How we take back the internet | Edward Snowden

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Penchan Kongpet

Chris Anderson: The rights of citizens,

คริส แอนเดอร์สัน: สิทธิของพลเมือง

the future of the Internet.

อนาคตของอินเทอร์เน็ต

So I would like to welcome to the TED stage

ผมขอต้อนรับสู่เวที TED

the man behind those revelations,

ชายผู้อยู่เบื้องหลังการเปิดโปงข้อมูลทั้งหลาย

Ed Snowden.

เอ็ด สโนว์เดน

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Ed is in a remote location somewhere in Russia

เอ็ดอยู่ในที่ไกลปืนเที่ยงสักแห่งในรัสเซีย

controlling this bot from his laptop,

กำลังควบคุมหุ่นตัวนี้จากแล็ปท็อปของเขา

so he can see what the bot can see.

ฉะนั้นเขาเห็นสิ่งที่หุ่นตัวนี้เห็น

Ed, welcome to the TED stage.

เอ็ด ยินดีต้อนรับสู่เวที TED ครับ

What can you see, as a matter of fact?

คุณเห็นอะไรบ้างครับ บอกเราหน่อย

Edward Snowden: Ha, I can see everyone.

เอ็ดเวอร์ด สโนว์เดน: ฮ่า ผมเห็นทุกคนเลย

This is amazing.

ยอดเลยครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

CA: Ed, some questions for you.

คริส: เอ็ด มีคำถามสำหรับคุณครับ

You've been called many things

คุณถูกเรียกไปต่างๆ นานา

in the last few months.

ในไม่กี่เดือนที่ผ่านมา

You've been called a whistleblower, a traitor,

คุณถูกเรียกว่า ผู้เปิดเผยข้อมูล กบฏ

a hero.

วีรชน

What words would you describe yourself with?

คำไหนที่คุณใช้นิยามตัวคุณเองครับ

ES: You know, everybody who is involved

เอ็ด: คือแบบว่า ใครก็ตาม

with this debate

ที่เข้ามามีส่วนกับการอภิปรายนี้

has been struggling over me and my personality

ก็ต่างครุ่นคิด เรื่องตัวตนของผม บุคลิกภาพของผม

and how to describe me.

และการที่จะอธิบายตัวตนของผม

But when I think about it,

แต่เมื่อผมคิดถึงมันแล้ว

this isn't the question that we should be struggling with.

มันไม่ใช่ปัญหาที่เราจะต้องมากลัดกลุ้มอะไร

Who I am really doesn't matter at all.

การที่ผมเป็นใครนั้นมันไม่สำคัญเลยครับ

If I'm the worst person in the world,

ถ้าผมเป็นคนที่แย่ที่สุดในโลก

you can hate me and move on.

คุณก็เกลียดผมซะแล้วก็จบกันไป

What really matters here are the issues.

ที่มันสำคัญจริงๆ ก็คือประเด็นปัญหา

What really matters here is the kind of government we want,

ที่สำคัญจริงๆ คือว่ารัฐบาลแบบไหนที่เราต้องการ

the kind of Internet we want,

อินเทอร์เน็ตแบบไหนที่เราต้องการ

the kind of relationship between people

ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและสังคม

and societies.

แบบไหน

And that's what I'm hoping the debate will move towards,

และผมก็หวังว่าการอภิปรายจะพาไปสู่สิ่งเหล่านั้น

and we've seen that increasing over time.

และเราก็ได้เห็นมันเพิ่มมากขึ้นตามเวลาที่ดำเนินไป

If I had to describe myself,

ถ้าผมจะต้องให้นิยามตัวเอง

I wouldn't use words like "hero."

ผมคงจะไม่ใช้คำ อย่างคำว่า " วีรชน"

I wouldn't use "patriot," and I wouldn't use "traitor."

ผมคงจะไม่ใช้ "ผู้รักชาติ" และคงจะไม่ใช้ "กบฎ"

I'd say I'm an American and I'm a citizen,

ผมคงจะบอกว่า ผมเป็นคนอเมริกัน และผมก็เป็นพลเมือง

just like everyone else.

เหมือนกับที่ทุกๆ คนเป็น

CA: So just to give some context

คริส: เพื่อที่จะให้ข้อมูลสักนิด

for those who don't know the whole story --

สำหรับคนที่ไม่รู้เรื่องราวทั้งหมด --

(Applause) —

(เสียงปรบมือ) ---

this time a year ago, you were stationed in Hawaii

ณ เวลานี้เมื่อปีก่อน คุณประจำการอยู่ที่ฮาวาย

working as a consultant to the NSA.

ทำงานในฐานะเป็นที่ปรึกษาของ สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ (NSA)

As a sysadmin, you had access

ในฐานะที่เป็นผู้ดูแลระบบ คุณสามารถ

to their systems,

ที่จะเข้าถึงระบบของพวกเขาได้

and you began revealing certain classified documents

และคุณเริ่มที่จะเปิดเผยเอกสารลับบางชิ้น

to some handpicked journalists

ให้กับนักข่าวที่คัดสรรค์มาแล้วเป็นอย่างดี

leading the way to June's revelations.

ซึ่งมันก็นำไปสู่การเปิดโปงในเดือนมิถุนายน

Now, what propelled you to do this?

ทีนี้ อะไรกันครับที่ชักนำให้คุณทำอย่างนี้

ES: You know,

เอ็ด: คือว่า

when I was sitting in Hawaii,

เมื่อผมนั่งอยู่ในฮาวาย

and the years before, when I was working in the intelligence community,

และปีนึงก่อนหน้านั้น เมื่อผมกำลังทำงานในสำนักข่าวกรอง

I saw a lot of things that had disturbed me.

ผมได้เห็นอะไรหลายอย่างที่กวนใจผม

We do a lot of good things in the intelligence community,

เราทำเรื่องดีๆ เยอะครับ ในหน่วยข่าวกรอง

things that need to be done,

สิ่งที่จำเป็นจะต้องทำ

and things that help everyone.

และสิ่งที่ให้ความช่วยเหลือกับทุกคน

But there are also things that go too far.

แต่มันก็มีหลายอย่างที่ล้ำเส้น

There are things that shouldn't be done,

มีหลายอย่างที่ไม่ควรจะทำ

and decisions that were being made in secret

และการตัดสินใจที่ทำกันเป็นความลับ

without the public's awareness,

โดยปราศจากการรับรู้ของประชาชน

without the public's consent,

โดยปราศจากความยินยอมจากมหาชน

and without even our representatives in government

และไม่มีแม้กระทั่งตัวแทนของเราจากรัฐบาล

having knowledge of these programs.

ที่ล่วงรู้ถึงโครงการเหล่านี้

When I really came to struggle with these issues,

เมื่อผมได้มาเข้ามาพัวพันเข้ากับประเด็นเหล่านี้จริงๆ

I thought to myself,

ผมคิดกับตัวเองว่า

how can I do this in the most responsible way,

ผมจะทำอย่างไรในแบบที่รับผิดชอบที่สุด

that maximizes the public benefit

ที่จะทำให้เกิดประโยชน์ให้กับส่วนรวมมากที่สุด

while minimizing the risks?

ในขณะที่เกิดความเสี่ยงน้อยที่สุด

And out of all the solutions that I could come up with,

และจากผลลัพธ์ทั้งหมดที่ผมสามารถจะคิดออก

out of going to Congress,

โดยไม่ไปรัฐสภา

when there were no laws,

เมื่อมันไม่มีกฎหมาย

there were no legal protections

มันก็ไม่มีการคุ้มครองทางกฎหมาย

for a private employee,

สำหรับผู้ถูกว่าจ้างในภาคเอกชน

a contractor in intelligence like myself,

ดั่งเช่น ผู้รับจ้างในหน่วยข่าวกรองอย่างผม

there was a risk that I would be buried along with the information

มันมีความเสี่ยงที่ผมจะถูกฝังไปพร้อมกับข้อมูล

and the public would never find out.

และประชาชนโดยทั่วไปอาจไม่ได้ล่วงรู้เลย

But the First Amendment of the United States Constitution

แต่การแก้ไขรัฐธรรมนุญเพิ่มเติมครั้งที่หนึ่ง แห่งสหรัฐอเมริกา

guarantees us a free press for a reason,

ได้ให้คำมั่นกับเราในเรื่องอิสรภาพของสื่อ อย่างมีเหตุผล

and that's to enable an adversarial press,

และนั่นก็เพื่อทำให้มีสื่อที่อยู่ตรงข้ามฝ่ายรัฐบาล

to challenge the government,

เพื่อที่จะเรียกร้องคัดค้านรัฐบาล

but also to work together with the government,

และก็เพื่อทำงานร่วมกันกับรัฐบาลเข่นกัน

to have a dialogue and debate about how we can

เพื่อที่จะมีการสนทนาและอภิปรายเกี่ยวกับว่า

inform the public about matters of vital importance

เราจะรายงานประชาชนเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญยิ่งอย่างไร

without putting our national security at risk.

โดยไม่ทำให้ความมั่นคงของชาติ ตกอยู่ในความเสี่ยง

And by working with journalists,

และด้วยการทำงานกับนักข่าว

by giving all of my information

โดยการให้ข้อมูลทั้งหมดที่ผมมี

back to the American people,

กลับไปยังชาวอเมริกัน

rather than trusting myself to make

แทนที่จะเชื่อใจตัวผมเอง

the decisions about publication,

ให้ตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งที่จะตีพิมพ์

we've had a robust debate

เราได้อภิปรายถกเถียงอย่างเข้มข้น

with a deep investment by the government

โดยตระหนักถึงการลงทุนอย่างยั่งยืนของรัฐบาล

that I think has resulted in a benefit for everyone.

ที่ผมคิดว่าจะให้ผลลัพธ์ที่เป็นประโยชน์กับทุกคน

And the risks that have been threatened,

และความเสี่ยงต่างๆ ที่เป็นที่ขู่ขวัญ

the risks that have been played up

ความเสี่ยงต่างๆ ที่ถูกนำขึ้นมาเชิด

by the government

โดยรัฐบาล

have never materialized.

ไม่ได้เคยเกินขึ้นจริงตามที่มีการคาดไว้เลย

We've never seen any evidence

เราไม่เคยเห็นแม้แต่หลักฐานใด

of even a single instance of specific harm,

จากกรณีตัวอย่างที่ก่อผลร้าย

and because of that,

และเพราะเช่นนั้น

I'm comfortable with the decisions that I made.

ผมรู้สึกสบายใจกับการตัดสินใจที่ผมได้ทำลงไป

CA: So let me show the audience

คริส: ผมขออนุญาตแสดงให้ผู้ชม

a couple of examples of what you revealed.

ได้เห็นถึงตัวอย่างสองสามชิ้น ที่คุณได้ทำการเปิดเผยนะครับ

If we could have a slide up, and Ed,

ถ้าเราจะเอาสไลด์ขึ้น และเอ็ด

I don't know whether you can see,

ผมไม่รู้ว่าคุณเห็นหรือเปล่า

the slides are here.

แต่สไลด์อยู่ตรงนี้

This is a slide of the PRISM program,

มันเป็นสไลด์เกี่ยวกับโครงการ PRISM

and maybe you could tell the audience

และบางทีคุณอาจบอกกับผู้ชมได้

what that was that was revealed.

ว่ามันเปิดเผยเกี่ยวกับอะไรครับ

ES: The best way to understand PRISM,

เอ็ด: วิธีที่ดีที่สุดในการเข้าใจ PRISM

because there's been a little bit of controversy,

เพราะว่ามันเป็นที่โต้แย้งกันนิดหน่อย

is to first talk about what PRISM isn't.

ก็คือการพูดว่าในสิ่งที่ไม่ใช่ PRISM

Much of the debate in the U.S. has been about metadata.

การถกเถียงส่วนใหญ่ในสหรัฐฯ เป็นเรื่องนิยามข้อมูล

They've said it's just metadata, it's just metadata,

พวกเขาบอกว่ามันเป็นแค่นิยามข้อมูล เป็นแค่นั้น

and they're talking about a specific legal authority

และพวกเขาก็พูดเกี่ยวกับอำนาจพิเศษทางกฎหมาย

called Section 215 of the Patriot Act.

ที่เรียกว่า มาตรา 215 แห่งรัฐบัญญัติความรักปิตุภูมิ (Section 215 of the Patriot Act)

That allows sort of a warrantless wiretapping,

ที่อนุญาตกลายๆ ให้กับการดักฟังแบบไร้การรับรอง

mass surveillance of the entire country's

การสอดส่องหมู่ผ่านการบันทึกทางโทรศัพท์

phone records, things like that --

ทั่วทั้งประเทศ อะไรแบบนั้น

who you're talking to,

ใครที่คุณกำลังคุยด้วย

when you're talking to them,

เมื่อไหน่คุณกำลังพูดกับพวกเขา

where you traveled.

ที่ไหนที่คุณเดินทางไป

These are all metadata events.

เหล่านี้คือเหตุการณ์ที่เป็นนิยามข้อมูล

PRISM is about content.

PRISM นั่นเกี่ยวกับเนื้อหา

It's a program through which the government could

มันเป็นโครงการที่ผ่านออกซึ่งรัฐบาลสามารถ

compel corporate America,

กำกับบริษัทยักษ์ใหญ่ของอเมริกา

it could deputize corporate America

มันสามารถทำให้บริษัทของอเมริกาเป็นตัวแทน

to do its dirty work for the NSA.

ในการทำงานสกปรกให้กับ NSA

And even though some of these companies did resist,

และถึงแม้ว่าบางบริษัทจะต่อต้าน

even though some of them --

แม้ว่าบางบริษัท --

I believe Yahoo was one of them —

ผมเชื่อว่ายาฮู (Yahoo) เป็นหนึ่งในนั้น --

challenged them in court, they all lost,

ทำการฟ้องร้องในชั้นศาล พวกเขาแพ้หมด

because it was never tried by an open court.

เพราะมันไม่ได้มีขึ้นในศาลปกติ

They were only tried by a secret court.

แต่มีขึ้นแต่ในศาลลับ

And something that we've seen,

และบางอย่างที่เราได้เห็น

something about the PRISM program that's very concerning to me is,

บางอย่างเกี่ยวกับโครงการ PRISM ที่ผมตระหนักมาก

there's been a talking point in the U.S. government

ก็คือ มันมีการพูดถึงจุดที่รัฐบาลสหรัฐฯ

where they've said 15 federal judges

บอกว่าพวกเขาให้ผู้พิพากษา

have reviewed these programs and found them to be lawful,

ตรวจโครงการเหล่านี้ และพบว่าพวกมันถูกกฎหมาย

but what they don't tell you

แต่ที่เขาไม่ได้บอกคุณ

is those are secret judges

คือผู้พิพาษาเหล่านี้

in a secret court

เป็นผู้พิพากษาในศาลลับ

based on secret interpretations of law

ซึ่งตั้งอยู่บนพื้นฐานการตีความกฎหมายแบบลับ

that's considered 34,000 warrant requests

ที่ได้พิจารณาคำขอการรับรอง 34,000 คำร้อง

over 33 years,

ตลอด 33 ปี

and in 33 years only rejected

และใน 33 ปีนี้ ได้ทำการปฏิเสธ

11 government requests.

คำร้องของรัฐบาลเพียง 11 คำร้อง

These aren't the people that we want deciding

นี่ไม่ใช่คนที่เราต้องการให้ตัดสินใจ

what the role of corporate America

ว่าบทบาทของบริษัทใหญ่ๆ ในอเมริกา

in a free and open Internet should be.

ต่ออินเทอร์เน็ตที่ฟรีและเปิดกว้างควรเป็นอย่างไร

CA: Now, this slide that we're showing here

คริส: ทีนี้ สไลด์ที่เราแสดงอยู่ในตอนนี้

shows the dates in which

เป็นวันที่ซึ่ง

different technology companies, Internet companies,

บริษัทเทคโนโลยี บริษัทอินเทอร์เน็ตต่างๆ

are alleged to have joined the program,

ต่างเรียงกันเข้ามาร่วมโครงการ

and where data collection began from them.

และจุดที่เริ่มมีการเก็บข้อมูลจากพวกเขา

Now, they have denied collaborating with the NSA.

เอาละ พวกเขาได้ปฏิเสธ ในเรื่องการให้ความร่วมมือกับ NSA

How was that data collected by the NSA?

แล้ว NSA เก็บข้อมูลไปได้อย่างไรครับ

ES: Right. So the NSA's own slides

เอ็ด: ครับ สไลด์ของ NSA

refer to it as direct access.

อ้างอิงว่ามันเป็นการเข้าถึงโดยตรง

What that means to an actual NSA analyst,

ความหมายของมันต่อนักวิเคราะห์ของ NSA ก็คือ

someone like me who was working as an intelligence analyst

ใครบางคนอย่างผมที่ทำงาน ในฐานะนักวิเคราะห์ข่าวกรอง

targeting, Chinese cyber-hackers,

คนหาเป้า นักฉกข้อมูลไซเบอร์ชาวจีน

things like that, in Hawaii,

อะไรแบบนั้น ในฮาวาย

is the provenance of that data

คือต้นตอของข้อมูล

is directly from their servers.

คือมันเข้ามาโดยตรงจากเซิฟเวอร์ของพวกเขา

It doesn't mean

มันไม่ได้หมายความว่า

that there's a group of company representatives

มีกลุ่มตัวแทนบริษัท

sitting in a smoky room with the NSA

นั่นอยู่กับ NSA ในห้องควันโขมง

palling around and making back-room deals

ทำความรู้จักกันแล้วก็ไปตกลงอะไรกันหลังห้อง

about how they're going to give this stuff away.

เกี่ยวกับเรื่องที่ว่า พวกเขากำลังจะให้ข้อมูลเหล่านี้อย่างไร

Now each company handles it different ways.

ทีนี้ แต่ละบริษัทก็จัดการเรื่องนี้ต่างกันไป

Some are responsible.

บ้างก็มีความรับผิดชอบ

Some are somewhat less responsible.

บ้างก็แบบว่ามีความรับผิดชอบน้อยกว่า

But the bottom line is, when we talk about

แต่ที่สำคัญก็คือ เมื่อเราพูดถึงว่า

how this information is given,

ข้อมูลถูกแจกจ่ายออกไปได้อย่างไร

it's coming from the companies themselves.

มันมาจากตัวบริษัทเอง

It's not stolen from the lines.

มันไม่ได้ถูกขโมยมาจากทางสาย

But there's an important thing to remember here:

แต่มีสิ่งสำคัญหนึ่งที่ควรจดจำไว้ :

even though companies pushed back,

ถึงแม้ว่าบริษัทจะปฏิเสธ

even though companies demanded,

ถึงแม้ว่าบริษัทจะต้องการ

hey, let's do this through a warrant process,

เฮ้ย มาทำสิ่งนี้ผ่านกระบวนการรับรองดีกว่า

let's do this

ลงมือเลย

where we actually have some sort of legal review,

ในตอนที่เรามีการตรวจทางกฎหมายอะไรแบบนั้น

some sort of basis for handing over

อะไรที่เป็นพื้นฐานในการส่งผ่าน

these users' data,

ข้อมูลของผู้ใช้เหล่านี้

we saw stories in the Washington Post last year

เราเห็นเรื่องราวในหนังสือพิมพ์วอชิงตันโพสปีที่แล้ว

that weren't as well reported as the PRISM story

ที่รายงานไม่ได้ดีไปกว่าเรื่องราวของ PRISM

that said the NSA broke in

ที่บอกว่า NSA เจาะเข้าไป

to the data center communications

ถึงศูนย์ข้อมูลการสื่อสาร

between Google to itself

ระหว่างกูเกิลกับเขา

and Yahoo to itself.

และยาฮูกับเขา

So even these companies that are cooperating

ดังนั้น ถึงแม้ว่าบริษัทเหล่านี้ให้ความร่วมมือ

in at least a compelled but hopefully lawful manner

อย่างน้อยก็เพราะความจำใจ แต่หวังว่าจะถูกต้องตามกฎหมาย

with the NSA,

กับทาง NSA

the NSA isn't satisfied with that,

NSA ไม่ได้พอใจกับสิ่งนั้น

and because of that, we need our companies

และด้วยเหตุนี้ เราต้องการให้บริษัทเหล่านี้ของเรา

to work very hard

ทำงานให้หนัก

to guarantee that they're going to represent

เพื่อที่จะให้คำมั่นว่า พวกเขาจะแสดง

the interests of the user, and also advocate

ความต้องการของผู้ใช้ และจะสนับสนุน

for the rights of the users.

สิทธิของผู้ใช้ด้วย

And I think over the last year,

ผมคิดมาตลอดปีที่ผ่านมา

we've seen the companies that are named

คุณได้เห็นบริษัทต่างๆ ที่ถูกเอ่ยนามขึ้น

on the PRISM slides

ในสไลด์ของ PRISM

take great strides to do that,

ได้ใช้ความพยายามอย่างยิ่งในการทำสิ่งนั้น

and I encourage them to continue.

และผมก็สนับสนุนให้พวกเขาทำต่อไป

CA: What more should they do?

คริส: พวกเขาควรทำอะไรอีกครับ

ES: The biggest thing that an Internet company

เอ็ด: สิ่งที่ใหญ่ที่สุดที่บริษัทอินเทอร์เน็ต

in America can do today, right now,

ในอเมริกาสามารถทำได้ในปัจจุบันนี้ และตอนนี้

without consulting with lawyers,

โดยไม่ต้องไปปรึกษานักกฎหมาย

to protect the rights of users worldwide,

เพื่อที่จะปกป้องสิทธิของผู้ใช้ทั่วโลก

is to enable SSL web encryption

ก็คือการอนุญาตให้มีการเข้ารหัสลับสำหรับเว็บ SSL (SSL web encryption)

on every page you visit.

บนทุกเพจที่คุณเยี่ยมชม

The reason this matters is today,

เหตุผลที่มันสำคัญก็เพราะวันนี้

if you go to look at a copy of "1984" on Amazon.com,

ถ้าคุณไปลองดูที่ [หนังสือ] "1984" บน แอมะซอน ดอทคอม (Amazon.com)

the NSA can see a record of that,

NSA สามารถเห็นบันทึกนั้นได้

the Russian intelligence service can see a record of that,

หน่วยข่าวกรองรัสเซียสามารถเห็นบันทึกนั้นได้

the Chinese service can see a record of that,

หน่วยของประเทศจีนก็สามารถดูบันทึกนั้นได้

the French service, the German service,

หน่วยของฝรั่งเศส หน่วยของเยอรมัน

the services of Andorra.

หน่วยของอันดอร์ร่า

They can all see it because it's unencrypted.

พวกเขาสามารถเห็นมันได้เพราะมันไม่ได้ถูกเข้ารหัสลับ

The world's library is Amazon.com,

ห้องสมุดโลกคือ แอมะซอน ดอทคอม

but not only do they not support encryption by default,

แต่ไม่ใช่ว่ามันแค่ไม่สนับสนุนการเข้ารหัสลับโดยอัตโนมัติ

you cannot choose to use encryption

คุณไม่สามาระเลือกใช้การเข้ารหัสลับ

when browsing through books.

เมื่อทำการเลือกดูหนังสือได้

This is something that we need to change,

นี่เป็นอะไรบางอย่างที่เราต้องการเปลี่ยนแปลง

not just for Amazon, I don't mean to single them out,

ไม่ใช่แค่ แอมาซอน ผมไม่ได้อยากจะจับผิดเขาเจ้าเดียว

but they're a great example.

แต่นั่นเป็นตัวอย่างที่ดี

All companies need to move

บริษัทต่างๆ ต้องเปลี่ยนไปสู่

to an encrypted browsing habit by default

การเข้ารหัสลับสำหรับการเลือกชมโดยอัตโนมัติ

for all users who haven't taken any action

สำหรับผู้ใช้ทุกคนผู้ซึ่งไม่ได้ทำอะไร

or picked any special methods on their own.

หรือไม่ได้เลือกวิธีการพิเศษอะไรสำหรับพวกเขาเอง

That'll increase the privacy and the rights

นั่นจะเพิ่มความเป็นส่วนตัวและสิทธิ

that people enjoy worldwide.

ที่ผู้คนจะได้ประโยชน์กันทั่วโลก

CA: Ed, come with me to this part of the stage.

คริส: เอ็ด มาทางนี้กับผมหน่อยครับ

I want to show you the next slide here. (Applause)

ผมอยากจะให้คุณดูสไลด์ถัดไปครับ (เสียงปรบมือ)

This is a program called Boundless Informant.

นี่คือโครงการที่มีชื่อว่า บาวเลส อินฟอร์แมนท์ (Boundless Informant)

What is that?

มันคืออะไรครับ

ES: So, I've got to give credit to the NSA

เอ็ด: ครับ ผมต้องยกความดีความชอบให้กับทาง NSA

for using appropriate names on this.

ที่ใช้ชื่อที่เหมาะสมเช่นนี้

This is one of my favorite NSA cryptonyms.

นี่เป็นหนึ่งในนามแฝงของ NSA ที่ผมชื่นชอบ

Boundless Informant

บาวเลส อินฟอร์แมนท์

is a program that the NSA hid from Congress.

คือโครงการที่ NSA ซ่อนจากรัฐสภา

The NSA was previously asked by Congress,

NSA ได้ถามไปยังรัฐสภาก่อนหน้านี้

was there any ability that they had

ว่าพวกเขามีความสามารถอันใด

to even give a rough ballpark estimate

ที่จะไปให้ข้อมูลหยาบๆ คร่าวๆ

of the amount of American communications

เกี่ยวกับการสื่อสารของชาวอเมริกัน

that were being intercepted.

ที่ถูกแอบดักฟังได้

They said no. They said, we don't track those stats,

พวกเขาตอบปฏิเสธ พวกเขาบอกว่า เราไม่ได้ติดตามสถิติเหล่านั้น

and we can't track those stats.

และเราก็ติดตามสถิติเหล่านั้นไม่ได้

We can't tell you how many communications

พวกเราบอกคุณไม่ได้ว่ามีการสื่อสารเท่าใด

we're intercepting around the world,

ที่พวกเราทำการดักฟังไปทั่วโลก

because to tell you that would be

เพราะการที่เราบอกคุณเช่นนั้น

to invade your privacy.

จะเป็นการลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของคุณ

Now, I really appreciate that sentiment from them,

ทีนี้ ผมรู้สึกชื่นชมทัศนคตินั้นจากพวกเขาจริงๆ ครับ

but the reality, when you look at this slide is,

แต่ในความเป็นจริง เมื่อคุณดูสไลด์นี้

not only do they have the capability,

พวกเขาไม่ได้แค่มีศักยภาพ

the capability already exists.

ศักยภาพนั้นมันมีอยู่แล้ว

It's already in place.

มันเหมาะเจาะลงตัวแล้ว

The NSA has its own internal data format

NSA มีรูปแบบข้อมูลภายในของเขาเอง

ที่ติดตามทั้งสองปลายทางของการสื่อสาร

that tracks both ends of a communication,

and if it says,

และถ้ามันบอกว่า

this communication came from America,

การสื่อสารนี้มาจากอเมริกา

they can tell Congress how many of those communications

พวกเขาจะบอกรัฐสภาว่ามีการสื่อสารเท่าไร

they have today, right now.

ที่พวกเขามีในวันนี้ ตอนนี้

And what Boundless Informant tells us

แต่ที่บอนเลส อินฟอร์เมนท์บอกเรา

is more communications are being intercepted

คือมีการสื่อสารมากกว่านั้นที่ถูกดักฟัง

in America about Americans

ในอเมริกา เกี่ยวกับชาวอเมริกัน

than there are in Russia about Russians.

ซึ่งมากกว่าในรัสเซีย ที่เกี่ยวกับคนรัสเซีย

I'm not sure that's what an intelligence agency

ผมไม่แน่ใจว่าหน่วยข่าวกรอง

should be aiming for.

ควรที่จะพุ่งเป้าไปที่อะไร

CA: Ed, there was a story broken in the Washington Post,

คริส: มีข่าวออกมาจากหนังสือพิมพ์วอร์ชิงตันโพส

again from your data.

และมันก็มาจากข้อมูลของคุณอีกแล้ว

The headline says,

พาดหัวบอกว่า

"NSA broke privacy rules

"NSA ทำผิดกฎหมายความเป็นส่วนตัว

thousands of times per year."

เป็นพันๆ ครั้งต่อปี"

Tell us about that.

เล่าให้เราฟังหน่อยครับ

ES: We also heard in Congressional testimony last year,

เอ็ด: เรายังได้ยินอีกจากการเปิดเผยของสภานิติบัญญัติ เมื่อปีก่อน

it was an amazing thing for someone like me

มันน่าทึ่งครับสำหรับผม

who came from the NSA

ผู้ซึ่งมาจาก NSA

and who's seen the actual internal documents,

และเป็นผู้ที่ได้เห็นเอกสารภายในแบบจริงๆ

knows what's in them,

รู้ว่าในนั้นมีอะไร

to see officials testifying under oath

การที่ได้เห็นการให้การอย่างเป็นทางการ โดยมีคำสาบานกำกั

that there had been no abuses,

ว่ามันไม่เคยมีการข่มขู่

that there had been no violations of the NSA's rules,

ว่ามันไม่เคยมีการกระทำการฝ่าฝืนใดในกฎของ NSA

when we knew this story was coming.

เมื่อเรารู้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้น

But what's especially interesting about this,

แต่สิ่งที่น่าสนใจจริงๆ สำหรับเรื่องนี้

about the fact that the NSA has violated

เกี่ยวกับความจริงที่ NSA ทำการฝ่าฝืน

their own rules, their own laws

กฎของตัวเอง กติกาของตัวเอง

thousands of times in a single year,

เป็นพันๆ ครั้งในปีเดียว

including one event by itself,

รวมทั้งในกรณีหนึ่งที่ทำโดยตัวองค์กรเอง

one event out of those 2,776,

หนึ่งใน 2,776 กรณี

that affected more than 3,000 people.

ที่ส่งผลกระทบต่อคนกว่า 3,000 คน

In another event, they intercepted

ในอีกกรณีหนึ่ง พวกเขาดักฟัง

all the calls in Washington, D.C., by accident.

การสนทนาทางโทรศัพท์ทั้งหมดในวอชิงตัน ดี ซี โดยไม่ได้ตั้งใจ

What's amazing about this,

ที่น่าทึ่งสำหรับกรณีนี้

this report, that didn't get that much attention,

คือการรายงานที่ไม่ได้รับความสนใจมากมาย

is the fact that not only were there 2,776 abuses,

ซึ่งความจริงก็มีอยู่ว่า ไม่ใช่แค่มีผู้เสียหาย 2,776 ราย

the chairman of the Senate Intelligence Committee,

ประธานแห่งคณะกรรมการสภาหน่วยข่าวกรอง (Senate Intelligence Committee)

Dianne Feinstein, had not seen this report

ไดแอน ไฟน์สไตน์ ไม่ได้เห็นรายงานนี้

until the Washington Post contacted her

จนกระทั่งหนังสือพิมพ์วอชิงตันติดต่อเธอ

asking for comment on the report.

แล้วขอความเห็นที่มีต่อรายงานนั้น

And she then requested a copy from the NSA

จากนั้นเธอจึงขอสำเนาจากทาง NSA

and received it,

และได้รับมัน

but had never seen this before that.

แต่ไม่เคยเห็นมันเลยก่อนหน้านี้

What does that say about the state of oversight

นั่นมันบ่งบอกอะไรบ้างถึงความผิดพลาดเพราะละเลย

in American intelligence

ในหน่วยข่าวกรองของสหรัฐ

when the chairman of the Senate Intelligence Committee

เมื่อประธานของคณะกรรมการสภาหน่วยข่าวกรอง

has no idea that the rules are being broken

ไม่รู้เรื่องว่ากฎกำลังถูกทำลาย

thousands of times every year?

เป็นพันๆ ครั้งต่อปี

CA: Ed, one response to this whole debate is this:

คริส: เอ็ด คำถามหนึ่งต่อการโต้แย้งถกเถียงทั้งหมดนี้ ซึ่งมันก็คือ

Why should we care about

ทำไมเราต้องสนใจ

all this surveillance, honestly?

เกี่ยวกับการควบคุมรักษาความปลอดภัยทั้งหมดนี้ด้วย ถามจริงๆ

I mean, look, if you've done nothing wrong,

ผมหมายความว่า ถ้าคุณไม่ได้ทำอะไรผิด

you've got nothing to worry about.

คุณก็ไม่มีอะไรต้องเป็นกังวล

What's wrong with that point of view?

ความเห็นนั้นมันมีอะไรที่ผิดหรือครับ

ES: Well, so the first thing is,

เอ็ด: ครับ อย่างแรกเลยก็คือ

you're giving up your rights.

คุณยอมสละสิทธิของคุณ

You're saying hey, you know,

คุณบอกว่า เฮ้ย

I don't think I'm going to need them,

ฉันไม่คิดว่าต้องการมัน

so I'm just going to trust that, you know,

ฉะนั้น ฉันก็จะเชื่อใจเขา แบบนั้น

let's get rid of them, it doesn't really matter,

เอามันออกไป มันก็ไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไร

these guys are going to do the right thing.

คนพวกนี้ทำอะไรถูกต้องเหมาะสมอยู่แล้ว

Your rights matter

สิทธิของคุณนั้นมีค่า

because you never know when you're going to need them.

เพราะคุณมิอาจรู้ได้เลยว่าเมื่อใดที่คุณจะต้องการมัน

Beyond that, it's a part of our cultural identity,

ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นส่วนหนึ่ง ของเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของเรา

not just in America,

ไม่ใช่แค่ในอเมริกา

but in Western societies

แต่ในสังคมตะวันตก

and in democratic societies around the world.

และในสังคมประชาธิปไตยทั่วโลก

People should be able to pick up the phone

ผู้คนควรที่จะสามารถยกโทรศัพท์

and to call their family,

และโทรหาครอบครัวของพวกเขา

people should be able to send a text message

ผู้คนควรที่จะสามารถส่งข้อความ

to their loved ones,

ไปยังคนที่พวกเขารัก

people should be able to buy a book online,

ผู้คนควรที่จะสามารถซื้อหนังสือออนไลน์

they should be able to travel by train,

พวกเขาควรที่จะสามารถเดินทางโดยรถไฟ

they should be able to buy an airline ticket

พวกเขาควรที่จะสามารถซื้อตั๋วเครื่องบิน

without wondering about how these events

โดยไม่ต้องมาฉงนสงสัยว่าเหตุการณ์เหล่านี้

are going to look to an agent of the government,

กำลังถูกจับตาอย่างไรโดยหน่วยงานจากรัฐบาล

possibly not even your government

บางทีอาจไม่ใช่รัฐบาลในอนาคต

years in the future,

ของคุณด้วยซ้ำ

how they're going to be misinterpreted

พวกมันจะถูกตีความผิดๆ อย่างไรบ้าง

and what they're going to think your intentions were.

และพวกเขาจะคิดว่าเจตนาของคุณคืออะไร

We have a right to privacy.

เรามีสิทธิในความเป็นส่วนตัว

We require warrants to be based on probable cause

เราต้องการสิ่งที่รับรอง เพื่อเป็นการยืนยันเหตุผลอันสมควร

or some kind of individualized suspicion

หรืออะไรบางอย่างที่เป็นความคลางแคลงใจส่วนบุคคล

because we recognize that trusting anybody,

เพราะว่าเรารู้แล้วว่าการเชื่อใจใครสักคน

any government authority,

องค์กรในกำกับของรัฐบาลสักหน่วย

with the entirety of human communications

ที่มีข้อมูลการสื่อสารของมนุษย์ครบถ้วน

in secret and without oversight

ในแบบที่เป็นความลับและไร้ซึ่งการดูแลใดๆ

is simply too great a temptation to be ignored.

เป็นจูงใจมากเหลือเกินที่จะทำให้เราไม่สนใจได้

CA: Some people are furious at what you've done.

คริส: บางคนโกรธเกรี้ยวในสิ่งที่คุณทำลงไป

I heard a quote recently from Dick Cheney

ผมได้ยินคำพูดเมื่อไม่นานมานี้ จาก ดิค เชนี (Dick Cheney)

who said that Julian Assange was a flea bite,

ผู้ซึ่งบอกว่า จูเลียน อัสซาน (Julian Assange) เหมือนหมัดกัด

Edward Snowden is the lion that bit the head off the dog.

เอ็ดเวอร์ด สโนว์เดน เป็นสิงโต ที่งับหัวสุนัขหลุด

He thinks you've committed

เขาคิดว่าคุณได้กระทำ

one of the worst acts of betrayal

การทรยศที่จัดว่าแย่ที่สุด

in American history.

ในประวัติศาสตร์อเมริกัน

What would you say to people who think that?

คุณจะพูดอย่างไรต่อคนที่คิดเช่นนั้นครับ

ES: Dick Cheney's really something else.

เอ็ด: ดิค เชนี เป็นอะไรอย่างอื่นครับ

(Laughter) (Applause)

(เสียงหัวเราะ) (เสียบปรบมือ)

Thank you. (Laughter)

ขอบคุณครับ (เสียงหัวเราะ)

I think it's amazing, because at the time

ผมคิดว่ามันน่าทึ่ง เพราะว่าในเวลาเดียวกัน

Julian Assange was doing some of his greatest work,

จูเลียน อัสซาน กำลังกระทำการสำคัญ

Dick Cheney was saying

ดิค เชนี บอกว่า

he was going to end governments worldwide,

เขากำลังจะทำให้รัฐบาลทั่วโลกพบกับจุดจบ

the skies were going to ignite

ผืนฟ้าจะลุกเป็นไฟ

and the seas were going to boil off,

และท้องทะเลกำลังจะเดือดดาล

and now he's saying it's a flea bite.

และตอนนี้เขามาบอกว่ามันเป็นหมัดกัด

So we should be suspicious about the same sort of

ฉะนั้น เราควรจะคลางแคลงสงสัย เกี่ยวกับแหล่งเดียวกันนี้

overblown claims of damage to national security

ของการกล่าวอ้างเกินจริง เกี่ยวกับความเสียหายทางความมั่นคงของชาติ

from these kind of officials.

จากข่าวที่เป็นทางการในลักษณะนี้

But let's assume that these people really believe this.

แต่ลองสรุปดูสมมติว่าคนเหล่านี้เชื่อในสิ่งเหล่านี้จริงๆ

I would argue that they have kind of

ผมจะแย้งว่าพวกเขามี

a narrow conception of national security.

กรอบความคิดที่แคบในเรื่องความมั่นคงของชาติ

The prerogatives of people like Dick Cheney

อำนาจพิเศษจากบุคคลอย่าง ดิค เชนี

do not keep the nation safe.

ไม่ได้ทำให้ชาติปลอดภัย

The public interest is not always the same

ความสนใจของประชาชนไม่ได้เหมือนเดิมตลอด

as the national interest.

เหมือนกับความสนใจของชาติ

Going to war with people who are not our enemy

การไปทำสงครามกับคนผู้ซึ่งไม่ใช่ศัตรูของเรา

in places that are not a threat

ในที่ซึ่งไม่ได้คุกคามเรา

doesn't make us safe,

ไม่ได้ทำให้เราปลอดภัย

and that applies whether it's in Iraq

และนั่นใช้ได้ทั้งในกรณี อิรัก

or on the Internet.

หรือ บนอินเทอร์เน็ต

The Internet is not the enemy.

อินเทอร์เน็ตไม่ใช่ศัตรู

Our economy is not the enemy.

เศรษฐกิจของเราไม่ใช่ศัตรู

American businesses, Chinese businesses,

เศรษฐกิจของอเมริกา เศรษฐกิจของจีน

and any other company out there

และไม่ว่าจะเป็นบริษัทไหนๆ

is a part of our society.

ก็เป็นส่วนหนึ่งของสังคมของเรา

It's a part of our interconnected world.

มันเป็นส่วนหนึ่งของการเชื่อมต่อของเรากับโลก

There are ties of fraternity that bond us together,

มันมีเงื่อนแห่งภราดรภาพ ที่เกี่ยวคล้องเราไว้ด้วยกัน

and if we destroy these bonds

และถ้าเราทำลายความสัมพันธ์นั้นเสีย

by undermining the standards, the security,

โดยทำลายมาตราฐาน ความปลอดภัย

the manner of behavior,

วิถีแห่งพฤติกรรม

that nations and citizens all around the world

ที่ชาติและพลเมืองทั่วโลก

expect us to abide by.

คาดหวังให้เราเป็นที่พึ่งพิง

CA: But it's alleged that you've stolen

คริส: แต่มันมีการกล่าวหาว่า คุณได้ขโมย

1.7 million documents.

เอกสาร 1.7 ล้านฉบับ

It seems only a few hundred of them

ที่ผ่านมานี้ มันเหมือนว่าแค่ไม่กี่ร้อย

have been shared with journalists so far.

ที่ได้ถูกนำมาให้นักข่าว

Are there more revelations to come?

มันยังมีการเปิดโปงอะไรอีกหรือเปล่าครับ

ES: There are absolutely more revelations to come.

เอ็ด: มีการเปิดโปงอีกแน่นอนครับ

I don't think there's any question

ผมไม่คิดว่าคงไม่มีข้อกังขา

that some of the most important reporting

ว่ารายงานที่สำคัญบางส่วน

to be done is yet to come.

ที่จะถูกจัดทำกำลังจะตามมา

CA: Come here, because I want to ask you

คริส: มานี่หน่อยครับ เพราะผมอยากที่จะถามคุณ

about this particular revelation.

เกี่ยวกับการเปิดโปงนี้

Come and take a look at this.

มาดูนี่หน่อยครับ

I mean, this is a story which I think for a lot of the techies in this room

ผมหมายถึงว่า นี่เป็นเรื่องราวซึ่งผมคิดว่า คงจะเป็นเรื่องน่าตกใจที่สุด

is the single most shocking thing

สำหรับผู้เชี่ยวชาญหลายท่านในห้องนี้

that they have heard in the last few months.

ได้ยินในไม่กี่เดือนที่ผ่านมา

It's about a program called "Bullrun."

มันเกี่ยวกับโครงการที่เรียกว่า "บูรัน" (Bullrun)

Can you explain what that is?

คุณอธิบายให้เราฟังได้ไหมครับว่ามันคืออะไร

ES: So Bullrun, and this is again

เอ็ด: ครับนี่ก็อีก บูรัน

where we've got to thank the NSA for their candor,

เราต้องขอขอบคุณ NSA ในความตรงไปตรงมาของพวกเขา

this is a program named after a Civil War battle.

มันคือโครงการที่ตั้งชื่อตามการสู้รบในสงครามกลางเมือง

The British counterpart is called Edgehill,

กรณีแบบนี้ในอังกฤษถูกเรียกว่า เอ็ดจ์ฮิล (Edgehill)

which is a U.K. civil war battle.

ซึ่งก็คือการสู้รบในสงครามกลางเมือง ในสหราชอาณาจักร

And the reason that I believe they're named this way

และเหตุผลที่ผมเชื่อว่าพวกเขาตั้งชื่อแบบนี้

is because they target our own infrastructure.

ก็เพราะว่าพวกเขาตั้งเป้าไว้ที่โครงสร้างพื้นฐานของเรา

They're programs through which the NSA

พวกเขาจัดการผ่านสิ่งซึ่ง NSA

intentionally misleads corporate partners.

ตั้งใจทำให้ผู้ที่ให้ความร่วมมือไขว้เขว

They tell corporate partners that these

พวกเขาบอกกับผู้ที่ให้ความร่วมมือว่า

are safe standards.

นี่คือมาตราฐานความปลอดภัย

They say hey, we need to work with you

พวกเขาบอกว่า นี่ เราต้องทำงานกับคุณนะ

to secure your systems,

เพื่อที่จะปกป้องระบบของคุณ

but in reality, they're giving bad advice

แต่ในความเป็นจริง พวกเขากำลังให้คำแนะนำแย่ๆ

to these companies that makes them

กับบริษัทต่างๆ ที่ทำให้พวกเขา

degrade the security of their services.

ลดระดับความปลอดภัยของบริการของพวกเขา

They're building in backdoors that not only

พวกเขาสร้างมันขึ้นแบบแอบๆ ซ่อนๆ

the NSA can exploit,

นั่นไม่ใช่แค่ทำให้ NSA หาประโยชน์ได้เท่านั้น

but anyone else who has time and money

แต่ใครก็ตามผู้ซึ่งมีเวลาและเงิน

to research and find it

ในการสืบค้นและหามัน

can then use to let themselves in

สามารถที่จะใช้มันเพื่อให้ตัวเอง

to the world's communications.

เข้าไปในโลกของการสื่อสารได้

And this is really dangerous,

และนี่มันก็อันตรายมากๆ

because if we lose a single standard,

เพราะถ้าหากคุณเสียมาตราฐานใดไป

if we lose the trust of something like SSL,

ถ้าคุณเสียความเชื่อถือต่อสิ่งใด เช่น SSL

which was specifically targeted

ซึ่งถูกตั้งเป็นเป้าอย่างจงใจ

by the Bullrun program,

โดยโครงการบูรัน

we will live a less safe world overall.

เราจะอยู่ในโลกโดยรวมแล้วปลอดภัยน้อยลง

We won't be able to access our banks

เราจะไม่สามารถเข้าถึงธนาคารของเรา

and we won't be able to access commerce

และเราจะไม่สามารถที่จะเข้าถึงการค้าขาย

without worrying about people monitoring those communications

ได้โดยปราศจากความกังวล ว่าจะมีคนมาเฝ้ามองการสื่อสารเหล่านั้น

or subverting them for their own ends.

หรือทำลายมันจากปลายทางของพวกเขา

CA: And do those same decisions also potentially

คริส: แล้วการตัดสินใจเดียวกันนี้เป็นไปได้หรือไม่ว่า

open America up to cyberattacks

จะเปิดอเมริกาให้เผชิญกับการโจมตีทางไซเบอร์

from other sources?

จากแหล่งอื่น

ES: Absolutely.

เอ็ด: แน่นอนครับ

One of the problems,

หนึ่งในปัญหา

one of the dangerous legacies

หนึ่งในมรดกสุดอันตราย

that we've seen in the post-9/11 era,

ที่เราได้เห็นในยุคหลังเหตุการณ์ 9/11

is that the NSA has traditionally worn two hats.

ก็คือ NSA อยู่ในฐานะทีสวมหมวกสองใบ

They've been in charge of offensive operations,

พวกเขารับผิดชอบเรื่องจัดการการโจมตี

that is hacking,

ซึ่งก็คือการขโมยข้อมูล

but they've also been in charge of defensive operations,

แต่พวกเขายังมีความรับผิดขอบในเรื่อง จัดการการป้องกัน

and traditionally they've always prioritized

และตามปกติแล้ว พวกเขาลำดับความสำคัญ

defense over offense

ให้กับการป้องกันก่อนเสมอ

based on the principle

โดยยึดหลักการที่ว่า

that American secrets are simply worth more.

ความลับของอเมริกามีค่ามากกว่า

If we hack a Chinese business

ถ้าเราขโมยข้อมูลทางเศรษฐกิจของจีน

and steal their secrets,

และขโมยความลับของพวกเขา

if we hack a government office in Berlin

ถ้าเราขโมยข้อมูลรัฐบาลในเบอร์ลิน

and steal their secrets,

และขโมยความลัยของพวกเขา

that has less value to the American people

นั่นมีค่าน้อยกว่าคนอเมริกัน

than making sure that the Chinese

เมื่อเทียบกับการทำให้มั่นใจว่า

can't get access to our secrets.

จีนไม่สามารถที่จะเข้าถึงความลับของเราได้

So by reducing the security of our communications,

ดังนั้น ด้วยการลดความปลอดภัย ของการสื่อสารของเรา

they're not only putting the world at risk,

พวกเขาไม่ใช่แค่ทำให้โลกเราตกอยู่ในอันตราย

they're putting America at risk in a fundamental way,

พวกเรากำลังทำให้อเมริกาตกอยู่ในอันตรายด้วย ตามหลักแล้ว

because intellectual property is the basis,

เพราะว่าทรัพย์สินทางปัญญาเป็นพื้นฐาน

the foundation of our economy,

เป็นรากฐานของเศรษฐกิจเรา

and if we put that at risk through weak security,

และถ้าเราทำให้มันตกอยู่ในอันตราย ด้วยระบบความปลอดภัยที่อ่อนแอแล้ว

we're going to be paying for it for years.

เราก็จะต้องชดใช้ความเสียหายกันไปอีกนาน

CA: But they've made a calculation

คริส: แต่พวกเขาได้ทำการคำนวณแล้ว

that it was worth doing this

ว่ามันคุ้มที่จะทำแบบนี้

as part of America's defense against terrorism.

ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งในการป้องกันอเมริกา จากการก่อการร้าย

Surely that makes it a price worth paying.

แน่ล่ะว่านั่นมันคุ้มแล้วที่จะลงทุน

ES: Well, when you look at the results

เอ็ด: อืม เมื่อคุณมองไปยังผลลัพธ์

of these programs in stopping terrorism,

ของโครงการเหล่านี้ในการหยุดยั้งการก่อการร้าย

you will see that that's unfounded,

คุณจะเห็นว่านั่นมันยังไม่ถูกพบ

and you don't have to take my word for it,

และคุณไม่ต้องเชื่อผมก็ได้นะครับ

because we've had the first open court,

เพราะว่าเรามีศาลชั้นต้น

the first federal court that's reviewed this,

ศาลชั้นต้นของสหรัฐฯ ที่ตรวจตราสิ่งนี้

outside the secrecy arrangement,

ภายนอกการจัดการที่เป็นความลับ

called these programs Orwellian

เรียกโครงการเหล่านี้ว่า ออร์เวลเลี่ยน (Orwellian)

and likely unconstitutional.

และเป็นไปได้ว่ามันไม่เป็นไปตามกฎหมาย

Congress, who has access

รัฐสภาผู้มีสิทธิในการเข้าถึง

to be briefed on these things,

เพื่อทำการสรุปเรื่องเหล่านี้

and now has the desire to be,

และตอนนี้มีความคิดที่จะเป็น

has produced bills to reform it,

ได้ผลิตใบรับรองในการปฏิรูปมัน

and two independent White House panels

และผู้อภิปรายสองฝ่ายที่แยกกันเป็นเอกเทศของ ไวท์เฮาส์

who reviewed all of the classified evidence

ผู้ซึ่งตรวจดูหลักฐานที่เป็นความลับทางราชการทั้งหมด

said these programs have never stopped

บอกว่าโครงการเหล่านี้ไม่เคยถูกหยุด

a single terrorist attack

การโจมตีของผู้ก่อการร้ายได้สักครั้ง

that was imminent in the United States.

ซึ่งมันเป็นภยันตรายที่ใกล้เกิดในสหรัฐฯ

So is it really terrorism that we're stopping?

ดังนั้นนี่หรือคือการก่อการร้ายที่เรากำลังจะหยุดยั้ง

Do these programs have any value at all?

โครงการเหล่านี้มีค่าด้วยหรือ

I say no, and all three branches

ผมบอกว่าไม่ และทั้งสามสาขา

of the American government say no as well.

ของรัฐบาลอเมริกันบอกว่าไม่เช่นกัน

CA: I mean, do you think there's a deeper motivation

คริส: ผมหมายความว่า คุณคิดว่ามันมีแรงผลักดัน ที่ลึกซึ้งกว่านั้น

for them than the war against terrorism?

สำหรับพวกเขา มากกว่าที่แค่สงครามต้านการก่อการ้ายหรือเปล่า

ES: I'm sorry, I couldn't hear you, say again?

เอ็ด: ขอโทษครับ ผมไม่ได้ยินครับ พูดอีกทีได้ไหมครับ

CA: Sorry. Do you think there's a deeper motivation

คริส: ขอโทษด้วยครับ คุณคิดว่ามันมีแรงผลักดัน ที่ลึกซึ้งกว่านั้น

for them other than the war against terrorism?

สำหรับพวกเขา มากกว่าที่แค่สงครามต้านการก่อการ้ายหรือเปล่า

ES: Yeah. The bottom line is that terrorism

เอ็ด: ครับ ที่สำคัญก็คือว่าการก่อการร้าย

has always been what we in the intelligence world

เป็นสิ่งที่พวกเราใจโลกของหน่วยข่าวกรอง

would call a cover for action.

เรียกกันว่า การปิดบังการกระทำ

Terrorism is something that provokes

การก่อการร้ายเป็นอะไรบางอย่างที่ยุยั่ว

an emotional response that allows people

การโต้ตอบโดยใช้อารมณ์ซึ่งจะทำให้ผู้คน

to rationalize authorizing powers and programs

ตัดสินใจให้อำนาจกับหน่วยงานรัฐและโครงการ

that they wouldn't give otherwise.

ซึ่งถ้าไม่เป็นเช่นนี้พวกเขาคงไม่ทำ

The Bullrun and Edgehill-type programs,

โครงการแบบ เดอะ บูรัน และ เอดจ์ฮิล

the NSA asked for these authorities

NSA ขอหน่วยงานรัฐเหล่านี้

back in the 1990s.

ย้อนกลับไปในยุค 1990

They asked the FBI to go to Congress and make the case.

พวกเขาขอ เอฟบีไอ ให้ไปยังรัฐสภาและยื่นเรื่อง

The FBI went to Congress and did make the case.

เอฟบีไอ ไปที่รัฐสภาและได้ยื่นเรื่องจริงๆ

But Congress and the American people said no.

แต่รัฐสภาและคนอเมริกันบอกว่าไม่

They said, it's not worth the risk to our economy.

พวกเขาบอกว่า มันไม่คุ้มนะที่จะเอาเศรษฐกิจเราไปเสี่ยง

They said it's worth too much damage

พวกเขาบอกว่า เกิดความเสียหายมามากเกินไปแล้ว

to our society to justify the gains.

ในสังคมของเรา เกินกว่าจะพิสูจน์ให้เห็นถึงสิ่งที่ได้เปรียบ

But what we saw is, in the post-9/11 era,

แต่ที่พวกเราเห็นคือ เหตุการณ์หลังยุค 9/11

they used secrecy and they used the justification of terrorism

พวกเขาใช้ความลับและพวกเขาก็ใช้ การพิสูจน์เกี่ยวกับการก่อการร้าย

to start these programs in secret

เพื่อที่จะตั้งโครงการเหล่านี้เป็นความลับ

without asking Congress,

โดยไม่ได้บอกรัฐสภา

without asking the American people,

โดยไม่บอกกับคนอเมริกา

and it's that kind of government behind closed doors

และมันก็เหมือนกับรัฐบาลอยู่หลังประตูที่ปิด

that we need to guard ourselves against,

ซึ่งเราต้องการที่จะป้องกันตัวเราเองจากมัน

because it makes us less safe,

เพราะมันทำให้เราปลอดภัยน้อยลง

and it offers no value.

และมันก็ไม่ได้ให้คุณค่าอะไรด้วย

CA: Okay, come with me here for a sec,

คริส: เอาล่ะ มานี่กับผมสักเดี๋ยวนะครับ

because I've got a more personal question for you.

เราพว่าผมมีคำถามส่วนตัวอีกสำหรับคุณ

Speaking of terror,

พูดถึงก่อการร้าย

most people would find the situation you're in right now

คนส่วนใหญ่จะพบสถาณะการณ์ที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้

in Russia pretty terrifying.

ในรัสเซีย น่ากลัวทีเดียว

You obviously heard what happened,

คุณได้ยินมาแน่ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

what the treatment that Bradley Manning got,

ว่า แบรดลี แมนนิง (Bradley Manning) ได้รับการปฎิบัติอย่างไร

Chelsea Manning as now is,

เชลซี แมนนิง (Chelsea Manning) ในตอนนี้

and there was a story in Buzzfeed saying that

และมีเรื่องใน บัซฟีด (Buzzfeed) ที่บอกว่า

there are people in the intelligence community

มีคนในวงการหน่วยข่าวกรอง

who want you dead.

ผู้ซึ่งอยากให้คุณตาย

How are you coping with this?

คุณจะทำใจกับสิ่งนี้ได้อย่างไร

How are you coping with the fear?

คุณจะจัดการกับความกลัวนี้ได้อย่างไร

ES: It's no mystery

เอ็ด: มันไม่ใช่เรื่องลึกลับ

that there are governments out there that want to see me dead.

ที่มีรัฐบาลข้างนอกนั่นที่ต้องการจะเห็นผมตาย

I've made clear again and again and again

ผมได้พูดไว้อย่างชัดเจนครั้งแล้วครั้งเล่า

that I go to sleep every morning

ว่าทุกๆ เช้าผมจะนอน

thinking about what I can do for the American people.

คิดว่าผมจะทำอะไรได้บ้างเพื่อคนอเมริกัน

I don't want to harm my government.

ผมไม่ต้องการที่จะทำร้ายรัฐบาลของผม

I want to help my government,

ผมอยากที่จะช่วยรัฐบาลของผม

but the fact that they are willing to

แต่เหตุที่พวกเขาประสงค์ที่จะ

completely ignore due process,

เพิกเฉยกระบวนการที่เกี่ยวข้องอย่างสมบูรณ์

they're willing to declare guilt

พวกเขาประสงค์ที่จะเปิดเผยความผิด

without ever seeing a trial,

โดยไม่แม้จะให้มันเกิดการพิจารณาคดี

these are things that we need to work against

มันมีสิ่งที่พวกเราต้องร่วมมีอกัน

as a society, and say hey, this is not appropriate.

ในฐานะคนในสังคม และบอกว่า เฮ้ย นี่มันไม่เหมาะสมนะ

We shouldn't be threatening dissidents.

เราไม่ควรจะเป็นผู้เห็นต่างที่ถูกข่มขู่

We shouldn't be criminalizing journalism.

พวกเราไม่ควรที่จะเป็นนักหนังสือพิมพ์โจร

And whatever part I can do to see that end,

และไม่ว่าด้วยฐานะใดที่ผมจะทำได้ เพื่อให้สิ่งนั้นสิ้นสุด

I'm happy to do despite the risks.

ผมยินดีที่จะทำแม้ว่ามันจะเสี่ยงก็ตาม

CA: So I'd actually like to get some feedback

คริส: ผมอยากจะได้เสียงตอบรับ

from the audience here,

จากผู้ชมทางนี้

because I know there's widely differing reactions

เพราะผมรู้ว่ามันมีกระแสตอบโต้ที่แตกต่างกันในวงกว้าง

to Edward Snowden.

ต่อ เอ็ดเวอร์ด สโนว์เดน

Suppose you had the following two choices, right?

คาดว่าคุณมีสองตัวเลือกดังต่อไปนี้ใช่ไหมครับ

You could view what he did

คุณสามารถมองสิ่งที่เขาทำลงไป

as fundamentally a reckless act

เป็นการกระทำที่แสนจะบ้าบิ่น

that has endangered America

ซึ่งทำให้อเมริการตกอยู่ในอันตราย

or you could view it as fundamentally a heroic act

หรือคุณอาจมองว่ามันเป็นการกระทำเยี่ยงวีรบุรุษ

that will work towards America and the world's

ที่จะนำสิ่งดีๆ ที่ยั่งยืน

long-term good?

มาสู่อเมริกาและโลก

Those are the two choices I'll give you.

นั่นเป็นสองตัวเลือกที่ผมจะมอบให้กับคุณ

I'm curious to see who's willing to vote with

ผมอยากจะรู้ว่าใครอยากจะลงคะแนน

the first of those,

ให้กับตัวเลือกแรก

that this was a reckless act?

ที่ว่ามันเป็นการกระทำที่บ้าบิ่นครับ

There are some hands going up.

มีคนยกมืออยู่บ้าง

Some hands going up.

มีคนยกมือบ้าง

It's hard to put your hand up

มันค่อนข้างจะยกมือยากนะครับ

when the man is standing right here,

เมื่อเจ้าตัวมายืนอยู่ตรงนี้

but I see them.

แต่ผมก็เห็นนะครับ

ES: I can see you. (Laughter)

เอ็ด: ผมก็เห็นคุณครับ (เสียงหัวเราะ)

CA: And who goes with the second choice,

คริส: แล้วใครเลือกตัวเลือกที่สองครับ

the fundamentally heroic act?

การกระทำที่เป็นดั่งวีรบุรุษ

(Applause) (Cheers)

(เสียงปรบมือ) (เสียงเชียร์)

And I think it's true to say that there are a lot of people

และผมคิดว่ามันจริงที่จะบอกว่า มีคนมากมาย

who didn't show a hand and I think

ที่ไม่ได้ยกมือและผมคิดว่า

are still thinking this through,

พวกเขายังคงคิดอยู่

because it seems to me that the debate around you

เพราะว่าสำหรับผมแล้ว การโต้เถึยงรอบๆ ตัวคุณ

doesn't split along traditional political lines.

ไม่ได้ถูกแบ่งตามเส้นแบ่งทางการเมืองที่อยู่ในแบบแผน

It's not left or right, it's not really about

มันไม่ใช่ซ้ายหรือขวา มันไม่ได้เกี่ยวกับว่า

pro-government, libertarian, or not just that.

สนับสนุนรัฐบาล เป็นแนวคิดอิสรนิยม หรือไม่ใช่อะไรอย่างนั้น

Part of it is almost a generational issue.

ส่วนหนึ่งของมันเกือบจะเป็นเรื่องอุบัติใหม่

You're part of a generation that grew up

คุณเป็นส่วนหนึ่งของยุคที่กำลังเติบโตขึ้น

with the Internet, and it seems as if

ท่ามกลางอินเทอร์เน็ต และมันราวกับว่า

you become offended at almost a visceral level

ถ้าคุณรู้สึกต่อต้านต่อสิ่งที่เกือบจะเป็นแก่นสำคัญ

when you see something done

เมื่อคุณเห็นอะไรบางอย่างดำเนินการเสร็จสิ้น

that you think will harm the Internet.

ที่คุณคิดว่าจะเป็นอันตรายต่ออินเทอร์เน็ต

Is there some truth to that?

มีอะไรจริงเกี่ยวกับมันบ้างครับ

ES: It is. I think it's very true.

เอ็ด: ครับ ผมคิดว่ามันจริงมากๆ

This is not a left or right issue.

นี่มันไม่ใช่การเลือกข้างซ้ายหรือขวา

Our basic freedoms, and when I say our,

อิสรภาพพื้นฐานของเรา และเมื่อผมบอกว่าเรา

I don't just mean Americans,

ผมไม่ได้หมายถึงแค่อเมริกา

I mean people around the world,

ผมหมายถึงคนทั่วโลก

it's not a partisan issue.

มันไม่ใช่ปัญหาของพวกใดพวกหนึ่ง

These are things that all people believe,

มันเป็นสิ่งที่ทุกๆ คนเชื่อ

and it's up to all of us to protect them,

และมันขึ้นอยู่กับเราทุกคนที่จะปกป้องพวกมัน

and to people who have seen and enjoyed

และสำหรับผู้คนที่ได้เห็นและได้ผลประโยชน์

a free and open Internet,

จากอินเทอร์เน็ตที่เปิดกว้างเสรี

it's up to us to preserve that liberty

มันขึ้นอยู่กับเราที่จะรักษาเสรีภาพนั้น

for the next generation to enjoy,

สำหรับคนรุ่นต่อๆ ไปให้ได้รับประโยชน์จากมัน

and if we don't change things,

และถ้าเราไม่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง

if we don't stand up to make the changes

ถ้าเราไม่ลุกขึ้นเพื่อความเปลี่ยนแปลง

we need to do to keep the Internet safe,

เราจะต้องทำเพื่อยังคงทำให้อินเทอร์เน็ตปลอดภัย

not just for us but for everyone,

ไม่ใช่แค่สำหรับเรา แต่สำหรับทุกคน

we're going to lose that,

เรากำลังจะสูญเสียมัน

and that would be a tremendous loss,

และนั่นก็อาจเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่

not just for us, but for the world.

ไม่ใช่แค่สำหรับเรา แต่สำหรับโลกของเรา

CA: Well, I have heard similar language recently

คริส: ครับ ผมได้ยินอะไรคล้ายๆ กันเมื่อไม่นานมานี้

from the founder of the world wide web,

จากผู้ก่อตั้ง เวอร์ ไวด์ เว็บ (world wide web; www)

who I actually think is with us, Sir Tim Berners-Lee.

ผู้ซึ่งผมคิดว่าอยู่กับเราด้วย เซอร์ ทิม เบอร์เนอร์-ลี (Sir Tim Berners-Lee)

Tim, actually, would you like to come up and say,

ทิม ครับ เชิญคุณขึ้นมาและพูดได้ไหมครับ

do we have a microphone for Tim?

มีไมโครโฟนให้ ทิม ไหมครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Tim, good to see you. Come up there.

ทิม ดีใจที่ได้พบคุณครับ เชิญทางนี้ครับ

Which camp are you in, by the way,

จะว่าไป คุณอยู่ค่ายไหนครับ

traitor, hero? I have a theory on this, but --

กบฎ หรือวีรบุรุษ ผมมีทฤษฎีอยู่แต่ว่า --

Tim Berners-Lee: I've given much longer

ทิม เบอร์เนอร์-ลี: ผมได้ให้คำตอบแบบยาวๆ

answers to that question, but hero,

ต่อคำถามนั้นมาแล้ว ซึ่งก็คือ วีรบุรุษครับ

if I have to make the choice between the two.

ถ้าผมจะต้องทำการเลือกระหว่างสองตัวเลือกนั้น

CA: And Ed, I think you've read

คริส: และเอ็ด ผมคิดว่าคุณได้อ่าน

the proposal that Sir Tim has talked about

ข้อเสนอที่เซอร์ ทิม ได้พูดถึงไปแล้ว

about a new Magna Carta to take back the Internet.

เกี่ยวกับ แมคนา คาตา ฉบับใหม่ ที่ขอคืนอำนาจทางอินเทอร์เน็ต

Is that something that makes sense?

มันเป็นอะไรที่เป็นเหตุเป็นผมหรือเปล่าครับ

ES: Absolutely. I mean, my generation, I grew up

เอ็ด: แน่นอนครับ ผมหมายถึง ยุคของผม ผมได้เติบโตขึ้น

not just thinking about the Internet,

ไม่ใช่เพียงคิดถึงอินเทอร์เน็ต

but I grew up in the Internet,

แต่เติบโตขึ้นในโลกอินเทอร์เน็ต

and although I never expected to have the chance

และแม้ว่าผมจะไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาส

to defend it in such a direct and practical manner

ได้ป้องกันมันในรูปแบบที่ตรงไปตรงมาแบบนี้

and to embody it in this unusual,

และทำให้มันเป็นรูปเป็นร่างในแบบที่ไม่ปกติ

almost avatar manner,

แทบจะเป็นไปในแบบตัวแทนเสมือนจริง

I think there's something poetic about the fact that

ผมคิดว่ามันเป็นความงามอย่างกวีแบบหนึ่ง

one of the sons of the Internet

ที่ลูกหม้ออินเทอร์เน็ตคนหนึ่ง

has actually become close to the Internet

ใกล้ชิดกับอินเทอร์เน็ตมากขึ้น

as a result of their political expression.

ด้วยผลแห่งการแสดงออกทางการเมืองของพวกเขา

And I believe that a Magna Carta for the Internet

และผมเชื่อว่า แมคนา คาตา สำหรับอินเทอร์เน็ต

is exactly what we need.

เป็นสิ่งที่เราต้องการจริงๆ

We need to encode our values

เราต้องการที่จะถอดรหัสคุณค่าของเรา

not just in writing but in the structure of the Internet,

ไม่ใช่เพียงแค่เป็นลายลักษณ์อักษร แต่ในโครงสร้างของอินเทอร์เน็ตด้วย

and it's something that I hope,

และมันเป็นอะไรที่ผมหวัง

I invite everyone in the audience,

ผมขอเชิญผู้ชมทุกคน

not just here in Vancouver but around the world,

ไม่ใช่แค่ในแวนคูเวอร์นี้ แต่ทุกแห่งทั่วโลก

to join and participate in.

เพื่อเข้าร่วมและมามีส่วนร่วมครับ

CA: Do you have a question for Ed?

คริส: มีคำถามสำหรับเอ็ดไหมครับ

TBL: Well, two questions,

ทิม: ครับ สองคำถามครับ

a general question —

คำถามทั่วๆ ไป --

CA: Ed, can you still hear us?

คริส: คริส ยังได้ยินพวกเราอยู่ไหมครับ

ES: Yes, I can hear you. CA: Oh, he's back.

เอ็ด: ครับ ได้ยินครับ คริส: โอ้ กลับมาแล้วครับ

TBL: The wiretap on your line

ทิม: สายดักฟังทางคุณ

got a little interfered with for a moment.

ถูกรบกวนกระมังครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

ES: It's a little bit of an NSA problem.

เอ็ด: เป็นปัญหานิดหน่อยสำหรับ NSA

TBL: So, from the 25 years,

ทิม: ครับ เป็นเวลา 25 ปี

stepping back and thinking,

ลองย้อนกลับไปคิดแล้ว

what would you think would be

อะไรที่คุณคิดว่า

the best that we could achieve

อะไรที่อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เราได้

from all the discussions that we have

จากการอภิปรายทั้งหมดนี้

about the web we want?

เกี่ยวกับเว็บที่เราต้องการ

ES: When we think about

เอ็ด: เมื่อผมคิดถึงว่า

in terms of how far we can go,

เราจะไปได้ไกลแค่ไหน

I think that's a question that's really only limited

ผมคิดว่านั่นเป็นคำถามที่จะถูกจำกัด

by what we're willing to put into it.

แค่ด้วยสิ่งที่เราต้องการจะใส่ลงไป

I think the Internet that we've enjoyed in the past

ผมคิดว่าอินเทอร์เน็ตที่เราได้รับประโยชน์ในอดีต

has been exactly what we as not just a nation

เป็นในแบบที่เรา ซึ่งไม่ใช่แค่ชาติของเรา

but as a people around the world need,

แต่ทุกคนทั่วโลกต้องการจริงๆ

and by cooperating, by engaging not just

และด้วยความร่วมมือ ด้วยการเข้ามามีส่วนร่วม

the technical parts of society,

ไม่ใช่แค่ในส่วนทางเทคนิค

but as you said, the users,

แต่อย่างที่คุณบอกคือ ผู้ใช้

the people around the world who contribute

คนทั่วโลกที่ได้เข้ามามีส่วน

through the Internet, through social media,

ผ่านอินเทอร์เน็ต ผ่านทางโซเชียลมีเดีย

who just check the weather,

ผู้ซึ่งแค่ตรวจดูพยากรณ์อากาศ

who rely on it every day as a part of their life,

ผู้ซึ่งพึ่งพามันทุกวัน เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน

to champion that.

เพื่อที่จะปกป้องมัน

We'll get not just the Internet we've had,

เราจะไม่ได้แค่อินเทอร์เน็ตที่เราต้องการ

but a better Internet, a better now,

แต่เป็นอินเทอร์เน็ตที่ดีกว่าเดิม

something that we can use to build a future

อะไรบางอย่างที่เราสามารถใช่สร้างอนาคตของเรา

that'll be better not just than what we hoped for

ที่จะเป็นอะไรที่ดีขึ้น ไม่ใช่แค่ในสิ่งที่เราหวัง

but anything that we could have imagined.

แต่ในสิ่งอื่นๆ ที่เราได้วาดฝันเอาไว้ด้วย

CA: It's 30 years ago that TED was founded, 1984.

คริส: 30 ปีมาแล้วที่ TED ได้ถูกก่อตั้งขึ้น ในปี 1984

A lot of the conversation since then has been

การสนทนามากมายจากตอนนั้น

along the lines that

เป็นไปในทำนองว่า

actually George Orwell got it wrong.

ที่จริง จอร์ช ออร์เวล (George Orwell) นั่นคิดผิด

It's not Big Brother watching us.

มันไม่ใช่ พี่เบิ้ม (Big Brother) นั้นเฝ้าดูเราอยู่

We, through the power of the web,

เรา ด้วยอำนาจของเว็บ

and transparency, are now watching Big Brother.

และความโปร่งใส กำลังเฝ้ามองพี่เบิ้มอยู่ในตอนนี้

Your revelations kind of drove a stake

การเปิดโปงของคุณเป็นการยกระดับเดิมพัน

through the heart of that rather optimistic view,

ผ่านใจของผู้ที่ค่อนข้างจะมองโลกในแง่ดี

but you still believe there's a way of doing something

แต่คุณยังเชื่อว่า มันยังมีหนทางที่จะทำอะไรบางอย่าง

about that.

เกี่ยวกับมัน

And you do too.

และคุณก็ทำซะด้วย

ES: Right, so there is an argument to be made

เอ็ด: ครับ จะต้องมีการถกเถียงกัน

that the powers of Big Brother have increased enormously.

ว่าอำนาจของพี่เบิ้มได้เพิ่มขึ้นอยากมหาศาล

There was a recent legal article at Yale

เมื่อไม่นานมานี้มีบทความทางกฎหมายที่เยล (Yale)

that established something called the Bankston-Soltani Principle,

ที่ก่อตั้งสิ่งหนึ่งซึ่งเรียกว่า "หลักการแบงค์สตัน-โซลทานิ" (the Bankston-Soltani Principle)

which is that our expectation of privacy is violated

ซึ่งก็คือสิ่งที่เราคาดไว้เรื่องล่วงละเมิดความเป็นส่วนตัว

when the capabilities of government surveillance

เมื่อความสามารถในการตรวจตราของรัฐบาล

have become cheaper by an order of magnitude,

แย่ลงเมื่อดูตามลำดับความสำคัญ

and each time that occurs, we need to revisit

และทุกครั้งที่มันเกิดขึ้น เราต้องการการกลับเข้าไปใหม่

and rebalance our privacy rights.

และปรับสมดุลสิทธิในความเป็นส่วนตัวของเรา

Now, that hasn't happened since

ทีนี้ นั่นมันไม่ได้เกิดขึ้น

the government's surveillance powers

ตั้งแต่อำนาจการตรวจตราของรัฐบาล

have increased by several orders of magnitude,

ถูกปรับเพิ่มลำดับความสำคัญขึ้น

and that's why we're in the problem that we're in today,

และนั่นเป็นเหตุว่าทำไม เราเผชิญอยู่กับปัญหาดั่งที่เป็นอยู่ตอนนี้

but there is still hope,

แต่มันยังคงมีหวังครับ

because the power of individuals

เพราะอำนาจของปัจเจกชน

have also been increased by technology.

ได้เพิ่มมากขึ้นด้วยเทคโนโลยี

I am living proof

ผมคือหลักฐานที่มีลมหายใจ

that an individual can go head to head

ซึ่งบอกว่าคนๆ หนึ่งสามารถประมือ

against the most powerful adversaries

กับคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังมากที่สุด

and the most powerful intelligence agencies

และหน่วยข่าวกรองที่มีอำนาจมากที่สุด

around the world and win,

ทั่วโละ และเป็นผู้ชนะ

and I think that's something

และผมคิดว่านั่นเป็นอะไรบางอย่าง

that we need to take hope from,

ที่เราต้องยึดเอาเป็นขวัญกำลังใจ

and we need to build on

และเราต้องยึดเป็นหลักมั่น

to make it accessible not just to technical experts

เพื่อจะทำให้มันเข้าถึงได้ ไม่ใช่แค่สำหรับผู้เชี่ยวชาญทางเทคนิค

but to ordinary citizens around the world.

แต่สำหรับพลเมืองทั่วโลก

Journalism is not a crime,

การสื่อสารมวลชนไม่ใช่การก่ออาชญากรรม

communication is not a crime,

การสื่อสารไม่ใช่การก่ออาชญากรรม

and we should not be monitored in our everyday activities.

และกิจกรรมประจำวันของพวกเราไม่ควรที่จะถูกติดตาม

CA: I'm not quite sure how you shake the hand of a bot,

คริส: ผมไม่ค่อยแน่ใจว่า คุณจะจับมือกับหุ่นยนต์ได้อย่างไร

but I imagine it's, this is the hand right here. TBL: That'll come very soon.

แต่ผมคิดว่านี่แหละครับ ตรงนี้คือมือครับ ทิม: นั่นคงจะมาในเร็วๆ นี้แหละ

ES: Nice to meet you,

เอ็ด: ยินดีที่ได้พบคุณครับ

and I hope my beam looks as nice

และผมหวังว่าภาพของผมที่ถ่ายทอดไปจะดูดี

as my view of you guys does.

พอๆ กับที่ผมเห็นภาพพวกคุณนะครับ

CA: Thank you, Tim.

คริส: ขอบคุณ ทิม

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I mean, The New York Times recently called for an amnesty for you.

ผมหมายถึงว่า เดอะ นิวยอร์ค ไทม์ (The New York Times) ยื่นขอนิรโทษกรรมให้กับคุณ

Would you welcome the chance to come back to America?

คุณจะเปิดรับโอกาสในการกลับมายังอเมริกาไหมครับ

ES: Absolutely. There's really no question,

เอ็ด: แน่นอนครับ นั่นไม่ต้องถามเลย

the principles that have been the foundation

หลักการที่เป็นพื้นฐาน

of this project

ของโครงการนี้

have been the public interest

คือความสนใจของสังคม

and the principles that underly

และหลักการที่สำคัญ

the journalistic establishment in the United States

ต่อการก่อตั้งสื่อสารมวลชนในสหรัฐอเมริกา

and around the world,

และที่อื่นๆ ทั่วโลก

and I think if the press is now saying,

และผมคิดว่าถ้าสื่อพูดกันตอนนี้ว่า

we support this,

เราสนับสนุนสิ่งนี้

this is something that needed to happen,

นี่มันเป็นอะไรบางอย่างที่จำเป็นต้องเกิดขึ้น

that's a powerful argument, but it's not the final argument,

มันเป็นการโต้แย้งที่ทรงพลัง แต่มันไม่ใช่การโต้เถียงครั้งสุดท้าย

and I think that's something that public should decide.

และผมคิดว่านั่นเป็นอะไรบางอย่างที่สังคมควรจะตัดสิน

But at the same time,

แต่ในเวลาเดียวกัน

the government has hinted that they want

รัฐบาลได้บอกใบ้ว่าพวกเขาต้องการ

some kind of deal,

การต่อรองอะไรบางอย่าง

that they want me to compromise

ที่วพกเขาต้องการให้ผมประนีประนอม

the journalists with which I've been working,

กับนักข่าว ซึ่งผมก็ได้ทำอยู่

to come back,

เพื่อที่จะได้กลับไป

and I want to make it very clear

และผมต้องการที่จะทำให้มันชัดเจน

that I did not do this to be safe.

ว่าผมไมไ่ด้ทำไปเพื่อหวังจะปลอดภัย

I did this to do what was right,

ผมทำสิ่งนี้เพื่อจะทำสิ่งที่ถูกต้อง

and I'm not going to stop my work

และผมจะไม่หยุดทำงานชิ้นนี้

in the public interest

ในความสนใจของสังคม

just to benefit myself.

แค่จะเป็นประโยชน์ต่อตัวผมเอง

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

CA: In the meantime,

คริส: ในตอนนี้

courtesy of the Internet and this technology,

ด้วยความเอื้ออาทรจากอินเทอร์เน็ตและเทคโนโลยี

you're here, back in North America,

คุณอยู่ตรงนี้ กลับมายังอเมริกาเหนือ

not quite the U.S., Canada, in this form.

ไม่ค่อยจะใช่ อเมริกา แต่เป็นแคนาดา ในรูปแบบนี้

I'm curious, how does that feel?

ผมสงสัยจังครับ ว่ารู้สึกอย่างไร

ES: Canada is different than what I expected.

เอ็ด: แคนาดาต่างไปจากที่ผมคิดครับ

It's a lot warmer.

มันอุ่นกว่ามากเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

CA: At TED, the mission is "ideas worth spreading."

คริส: ที่ TED ปณิธานของเราคือ "ความคิดที่ควรค่าต่อการเผยแพร่"

If you could encapsulate it in a single idea,

ถ้าคุณจะสามารถสรุปมันออกมาเป็นแนวคิดหนึ่ง

what is your idea worth spreading

อะไรคือความคิดที่คุณว่าน่าเผยแพร่

right now at this moment?

ตอนนี้เลย

ES: I would say the last year has been a reminder

เอ็ด: ผมจะบอกว่า ปีที่แล้วเป็นบันทึก

that democracy may die behind closed doors,

ที่ว่าประชาธิปไตยอาจสิ้นอยู่ในห้องปิดตาย

but we as individuals are born

แต่เราผู้ซึ่งเป็นปัจเจกชนได้ถือกำเนิด

behind those same closed doors,

ภายหลังประตูของห้องปิดตายนั้น

and we don't have to give up

และเราไม่จำเป็นต้องยอมเสีย

our privacy to have good government.

ความเป็นส่วนตัวของเราให้กับรัฐบาลที่ดี

We don't have to give up our liberty

เราไม่จำเป็นที่จะต้องสละสิทธิขั้นพื้นฐานของเรา

to have security.

เพื่อที่จะได้มาซึ่งสวัสดิภาพ

And I think by working together

และผมคิดว่า ด้วยการร่วมมือกัน

we can have both open government

เราสามารถที่จะมีได้ทั้งรัฐบาลเปิดเผย

and private lives,

และชีวิตที่เป็นส่วนตัว

and I look forward to working with everyone

และผมก็ตั้งตารอที่จะได้ร่วมมือกับทุกๆ คน

around the world to see that happen.

ทั่วโลก เพื่อที่จะได้เห็นมันเกิดขึ้นครับ

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

CA: Ed, thank you.

คริส: เอ็ด ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)