Deep sea diving ... in a wheelchair | Sue Austin

سو آستین: غواصی در دریا... با ویلچر

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Amirpouya Ghaemian Reviewer: Ardeshir Tayebi

It's wonderful to be here

از این که این جا هستم تا درباره‌ی تجربه‌ای که داشتم،

to talk about my journey,

از این که این جا هستم تا درباره‌ی تجربه‌ای که داشتم،

to talk about the wheelchair

و ویلچر، و آزادی که به من داده است صحبت کنم، واقعاً خوشحالم.

and the freedom it has bought me.

و ویلچر، و آزادی که به من داده است صحبت کنم، واقعاً خوشحالم.

I started using a wheelchair 16 years ago

من استفاده از ویلچر را از ۱۶ سال پیش شروع کردم،

when an extended illness

از زمانی که یک بیماری پیشرفته نحوه‌ی دسترسی من را به محیط اطرافم تغییر داد.

changed the way I could access the world.

از زمانی که یک بیماری پیشرفته نحوه‌ی دسترسی من را به محیط اطرافم تغییر داد.

When I started using the wheelchair,

وقتی شروع به استفاده از ویلچر کردم،

it was a tremendous new freedom.

به آزادی قدرتمند جدیدی دست پیدا کردم.

I'd seen my life slip away and become restricted.

دیده بودم که زندگی‌ام بیهوده می‌گذشت و محدود می‌شد.

It was like having an enormous new toy.

این ویلچر مثل این بود که یک اسباب بازی بزرگ جدید گرفته باشم.

I could whiz around and feel the wind in my face again.

می‌توانستم دوباره گشت و گذار کنم و جریان باد را دوباره بر روی صورتم احساس کنم.

Just being out on the street was exhilarating.

بودن در خیابان به تنهایی مرا هیجان زده می‌کرد.

But even though I had this newfound joy and freedom,

اگر چه این لذت و آزادی تازه کشف شده را به دست آورده بودم،

people's reaction completely changed towards me.

ولی رفتار مردم نسبت به من کاملاً عوض شد.

It was as if they couldn't see me anymore,

مثل این بود که آن ها دیگر نمی‌توانستند مرا ببینند،

as if an invisibility cloak had descended.

مثل این که یک شنل نامرئی پوشیده باشم.

They seemed to see me in terms of their assumptions

همه به من طوری نگاه می‌کردند که به نظرشان یک آدم فلج باید می‌بود.

of what it must be like to be in a wheelchair.

همه به من طوری نگاه می‌کردند که به نظرشان یک آدم فلج باید می‌بود.

When I asked people their associations with the wheelchair,

وقتی من از بقیه درباره‌ی احساسشان نسبت به ویلچر می‌پرسیدم،

they used words like "limitation," "fear,"

آن ها از کلماتی مثل «محدودیت»، «ترس»،

"pity" and "restriction."

«ناامیدی» و «عدم پیشرفت» استفاده می‌کردند.

I realized I'd internalized these responses

من فهمیدم که این رفتارها را پذیرفته‌ام

and it had changed who I was on a core level.

و این که آن ها هویت اصلی مرا تغییر داده‌اند.

A part of me had become alienated from myself.

بخشی از من نسبت به خود اصلی من بیگانه شده بود.

I was seeing myself not from my perspective,

من خودم را نه از دید خود،

but vividly and continuously from the perspective

بلکه به وضوح و همیشه از دیدگاه مردم نگاه می‌کردم.

of other people's responses to me.

بلکه به وضوح و همیشه از دیدگاه مردم نگاه می‌کردم.

As a result, I knew I needed to make my own stories

در نتیجه، من فهمیدم که باید خودم اتفاقات زندگی خودم را رقم بزنم،

about this experience,

در نتیجه، من فهمیدم که باید خودم اتفاقات زندگی خودم را رقم بزنم،

new narratives to reclaim my identity.

و روایت جدیدی از هویتم داشته باشم.

["Finding Freedom: 'By creating our own stories we learn to take the texts of our lives as seriously as we do 'official' narratives.' — Davis 2009, TEDx Women"]

["یافتن آزادی: "با رقم زدن اتفاقات در زندگی خودمان یاد می‌گیریم به همان جدیت که روایت‌های «رسمی» انجام می‌دهیم، نوشته‌هایی از زندگی‌های خود برداریم." دیویس ۲۰۰۹، TEDx Women]

I started making work

من شروع کردم به انجام کارهایی که نشان می‌داد

that aimed to communicate something

وقتی از صندلی چرخ دار استفاده می‌کنم احساس لذت و آزادی می‌کنم --

of the joy and freedom I felt when using a wheelchair --

وقتی از صندلی چرخ دار استفاده می‌کنم احساس لذت و آزادی می‌کنم --

a power chair -- to negotiate the world.

صندلی چرخ دار نه، صندلی قدرت! -- تا با جهان ارتباط برقرار کنم.

I was working to transform these internalized responses,

من شروع کردم تا این احساسات به وجود آمده در اثر رفتار مردم را تغییر دهم،

to transform the preconceptions that had so shaped

تا تصوراتی که وقتی شروع به استفاده از ویلچر کردم هویت مرا شکل می‌دادند تغییر دهم،

my identity when I started using a wheelchair,

تا تصوراتی که وقتی شروع به استفاده از ویلچر کردم هویت مرا شکل می‌دادند تغییر دهم،

by creating unexpected images.

و این کار را با انجام کار های کاملاً غیر منتظره انجام می‌دادم.

The wheelchair became an object to paint and play with.

ویلچر به وسیله‌ای برای نقاشی و بازی تبدیل شد.

When I literally started leaving

وقتی شروع به نشان دادن نشانه‌هایی از لذت و آزادی‌ام کردم،

traces of my joy and freedom,

وقتی شروع به نشان دادن نشانه‌هایی از لذت و آزادی‌ام کردم،

it was exciting to see

دیدن واکنش‌های تعجب زده و علاقمند مردم واقعاً برای من جالب بود.

the interested and surprised responses from people.

دیدن واکنش‌های تعجب زده و علاقمند مردم واقعاً برای من جالب بود.

It seemed to open up new perspectives,

به نظر می‌آمد دیدگاه‌های جدیدی به وجود آمده است،

and therein lay the paradigm shift.

و بنابراین پیش زمینه‌های فکری مردم دگرگون شده است.

It showed that an arts practice

این اتفاق نشان داد که یک اثر هنری

can remake one's identity

می‌تواند هویت یک نفر را بازسازی کند

and transform preconceptions by revisioning the familiar.

و تصورات مردم را با اصلاح پیش زمینه‌های فکری آن‌ها تغییر دهد.

So when I began to dive, in 2005,

وقتی من غواصی را شروع کردم، در سال ۲۰۰۵،

I realized scuba gear extends your range of activity

فهمیدم تجهیزات غواصی بازه ی تحرک انسان را مانند ویلچر افزایش می‌دهد،

in just the same way as a wheelchair does,

فهمیدم تجهیزات غواصی بازه ی تحرک انسان را مانند ویلچر افزایش می‌دهد،

but the associations attached to scuba gear

ولی احساساتی که در رابطه با تجهیزات غواصی وجود دارد،

are ones of excitement and adventure,

یعنی احساساتی که مربوط به هیجان و ماجراجویی هستند،

completely different to people's responses to the wheelchair.

کاملاً با واکنش مردم نسبت به ویلچر متفاوت هستند.

So I thought, "I wonder what'll happen

بنابراین فکر کردم، «اگر این دو تا را با هم ترکیب کنم،

if I put the two together?" (Laughter) (Applause)

چه اتفاقی می افتد؟» (خنده ی حاضرین) (تشویق حاضرین)

And the underwater wheelchair that has resulted

ویلچر زیر آبی که با موفقیت درست شده بود

has taken me on the most amazing journey

بهترین ماجراجویی هفت سال اخیرم را به من هدیه کرد.

over the last seven years.

بهترین ماجراجویی هفت سال اخیرم را به من هدیه کرد.

So to give you an idea of what that's like,

برای این که به شما نشان دهم این ماجراجویی چطور بود،

I'd like to share with you one of the outcomes

می‌خواهم یکی از برداشت‌های این صحنه ی بی‌نظیر را به شما نشان دهم،

from creating this spectacle,

می‌خواهم یکی از برداشت‌های این صحنه ی بی‌نظیر را به شما نشان دهم،

and show you what an amazing journey it's taken me on.

و به شما نشان دهم چه ماجراجویی شگفت انگیزی را تجربه کردم.

(Music)

(موسیقی)

(Applause)

(تشویق حاضرین)

It is the most amazing experience,

این شگفت انگیز ترین تجربه‌ای بود که در تمام عمرم داشتم.

beyond most other things I've experienced in life.

این شگفت انگیز ترین تجربه ای بود که در تمام عمرم داشتم.

I literally have the freedom to move

من برای حرکت در ۳۶۰ درجه‌ی فضا آزادی کامل داشتم

in 360 degrees of space

من برای حرکت در ۳۶۰ درجه‌ی فضا آزادی کامل داشتم

and an ecstatic experience of joy and freedom.

و تجربه‌ی بی نظیری از لذت و آزادی را کسب کردم.

And the incredibly unexpected thing

و چیزی که برای من فوق العاده غیر منتظره بود،

is that other people seem to see and feel that too.

این بود که به نظر می‌رسد بقیه‌ی کسانی که این تصاویر را می‌بینند حس مرا پیدا می‌کنند.

Their eyes literally light up,

چشمانشان برق می‌زند،

and they say things like, "I want one of those,"

و می‌گویند:«من هم یکی از آن‌ها می‌خواهم»،

or, "If you can do that, I can do anything."

یا: «اگر تو می‌توانی این کار را انجام بدهی، من هر کاری می‌توانم بکنم.»

And I'm thinking, it's because in that moment

و من فکر می‌کنم، این به خاطر این است که در آن لحظه،

of them seeing an object

آن ها هیچ پیش زمینه‌ی فکری نسبت به چیزی که می‌بینند ندارند،

they have no frame of reference for,

آن ها هیچ پیش زمینه‌ی فکری نسبت به چیزی که می‌بینند ندارند،

or so transcends the frames of reference

یا این که آن قدر از پیش زمینه‌هایی که در مورد ویلچر داشتند فراتر می‌روند،

they have with the wheelchair,

یا این که آن قدر از پیش زمینه هایی که در مورد ویلچر داشتند فراتر می روند،

they have to think in a completely new way.

که به نحوه‌ی کاملاً جدیدی فکر می‌کنند.

And I think that moment of completely new thought

و به نظرم، آن لحظه که در آن نحوه‌ی تفکر افراد دگرگون می‌شود،

perhaps creates a freedom

شاید باعث ایجاد آزادی شود که به زندگی باقی مردم نیز انتقال یابد.

that spreads to the rest of other people's lives.

شاید باعث ایجاد آزادی شود که به زندگی باقی مردم نیز انتقال یابد.

For me, this means that they're seeing

برای من، این یعنی آن ها ارزش تغییر، و لذتی که می‌بخشد را،

the value of difference,

برای من، این یعنی آن ها ارزش تغییر، و لذتی که می‌بخشد را،

the joy it brings

وقتی به جای تمرکز بر روی چیزهای از دست رفته یا محدودیت‌ها،

when instead of focusing on loss or limitation,

وقتی به جای تمرکز بر روی چیزهای از دست رفته یا محدودیت‌ها،

we see and discover the power and joy

قدرت و لذت دیدن جهان را از دیدگاه های فوق العاده‌ی جدیدمان می‌بینیم و احساس می‌کنیم، می‌بینند.

of seeing the world from exciting new perspectives.

قدرت و لذت دیدن جهان را از دیدگاه های فوق العاده‌ی جدیدمان می‌بینیم و احساس می‌کنیم، می‌بینند.

For me, the wheelchair becomes

برای من، ویلچر وسیله‌ای برای تغییر کردن شد.

a vehicle for transformation.

برای من، ویلچر وسیله‌ای برای تغییر کردن شد.

In fact, I now call the underwater wheelchair "Portal,"

در حقیقت، من به ویلچر زیر آبی «درگاه» می‌گویم،

because it's literally pushed me through

چون این وسیله در حقیقت من را به مفهوم جدیدی از بودن،

into a new way of being,

چون این وسیله در حقیقت من را به مفهوم جدیدی از بودن،

into new dimensions and into a new level of consciousness.

و به دنیایی جدید و به سطح جدیدی از هوشیاری رساند.

And the other thing is,

و یک مورد دیگر این است که،

that because nobody's seen or heard

چون هیچ کس قبل از این اسم ویلچر زیر آبی را نشنیده است،

of an underwater wheelchair before,

چون هیچ کس قبل از این اسم ویلچر زیر آبی را نشنیده است،

and creating this spectacle is about creating

و چون خلق این صحنه با هدف ایجاد راه‌های جدیدی برای دیدن، بودن و دانستن بود،

new ways of seeing, being and knowing,

و چون خلق این صحنه با هدف ایجاد راه‌های جدیدی برای دیدن، بودن و دانستن بود،

now you have this concept in your mind.

شما این اصل در ذهن خود ثبت می‌کنید.

You're all part of the artwork too.

همه‌ی شما نیز بخشی از این اثر هنری هستید.

(Applause)

(تشویق حاضرین)