The first secret of great design | Tony Fadell

Translator: Rawee Ma Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

In the great 1980s movie "The Blues Brothers,"

ในภาพยนตร์ยิ่งใหญ่ยุคปี 1980 เรื่อง พี่น้องตระกูลบลูส์

there's a scene where John Belushi goes to visit Dan Aykroyd in his apartment

มีฉากตอนหนึ่งที่ จอห์น เบลูชิ ไปหา แดน อายครอยด์ที่ห้องพัก

in Chicago for the very first time.

ในเมืองชิคาโกเป็นครั้งแรก

It's a cramped, tiny space

ห้องทั้งแคบทั้งเล็กมาก

and it's just three feet away from the train tracks.

อยู่ห่างจากรางรถไฟเพียง 3 ฟุตเท่านั้น

As John sits on Dan's bed,

ขณะที่จอห์นนั่งบนเตียงแดน

a train goes rushing by,

รถไฟก็แล่นผ่านไป

rattling everything in the room.

ส่งเสียงดังกึกก้องไปทั้งห้อง

John asks, "How often does that train go by?"

จอห์นถาม รถไฟวิ่งผ่านบ่อยไหม

Dan replies, "So often, you won't even notice it."

แดนตอบ บ่อยมากจนเราไม่ทันสังเกต

And then, something falls off the wall.

และแล้ว มีบางอย่างหล่นจากฝาพนัง

We all know what he's talking about.

เราต่างรู้ดีว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไร

As human beings, we get used to everyday things

ด้วยความเป็นมนุษย์ เราจะเคยชินกับเรื่องที่เจอทุกวัน

really fast.

เคยชินอย่างรวดเร็วด้วย

As a product designer, it's my job to see those everyday things,

ผม ในฐานะผู้ออกแบบผลิตภัณฑ์ ต้องสำรวจสิ่งของที่มักจะพบเจอทุกวันพวกนั้น

to feel them, and try to improve upon them.

รู้สึกถึงมันและพยายามทำให้มันดีขึ้น

For example, see this piece of fruit?

เช่น ผลไม้ลูกนี้

See this little sticker?

เห็นสติกเกอร์อันเล็กนี้หรือไม่

That sticker wasn't there when I was a kid.

ตอนผมยังเด็ก ยังไม่มีการติดสติกเกอร์

But somewhere as the years passed,

หลายปีผ่านมา ณ ที่ใดที่หนึ่ง

someone had the bright idea to put that sticker on the fruit.

ใครบางคนก็มีแนวคิดเยี่ยมมาก โดยการเริ่มติดสติกเกอร์ลงบนผลไม้

Why?

ทำไมละ

So it could be easier for us

มันง่ายมากสำหรับพวกเรา

to check out at the grocery counter.

ตอนเดินไปจ่ายเงินในร้านของชำ

Well that's great,

ใช่เลยมันเยี่ยมยอดมาก

we can get in and out of the store quickly.

เราเดินเข้าออกจากร้านได้อย่างรวดเร็ว

But now, there's a new problem.

แต่ตอนนี้ มีปัญหาใหม่

When we get home and we're hungry

ตอนเรากลับบ้านและกำลังหิว

and we see this ripe, juicy piece of fruit on the counter,

เราเห็นผลไม้สุกงอมหวานฉ่ำบนเคาน์เตอร์

we just want to pick it up and eat it.

หยิบขึ้นมาและจะกัดกิน

Except now, we have to look for this little sticker.

แต่ช้าก่อน เราต้องมองหา สติกเกอร์ชิ้นเล็ก ๆ นี้ก่อน

And dig at it with our nails, damaging the flesh.

แล้วใช้เล็บแกะมันแต่ทำให้มีรอยที่เปลือก

Then rolling up that sticker --

ต้องค่อย ๆ แซะสติกเกอร์ --

you know what I mean.

เข้าใจตรงกันนะ

And then trying to flick it off your fingers.

แล้วสะบัดมันออกจากนิ้ว

(Applause)

(เสียงตบมือ)

It's not fun,

ไม่สนุกเลย

not at all.

อย่างมากด้วย

But something interesting happened.

แต่เรื่องที่น่าสนใจได้เกิดขึ้นแล้ว

See the first time you did it, you probably felt those feelings.

ครั้งแรกที่แกะมัน จะรู้สึกว่ามีปัญหากับมัน

You just wanted to eat the piece of fruit.

คุณต้องการกัดกินผลไม้

You felt upset.

แต่รู้สึกไม่พอใจ

You just wanted to dive in.

ต้องแกะมันออกมา

By the 10th time,

แต่พอทำได้สิบครั้ง

you started to become less upset

ความไม่พอใจก็เริ่มลดลง

and you just started peeling the label off.

เพราะเริ่มดึงสลากออกได้คล่องแล้ว

By the 100th time, at least for me,

แต่กับผม ต้องถึงหนึ่งร้อยครั้ง

I became numb to it.

ผมเริ่มชินชา

I simply picked up the piece of fruit,

ผมหยิบผลไม้ขึ้นมา

dug at it with my nails, tried to flick it off,

ใช้เล็บจิกแล้วดึงสติกเกอร์ขึ้นมา

and then wondered,

แล้วอะไรอีกละ

"Was there another sticker?"

มีสติกเกอร์อีกอันหรือเปล่า

So why is that?

ทำไมเป็นเช่นนี้

Why do we get used to everyday things?

ทำไมเราเคยชินกับเรื่องประจำวัน

Well as human beings, we have limited brain power.

สมองคนเราทุกคนมีข้อจำกัด

And so our brains encode the everyday things we do into habits

สมองคนเราจะจำเรื่องที่ทำเป็นประจำ ให้กลายเป็นนิสัย

so we can free up space to learn new things.

ทำให้สมองว่างเพื่อเรียนรู้เรื่องใหม่ ๆ

It's a process called habituation

มันคือกระบวนการที่เรียกว่า ความคุ้นเคย

and it's one of the most basic ways, as humans, we learn.

ซึ่งเป็นสิ่งธรรมดาที่สุดอย่างหนึ่งของคนเรา นั่นคือการเรียนรู้

Now, habituation isn't always bad.

จริงแล้ว ความคุ้นเคยไม่ใช่เรื่องไม่ดี

Remember learning to drive?

จำตอนหัดขับรถได้ไหม

I sure do.

ผมจำได้แน่นอน

Your hands clenched at 10 and 2 on the wheel,

มือจับพวงมาลัยสองมือตรง ๆ

looking at every single object out there --

ตามองตรงไปข้างหน้า

the cars, the lights, the pedestrians.

รถยนต์ ไฟจราจร คนเดินบนถนน

It's a nerve-wracking experience.

ประสาทเสียมากในตอนนั้น

So much so, that I couldn't even talk to anyone else in the car

ผมเป็นเอามาก ไม่ยอมพูดกับใครในรถ

and I couldn't even listen to music.

และไม่ยอมฟังดนตรีในรถด้วย

But then something interesting happened.

แล้วเรื่องมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น

As the weeks went by, driving became easier and easier.

หลายสัปดาห์ผ่านไป เรื่องขับรถกลายเป็นเรื่องง่ายขึ้น

You habituated it.

เพราะคุ้นเคยกับมัน

It started to become fun and second nature.

กลายเป็นเรื่องสนุกและธรรมดา

And then, you could talk to your friends again

สุดท้ายเราจะพูดคุยกับเพื่อนในรถได้

and listen to music.

ฟังเพลงไปด้วยได้

So there's a good reason why our brains habituate things.

เพราะเรื่องที่ดีคือสมองคุ้นเคยเรื่องต่าง ๆ

If we didn't, we'd notice every little detail,

แต่ถ้าเราไม่คุ้นเคย คือเราต้องสังเกตรายละเอียดทุกอย่าง

all the time.

ในทุกครั้ง

It would be exhausting,

ก็จะเป็นเรื่องที่เหนื่อยมาก

and we'd have no time to learn about new things.

และจะไม่มีเวลาเรียนรู้เรื่องใหม่ๆ

But sometimes, habituation isn't good.

แต่บางครั้งความคุ้นเคยก็ไม่ดี

If it stops us from noticing the problems that are around us,

ถ้ามันทำให้เราให้เลิกสังเกต เรื่องปัญหารอบตัวเรา

well, that's bad.

ไม่ดีเลย

And if it stops us from noticing and fixing those problems,

ถ้ามันทำให้เราเลิกสังเกต เราจะหยุดรับรู้ปัญหาต่าง ๆ

well, then that's really bad.

ไม่ดีอย่างยิ่ง

Comedians know all about this.

นักแสดงตลกรู้ดีในเรื่องแบบนี้

Jerry Seinfeld's entire career was built on noticing those little details,

อาชีพทั้งหมดของเจอรี่ เซนเฟลด์ มีอยู่ได้ เพราะการสังเกตเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ

those idiotic things we do every day that we don't even remember.

เรื่องงี่เง่าที่เราทำทุกวัน แต่เรามักจำไม่ได้

He tells us about the time he visited his friends

เขาเล่าว่าทุกครั้งก่อนที่จะออกไปหาเพื่อน

and he just wanted to take a comfortable shower.

ถ้าต้องการจะอาบน้ำอุ่น

He'd reach out and grab the handle and turn it slightly one way,

เขาจะเอื้อมมือออกไปจับที่เปิด แล้วผลักออกไปจนสุดอีกข้างหนึ่ง

and it was 100 degrees too hot.

มันจะร้อนมากที่ 100 องศา

And then he'd turn it the other way, and it was 100 degrees too cold.

แล้วถ้าผลักไปอีกทางหนึ่ง มันจะเย็นมากที่ 100 องศาเช่นกัน

He just wanted a comfortable shower.

เขาเพียงต้องการอาบน้ำที่อุณหภูมิกำลังดี

Now, we've all been there,

เราทุกคนเคยทำมามาหมด

we just don't remember it.

แต่เราจำเรื่องนี้ไม่ได้

But Jerry did,

แต่ขณะที่เจอรี่จำได้

and that's a comedian's job.

นั้นคืออาชีพของนักแสดงตลก

But designers, innovators and entrepreneurs,

แต่นักออกแบบ นักประดิษฐ์ และผู้ประกอบการ

it's our job to not just notice those things,

งานของเราไม่ใช่แค่การสังเกตสิ่งต่าง ๆ

but to go one step further and try to fix them.

แต่คือการก้าวไปอีกขั้นและพยายามแก้ปัญหา

See this, this person,

ดูนี่ คนนี้

this is Mary Anderson.

เธอคือ แมรี่ แอนเดอร์สัน

In 1902 in New York City,

ในปี 1902 ที่นิวยอร์ค

she was visiting.

เธอกำลังนั่งรอในรถยนต์

It was a cold, wet, snowy day and she was warm inside a streetcar.

เป็นวันที่ทั้งหนาว เฉอะแฉะ และหิมะตก แต่เธอกลับอบอุ่นอยู่ในรถยนต์

As she was going to her destination, she noticed the driver opening the window

ขณะที่เธอกำลังเดินทาง เธอสังเกตว่า คนขับรถมักจะเปิดหน้าต่างรถ

to clean off the excess snow so he could drive safely.

เพื่อปัดหิมะบนกระจกออกไป จะได้ขับต่อไปอย่างปลอดภัย

When he opened the window, though, he let all this cold, wet air inside,

เมื่อเปิดหน้าต่าง อากาศที่ทั้งเย็นและชื้นก็พัดเข้ามา

making all the passengers miserable.

ทำให้คนโดยสารนั่งไม่ติด

Now probably, most of those passengers just thought,

แน่นอนว่าคนโดยสารส่วนใหญ่ จะคิดเหมือนกันว่า

"It's a fact of life, he's got to open the window to clean it.

ช่วยไม่ได้ ที่คนขับจะต้องเปิดหน้าต่างเพื่อเช็ด

That's just how it is."

เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องทำ

But Mary didn't.

แต่ไม่ใช่กับแมรี่

Mary thought,

แม่รีกลับคิดว่า

"What if the diver could actually clean the windshield from the inside

ทำไมคนขับรถไม่ทำความสะอาด กระจกหน้ารถจากข้างในล่ะ

so that he could stay safe and drive

มันจะปลอดภัยในตอนขับด้วย

and the passengers could actually stay warm?"

คนนั่งในรถก็ไม่หนาวด้วย

So she picked up her sketchbook right then and there,

แล้วเธอก็หยิบสมุดวาดเขียนขึ้นมา

and began drawing what would become the world's first windshield wiper.

เริ่มขีดเขียน จนเกิดเป็น ใบปัดน้ำฝนชิ้นแรกของโลก

Now as a product designer, I try to learn from people like Mary

ผม นักออกแบบสินค้าก็พยายาม ทำตัวแบบแมรี่ ที่เรียนรู้จากผู้คน

to try to see the world the way it really is,

พยายามมองโลกอย่างที่เป็น

not the way we think it is.

ไม่ใช่อย่างที่พวกเราคิด

Why?

ทำไม

Because it's easy to solve a problem that almost everyone sees.

เพราะมันง่ายมากที่จะแก้ไขปัญหา ที่แทบจะทุกคนเห็นกันอยู่แล้ว

But it's hard to solve a problem that almost no one sees.

แต่มันยากที่จะแก้ไขปัญหา ที่เกือบทุกคนมองไม่เห็น

Now some people think you're born with this ability

บางคนอาจจะคิดว่าเขาเกิดมา พร้อมกับความสามารถนี้

or you're not,

หรืออาจจะไม่ใช่

as if Mary Anderson was hardwired at birth to see the world more clearly.

ดังเช่นที่แมรี่ แอนเดอร์สัน มีอยู่ในสมอง ตั้งแต่เกิด ในการมองโลกให้ชัดเจนขึ้น

That wasn't the case for me.

แต่นั่นไม่ได้หมายรวมถึงผม

I had to work at it.

ผมได้พยายามทำสิ่งเหล่านี้

During my years at Apple,

หลายปีที่ผมทำงานที่แอปเปิ้ล

Steve Jobs challenged us to come into work every day,

สตีฟ จ๊อปศ์ ท้าทายพวกเรา ในเรื่องการทำงานทุก ๆ วัน

to see our products through the eyes of the customer,

ให้มองผลิตภัณฑ์ด้วยสายตาลูกค้า

the new customer,

ลูกค้ารายใหม่

the one that has fears and possible frustrations

คนที่ขี้กลัวและว้าวุ่นใจ

and hopeful exhilaration that their new technology product

แต่จะดีใจมากเมื่อพบว่า สินค้าเทคโนโลยีสมัยใหม่

could work straightaway for them.

สามารถใช้งานได้ในทันใด

He called it staying beginners,

สตีฟเรียกว่าพวกมือใหม่ถาวร

and wanted to make sure that we focused on those tiny little details

และต้องการให้พวกเราสนใจมุ่งเน้น ไปที่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้

to make them faster, easier and seamless for the new customers.

ทำให้เร็วขึ้น ง่ายขึ้น ไม่สะดุด สำหรับพวกมือใหม่

So I remember this clearly in the very earliest days of the iPod.

เรื่องนี้ทำให้ผมจำได้แม่นเลย ตอนที่ไอพอดออกขายเป็นครั้งแรก

See, back in the '90s,

ลองคิดย้อนกลับไปตอนปี 90

being a gadget freak like I am,

คนบ้าอุปกรณ์เสริมต่าง ๆ เหมือนผม

I would rush out to the store for the very, very latest gadget.

ผมรีบเข้าไปในร้านเพื่อหาอุปกรณ์เสริม ชิ้นที่ใหม่ที่สุด

I'd take all the time to get to the store,

ผมใช้เวลาได้ทั้งวันในร้าน

I'd check out, I'd come back home, I'd start to unbox it.

หลังจ่ายเงินแล้วกลับบ้าน เริ่มแกะกล่องออกมา

And then, there was another little sticker:

ก็จะเจอสติกเกอร์อันเล็ก ๆ

the one that said, "Charge before use."

ปิดไว้ว่า ชาร์จไฟก่อนใช้

What!

อะไรกัน !

I can't believe it!

ผมไม่อยากจะเชื่อ !

I just spent all this time buying this product

ผมใช้เวลาทั้งวันในการเลือกซื้อสินค้า

and now I have to charge before use.

แต่ตอนนี้กลับต้องชาร์จไฟก่อนใช้

I have to wait what felt like an eternity to use that coveted new toy.

ผมต้องรอและรู้สึกต้องรอชั่วชีวิต เหมือนเด็กอยากได้ของเล่นชิ้นใหม่

It was crazy.

มันบ้ามาก

But you know what?

แต่คุณรู้อะไรไหม

Almost every product back then did that.

สินค้าทุกอย่างในตอนนั้นต่างเป็นแบบนี้

When it had batteries in it,

ถ้ามีแบตเตอรี่อยู่ข้างใน

you had to charge it before you used it.

คุณต้องชาร์จไฟก่อน

Well, Steve noticed that

แน่นอน สตีฟสังเกตเห็นเรื่องนี้

and he said,

"We're not going to let that happen to our product."

และเขาพูดว่า

สินค้าเราจะไมเป็นแบบนั้นอย่างเด็ดขาด

So what did we do?

แล้วพวกเราจะทำอย่างไร

Typically, when you have a product that has a hard drive in it,

โดยทั่วไปสินค้าที่มีฮาร์ดดิสอยู่ข้างใน

you run it for about 30 minutes in the factory

โรงงานแค่ทดสอบเครื่องเพียง 30 นาที

to make sure that hard drive's going to be working years later

เพื่อให้แน่ใจว่าฮาร์ดดิสทำงานได้อีกหลายปี

for the customer after they pull it out of the box.

หลังจากลูกค้าหยิบมัน ออกมาจากกล่อง

What did we do instead?

แล้วพวกเราทำอะไรบ้าง

We ran that product for over two hours.

เราทดสอบสินค้านานกว่า 2 ชั่วโมง

Why?

ทำไม

Well, first off, we could make a higher quality product,

อย่างแรกสุด เราทำให้สินค้ามีคุณภาพสูงกว่า

be easy to test,

ทดสอบได้ง่าย

and make sure it was great for the customer.

และสร้างความมั่นใจว่าสินค้านี้ จะยอดเยี่ยมสำหรับลูกค้า

But most importantly,

แต่เรื่องที่สำคัญที่สุด

the battery came fully charged right out of the box,

แบตเตอรี่ถูกชาร์จไฟเต็มแล้วก่อนแกะกล่อง

ready to use.

พร้อมใช้เลย

So that customer, with all that exhilaration,

ซึ่งลูกค้าจะพอใจมาก

could just start using the product.

ที่ใช้สินค้าได้เลย

It was great, and it worked.

แนวทางนี้ยอดเยี่ยมมาก มันได้ผล

People liked it.

ลูกค้าชอบแบบนี้

Today, almost every product that you get that's battery powered

ทุกวันนี้ สินค้าเกือบทุกอย่าง ที่ต้องใช้แบตเตอรี่

comes out of the box fully charged,

จะถูกชาร์จเต็มมาแล้ว

even if it doesn't have a hard drive.

แม้แต่สินค้าที่ไม่มีฮาร์ดไดรว์

But back then, we noticed that detail and we fixed it,

มองย้อนกลับไป เราสังเกต เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วเราแก้ปัญหาได้

and now everyone else does that as well.

แล้วทุกวันนี้ทุกคนก็ทำแบบเดียวกัน

No more, "Charge before use."

ไม่มีอีกแล้วที่จะต้องชาร์จไฟก่อนใช้

So why am I telling you this?

ทำไมผมถึงเล่าเรื่องนี้ให้พวกคุณฟัง

Well, it's seeing the invisible problem,

เพราะมันคือปัญหาที่ผู้คนมองไม่เห็น

not just the obvious problem, that's important,

ไมใช่ปัญหาที่เห็นชัดเจนแล้ว และนี่คือจุดสำคัญ

not just for product design, but for everything we do.

ไม่ใช่แค่การออกแบบสินค้า แต่เป็นทุกอย่างที่เราทำ

You see, there are invisible problems all around us,

คุณรู้ มีปัญหาที่มองไม่เห็นอยู่รอบตัวเรา

ones we can solve.

เรื่องที่เราแก้ปัญหาได้

But first we need to see them, to feel them.

อันดับแรกเราต้องเห็น และรับรู้ถึงพวกมัน

So, I'm hesitant to give you any tips

ผมลังเลใจที่จะบอกเคล็ดลับเล็กน้อย

about neuroscience or psychology.

เกี่ยวกับความคุ้นเคยหรือจิตวิทยา

There's far too many experienced people in the TED community

ในชุมชน TED มีคนมีประสบการณ์มากมาย

who would know much more about that than I ever will.

ที่รู้อะไรมากกว่าผมเสียอีก

But let me leave you with a few tips that I do,

แต่ผมจะบอกเคล็ดลับเล็กน้อยที่ผมใช้อยู่

that we all can do, to fight habituation.

เรื่องที่เราสามารถทำได้ ในการต่อสู้กับความคุ้นเคย

My first tip is to look broader.

เคล็ดลับอย่างแรกคือ จงมองภาพรวม

You see, when you're tackling a problem,

คุณรู้ดี เมื่อคุณเจอปัญหา

sometimes, there are a lot of steps that lead up to that problem.

บางครั้งมีหลายอย่างมากที่นำไปสู่ปัญหา

And sometimes, a lot of steps after it.

และบางครั้งมีหลายอย่างตามมาสร้างปัญหาอีก

If you can take a step back and look broader,

ถ้าคุณมองย้อนกลับไปแล้วมองอย่างกว้าง ๆ

maybe you can change some of those boxes

บางทีคุณอาจเปลี่ยนปัญหาในกล่องนั้นได้

before the problem.

ก่อนจะเกิดปัญหา

Maybe you can combine them.

บางทีควรรวบเข้าด้วยกัน

Maybe you can remove them altogether to make that better.

บางทีแยกออกจากกันแล้วทำให้มันดีขึ้น

Take thermostats, for instance.

ตัวอย่างเช่น ตัวควบคุมอุณหภูมิ

In the 1900s when they first came out, they were really simple to use.

ซึ่งออกขายครั้งแรกในยุคปี 1900 มันใช้งานได้ง่ายมาก

You could turn them up or turn them down.

ปรับเพียงแค่ให้ร้อนขึ้นหรือเย็นลง

People understood them.

ทุกคนใช้งานได้

But in the 1970s,

แต่ในยุค 1970

the energy crisis struck,

วิกฤตพลังงานส่งผลกระทบอย่างรุนแรง

and customers started thinking about how to save energy.

ลูกค้าพากันให้ความสนใจการประหยัดพลังงาน

So what happened?

แล้วอะไรเกิดขึ้น

Thermostat designers decided to add a new step.

นักออกแบบควบคุมอุณหภูมิ เพิ่มคุณสมบัติใหม่เข้าไป

Instead of just turning up and down,

แทนที่จะปรับแค่อุณหภูมืขึ้นลง

you now had to program it.

แต่คุณต้องตั้งค่าต่าง ๆ ให้กับเครื่อง

So you could tell it the temperature you wanted at a certain time.

เพื่อให้กำหนดอุณหภูมิได้ในเวลาที่ต้องการ

Now that seemed great.

ดูเหมือนว่าเป็นสิ่งที่เยี่ยมมาก

Every thermostat had started adding that feature.

ตัวควบคุมอุณภูมิทุกตัว พากันเพิ่มคุณสมบัตินี้เข้าไปด้วย

But it turned out that no one saved any energy.

ผลลัพท์กลับกลายเป็นว่าทุกคน ไม่ช่วยประหยัดพลังงานเลย

Now, why is that?

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้

Well, people couldn't predict the future.

แน่นอน คนเราไม่สามารถทำนายอนาคตได้

They just didn't know how their weeks would change season to season,

ไม่มีใครรู้ว่าแต่ละสัปดาห์ ฤดูกาลเปลี่ยนฤดูกาลแล้วฤดูกาลเล่า

year to year.

ปีแล้วปีเล่า

So no one was saving energy,

จึงไม่มีใครที่ช่วยประหยัดพลังงานเลย

and what happened?

แล้วอะไรเกิดขึ้น

Thermostat designers went back to the drawing board

นักออกแบบตัวควบคุมอุณหภูมิ หันกลับไปมองการออกแบบสินค้า

and they focused on that programming step.

แล้วเน้นไปที่เรื่องการตั้งค่าโปรแกรม

They made better U.I.s,

พัฒนาส่วนสื่อสารกับผู้ใช้งานให้ดีขึ้น

they made better documentation.

พัฒนาเอกสารข้อมูลให้ดีขึ้น

But still, years later, people were not saving any energy

แต่กระนั้น หลายปีต่อมา ผู้คนก็ยังไม่ช่วยกันประหยัดพลังงาน

because they just couldn't predict the future.

เพราะไม่มีใครทำนายอนาคตได้

So what did we do?

แล้วเราได้ทำอะไรไปบ้าง

We put a machine-learning algorithm in instead of the programming

เราทำให้เครื่องจักรเรียนรู้ได้เอง แทนที่กำหนดโปรแกรมให้ทั้งดุ้น

that would simply watch when you turned it up and down,

ซึ่งสามารถติดตามดูเรา เมื่อเราปรับอุณหภูมิขึ้นลง

when you liked a certain temperature when you got up,

เมื่อคุณชอบให้มีอุณหภูมิพอดีเป๊ะ ยามตื่นนอน

or when you went away.

หรือยามไม่อยู่บ้าน

And you know what?

แล้วคุณรู้อะไรอีกบ้าง

It worked.

มันได้ผล

People are saving energy without any programming.

ทุกคนช่วยประหยัดพลังงานได้ โดยไม่ต้องกำหนดโปรแกรม

So, it doesn't matter what you're doing.

ดังนั้น ไม่สำคัญว่ากำลังทำอะไร

If you take a step back and look at all the boxes,

ถ้าย้อนกลับไปมองประเด็น ปัญหาทั้งหมดในกล่อง

maybe there's a way to remove one or combine them

อาจมีทางที่ดึงออกมาเรื่องหนึ่ง หรือรวมเรื่องเข้าด้วยกัน

so that you can make that process much simpler.

ด้วยวิธีการนี้ ทำให้กระบวนการง่ายขึ้นมาก

So that's my first tip: look broader.

นี่คือเคล็ดลับแรกสุดของผม มองอย่างกว้าง ๆ

For my second tip, it's to look closer.

เคล็ดลับที่สอง มองให้ใกล้ ๆ

One of my greatest teachers was my grandfather.

ปู่ผมคือหนึ่งในครูที่ยิ่งใหญ่

He taught me all about the world.

ท่านสอนผมเรื่องต่าง ๆ ในโลก

He taught me how things were built and how they were repaired,

สอนผมว่าสร้างอย่างไรและซ่อมอย่างไร

the tools and techniques necessary to make a successful project.

เครื่องมือและเทคนิคที่จำเป็น เพื่อทำงานให้สำเร็จ

I remember one story he told me about screws,

ผมจำเรื่องหนึ่งได้ ท่านบอกผม เกี่ยวกับสกรูประเภทต่าง ๆ

and about how you need to have the right screw for the right job.

ต้องใช้สกรูแบบไหนให้ถูกกับงาน

There are many different screws:

เพราะมีสกรูหลายแบบมาก

wood screws, metal screws, anchors, concrete screws,

สกรูงานไม้ งานเหล็ก งานแขวน งานคอนกรีต

the list went on and on.

แบบแล้วแบบเล่า

Our job is to make products that are easy to install

งานของพวกเราคือสร้างสินค้าที่ใช้งานง่าย

for all of our customs themselves without professionals.

แบบที่ลูกค้าจะทำได้เอง โดยไม่ต้องพึ่งมืออาชีพ

So what did we do?

แล้วพวกเราจะทำอย่างไร

I remembered that story that my grandfather told me,

ผมยังจำเรื่องที่ปู่ผมเล่าได้

and so we thought,

เราคิดกันว่า

"How many different screws can we put in the box?

ะต้องใช้สกรูกี่ตัวกับไอพอดตัวนี้

Was it going to be two, three, four, five?

2, 3, 4, 5 ตัวหรือไม่

Because there's so many different wall types."

เพราะมีรูปทรงกับด้านที่แตกต่างกัน

So we thought about it, we optimized it,

เราคิด และเราทำให้มันได้ผลดีที่สุด

and we came up with three different screws to put in the box.

เราไปจบที่การใช้สกรูสามแบบ

We thought that was going to solve the problem.

เราคิดว่าแก้ปัญหานี้ได้แล้ว

But it turned out, it didn't.

แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น

So we shipped the product,

และถ้าเราส่งมอบสินค้า

and people weren't having a great experience.

ผู้คนจะไม่รู้สึกว่า ได้รับประสบการณ์ที่ดี

So what did we do?

แล้วเราทำอย่างไรอีก

We went back to the drawing board

เรากลับไปทบทวนบนกระดานร่างแบบ

just instantly after we figured out we didn't get it right.

และเราก็แก้ปัญหาได้ทันที เมื่อค้นพบว่าเราแก้ปัญหาผิดจุด

And we designed a special screw, a custom screw,

เราจึงออกแบบสกรูพิเศษ สกรูของลูกค้า

much to the chagrin of our investors.

ทำให้นักลงทุนผิดหวังมากเรื่องนี้

They were like, "Why are you spending so much time on a little screw?

พวกเขาคิดว่า ทำใมเสียเวลาไปมากมาย กับสกรูตัวเล็ก ๆ เพียงตัวเดียว

Get out there and sell more!"

อย่าไปทำมัน ไปขายให้มากขึ้น

And we said, "We will sell more if we get this right."

เราตอบกลับไปว่าเราจะขายได้มาก ถ้าเราทำเรื่องนี้ได้ถูกต้อง

And it turned out, we did.

แล้วก็สำเร็จ เราทำได้

With that custom little screw, there was just one screw in the box,

สกรูตัวเล็กของลูกค้า ซึ่งใช้เพียงตัวเดียวในเครื่อง

that was easy to mount and put on the wall.

ง่ายต่อการเชื่อมต่อและการแขวนบนกำแพง

So if we focus on those tiny details, the ones we may not see

ถ้าเราใส่ใจกับรายละเอียด เล็กน้อยที่เรามักมองไม่เห็น

and we look at them as we say,

เราเห็นมันแล้วพูดว่า

"Are those important

มันสำคัญ

or is that the way we've always done it?

หรือเรามักจะสร้างมันแบบนั้น

Maybe there's a way to get rid of those."

มีวิธีใดบ้างที่จะลดทอนชิ้นส่วนลง

So my last piece of advice is to think younger.

เคล็ดลับสุดท้ายของผม ให้คิดแบบคนหนุ่มสาว

Every day, I'm confronted with interesting questions from my three young kids.

ทุกวันผมมักพบกับปัญหา ที่น่าสนใจจากลูกสามคนที่บ้าน

They come up with questions like,

ลูก ๆ มักมาพร้อมกับคำถาม เช่น

"Why can't cars fly around traffic?"

ทำไมรถยนต์จึงบินวนไปมาไม่ได้

Or, "Why don't my shoelaces have Velcro instead?"

หรือ ทำไมไม่ใช้แผ่นหนามเตยแทนเชือกผูกรองเท้า

Sometimes, those questions are smart.

คำถามบางครั้งก็หลักแหลมมาก

My son came to me the other day and I asked him,

ลูกมาหาผมในวันหนึ่ง แล้วผมขอให้เขา

"Go run out to the mailbox and check it."

ไปเปิดดูอีเมล์

He looked at me, puzzled, and said,

ลูกมองมาที่ผมอย่างงง ๆ แล้วพูดว่า

"Why doesn't the mailbox just check itself and tell us when it has mail?" (Laughter)

ทำไมกล่องอีเมล์ไม่เช็คตัวมันเอง แล้วบอกเราว่ามีอีเมล์ (เสียงหัวเราะ)

I was like, "That's a pretty good question."

ผมชอบ เป็นคำถามที่ดีและฉลาดมาก

So, they can ask tons of questions

ลูก ๆ มีคำถามอื่นอีกมากมาย

and sometimes we find out we just don't have the right answers.

บางครั้งเราตอบได้ แต่บางครั้งเราก็ไม่มีคำตอบ

We say, "Son, that's just the way the world works."

เรามักพูดว่า ลูกเอ๋ย ธรรมดาของโลกก็เป็นอย่างนี้แหละ

So the more we're exposed to something,

แน่ละ ยิ่งเรามองเห็นของบางอย่างเป็นประจำ

the more we get used to it.

เรายิ่งเคยชินกับมัน

But kids haven't been around long enough

แต่เด็กยังไม่เคยเห็นมากพอ

to get used to those things.

หรือเคยชินกับของเหล่านี้

And so when they run into problems,

และเมื่อเด็กพบเจอกับปัญหา

they immediately try to solve them,

เด็กจะรีบเร่งแก้ไขปัญหาทันที

and sometimes they find a better way,

บางครั้งก็พบหนทางที่ดีกว่า

and that way really is better.

หนทางที่ดีกว่ามาก

So my advice that we take to heart is to have young people on your team,

ดังนั้น คำแนะนำที่ผมถือว่าสำคัญมาก คือการมีคนหนุ่มสาวร่วมทีม

or people with young minds.

หรืออย่างน้อยก็มีคนที่มีจิตใจหนุ่มสาว

Because if you have those young minds,

เพราะถ้าคุณมีคนจิตใจหนุ่มสาว

they cause everyone in the room to think younger.

จะทำให้ทุกคนในห้องคิดแบบคนหนุ่มสาว

Picasso once said, "Every child is an artist.

ปิกัสโซ่เคยพูดว่า เด็กทุกคนเป็นศิลปิน

The problem is when he or she grows up, is how to remain an artist."

แต่ปัญหาคือเมื่อพวกเขาโตขึ้น ทำอย่างไรจึงรักษาความเป็นศิลปินนี้ไว้ได้

We all saw the world more clearly when we saw it for the first time,

เราทุกคนมองโลกอย่างละเอียดละออ เมื่อเราพบเห็นมันครั้งแรก

before a lifetime of habits got in the way.

ก่อนที่ช่วงเวลาแห่งนิสัยจะเข้ามาแทนที่

Our challenge is to get back there,

เรื่องท้าทายของเราคือ การกลับไปจุดเดิม

to feel that frustration,

ให้รู้สึกหงุดหงิดใจ

to see those little details,

ให้เห็นรายละเอียดปลีกย่อย

to look broader,

ให้มองอย่างกว้าง ๆ

look closer,

ให้มองอย่างใกล้ชิด

and to think younger

แล้วคิดแบบคนหนุ่มสาว

so we can stay beginners.

จะทำให้เราเป็นพวกมือใหม่หัดขับ

It's not easy.

ไม่ใช่ง่าย

It requires us pushing back

เพราะเราต้องย้อนกลับไป

against one of the most basic ways we make sense of the world.

สงสัยกับเรื่องธรรมดาสามัญที่สุด เรื่องที่เราเคยชินกับมันมาก่อน

But if we do,

แต่ถ้าเราทำได้

we could do some pretty amazing things.

เราจะสร้างสิ่งที่สวยงามมหัศจรรย์ได้

For me, hopefully, that's better product design.

สำหรับผม ผมหวังว่านั่นจะเป็น การออกแบบผลิตภัณฑ์ที่ดียิ่งขึ้น

For you, that could mean something else, something powerful.

สำหรับพวกคุณ อาจจะเป็นสิ่งอื่น ๆ ที่มีอิทธิพลกับคุณ

Our challenge is to wake up each day and say,

เรื่องท้าทายของเราคือ การตื่นขึ้นมาแล้วพูดว่า

"How can I experience the world better?"

ฉันจะเรียนรู้โลกให้ดีขึ้นได้อย่างไร

And if we do, maybe, just maybe,

และถ้าเราทำได้ บางที แค่บางที

we can get rid of these dumb little stickers.

เราอาจขจัดสติกเกอร์งี่เง่าแผ่นเล็กนี้ได้

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)