Deep sea diving ... in a wheelchair | Sue Austin

Sue Austin: Tekerlekli sandalyede … açık deniz dalışı

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Abdullah OSKAY Gözden geçirme: banu yobas

It's wonderful to be here

Burada olmak, yolculuğum hakkında konuşmak,

to talk about my journey,

tekerlikli sandalyem hakkında konuşabilmek,

to talk about the wheelchair

ve onun bana getirdiği özgürlük hakkında konuşabilmek

and the freedom it has bought me.

muhteşem.

I started using a wheelchair 16 years ago

Sürekli ilerleyen bir hastalık neticesinde

when an extended illness

16 yıl önce tekerlekli sandalye kullanmaya başladım.

changed the way I could access the world.

Bu durum benim dünyaya olan erişimimi tamamen değiştirdi.

When I started using the wheelchair,

Tekerlekli sandalye kullanmaya başlamak,

it was a tremendous new freedom.

yeni muazzam bir özgürlüktü.

I'd seen my life slip away and become restricted.

Hayatımın sınırlandığını ve ellerimden kaydığını düşünürdüm.

It was like having an enormous new toy.

Devasa bir oyuncağa sahip olmuş gibiydim.

I could whiz around and feel the wind in my face again.

Tekerleklerin "vınnnn" sesini duyar, rüzgarı yüzümde hissederdim.

Just being out on the street was exhilarating.

Sokağın dışına çıkmak bile başlı başına neşelendiriciydi.

But even though I had this newfound joy and freedom,

Bu yeni oyuncağımı ve özgürlüğümü bulmama rağmen,

people's reaction completely changed towards me.

insanların bana davranışları tamamen değişmişti.

It was as if they couldn't see me anymore,

İnsanlarla aramıza görünmez bir perde inmişti ve

as if an invisibility cloak had descended.

beni artık görmüyor gibi davranıyorlardı.

They seemed to see me in terms of their assumptions

Beni kendi varsayımlarıyla algılayıp, tekerlekli sandalyede onlar ne görmek istiyorsa

of what it must be like to be in a wheelchair.

öyle olmam gerektiği yönünde davranıyor gibiydiler.

When I asked people their associations with the wheelchair,

İnsanlara soruyordum: "Tekerlekli sandalye sana ne çağrıştırıyor?"

they used words like "limitation," "fear,"

Cevaplar genelde şöyleydi: "Sınırlama",

"pity" and "restriction."

"Korku", "Acıma", "Kısıtılanma".

I realized I'd internalized these responses

Anladım ki, bu cevapları içselleştirmiştim ve

and it had changed who I was on a core level.

bu, esas beni ben yapan şeyi değiştirmişti.

A part of me had become alienated from myself.

Bedenimin bir parçası bana yabancılaşmıştı.

I was seeing myself not from my perspective,

Artık kendimi, kendi gözlerimden değil,

but vividly and continuously from the perspective

giderek artan bir şekilde başkalarının bana bakış açıları ve

of other people's responses to me.

verdiği tepkilerin ışığında görüyordum.

As a result, I knew I needed to make my own stories

Sonuçta ise şunu öğrendim: "Kimliğimi yeniden oluşturmaya ve kendi hikayemi yaratmaya

about this experience,

ihtiyacım vardı.

new narratives to reclaim my identity.

["Özgürlüğü Bulmak: Kendi hikayelerimizi oluşturmak ve yaşamlarımızda yeni metinler oluşturmak,

["Finding Freedom: 'By creating our own stories we learn to take the texts of our lives as seriously as we do 'official' narratives.' — Davis 2009, TEDx Women"]

resmi anlatılar oluşturmak kadar ciddi bir iştir." - Davis 2009, TEDx Kadınlar]

I started making work

Dünyayla yeniden iletişime geçebilmek için

that aimed to communicate something

tekerlekli sandalye - güç sandalyesi- kullanırken hissettiğim

of the joy and freedom I felt when using a wheelchair --

özgürlük ve eğlence duygusunu harmanlayarak aktarmayı

a power chair -- to negotiate the world.

amaçladığım çalışmalara başladım.

I was working to transform these internalized responses,

Başkalarının vermiş olduğu benim de içselleştirdiğim cevapları dönüştürmeye çalışıyordum.

to transform the preconceptions that had so shaped

Tekerlekli sandalye kullanmaya başladığımdan beri

my identity when I started using a wheelchair,

kimliğimi şekillendiren kalıpları

by creating unexpected images.

umulmayan görüntüler yaratarak dönüştürmeye çalışıyordum.

The wheelchair became an object to paint and play with.

Tekerlekli sandalye benim için resim yapma ve oyun oynama aracı haline gelmişti.

When I literally started leaving

Özgürlüğümün ve eğlencemin,

traces of my joy and freedom,

izlerini, kelimenin tam anlamıyla, yavaş yavaş bırakmaya başlayınca,

it was exciting to see

insanların şaşırmış ve alakadar tepkilerini görmek

the interested and surprised responses from people.

oldukça heyecan vericiydi.

It seemed to open up new perspectives,

Önlerinde yeni pencereler açılıyordu.

and therein lay the paradigm shift.

Diyebilirim ki, bir paradigma değişikliğine şahit oluyordum.

It showed that an arts practice

Sanatsal bir eylem birisine yeni bir kimlik verebiliyordu

can remake one's identity

ve daha önce size çok tanıdık gelen şeylerin

and transform preconceptions by revisioning the familiar.

yeniden gözden geçirilmesini sağlayarak önyargılar ve kalıpları dönüştürmeye başlıyordu.

So when I began to dive, in 2005,

Böylece 2005 yılında dalmaya başladığımda.

I realized scuba gear extends your range of activity

Anladım ki, scuba vitesleri sizin hareket alanınızı aynı

in just the same way as a wheelchair does,

tekerlekli sandalyeler gibi artırıyordu.

but the associations attached to scuba gear

Fakat scuba vitesiyle yaptığım faaliyetlerdeki heyecan ve maceraya

are ones of excitement and adventure,

insanların tepkileri, tekerlekli sandalyeyle yaptıklarımdan

completely different to people's responses to the wheelchair.

tamamen farklıydı.

So I thought, "I wonder what'll happen

Sonrasında düşündüm ki, "Tekerlekli sandalyeyle scuba

if I put the two together?" (Laughter) (Applause)

dalışını biraraya getirirsem ne olur?" (Alkışlar ve Kahkahalar)

And the underwater wheelchair that has resulted

Ve bunun sonucunda ortaya çıkan denizaltı tekerlekli sandalyesi

has taken me on the most amazing journey

beni son 7 yılda

over the last seven years.

hayatımda yaptığım en eğlenceli yolculuğa çıkardı.

So to give you an idea of what that's like,

Sizlere bir fikir versin diye neye benzediğini anlatmama izin verin.

I'd like to share with you one of the outcomes

Bu harika aletin sonuçlarından birini sizlerle

from creating this spectacle,

paylaşmak ve yapmış olduğum

and show you what an amazing journey it's taken me on.

harika bir yolculuğu göstermek istiyorum.

(Music)

(Müzik)

(Applause)

(Alkışlar)

It is the most amazing experience,

Hayatımda tecrübe ettiğim birçok hayret verici anın yanında,

beyond most other things I've experienced in life.

bu gördüğünüz en şaşırtıcısıydı.

I literally have the freedom to move

Boşlukta 360 derece hareket etme özgürlüğü içinde

in 360 degrees of space

beni kendimden geçirinceye kadar

and an ecstatic experience of joy and freedom.

eğlence ve özgürlüğe doyuran bir tecrübe bu.

And the incredibly unexpected thing

Ve inanılmayacak derecede beklenmeyen bir şey de,

is that other people seem to see and feel that too.

diğer insanlar da bu şekilde hissediyor ve görüyor.

Their eyes literally light up,

İnsanların kelimenin tam anlamıyla gözleri parlıyor ve

and they say things like, "I want one of those,"

aynen şöyle diyorlar: "Ben de bunlardan bir tane istiyorum."

or, "If you can do that, I can do anything."

ya da "Sen bunu yapabiliyorsan, ben her şeyi yapabilirim."

And I'm thinking, it's because in that moment

Ve düşünüyorum, işte bu anda, bu insanların

of them seeing an object

beni tekerlekli sandalye ile bunları yapabilirken gördüğü anda,

they have no frame of reference for,

artık tekerlekli sandalyeye ilişkin

or so transcends the frames of reference

önceki yargıları kalmıyor veya

they have with the wheelchair,

daha önce oluşmuş tüm yargıları aşılıyor.

they have to think in a completely new way.

Artık tamamen farklı bir bakış açısıyla düşünüyorlar.

And I think that moment of completely new thought

İşte o bütünüyle yeni düşünce anının,

perhaps creates a freedom

belki diğer insanların hayatlarının geri kalanına da yayılacak

that spreads to the rest of other people's lives.

bir özgürlük alanı açtığını düşünüyorum.

For me, this means that they're seeing

Benim için bu, diğer insanların farklılıkların değerini,

the value of difference,

getirdiği eğlenceyi,

the joy it brings

görmelerini sağlamak,

when instead of focusing on loss or limitation,

insanların, fiziksel kayıplarına ve sınırlamalarına odaklanmak yerine,

we see and discover the power and joy

dünyayı yepyeni heyecanlandırıcı bakış açılarıyla keşfetmenin getirdiği

of seeing the world from exciting new perspectives.

gücü ve neşeyi göreceğimiz anlamına geliyor

For me, the wheelchair becomes

Benim için tekerlekli sandalye

a vehicle for transformation.

dönüşümün bir aracı.

In fact, I now call the underwater wheelchair "Portal,"

Hatta artık tekerlekli sandalyeye ben "PORTAL" diyorum çünkü

because it's literally pushed me through

tekerlekli sandalye

into a new way of being,

beni yepyeni bir varoluşa,

into new dimensions and into a new level of consciousness.

yepyeni alanlara, yepyeni bir bilince taşıyor

And the other thing is,

Diğer bir nokta da, kimsenin daha önce sualtı tekerlekli

that because nobody's seen or heard

sandalyeyi duymamış veya görmemiş olması,

of an underwater wheelchair before,

yepyeni bakış açıları,

and creating this spectacle is about creating

varoluşlar,

new ways of seeing, being and knowing,

bilişler yaratıyor.

now you have this concept in your mind.

Artık hepinizin aklında bu kavram var.

You're all part of the artwork too.

Siz de artık bu sanatsal işlerin bir parçasısınız.

(Applause)

(Alkışlar)