The first secret of great design | Tony Fadell

Translator: Jeyhun Babashov Reviewer: Gulchin Taghiyeva

In the great 1980s movie "The Blues Brothers,"

1980-ci illərin məşhur "Cazmen Qardaşlar" filmində

there's a scene where John Belushi goes to visit Dan Aykroyd in his apartment

belə bir səhnə var ki, John Belushi ilk dəfə olaraq Dan Aykroyd'u

in Chicago for the very first time.

ziyarət etmək üçün onun Çikaqo'dakı mənzilinə gedir.

It's a cramped, tiny space

Bura dar, bambalaca yerdi

and it's just three feet away from the train tracks.

və qatar relslərindən cəmi 90 santimetr aralıdı.

As John sits on Dan's bed,

John Dan'ın yatağında oturan vaxt

a train goes rushing by,

otaqdakı hər şeyi cingildədəcək şəkildə

rattling everything in the room.

qatar sürətlə yandan ötüb keçir.

John asks, "How often does that train go by?"

John soruşur, "O qatar nə qədər vaxtdan bir burdan keçir?"

Dan replies, "So often, you won't even notice it."

Dan cavab verir, "O qədər tez-tez ki, heç bunu hiss də etməyəcəksən".

And then, something falls off the wall.

Və birdən divardan nəsə yerə düşür.

We all know what he's talking about.

Hamımız bilirik ki, o nədən danışır.

As human beings, we get used to everyday things

İnsanoğlu olaraq gündəlik şeylərə

really fast.

çox sürətlə alışırıq.

As a product designer, it's my job to see those everyday things,

Məhsul dizayneri olaraq bu gündəlik şeyləri görmək, onları hiss etmək və

to feel them, and try to improve upon them.

daha da inkişaf etdirməyə çalışmaq mənim vəzifəmdi.

For example, see this piece of fruit?

Məsələn, bu meyvə dənəsini görürsüz?

See this little sticker?

Bu balaca etiketi görürsüz?

That sticker wasn't there when I was a kid.

Mən uşaq olanda o etiket orda deyildi.

But somewhere as the years passed,

Amma illər ötdükcə hardasa,

someone had the bright idea to put that sticker on the fruit.

kiminsə o etiketi meyvənin üstünə qoymaq fikri ağlına gəldi.

Why?

Nə üçün?

So it could be easier for us

Beləcə ərzaq dükanındakı kassada

to check out at the grocery counter.

ödəniş etmək bizimçün daha asan olar.

Well that's great,

Bu əladı, deməli

we can get in and out of the store quickly.

mağazaya daha sürətlə girib çıxa bilərik.

But now, there's a new problem.

Amma indi yeni bir problem var.

When we get home and we're hungry

Evə çatanda və ac olanda

and we see this ripe, juicy piece of fruit on the counter,

bu yetişmiş, şirəli meyvə dənəsini görürük,

we just want to pick it up and eat it.

bircə istəyirik ki, onu götürək və yeyək.

Except now, we have to look for this little sticker.

Amma ki indi, bu balaca etiketi axtarmalıyıq.

And dig at it with our nails, damaging the flesh.

Və dırnaqlarımızla bunu deşməliyik, tamını, ləzzətini korlamalıyıq.

Then rolling up that sticker --

Sonra o etiketi yumurlamaq --

you know what I mean.

bilirsiz nəyi deyirəm.

And then trying to flick it off your fingers.

Sonra da bunu barmaqlarından atmağa çalışmaq.

(Applause)

(Alqış)

It's not fun,

Bu zarafat deyil,

not at all.

qətiyyən.

But something interesting happened.

Amma maraqlı nəsə baş verdi.

See the first time you did it, you probably felt those feelings.

Görürsüz ilk dəfə bunu edəndə siz də yəqin həmin şeyləri hiss etmişdiz.

You just wanted to eat the piece of fruit.

İstədiyiniz bircə meyvə dənəsini yemək idi.

You felt upset.

Kefiniz korlandı.

You just wanted to dive in.

Yeməyə girişmək istəyirdiz bircə.

By the 10th time,

10-cu dəfə edəndə artıq

you started to become less upset

daha az dilxor olmağa başladız

and you just started peeling the label off.

və sadəcə olaraq başladız etiketi soymağa.

By the 100th time, at least for me,

100-cü dəfədə, ən azından mənimçün,

I became numb to it.

bunu düşünmədən edirdim.

I simply picked up the piece of fruit,

Eləcə meyvə dənəsini götürdüm,

dug at it with my nails, tried to flick it off,

etiketi dırnaqlarımla deşdim, barmağımdan atmağa çalışdım,

and then wondered,

və sonra baxdım görüm,

"Was there another sticker?"

"Başqa bir etiket də varmı?"

So why is that?

Yaxşı, bəs nəyə görə?

Why do we get used to everyday things?

Nəyə görə gündəlik etdiyimiz şeylərə alışırıq?

Well as human beings, we have limited brain power.

Əslində insanoğlu olaraq məhdud beyin gücümüz var.

And so our brains encode the everyday things we do into habits

Və beynimiz gündəlik etdiyimiz şeyləri vərdişlər halında şifrələyir,

so we can free up space to learn new things.

beləcə də yeni şeylər öyrənmək üçün yer boşaltmış oluruq beynimizdə.

It's a process called habituation

Bu alışqanlıq adlanan prosesdi

and it's one of the most basic ways, as humans, we learn.

və bu insanlar olaraq bizim öyrəndiyimiz ən əsas yollardan biridi.

Now, habituation isn't always bad.

Amma alışqanlıq da həmişə pis deyil.

Remember learning to drive?

Avtomobil sürməyi öyrənməyi xatırlayırsınız?

I sure do.

Mən əlbəttə xatırlayıram.

Your hands clenched at 10 and 2 on the wheel,

Əllərinizlə sükanı sağ və soldan möhkəmcə sıxırsınız,

looking at every single object out there --

bayırdakı hər şeyə bir-bir baxırsınız --

the cars, the lights, the pedestrians.

avtomobillər, işıqlar, piyadalar.

It's a nerve-wracking experience.

Adamı əsəbləşdirən təcrübə idi.

So much so, that I couldn't even talk to anyone else in the car

Mən hətta maşındakı heç kimlə danışa bilmirdim

and I couldn't even listen to music.

və mahnıya da qulaq asa bilmirdim.

But then something interesting happened.

Amma sonra maraqlı nəsə baş verdi.

As the weeks went by, driving became easier and easier.

Həftələr ötüb keçdikcə avtomobili idarə etmək daha da asan oldu.

You habituated it.

Öyrəşdin buna.

It started to become fun and second nature.

Əyləncəli və qeyri-iradi olmağa başladı.

And then, you could talk to your friends again

Ondan sonra yenə dostlarınla danışa və musiqiyə

and listen to music.

qulaq asa bilərsən.

So there's a good reason why our brains habituate things.

Deməli beynimizin nələrəsə alışmağının müsbət səbəbi var.

If we didn't, we'd notice every little detail,

Belə olmasaydı hər kiçik detala fikir verərdik

all the time.

həmişə.

It would be exhausting,

Yorucu olardı,

and we'd have no time to learn about new things.

və yeni nələrsə öyrənməyə vaxtımız olmazdı.

But sometimes, habituation isn't good.

Amma bəzən də alışqanlıq yaxşı olmur.

If it stops us from noticing the problems that are around us,

Əgər bu ətrafımızdakı problemləri görməkdən bizi saxlayırsa,

well, that's bad.

deməli pisdi.

And if it stops us from noticing and fixing those problems,

Bu həmin problemləri görməkdən və onları həll etməkdən bizi saxlayırsa,

well, then that's really bad.

deməli, həqiqətən də pisdi.

Comedians know all about this.

Yumor ustaları bu haqda hər şeyi bilirlər.

Jerry Seinfeld's entire career was built on noticing those little details,

Jerry Seinfeld'in bütöv karyerası bu kiçik detalları görməyin üzərində qurulmuşdu,

those idiotic things we do every day that we don't even remember.

o səfeh şeylər ki, hər gün edirik, amma heç xatırlamırıq da.

He tells us about the time he visited his friends

O bizə dostlarını ziyarət etdiyi və

and he just wanted to take a comfortable shower.

rahat bir duş almaq istədiyi vaxtdan danışır.

He'd reach out and grab the handle and turn it slightly one way,

Əlini uzadıb qulpu tutardı və və bir istiqamətdə yüngülcə döndərərdi,

and it was 100 degrees too hot.

və 100 dərəcə çox istiyə keçərdi.

And then he'd turn it the other way, and it was 100 degrees too cold.

Sonra o biri istiqamətdə döndərərdi, onda da 100 dərəcə çox soyuq.

He just wanted a comfortable shower.

Rahat bir duş istəyirdi təkcə.

Now, we've all been there,

Biz hamımız eyni vəziyyətdə olmuşuq,

we just don't remember it.

sadəcə xatırlamırıq.

But Jerry did,

Amma Jerry xatırladı,

and that's a comedian's job.

və bu da komediya ustasının işidir.

But designers, innovators and entrepreneurs,

Amma dizaynerlər, yenilikçi sahibkarlar kimi

it's our job to not just notice those things,

bizim işimiz bu şeyləri təkcə görmək yox,

but to go one step further and try to fix them.

bir addım da qabağa gedib onları düzəltməyə çalışmaqdı.

See this, this person,

Bunu, bu adamı görürsünüz,

this is Mary Anderson.

bu Mary Anderson'du.

In 1902 in New York City,

1902-ci ildə Nyu Yorkda idi,

she was visiting.

qonaq gedirdi.

It was a cold, wet, snowy day and she was warm inside a streetcar.

Soyuq, rütubətli, qarlı gün idi, tramvayın içində isə isti idi.

As she was going to her destination, she noticed the driver opening the window

Mary yolda gedəndə sürücünün avtomobili təhlükəsiz idarə etməsi üçün

to clean off the excess snow so he could drive safely.

pəncərəni açıb artıq qarları təmizlədiyini gördü.

When he opened the window, though, he let all this cold, wet air inside,

Baxmayaraq ki, pəncərərəni açanda bütün soyuq, yağıntılı hava içəri girir,

making all the passengers miserable.

bütün sərnişinləri yazıq halına salırdı.

Now probably, most of those passengers just thought,

Yəqin bütün o sərnişinlərin tək düşündükləri o idi ki,

"It's a fact of life, he's got to open the window to clean it.

"Həyatın qanunu belədi, sürücü şüşəni təmizləmək üçün onu açmalıdı.

That's just how it is."

Başqa yolu yoxdu".

But Mary didn't.

Amma Mary yox.

Mary thought,

O düşündü ki,

"What if the diver could actually clean the windshield from the inside

"Bəs sürücü ön şüşəni içəridən təmizləyə bilsəydi necə olardı?

so that he could stay safe and drive

Beləcə o da maşını təhlükəsiz idarə edə bilərdi

and the passengers could actually stay warm?"

və sərnişinlər də istidə qalardılar."

So she picked up her sketchbook right then and there,

Mary o vaxtdan və ordaca öz çertyoj kitabçasını götürdü

and began drawing what would become the world's first windshield wiper.

və sonradan dünyanın ilk maşın ön güzgü siləni olacaq şeyi cızmağa başladı.

Now as a product designer, I try to learn from people like Mary

Məhsul dizayneri kimi mən də Mary kimi insanlardan dünyanın

to try to see the world the way it really is,

biz düşündüyümüz kimi yox, həqiqətdə

not the way we think it is.

necə olduğunu görməyi öyrənməyə çalışıram.

Why?

Nə üçün?

Because it's easy to solve a problem that almost everyone sees.

Çünki, demək olar hər kəsin gördüyü problemi həll etmək asandı.

But it's hard to solve a problem that almost no one sees.

Amma heç kimin görmədiyi problemi həll etmək isə çətindi.

Now some people think you're born with this ability

Bəzi adamlar düşünür ki, sən bu bacarıqla doğulursan,

or you're not,

və ya yox,

as if Mary Anderson was hardwired at birth to see the world more clearly.

sanki Mary Anderson dünyanı daha aydın görə bilməyi irsən qəbul etmişdi.

That wasn't the case for me.

Amma məndə belə deyildi.

I had to work at it.

Bunun üzərində işləməli oldum.

During my years at Apple,

Apple'da olduğum illərdə

Steve Jobs challenged us to come into work every day,

Steve Jobs bizi hər gün işə gəlməklə,

to see our products through the eyes of the customer,

öz məhsullarımızı müştərilərin gözü ilə görməklə sınağa çəkirdi.

the new customer,

Xüsusilə də qorxuları, alt-üst

the one that has fears and possible frustrations

ola biləcək gözləntiləri olan,

and hopeful exhilaration that their new technology product

yeni texnoloji məhsulun ehtiyaclarına birbaşa cavab verəcəyinə

could work straightaway for them.

ümid bəsləyən müştərilər.

He called it staying beginners,

Steve bunu daimi şagird qalmaq adlandırdı,

and wanted to make sure that we focused on those tiny little details

və əmin olmaq istəyirdi ki, biz o balaca detalların üzərində fokuslanmaqla

to make them faster, easier and seamless for the new customers.

onları yeni müştərilər üçün daha sürətli, asan və problemsiz edirik.

So I remember this clearly in the very earliest days of the iPod.

Elə bunu iPod'un lap əvvəlki günlərindən yaxşıca xatırlayıram.

See, back in the '90s,

90-cı illərdə,

being a gadget freak like I am,

cihazlarla çox maraqlanan biri olaraq

I would rush out to the store for the very, very latest gadget.

ən son cihazlar üçün cəld mağazaya qaçardım.

I'd take all the time to get to the store,

Mağazaya getmək üçün çox vaxt sərf edərdim,

I'd check out, I'd come back home, I'd start to unbox it.

cihazın pulunu verərdim, evə qayıdardım, qutusundan çıxarmağa başlayardım.

And then, there was another little sticker:

Və sonra, orda başqa bir balaca etiket olardı,

the one that said, "Charge before use."

yazılmışdı ki, "İstifadədən öncə enerjisini doldurun"

What!

Nə!

I can't believe it!

İnana bilmirəm!

I just spent all this time buying this product

Bütün bu vaxtı bu məhsulu almağa sərf elədim,

and now I have to charge before use.

indi də enerjisini doldurmalıyam.

I have to wait what felt like an eternity to use that coveted new toy.

Hamının gözlədiyi bu yeni oyuncağı istifadə etmək üçün yenə gözləməliyəm.

It was crazy.

Bu dəlilikdi.

But you know what?

Amma bilirsiz nə?

Almost every product back then did that.

O vaxtlar demək olar hər məhsul bunu edirdi.

When it had batteries in it,

Batareyaları içində olanda

you had to charge it before you used it.

istifadədən qabaq enerjisini doldurmalı idin.

Well, Steve noticed that

Amma Steve bunun fərqinə vardı

and he said,

"We're not going to let that happen to our product."

və dedi,

"Bizim məhsullarımızda bunun olmasına izn verməyəciyik."

So what did we do?

Yaxşı, onda biz neylədik?

Typically, when you have a product that has a hard drive in it,

Adətən, içində sərt disk olan məhsulunuz varsa,

you run it for about 30 minutes in the factory

müştəri onu qutudan çıxarandan sonra sərt diskin illərlə

to make sure that hard drive's going to be working years later

işləyəcəyindən əmin olmaq üçün hələ zavodda ikən

for the customer after they pull it out of the box.

onu 30 dəqiqəlik çalışdırıb yoxlayırsınız.

What did we do instead?

Əvəzində biz neylədik?

We ran that product for over two hours.

Biz həmin məhsulu 2 saatdan çox işlətdik.

Why?

Niyə?

Well, first off, we could make a higher quality product,

Birincisi daha yüksək keyfiyyətli məhsul düzəldə bilərdik,

be easy to test,

yoxlanılması asan olan,

and make sure it was great for the customer.

və alıcı üçün əla olduğundan əmin olardıq.

But most importantly,

Amma ən vacibi

the battery came fully charged right out of the box,

batareya qutudan tam enerji ilə dolu vəziyyətdə gəldi,

ready to use.

istifadəyə hazır.

So that customer, with all that exhilaration,

Beləliklə, alıcı bütün o sevinc hissi içində məhsulu eləcə

could just start using the product.

istifadə etməyə başlaya bilərdi.

It was great, and it worked.

Bu dahiyanə idi və alındı da.

People liked it.

İnsanlar bunu bəyəndilər.

Today, almost every product that you get that's battery powered

İndi az qala aldığınız hər batareya ilə işləyən məhsul

comes out of the box fully charged,

qutudan enerji ilə tam dolu vəziyyətdə gəlir,

even if it doesn't have a hard drive.

hətta sərt diski olmasa belə.

But back then, we noticed that detail and we fixed it,

Amma o zamanlar biz bu elementi gördük və onu düzəltdik,

and now everyone else does that as well.

və indi isə hər kəs onu edir.

No more, "Charge before use."

Artıq "İstifadədən öncə enerji ilə doldurun" yoxdu.

So why am I telling you this?

Yaxşı, bəs mən niyə bunu sizə deyirəm?

Well, it's seeing the invisible problem,

Bu görünməz problemi görməkdi,

not just the obvious problem, that's important,

açıq-aşkar problemi də yox, bu önəmlidi,

not just for product design, but for everything we do.

tək məhsul dizaynı üçün də yox, etdiyimiz hər şey üçün.

You see, there are invisible problems all around us,

Görürsünüz, bütün ətrafımızda həll edə biləcəyimiz

ones we can solve.

gözəgörünməz problemlər var.

But first we need to see them, to feel them.

Gərək birinci onları görək, onları duyaq.

So, I'm hesitant to give you any tips

Tərəddüd içindəyəm sizə nevrologiya ya

about neuroscience or psychology.

psixologiya haqda tövsiyələr verimmi deyə.

There's far too many experienced people in the TED community

TED cəmiyyətində həddindən çox təcrübəli insan var ki, bu sahədə

who would know much more about that than I ever will.

mənim bilə biləcəyimdən daha çoxunu bilərlər.

But let me leave you with a few tips that I do,

Amma icazə verin sizə bildiyim bir neçə məsləhəti verim,

that we all can do, to fight habituation.

hamımızın bilə biləcəyi, alışqanlıqlarla mübarizə aparmaq.

My first tip is to look broader.

Birinci məsləhətim daha geniş baxmaqdı.

You see, when you're tackling a problem,

Görürsüz, problemlə üzləşəndə, bəzən

sometimes, there are a lot of steps that lead up to that problem.

həmin problemə aparan çoxlu mərhələlər olur.

And sometimes, a lot of steps after it.

Və bəzən də ondan sonra gələn çoxlu mərhələlər.

If you can take a step back and look broader,

Əgər bir addım geri ata bilib məsələyə daha geniş baxa bilirsinizsə,

maybe you can change some of those boxes

bəlkə problemdən əvvəlki o qutulardan bəzilərini

before the problem.

dəyişə bilərsiniz.

Maybe you can combine them.

Onları birləşdirə bilərsiniz.

Maybe you can remove them altogether to make that better.

Bəlkə onların hamısını birlikdə aradan qaldırmaqla daha yaxşı edə bilərsiniz.

Take thermostats, for instance.

Məsələn, termostatları götürək.

In the 1900s when they first came out, they were really simple to use.

1900-cü illərdə ilk dəfə buraxılanda onları istifadə etmək lap asan idi.

You could turn them up or turn them down.

Yuxarı və aşağı fırlada bilirdin bircə.

People understood them.

İnsanlar başa düşmüşdülər.

But in the 1970s,

Amma 1970-ci illərdə

the energy crisis struck,

enerji böhranı vurdu hər yanı,

and customers started thinking about how to save energy.

və alıcılar necə enerji qənaət etsinlər deyə düşünməyə başladılar.

So what happened?

Yaxşı, nə baş verdi?

Thermostat designers decided to add a new step.

Termostat dizaynerləri yeni pillə əlavə etmək qərarına gəldilər.

Instead of just turning up and down,

Tək yuxarı və aşağı fırlatmaq əvəzinə

you now had to program it.

indi onu proqramlaşdırmalı idin.

So you could tell it the temperature you wanted at a certain time.

Beləcə müəyyən vaxtda istədiyin temperatura qura bilərdin.

Now that seemed great.

Dahiyanə göründü.

Every thermostat had started adding that feature.

Hər termostata bu xüsusiyyəti əlavə etməyə başlamışdılar.

But it turned out that no one saved any energy.

Sonra amma belə anlaşıldı ki, heç kim enerjiyə qənaət etməmişdi.

Now, why is that?

Yaxşı, bəs niyə?

Well, people couldn't predict the future.

İnsanlar gələcəyi proqnozlaşdıra bilmədilər.

They just didn't know how their weeks would change season to season,

Sadəcə bilmədilər ki,onların həftələri fəsili fəsilə, ili ilə

year to year.

necə dəyişəcək.

So no one was saving energy,

Beləcə heç kim enerji qənaəti etmirdi,

and what happened?

və nə baş verdi?

Thermostat designers went back to the drawing board

Termostat dizaynerləri çetryoj lövhələrinə geri göndülər

and they focused on that programming step.

və proqramlaşdırma hissəsinə fokuslandılar.

They made better U.I.s,

Daha yaxşı istifadəçi interfeysi qurdular,

they made better documentation.

daha yaxşı istifadəçi təlimatı düzəltdilər.

But still, years later, people were not saving any energy

Amma illər sonra yenə də insanlar heç bir enerji qənaəti etmirdilər,

because they just couldn't predict the future.

çünki gələcəyi proqnozlaşdıra bilmirdilər.

So what did we do?

Yaxşı, bəs biz neylədik?

We put a machine-learning algorithm in instead of the programming

İçinə proqramlaşdırma əvəzinə mexanizmi öyrənmə alqoritmi qoyduq,

that would simply watch when you turned it up and down,

nə vaxt temperaturu yuxarı və aşağı çevirməyinizi,

when you liked a certain temperature when you got up,

ayağa qalxanda, ya harasa gedəndə hansısa müəyyən

or when you went away.

temperaturu bəyənməyinizi izləyən bir alqoritm.

And you know what?

Və bilirsiz nə oldu?

It worked.

Alındı.

People are saving energy without any programming.

İnsanlar heç bir proqramlaşdırma olmadan enerji qənaəti edirlər.

So, it doesn't matter what you're doing.

Ona görə fərqi yoxdu nə edirsiniz.

If you take a step back and look at all the boxes,

Əgər bir addım geri atıb bütün qutulara yenidən baxsaz,

maybe there's a way to remove one or combine them

bəlkə orda birini arada qaldırmaq üçün yol var, ya birləşdirməyə

so that you can make that process much simpler.

beləcə həmin prosesi daha asan edə bilərsən.

So that's my first tip: look broader.

Deməli belə,bu mənim birinci məsləhətimdi: daha geniş baxın.

For my second tip, it's to look closer.

İkinci tövsiyəmə gəldikdə, bu daha yaxından baxmaqdı.

One of my greatest teachers was my grandfather.

Mənim ən böyük müəllimlərimdən biri babam idi.

He taught me all about the world.

Dünya haqqında mənə hər şeyi o öyrətdi.

He taught me how things were built and how they were repaired,

Mənə əşyaların necə qurulduğunu və necə təmir olunduğunu,

the tools and techniques necessary to make a successful project.

uğurlu layihə qurmaq üçün vacib olan alətləri və metodları öyrətdi.

I remember one story he told me about screws,

Mənə danışdığı boltlar haqqında bir hekayəni xatırlayıram,

and about how you need to have the right screw for the right job.

və düzgün iş üçün düzgün boltunuzun necə olmalı olduğunu.

There are many different screws:

Müxtəlif cür boltlar var:

wood screws, metal screws, anchors, concrete screws,

taxta boltu, metal boltu, anker boltu, beton boltu,

the list went on and on.

siyahı uzanıb gedir.

Our job is to make products that are easy to install

Bizim işimiz professionallar olmadan bütün müştərilərin

for all of our customs themselves without professionals.

özləri tərəfindən quraşdırılması asan olan məhsullar istehsal etməkdi.

So what did we do?

Onda biz neylədik?

I remembered that story that my grandfather told me,

Babamın mənə danışdığı bu hekayəni xatırlayırdım,

and so we thought,

və biz düşündük ki,

"How many different screws can we put in the box?

"Qutuya neçə dənə müxtəlif bolt qoya bilərik?

Was it going to be two, three, four, five?

İki dənəmi, üç, dörd, ya beş?

Because there's so many different wall types."

Çünki müxtəlif cür divar növləri var."

So we thought about it, we optimized it,

Ona görə bu haqda düşündük, ən uyğun hala gətirdik,

and we came up with three different screws to put in the box.

və sonda üç müxtəlif boltu qutuya qoymaq qərarına gəldik.

We thought that was going to solve the problem.

Düşündük ki, bu problemi həll edəcək.

But it turned out, it didn't.

Amma sonra belə aydın oldu ki, alınmadı.

So we shipped the product,

Məhsulu yükləyib göndərdik,

and people weren't having a great experience.

və insanlar elə də yaxşı bəyənmirdilər.

So what did we do?

Bəs biz neylədik?

We went back to the drawing board

Düzgün etmədiyimizi başa düşən kimi

just instantly after we figured out we didn't get it right.

dərhal çertyoj masamıza geri döndük.

And we designed a special screw, a custom screw,

Və xüsusi bir bolt dizayn etdik, özəl bir bolt,

much to the chagrin of our investors.

investorlarımızın xəyal qırıqlığına qarşı.

They were like, "Why are you spending so much time on a little screw?

Onlar "Balaca bir boltun üstündə niyə bu qədər vaxt çox sərf edirsiz?"

Get out there and sell more!"

gedin və daha çox satın" deyirdilər.

And we said, "We will sell more if we get this right."

Biz isə dedik ki, "Əgər bunu düzgün eləsək, daha çox satacağıq"

And it turned out, we did.

Və elə gətirdi ki, bizdə alındı.

With that custom little screw, there was just one screw in the box,

O xüsusi balaca boltla, qutuda divara vurulması və quraşdırılması asan

that was easy to mount and put on the wall.

olan bircə bolt var idi.

So if we focus on those tiny details, the ones we may not see

Beləliklə, əgər görə bilmədiyimiz o kiçik detalların üzərinə fikrimizi cəmləsək

and we look at them as we say,

və onlara baxıb desək ki,

"Are those important

"Onlar vacibdilərmi, yoxsa

or is that the way we've always done it?

elə həmişə etdiyimiz yoldu? Bəlkə də onlardan

Maybe there's a way to get rid of those."

xilas olmağın bir yolu var"

So my last piece of advice is to think younger.

Deməli mənim axırıncı məsləhətim balacalar kimi düşünməkdi.

Every day, I'm confronted with interesting questions from my three young kids.

Hər gün 3 balaca uşağımın məndən soruşduğu maraqlı suallarla üzləşirəm.

They come up with questions like,

Onlar belə suallarla gəlirlər,

"Why can't cars fly around traffic?"

"Nəyə görə avtomobillər yollarda uça bilmirlər?"

Or, "Why don't my shoelaces have Velcro instead?"

Ya da, "Niyə mənim ayaqqabı iplərimin yapışqanlı lentləri yoxdu?"

Sometimes, those questions are smart.

Bəzən ağıllı suallar da olur.

My son came to me the other day and I asked him,

Bir başqa gün oğlum yanıma gəldi və ondan xahiş

"Go run out to the mailbox and check it."

etdim ki, "Qaçaraq poçt qutusuna get və onu yoxla".

He looked at me, puzzled, and said,

Mənə baxdı, təəccübləndi və dedi,

"Why doesn't the mailbox just check itself and tell us when it has mail?" (Laughter)

Niyə poçt qutusu elə özü özünü yoxlayıb məktub olanda bizə demir ki?" (Gülüş)

I was like, "That's a pretty good question."

"Doğrudan da yaxşı sualdı" deyə elə qaldım.

So, they can ask tons of questions

Deməli,onlar çoxlu suallar verə bilərlər

and sometimes we find out we just don't have the right answers.

və biz də arabir kəşf edirik ki, bizdə sadəcə düzgün cavablar yoxdu.

We say, "Son, that's just the way the world works."

Deyirik ki, "Oğul, bu elə dünyanın işlədiyi tərzdi".

So the more we're exposed to something,

Bir şeyə daha çox məruz qaldıqca,

the more we get used to it.

daha da çox ona alışırıq.

But kids haven't been around long enough

Amma uşaqlar həmin şeylərə öyrəşəcək qədər

to get used to those things.

uzun müddət ətrafda olmayıblar.

And so when they run into problems,

Və problemlərlə üzləşəndə

they immediately try to solve them,

dərhal onları həll etməyə çalışırlar,

and sometimes they find a better way,

və bəzən daha yaxşı yol tapırlar,

and that way really is better.

və həmin yol həqiqətən də daha yaxşı olur.

So my advice that we take to heart is to have young people on your team,

Beləliklə, bizimçün ciddiyə alacağımız məsləhətim həmişə komandanızda cavanların

or people with young minds.

və ya cavan düşüncəlilərin olmasıdır.

Because if you have those young minds,

Çünki elə gənc düşüncəli adamlarınız varsa

they cause everyone in the room to think younger.

onlar otaqdakı hər kəsi gənc düşünməyə vadar edirlər.

Picasso once said, "Every child is an artist.

Picasso bir dəfə demişdi ki, "Hər uşaq bir rəssamdı.

The problem is when he or she grows up, is how to remain an artist."

Problem onun böyüyəndə necə rəssam qalmasıdı".

We all saw the world more clearly when we saw it for the first time,

Biz hamımız dünyanı ilk dəfə görəndə daha aydın görmüşdük,

before a lifetime of habits got in the way.

həyat boyu davam edəcək vərdişlər hələ gəlməmişdən.

Our challenge is to get back there,

Bizim mübarizəmiz ora geri dönməkdi,

to feel that frustration,

o xəyal qırıqlığını hiss etmək,

to see those little details,

o balaca detalları görmək,

to look broader,

daha geniş görmək,

look closer,

daha yaxın baxmaq,

and to think younger

və daha gənc düşünmək,

so we can stay beginners.

beləcə öyrənən şagird kimi qala bilərik.

It's not easy.

Asan deyil.

It requires us pushing back

Bu da bizdən dünyanı anladığımız

against one of the most basic ways we make sense of the world.

ən təməl yollardan birinə qarşı mübarizə aparmağımızı tələb edir.

But if we do,

Bacarsaq amma,

we could do some pretty amazing things.

xeyli heyrətamiz şeylər edə bilərik.

For me, hopefully, that's better product design.

Mənimçün, ümid edirəm ki, bu daha yaxşı məhsul dizaynı deməkdi.

For you, that could mean something else, something powerful.

Sizinçün bu başqa bir şey deməkdi, güclü bir şey.

Our challenge is to wake up each day and say,

Bizim mübarizəmiz hər gün yuxudan durmaq və deməkdi,

"How can I experience the world better?"

"Daha yaxşı necə yaşaya bilərəm?"

And if we do, maybe, just maybe,

Və əgər bacarsaq, bəlkə də, amma bəlkə də

we can get rid of these dumb little stickers.

bu balaca axmaq etiketlərdən canımızı qurtara bilərik.

Thank you very much.

Təşəkkürlər.

(Applause)

(Alqış)