Anastasia Taylor-Lind: Fighters and mourners of the Ukrainian revolution

Anastasia Taylor-Lind: Ukrayna devriminin dövüşleri ve ağıtları

Çeviri: Ramazan Şen Gözden geçirme: Halil Sarı

When I arrived in Kiev,

Bu yıl 1 Şubat'ta

on February 1 this year,

Kiev'e vardığımda

Independence Square was under siege,

Bağımsızlık Meydanı hükümete sadık

surrounded by police loyal to the government.

polisler tarafından kuşatma altına alınmıştı.

The protesters who occupied Maidan,

Kare (meydan) olarak bilinen Maidan

yığılmış ev yapımı silahları ve doğaçlama olarak

as the square is known,

yapılmış zırhlarıyla savaşa

prepared for battle,

stockpiling homemade weapons

hazırlanmış protestocular tarafından

doldurulmuştu.

and mass-producing improvised body armor.

Yevromaydan protestoları 2013'ün sonlarında barışçıl bir şekilde başlamış idi,

The Euromaidan protests began peacefully at the end of 2013,

after the president of Ukraine, Viktor Yanukovych,

daha sonra Ukrayna cumhurbaşkanı Viktor Yanukovych,

Avrupa Birliği ile geniş kapsamlı bir işbirliği anlaşmasını

rejected a far-reaching accord with the European Union

in favor of stronger ties with Russia.

Rusya ile ilişkileri güçlendirmek amacıyla red etti.

In response, tens of thousands of dissatisfied citizens

Buna tepki olarak, onbinlerce hoşnutsuz vatandaş

poured into central Kiev to demonstrate against this allegiance.

merkez Kiev'de bu bağlılığı protesto etmek için bir araya geldiler.

As the months passed,

Aylar geçtikçe,

confrontations between police and civilians intensified.

polisler ve siviller arasındaki çatışmalar yoğunlaştı.

I set up a makeshift portrait studio by the barricades on Hrushevsky Street.

Hrushevsky Sokağındaki barikatların yanında geçici bir portre stüdyosu kurdum.

There, I photographed the fighters against a black curtain,

Burada; fotoğraf için çok baştan çıkarıcı olan

a curtain that obscured the highly seductive and visual backdrop

ateş, buz ve duman arka planı yerine,

of fire, ice and smoke.

savaşçıları siyah arka fon önünde fotoğrafladım.

In order to tell the individual human stories here,

Buradaki insanların kişisel hikayelerini anlatmak için,

I felt that I needed to remove the dramatic visuals

medya şirketleri tarafından sürekli tekrarlanarak aşina hale getirilen

that had become so familiar and repetitive within the mainstream media.

dramatik görüntüleri kullanmama ihtiyacını hissettim.

What I was witnessing was not only news, but also history.

Tanıklık ettiğim sadece haberler değildi ayrıca tarihti.

With this realization,

Bu canlandırma ile,

I was free from the photojournalistic conventions

dergilerin ve gazetelerin foto muhabirlerinin

of the newspaper and the magazine.

birliğinden özgürdüm.

Oleg, Vasiliy and Maxim were all ordinary men,

Oleg, Vasiliy ve Maximin hepsi sıradan kasabalardan

with ordinary lives from ordinary towns.

gelen, sıradan hayatlar yaşayan, sıradan insanlardı.

But the elaborate costumes that they had bedecked themselves in

Fakat kendileri, kuşandıkları ayrıntılı kostümleri

were quite extraordinary.

ile oldukça sıradışıydılar.

I say the word "costume"

Ben kostüm sözcüğünü kullanıyorum.

because these were not clothes that had been issued

Çünkü bunlar herhangi biri tarafından

or coordinated by anyone.

koordine edilmiş veya üretilmiş giysiler değillerdi.

They were improvised uniforms

Bunlar düzensiz dövüşlerde polisten ele geçirilen

made up of decommissioned military equipment,

askeri ekipmanlarla oluşturulan

irregular combat fatigues and trophies taken from the police.

doğaçlama üniformalardı.

I became interested in the way they were choosing to represent themselves,

Erkeklik ifadeleri öne çıkarılarak kendi kendilerini ideal savaşçı

this outward expression of masculinity,

olarak göstermeyi seçtikleri bu yol

the ideal of the warrior.

benim ilgimi çekmişti.

I worked slowly, using an analog film camera

El ışık ölçeri ve manual fokus ayarlı bir analog kamera kullanarak,

with a manual focusing loop and a handheld light meter.

yavaş bir şekilde çalıştım.

The process is old-fashioned.

Bu yöntem eski modadır.

It gives me time to speak with each person

Bana her biri ile konuşmak için zaman verdi

and to look at them, in silence, while they look back at me.

ve onlara sessizce bakarken onlarda benim arkama doğru bakıyorlardı.

Rising tensions culminated in the worst day of violence

20 Şubat'da yükselen gerilim ile

on February 20,

kanlı perşembe olarak bilinen

which became known as Bloody Thursday.

şiddetin en kötü günü yaşandı.

Snipers, loyal to the government,

Hükümete bağlı keskin nişancılar,

started firing on the civilians and protesters on Institutskaya Street.

Institutskaya sokağındaki protestocu ve sivillerin üzerine ateş etmeye başladılar.

Many were killed in a very short space of time.

Çoğu, çok kısa bir süre içerisinde öldürüldüler.

The reception of the Hotel Ukraine became a makeshift morgue.

Hotel Ukrayna resepsiyonu geçici bir morg haline geldi.

There were lines of bodies laid in the street.

Sokakta yatan vücutların kanlarından oluşmuş çizgiler vardı.

And there was blood all over the pavements.

Tüm kaldırımların üstü kan ile kaplanmıştı.

The following day, President Yanukovych fled Ukraine.

Takip eden gün, Başkan Yanukovych Ukrayna'dan kaçtı.

In all, three months of protests

Protestoların üç ayı toplamda 120 ölü

resulted in more than 120 confirmed dead

ve bunun daha da fazlası

and many more missing.

kayıpla sonuçlanmıştı.

History unfolded quickly,

Tarih hızlıca açılmış,

but celebration remained elusive in Maidan.

fakat Maidan'da anlaşılmaz kutlamalar kalmıştı.

As the days passed in Kiev's central square,

Kiev'in merkez meydanındaki bu günler geçer iken,

streams of armed fighters

silahlı savaşçıların akışına

were joined by tens of thousands of ordinary people,

onbinlerce sıradan insanın katılması

filling the streets in an act of collective mourning.

sokakları kollektif bir yas hareketi ile doldurdu.

Many were women who often carried flowers

Ölüler için saygı göstergesi olarak yollara sermek

that they had brought to lay as marks of respect for the dead.

için getirilen çiçekler taşıyan birçok kadın vardı.

They came day after day

Günler geçtikçe

and they covered the square with millions of flowers.

bu çiçeklerin milyonlarcası ile meydan kaplandı.

Sadness enveloped Maidan.

Hüzün Maidan'ı sarmıştı.

It was quiet and I could hear the birds singing.

Oldukça sessizdi ve kuşların şarkılarını bile duyabiliyordum.

I hadn't heard that before.

Bunu daha önce duymamıştım.

I stopped women as they approached the barricades

Barikatlara ellerindeki çiçekleri yaymak için

to lay their tributes

yaklaşan kadınları durdurdum

and asked to make their picture.

ve onların resmini çekmek istediğimi söyledim.

Most women cried when I photographed them.

Ben onları fotoğraflar iken birçoğu ağlıyordu.

On the first day, my fixer, Emine, and I cried

İlk gün yardımcım Emine ve ben

with almost every woman who visited our studio.

stüdyomuzu ziyaret eden hemen hemen her kadın ile beraber ağladık.

There had been such a noticeable absence of women

Bu noktaya kadar kadınların yokluğu

up until that point.

fark edilebilir gibi idi.

And the color of their pastel coats,

Onların pastel renkli montları,

their shiny handbags,

parlak el çantaları

and the bunches of red carnations,

ve taşıdıkları kırmızı karanfil

white tulips and yellow roses that they carried

beyaz lale ve sarı gül buketleri

jarred with the blackened square

burada kamp kurmuş kararmış erkekler

and the blackened men who were encamped there.

ve alanda sırıtıyordu.

It is clear to me that these two sets of pictures

Bu 2 farklı grup resimlerinin diğeri olmadan

don't make much sense without the other.

bir anlam içermediği benim için netti.

They are about men and women and the way we are --

Bunlar erkekler, kadınlar ve yol hakkındaydı

not the way we look, but the way we are.

biz baktığımız yol değildik, biz yol idik.

They speak about different gender roles in conflict,

Bunlar sadece Maidan'deki ve sadece Ukrayna'daki

not only in Maidan, and not only in Ukraine.

farklı cinsiyet rollerinin çakışmasını anlatıyorlar.

Men fight most wars and women mourn them.

Erkeklerin çoğu savaşır ve kadınlar onların yasını tutar.

If the men showed the ideal of the warrior,

Erkekler ideal savaşçıyı gösterdiler,

then the women showed the implications of such violence.

ardından kadınlar bu tür şiddetin etkilerini gösterdiler.

When I made these pictures,

Ben bunların resmini yaparken,

I believed that I was documenting the end of violent events in Ukraine.

Ukrayna'daki şiddet olaylarının sonunu dökümante ettiğime inanmıştım.

But now I understand that it is a record of the beginning.

Fakat şimdi anladım ki bu başlangıcın bir kaydıymış.

Today, the death toll stands around 3,000,

Bugün, ölenlerin sayısı yaklaşık 3000 iken

while hundreds of thousands have been displaced.

yüzbinlerce insan yer değiştirildiler.

I was in Ukraine again six weeks ago.

6 ay önce tekrar Ukrayna'daydım.

In Maidan, the barricades have been dismantled,

Maidan'daki barilkatlar sökülmüş,

and the paving stones which were used as weapons during the protests replaced,

protestolar boyunca silah olarak kullanılan kaldırım taşları yenilenmiş

so that traffic flows freely through the center of the square.

ve bu sayede trafik meydan merkezinden özgürce akabilmekte.

The fighters, the women and the flowers are gone.

Savaşçılar, kadınlar ve çiçekler gitmişti.

A huge billboard depicting geese flying over a wheat field

Bir buğday tarlası üzerinde uçan kazları resmeden büyük bilboardlar

covers the burned-out shell of the trade union's building

ve reklamlar yanmış ticaret merkezi dış yüzeyini

and proclaims,

kaplamaktaydılar.

"Glory to Ukraine.

"Yaşasın Ukrayna.

Glory to heroes."

Yaşasın kahramanlar."

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause).

(Alkışlar)