A summer school kids actually want to attend | Karim Abouelnaga

Çeviri: Can Efesoy Gözden geçirme: Suleyman Cengiz

Getting a college education

Bir üniversite eğitimi almak

is a 20-year investment.

20 yıllık bir yatırımdır.

When you're growing up poor,

Sen yoksul büyüyünce

you're not accustomed to thinking that far ahead.

çok ileriyi düşünmeye alışkın olmuyorsun.

Instead, you're thinking about where you're going to get your next meal

Onun yerine, sonraki yemeğini nerede yiyeceğini

and how your family is going to pay rent that month.

ve ailenin bu ay kirayı nasıl ödeyeceğini düşünüyorsun.

Besides, my parents and my friends' parents

Bunun yanı sıra, benim ailem ve arkadaşlarımın aileleri

seemed to be doing just fine driving taxis and working as janitors.

sadece iyi taksi sürücüleri ve kapıcı olarak çalışıyor gibi görünürdü.

It wasn't until I was a teenager

Ben bir delikanlı olana kadar

when I realized I didn't want to do those things.

bunları yapmak istemediğimin farkına varmamıştım.

By then, I was two-thirds of the way through my education,

O zamana kadar eğitimimin üçte ikisini tamamlamıştım

and it was almost too late to turn things around.

ve geriye dönmek için çok geçti.

When you grow up poor, you want to be rich.

Fakir büyüyünce zengin olmak istersin.

I was no different.

Ben farklı değildim.

I'm the second-oldest of seven,

Ben yedi kardeşin ikinci büyüğüyüm

and was raised by a single mother on government aid

ve bir anne tarafından devlet yardımıyla

in Queens, New York.

New York, Queens'de yetiştirildim.

By virtue of growing up low-income,

Düşük gelirle yetişmenin sayesinde

my siblings and I went to some of New York City's

kardeşlerim ve ben New York şehrinin karışık

most struggling public schools.

okullarından bazılarına gittik.

I had over 60 absences when I was in seventh grade,

Yedinci sınıftayken 60'ın üzerinde devamsızlığım vardı

because I didn't feel like going to class.

çünkü okula gitmek istemiyordum.

My high school had a 55 percent graduation rate,

Benim lisemin yüzde 55 mezun oranı vardı

and even worse,

ve daha kötüsü,

only 20 percent of the kids graduating

mezun olan çocukların sadece yüzde 20'si

were college-ready.

üniversiteye hazırdı.

When I actually did make it to college,

Ben üniversiteyi kazandığımda

I told my friend Brennan

arkadaşım Brennan'a

how our teachers would always ask us to raise our hands

eğer üniversiteye gidiyor olsaydık öğretmenlerimizin

nasıl ellerimizi kaldırmamızı isteyeceğini söyledim.

if we were going to college.

I was taken aback when Brennan said,

Brennan "Karim, bu soruyu daha önce hiç sormadım." dediğinde

"Karim, I've never been asked that question before."

şaşırıp kalmıştım.

It was always, "What college are you going to?"

Her zaman "Hangi üniversiteye gidiyorsun?"

Just the way that question is phrased

Sadece bu sorunun ifade ediliş şekli

made it unacceptable for him not to have gone to college.

onun, üniversiteye gitmemiş olmasını kabul edilemez yaptı.

Nowadays I get asked a different question.

Bu günlerde farklı bir soru aldım.

"How were you able to make it out?"

"Nasıl başarabildin?"

For years I said I was lucky,

Yıllarca şanslı olduğumu söyledim,

but it's not just luck.

ama sadece şans değil.

When my older brother and I graduated from high school

Ağabeyim ve ben liseden aynı zamanda

at the very same time

mezun olduk

and he later dropped out of a two-year college,

ve o iki yıllık bir üniversiteden ayrıldı,

I wanted to understand why he dropped out

niye bıraktığını anlamak istedim

and I kept studying.

ve okumaya devam ettim.

It wasn't until I got to Cornell as a Presidential Research Scholar

Cornell'a Araştırma Görevlisi Başkanı olarak gelene kadar

that I started to learn about the very real educational consequences

devlet yardımıyla bir tek anne tarafından yetiştirilmenin

of being raised by a single mother on government aid

ve gittiğim okullara katılım sağlamanın

and attending the schools that I did.

önemini öğrenmeye başlamamıştım.

That's when my older brother's trajectory began to make complete sense to me.

Ağabeyimin yolunun bana tam bir anlam ifade ettiği zamandı.

I also learned that our most admirable education reformers,

Ayrıca önceki Amerika eğitim sekreteri Arne Duncan,

people like Arne Duncan, the former US Secretary of Education,

veya Amerika İçin Öğret'in kurucusu Wendy Kopp gibi

takdire şayan eğitim reformcularının önceden benim katıldığım gibi

or Wendy Kopp, the founder of Teach For America,

had never attended an inner city public school like I had.

şehir içi okullara katılmadığını öğrendim.

So much of our education reform is driven by a sympathetic approach,

Eğitim reformumuzun çoğu "Karşılaştığın olumsuzlukları biliyorum

where people are saying,

ve onların üstesinden gelmene

"Let's go and help these poor inner city kids,

yardım etmek istiyorum."

or these poor black and Latino kids,"

diyen yaklaşım yerine

instead of an empathetic approach,

"Hadi gidelim ve o şehir içi çocuklarına

where someone like me, who had grown up in this environment, could say,

ya da o zavallı siyah ve

"I know the adversities that you're facing

Latin çocuklara yardım edelim."

and I want to help you overcome them."

diyen sempatik yaklaşım tarafından yönetiliyor.

Today when I get questions about how I made it out,

Bugün nasıl başardığım hakkındaki soruları aldığımda

I share that one of the biggest reasons

en büyük sebeplerden birini paylaşıyorum

is that I wasn't ashamed to ask for help.

ben soru sormaktan utanmazdım.

In a typical middle class or affluent household,

Tipik bir orta sınıf ya da zengin evde

if a kid is struggling,

eğer bir çocuk çabalıyorsa,

there's a good chance that a parent or a teacher will come to their rescue

yardım istemeseler bile bir ebeveyn ya da öğretmen

even if they don't ask for help.

büyük ihtimalle onların imdadına gelir.

However, if that same kid is growing up poor

Ama aynı çocuk yoksullukla büyüyorsa

and doesn't ask for help,

ve yardım istemezse

there's a good chance that no one will help them.

büyük ihtimalle hiç kimse ona yardım etmeyecek.

There are virtually no social safety nets available.

Fiilen hiç aktif sosyal güvenlik ağı yok.

So seven years ago,

Yedi yıl önce,

I started to reform our public education system

eğitim sistemimizi yeniden benim kendi görüşümle

shaped by my firsthand perspective.

şekillendirerek düzenlemeye başladım.

And I started with summer school.

Yaz okuluyla başladım.

Research tells us that two-thirds of the achievement gap,

Araştırma, zengin çocuklar ve fakir çocuklar ya da

which is the disparity in educational attainment

siyah çocuklar ve beyaz çocuklar arasındaki

between rich kids and poor kids

eğitim başarısındaki eşitsizlikte,

or black kids and white kids,

kazanım boşluğunun üçte ikisinin direkt olarak

could be directly attributed to the summer learning loss.

yaz bilgi kaybına dayandırılabileceğini gösteriyor.

In low-income neighborhoods, kids forget almost three months

Düşük gelirli mahallelerde, çocuklar neredeyse

of what they learned during the school year

okul döneminde öğrendiklerinin üç ayını

over the summer.

yazın unutuyorlar.

They return to school in the fall,

Sonbaharda okula dönüyorlar

and their teachers spend another two months

ve öğretmenleri onlara eski materyalleri

reteaching them old material.

öğretmek için iki ay daha harcıyor.

That's five months.

Bu beş ay demek.

The school year in the United States is only 10 months.

Birleşik Devletler'de okul yılı sadece 10 aydır.

Eğer çocuklar her sene öğrendiklerinin beş ayını unuturlarsa

If kids lose five months of learning every single year,

that's half of their education.

bu eğitimin yarısı demektir.

Half.

Yarısı.

If kids were in school over the summer, then they couldn't regress,

Eğer çocuklar yaz boyu okulda olsaydı, o zaman gerileyemezlerdi,

but traditional summer school is poorly designed.

ama geleneksel yaz okulu kötü tasarlanmış.

For kids it feels like punishment,

Çocuklar için ceza gibi geliyor

and for teachers it feels like babysitting.

ve öğretmenler için bebek bakıcılığı gibi geliyor.

But how can we expect principals to execute an effective summer program

Ama okul Haziran'ın son haftasında biterken

nasıl, başkanların etkili bir yaz programı uygulamasını bekleyebiliriz?

when the school year ends the last week of June

and then summer school starts just one week later?

O zaman yaz okulu sadece bir hafta sonra başlar?

There just isn't enough time to find the right people,

Doğru insanları bulmak için, lojistiği sınıflandırmak için

sort out the logistics,

ve çocukları ve öğretmenleri heyecanlandıracak ilgi çekici müfredat

and design an engaging curriculum that excites kids and teachers.

bulmak için yeterli zaman yok.

But what if we created a program over the summer

Ama ya yaz boyunca hevesli eğitmenler yetiştirmek için

that empowered teachers as teaching coaches

öğretmenleri öğretim koçları haline getirecek

to develop aspiring educators?

bir program yaratsaydık?

What if we empowered college-educated role models

Ya üniversite eğitimli rol modelleri çocukların üniversite tutkularını

as teaching fellows

fark etmelerine yardım edecek

to help kids realize their college ambitions?

öğretim üyeleri haline getirseydik?

What if empowered high-achieving kids

Ya yüksek başarılı çocukları

as mentors to tutor their younger peers

daha genç arkadaşlara eğitimlerine katkı yapmaları için

and inspire them to invest in their education?

özel ders verecek ve ilham verecek danışmanlar haline getirseydik?

What if we empowered all kids as scholars,

Ya çocukları bilgibler haline getirse,

asked them what colleges they were going to,

hangi üniversitelere gideceklerini sorsa,

designed a summer school they want to attend

yaz öğrenme kaybını tamamen gidermek için

to completely eliminate the summer learning loss

ve başarı açığının üçte ikisini kapatmak için

and close two-thirds of the achievement gap?

onların katılmak istedikleri bir yaz okulu tasarlasaydık?

By this summer, my team will have served over 4,000 low-income children,

Bu yaza kadar, benim takımım 4000'in üstünde düşük gelirli çocuğa hizmet etmiş,

trained over 300 aspiring teachers

300'ün üzerinde hevesli öğretmen eğitmiş

and created more than 1,000 seasonal jobs

ve New York şehrinin en dezavantajlı mahallerinde

across some of New York City's most disadvantaged neighborhoods.

1000'den fazla sezonluk iş yaratmış olacak.

(Applause)

(Alkış)

And our kids are succeeding.

Ve çocuklarımız başarıyor.

Two years of independent evaluations

İki yıllık bağımsız araştırmalar

tell us that our kids eliminate the summer learning loss

bize çocuklarımızın yaz öğrenme kaybını giderdiğini

and make growth of one month in math

ve matematikte bir aylık, okumada iki aylık

and two months in reading.

bir gelişme kaydettiğini söylüyor.

So instead of returning to school in the fall three months behind,

Yani okula sonbaharda üç ay geride dönmek yerine,

they now go back four months ahead in math

şu anda matematikte dört ay ileride

and five months ahead in reading.

ve okumada beş ay ileride döndüler.

(Applause)

(Alkış)

Ten years ago, if you would have told me

On yıl önce bana sınıfımın en iyi yüzde 10'unda

that I'd graduate in the top 10 percent of my class from an Ivy League institution

bir Ivy Ligi kurumundan mezun olacağımı

and have an opportunity to make a dent on our public education system

ve sadece bir yılın iki ayında uğraşarak genel eğitim sistemimizde bir değişim

just by tackling two months of the calendar year,

yapma fırsatım olacağını söyleseydiniz,

I would have said,

"Mümkün değil."

"Nah. No way."

derdim.

What's even more exciting

Daha ilginci

is that if we can prevent five months of lost time

sadece iki ayı tekrar tasarlayarak eğer beş aylık zaman

just by redesigning two months,

kaybını önleyebilirsek,

imagine the possibilities that we can unlock

yılın geri kalanında uğraşarak kilidini açabileceğimiz

by tackling the rest of the calendar year.

ihtimalleri hayal edin.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)