I don't want children -- stop telling me I'll change my mind | Christen Reighter

Çeviri: berat güven Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

I recognized the roles that were placed on me very early.

Üzerime yüklenen rolleri çok küçük yaşta fark ettim.

One persistent concept that I observed --

Günlük konuşmalar ve medyada

existing in our language, in our media --

sürekli tekrarlanan bir konu görüyordum;

was that women are not only supposed to have children,

kadınlardan sadece çocuk sahibi olmaları değil

they are supposed to want to.

ayrıca bunu istemeleri de bekleniyor.

This existed everywhere.

Bu her yerdeydi.

It existed in the ways that adults spoke to me

Yetişkinler benimle konuşurken,

when they posed questions in the context of "when."

"ne zaman" etrafında dönen sorular sorarken.

"When you get married ..."

"Ne zaman evleneceksin..."

"When you have kids ..."

"Ne zaman çocuk yapacaksın..."

And these future musings were always presented to me

Bu geleceğe dair derin düşüncelerini bana sanki

like part of this American dream,

Amerikan rüyasının bir parçasıymış gibi sunuyorlardı

but it always felt to me like someone else's dream.

ama bu bana hep başkasının rüyasıymış gibi geliyordu.

You see, a value that I have always understood about myself

Yani kendimle ilgili öteden beri anladığım şey (değer) şuydu;

was that I never wanted children.

ben hiç çocuk istemiyordum.

And as a kid, when I would try to explain this,

Küçüklüğümde bunu açıklamaya çalışırken,

this disconnect between their roles and my values,

yani onların rolü ve benim değerlerim arasındaki kopukluğu,

they often laughed

bana, yetişkinlerin

in the way that adults do at the absurdities of children.

bir çocuğun saçmalıklarına güldüğü biçimde gülerler

And they would tell me knowingly,

ve bilmiş bir havayla

"You'll change your mind."

"Düşüncen değişir" derlerdi.

And people have been saying things like that to me my whole life.

İnsanlar bana hayatım boyunca buna benzer şeyler söyledi.

Otherwise polite conversation can turn intrusive fast.

Öte yandan, nazik bir sohbet hızla müdahaleye dönüşebiliyordu

"Does your husband know?"

"Kocanın haberi var mı?"

(Laughter)

(Kahkahalar)

"Do your parents know?"

"Ailen bunu biliyor mu?"

(Laughter)

(Kahkahalar)

"Don't you want a family?"

"Bir ailen olsun istemiyor musun?"

"Don't you want to leave anything behind?"

"Arkanda bir şey bırakmak istemiyor musun?"

And the primary buzzword when discussing childlessness,

Ve çocuk sahibi olmamayı eleştirirken en sevdikleri söz;

"That's selfish."

"Bu bencillik."

There are countless reasons a woman may have

Bir kadının anne olmaktan kaçınması için

for choosing to abstain from motherhood,

sayısız neden var

the majority of them not self-prioritizing.

ve bunların çoğu kendini öne almak değil.

But it is still socially acceptable to publicly vilify women as such,

Fakat böyle kadınları ayıplamak toplumda hâlâ kabul görüyor

because none of these reasons have made it into the social narrative.

çünkü bu gerekçelerin hiçbiri toplumun anlayışında yer etmiyor.

When I was little and learning about the inevitability of maternity,

Küçük bir kızken ve anneliğin kaçınılmaz olduğunu öğrenirken

it was never explained to me

bana kadınların dikkate

the commonness of these factors that women consider,

alabileceği şu faktörlerin yaygınlığından hiç bahsedilmedi

like the risk of passing on hereditary illness,

örneğin; kalıtsal hastalıklar aktarmak,

the danger of having to stop life-saving medication

hamilelik süresince hayat kurtarabilecek

for the duration of your pregnancy,

tıbbi tedavileri alamama riski,

concern about overpopulation,

aşırı nüfus artışı endişesi,

your access to resources,

kaynaklara erişiminiz

and the fact that there are 415,000 children

ve şu anda ABD'de, koruyucu aile

in the foster-care system in the United States at any given time.

yetimhane siteminde 415.000 çocuk olduğu gerçeği.

Reasons like these, many more,

Bunun gibi nedenler ve fazlası

and the fact that I don't like to leave things of this magnitude to chance,

ve bu kadar önemli bir işi şansa bırakmak istemediğimden

all informed my decision

bu kararımı bilinçli bir kısırlaştırma

to become surgically sterilized.

operasyonuyla uygulayacaktım.

I began my research eagerly.

Hevesle araştırmaya başladım.

I wanted to fully understand

Tüp ligasyonu veya

all that was going to come with undergoing a tubal ligation,

diğer bir deyişle tüplerimi bağlatmanın

which is just another word for getting your tubes tied.

hangi sonuçları olacağını tam olarak anlamak istedim.

I wanted to know approval to aftermath,

Buna, memnuniyet oranı, riskler ve istatistikleri gördükten sonra

satisfaction rates, risks, statistics.

onay vermeyi istiyordum.

And at first, I was empowered.

Ve ilk önce bilgilendim.

You see, the way the narrative has always been taught to me,

Yani görüyorsunuz, bana sürekli anlatılanlar öyle bir tarzdaydı ki

I would have thought that women who didn't want children were so rare,

çocuk istemeyen kadınların çok az olduğunu sanabilirdim

and then I learned one in five American women

ama sonra her beş Amerikalı kadından birinin

won't be having a biological child --

biyolojik anne olmadığını öğrendim,

some by choice, some by chance.

bazıları bilinçli, bazıları şans eseri.

(Applause)

(Alkışlar)

But I was not alone.

Yalnız değildim.

But the more I read, the more disheartened I became.

Ama okudukça hevesim kırılmaya başladı.

I read women's stories,

Bu operasyonu yaptırmak için

trying desperately to get this procedure.

çaresizce çabalayan kadınların öykülerini okudum.

I learned how common it was for women to exhaust their finances

Kadın doğumcu jinekologlara başvuran kadınların

appealing to dozens of ob-gyns over many years,

finansal yönden sıfırı tüketmelerinin çok yaygın bir durum olduğunu

only to be turned down so many times,

ve çoğu kez küstahça bir saygısızlıkla

often with such blatant disrespect that they just gave up.

reddedildikleri ve bu işten vazgeçtiklerini öğrendim.

Women reported that medical practitioners were often condescending

Kadınlar sağlık çalışanlarının genelde aşağılayıcı davrandığını

and dismissive of their motivations,

ve onların düşüncelerini ciddiye

being told things like,

almadığını söylüyorlar. Örneğin:

"Come back when you're married with a child."

"Evlenip çocuğun olduğunda gel" deniyormuş.

But women who did have children, who went to go get this procedure,

Ama bu operasyonu yaptırmak isteyen evli ve çocuklu kadınlara da

were told they were too young,

çok genç oldukları veya yeterince

or they didn't have enough children,

çocukları olmadığı söyleniyormuş.

which is very interesting,

Bu çok ilginçti

because the legal requirements in my state for getting this kind of surgery were,

çünkü benim eyaletimde bu tür bir operasyonun yasal koşulları

"Be at least 21 years old,"

"En az 21 yaşında olmak"

"appear of sound mind, acting of your own accord,"

"akıl sağlığı yerinde olmak, kendi iradesiyle hareket etmek"

and "have a 30-day waiting period."

ve " 30 günlük bekleme süresini tamamlamak"

And I was perplexed that I could meet all of these legal requirements

Dondum kaldım. Yani bütün bu yasal koşullara sahiptim ama buna rağmen

and still have to face a battle in the exam room

bir muayenehanede bedenim üzerindeki bir hak (yetki) için

for my bodily autonomy.

mücadele etmek zorundaydım.

And it was daunting,

Bu gözümü korkutmuştu

but I was determined.

ama ben kararlıydım.

I remember I dressed so professionally to that first appointment.

İlk randevuya çok profesyonelce giyinerek gittiğimi hatırlıyorum.

(Laughter)

(Kahkahalar)

I sat up straight.

Dimdik oturdum

I spoke clearly.

ve çok net konuştum.

I wanted to give that doctor every piece of evidence

O doktora, o dosyadaki doğum tarihinden ibaret olmadığıma dair

that I was not the date of birth in that file.

bütün kanıtları sunmak istiyordum.

And I made sure to mention things like,

Ve şu gibi şeylerden de özellikle bahsettim:

"I just got my bachelor's degree

" Lisans diplomamı yeni aldım,

and I'm applying to these doctoral programs,

şu doktora programına başvuruyorum

I'm going to study these things."

ve şu konuda araştırma yapacağım"

And "my long-term partner has this kind of business,"

"Birlikte yaşadığım kişinin şöyle bir işi var,

and "I've done research on this for months.

bu konuyu aylardır araştırıyorum

I understand everything about it, all the risks."

ve konuyla ilgili her şeyi ve riskleri biliyorum." dedim.

Because I needed the doctor to know that this was not a whim,

Doktorun, bunun geçici bir heves olmadığını anlamasını istiyordum,

not reactionary,

tepkisel olmadığını

not your 20-something looking to go out and party

ya da hamile kalma korkusu yaşamadan partilere gitmek isteyen

without fear of getting knocked up ...

bir 20'lik olmadığımı...

(Laughter)

(Kahkahalar)

that this supported something integral to who I was.

ve bunun kişiliğimin bir parçası olduğunu.

And I understand informed consent,

Bilgilendirilmiş onayı (rıza) anlıyordum

so I fully expected to be reeducated on how it all worked, but ...

yani bu konuda tekrar eğitilmeye kesinlikle hazırdım ama..

At one point, the information being given to me started to feel agenda'd,

Bir ara, sanki bana verilen bilgilerin gizli bir amacı var gibi gelmeye başladı

interlaced with bias and inflated statistics.

ön yargıya bulanmışlardı ve istatistikler şişirilmişti.

The questions began to feel interrogative.

Sorular, sorgulama gibi gelmeye başladı.

At first they were asking me questions

Başlangıçta sadece soru soruyorlardı

that seemed to understand my situation better,

yani meselemi daha iyi anlamak istiyor gibiydiler

and then it seemed like they were asking questions to try to trip me up.

ama sonra, sanki beni yanıltmak, hataya zorlamak ister gibi sormaya başladılar.

I felt like I was on the witness stand, being cross-examined.

Yani kendimi mahkemede çapraz sorgulama yapılan tanık gibi hissettim.

The doctor asked me about my partner.

Doktor partnerim hakkında soru soruyordu;

"How does he or she feel about all of this?"

" Bu konuda o kişi ne düşünüyor?"

"Well, I've been with the same man for five years,

"Şey, beş yıldır aynı erkekle birlikteyim

and he fully supports any decision I make for my body."

ve kendi bedenimle ilgili her kararımı tamamen destekliyor"

And he said, "Well, what happens in the future,

Ve doktor : " Peki ya ileride partnerin değişirse

if you change partners?

ne olacak?

What happens when that person wants children?"

O kişi çocuk isterse ne olacak?"

And I didn't quite know how to react to that,

Soruya nasıl tepki vereceğimi tam bilemedim

because what I was hearing

çünkü şöyle anlıyordum;

was this doctor tell me that I'm supposed to disregard everything I believe

bu doktor bana, eğer partnerim çocuk isterse, inandığım her şeye

if a partner demands children.

boş vermem gerektiğini söylüyordu.

So I told him not to worry about that.

Adama şunu dedim; "Bunun için endişelenmeyin.

My stance on childbearing has always been first date conversation.

İlk buluşmadaki sohbet konum, daima çocuk doğurmadaki duruşumdur.

(Laughter)

(Kahkahalar)

(Cheering)

(Tezahürat)

(Laughter)

(Kahkahalar)

He then asks me to consider

Sonra benden şunu düşünmemi istedi;

how "in 20 years, you could really come to regret this" ...

"20 yıl sonra çok pişman olabilirsin, keşke

as though I hadn't.

yaptırmasaydım" gibi.

I told him,

Şöyle cevapladım;

"OK, if I wake up one day

"Tamam, eğer bir gün aklım başıma gelir

and realize, you know,

yani anlarsam,

I wish I'd made a different decision back then,

keşke o zaman farklı bir karar verseydim dersem

the truth is, I'd only removed a single path to parenthood.

gerçek şu olur, anneliğe giden tek bir yolu elemiş olurum.

I never needed biology to form family anyway."

Bir aile kurmak için biyolojiye zaten baştan ihtiyacım yoktu ki''

(Applause)

(Alkışlar)

And I would much rather deal with that any day

Ve bir gün, aslında istemediğim ve büyütmeye hazır olmadığım

than deal with one day waking up,

bir çocuk doğurduğum

realize I'd had a child

gerçeğiyle yüzleşmek yerine

that I didn't really want or was prepared to care for.

ben kendi gerçeğimle herhangi bir gün yüzleşmeyi tercih ederim.

Because one of these affects only me.

Çünkü bu gerçeğin biri sadece beni etkilerken

The other affects a child,

diğeri bir çocuğu etkiler,

their development, their well-being --

onların gelişimi, onların sağlığı--

(Applause)

(Alkışlar)

and human beings are not to be gambled with.

ve insan üzerine kumar oynanacak bir şey değildir.

He then tells me why no one was going to approve this procedure,

Sonra bana neden hiç kimsenin bu işlemi kabul etmeyeceğini anlattı

certainly not he,

kesinlikle kendi değil,

because of a concept called medical paternalism,

tıbbı ataerkillik denen kavram yüzündenmiş

which allows him, as my well-informed provider,

ve bu, benim yetkin uzmanım olarak ona, benim adıma

to make decisions for me ...

karar verme yetkisi veriyormuş,

based on his perception of my best interest,

ve benim için neyin iyi olacağı onun düşüncesine göre belirlenir

regardless of what I, as the patient, want or believe.

ve bir hasta olarak benim istek veya düşünceme bakılmazmış.

He takes this opportunity to step out

Bu fırsatı değerlendirdi ve gidip

and discuss my case with my potential surgeon,

konuyu benim potansiyel cerrahımla görüşmek istedi

and through the door, I hear him describe me as a little girl.

kapıdan sesini duyuyordum, beni küçük bir kız gibi tarif ediyordu.

I was so offended.

Çok kırılmıştım.

I wanted to defend myself.

Kendimi savunmak istiyordum.

I wanted to explicitly explain to each one of these providers

Bu uzmanların her birine çok açık bir biçimde, bana olan

how they were treating me,

davranışlarının aşağılayıcı ve cinsiyetçi

that it was belittling and sexist,

olduğunu anlatmak istiyordum

and I didn't have to take it.

ve bunu kabullenmek zorunda değildim.

But I did take it.

Fakat kabullendim.

I swallowed every sharp word in my throat,

Dişlerimi sıktım ve bana söyledikleri

clenched my jaw, and instead

bütün acı sözleri yuttum ve

answered each one of their condescending questions and statements.

onların bütün küçümseyen soru ve açıklamalarına cevap verdim.

I had come here looking for objectivity and support

Ben oraya tarafsızlık ve destek bulma umuduyla gitmiş

and instead I felt dismissed and silenced,

ancak yok sayılmış, susturulmuş ve

bu yüzden kendimden nefret etmiştim,

and I hated myself for it.

I hated that I was letting people disrespect me repeatedly.

Bana defalarca saygısızlık yapılmasına izin verdiğim için kendimden nefret ettim.

But this was my one shot.

Ama bu benim tek şansımdı.

That was one of multiple consultations that I had to go to.

Bu, yapmak zorunda kaldığım çok sayıda görüşmeden biriydi.

At one point, I had seen five or six medical professionals in the same hour.

Bir ara, aynı anda beş veya altı uzman vs. tıp çalışanıyla görüştüm.

The door to the exam room felt more like the door to a clown car.

Muayenehaneye girerken kendimi sirk vagonuna biniyor gibi hissettim.

There's my primary,

İşte benim uzman,

there's his colleague,

işte onun meşlektaşı,

the director, OK.

direktör, tamam.

It felt like I was asking them to infect me with smallpox

Sanki onlardan bana çiçek virüsü bulaştırmalarını istemişim gibi

instead of, I don't know, obtain birth control.

bunun yerine, ne bileyim doğum kontrol yöntemi.

But I didn't waver,

Ama kararsızlığa kapılmadım

and I was persistent,

ve ısrarcıydım

and I eventually convinced one of them to allow the procedure.

ve en sonunda onlardan birini bu işleme izin vermeye ikna ettim.

And even as I am in the room, signing the consent forms

Ama hâlâ, daha odadayken, izin belgelerini imzalarken,

and getting the hormone shots and tying up loose ends ...

hormon iğneleri yapılırken ve son pürüzler giderilirken bile

my doctor is shaking his head in disapproval.

doktor başını iki yana sallamaya devam ediyor

"You'll change your mind."

"Fikrin değişecek" diyordu.

I never really understood

Bütün bu şeyleri yaşamadan önce

how strongly this society clings to this role

toplumun bu role (anneliğe) ne kadar

until I went through this.

sıkı bağlı olduğunu anlamamıştım.

I experienced firsthand, repeatedly,

Bunu birinci elden defalarca yaşadım

how people, be it medical providers,

insanlar, sağlık uzmanları,

colleagues, strangers,

meşlektaşlar, yabancılar diyelim,

were literally unable to separate me being a woman

benim kadınlığımla anneliğimi birbirinden ayırmada

from me being a mother.

ne kadar çok zorlanıyorlardı.

And I've always believed that having children

Ve ben her zaman çocuk doğurmanın, kadın olmanın

was an extension of womanhood, not the definition.

bir uzantısı (özelliği) olduğuna inandım, tanımı olduğuna değil.

I believe that a woman's value

Bence bir kadının değeri

should never be determined by whether or not she has a child,

asla çocuk doğurup doğurmadığına göre belirlenmemelidir.

because that strips her of her entire identity

Çünkü bu durumda onun bütün yetişkin kimliğini

as an adult unto herself.

soyup onu indirgersiniz.

Women have this amazing ability to create life,

Kadınlar hayat vermek gibi muhteşem bir kabiliyete sahiptir

but when we say that that is her purpose,

ama kadının amacı budur demek

that says that her entire existence is a means to an end.

onun bütün var oluşunu bir amaca yönelik araç olarak görmektir.

It's so easy to forget the roles that society places on us

Toplumun bize yüklediği rollerin basit kelimelerden çok daha fazlası

are so much more than mere titles.

olduğunu unutmak gayet kolay.

What about the weight that comes with them,

Peki ya çocukla birlikte gelen kilolar,

the pressure to conform to these standards ...

bazı standartlara uyum sağlama baskısı,

the fear associated with questioning them,

bunları sorgulamaya korkmak

and the desires that we cast aside to accept them?

ve bunları kabullenme adına bir kenara attığımız arzular.

There are many paths to happiness and fulfillment.

Mutluluk ve başarıya giden pek çok yol var

They all look very different,

ve hepsi birbirinden farklı görünüyor

but I believe that every one

ama ben bu yolların tamamının

is paved with the right to self-determination.

kendi kaderini tayin etme hakkıyla döşeli olduğuna inanıyorum.

I want women to know that your choice to embrace or forego motherhood

Kadınların şunu bilmesini istiyorum; anneliği kucaklamak da vazgeçmek de

is not in any way tied to your worthiness or identity

senin seçimin ve bunun senin değerin ve kişiliğinle hiçbir bağı yok,

as spouses, as adults, or as women ...

eş olarak, yetişkin olarak, kadın olarak..

and there absolutely is a choice behind maternity,

ve anneliğin arkasında kesinlikle bir seçim var

and it is yours

bu senin seçimin

and yours alone.

sadece senin seçimin.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)