüyor,

but remember, eight-year-olds live in a society

ama hatırlayın, sekiz yaşındaki çoğu zaman

where most of the time they are told, don't do this,

şunu yapma, viski şişesine dokunma,

you know, don't touch the whiskey bottle.

denen bir çevrede yaşıyorlar.

So what does the eight-year-old do?

Peki, sekiz yaşındaki ne yapıyor?

He observes very carefully how a whiskey bottle should be touched.

Bir viski şişesine nasıl dokunulması gerektiğini dikkatlice izliyor.

And if you tested him,

Ve eğer onu test ederseniz,

he would answer every question correctly on that topic.

bu konudaki her soruya doğru bir şekilde cevap verecektir.

So, they seem to be able to acquire very quickly.

Yani çok hızlı bir şekilde alıyor gibi görünmekteler.

So what was the conclusion over the six years of work?

Peki, altı yıldan fazla süren bir çalışmanın sonucu nedir?

It was that primary education can happen on its own,

İlköğretim kendi kendine gerçekleşebilir,

or parts of it can happen on its own.

ya da bazı parçaları kendi kendine olabilir.

It does not have to be imposed from the top downwards.

Yukarıdan aşağıya doğru empoze edilmesi gerekli değildir.

It could perhaps be a self-organizing system, so that was

Kendi kendini düzenleyen bir sistem olabilir, bu öyleydi -

the second bit that I wanted to tell you,

ve size söylemek istediğim ikinci kısmı,

that children can self-organize and attain an educational objective.

çocukların kendilerini düzenleyebilecekleri ve eğitimsel bir amaca ulaşabilecekleri.

The third piece was on values, and again, to put it very briefly,

Üçüncü kısım değerler üzerineydi ve yine, kısaca söylemek gerekirse,

I conducted a test over 500 children spread across all over India,

tüm Hindistan'da 500'ü aşkın çocuk üzerinde bir test yaptım.

and asked them -- I gave them about 68 different

Ve onlara - 68 farklı değere yönelik

values-oriented questions and simply asked them their opinions.

soru verdim ve basitçe fikirlerini sordum.

We got all sorts of opinions. Yes, no or I don't know.

Her türden fikir aldık. Evet, hayır ya da bilmiyorum.

I simply took those questions where I got 50 percent yeses and 50 percent noes --

Basitçe bu sorulardan yüzde 50 evetleri ve yüzde 50 hayırları aldım

so I was able to get a collection of 16 such statements.

böylece bu 16 fikirden bir koleksiyon yapabilecektim.

These were areas where the children were clearly confused,

Bu alanlar çocukların gerçekten açıkça kafalarının karıştığı alanlardı,

because half said yes and half said no.

çünkü yarısı evet, yarısı hayır dedi.

A typical example being, "Sometimes it is necessary to tell lies."

Çok tipik bir örnek, bazen yalan söylemek gereklidir.

They don't have a way to determine which way to answer this question;

Bu soruyu cevaplayacak bir yol bulamadılar;

perhaps none of us do.

belki hiçbirimiz yapamayız.

So I leave you with this third question.

Öyleyse sizi üçüncü soruyla bırakıyorum.

Can technology alter the acquisition of values?

Teknoloji değerlerin edinilmesini engeller mi?

Finally, self-organizing systems,

Sonuç olarak, kendi kendini düzenleyen sistemler,

about which, again, I won't say too much

hangi konuda olduğunu yine fazla söyleyemeyeceğim

because you've been hearing all about it.

çünkü bununla ilgili sürekli duyuyorsunuz.

Natural systems are all self-organizing:

Doğal sistemler kendi kendini düzenler:

galaxies, molecules, cells, organisms, societies --

galaksiler, moleküller, hücreler, organizmalar, toplumlar -

except for the debate about an intelligent designer.

zeki bir tasarımcı olduğuna dair tartışmaları hariç tutarak.

But at this point in time, as far as science goes,

Ama zamanın bu noktasında, bilimin gidebildiği kadarıyla,

it's self-organization.

bu kendi kendini düzenleme.

But other examples are traffic jams, stock market, society

Ama diğer örnekler, trafik sıkışıklığı, borsa, toplum

and disaster recovery, terrorism and insurgency.

ve felaketleri atlatma, terörizm ve direniş.

And you know about the Internet-based self-organizing systems.

Ve internete dayalı kendi kendini düzenleyen sistemleri biliyorsunuz.

So here are my four sentences then.

Öyleyse işte benim dört cümlem.

Remoteness affects the quality of education.

Uzaklık eğitimin kalitesini etkiler.

Educational technology should be introduced into remote areas first,

Eğitim teknolojisi öncelikle uzak bölgelere ulaştırılmalı

and other areas later.

daha sonra diğer bölgelere.

Values are acquired; doctrine and dogma are imposed --

Değerler kazanılır; doktrin ve dogma empoze edilir -

the two opposing mechanisms.

iki karşıt mekanizma.

And learning is most likely a self-organizing system.

Ve öğrenme, büyük ihtimalle kendi kendini düzenleyen bir sistemdir.

If you put all the four together, then it gives -- according to me --

Eğer dördünü bir araya koyarsanız, bize - bana göre -

it gives us a goal, a vision, for educational technology.

eğitim teknolojisi için bir amaç, bir vizyon verir.

An educational technology and pedagogy that is digital, automatic,

Ve eğitim teknolojisi ve dijital, otomatik, yanlışa toleranslı, en az derecede girişimsel,

fault-tolerant, minimally invasive, connected and self-organized.

bağlı ve kendi kendini düzenleyen pedagoji.

As educationists, we have never asked for technology; we keep borrowing it.

Eğitimciler olarak, teknolojiyi asla talep etmiyoruz; ödünç almaya devam ediyoruz.

PowerPoint is supposed to be considered a great educational technology,

PowerPoint'in büyük bir eğitim teknolojisi olarak değerlendirilmesi gerekiyor,

but it was not meant for education, it was meant for making boardroom presentations.

ancak eğitim için değil, toplantı odası sunumları için hazırlanmıştır.

We borrowed it. Video conferencing. The personal computer itself.

Onu ödünç aldık. Video konferans. Kişisel bilgisayar.

I think it's time that the educationists made their own specs,

Bence eğitimcilerin kendi şartlarını belirlemelerinin zamanı geldi,

and I have such a set of specs. This is a brief look at that.

ve ben böyle bir şartlar setine sahibim. Kısaca bakalım.

And such a set of specs should produce the technology

Ve bu tarz bir şartlar seti teknoloji üretmeli

to address remoteness, values and violence.

uzaklığı, değerleri ve şiddeti ele alan bir teknoloji.

So I thought I'd give it a name -- why don't we call it "outdoctrination."

Ben de ona bir isim vermeliyim diye düşündüm - neden onu "doktrinasyon-dışı" diye isimlendirmiyoruz.

And could this be a goal for educational technology in the future?

Ve bu geleceğin eğitim teknolojisi için bir amaç mı olmalı

So I want to leave that as a thought with you.

bunu size bir fikir olarak bırakmak istiyorum.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)