David Perry: Will videogames become better than life?

David Perry ile bilgisayar oyunları üzerine

Çeviri: Evrim Feyyaz Persembe Gözden geçirme: Sancak Gülgen

I grew up in Northern Ireland, right up in the

Ben Kuzey İrlanda'da büyüdüm,

very, very north end of it there,

şuradaki en kuzey uçta,

where it's absolutely freezing cold.

kışları buz gibidir.

This was me running around in the back garden mid-summer.

Burada da yazın ortasında arka bahçede koşarken.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I couldn't pick a career.

Bir meslek seçemedim.

In Ireland the obvious choice is the military,

İrlanda'da en gözde seçim askerlik

but to be honest it actually kind of sucks.

ama açıkçası pek de hoş değil.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

My mother wanted me to be a dentist.

Annem bir diş doktoru olmamı istedi.

But the problem was that people kept blowing everything up.

Ama sorun şuydu, insanlar durmadan bir şeyleri havaya uçuruyordu.

So I actually went to school in Belfast,

Ben de aslında Belfast'te,

which was where all the action happened.

tüm hareketin esas yaşandığı yerde okula gittim.

And this was a pretty common sight.

Ve bu da çok olağan bir manzaraydı.

The school I went to was pretty boring.

Gittiğim okul çok sıkıcıydı.

They forced us to learn things like Latin.

Bizi Latince gibi şeyler öğrenmeye zorlarlardı.

The school teachers weren't having much fun,

Öğretmenler pek de iyi vakit geçirmiyordu,

the sports were very dirty or very painful.

sporlar ya çok kirli ya da çok sertti.

So I cleverly chose rowing, which I got very good at.

Akıllılık edip kürek sporunu seçtim, sonrasında da bayağı ilerlettim.

And I was actually rowing for my school here

Ve burada da okulum için kürek çekiyorum --

until this fateful day, and I flipped over right in front

ta ki bu uğursuz gün, bütün okulun önünde

of the entire school.

baş aşağı dönene kadar.

And that was the finishing post right there.

Ve hemen şuradaki de bitiş çizgisi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So this was extremely embarrassing.

Kısacası fazlasıyla utanç vericiydi.

But our school at that time got a grant from the government,

Ama o sıralarda okulumuz devletten bir bağış almıştı,

and they got an incredible computer -- the research machine 3DZ --

muhteşem bir bilgisayar bağışlanmıştı, araştırma makinesi 3DZ

and they left the programming manuals lying around.

ve programlama kılavuzlarını ortalıkta bıraktılar.

And so students like myself with nothing to do,

Ve de benim gibi yapacak hiçbir işi olmayan öğrenciler,

we would learn how to program it.

programlama yapmayı öğrenirdik.

Also around this time, at home,

Ayrıca o sıralarda, evlere de,

this was the computer that people were buying.

insanlar bu bilgisayarı alıyordu.

It was called the Sinclair ZX80. This was a 1K computer,

Adı Sinclair ZX80, 1K'lık bir bilgisayardı

and you'd buy your programs on cassette tape.

ve programlarınızı kasetlerde alıyordunuz.

Actually I'm just going to pause for one second,

Bu arada bir saniyeliğine ara vermek istiyorum,

because I heard that there's a prerequisite to speak here at TED --

çünkü duydum ki TED'de konuşma yapmak için bir ön koşul varmış --

you had to have a picture of yourself from the old days with big hair.

eski günlerden kabarık saçlı bir resminiz olması gerekiyormuş.

So I brought a picture with big hair.

Ben de kabarık saçlı bir resim getirdim.

(Laughter).

(Gülüşmeler)

I just want to get that out of the way.

Bunu da aradan çıkartayım dedim.

So after the Sinclair ZX80 came along the very cleverly named

Sinclair ZX80'den sonra dâhice adlandırılmış

Sinclair ZX81.

Sinclair ZX81 çıktı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And -- you see the picture at the bottom?

Ve -- alttaki resmi görüyor musunuz?

There's a picture of a guy doing homework with his son.

Oğluyla ev ödevi yapan bir adamın resmi var.

That's what they thought they had built it for.

ZX81'i bu iş için yaptıklarını sanıyorlardı.

The reality is we got the programming manual

Ama gerçek şu ki, biz programlama kılavuzunu bulduk

and we started making games for it.

ve oyunlar yapmaya başladık.

We were programming in BASIC,

BASIC ile programlama yapıyorduk,

which is a pretty awful language for games,

ama oyunlar için berbat bir dildir,

so we ended up learning Assembly language

biz de sonunda Assembly dilini öğrenmeye başladık

so we could really take control of the hardware.

ki donanımın tam olarak kontrolünü ele alabilelim.

This is the guy that invented it, Sir Clive Sinclair,

Bu ZX81'i icat eden kişi, Sir Clive Sinclair,

and he's showing his machine.

ve burada makinesini gösteriyor.

You had this same thing in America,

Amerika'da sizlerde de aynısı vardı,

it was called the Timex Sinclair1000.

adı Timex Sinclair1000'di.

To play a game in those days you had to have an imagination

O günlerde oyun oynamak için hayal gücünüz olması gerekirdi

to believe that you were really playing "Battlestar Galactica."

ki oynadığınız şeyin "Battlestar Galactica" olduğuna inanasınız.

The graphics were just horrible.

Grafikler tek kelimeyle berbattı.

You had to have an even better imagination to play this game,

Bu oyunu oynamak için daha da fazla hayal gücüne ihtiyacınız vardı,

"Death Rider."

"Death Rider."

But of course the scientists couldn't help themselves.

Ama tabi bilim adamları kendilerini tutamadılar.

They started making their own video games.

Kendi oyunlarını yapmaya başladılar.

This is one of my favorite ones here, where they have rabbit breeding,

Bu benim en sevdiklerimden biri, tavşanları çiftleştiriyorsunuz,

so males choose the lucky rabbit.

yani erkeklere şanslı tavşanı seçiyorsunuz.

It was around this time we went from 1K to 16K,

Bu sıralarda 1K'dan 16K'ya geçtik,

which was quite the leap.

ki bu büyük bir sıçrayıştı.

And if you're wondering how much 16K is,

Eğer 16K'nın ne kadar olduğunu merak ediyorsanız,

this eBay logo here is 16K.

bu eBay logosu 16K.

And in that amount of memory someone programmed

Ve bu kadarlık bir hafızaya birileri

a full flight simulation program.

tam teşekküllü bir uçuş simülasyonu programlamıştı.

And that's what it looked like.

İşte böyle görünüyordu.

I spent ages flying this flight simulator,

Bu uçuş simülasyonunu uçurarak çok zaman geçirdim

and I honestly believed I could fly airplanes by the end of it.

ve sonunda gerçekten de uçakları uçurabileceğime inanıyordum.

Here's Clive Sinclair now launching his color computer.

İşte Clive Sinclair, bu sefer renkli bilgisayarını piyasaya sürüyor.

He's recognized as being the father of video games in Europe.

Avrupa'da bilgisayar oyunlarının babası olarak tanınır.

He's a multi-millionaire, and I think that's why he's

Multimilyonerdir ve sanırım bu yüzden

smiling in this photograph.

bu fotoğrafta gülümsüyor.

So I went on for the next 20 years or so

Velhasılı sonraki yaklaşık 20 yılı

making a lot of different games.

birçok farklı oyun yaparak geçirdim.

Some of the highlights were things like "The Terminator,"

Öne çıkanlardan bazıları şunlar, "The Terminator",

"Aladdin," the "Teenage Mutant Hero Turtles."

"Aladdin", "Teenage Mutant Hero Turtles".

Because I was from the United Kingdom,

Birleşik Krallık'tan olduğum için

they thought the word ninja was a little too mean for children,

ninja kelimesinin çocuklar için biraz fazla zalim olduğunu düşündüler

so they decided to call it hero instead.

ve de hero(kahraman) demeye karar verdiler.

I personally preferred the Spanish version,

Ben kişisel olarak İspanyolca uyarlamasını seviyorum,

which was "Tortugas Ninja."

"Tortugas Ninja".

That was much better.

Bu çok daha iyiydi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Then the last game I did was based on trying to get the video game industry

Sonrasında yaptığım son oyun, bilgisayar oyunu sektörünü

and Hollywood to actually work together on something --

Hollywood'a götürüp, birbirinden lisans almak yerine,

instead of licensing from each other, to actually work.

bilfiil bir şeyin üzerinde birlikte çalışmak üzerine kuruluydu.

Now, Chris did ask me to bring some statistics with me,

Şimdi, Chris yanımda birkaç istatistik getirmemi istedi,

so I've done that.

ben de öyle yaptım.

The video game industry in 2005 became a 29 billion dollar business.

2005'te bilgisayar oyunu sektörü 29 milyar dolarlık bir iş sahası oldu.

It grows every year.

Her yıl daha da büyüyor.

Last year was the biggest year.

Geçtiğimiz yıl en büyük yıldı.

By 2008, we're going to kick the butt of the music industry.

2008'e geldiğimizde müzik sektörünü geride bırakacağız.

By 2010, we're going to hit 42 billion.

2010'a geldiğimizde 42 milyara ulaşacağız.

43 percent of gamers are female.

Oyuncuların yüzde 43'ü bayan.

So there's a lot more female gamers than people are really aware.

Yani insanların düşündüklerinden çok daha fazla bayan oyuncu var.

The average age of gamers?

Oyuncuların ortalama yaşı?

Well, obviously it's for children, right?

Besbelli ki oyunlar çocuklar için, değil mi?

Well, no, actually it's 30 years old.

Aslına bakarsanız, hayır, gerçekte ortalama yaş 30.

And interestingly, the people who buy the most games are 37.

Ve ilginçtir ki, en çok oyun alan insanlar 37 yaşında.

So 37 is our target audience.

Yani hedef kitlemiz 37 yaşındakiler.

All video games are violent.

Tüm bilgisayar oyunları şiddet içerir.

Of course the newspapers love to beat on this.

Tabii gazeteler bunun üstüne gitmekten çok hoşlanıyorlar.

But 83 percent of games don't have any mature content whatsoever,

Ama oyunların yüzde 83'ü hiçbir yetişkine yönelik içeriğe sahip değil,

so it's just not true.

yani bu doğru değil.

Online gaming statistics.

Çevrimiçi oyunculuk istatistikleri.

I brought some stuff on "World of Warcraft." It's 5.5 million players.

"World of Warcraft" ile ilgili bir şeyler getirdim, 5.5 milyon oyuncusu var.

It makes about 80 million bucks a month in subscriptions.

Üyeliklerden her ay yaklaşık 80 milyon dolar kazanıyor.

It costs 50 bucks just to install it on your computer,

Sadece bilgisayarınıza yüklemek 50 dolar tutuyor,

making the publisher about another 275 million.

bu da yayımcıya 275 milyon daha kazandırıyor.

The game costs about 80 million dollars to make,

Oyunu yapmak yaklaşık 80 milyon dolar tutuyor,

so basically it pays for itself in about a month.

yani esasında yaklaşık bir ay içinde kendi masrafını çıkartıyor.

A player in a game called "Project Entropia"

Bir oyundaki "Project Entropia" adlı bir oyuncu

actually bought his own island for 26,500 dollars.

26.500 dolara kendi adasını satın aldı.

You have to remember that this is not a real island.

Unutmayın ki bu gerçek bir ada değil.

He didn't actually buy anything, just some data.

Gerçekten de bir şey satın almadı, sadece biraz veri.

But he got great terms on it.

Ama satış anlaşmasının şartları gayet iyi.

This purchase included mining and hunting rights,

Bu satış, madencilik ve avcılık haklarını,

ownership of all land on the island, and a castle

adadaki tüm arazinin mülkiyetini ve döşeli olmayan

with no furniture included.

bir kaleyi içeriyordu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

This market is now estimated at over 800 million dollars annually.

Şu anda bu pazarın yıllık 800 milyon doların üzerinde olduğu tahmin ediliyor.

And what's interesting about it is the market was actually created

Ve ilginç olan da şu, pazar bizzat oyuncuların kendileri

by the gamers themselves.

tarafından kuruldu.

They found clever ways to trade items

Eşyalarının ticaretini yapmanın ve hesaplarını

and to sell their accounts to each other

birbirlerine satmanın parlak yollarını buldular,

so that they could make money while they were playing their games.

böylece oyun oynarken aynı zamanda para kazanabileceklerdi.

I dove onto eBay a couple of days ago

Birkaç gün önce neler olup bittiğini görmek için

just to see what was gong on, typed in World of Warcraft, got 6,000 items.

eBay'i şöyle bir araştırdım, World of Warcraft yazdım, 6.000 eşya çıktı.

I liked this one the best:

En çok bunu beğendim.

a level 60 Warlock with lots of epics for 174,000 dollars.

174.000 dolara birçok kahramanlığı olan 60. seviye bir Warlock.

It's like that guy obviously had some pain while making it.

Galiba bu arkadaş karakterini oluştururken bayağı çekmiş.

So as far as popularity of games,

Oyunların popülerliğinden bahsediyorken,

what do you think these people are doing here?

sizce bu insanlar burada ne yapıyor?

It turns out they're actually in Hollywood Bowl in Los Angeles

Görüldüğü üzere Los Angeles'ta Hollywood Bowl'dalar,

listening to the L.A. Philharmonic playing video game music.

L.A. Philharmonic'in çaldığı bilgisayar oyunu müziklerini dinliyorlar.

That's what the show looks like.

Gösteri işte böyle görünüyor.

You would expect it to be cheesy, but it's not.

Uyduruk bir şey bekliyorsunuz, ama öyle değil.

It's very, very epic and a very beautiful concert.

İnanılmaz destansı ve harika bir konser.

And the people that went there absolutely loved it.

Ve gitmiş olan insanlar gerçekten çok hoşlandılar.

What do you think these people are doing?

Peki bu insanlar ne yapıyor?

They're actually bringing their computers so they can play games

Birbirlerine karşı oyun oynayabilmek için

against each other.

bilgisayarlarını getiriyorlar.

And this is happening in every city around the world.

Ve bu dünyadaki her şehirde oluyor.

This is happening in your local cities too,

Bu sizin kendi şehrinizde de oluyor,

you're probably just not aware of it.

muhtemelen henüz farkında değilsiniz.

Now, Chris told me that you had a timeline video a few years ago

Şimdi, Chris dedi ki birkaç yıl önce burada, bilgisayar oyunlarının

here just to show how video game graphics have been improving.

grafiklerinin nasıl geliştiğini kronolojik olarak gösteren bir video izlemişsiniz.

I wanted to update that video and give you a new look at it.

Ben o videoyu güncelleyip yeniden bir bakasınız istedim.

But what I want you to do is to try to understand it.

Ama yapmanızı istediğim şey videoyu anlamaya çalışmanız.

We're on this curve, and the graphics are getting

Biz bu eğrideyiz ve grafikler gittikçe

so ridiculously better.

abartılı bir biçimde daha iyi oluyor.

And I'm going to show you up to maybe 2007.

Ve ben de yaklaşık 2007'ye kadar olan kısmını göstereceğim.

But I want you to try and think about what games could look like

Ama oyunların 10 yıl içinde nasıl görüneceklerini

10 years from now.

düşünmeye çalışmanızı istiyorum.

So we're going to start that video.

Şimdi videoyu başlatacağız.

Video: Throughout human history people have played games.

Video: İnsanlar tarihleri boyunca oyunlar oynadılar.

As man's intellect and technology have evolved

İnsanoğlunun zekası ve teknolojisi ilerledikçe

so too have the games he plays.

oynadıkları oyunlar da ilerledi.

(Music)

(Müzik)

(Applause)

(Alkışlar)

David Perry: The thing again I want you to think about is,

David Perry: Yine söylüyorum, düşünmenizi istediğim şey şu,

don't look at these graphics and think of that's the way it is.

bu grafiklere bakıp böyleler işte diye düşünmeyin.

Think about that's where we are right now,

Bunun şu an olduğumuz yer olduğunu düşünün

and the curve that we're on means that this is going to continue

ve üstünde bulunduğumuz eğri bunun gittikçe daha iyi

to get better.

olacağı anlamına geliyor.

This is an example of the kind of graphics you need to be able to draw

Bu, bugün bilgisayar oyunu sektöründe bir iş istiyorsanız,

if you wanted to get a job in the video game industry today.

çizebiliyor olmanız gereken grafik düzeyine bir örnek.

You need to be really an incredible artist.

Gerçekten olağanüstü bir ressam olmalısınız.

And once we get enough of those guys, we're going to want

Ve bu adamlardan yeteri kadarını aldıktan sonra,

more fantasy artists that can create places

daha önce hiç gitmediğimiz yerler

we've never been to before, or characters that

veya daha önce hiç görmediğimiz karakterler yaratabilecek fantezi

we've just never seen before.

ressamları arayacağız.

So the obvious thing for me to talk about today is graphics and audio.

Bugün konuşabileceğim şey besbelli ki grafikler ve sesler.

But if you were to go to a game developers conference,

Ama eğer bir oyun yapımcıları konferansına gitseniz,

what they're all talking about is emotion, purpose,

tüm konuştukları duygu, amaç,

meaning, understanding and feeling.

anlam, anlayış ve his olacaktır.

You'll hear about talks like, can a video game make you cry?

"Bir bilgisayar oyunu sizi ağlatabilir mi?" gibi konuşmalar duyacaksınız.

And these are the kind of topics we really actually care about.

Ve aslında ilgilendiğimiz, bu türden konular.

I came across a student who's absolutely excellent

Kendini ifade etmek konusunda çok başarılı olan

at expressing himself, and this student agreed

bir öğrenciyle karşılaştım ve bu videoyu

that he would not show his video to anybody until

burada TED'de olanlar görmeden başkasına

you here at TED had seen it.

göstermemeyi kabul etti.

So I'd like to play this video.

Şimdi bu videoyu oynatmak istiyorum.

So this is a student's opinion on what his experience of games are.

Bu, bir öğrencinin oyunlar konusundaki deneyimlerinin neler olduğu hakkındaki fikirleri.

Video: I, like many of you, live somewhere between

Video: Ben, çoğunuz gibi, gerçeklik ve bilgisayar oyunları

reality and video games.

arasında bir yerde yaşıyorum.

Some part of me -- a true living, breathing person --

Bir yanım -- yaşayan, nefes alan gerçek bir insan --

has become programmed, electronic and virtual.

programlanmış durumda, elektronik ve sanal.

The boundary of my brain that divides real from fantasy

Beynimin gerçeği hayalden ayıran sınırı

has finally begun to crumble.

artık yok olmaya başladı.

I'm a video game addict and this is my story.

Ben bir bilgisayar oyunu bağımlısıyım ve bu benim hikâyem.

(Music)

(Müzik)

In the year of my birth

Doğduğum yıl

the Nintendo Entertainment System also went into development.

Nintendo Entertainment System'ın yapımına başlandı.

I played in the backyard, learned to read,

Arka bahçede oynadım, okumayı öğrendim

and even ate some of my vegetables.

ve hatta sebzelerimden bile biraz yedim.

Most of my childhood was spent playing with Legos.

Çocukluğumun çoğu Legolarla oynayarak geçti.

But as was the case for most of my generation,

Fakat kendi neslimin çoğu gibi,

I spent a lot of time in front of the TV.

televizyon karşısında çokça zaman geçirdim.

Mr. Rogers, Walt Disney, Nick Junior,

Mr. Rogers, Walt Disney, Nick Junior

and roughly half a million commercials have undoubtedly

ve kabaca yarım milyon reklam şüphesiz ki

left their mark on me.

bende izler bıraktı.

When my parents bought my sister and I our first Nintendo,

Ebeveynlerim bana ve kız kardeşime ilk Nintendo'muzu aldığında,

whatever inherent addictive quality this early interactive

bu eski etkileşimli elektronik eğlencenin içerdiği, doğasında olan

electronic entertainment possessed quickly took hold of me.

bu bağımlılık yapıcı özellik beni ele geçirdi.

At some point something clicked.

Bir gün bir şeylerin farkına vardım.

(Music)

(Müzik)

With the combination of simple, interactive stories

Basit, etkileşimli hikayeleri ve televizyon setinin

and the warmth of the TV set, my simple 16-bit Nintendo

sıcaklığının birleşimiyle, basit 16-bit Nintendo'm

became more than just an escape.

bir kaçıştan fazlasına dönüştü.

It became an alternate existence, my virtual reality.

Farklı bir varoluşa dönüştü, benim sanal gerçekliğime.

(Music)

(Müzik)

I'm a video game addict, and it's not because of

Ben bir bilgisayar oyunu bağımlısıyım ve bunun nedeni

a certain number of hours I have spent playing,

oyun oynayarak geçirdiğim bunca saat

or nights I have gone without sleep to finish the next level.

ya da bir sonraki bölümü geçmek için uykusuz kaldığım geceler değil.

It is because I have had life-altering experiences in virtual space,

Bunun nedeni sanal uzayda başımdan geçen yaşamımı değiştiren deneyimler

and video games had begun to erode my own understanding

ve bilgisayar oyunları, neyin gerçek olup neyin olmadığı

of what is real and what is not.

konusundaki anlayışımı aşındırmaya başladı.

I'm addicted, because even though I know I'm losing my grip on reality,

Bağımlıyım, çünkü gerçeklikle olan bağlarımı kaybediyor olduğumu bilsem de,

I still crave more.

daha fazlası için can atıyorum.

(Music)

(Müzik)

From an early age I learned to invest myself emotionally

Küçük yaşlardan beri ekranda gördüğüm şeyleri

in what unfolded before me on screen.

duygusal olarak biriktirmeyi öğrendim.

Today, after 20 years of watching TV geared to make me emotional,

Bugün, televizyon izleyerek geçen 20 yıl beni duygusal bir hale getirdi,

even a decent insurance commercial can bring tears to my eyes.

basit bir sigorta reklamı bile gözlerimi doldurabilir.

I am just one of a new generation that is growing up.

Ben sadece büyüyen yeni nesile mensup biriyim.

A generation who may experience much more meaning

Bilgisayar oyunlarında, gerçek dünyadakinden çok daha

through video games than they will through the real world.

anlamlı deneyimler yaşayabilecek bir nesil.

Video games are nearing an evolutionary leap,

Bilgisayar oyunları evrimsel bir sıçrayışın eşiğinde,

a point where game worlds will look and feel just as real

oyun dünyalarının sinemalarda gördüğümüz filmler ya da

as the films we see in theatres, or the news we watch on TV.

televizyonda izlediğimiz haberler kadar gerçek görüneceği ve hissettireceği noktada.

And while my sense of free will in these virtual worlds

Ve özgür irade algım bu sanal dünyalarda hala sınırlı olabilirse de,

may still be limited, what I do learn applies to my real life.

öğrendiklerim gerçek hayatımda da geçerli oluyor.

Play enough video games and eventually you will

Yeterince bilgisayar oyunu oynayın ve en sonunda

really believe you can snowboard, fly a plane,

snowboard yapabileceğinize, bir uçağı uçurabileceğinize, arabayla çeyrek mili dokuz

drive a nine-second quarter mile, or kill a man.

saniyede alabileceğinize ya da bir adamı öldürebileceğinize inanacaksınız.

I know I can.

Biliyorum ki yapabilirim.

Unlike any pop culture phenomenon before it,

Kendisinden önce gelen bütün popüler kültür fenomenlerinden farklı olarak,

video games actually allow us to become part of the machine.

bilgisayar oyunları gerçekten makinenin bir parçası olmamıza izin veriyor.

They allow us to sublimate into the culture of interactive,

İnteraktif, yüklenmiş, gerçek zamanlı,

downloaded, streaming, HD reality.

yüksek tanımlı gerçekliğe karışmamızı sağlıyorlar.

We are interacting with our entertainment.

Çevremizle etkileşim içindeyiz.

I have come to expect this level of interaction.

Bu düzeyde bir etkileşimi arar hale geldim.

Without it, the problems faced in the real world --

Bu olmadan, gerçek dünyada karşılaşılan sorunlar --

poverty, war, disease and genocide -- lack the levity they should.

açlık, savaş, hastalık ve soykırım -- içermeleri gereken ciddiyetsizliğe sahip değiller.

Their importance blends into the sensationalized drama

Önemleri abartılı prime time televizyon

of prime time TV.

dramlarına karışıyor.

But the beauty of video games today lies not in the lifelike graphics,

Ama bugünün bilgisayar oyunlarının güzelliğinin temeli gerçekçi grafikler,

the vibrating joysticks or virtual surround sound.

titreşen oyun çubukları ya da sanal üç boyutlu ses değil.

It lies in that these games are beginning to make me emotional.

Temeli bu oyunların beni duygulandırmaya başlamış olması.

I have fought in wars, feared for my own survival,

Savaşlarda yer aldım, hayat mücadelesi verdim,

watched my cohorts die on beaches and woods that look and feel

bütün ders kitaplarından ya da haber makalelerinden daha gerçekçi

more real than any textbook or any news story.

görünen ve hissettiren kumsallarda ve ormanlarda müfrezemin ölüşünü seyrettim.

The people who create these games are smart.

Bu oyunları yapan insanlar akıllı.

They know what makes me scared, excited, panicked, proud or sad.

Beni neyin korkuttuğunu, heyecanlandırdığını, telaşlandırdığını, gururlandırdığını ya da üzdüğünü biliyorlar.

Then they use these emotions to dimensionalize the worlds they create.

Sonra da bu duyguları yarattıkları dünyalara farklı boyutlar katmak için kullanıyorlar.

A well-designed video game will seamlessly

İyi tasarlanmış bir bilgisayar oyunu, kullanıcıyı

weave the user into the fabric of the virtual experience.

sanal deneyimin kumaşına kusursuz bir şekilde dokur.

As one becomes more experienced

Daha deneyimli hale geldikçe

the awareness of physical control melts away.

fiziksel kontrol bilinci eriyip gider.

I know what I want and I do it.

Ne istediğimi biliyorum ve istediğimi yapıyorum.

No buttons to push, no triggers to pull, just me and the game.

Basılacak tuşlar yok, çekilecek tetikler yok, sadece oyun ve ben.

My fate and the fate of the world around me lie inside my hands.

Kaderim ve etrafımdaki dünyanın kaderi avucumun içinde.

I know violent video games make my mother worry.

Biliyorum, şiddet içeren bilgisayar oyunları annemi endişelendiriyor.

What troubles me is not that video game violence

Beni düşündürense bilgisayar oyunlarındaki şiddetin

is becoming more and more like real life violence,

git gide gerçek hayattaki şiddete benzemesi değil,

but that real life violence is starting to look more and more

gerçek hayattaki şiddetin git gide bilgisayar oyunlarına

like a video game.

benzemeye başlaması.

(Music)

(Müzik)

These are all troubles outside of myself.

Bunlar hep benim dışımda kalan meseleler.

I, however, have a problem very close to home.

Bunun yanında, beni daha yakından ilgilendiren bir sorunum var.

Something has happened to my brain.

Beynime bir şey oldu.

(Music)

(Müzik)

Perhaps there is a single part of our brain that holds

Belki beynimizin bir parçası tüm içtepilerimizi,

all of our gut instincts, the things we know to do

düşünemeden önce bile yapmayı bildiğimiz şeyleri,

before we even think.

tutuyordur.

While some of these instincts may be innate, most are learned,

Bu içgüdülerin bir kısmı doğuştan olabilir, ama çoğu öğrenilmiştir

and all of them are hardwired into our brains.

ve hepsi beynimize sıkıca işlenmiştir.

These instincts are essential for survival in both real and virtual worlds.

Bu içgüdüler hem gerçek hem de sanal dünyalarda hayatta kalmak için gereklidir.

Only in recent years has the technology behind video games

Bilgisayar oyunlarının arkasındaki teknoloji ancak son yıllarda

allowed for a true overlap in stimuli.

uyaranları gerçek hayata benzetmeye başladı.

As gamers we are now living by the same laws of physics

Oyuncular olarak artık aynı fizik kanunlarına göre,

in the same cities and doing many of the same things

aynı şehirlerde yaşıyor ve bir zamanlar gerçek hayatta

we once did in real life, only virtually.

yaptığımız birçok şeyi yapıyoruz; tek bir farkla, sanal olarak.

Consider this --

Şunu bir düşünün --

my real life car has about 25,000 miles on it.

gerçek hayattaki arabam yaklaşık 40.200 kilometre yapmış.

In all my driving games, I've driven a total of 31,459 miles.

Tüm yarış oyunlarımda, toplamda 50.628 kilometre sürdüm.

To some degree I've learned how to drive from the game.

Bir dereceye kadar nasıl araba süreceğimi oyundan öğrendim.

The sensory cues are very similar.

Algısal ipuçları çok benzer.

It's a funny feeling when you have spent more time

Televizyon karşısında bir şeyi yapmak için harcadığınız vaktin

doing something on the TV than you have in real life.

gerçek hayattakinden fazla olması tuhaf bir duygu.

When I am driving down a road at sunset all I can think is,

Gün batımında araba sürerken tek düşünebildiğim,

this is almost as beautiful as my games are.

neredeyse oyunlarım kadar güzel olduğu.

For my virtual worlds are perfect.

Çünkü sanal dünyalarım kusursuz.

More beautiful and rich than the real world around us.

Etrafımızdaki gerçek dünyadan daha güzel ve zengin.

I'm not sure what the implications of my experience are,

Deneyimimin altında neler yattığından emin değilim,

but the potential for using realistic video game stimuli in repetition

ama gerçekçi bilgisayar oyunu uyaranlarının devamlı olarak

on a vast number of loyal participants is frightening to me.

muazzam sayıda sadık katılımcılar üzerinde kullanılması potansiyeli bana korkutucu geliyor.

Today I believe Big Brother would find much more success

Bugün Büyük Birader'in, kitlelerin beynini yıkamada

brainwashing the masses with video games

sadece televizyonları kullanmak yerine, bilgisayar oyunlarını kullanarak

rather than just simply TVs.

çok daha etkili olacağına inanıyorum.

Video games are fun, engaging, and leave your brain

Bilgisayar oyunları eğlenceli, çekici ve beyninizi

completely vulnerable to re-programming.

yeniden programlamaya tamamıyla savunmasız bırakıyor.

But maybe brainwashing isn't always bad.

Fakat belki de beyin yıkama her zaman kötü değildir.

Imagine a game that teaches us to respect each other,

Bir oyun hayal edin, bize birbirimize saygı duymayı öğreten

or helps us to understand the problems we're all facing

ya da hepimizin gerçek hayatta karşılaştığı sorunları anlamamıza

in the real world.

yardım eden bir oyun.

There is a potential to do good as well.

İyi olanı yapma potansiyeli de var.

It is critical, as these virtual worlds continue to mirror

Sanal dünyalar, içinde yaşadığımız gerçek dünyayı yansıtmaya

the real world we live in, that game developers realize

devam ederken, oyun yapımcılarının sırtlarında çok büyük bir

that they have tremendous responsibilities before them.

sorumluluk olduğunu fark etmesi çok önemli.

I'm not sure what the future of video games holds

Bilgisayar oyunlarının geleceğinin uygarlığımız için neler

for our civilization.

getireceğinden emin değilim.

But as virtual and real world experiences increasingly overlap

Ama sanal ve gerçek dünyadaki deneyimler birbirleriyle daha fazla

there is a greater and greater potential for other people

örtüşmeye devam ettikçe diğer insanların benim hissettiğim gibi hissetmesi

to feel the same way I do.

konusunda gittikçe daha büyük bir potansiyel oluşuyor.

What I have only recently come to realize

Yakın zamanda fark ettim ki

is that beyond the graphics, sound, game play and emotion

grafiklerin, sesin, oynanışın ve duygunun ötesinde

it is the power to break down reality that is so fascinating

büyüleyici ve benim için bağımlılık yapıcı olan

and addictive to me.

gerçeği yıkabilme gücü.

I know that I am losing my grip.

Gittikçe kontrolü kaybettiğimin farkındayım.

Part of me is just waiting to let go.

Bir kısmım kopup gitmek için bekliyor.

I know though, that no matter how amazing video games may become,

Ama yine de, bilgisayar oyunları ne kadar muhteşem olursa olsun

or how flat the real world may seem to us,

ya da gerçek dünya ne kadar boş görünürse görünsün,

that we must stay aware of what our games are teaching us

oyunların bize ne öğretmeye çalıştığının ve fişi çektiğimizde geriye ne

and how they leave us feeling when we finally do unplug.

gibi hislerle baş başa bıraktıklarının farkında olmamız gerektiğini biliyorum.

(Applause)

(Alkışlar)

DP: Wow.

DP: Vay be.

(Applause)

(Alkışlar)

I found that video very, very thought provoking,

DP: Bu videoyu çok, çok düşündürücü buluyorum,

and that's why I wanted to bring it here for you guys to see.

ve buraya getirip sizlere göstermek istememin nedeni bu.

And what was interesting about it is the obvious choice

Ve ilginç olan da şu, benim için konuşulacak bariz konu

for me to talk about was graphics and audio.

grafikler ve sesler.

But as you heard, Michael talked about all these other elements as well.

Ama duyduğunuz gibi, Michael tüm diğer unsurlardan da bahsetti.

Video games give an awful lot of other things too,

Bilgisayar oyunları daha birçok şey getirdi,

and that's why people get so addicted.

işte bu yüzden insanlar bu kadar bağımlı hale geliyor.

The most important one being fun.

En önemlisi eğlenceli olmaları.

The name of this track is "The Magic To Come."

Bu bölümün adı "Gelecekteki Sihir".

Who is that going to come from?

Kimden gelecek?

Is it going to come from the best directors in the world

Düşündüğümüz gibi dünyanın en iyi

as we thought it probably would?

yönetmenlerinden mi gelecek?

I don't think so.

Sanmam.

I think it's going to come from the children who are growing up now

Bence, bugün büyümekte olan, bizim geçmişten hatırladığımız hiçbir şeye

that aren't stuck with all of the stuff that we remember from the past.

bağlı olmayan çocuklardan gelecek.

They're going to do it their way, using the tools that we've created.

Bizim yarattığımız araçları kullanarak kendi yöntemleriyle yapacaklar.

The same with students or highly creative people,

Aynen öğrenciler veya çok yaratıcı insanlar,

writers and people like that.

yazarlar ve bu tür insanlar gibi.

As far as colleges go, there's about 350 colleges around the world

Üniversitelere bakarsak, dünyada bilgisayar oyunu dersleri veren

teaching video game courses.

yaklaşık 350 üniversite var.

That means there's literally thousands of new ideas.

Bu da kelimenin tam anlamıyla binlerce yeni fikir demek.

Some of the ideas are really dreadful and some of them are great.

Bu fikirlerin bazıları gerçekten berbat ve bazıları da harika.

There's nothing worse than having to listen to someone

Birinin çok kötü bir bilgisayar oyunu fikrini size anlatmaya çalışmasını

try and pitch you a really bad video game idea.

dinlemekten daha kötü bir şey yok.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Chris Anderson: You're off, you're off. That's it.

Chris Anderson: Bu kadar yeter, bu kadar yeter. Tamam artık.

He's out of time.

Süresi doldu.

DP: I've just got a little tiny bit more if you'll indulge me.

DP: Müsaade edersen çok az daha var.

CA: Go ahead. I'm going to stay right here though.

CA: Devam et. Ama ben burada bekleyeceğim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

DP: This is just a cool shot, because this is students coming to school after class.

Bu güzel bir kare, çünkü öğrencileri dersten sonra okula gelirken gösteriyor.

The school is closed; they're coming back at midnight

Okul kapalı, gece yarısı geri geliyorlar

because they want to pitch their video game ideas.

çünkü bilgisayar oyunu fikirlerini anlatmak istiyorlar.

I'm sitting at the front of the class,

Ben sınıfın önünde duruyorum

and they're actually pitching their ideas.

ve onlar da fikirlerini söylüyorlar.

So it's hard to get students to come back to class,

Öğrencileri derse geri getirmek zordur,

but it is possible.

ama mümkündür de.

This is my daughter, her name's Emma, she's 17 months old.

Bu benim kızım, adı Emma, 17 aylık.

And I've been asking myself, what is Emma going to experience

Ve kendime Emma'nın bilgisayar oyunu dünyasında ne gibi deneyimler

in the video game world?

yaşayacağını soruyorum.

And as I've shown here, we have the audience.

Ve burada gösterdiğim gibi hedef kitleye sahibiz.

She's never going to know a world where you can't press a button

Sadece bir düğmeye basarak oyun oynamaya hazır milyonlarca insan bulamadığınız

and have millions of people ready to play.

bir dünyayı hiçbir zaman bilmeyecek.

You know, we have the technology.

Biliyorsunuz, teknolojimiz var.

She's never going to know a world where the graphics just aren't

Grafiklerin muhteşem olmadığı ve sizi gerçekten sarmadığı

stunning and really immersive.

bir dünyayı hiçbir zaman bilmeyecek.

And as the student video showed, we can impact and move.

Ve öğrencinin videosunun gösterdiği gibi, insanları etkileyebilir ve duygulandırabiliriz.

She's never going to know a world where video games

Bilgisayar oyunlarının inanılmaz derecede duygusal olmadığı bir dünyayı

aren't incredibly emotional and will probably make her cry.

hiçbir zaman bilmeyecek ve muhtemelen oyunlar onu ağlatacak.

I just hope she likes video games.

Sadece umarım bilgisayar oyunlarını sever.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So, my closing thought.

Ve kapanış düşüncelerim.

Games on the surface seem simple entertainment,

Yüzeyde oyunlar salt eğlence olarak görünüyor,

but for those that like to look a little deeper,

ama biraz daha derine bakmayı sevenler için,

the new paradigm of video games could open entirely new frontiers

bilgisayar oyunlarının bu yeni hali, büyük düşünmeyi seven yaratıcı akıllara

to creative minds that like to think big.

yepyeni keşif sahaları açacak.

Where better to challenge those minds than here at TED?

Bu akılları zorlayacak TED'den daha iyi neresi var?

Thank you.

Teşekkürler.

Chris Anderson: David Perry. That was awesome.

Chris Anderson: David Perry. Harikaydı.