The first secret of great design | Tony Fadell

Çeviri: Selda Yener Gözden geçirme: güney örnek

In the great 1980s movie "The Blues Brothers,"

1980'lerin meşhur filmlerinden Cazcı Kardeşler'de

there's a scene where John Belushi goes to visit Dan Aykroyd in his apartment

John Belushi'nin Dan Aykroyd'u Chicago'daki evinde ilk kez

in Chicago for the very first time.

ziyaret ettiği bir sahne vardır.

Dairesi oldukça dar ve tren yoluna

It's a cramped, tiny space

yaklaşık bir metre uzaklıktaydı.

and it's just three feet away from the train tracks.

As John sits on Dan's bed,

John Dan'in yatağına oturduğu sırada

a train goes rushing by,

odadaki her şeyi yerinden oynatan

rattling everything in the room.

bir tren hızla geçer.

John asks, "How often does that train go by?"

John "Bu tren ne sıklıkla geçiyor?" diye sorar.

Dan replies, "So often, you won't even notice it."

Dan "farkına varamayacağın kadar sık " diye cevaplar.

And then, something falls off the wall.

Ardından duvardan bir şey düşer.

We all know what he's talking about.

Neyi kastettiğini biliyoruz.

As human beings, we get used to everyday things

İnsan olmanın doğası gereği günlük işlerimize

really fast.

çabuk alışırız.

As a product designer, it's my job to see those everyday things,

Bir tasarımcı olarak benim işim bu günlük işleri görmek,

to feel them, and try to improve upon them.

hissetmek ve iyileştirmeye çalışmak.

For example, see this piece of fruit?

Mesela şu meyveyi görüyor musunuz?

See this little sticker?

Peki üzerindeki küçük etiketi?

That sticker wasn't there when I was a kid.

Ben çocukken üzerinde bu etiket yoktu.

But somewhere as the years passed,

Fakat bir süre sonra birileri

someone had the bright idea to put that sticker on the fruit.

bu etiketi yapıştırmak gibi parlak bir fikir buldu.

Why?

Neden mi?

So it could be easier for us

Markette

to check out at the grocery counter.

hesabımızı daha kolay ödemek için.

Well that's great,

Bu harika.

we can get in and out of the store quickly.

Marketten istediğimizi alıp hemen çıkabiliyoruz.

But now, there's a new problem.

Fakat bu kez de yeni bir sorun var:

When we get home and we're hungry

Eve gitmişiz ve karnımız aç,

and we see this ripe, juicy piece of fruit on the counter,

tezgahta bu olgun ve sulu meyveyi görüp

we just want to pick it up and eat it.

hemen alıp yemeyi istiyoruz.

Except now, we have to look for this little sticker.

Ama önce üzerindeki bu küçük etiketi bulmak

And dig at it with our nails, damaging the flesh.

ve tırnaklarımızla kabuğu zedeleyerek kazımak zorundayız.

Then rolling up that sticker --

Sonra o etiketi buruşturup...

you know what I mean.

Nasıl bir şeydir bilirsiniz

And then trying to flick it off your fingers.

Sonra da yapışkanı parmaklarımızdan çıkarmakla uğraşırız.

(Applause)

(Alkışlar)

It's not fun,

Aslına bakarsanız,

not at all.

pek de komik değil.

But something interesting happened.

Ancak bir süre sonra işler değişti.

See the first time you did it, you probably felt those feelings.

Çünkü muhtemelen bunlar ilk seferinde hissettiklerinizdi.

You just wanted to eat the piece of fruit.

Tek istediğiniz meyveyi yemekti.

You felt upset.

Siniriniz bozulmuştu.

You just wanted to dive in.

Çünkü derhal yemek istemiştiniz.

By the 10th time,

Onuncu seferinde ise,

you started to become less upset

bu sizi daha az sinirlendirdi

and you just started peeling the label off.

ve doğruca etiketi kazımaya koyuldunuz.

By the 100th time, at least for me,

Yüzüncü seferde ise, kendi adıma konuşuyorum,

I became numb to it.

duyarsızlaşmıştım.

I simply picked up the piece of fruit,

Öylece meyveyi aldım,

dug at it with my nails, tried to flick it off,

etiketi kazıyıp parmaklarımdan çıkardım

and then wondered,

ve sonra

"Was there another sticker?"

"acaba başka etiket var mıydı?" diye düşündüm.

So why is that?

Peki neden?

Why do we get used to everyday things?

Neden günlük işleri alışkanlık ediniyoruz?

Well as human beings, we have limited brain power.

Şöyle ki, insanlar olarak sınırlı beyin gücüne sahibiz.

And so our brains encode the everyday things we do into habits

Bu yüzden beynimiz her gün yaptığımız işleri alışkanlık olarak kodlar,

so we can free up space to learn new things.

böylelikle yeni şeyler öğrenmek için boşluk açar.

It's a process called habituation

Buna "alışma süreci" denir

and it's one of the most basic ways, as humans, we learn.

ve bu bizim için en temel öğrenme yollarından biridir.

Now, habituation isn't always bad.

Aslında alışmak her zaman kötü değildir.

Remember learning to drive?

Yeni ehliyet aldığınız zamanı düşünün.

I sure do.

Ben kesinlikle hatırlıyorum.

Your hands clenched at 10 and 2 on the wheel,

Elleriniz on ve iki hizasında direksiyona kenetlenmiş,

looking at every single object out there --

etraftaki her bir şeye bakıyorsunuz --

the cars, the lights, the pedestrians.

arabalara, ışıklara, yayalara.

It's a nerve-wracking experience.

Sinir bozucu bir deneyimdir.

So much so, that I couldn't even talk to anyone else in the car

Öyle ki, arabada kimseyle konuşamazdım bile;

and I couldn't even listen to music.

hatta müzik bile dinleyemezdim.

But then something interesting happened.

Ama sonra ilginç bir şey oldu.

As the weeks went by, driving became easier and easier.

Haftalar geçtikçe araba kullanmak daha da kolaylaştı.

You habituated it.

Çünkü alışmıştınız.

It started to become fun and second nature.

Eğlenceli ve doğal olmaya başladı.

Artık arkadaşlarınızla konuşuyor

And then, you could talk to your friends again

and listen to music.

ve müzik dinleyebiliyordunuz.

So there's a good reason why our brains habituate things.

Demek ki, beynin bir şeye alışmasının iyi bir yönü var.

If we didn't, we'd notice every little detail,

Alışmasaydık, en küçük detayları bile

all the time.

her zaman fark ederdik.

It would be exhausting,

Bu da yorucu olurdu

and we'd have no time to learn about new things.

ve yeni şeyler öğrenmeye vaktimiz olmazdı.

But sometimes, habituation isn't good.

Ancak bazı durumlarda alışmak iyi bir şey değildir.

If it stops us from noticing the problems that are around us,

Eğer çevremizdeki problemleri görmemizi engelliyorsa,

well, that's bad.

bu çok kötüdür.

And if it stops us from noticing and fixing those problems,

Eğer bizim bu problemleri fark edip çözmemizi engelliyorsa,

well, then that's really bad.

o zaman bu gerçekten de çok kötüdür.

Comedians know all about this.

Komedyenler bunu çok iyi bilir.

Jerry Seinfeld's entire career was built on noticing those little details,

Jerry Seinfeld'in tüm kariyeri bu küçük detayları fark etme üzerine kuruluydu;

those idiotic things we do every day that we don't even remember.

her gün yaptığımız, fakat hatırlamadığımız aptalca şeyler.

He tells us about the time he visited his friends

Bize arkadaşlarına yaptığı ziyaretlerinden birinde

and he just wanted to take a comfortable shower.

sadece rahat bir duş almak istediğinden bahseder.

He'd reach out and grab the handle and turn it slightly one way,

Elini uzatıp termostatın kolunu tutar ve bir yöne doğru birazcık çevirir,

and it was 100 degrees too hot.

su birden yüz derece ısınır,

And then he'd turn it the other way, and it was 100 degrees too cold.

sonra kolu diğer yöne doğru çevirir bu kez de yüz derece birden soğur.

He just wanted a comfortable shower.

Oysa Jerry sadece rahat bir duş almak istemişti.

Now, we've all been there,

Şimdi hepimiz bunu yaşadık,

we just don't remember it.

ama şimdi bunu hatırlamayız.

But Jerry did,

Ama Jerry unutmamıştı,

and that's a comedian's job.

bir komedyenin işi de buydu.

But designers, innovators and entrepreneurs,

Fakat tasarımcılar, mucitler ve girişimciler olarak,

it's our job to not just notice those things,

bizim işimiz sadece bu şeyleri fark etmek değil,

but to go one step further and try to fix them.

aksine bir adım daha ileri gidip, onları düzeltmeye çalışmak.

See this, this person,

Şu resme bakın.

this is Mary Anderson.

Bu, Mary Anderson.

In 1902 in New York City,

Mary, 1902 senesinde New York'ta,

she was visiting.

şehri geziyordu.

It was a cold, wet, snowy day and she was warm inside a streetcar.

Soğuk, kar yağışlı bir günde sıcacık tramvayın içinde oturuyordu.

As she was going to her destination, she noticed the driver opening the window

Gideceği yere doğru ilerlerken, vatmanın camı açtığını fark etti,

to clean off the excess snow so he could drive safely.

önünü görebilmesi için biriken karı temizlemesi gerekiyordu.

When he opened the window, though, he let all this cold, wet air inside,

Camı açtığı zaman tüm yağışın ve soğuk havanın içeri girmesine izin vermiş,

making all the passengers miserable.

bütün yolcuları da rahatsız etmişti.

Now probably, most of those passengers just thought,

O anda, muhtemelen yolcuların çoğu sadece

"It's a fact of life, he's got to open the window to clean it.

"bu hayatın bir gerçeği, camı temizlemek için açmak zorunda,

That's just how it is."

olması gereken bu" diye düşündü.

But Mary didn't.

Ama Mary öyle yapmadı.

Mary thought,

Mary,

"What if the diver could actually clean the windshield from the inside

"Acaba vatman camı içeriden silebilse,

so that he could stay safe and drive

böylece tramvayı güvenli bir şekilde sürmeye devam edebilse

and the passengers could actually stay warm?"

ve yolcular da üşümese ne olur?" diye düşündü.

So she picked up her sketchbook right then and there,

Sonra, hemen orada çizim defterini aldı ve

and began drawing what would become the world's first windshield wiper.

dünyanın ilk silecek taslağını çizmeye başladı.

Now as a product designer, I try to learn from people like Mary

Şimdi, ben de bir ürün tasarımcısı olarak, Mary gibi, dünyayı gerçekte olduğu gibi

to try to see the world the way it really is,

gören insanlardan bir şeyler öğrenmeye çalışıyorum,

not the way we think it is.

sandığı gibi görenlerden değil.

Why?

Peki neden?

Because it's easy to solve a problem that almost everyone sees.

Çünkü neredeyse herkesin gördüğü bir sorunu çözmek kolaydır.

But it's hard to solve a problem that almost no one sees.

Halbuki, neredeyse hiç kimsenin fark etmediği bir sorunu çözmek zordur.

Now some people think you're born with this ability

Bu durumda bazı insanlar doğuştan yetenekli olduğunuzu

ya da yeteneksiz olduğunuzu düşünür.

or you're not,

as if Mary Anderson was hardwired at birth to see the world more clearly.

Sanki Mary Anderson dünyayı daha net görmeye doğuştan yetenekli gibidir.

That wasn't the case for me.

Ancak benim için durum böyle değildi;

I had to work at it.

ben çaba göstermek zorundaydım.

During my years at Apple,

Apple'da çalıştığım dönemde,

Steve Jobs challenged us to come into work every day,

Steve Jobs bizden her gün işe

to see our products through the eyes of the customer,

ürünlerimize müşteri gözüyle bakarak gelmemizi isterdi,

the new customer,

tıpkı şüpheci ve muhtemelen

the one that has fears and possible frustrations

daha önce hüsrana uğramış

and hopeful exhilaration that their new technology product

ve aynı zamanda yeni teknolojik ürünün

could work straightaway for them.

sorunsuz çalışacağını uman yeni bir müşteri gibi.

He called it staying beginners,

Buna "acemi kalmak" derdi

and wanted to make sure that we focused on those tiny little details

ve ürünlerimizi yeni müşteriler için daha hızlı, daha kolay ve kusursuz

to make them faster, easier and seamless for the new customers.

yapmaya yarayan o küçük detaylara odaklandığımızdan emin olmak isterdi.

So I remember this clearly in the very earliest days of the iPod.

Bunu iPod'un ilk çıktığı günlerden hatırlıyorum.

See, back in the '90s,

90'lı yıllarda

being a gadget freak like I am,

teknoloji bağımlısı biri gibi,

I would rush out to the store for the very, very latest gadget.

en son çıkan cihaz için mağazaya koşardım.

I'd take all the time to get to the store,

Her zaman mağazaya gider,

I'd check out, I'd come back home, I'd start to unbox it.

ürünü inceleyip alır ve eve gelip kutuyu açmaya koyulurdum.

And then, there was another little sticker:

Sonrasında, "kullanmadan önce şarj ediniz"

the one that said, "Charge before use."

yazan başka bir etiketle karşılardım.

What!

Nasıl yani?

I can't believe it!

İnanamıyorum!

I just spent all this time buying this product

Zaten onca vaktim bu cihazı alırken gitmiş,

and now I have to charge before use.

şimdi de kullanmadan önce şarj etmem gerekiyor.

I have to wait what felt like an eternity to use that coveted new toy.

Merakla beklediğim bu yeni oyuncağın vereceği yüce hissi beklemek zorundayım.

It was crazy.

Tam bir saçmalıktı.

But you know what?

Ama hatırlarsanız,

Almost every product back then did that.

o zamanlar neredeyse her üründe bu yazardı.

When it had batteries in it,

İçinde pil olan bir ürünse,

you had to charge it before you used it.

kullanmadan önce şarj etmek zorundaydınız.

Well, Steve noticed that

İşte Steve bunu fark etti ve

"Bizim ürünlerimizde böyle olmasına izin vermeyeceğiz."

and he said,

"We're not going to let that happen to our product."

dedi.

So what did we do?

O zaman ne yaptık ?

Typically, when you have a product that has a hard drive in it,

Genellikle, sabit diski olan bir ürün yaptığınız zaman,

you run it for about 30 minutes in the factory

bunu fabrikada 30 dakika kadar çalıştırırsınız,

to make sure that hard drive's going to be working years later

böylece sabit diskin yıllar sonra, müşteri kutusundan çıkardığında

for the customer after they pull it out of the box.

çalışacağından emin olursunuz.

What did we do instead?

Onun yerine ne yaptık dersiniz?

We ran that product for over two hours.

Ürünü iki saatten fazla çalıştırdık.

Why?

Neden mi?

Well, first off, we could make a higher quality product,

Öncelikle, daha kaliteli ürün yapabildik,

be easy to test,

test etmesi de kolaydı,

and make sure it was great for the customer.

böylece müşteri için mükemmel olduğundan emin olduk.

But most importantly,

Ama en önemlisi,

the battery came fully charged right out of the box,

pili, kutudan tam dolu çıkıyordu.

ready to use.

kullanıma hazırdı.

So that customer, with all that exhilaration,

Artık müşteri tüm heyecanıyla

could just start using the product.

ürünü hemen kullanabiliyordu.

It was great, and it worked.

Bu harika bir şeydi ve işe de yaramıştı.

People liked it.

Herkes beğenmişti.

Today, almost every product that you get that's battery powered

Bugün, neredeyse aldığınız her pilli ürün

comes out of the box fully charged,

kutusundan şarj edilmiş çıkıyor,

even if it doesn't have a hard drive.

sabit diski olmayanlar bile.

But back then, we noticed that detail and we fixed it,

O zamanlar böyle değildi, biz bu ayrıntıyı fark ettik ve düzelttik,

and now everyone else does that as well.

şimdiyse bunu bütün firmalar yapıyor.

No more, "Charge before use."

Artık "kullanmadan önce şarj edin" yok.

So why am I telling you this?

Peki bunları neden anlatıyorum dersiniz?

Well, it's seeing the invisible problem,

İşte bu, görünmeyen problemi görmektir,

not just the obvious problem, that's important,

sadece görüneni görmek değil, bu çok önemli,

not just for product design, but for everything we do.

sadece tasarım açısından değil yaptığımız her şeyde geçerli.

You see, there are invisible problems all around us,

Anlayacağınız, etrafımızda çözebileceğimiz

ones we can solve.

görünmeyen problemler de var.

But first we need to see them, to feel them.

Fakat ilk önce onları görmemiz ve hissetmemiz gerek.

So, I'm hesitant to give you any tips

Aslında size sinirbilim ya da psikoloji

about neuroscience or psychology.

tavsiyeleri verme konusunda tereddütlerim var.

There's far too many experienced people in the TED community

TED topluluğunda, bu konuda benim bileceğimden çok daha

who would know much more about that than I ever will.

fazlasını bilen çok sayıda tecrübeli kişi var.

But let me leave you with a few tips that I do,

Ancak izin verirseniz uyguladığım birkaç ipucunu paylaşayım,

that we all can do, to fight habituation.

alışkanlıkla savaşmak için hepimizin yapabileceği şeyler:

My first tip is to look broader.

Birincisi, "daha geniş açıdan bakmak".

You see, when you're tackling a problem,

Bilirsiniz, bir problemi ele aldığınızda,

sometimes, there are a lot of steps that lead up to that problem.

bazen bu probleme zemin hazırlayan birçok basamak olduğunu görürsünüz,

And sometimes, a lot of steps after it.

bazen de sonrasında birçok basamak vardır.

If you can take a step back and look broader,

Bir adım geri atıp, daha geniş açıdan bakarsanız,

maybe you can change some of those boxes

belki de problem çıkmadan önce bazı parçaları

before the problem.

değiştirebilir

Maybe you can combine them.

ya da birleştirirsiniz.

Maybe you can remove them altogether to make that better.

Belki daha iyi olanı yapmak için tümünü kaldırırsınız.

Take thermostats, for instance.

Örneğin termostatlar,

In the 1900s when they first came out, they were really simple to use.

1900'lü yıllarda ilk çıktığında, kullanımları çok basitti.

You could turn them up or turn them down.

Aşağı ya da yukarı doğru çevrilirdi.

People understood them.

Herkes anlamıştı.

But in the 1970s,

1970'lerde ise,

the energy crisis struck,

enerji krizi baş gösterdi

and customers started thinking about how to save energy.

ve müşteriler nasıl enerji tasarrufu yaparız diye düşünmeye başladı.

So what happened?

Peki sonra ne oldu?

Thermostat designers decided to add a new step.

Termostat tasarımcıları yeni bir detay eklemeye karar verdi.

Instead of just turning up and down,

Aşağı ve yukarı çevirmek yerine,

you now had to program it.

artık programlamak gerekiyordu.

So you could tell it the temperature you wanted at a certain time.

İstediğiniz bir zaman dilimi için sıcaklığı ayarlayabilirdiniz.

Now that seemed great.

Bu harika gibiydi.

Every thermostat had started adding that feature.

Her termostata bu özellik eklenmişti.

But it turned out that no one saved any energy.

Ancak kimse enerji tasarrufu yapmamıştı.

Now, why is that?

Peki neden?

Well, people couldn't predict the future.

Çünkü kimse ileriyi göremedi.

They just didn't know how their weeks would change season to season,

Sadece, zamanın neler getireceğini

year to year.

bilmiyorlardı.

So no one was saving energy,

Bu yüzden kimse tasarruf yapmıyordu,

and what happened?

peki sonra ne oldu?

Thermostat designers went back to the drawing board

Termostat tasarımcıları en başa döndüler

and they focused on that programming step.

ve programlama aşamasına odaklandılar.

They made better U.I.s,

Daha iyi kullanıcı arayüzleri yaptılar,

they made better documentation.

daha iyi dokümantasyon yaptılar.

But still, years later, people were not saving any energy

Buna rağmen, yıllar geçse de kimse enerji tasarrufu yapmıyordu,

because they just couldn't predict the future.

çünkü ileriyi göremiyorlardı.

So what did we do?

Bu durumda ne yaptık?

We put a machine-learning algorithm in instead of the programming

Programlama yerine öğrenebilen bir algoritma yerleştirdik,

that would simply watch when you turned it up and down,

sadece cihazı ne zaman açıp kapattığınızı,

when you liked a certain temperature when you got up,

uyandığınızda ya da siz yokken istediğiniz sıcaklığı

or when you went away.

izleyecekti.

And you know what?

Sonunda ne oldu?

It worked.

İşe yaradı.

People are saving energy without any programming.

Artık herkes programlama yapmadan enerji tasarrufu yapabiliyor.

So, it doesn't matter what you're doing.

Demek istediğim, ne yaptığınız fark etmez.

If you take a step back and look at all the boxes,

Bir adım geri atıp tüm parçalara bakarsanız,

maybe there's a way to remove one or combine them

belki de onları kaldırmak ya da birleştirmek için bu aşamayı

so that you can make that process much simpler.

daha basite indirgemenin bir yolunu bulursunuz.

So that's my first tip: look broader.

Dolayısı ile ilk tavsiyem: daha geniş açıdan bakmak.

For my second tip, it's to look closer.

İkinci tavsiyem ise "daha yakından bakmak".

One of my greatest teachers was my grandfather.

En değerli öğretmenlerimden biri büyük babamdı.

He taught me all about the world.

Bana birçok şey öğretti.

He taught me how things were built and how they were repaired,

Yapıların nasıl inşa edildiğini ve nasıl onarıldığını,

the tools and techniques necessary to make a successful project.

başarılı bir iş çıkarmak için gereken araç gereçleri ve teknikleri öğretti.

I remember one story he told me about screws,

Bana anlattığı vidalar ve doğru iş için doğru vidayı

and about how you need to have the right screw for the right job.

kullanmakla ilgili bir hikaye hâlâ aklımdadır.

There are many different screws:

Birçok vida çeşidi vardır:

wood screws, metal screws, anchors, concrete screws,

ahşap için, metal için, sabitleyiciler, beton vidaları.

the list went on and on.

Liste böyle uzar gider.

Our job is to make products that are easy to install

Bizim işimiz, müşterilerin profesyonel yardım olmadan kendi başlarına

for all of our customs themselves without professionals.

kolay monte edebileceği ürünler yapmak.

So what did we do?

Bunun için ne yaptık?

I remembered that story that my grandfather told me,

Büyük babamın anlattığı hikayeyi anımsadım,

and so we thought,

buradan yola çıkıp,

"How many different screws can we put in the box?

bir kutuya kaç farklı vida koyabileceğimizi düşündük.

Was it going to be two, three, four, five?

İki, üç, dört yoksa beş tane mi olmalıydı?

Because there's so many different wall types."

Çünkü bir sürü farklı duvar türü vardır.

So we thought about it, we optimized it,

Biz de bunun üzerine kafa yorup en uygun hale getirdik

and we came up with three different screws to put in the box.

ve sonuçta kutuya üç çeşit vida koymanın yolunu bulduk.

We thought that was going to solve the problem.

Bize göre böylece sorun çözülecekti.

But it turned out, it didn't.

Ancak sonuç öyle olmadı.

So we shipped the product,

Üstelik ürünleri de nakletmiştik,

and people weren't having a great experience.

kullanıcılar için kötü bir deneyim olmuştu.

So what did we do?

Bu durumda ne yaptık?

We went back to the drawing board

Hatamızı fark eder etmez,

just instantly after we figured out we didn't get it right.

en başa döndük.

And we designed a special screw, a custom screw,

Bu kez yatırımcılarımızı bayağı tasalandıran

much to the chagrin of our investors.

özel bir vida tasarladık.

They were like, "Why are you spending so much time on a little screw?

Bize, "küçücük bir vida için niye bu kadar zaman harcıyorsunuz,

Get out there and sell more!"

bırakın da daha fazla satmaya bakın" derlerdi.

And we said, "We will sell more if we get this right."

Biz de "eğer doğrusunu yaparsak daha fazla satarız" derdik

And it turned out, we did.

ve sonunda başardık.

With that custom little screw, there was just one screw in the box,

Bu küçük özel vidayla beraber kutuda sadece bir vida vardı,

that was easy to mount and put on the wall.

artık monte etmek ve duvara asmak kolaydı.

So if we focus on those tiny details, the ones we may not see

Yani, belki de göremediğimiz bu küçük ayrıntılara odaklanırsak

and we look at them as we say,

ve onlara bakıp,

"Are those important

"Bunların bir önemi var mı,

or is that the way we've always done it?

yoksa bunun yolu bu mu?

Maybe there's a way to get rid of those."

Belki de bunlardan kurtulmanın bir yolu vardır." diyebiliriz.

So my last piece of advice is to think younger.

Son tavsiyem ise, daha genç düşünmek.

Every day, I'm confronted with interesting questions from my three young kids.

Her gün, üç küçük çocuğumun sorduğu ilginç sorularla karşılaşıyorum.

They come up with questions like,

"Neden arabalar trafikte uçamıyor?"

"Why can't cars fly around traffic?"

ya da "neden ayakkabılarım bağcık yerine cırt cırtlı değil?"

Or, "Why don't my shoelaces have Velcro instead?"

gibi sorularla geliyorlar.

Sometimes, those questions are smart.

Bazen çok zekice sorular soruyorlar.

My son came to me the other day and I asked him,

Geçenlerde oğlum yanıma geldiğinde ona

"Go run out to the mailbox and check it."

"haydi bakalım posta kutusunu kontrol et" dedim.

He looked at me, puzzled, and said,

Şaşkın şaşkın baktı ve:

"Why doesn't the mailbox just check itself and tell us when it has mail?" (Laughter)

"Neden kendi kendini kontrol edip haber vermiyor ki?" dedi. (Gülüşmeler)

I was like, "That's a pretty good question."

"Çok zekice bir soru" deyip kaldım.

So, they can ask tons of questions

Dolayısıyla, bir sürü soru sorabilirler

and sometimes we find out we just don't have the right answers.

ve bazen doğru cevabımızın olmadığını fark ederiz.

We say, "Son, that's just the way the world works."

O zaman da "çünkü olması gereken bu evlat, düzen böyle" deyiveririz.

So the more we're exposed to something,

Demek istediğim, bir şeye ne kadar çok maruz kalırsak,

the more we get used to it.

o kadar çok alışırız.

But kids haven't been around long enough

Ama çocuklar bu şeylere alışacak kadar

to get used to those things.

çok maruz kalmıyorlar.

And so when they run into problems,

Bu yüzden bir sorunla karşılaşınca,

they immediately try to solve them,

hemen çözüm yolu bulmaya çalışırlar,

and sometimes they find a better way,

hatta bazen daha iyi bir yol bulurlar ki,

and that way really is better.

böylesi gerçekten de daha iyidir.

So my advice that we take to heart is to have young people on your team,

Yani, dikkate alınması gereken tavsiyem, ekibinizde gençlere ya da

or people with young minds.

genç düşünen beyinlere yer vermek.

Because if you have those young minds,

Çünkü, eğer bu genç beyinlere yer verirseniz,

they cause everyone in the room to think younger.

gruptaki herkesin genç düşünmesine sebep olacaklardır.

Picasso once said, "Every child is an artist.

Picasso'nun dediği gibi: "Her çocuk bir sanatçıdır.

The problem is when he or she grows up, is how to remain an artist."

Problem büyüdüğünde nasıl sanatçı kalabileceğidir."

We all saw the world more clearly when we saw it for the first time,

İlk önceleri, henüz alışkanlıklarımız ayağımıza dolanmadan önce,

before a lifetime of habits got in the way.

hepimiz için dünya daha netti.

Our challenge is to get back there,

Bizim amacımız oraya geri dönmek,

to feel that frustration,

o hayal kırıklığını tatmak,

to see those little details,

bu küçük detayları görmek,

to look broader,

daha geniş açıdan bakmak,

look closer,

daha yakından bakmak

and to think younger

ve daha genç düşünmektir.

so we can stay beginners.

Böylece "acemi" kalabiliriz.

It's not easy.

Kolay bir şey değil.

It requires us pushing back

Geri dönüp, dünyayı anlamlandırdığımız

against one of the most basic ways we make sense of the world.

en temel şeylere karşı durmamızı gerektiriyor.

But if we do,

Eğer bunu yaparsak,

we could do some pretty amazing things.

çok harika şeyler başarabiliriz.

For me, hopefully, that's better product design.

Benim açımdan bu daha iyi ürün tasarımı demek.

For you, that could mean something else, something powerful.

Sizin içinse daha başka anlamlara gelebilir, daha çok anlam ifade edebilir.

Our challenge is to wake up each day and say,

Yapmamız gereken her gün uyandığımızda

"How can I experience the world better?"

"Bu hayatı nasıl daha iyi yaşayabilirim?" demek.

And if we do, maybe, just maybe,

Bunu yapabilirsek, belki de, belki de

we can get rid of these dumb little stickers.

bu aptal, küçük etiketlerden kurtulabiliriz.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)