How American and Chinese values shaped the coronavirus response | Huang Hung

Transcriber: Joseph Geni Reviewer: Camille Martínez

Translator: Yada Sattarujawong Reviewer: Nuchpraweepawn Saleeon

Helen Walters: Huang, it's so good to see you.

คุณหวง ดีใจที่ได้เจอค่ะ

Thank you for joining us. How's your 2020 been?

ขอบคุณที่สละเวลานะคะ ปี 2020 นี้เป็นอย่างไรบ้างคะ

Huang Hung: My 2020 started totally normal.

ปี 2020 ของฉันเริ่มต้นอย่างปกติทุกอย่างค่ะ

In January, I went to Paris,

เดือนมกราคม ฉันไปปารีส

did my interview for the fashion week there,

ไปให้สัมภาษณ์ ในเทศกาลแฟชั่นวีค

came back to Beijing on January 22nd,

กลับปักกิ่งในวันที่ 22 มกราคม

and finding things a little bit tense

และพบว่าสถานการณ์ตึงเครียด

because there were a lot of rumors.

เพราะมีข่าวลือหลายอย่าง

Having lived through SARS,

แต่เพราะเคยผ่านการระบาดของโรคซาร์สมาแล้ว

I wasn't that concerned.

ฉันเลยไม่กังวลมากนัก

And on the 23rd, I had a friend of mine from New York come to my house

วันที่ 23 เพื่อนของฉันมาเยี่ยมจากนิวยอร์ค

who had a flu,

เขามีไข้หวัด

and we had dinner together,

เราทานข้าวเย็นด้วยกัน

and another friend who came,

เพื่อนอีกคนที่มาทานข้าวด้วย

who left the next day for Australia for vacation on an airplane.

ขึ้นเครื่องไปพักผ่อน ที่ออสเตรเลียในวันรุ่งขึ้น

So we were not taking this terribly seriously

ดังนั้นเราจึงไม่ได้คิดมากกับไวรัสครั้งนี้

until there was a lockdown.

จนกระทั่งมีการปิดกั้นการเข้าออกเมือง

HW: And we've seen that echo around the world.

เราก็ได้เห็นสถานการณ์แบบเดียวกันนี้ทั่วโลก

I think still some people find it hard to understand the magnitude

ฉันคิดว่าบางคนอาจไม่เข้าใจระดับความเข้มข้น

of some of the measures that China took.

ของมาตราการที่จีนใช้

I mean -- what else are we missing about China's response in all of this?

หมายความว่า จีนมีวิธีรับมือ กับโรคอย่างไรบ้าง ที่เรายังไม่ทราบ

HH: You know, historically,

ที่จริงแล้ว จากประวัติศาสตร์

we're just two very different countries

เราทั้งสองประเทศมีความแตกต่างกันมาก

in terms of culture and history.

ทั้งในด้านวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์

I mean, these are two completely different human experiences for its people.

ฉันหมายถึงว่า เราต่างก็มีประสบการณ์ในอดีต ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

So, for China,

สำหรับประเทศจีน

when the lockdown happens,

เมื่อเกิดการปิดเมือง

people are OK.

ผู้คนยอมรับได้

People are OK with it,

ประชาชนยอมรับได้กับเรื่องนี้

because they think that's what a good parent should do.

เพราะพวกเขาคิดว่านี่เป็นสิ่งที่พ่อแม่ที่ดี ควรกระทำ

You know, if a kid gets sick,

เหมือนว่าเด็กคนหนึ่งป่วย

you put him in the other room,

คุณก็พาเขาไปนอนอีกห้อง

and you lock him up and make sure that the other kids don't get sick.

เพื่อให้แน่ใจว่าเด็กคนอื่น ๆ จะไม่ป่วยไปด้วย

And they expect that out of the government.

ประชาชนคาดหวังการจัดการ ในลักษณะเดียวกันจากรัฐบาล

But when it is outside of China, from America, it becomes a huge issue

แต่พอเป็นประเทศอื่น ๆ ที่ไม่ใช่จีน ในสหรัฐอเมริกา เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่

of the right political thing to do

เป็นประเด็นเรื่องความถูกต้องทางการเมือง

and whether it's infringing on personal freedom.

และเป็นการละเมิดเสรีภาพส่วนบุคคลหรือไม่

So the issues that you have to deal with in a democratic society

เพราะฉะนั้นปัญหาที่ต้องรับมือ ในสังคมประชาธิปไตย

are issues that one does not have to deal with in China.

เป็นสิ่งที่เราไม่ต้องรับมือกันในประเทศจีน

I have to say that there's a word in Chinese

ฉันอยากเล่าให้ฟังว่า มีคำหนึ่งในภาษาจีน

that doesn't exist in any other language,

ที่ไม่ปรากฏในภาษาอื่น

and the word is called "guāi."

คือคำว่า "ก๊วย" ( guāi )

It is what you call a kid

เป็นคำที่เราใช้เรียกเด็ก ๆ

who listens to his or her parents.

ที่เชื่อฟังพ่อแม่ของเขา

So I think, as a people, we are very "guāi."

ฉันคิดว่า ในฐานะประชาชน คนจีนเป็นเด็กดี

We have this sort of authoritarian figure

เรามีผู้มีอำนาจสั่งการ

that Chinese always look up to,

ที่ชาวจีนเคารพเชื่อใจ

and they do expect the government to actually take the actions,

พวกเขาคาดหวังให้รัฐลงมือจัดการกับปัญหา

and they will deal with it.

และพวกเขาจะยอมปฏิบัติตาม

However much suffering there is,

ไม่ว่าจะต้องลำบากมากแค่ไหน

they feel that, OK, if big brother says that this has to be done,

พวกเรารู้สึกว่า ถ้าพี่ใหญ่บอกว่า เราต้องทำให้สำเร็จ

then it must be done.

ดังนั้นเราก็ต้องทำให้มันสำเร็จ

And that really defines China as a separate mentality,

และนี่คือนิยามของประเทศจีน ในฐานะที่มีทัศนคติที่แตกต่าง

Chinese has a separate mentality,

ชาวจีนมีวิธีคิดในรูปแบบที่แตกต่าง

as, say, people in Europe and America.

จากผู้คนในยุโรปหรืออเมริกา

HW: That sense of collective responsibility

ความมีสำนึกรับผิดชอบร่วมกัน

sometimes feels a little absent from this culture.

บางครั้งเราก็รู้สึกว่า มันหายไปจากวัฒนธรรมของเรา

At the same time, there are, I think, valid concerns

ในขณะเดียวกัน ก็มีความกังวล

around surveillance and data privacy, things like that.

ในด้านการสอดส่องดูแลและข้อมูลส่วนตัว

What is the balance here,

อะไรคือความเหมาะสมของมาตรการคะ

and what is the right trade-off between surveillance and freedom?

และอะไรคือสิ่งที่เราควรแลก ระหว่างการตรวจสอบและอิสรภาพ

HH: I think in the internet age,

ฉันคิดว่าในยุคของอินเทอร์เน็ต

it is somewhere between China and the US.

จุดสมดุลคือระหว่างกลางของจีนกับสหรัฐ

I think when you take individual freedom

ฉันคิดว่าพอเรานำเสรีภาพส่วนบุคคล

versus collective safety,

ไปเปรียบกับความปลอดภัยของส่วนรวม

there has to be a balance somewhere there.

มันต้องมีความสมดุลในระหว่างสองสิ่งนี้

With surveillance, the head of Baidu, Robin Li, once said

โรบิน ลี ซีอีโอของ Baidu เคยกล่าวถึงการสอดส่องดูแลไว้ว่า

the Chinese people are quite willing to give up certain individual rights

ชาวจีนยินดีสละสิทธิส่วนบุคคลบางส่วน

in exchange for convenience.

เพื่อแลกกับความสะดวกสบาย

Actually, he was completely criticized on Chinese social media,

ที่จริงแล้วเขาก็ถูกวิพากษ์วิจารณ์ บนโซเชียลมีเดียของจีน

but I think he is right.

แต่ฉันคิดว่าเขาพูดถูกแล้ว

Chinese people are willing to give up certain rights.

ชาวจีนยินดีที่จะเสียสละสิทธิบางส่วน

For example, we have ...

ยกตัวอย่างเช่น

Chinese mostly are very proud of the payment system we have,

เราส่วนใหญ่ภาคภูมิใจ กับระบบชำระเงินที่เรามี

which is you can go anywhere just with your iPhone

คุณสามารถเดินทางไปได้ทุกที่ ด้วยโทรศัพท์เครื่องเดียว

and pay for everything,

และใช้จ่ายทุกอย่าง

and all they do is face-scan.

สิ่งเดียวที่ต้องทำคือ สแกนใบหน้า

I think that probably freaks Americans out.

ฉันคิดว่า นี่เป็นสิ่งที่ชาวอเมริกัน น่าจะตกใจ

You know, China right now, we're still under semi-lockdown,

ที่จีนตอนนี้เรายังอยู่ในระหว่างการปิดเมือง อย่างไม่เต็มรูปแบบ

so if you go anywhere, there's an app where you scan

ดังนั้นไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน คุณจะมีแอพเพื่อแสกน

and you input your mobile phone number,

ใส่เบอร์โทรศัพท์

and the app will tell the guard at the entrance of the mall, for example,

และแอพจะแจ้งหน่วยรักษาความปลอดภัย ที่หน้าห้างสรรพสินค้า เช่น

where you have been for the past 14 days.

คุณไปไหนมาบ้างในช่วง 14 วันที่ผ่านมา

Now, when I told that to an American,

พอฉันเล่าเรื่องนี้ให้ชาวอเมริกันฟัง

she was horrified,

เธอรู้สึกตระหนกใจอย่างมาก

and she thought it was such an invasion of privacy.

และเธอรู้สึกว่ามันช่าง เป็นการละเมิดความเป็นส่วนตัว

On the other hand,

ในอีกทางหนึ่ง

as someone who is Chinese

ในฐานะที่เป็นคนจีนคนหนึ่ง

and has lived in China for the past 20 years,

ที่อาศัยอยู่ในประเทศจีนตลอด 20 ปีที่ผ่านมา

although I understand that American mentality,

ถึงแม้ว่าฉันจะเข้าใจวิธีคิดแบบอเมริกัน

I still find I'm Chinese enough to think, "I don't mind this,

แต่ฉันคิดว่าตัวเองก็ยังเป็นคนจีน มากพอที่จะคิดว่า "ฉันไม่ถือสาเรื่องนี้"

and I am better, I feel safer entering the mall

และฉันว่ามันดีกว่า ฉันรู้สึกปลอดภัยกว่า ในการเข้าไปที่ห้างสรรพสินค้า

because everybody has been scanned,"

เพราะทุกคนก็ถูกสแกนเช่นเดียวกัน

whereas, I think individual freedom as an abstract concept

ขณะเดียวกัน ฉันคิดว่า อิสรภาพส่วนบุคคล ที่เป็นแนวคิดนามธรรม

in a pandemic like this

ในสถานการณ์โรคระบาดเช่นนี้

is actually really meaningless.

แท้จริงแล้วไม่มีความหมายอะไรเลย

So I think the West really needs to move a step towards the East

ฉันจึงคิดว่าชาวตะวันตกจำเป็น ต้องปรับทัศนคติมาทางตะวันออก

and to think about the collective as a whole

และคิดถึงประโยชน์ของคนส่วนมาก

rather than only think about oneself as an individual.

แทนที่จะคิดถึงตนเองในฐานะปัจเจกบุคคล

HW: The rise of antagonistic rhetoric between the US and China

กระแสวาทกรรมต่อต้านระหว่างจีนและสหรัฐ

is obviously troubling,

กำลังเป็นปัญหาอย่างมาก

and the thing is, the countries are interlinked

แต่เรื่องของเรื่องก็คือทั้งสองประเทศ มีความเชื่อมโยงกัน

whether people understand global supply chains or not.

ไม่ว่าประชาชนจะเข้าใจ ห่วงโซ่อุปทานของโลกหรือไม่

Where do you think we head next?

คุณคิดว่าเรากำลังจะก้าวไปทางไหนต่อไปคะ

HH: You know, this is the most horrifying thing that came out of this,

รู้ไหมคะ นี่เป็นสิ่งที่น่ากังวลที่สุด ที่เกิดขึ้นจากสถานการณ์นี้

the kind of nationalistic sentiments on both sides in this pandemic.

ความรู้สึกรักชาติ จากทั้งสองประเทศ ระหว่างเหตุระบาดนี้

Because I'm an optimist,

ในฐานะที่เป็นคนมองโลกในแง่ดี

I think what will come out of this

ฉันคิดว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นจากเหตุการณ์นี้

is that both sides will realize that this is a fight

คือทั้งสองฝั่งจะตระหนักว่านี่คือการต่อสู้

that the entire human race has to do together and not apart.

ที่มวลมนุษยชาติต้องร่วมมือกัน ไม่ใช่แยกกันไปจัดการ

Despite the rhetoric,

แม้จะมีวาทกรรมขัดแย้งกัน

the global economy has grown to such an integration

แต่เศรษฐกิจโลกได้เติบโต จนกระทั่งหลอมรวมทั้งสองเข้าด้วยกัน

that decoupling will be extremely costly and painful

การแยกตัวออกจากกันนี้จึงเรื่องที่เจ็บปวด และสร้างความเสียหายมหาศาล

for both the United States and China.

ต่อทั้งสหรัฐอเมริกาและจีน

HW: It's also been interesting to me

ที่ผ่านมาเป็นเรื่องน่าสนใจทีเดียว

to see the criticism that China has received quite vocally.

ที่ได้เห็นการวิพากษ์วิจารณ์จีนอย่างเปิดเผย

For instance, they've been criticized for downplaying the death toll,

ตัวอย่างเช่น การที่รัฐบาลจีน ดูเบากับจำนวนผู้เสียชีวิต

arguably,

ยิ่งไปกว่านั้น

also for trying to demonize Dr. Li,

คือความพยายามให้ร้ายคุณหมอลี่ (Dr. Li)

the Wuhan doctor who first raised the alarm about the coronavirus.

คุณหมอชาวอูฮั่นที่ทำให้ทุกคนตื่นตัว ถึงการระบาดของไวรัสโคโรนา

I just saw a report in "The New York Times"

ฉันเพึ่งจะเห็นรายงานในนิวยอร์กไทมส์

that Weibo users have been posting repeatedly on the last post of Dr. Li

ว่าผู้ใช้เว่ยป๋อพากันโพส เนื้อหาสุดท้ายของคุณหมอ

and using this as kind of a living memorial to him,

เสมือนเป็นที่ระลึกที่ยังคงอยู่

chatting to him.

เสมือนการพูดคุยกับเขา

There's something like 870,000 comments and growing

กว่า 870,000 ความเห็น และจะยังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

on that last post.

บนโพสสุดท้ายนั้น

Do you see a change in the media?

คุณเห็นการเปลี่ยนแปลงของสื่อหรือเปล่าคะ

Do you see a change in the approach to Chinese leadership

คุณเห็นการเปลี่ยนแปลงในวิธีการ ในความเป็นผู้นำของจีนหรือไม่

that actually could lead to China swinging perhaps more to the center,

การเปลี่ยนแปลงที่อาจพาจีน หันเข้าหาศูนย์กลางมากขึ้น

just as perhaps America needs to swing more towards a Chinese model?

เหมือนที่อเมริกาควรหันมาใช้แนวทางของจีน

HH: Unfortunately, not really,

น่าเสียดายที่อาจไม่เป็นเช่นนั้น

because I think there is a way

เพราะฉันคิดว่ายังมีหนทาง

between authoritarian governments and its people to communicate.

ระหว่างรัฐบาลอำนาจนิยมและประชาชน ในการสื่อสารระหว่างกัน

The night that Dr. Li died,

ในคืนที่คุณหมอลี่เสียชีวิต

when it was announced that he died,

เมื่อมีการประกาศอย่างเป็นทางการ

the Chinese social media just blew up.

สื่อสังคมออนไลน์จีนก็ลุกเป็นไฟ

Even though he was unjustly treated as a whistleblower,

ถึงแม้จะไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างเป็นธรรม ในฐานะที่เป็นผู้เปิดเผยข้อมูล

he still went to work in the hospital

เขาก็ยังไปทำงานที่โรงพยาบาล

and tried to save lives as a doctor,

และพยายามช่วยชีวิตคนในฐานะแพทย์

and then he died

และเขาเสียชีวิต

because he contracted the disease.

ด้วยโรคเดียวกันนี้

So there was anger, frustration,

จึงมีความรู้สึกโกรธ ไม่พอใจ

and all of that came out

ที่ผู้คนแสดงออกมา

in kind of commemorating a figure

เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่บุคคล

that they feel that the government had wronged.

ที่พวกเขารู้สึกว่ารัฐบาลทำผิดพลาดไป

The verdict

คำตัดสิน

and sort of the official voice on:

และคำแถลงอย่างเป็นทางการว่า

"Who is Dr. Li? Is he a good guy or a bad guy?"

"คุณหมอลี่เป็นใคร เป็นคนดีหรือเป็นผู้ร้าย"

completely changed 180 degrees.

ได้เปลี่ยนภาพของคุณหมออย่างสิ้นเชิง

He went from a doctor who misbehaved

จากคุณหมอที่ไม่เชื่อฟังคำสั่ง

to the hero who warned the people.

กลายเป็นฮีโร่ที่เตือนผู้คน

So under authoritarian government,

ดังนั้น ภายใต้รัฐบาลเผด็จการ

they still are very aware of public opinion,

ชาวจีนยังคงตระหนักถึงความเห็นของคนส่วนมาก

but, on the other hand,

แต่ในอีกทางหนึ่ง

when people complain and when they commemorate Dr. Li,

เมื่อมีเสียงติติงและการระลึกถึงคุณหมอลี่

do they really want to change the system?

แท้จริงแล้วพวกเขาต้องการเปลี่ยนระบบหรือไม่

And my answer is no,

คำตอบคือ ไม่

because they don't like that particular decision,

เพราะพวกเขาไม่ชอบการตัดสินใจเช่นนั้น

but they don't want to change the system.

แต่พวกเขาก็ไม่อยากเปลี่ยนระบบ

And one of the reasons is because

และเหตุผลนึงก็เพราะว่า

they have never, ever known another system.

พวกเขาไม่เคยได้สัมผัสกับระบอบอื่น

This is the system they know how to work.

นี่คือระบบเดียวที่พวกเขารู้ว่าทำงานอย่างไร

HW: What is wok-throwing, Huang?

คุณหวง นักโยนกระทะคืออะไรคะ

HH: Oh, wok-throwing is when you blame somebody else.

การโยนกระทะคือการโยนความผิดให้คนอื่นค่ะ

Basically, someone who is responsible in a slang Chinese

ในสำนวนจีน ผู้ต้องรับผิดชอบ

is someone who carries a black wok.

คือคนที่ถือกระทะสีดำ

You are made to be the scapegoat for something that is bad.

คุณถูกใช้เป็นแพะรับบาป ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง

So basically, Trump started calling it the "Chinese virus,"

ดังนั้นการที่ทรัมป์เริ่มใช้คำว่า "ไวรัสจีน"

the "Wuhan virus,"

"ไวรัสอู่ฮั่น"

and trying to blame the entire coronavirus pandemic

และพยายามป้ายความผิด ของการระบาดของไวรัสโคโรน่า

on the Chinese.

ไปให้คนจีน

And then the Chinese, I think, threw the wok back at the Americans.

และฉันคิดว่าชาวจีนเองก็โยนกระทะ กลับไปที่ชาวอเมริกันด้วย

So it was a very funny joke on Chinese social media,

มันจึงกลายเป็นเรื่องตลก บนโซเชียลมีเดียของจีน

that wok-throwing.

ในการโยนกระทะกันเช่นนี้

There's a wok-throwing gymnastics aerobics exercise video that went viral.

มีกระทั่งวิดีโอออกกำลังกายแอโรบิค ด้วยท่าโยนกระทะที่ดังระเบิดไปทั่ว

HW: But tell us, Huang:

บอกเราหน่อยค่ะ คุณหวง

You're also doing dances on TikTok, right?

คุณเองก็เต้นในแอพ TikTok ใช่ไหมคะ

HH: Oh, of course.

แน่นอนค่ะ

I'm doing a lot of wok-throwing aerobics on TikTok.

ฉันเองก็เต้นท่าโยนกระทะใน TikTok ค่ะ

HW: I mean, a potential silver lining of all of this is that it has laid bare

ในแง่ดีคือการที่เราออกมาพูด ถึงเรื่องนี้กันอย่างโจ่งแจ้ง

some of the inequities, inequalities in the system,

เราได้เห็นถึงความไม่เท่าเทียม ความเหลื่อมล้ำกันในระบบ

some of the broken structures that we have,

และโครงสร้างที่ไม่สมบูรณ์บางอย่าง ที่เรามีอยู่

and if we're smart, we can rebuild better.

และถ้าเราเก่งพอ เราสามารถสร้างมันใหม่ให้ดีกว่าเดิมได้

HH: Yes. I think one of the silver linings of this pandemic

ใช่ค่ะ ฉันคิดว่าหนึ่งในเรื่องดี ๆ จากการระบาดในครั้งนี้

is that we do realize

คือพวกเราได้ตระหนักว่า

that the human race has to do something together

มนุษยชาติต้องร่วมแรงร่วมใจกัน

rather than to be distinguished by our race, by the color of our skin

แทนที่จะถูกจำแนกจากเชื้อชาติ สีผิว

or by our nationality;

หรือจากสัญชาติของเรา

that this virus obviously is not discriminating against anyone,

เพราะไวรัสนี้เองก็ไม่ได้เลือกปฏิบัติ

whether you are rich or poor,

ไม่ว่าคุณจะรวยหรือจน

important or not important

สำคัญหรือไม่สำคัญ

or whatever skin color or nationality you are.

หรือไม่ว่าผิวคุณจะสีใด เป็นคนชาติใด

So it is a time to be together,

นี่จึงเป็นเวลาที่ต้องผนึกรวมกัน

rather than to try to pull the world apart

แทนที่จะแบ่งแยกคนในโลกออกจากกัน

and crawl back to our own nationalistic shells.

แล้วมุดกลับเข้าไปในเปลือกของความเป็นชาติ

HW: It's a beautiful sentiment.

นี่เป็นคำกล่าวที่สวยงามมากค่ะ

Huang Hung, thank you so much for joining us from Beijing.

ขอบคุณคุณหวงมากนะคะ ที่พูดคุยกับเราจากปักกิ่ง

Stay well, please.

ขอให้รักษาตัวนะคะ

HH: Thank you, Helen, and you stay well as well.

ขอบคุณค่ะเฮเลน คุณก็รักษาตัวเช่นกันค่ะ