Andreas Schleicher: Use data to build better schools

Andreas Schleicher: Daha iyi okullar için verilerden yararlanmak

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Hatice Melek Yıldız Gözden geçirme: Mehmet Emin Yildiz

Radical openness is still a distant future

Okul eğitimi alanında radikal bir dışa açılma

in the field of school education.

hala uzak bir gelecekte görünüyor.

We have such a hard time figuring out

Öğrenmenin bir mekan değil, bir faaliyet

that learning is not a place but an activity.

olduğunu anlamamız oldukça zor oldu.

But I want to tell you the story of PISA,

Ama size PISA'nın hikayesini anlatmak istiyorum,

OECD's test to measure the knowledge and skills

bu dünyanın her yerinden 15 yaşındaki gençlerin

of 15-year-olds around the world,

bilgi ve becerilerini ölçmek için kullanılan OECD testidir

and it's really a story of how international comparisons

ve aslında bu uluslararası karşılaştırmaların

have globalized the field of education that we usually treat

bir iç politika olarak sürekli ilgilendiğimiz eğitim alanını

as an affair of domestic policy.

nasıl küreselleştiğinin hikayesi.

Look at how the world looked in the 1960s,

Liseyi bitiren bireylerin

in terms of the proportion of people

oranı baz alındığında,

who had completed high school.

1960'lı yıllarda dünyanın nasıl göründüğüne bakın.

You can see the United States ahead of everyone else,

Birleşik Devletler'in herkesin önünde olduğunu görebiliyorsunuz

and much of the economic success of the United States

ve Birleşik Devletler'in ekonomik başarısının çoğunu

draws on its long-standing advantage

eğitimde bir öncü olmasının

as the first mover in education.

uzun süren avantajından alıyor.

But in the 1970s, some countries caught up.

Fakat 1970'lerde bazı ülkeler bu seviyeye ulaştı.

In the 1980s, the global expansion

1980'lerde yetenek havuzundaki

of the talent pool continued.

küresel gelişme devam etti.

And the world didn't stop in the 1990s.

Ve dünya 1990'larda da durmadı.

So in the '60s, the U.S. was first.

60'larda ABD birinciydi.

In the '90s, it was 13th,

90'larda onüçüncü

and not because standards had fallen,

Bu gerileme standartlar düştüğünden değil

but because they had risen so much faster elsewhere.

başka alanlarda çok hızlı yükseldiklerindendi.

Korea shows you what's possible in education.

Kore bize eğitimde nelerin mümkün olduğunu gösteriyor.

Two generations ago, Korea had the standard of living

İki kuşak önce, Kore, bu günkü Afganistan'ın

of Afghanistan today,

yaşam şartlarına sahipti.

and was one of the lowest education performers.

Ve eğitimde performansı en düşük olanlardan biriydi.

Today, every young Korean finishes high school.

Günümüzde her genç Koreli liseyi bitiriyor.

So this tells us that, in a global economy,

Bu bize küresel ekonomide

it is no longer national improvement that's the benchmark for success,

başarının göstergesinin artık ulusal gelişme olmadığını bunun yerine

but the best performing education systems internationally.

uluslararası en iyi performans gösteren eğitim sistemleri olduğunu söylüyor.

The trouble is that

Mesele şu ki;

measuring how much time people spend in school

insanların okulda ne kadar zaman geçirdiğini hesaplamak

or what degree they have got is not always

ya da aldıkları diplomalara bakmak

a good way of seeing what they can actually do.

bize bu insanların gerçekte neler yapabileceğini göstermez.

Look at the toxic mix of unemployed graduates on our streets,

İşverenler ihtiyaç duydukları becerilere sahip insanlar bulamadıklarını söylerken

while employers say they cannot find the people

dışarıda tehlikeli boyutlara ulaşan mezun işsiz

with the skills they need.

oranına bakın.

And that tells you that better degrees don't automatically translate

Bu durum bize iyi bir diplomanın otomatik olarak iyi yeteneklere,

into better skills and better jobs and better lives.

iyi işlere ve iyi yaşam şartlarına dönüşmediğini gösteriyor.

So with PISA, we try to change this

Bu yüzden, bu durumu, insanların bilgi ve becerilerini

by measuring the knowledge and skills

PISA ile direk ölçerek

of people directly.

değiştirmeye çalışıyoruz.

And we took a very special angle to this.

Ve bu konuda çok özel bir bakış açımız oldu.

We were less interested in whether students can simply

Öğrencilerin okulda öğrendikleriyle

reproduce what they have learned in school,

ne ürettiklerine pek fazla bakmadık.

but we wanted to test whether they can extrapolate

Halihazırda bildiklerinden yeni sonuçlar elde edip etmediklerini

from what they know

ve bilgilerini özgün durumlara

and apply their knowledge in novel situations.

uygulama düzeylerini ölçmek istedik.

Now, some people have criticized us for this.

Bazıları bizi bu yüzden eleştirdiler.

They say, you know, such a way of measuring outcomes

Bilirsiniz, onlar sonuçları bu tarzda ölçmenin

is terribly unfair to people, because we test students

adil olmadığını söylüyorlar çünkü öğrencileri

with problems they haven't seen before.

önceden görmedikleri problemlerle test ediyoruz.

But if you take that logic, you know,

Ama eğer bu mantıkla yaklaşırsanız, bilirsiniz,

you should consider life unfair, because

hayatın da adil olmadığını düşünmelisiniz çünkü

the test of truth in life is not whether we can remember

hayatta asıl mesele okluda öğrendiklerimizi

what we learned in school,

hatırlayıp hatırlamadığımızla ilgili değil.

but whether we are prepared for change,

Mesele, bugün henüz öngöremediğimiz

whether we are prepared for jobs that haven't been created,

problemleri çözmede icat edilmemiş teknolojileri kullanmak

to use technologies that haven't been invented,

için değişime hazırlıklı olup olmadığımız,

to solve problems we just can't anticipate today.

henüz ortaya çıkmamış işler için hazır olup olmadığımızla ilgili.

And once hotly contested,

Bir zamanlar hararetle karşı çıkılan

our way of measuring outcomes has actually quickly become the standard.

sonuçları ölçme yöntemlerimiz, çok hızlı bir şekilde standart hale geliyor.

In our latest assessment in 2009,

2009'daki son değerlendirmemizde,

we measured 74 school systems

74 okul sistemini ölçtük

that together cover 87 percent of the economy.

ki hep birlikte bunlar ekonominin yüzde 87'sini kapsıyor.

This chart shows you the performance of countries.

Bu grafik ülkelerin performansını gösteriyor.

In red, sort of below OECD average.

Kırmızılar OECD ortalamasının altındakiler.

Yellow is so-so, and in green are the countries doing really well.

Sarılar eh işte ve yeşiller çok iyi giden ülkeler.

You can see Shanghai, Korea, Singapore in Asia;

Asya'da Şangay, Kore ve Singapur'u görebiliyorsunuz;

Finland in Europe;

Avrupa'da Finlandiya;

Canada in North America doing really well.

Kuzey Amerika'da Kanada çok iyi gidiyor.

You can also see that there is a gap of almost

Şangay ve Şili'deki 15 yaşındaki öğrencileri arasında

three and a half school years between

neredeyse üç buçuk eğitim yılı farkı

15-year-olds in Shanghai and 15-year-olds in Chile,

olduğunu görebiliyorsunuz.

and the gap grows to seven school years

Gerçekten düşük performanslı ülkeleri de

when you include the countries with really poor performance.

dahil ettiğimizde bu fark 7 eğitim yılına kadar çıkıyor.

There's a world of difference in the way in which

Gençlerin günümüz ekonomisine hazırlanış şekilleri

young people are prepared for today's economy.

arasında dünyalar kadar fark var.

But I want to introduce a second important dimension

Ama ben bu manzaraya ikinci bir boyut

into this picture.

katmak istiyorum.

Educators like to talk about equity.

Eğitimciler eşitlik hakkında konuşmayı severler.

With PISA, we wanted to measure how they actually deliver equity,

PISA'yı kullanarak, değişik sosyal çevrelerden gelen insanlara

in terms of ensuring that people

eşit şanslar temin ederek

from different social backgrounds have equal chances.

eşitliliği nasıl sağladıklarını ölçmek istedik.

And we see that in some countries, the impact

Ve gördük ki bazı ülkelerde sosyal altyapının

of social background on learning outcomes

öğrenme çıktısı üzerindeki etkisi

is very, very strong.

çok çok güçlü.

Opportunities are unequally distributed.

Fırsatlar oransız bir şekilde dağıtılmış.

A lot of potential of young children is wasted.

Birçok küçük çocuğun potansiyeli ziyan oluyor.

We see in other countries that it matters much less

Diğer ülkelerde, içinde doğduğunuz sosyal ortamın

into which social context you're born.

çok daha az etkili olduğunu görüyoruz.

We all want to be there, in the upper right quadrant,

Hepimiz, performansın yüksek ve öğrenme olanaklarının

where performance is strong and learning opportunities are equally distributed.

eşit bir şekilde dağıldığı sağ üst dörtlükte olmak isteriz.

Nobody, and no country, can afford to be there,

Hiç kimse ve hiçbir ülke performansın düşük

where performance is poor

ve büyük sosyal eşitsizliklerin

and there are large social disparities.

olduğu şu noktada olmayı kaldıramaz.

And then we can debate, you know, is it better

Ve sonra, büyük eşitsizliklerin bedeli olarak

to be there, where performance is strong

performansın güçlü olduğu yerde olmanın

at the price of large disparities?

daha iyi olup olmadığını tartışabiliriz.

Or do we want to focus on equity and accept mediocrity?

Yoksa eşitlik üzerinde odaklanmak ve sıradanlığı kabul etmek mi istiyoruz?

But actually, if you look at how countries come out on this picture,

Ama aslında, bu resimde ülkelerin nasıl ortaya çıktığına bakarsanız

you see there are a lot of countries that actually

mükemmeliyetle eşitliği birleştiren birçok

are combining excellence with equity.

ülkenin var olduğunu göreceksiniz.

In fact, one of the most important lessons from this comparison

Aslında, bu karşılaştırmadan çıkarılabilecek en iyi sonuç

is that you don't have to compromise equity

mükemmele ulaşmak için eşitlikten taviz vermek

to achieve excellence.

zorunda olmadığınız.

These countries have moved on from providing excellence

Bu ülkeler sadece belli bir kesim için mükemmeli sağlamaktan

for just some to providing excellence for all,

herkes için mükemmeli sağlamaya geçtiler,

a very important lesson.

ki bu çok önemli bir ders.

And that also challenges the paradigms of many school systems

Ve bu durum insanları sınıflandırmak için var olduğunu düşünen

that believe they are mainly there to sort people.

birçok okul sisteminin gerekçelerini de sorguluyor.

And ever since those results came out, policymakers,

Bu sonuçlar ortaya çıktığından beri dünyanın her yerinden

educators, researchers from around the world

politikacılar, eğitimciler, araştırmacılar

have tried to figure out

bu sistemin başarısının arkasında

what's behind the success of those systems.

ne olduğunu anlamaya çalıştılar.

But let's step back for a moment

Ama, şimdi bir an durup düşünelim

and focus on the countries that actually started PISA,

ve gerçekten PISA'yı başlatan ülkeler üzerinde odaklanalım.

and I'm giving them a colored bubble now.

şimdi onları renkli yuvarlaklara alıyorum,

And I'm making the size of the bubble

Ve yuvarlakların büyüklüğünü

proportional

ülkelerin

to the amount of money that countries spent on students.

öğrencilere harcadıkları parayla orantılı yapıyorum.

If money would tell you everything

Eğer para, öğrenme çıktısının kalitesi hakkında

about the quality of learning outcomes,

her şeyi söyleseydi

you would find all the large bubbles at the top, no?

bütün büyük yuvarlakları en yukarıda görürdünüz, değil mi?

But that's not what you see.

Ama durum böyle değil.

Spending per student only explains about,

Öğrenci başına harcama, ülkeler arasındaki

well, less than 20 percent

performans farklılığının yaklaşık

of the performance variation among countries,

yüzde 20'sinden azını açıklıyor.

and Luxembourg, for example, the most expensive system,

Ve mesela en pahalı sistem olan Luxembourg

doesn't do particularly well.

pek de başarılı olmuyor.

What you see is that two countries with similar spending

Burada, benzer harcamaları olan iki ülkenin

achieve very different results.

farklı sonuçlara ulaştığını görüyorsunuz.

You also see -- and I think that's one of the most encouraging findings --

Burada da görebiliyorsunuz, evet bence bu artık zengin ve iyi eğitimli ve

that we no longer live in a world that is neatly divided

fakir ve eğitimsiz ülkelerin

between rich and well-educated countries,

eşit olanaklara sahip olduğu

and poor and badly-educated ones,

bir dünyada yaşamadığımızın bir göstergesi,

a very, very important lesson.

çok çok önemli bir ders.

Let's look at this in greater detail.

Şimdi daha detaylı biçimde bakalım.

The red dot shows you

Kırmızı nokta, bize bir ülkenin

spending per student relative to a country's wealth.

zenginliğine oranla öğrenci başında düşen harcamayı gösteriyor.

One way you can spend money is by paying teachers well,

Parayı harcamanın bir yolu, öğretmenlere iyi ödeme yapmak.

and you can see Korea investing a lot

Ve burada Kore'nin insanları

in attracting the best people into the teaching profession.

öğretmenlik mesleğine özendirmek için çok para yatırdığını görüyoruz.

And Korea also invests into long school days,

Ve Kore ayrıca uzun okul günlerine de yatırım yapıyor

which drives up costs further.

ki bu da masrafları daha da artırıyor.

Last but not least, Koreans want their teachers

Son olarak çok önemli noktalardan biri de, Koreliler öğretmenlerinin

not only to teach but also to develop.

sadece öğretmelerini değil, aynı zamanda gelişmelerini de istiyor.

They invest in professional development and collaboration

Profesyonel gelişime ve işbirliğine ve diğer birçok

and many other things.

şeye yatırım yapıyor.

All that costs money.

Bunların hepsi para gerektiriyor.

How can Korea afford all of this?

Kore bütün bunlara nasıl para yetiriyor?

The answer is, students in Korea learn in large classes.

Cevap; Kore'deki öğrenciler büyük sınıflarda öğrenim görüyor.

This is the blue bar which is driving costs down.

Bu harcamaların azaldığı mavi sütun.

You go to the next country on the list, Luxembourg,

Listedeki diğer ülke Lüksemburg.

and you can see the red dot is exactly where it is for Korea,

kırmızı nokta tam olarak Kore'ninkiyle aynı yerde.

so Luxembourg spends the same per student as Korea does.

Yani Lüksemburg Kore'yle öğrenci başına aynı miktarda para harcıyor.

But, you know, parents and teachers and policymakers

Ama, Lüksemburg'daki ebeveynler, öğretmenler ve

in Luxembourg all like small classes.

politikacılar hep küçük sınıf istiyorlar.

You know, it's very pleasant to walk into a small class.

Bilirsiniz, küçük bir sınıfta dolaşmak pek hoştur.

So they have invested all their money into there,

Bu yüzden bütün paralarını bu alana yatırdılar.

and the blue bar, class size, is driving costs up.

Ve mavi sütun, yani sınıf büyüklüğü, masrafları artırıyor.

But even Luxembourg can spend its money only once,

Ama Lüksemburg bile parasını sadece bir kez harcayabilir

and the price for this is that

ve bunun bedeli de

teachers are not paid particularly well.

öğretmenlere pek iyi ödeme yapılmaması şeklinde olur.

Students don't have long hours of learning.

Öğrencilerin uzun öğrenme saatleri yok.

And basically, teachers have little time to do anything else than teaching.

Aslında, öğretmenlerin öğretmekten başka işler yapmak için çok az zamanı var.

So you can see two countries spent their money very differently,

Yani iki ülkenin paralarını çok farklı şekilde harcadıklarını görebilirsiniz.

and actually how they spent their money

Aslında paralarını nasıl harcadıkları

matters a lot more than how much they invest in education.

eğitime ne kadar para harcadıklarından çok daha önemli.

Let's go back to the year 2000.

Şimdi 2000 yılına dönelim.

Remember, that was the year before the iPod was invented.

Hatırlayın, bu iPod'un icadından bir önceki yıldı.

This is how the world looked then

O zamanlar PISA performanslarına göre

in terms of PISA performance.

dünya böyle görünüyordu.

The first thing you can see is that the bubbles were a lot smaller, no?

Fark ettiğiniz ilk şey yuvarlakların çok daha küçük olduğu, değil mi?

We spent a lot less on education,

Eğitime çok daha az yatırım yapıyorduk,

about 35 percent less on education.

neredeyse yüzde 35' daha az.

So you ask yourself, if education has become so much more expensive,

Kendinize sorabilirsiniz, eğer eğitim çok daha pahalı oldu diye

has it become so much better?

daha iyi bir hale geldi mi?

And the bitter truth really is that, you know,

Ve acı gerçek şu ki, anlıyorsunuz,

not in many countries.

her ülkede değil.

But there are some countries which have seen

Fakat etkileyici gelişmeler kaydeden

impressive improvements.

bazı ülkeler var.

Germany, my own country, in the year 2000,

Benim ülkem, Almanya, 2000 yılında

featured in the lower quadrant,

son çeyrekte görünüyor,

below average performance, large social disparities.

ortalama performansın altında, büyük sosyal eşitsizlikler var.

And remember, Germany, we used to be one of those countries

Ve hatırlayın, Almanya olarak, diploması olan insanları saydığınızda

that comes out very well when you just count people who have degrees.

durumu oldukça iyi olan bir ülkeydik.

Very disappointing results.

Çok moral bozucu sonuçlar...

People were stunned by the results.

İnsanlar sonuçlar karşısında çok şaşırdılar.

And for the very first time, the public debate in Germany

Ve ilk olarak Almanya'da eğitim alanında bir

was dominated for months by education,

toplumsal tartışma gündeme oturdu.

not tax, not other kinds of issues, but education

Vergi değil, diğer meseleler değil, ama eğitim

was the center of the public debate.

toplumsal tartışmanın merkezi oldu.

And then policymakers began to respond to this.

Ve sonra politikacılar buna tepki vermeye başladılar.

The federal government dramatically raised its investment in education.

Federal hükumet eğitime yaptıkları yatırımlarını kayda değer şekilde artırdılar.

A lot was done to increase the life chances of students

Şimdiye kadar göçmen ya da dezavantajlı sosyal ortamlardan gelen çocuklara

with an immigrant background or from social disadvantage.

eşit şans vermek için çok şey yapıldı.

And what's really interesting is that this wasn't just about

Ve asıl ilginç olan bu durum sadece var olan politikaları

optimizing existing policies,

iyileştirmekle alakalı değil.

but data transformed some of the beliefs and paradigms

Alman eğitiminin altında yatan bazı inanışları ve

underlying German education.

paradigmaları değiştirdi.

For example, traditionally, the education of the very young children

Örneğin, geleneksel olarak, çok küçük çocukların eğitimi

was seen as the business of families, and you would have cases

ailelerin görevi olarak görülüyordu ve kadınların çocuklarını

where women were seen as neglecting their family responsibilities

ana okullarına gönderdiklerinde ailelerini

when they sent their children to kindergarten.

ihmal ettiği düşünülebiliyordu.

PISA has transformed that debate,

PISA bu tartışmayı değiştirdi

and pushed early childhood education right at the center

ve erken çocuk eğitimini Almanya'daki kamu politikasının

of public policy in Germany.

tam merkezine oturttu.

Or traditionally, the German education divides children

Veya geleneksel olarak Alman eğitim sistemi çocukları

at the age of 10, very young children,

10 yaşında, çok küçük yaşlarda,

between those deemed to pursue careers of knowledge workers

bilgi işçilerinin kariyerlerini takip ettiği düşünülenlerle

and those who would end up working for the knowledge workers,

kendilerini bilgi işçileri için çalışanlar arasında bulanlar

and that mainly along socioeconomic lines,

ve çoğunlukla sosyoekonomik çizgi üzerinde olanlar olarak ayırıyordu.

and that paradigm is being challenged now too.

Ve bu düşünce de şimdi sorgulanıyor.

A lot of change.

Birçok değişiklik var.

And the good news is, nine years later,

Ve iyi haber şu ki, dokuz yıl sonra

you can see improvements in quality and equity.

kalite ve eşitlikte gelişmelere şahit olabilirsiniz.

People have taken up the challenge, done something about it.

İnsanlar sorgulamaya başladılar, bu konu hakkında bir şeyler yaptılar.

Or take Korea, at the other end of the spectrum.

Ya da spektrumun diğer tarafındaki Kore'yi ele alalım.

In the year 2000, Korea did already very well,

2000 yılında Kore'nin durumu oldukça iyiydi.

but the Koreans were concerned that only a small share

ancak Koreliler çok az öğrencinin gerçekten yüksek

of their students achieved the really high levels of excellence.

seviyede bir mükemmelliğe ulaştığını düşünüyorlardı.

They took up the challenge,

Sorunla meşgul olmaya başladılar

and Korea was able to double the proportion of students

ve Kore on yılda okuma alanında mükemmele ulaşan

achieving excellence in one decade in the field of reading.

öğrenci oranını ikiye katlamayı başardı.

Well, if you only focus on your brightest students,

Evet, eğer en başarılı öğrencilere odaklanırsanız,

you know what happens is disparities grow,

eşitsizliğin artacağını bilirsiniz,

and you can see this bubble moving slightly to the other direction,

ve bu yuvarlağın diğer yönde hareket ettiğini görebilirsiniz.

but still, an impressive improvement.

Ama yine de etkileyici bir gelişme.

A major overhaul of Poland's education

Polonya'nın eğitiminde köklü bir iyileştirme

helped to dramatically reduce between variability among schools,

okullar arasındaki farklılıkların azalmasını

turn around many of the lowest-performing schools,

en başarısız okulların gidişatı tersine çevirip

and raise performance by over half a school year.

bir dönemden biraz fazla sürede performanslarını artırmasını sağladı.

And you can see other countries as well.

Burada diğer ülkeleri de görebilirsiniz.

Portugal was able to consolidate its fragmented school system,

Portekiz parçalanmış eğitim sistemini sağlamlaştırmayı,

raise quality and improve equity,

kaliteyi artırmayı ve eşitliği sağlamayı başardı.

and so did Hungary.

Macaristan da aynı şekilde...

So what you can actually see, there's been a lot of change.

Evet, burada birçok değişikliğin meydana geldiğini görebiliyorsunuz.

And even those people who complain and say that

Şikayet edip ülkelerin PISA gibi bir ölçüdeki

the relative standing of countries

göreceli durumlarının

on something like PISA is just an artifact of culture,

sadece kültürün, ekonomik faktörlerin, sosyal meselelerin

of economic factors, of social issues,

toplumların homojenliğinin vesaire

of homogeneity of societies, and so on,

sonucu olduğunu düşünenler bile

these people must now concede that education improvement is possible.

artık eğitimde gelişmenin mümkün olduğunu kabul etmek zorundalar.

You know, Poland hasn't changed its culture.

Biliyorsunuz, Polonya kültürünü değiştirmedi.

It didn't change its economy. It didn't change

Ekonomisini değiştirmedi,

the compositions of its population.

nüfus bileşenlerini değiştirmedi.

It didn't fire its teachers. It changed its education policies

Öğretmenlerini kovmadı. Eğitim politikalarını

and practice. Very impressive.

ve uygulamalarını değiştirdi. Çok etkileyici.

And all that raises, of course, the question: What can we learn

Ve herkes şu soruyu soruyor: Yeşil çeyrekteki

from those countries in the green quadrant

yüksek eşitlik ve başarı seviyesine

who have achieved high levels of equity,

ve gelişim göstermiş sonuçlara ulaşan

high levels of performance, and raised outcomes?

ülkelerden neler öğrenebiliriz?

And, of course, the question is, can what works in one context

Ve, elbette, asıl soru şu ki; bir durumda işe yarayan bir metod

provide a model elsewhere?

başka bir durum için de bir model oluşturur mu?

Of course, you can't copy and paste education systems wholesale,

Elbette, eğitim sistemini tümüyle kopyalayıp yapıştıramazsınız.

but these comparisons have identified a range of factors

Ama bu karşılaştırmalar yüksek performanslı sistemlerin paylaştığı

that high-performing systems share.

özellikleri gösteriyor.

Everybody agrees that education is important.

Herkes eğitimin önemi olduğu hakkında hemfikirdir.

Everybody says that.

Herkes bunu söyler.

But the test of truth is, how do you weigh that priority

Ama asıl mesele, bu önceliği başka

against other priorities?

önceliklere göre nasıl tartarsınız?

How do countries pay their teachers

Ülkeler diğer yüksek becerili çalışanlarına

relative to other highly skilled workers?

kıyasla öğretmenlerine nasıl maaş ödüyorlar?

Would you want your child to become a teacher

Çocuğunuzun bir avukat değil de bir öğretmen olmasını

rather than a lawyer?

ister miydiniz?

How do the media talk about schools and teachers?

Medyada okullardan ve öğretmenlerden nasıl bahsediliyor?

Those are the critical questions, and what we have learned

Bunlar can alıcı sorular ve PISA'dan öğrendik ki

from PISA is that, in high-performing education systems,

yüksek performanslı eğitim sistemlerinde

the leaders have convinced their citizens to make choices

liderler vatandaşlarını günümüzdeki tüketimden ziyade

that value education, their future,

eğitime, geleceklerine değer veren seçimlerde bulunmaları

more than consumption today.

için ikna ettiler.

And you know what's interesting? You won't believe it,

İlginç olan ne biliyor musunuz?

but there are countries in which the most attractive place

İnanmayacaksınız ama öyle ülkeler var ki bulunulacak en cazip yer

to be is not the shopping center but the school.

alışveriş merkezleri değil, okullar.

Those things really exist.

Bunlar gerçekten var.

But placing a high value on education

Ama eğitime yüksek paha biçmek

is just part of the picture.

resmin sadece bir bölümü.

The other part is the belief that all children

Diğer bölümü ise

are capable of success.

tüm çocukların başarabileceklerine olan inanç.

You have some countries where students

Bazı ülkelerde öğrenciler küçük yaşlarda

are segregated early in their ages.

sınıflandırılıyorlar.

You know, students are divided up,

Bilirsiniz, sadece bazı öğrencilerin

reflecting the belief that only some children

dünya standartlarına ulaşabileceğine olan inanıştan dolayı

can achieve world-class standards.

öğrenciler sınıflandırılıyorlar.

But usually that is linked to very strong social disparities.

Ama genelde bu durum çok güçlü sosyal dengesizliklerle alakalı.

If you go to Japan in Asia, or Finland in Europe,

Eğer Asya'da Japonya'ya ya da Avrupa'da Finlandiya'ya bakarsanız

parents and teachers in those countries

bu ülkelerdeki anne babalar

expect every student to succeed,

her öğrencinin başarılı olmasını bekliyorlar

and you can see that actually mirrored in student behavior.

ve bunun yansımasını öğrenci davranışlarında görebiliyorsunuz.

When we asked students what counts

Öğrencilere "Matematikte başarı neye bağlı?"

for success in mathematics,

diye sorduğumuz zaman,

students in North America would typically tell us,

Kuzey Amerika'da öğrenciler genelde, yani,

you know, it's all about talent.

tamamen beceri ile ilgili yanıtı verirler.

If I'm not born as a genius in math, I'd better study something else.

Eğer matematik dehası olarak doğmadıysam, başka birşey okusam daha iyi.

Nine out of 10 Japanese students say

Her 10 Japon öğrencinin dokuzu

that it depends on my own investment, on my own effort,

başarının kendi yatırımlarına, çabalarına bağlı olduğunu söylerler.

and that tells you a lot about the system that is around them.

Ve bu durum çocukların içinde bulunduğu sistem hakkında çok şey anlatıyor.

In the past, different students were taught in similar ways.

Geçmişte, değişik öğrencilere aynı şekilde eğitim verilirdi.

High performers on PISA embrace diversity

PISA'daki yüksek başarı gösterenler farklılığı

with differentiated pedagogical practices.

ayrı pedagojik uygulamalarla benimsiyorlar.

They realize that

Normal öğrencilerin

ordinary students have extraordinary talents,

olağanüstü becerileri olduğunun farkındalar

and they personalize learning opportunities.

ve öğrenme imkanlarını kişiselleştiriyorlar.

High-performing systems also share

Yüksek başarılı sistemler

clear and ambitious standards across the entire spectrum.

yelpazenin tümünde net ve iddialı standartlar paylaşıyorlar.

Every student knows what matters.

Her öğrenci neyin önemli olduğunu biliyor.

Every student knows what's required to be successful.

Her öğrenci başarılı olmak için ne gerektiğini biliyor.

And nowhere does the quality of an education system

Ve hiçbir yerde eğitim sisteminin kalitesi

exceed the quality of its teachers.

öğretmenlerin kalitesini geçmiyor.

High-performing systems are very careful

Yüksek başarılı sistemler öğretmenlerini nasıl

in how they recruit and select their teachers

işe aldıkları ve seçtikleri

and how they train them.

ve nasıl yetiştirdikleri hakkında çok dikkatliler.

They watch how they improve the performances of teachers

Güçlüklerle mücadele eden öğretmenlerin performanslarını

in difficulties who are struggling,

nasıl iyileştirebileceklerine

and how they structure teacher pay.

ve öğretmen maaşlarını nasıl yapılandırdıklarına dikkat ediyorlar

They provide an environment also in which teachers work together

İyi çalışmaları desteklemek için öğretmenlere birlikte çalışmaları

to frame good practice.

için uygun ortam sağlıyorlar.

And they provide intelligent pathways for teachers to grow

Ve öğretmenlerin kariyerlerinde ilerlemeleri için mantıklı

in their careers.

yollar sağlıyorlar.

In bureaucratic school systems,

Bürokratik okul sistemlerinde,

teachers are often left alone in classrooms

öğretmenler genellikle, ne öğretecekleriyle ilgili

with a lot of prescription on what they should be teaching.

bir sürü talimatla sınıflarda yalnız bırakılıyorlar.

High-performing systems are very clear what good performance is.

Yüksek başarılı sistemler iyi performansın ne olduğu hakkında çok netler.

They set very ambitious standards, but then they enable

Çok yüksek standartlar koyuyorlar ama öğretmenlerin

their teachers to figure out,

şu sorunun cevabını bulmalarını sağlıyorlar:

what do I need to teach to my students today?

"Bugün öğrencilerime ne öğretmem gerekiyor?"

The past was about delivered wisdom in education.

Eskiden eğitimde bilgeliği aktarmak önemliydi.

Now the challenge is to enable user-generated wisdom.

Şimdi aslı mesele kişinin kendi bilgeliğini ortaya çıkarması.

High performers have moved on from professional

Yüksek performanslılar, profesyonel ya da yöneticilerin

or from administrative forms of accountability and control --

mesuliyeti altında olan ve onların kontrol ettiği eğitimde insanların yaptıklarını

sort of, how do you check whether people do what they're supposed to do in education --

kontrol eden bir sistemden, profesyonel bir şekilde

to professional forms of work organization.

organizasyonu olan sisteme geçtiler.

They enable their teachers to make innovations in pedagogy.

Öğretmenlerin pedagojide yaratıcı yenilikler yapmalarına fırsat tanıyorlar.

They provide them with the kind of development they need

Daha güçlü pedagojik uygulamaları geliştirmek için ihtiyaç

to develop stronger pedagogical practices.

duydukları imkanları sağlıyorlar.

The goal of the past was standardization and compliance.

Geçmişte hedef standartlaşma ve uyum sağlamaktı.

High-performing systems have made teachers

Yüksek başarılı sistemler öğretmenleri

and school principals inventive.

ve okul müdürlerini daha yaratıcı yaptılar.

In the past, the policy focus was on outcomes,

Eskiden, politika, sonuca ve edinime

on provision.

odaklıydı.

The high-performing systems have helped teachers

Yüksek performanslı sistemler öğretmenlerin ve

and school principals to look outwards to the next teacher,

okul idarecilerini, etraflarındaki diğer öğretmene, diğer

the next school around their lives.

okula bakmalarına yardımcı oldu.

And the most impressive outcomes of world-class systems

Ve dünya standartlarındaki sistemlerin en etkili sonucu

is that they achieve high performance across the entire system.

öğrencilerin bütün sistem dahilinde yüksek performansa ulaşabiliyor olması.

You've seen Finland doing so well on PISA,

Finlandiya'nın PISA sonuçlarına göre çok iyi olduğunu gördünüz,

but what makes Finland so impressive

ama Finlandiya'yı bu kadar etkileyici yapan şey

is that only five percent of the performance variation

öğrenciler arası performans farkının sadece yüzde beşinin

amongst students lies between schools.

okullardan kaynaklanıyor olması.

Every school succeeds.

Her okul başarılı oluyor.

This is where success is systemic.

Başarının sistemli olduğu yer burası.

And how do they do that?

Peki bunu nasıl yapıyorlar?

They invest resources where they can make the most difference.

Fark yaratabilecekleri yere kaynak yatırımı yapıyorlar.

They attract the strongest principals into the toughest schools,

En güçlü idarecileri en çetin okullara

and the most talented teachers

ve en yetenekli öğretmenleri

into the most challenging classroom.

en zorlu sınıflara gönderiyorlar.

Last but not least, those countries align policies

Son olarak çok önemli bir nokta da, yönetmelikleri bütün

across all areas of public policy.

kamu düzeni için düzenliyorlar.

They make them coherent over sustained periods of time,

Onları uzun vadede birbirine uyumlu hale getiriyorlar

and they ensure that what they do is consistently implemented.

ve yaptıklarının tutarlı bir şekilde uygulanmış olduğundan emin oluyorlar.

Now, knowing what successful systems are doing

Şimdi, başarılı sistemlerin neler yaptıklarını bilmek

doesn't yet tell us how to improve.

bize nasıl geliştiklerini anlatmıyor.

That's also clear, and that's where some of the limits

Bu da gayet açık ve bu da uluslararası PISA karlılaştırmalarının

of international comparisons of PISA are.

limitlerinin olduğu yer.

That's where other forms of research need to kick in,

Burası diğer araştırma türlerinin sonuç vermesi gerektiği yer

and that's also why PISA doesn't venture into

ve işte bu yüzden PISA, ülkelere neler yapmaları

telling countries what they should be doing.

gerektiğini söyleme konusunda girişimde bulunmuyor.

But its strength lies in telling them

Ama PISA'nın gücü ülkelere diğerlerinin

what everybody else has been doing.

ne yaptığını söylemekten geliyor.

And the example of PISA shows that data

PISA'nın bir örneği de gösteriyor ki veriler

can be more powerful than administrative control of financial subsidy

bizim genellikle eğitim sistemlerini yönetmemizi sağlayan

through which we usually run education systems.

parasal yardımın idari kontrolünden daha tesirli.

You know, some people argue that

Bilirsiniz, bazı insanlar eğitim

changing educational administration

yönetimlerini değiştirmenin

is like moving graveyards.

deveye hendek atlatmaktan zor olduğunu söylerler.

You just can't rely on the people out there to help you with this. (Laughter)

Durup da insanların size bu konuda yardım etmelerini bekleyemezsiniz (Kahkahalar).

But PISA has shown what's possible in education.

Ama PISA bize eğitimde nelerin mümkün olduğunu gösterdi.

It has helped countries to see that improvement is possible.

Ülkelerin gelişimin mümkün olduğunu anlamalarına yardım etti.

It has taken away excuses from those who are complacent.

Kendi halinden memnun olanların mazeretlerini elinden aldı.

And it has helped countries to set meaningful targets

Ve ülkelerin kendilerine dünya liderleri tarafından ulaşılmış

in terms of measurable goals achieved by the world's leaders.

ölçülebilir hedefler koymalarına yardımcı oldu.

If we can help every child, every teacher, every school,

Eğer her çocuğa, her öğretmene, her okula,

every principal, every parent see what improvement is possible,

her müdüre, her ebeveyne hangi gelişmelerin mümkün olduğunu,

that only the sky is the limit to education improvement,

eğitimdeki gelişmelerde sınır olmadığını görmeleri için yardım edebilirsek

we have laid the foundations

daha iyi politikalar ve daha iyi hayatlar

for better policies and better lives.

için temelleri attık demektir.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)