Chris Burkard: The joy of surfing in ice-cold water

Çeviri: Semih Şimşek Gözden geçirme: Eren Gokce

So if I told you that this was the face of pure joy,

Size, bu yüz ifadesinin, tamamen mutluluktan olduğunu söyleseydim,

would you call me crazy?

bana deli der miydiniz?

I wouldn't blame you,

Sizi suçlayamazdım ki,

because every time I look at this Arctic selfie, I shiver just a little bit.

çünkü her ne zaman bu Kuzey Kutbu'ndaki özçekime baksam, birazcık ürperiyorum.

I want to tell you a little bit about this photograph.

Bu fotoğraf hakkında size birkaç şey söylemek istiyorum.

I was swimming around in the Lofoten Islands in Norway,

Norveç'te, Lofoten Adaları civarında,

just inside the Arctic Circle,

tam da Kuzey Kutup Dairesi'nde yüzüyordum

and the water was hovering right at freezing.

ve su donma noktasındaydı.

The air? A brisk -10 with windchill,

Peki hava? Hissedilen sıcaklık rahatlıkla -10'du.

and I could literally feel the blood trying to leave my hands,

Kanımın gerçekten ellerimden, ayaklarımdan ve yüzümden çekilmeye

feet and face, and rush to protect my vital organs.

ve hayati organlarımı korumak için hücum etmeye çalıştığını hissediyordum.

It was the coldest I've ever been.

Şimdiye kadar yaşadığım en soğuk andı.

But even with swollen lips, sunken eyes, and cheeks flushed red,

Fakat bu şişmiş dudaklar, çökmüş gözler ve kızarmış yanaklarla bile,

I have found that this place right here is somewhere I can find great joy.

ben, işte tam burada, inanılmaz bir keyif alıyordum.

Now, when it comes to pain, psychologist Brock Bastian

Konu acıya gelince, psikolog Brock Bastian,

probably said it best when he wrote,

ne güzel söylemiştir:

"Pain is a kind of shortcut to mindfulness.

"Acı, farkındalığa giden bir nevi kısa yoldur.

It makes us suddenly aware of everything in the environment.

Bir anda, çevremizdeki her şeyin farkında olmamızı sağlar.

It brutally draws us in

Bizi, zorla dünyadaki sanal duyusal farkındalığın içine çeker,

to a virtual sensory awareness of the world much like meditation."

tıpkı bir meditasyon gibi."

If shivering is a form of meditation, then I would consider myself a monk.

Titremek meditasyonun başka bir formu olsa, kendimi bir keşiş sayardım.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Now, before we get into the why

Bir kimsenin dondurucu soğukta sörf yapmak istemesinin

would anyone ever want to surf in freezing cold water?

nedenine gelmeden önce,

I would love to give you a little perspective

sizlere yaşantımda bir günümün nasıl geçtiği ile ilgili küçük

on what a day in my life can look like.

bir perspektif sunmayı isterim.

(Music)

(Müzik)

(Video) Man: I mean, I know we were hoping for good waves,

(Video) Adam: İyi dalgaları görmeyi bekliyorduk da,

but I don't think anybody thought that was going to happen.

kimsenin bunun olacağını düşündüğünü sanmıyorum.

I can't stop shaking.

Titremeden duramıyorum.

I am so cold.

Çok üşüyorum.

(Müzik)

(Music)

(Applause)

(Alkışlar)

Chris Burkard: Sörf fotoğrafçısı, cidden?

Chris Burkard: So, surf photographer, right?

I don't even know if it's a real job title, to be honest.

Açıkçası, bunun gerçek bir iş ünvanı olup olmadığını bile bilmiyorum.

My parents definitely didn't think so

19 yaşındayken, hayalimdeki kariyerin peşinden gitmek için

when I told them at 19 I was quitting my job to pursue this dream career:

işimi bırakacağımı söylediğimde, ailem de kesinlikle öyle olduğunu düşünmemişti:

blue skies, warm tropical beaches, and a tan that lasts all year long.

Mavi gökyüzü, sıcak tropikal sahiller, bütün yıl geçmek bilmeyen güneş yanığı.

I mean, to me, this was it. Life could not get any better.

Yani, benim için anlamı buydu. Hayat daha güzel olamazdı.

Sweating it out, shooting surfers in these exotic tourist destinations.

Buna çabalamak, sörfçüleri egzotik yerlerde sörf yaparken çekmek.

But there was just this one problem.

Fakat, ortada bir problem vardı.

You see, the more time I spent traveling to these exotic locations,

Egzotik yerlerde vakit geçirdikçe, bu beni daha az

the less gratifying it seemed to be.

tatmin eder oldu.

I set out seeking adventure, and what I was finding was only routine.

Ben macera için yola çıktım, ama sonunda karşılaştığım şey sadece rutindi.

It was things like wi-fi, TV, fine dining, and a constant cellular connection

Wi-Fi, TV, güzel bir akşam yemeği ve sürekli mobil telefon bağlantısı gibi,

that to me were all the trappings of places heavily touristed

deniz içi ve dışında yoğun turizm bölgelerinin nimetleri,

in and out of the water,

beni kısıtlayan şeylerdi ve kapana kısılmış gibi hissetmem

and it didn't take long for me to start feeling suffocated.

çok uzun zaman almadı.

I began craving wild, open spaces,

Daha doğal, açık alanlarda olmayı arzular oldum.

and so I set out to find the places others had written off

İnsanların, "çok soğuk" "çok uzak" ve "sörf yapmak için çok tehlikeli" diye gözardı ettikleri

as too cold, too remote, and too dangerous to surf,

and that challenge intrigued me.

yerleri aramaya koyuldum ve bu meydan okuma beni heyecanlandırdı.

I began this sort of personal crusade against the mundane,

Bir nevi rutine karşı olan kişisel mücadelemi başlattım;

because if there's one thing I've realized,

çünkü eğer fark ettiğim bir şey varsa,

it's that any career,

o da hangi kariyer olursa olsun,

even one as seemingly glamorous as surf photography,

çok çekici görünen sörf fotoğrafçılığının bile

has the danger of becoming monotonous.

monotonlaşma tehlikesi var.

So in my search to break up this monotony, I realized something:

Bu monotonlaşmadan uzaklaşmak için başlattığım

arayışımda, bir şey fark ettim:

There's only about a third of the Earth's oceans that are warm,

Dünya'daki okyanusların sadece üçte biri sıcak ve o da ekvatorun etrafında ince bir çizgide.

and it's really just that thin band around the equator.

So if I was going to find perfect waves,

Yani, eğer mükemmel dalgaları aramaya çıkacaksam,

it was probably going to happen somewhere cold,

bu muhtemelen denizlerin fazlasıyla zor olduğu

where the seas are notoriously rough,

soğuk bir yer olacaktı.

and that's exactly where I began to look.

İşte buralar, tam da benim aradığım yerlerdi.

And it was my first trip to Iceland

İzlanda'ya yaptığım ilk seyahat,

that I felt like I found exactly what I was looking for.

tam olarak aradığımı bulmuş gibi hissettiğim seyahatti.

I was blown away by the natural beauty of the landscape,

Manzaranın doğal güzelliğiyle büyülenmiştim,

but most importantly, I couldn't believe we were finding perfect waves

fakat daha önemlisi dünyanın bu, gözden ırak ve haşin kısmında

in such a remote and rugged part of the world.

mükemmel dalgaları bulacağımıza inanamamıştım.

At one point, we got to the beach

Bir noktada, sahile gittiğimizde kıyı şeridinde kocaman

only to find massive chunks of ice had piled on the shoreline.

buz yığınlarının yığılı olduğunu gördük.

They created this barrier between us and the surf,

Bizimle sörf arasında bariyer oluşturmuşlardı,

and we had to weave through this thing like a maze

sadece suda yerimizi almak için bu labirent gibi şeylerin

just to get out into the lineup.

arasından geçmemiz gerekiyordu,

and once we got there,

o noktaya geldiğimizde,

we were pushing aside these ice chunks trying to get into waves.

dalgalara ulaşabilmek için buz kütlelerini kenara itiyorduk.

It was an incredible experience, one I'll never forget,

Hiçbir zaman unutamayacağım inanılmaz bir deneyimdi;

because amidst those harsh conditions,

çünkü o ağır koşullar ortasında,

son kalan ıssız yerlerden birine rastladığımı düşündüm,

I felt like I stumbled onto one of the last quiet places,

somewhere that I found a clarity and a connection with the world

kalabalık bir kumsalda asla bulamayacağımı bildiğim,

I knew I would never find on a crowded beach.

dünyayla bir bağlantı ve bir vuzuh bulduğum yerler.

Buraya bağlanmıştım, bağlanmıştım. (Gülüşmeler)

I was hooked. I was hooked. (Laughter)

Cold water was constantly on my mind,

Soğuk su her zaman aklımdaydı,

and from that point on,

o noktadan sonra

my career focused on these types of harsh and unforgiving environments,

kariyerim bu tür haşin, aman vermeyen doğa şartlarına odaklandı.

and it took me to places like Russia, Norway, Alaska, Iceland, Chile,

Beni Rusya, Norveç, Alaska, İzlanda, Şili

the Faroe Islands, and a lot of places in between.

Faroe Adaları gibi yerlere götürdü.

And one of my favorite things about these places

Bu yerlerle ilgili en sevdiğim şeylerden biri de,

was simply the challenge and the creativity it took just to get there:

sadece oraya gitmek için gereken meydan okuma ve yaratıcılıktı.

hours, days, weeks spent on Google Earth

Gidebileceğimiz bir kumsalın, kayalığın herhangi bir uzak noktasını

trying to pinpoint any remote stretch of beach or reef we could actually get to.

tam olarak belirlemeye çalışarak Google Earth'de saatler, günler, haftalar harcandı.

And once we got there, the vehicles were just as creative:

Oraya vardığımızda, araçlarımız da bir o kadar yaratıcıydı,

snowmobiles, six-wheel Soviet troop carriers,

kar arabaları, altı tekerli Sovyet asker taşıma araçları

and a couple of super-sketchy helicopter flights.

ve birkaç tane de, külüstür helikopter yolculuğu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Helicopters really scare me, by the way.

Bu arada, helikopter korkusu var bende.

There was this one particularly bumpy boat ride

Bilhassa Vancouver Adası kıyılarındaki o ücra sörf yerine

up the coast of Vancouver Island to this kind of remote surf spot,

doğru giderken oldukça sarsıntılı bir tekne gezintisi olmuştu.

where we ended up watching helplessly from the water

Orada ayılar kamp yerimizi mahvederken,

as bears ravaged our camp site.

suda çaresizce izlemek zorunda kalmıştık.

They walked off with our food and bits of our tent,

Çadırlarımızdan bir ısırık alıp, yemeklerimizle çekip gittiler.

clearly letting us know that we were at the bottom of the food chain

Besin zincirinin en altında olduğumuzu ve buranın bizim değil,

and that this was their spot, not ours.

onların mekânı olduğunu açık şekilde bize söylediler.

But to me, that trip

Yine de bana göre bu gezinti,

was a testament to the wildness I traded for those touristy beaches.

turistik kumsallara karşılık olarak yabanla yaptığım bir anlaşmaydı.

Now, it wasn't until I traveled to Norway -- (Laughter) --

Norveç'e seyahat edinceye kadar -- (Gülüşmeler) --

that I really learned to appreciate the cold.

soğuğu gerçekten takdir etmeyi bilmiyordum.

So this is the place

Burası da,

where some of the largest, the most violent storms in the world

dünyanın en büyük, en şiddetli fırtınalarının

send huge waves smashing into the coastline.

kıyı şeridini döven devasa dalgaları gönderdiği bir yerdi.

We were in this tiny, remote fjord, just inside the Arctic Circle.

Biz bu küçük, uzak fiyortun içindeydik, Kuzey Kutup Dairesi'nin tam içinde.

It had a greater population of sheep than people,

İnsanlardan çok koyunların olduğunu bir yerdi.

so help if we needed it was nowhere to be found.

Yani, olur da yardıma ihtiyacımız olursa, bulamayacağımız bir yerdi.

I was in the water taking pictures of surfers,

Sudaydım, sörfçülerin fotoğraflarını çekiyordum

and it started to snow.

ve kar yağmaya başladı.

And then the temperature began to drop.

Ardından sıcaklık düşmeye başladı

And I told myself, there's not a chance you're getting out of the water.

ve kendime şöyle söyledim; kesinlikle sudan çıkmıyorsun.

You traveled all this way, and this is exactly what you've been waiting for:

Bu kadar yolu, bunun hayalini kurarak geldin;

freezing cold conditions with perfect waves.

dondurucu soğukta, mükemmel dalgalar.

And although I couldn't even feel my finger to push the trigger,

Deklanşöre basabilecek kadar bile parmaklarımı hissetmiyor olsam da,

I knew I wasn't getting out.

sudan çıkmayacağımı biliyordum.

So I just did whatever I could. I shook it off, whatever.

Bu yüzden yapabildiğimi yaptım, silkeledim, her neyse.

But that was the point that I felt

Ama o noktada,

this wind gush through the valley and hit me,

rüzgârın vadiden eserek gelip bana vurduğunu hissettim,

and what started as this light snowfall quickly became a full-on blizzard,

hafif kar yağışı aniden ciddi bir tipiye dönüştü

and I started to lose perception of where I was.

ve olduğum yerin algısını kaybetmeye başladım.

I didn't know if I was drifting out to sea or towards shore,

Denize mi, yoksa kıyıya doğru mu sürüklendiğimi bilmiyordum.

and all I could really make out was the faint sound of seagulls

Yalnızca hafiften martıların ve kıyıya çarpan dalgaların

and crashing waves.

sesini seçebiliyordum.

Now, I knew this place had a reputation for sinking ships and grounding planes,

Burasının batan gemileri ve düşen uçaklarıyla ünlü olduğunu biliyordum,

dalgalarla orada sürüklenirken, birazcık endişelenmeye başladım.

and while I was out there floating, I started to get a little bit nervous.

Actually, I was totally freaking out --

Aslında, tamamen korku içindeydim --

(Laughter) -- and I was borderline hypothermic,

(Gülüşmeler) -- hipotermi sınırındaydım

and my friends eventually had to help me out of the water.

ve arkadaşlarım sonunda beni sudan çıkarmak zorunda kaldılar.

And I don't know if it was delirium setting in or what,

O sırada hezeyanda mıydım bilmiyorum,

but they told me later

ama bana sonradan söylediklerine göre,

I had a smile on my face the entire time.

bütün o zaman boyunca yüzümde bir gülümseme varmış.

Now, it was this trip

Bu yolculukla

and probably that exact experience where I really began to feel

ve muhtemelen bu deneyimle birlikte gerçekten her fotoğrafın eşsiz

like every photograph was precious,

olduğunu anlamaya başladım.

because all of a sudden in that moment, it was something I was forced to earn.

Çünkü ansızın o anda, kazanmak için zorlandığım bir şey şeydi o.

And I realized, all this shivering had actually taught me something:

Fark ettim ki, bütün o titremeler, aslında bana bir şey öğretmişti:

In life, there are no shortcuts to joy.

Hayatta, mutluluğa giden kısa yol yok.

Anything that is worth pursuing is going to require us to suffer

Peşinde koşmaya değer bir şey için, sıkıntı çekmemiz icap eder,

just a little bit,

birazcık da olsa.

and that tiny bit of suffering that I did for my photography,

Fotoğrafçılığım için göze aldığım bu küçük sıkıntılar,

it added a value to my work that was so much more meaningful to me

işime ayrı bir değer kattı, ki bu benim için dergilerin sayfalarını

than just trying to fill the pages of magazines.

doldurmaya çalışmaktan çok daha anlamlıydı.

See, I gave a piece of myself in these places,

Bu yerlerde kendimden bir parça verdim

and what I walked away with

ve karşılığında,

was a sense of fulfillment I had always been searching for.

her zaman peşinde olduğum tatmin olma duygusuna eriştim.

So I look back at this photograph.

Bu yüzden bu fotoğrafa tekrar bakıyorum.

It's easy to see frozen fingers and cold wetsuits

Donmuş parmakları ve soğuk dalış kıyafetlerini, hatta oraya varmak

and even the struggle that it took just to get there,

için sarf edilen çabaları kolayca görüyorsunuz baktığınızda,

but most of all, what I see is just joy.

ama her şeyden önemlisi, benim gördüğüm şey, sadece mutluluk.

Thank you so much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)