Maria Bezaitis: The surprising need for strangeness

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Chatthip Chaichakan Reviewer: Paravee Asava-Anan

"Don't talk to strangers."

"อย่าคุยกับคนแปลกหน้า"

You have heard that phrase uttered

คุณได้ยินประโยคนี้ที่บอกต่อๆกันมา

by your friends, family, schools and the media for decades.

โดยเพื่อนของคุณ ครอบครัว โรงเรียน และสื่อต่างๆ มาหลายสิบปี

It's a norm. It's a social norm.

มันเป็นบรรทัดฐาน มันเป็นบรรทัดฐานทางสังคม

But it's a special kind of social norm,

แต่มันเป็นบรรทัดฐานทางสังคมชนิดพิเศษ

because it's a social norm that wants to tell us

เพราะมันเป็นบรรทัดฐานทางสังคมที่ต้องการจะบอกเราว่า

who we can relate to and who we shouldn't relate to.

ใครที่เราต้องมีความสัมพันธ์ด้วย และใครที่เราไม่ควรมี

"Don't talk to strangers" says,

"อย่าคุยกับคนแปลกหน้า" เขาว่ากัน

"Stay from anyone who's not familiar to you.

"อยู่ให้ห่างจากใครก็ตามที่คุณไม่คุ้นเคย

Stick with the people you know.

เกาะติดกับคนที่คุณรู้จักไว้

Stick with people like you."

เกาะติดกับคนที่เหมือนคุณ"

How appealing is that?

น่าเชื่อจริงๆใช่มั้ยคะ

It's not really what we do, is it, when we're at our best?

(แต่) มันไม่ใช่สิ่งที่เราทำตอนที่เราทำอะไรสักอย่างได้ดีที่สุด ใช่ไหม

When we're at our best, we reach out to people

ตอนที่เราทำได้ดีที่สุด เรากลับเข้าถึงผู้คน

who are not like us,

ที่ไม่เหมือนเรา

because when we do that, we learn from people

เพราะเมื่อเราทำแบบนั้น เราเรียนรู้จากคนอื่น

who are not like us.

ที่ไม่เหมือนเรา

My phrase for this value of being with "not like us"

วลีของฉันสำหรับสิ่งนี้ คือการ "ไม่เหมือนพวกเรา"

is "strangeness,"

คือคำว่า "ความแปลกหน้า"

and my point is that in today's digitally intensive world,

และจุดสำคัญก็คือว่า ในโลกที่เต็มไปด้วยระบบดิจิตอลทุกวันนี้

strangers are quite frankly not the point.

เอาเข้าจริงๆคนแปลกหน้ากลับไม่ใช่สาระสำคัญ

The point that we should be worried about is,

สาระสำคัญที่เราควรจะกังวลก็คือ

how much strangeness are we getting?

ความแปลกหน้ามากแค่ไหนที่เรากำลังจะได้เจอ

Why strangeness? Because our social relations

ทำไมต้องพูดถึงความแปลกหน้า เพราะความสัมพันธ์ทางสังคมของเรา

are increasingly mediated by data,

ต้องอาศัยข้อมูลมากขึ้นเรื่อยๆ

and data turns our social relations into digital relations,

และข้อมูลได้เปลี่ยนความสัมพันธ์ทางสังคมของเรา ไปเป็นความสัมพันธ์แบบดิจิตอล

and that means that our digital relations

และนั่นหมายความว่าความสัมพันธ์แบบดิจิตอลของเรา

now depend extraordinarily on technology

ตอนนี้ขึ้นอยู่กับเทคโนโลยีมากเป็นพิเศษ

to bring to them a sense of robustness,

ในการที่จะนำมันไปสู่ความมั่นคง

a sense of discovery,

การค้นพบ

a sense of surprise and unpredictability.

ความประหลาดใจและการคาดการณ์ไม่ได้

Why not strangers?

ทำไมต้องคนแปลกหน้าล่ะ

Because strangers are part of a world

เพราะคนแปลกหน้าเป็นส่วนหนึ่งของโลก

of really rigid boundaries.

ที่เต็มไปด้วยเส้นแบ่งมากมาย

They belong to a world of people I know

พวกเขาตกอยู่ในโลกของผู้คนที่ฉันรู้จัก

versus people I don't know,

กับผู้คนที่ฉันไม่รู้จัก

and in the context of my digital relations,

และในบริบทของความสัมพันธ์แบบดิจิตอลของฉันนั้น

I'm already doing things with people I don't know.

ฉันได้ทำสิ่งต่างๆกับผู้คนที่ฉันไม่รู้จักไปเรียบร้อยแล้ว

The question isn't whether or not I know you.

คำถามไม่ใช่ว่าฉันรู้จักคุณหรือไม่

The question is, what can I do with you?

คำถามคือ ฉันจะทำอะไรร่วมกับคุณได้บ้าง

What can I learn with you?

ฉันเรียนรู้อะไรร่วมกับคุณได้บ้าง

What can we do together that benefits us both?

เราจะทำอะไรด้วยกันได้บ้างที่จะเป็นประโยชน์ต่อเราทั้งคู่

I spend a lot of time thinking about

ฉันใช้เวลามากมายคิดเกี่ยวกับว่า

how the social landscape is changing,

ภูมิทัศน์ทางสังคมมีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง

how new technologies create new constraints

เทคโนโลยีใหม่ๆได้สร้างข้อจำกัดใหม่

and new opportunities for people.

และโอกาสใหม่ให้กับผู้คนอย่างไรบ้าง

The most important changes facing us today

การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สุดที่เรากำลังเผชิญอยู่วันนี้

have to do with data and what data is doing

ต้องเกี่ยวข้องกับข้อมูลและสิ่งที่ข้อมูลกำลังทำอยู่

to shape the kinds of digital relations

เพื่อสร้างความสัมพันธ์แบบดิจิตอล

that will be possible for us in the future.

ที่เป็นไปได้สำหรับพวกเราในอนาคต

The economies of the future depend on that.

ระบบเศรษฐกิจแห่งอนาคตขึ้นอยู่กับสิ่งนั้น

Our social lives in the future depend on that.

ชีวิตในสังคมของเราในอนาคตขึ้นอยู่กับสิ่งนั้น

The threat to worry about isn't strangers.

สิ่งคุกคามที่น่ากังวลไม่ใช่คนแปลกหน้า

The threat to worry about is whether or not

สิ่งคุกคามที่น่ากังวลคือ

we're getting our fair share of strangeness.

พวกเราจะจะได้พบเจอสัดส่วนความแปลกหน้า ที่เพียงพอหรือไม่ต่างหาก

Now, 20th-century psychologists and sociologists

ตอนนี้ นักจิตวิทยาและนักสังคมวิทยาแห่งศตวรรษที่ 20

were thinking about strangers,

กำลังคิดเรื่องคนแปลกหน้า

but they weren't thinking so dynamically about human relations,

แต่พวกเขาไม่ได้คิดเรื่อง ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์เท่าไหร่นัก

and they were thinking about strangers

และพวกเขาคิดเรื่องคนแปลกหน้า

in the context of influencing practices.

ท่ามกลางบริบทของการกระทำที่มีอิทธิพล

Stanley Milgram from the '60s and '70s,

สแตนลีย์ มิลแกรม (Stanley Milgram) จากยุค 60 และ 70

the creator of the small-world experiments,

ผู้สร้างการทดลองโลกใบเล็ก

which became later popularized as six degrees of separation,

ที่ได้โด่งดังเป็นที่รู้จักในนาม หกระดับของการแบ่งแยก

made the point that any two arbitrarily selected people

เขาบอกว่า คนสองคนที่ถูกเลือกแบบสุ่ม

were likely connected from between five to seven intermediary steps.

มีแนวโน้มที่จะเชื่อมถึงกันได้ ด้วยขั้นตอนสื่อกลาง 5-7 ขั้น

His point was that strangers are out there.

ประเด็นของเขาก็คือ สำหรับคนแปลกหน้าที่อยู่ข้างนอกนั่น

We can reach them. There are paths

เราสามารถเข้าถึงพวกเขาได้ มันมีหนทางต่างๆ

that enable us to reach them.

ที่ทำให้เราเข้าถึงพวกเขาได้

Mark Granovetter, Stanford sociologist, in 1973

มาร์ก กราโนเวตเตอร์ (Mark Granovetter) นักสังคมวิทยาจากสแตนฟอร์ด

in his seminal essay "The Strength of Weak Ties,"

ในงานชิ้นสำคัญของเขาเมื่อปี 1973 บทความชื่อ "ความแข็งแกร่งของความสัมพันธ์แบบหลวมๆ" (The Strength of Weak Ties)

made the point that these weak ties

ได้ระบุว่า ความสัมพันธ์แบบหลวมๆเหล่านี้

that are a part of our networks, these strangers,

เป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายของพวกเรา คนแปลกหน้าเหล่านี้

are actually more effective at diffusing information to us

จริงๆแล้ว มีประสิทธิภาพ ในการกระจายข้อมูลให้กับเรามากกว่า

than are our strong ties, the people closest to us.

ความสัมพันธ์แบบสนิทชิดเชื้อของเรา ซึ่งก็คือคนที่ใกล้ชิดกับเราที่สุด เสียอีก

He makes an additional indictment of our strong ties

เขาได้ระบุเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสัมพันธ์แบบแนบแน่นของเรา

when he says that these people who are so close to us,

คนเหล่านี้ที่สนิทกับเราเหลือเกิน

these strong ties in our lives,

ความสัมพันธ์แนบแน่นเหล่านี้ในชีวิตเรา

actually have a homogenizing effect on us.

จริงๆแล้วมีผลลัพธ์เชิงหลอมรวมต่อเรา

They produce sameness.

พวกเขาสร้างความเหมือน

My colleagues and I at Intel have spent the last few years

เพื่อนร่วมงานของฉันและตัวฉันเองที่อินเทล ได้ใช้เวลาช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา

looking at the ways in which digital platforms

ดูว่ามีทางไหนบ้างที่ช่องทางดิจิตอล (digital platforms)

are reshaping our everyday lives,

จะเปลี่ยนแปลงชีวิตประจำวันของพวกเรา

what kinds of new routines are possible.

แบบแผนชีวิตใหม้แบบไหนที่เป็นไปได้

We've been looking specifically at the kinds

เราเฝ้าดูดิจิตอลแพลตฟอร์มต่างๆ

of digital platforms that have enabled us

ที่สามารถทำให้เรา

to take our possessions, those things that used to be

นำของๆเรา สิ่งเหล่านั้นที่เคย

very restricted to us and to our friends in our houses,

ถูกจำกัดอยู่กับพวกเราและเพื่อนของเราในบ้านของเรา

and to make them available to people we don't know.

และทำให้มันถูกเข้าถึงได้ โดยคนที่เราไม่รู้จัก

Whether it's our clothes, whether it's our cars,

ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าของเรา รถของเรา

whether it's our bikes, whether it's our books or music,

จักรยานของเรา หนังสือหรือดนตรีของเรา

we are able to take our possessions now

ตอนนี้ เราสามารถเอาของต่างๆของเรา

and make them available to people we've never met.

มาทำให้มันถูกเข้าถึงได้โดยผู้ที่เราไม่เคยเจอมาก่อน

And we concluded a very important insight,

แล้วพวกเราก็สรุปข้อคิดที่สำคัญมาก

which was that as people's relationships

ซึ่งก็คือว่า ในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างคน

to the things in their lives change,

กับสิ่งของในชีวิตของพวกเขาเปลี่ยนไป

so do their relations with other people.

ดังนั้น ความสัมพันธ์ของพวกเขากับคนอื่นๆก็เช่นเดียวกัน

And yet recommendation system

แต่เจ้าระบบแนะนำ

after recommendation system continues to miss the boat.

ระบบแล้วระบบเล่าต่างก็พลาดไป

It continues to try to predict what I need

มันยังคงพยายามทำนายสิ่งที่ฉันต้องการ

based on some past characterization of who I am,

จากบุคลิกลักษณะในอดีตของฉัน

of what I've already done.

และสิ่งที่ฉันทำไปแล้ว

Security technology after security technology

เทคโนโลยีความปลอดภัย ซ้ำแล้วซ้ำอีก

continues to design data protection

ยังคงออกแบบการป้องกันข้อมูล

in terms of threats and attacks,

ในแง่ของภัยคุกคามและการโจมตี

keeping me locked into really rigid kinds of relations.

กักขังฉันไว้ให้อยู่ในความสัมพันธ์ที่รัดตรึงมากๆ

Categories like "friends" and "family"

การแบ่งประเภทอย่าง "เพื่อน" และ "ครอบครัว"

and "contacts" and "colleagues"

และ "ผู้ติดต่อ" และ "เพื่อนร่วมงาน"

don't tell me anything about my actual relations.

ไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของฉันจริงๆ

A more effective way to think about my relations

วิธีที่มีประสิทธิภาพมากกว่า ในการคิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของฉัน

might be in terms of closeness and distance,

อาจจะเป็นในเชิงความใกล้ชิดและความห่างไกล

where at any given point in time, with any single person,

ที่ซึ่ง ณ บางจุดบางเวลา กับใครสักคนหนึ่ง

I am both close and distant from that individual,

ฉันทั้งสนิทและเหินห่างกับคนๆนั้น

all as a function of what I need to do right now.

ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ฉันต้องทำตอนนี้

People aren't close or distant.

ผู้คนไม่ได้สนิทสนมหรือเหินห่าง

People are always a combination of the two,

ผู้คนมีส่วนผสมของทั้งสองอย่างอยู่เสมอ

and that combination is constantly changing.

และส่วนผสมนั้นก็เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด

What if technologies could intervene

ถ้าหากเทคโนโลยีสามารถเข้ามาก้าวก่าย

to disrupt the balance of certain kinds of relationships?

เพื่อทำลายสมดุลของความสัมพันธ์บางประเภทได้ล่ะ?

What if technologies could intervene

ถ้าหากเทคโนโลยีสามารถแทรกแซง

to help me find the person that I need right now?

เพื่อช่วยฉันในการหาใครสักคนที่ฉันต้องการเดี๋ยวนี้ได้ล่ะ

Strangeness is that calibration

ความแปลกหน้าคือ การวัดเชิงเปรียบเทียบ

of closeness and distance

ระหว่างความสนิทกับความห่าง

that enables me to find the people that I need right now,

ที่ทำให้ฉันได้เจอผู้คนที่ฉันต้องการเดี๋ยวนี้

that enables me to find the sources of intimacy,

ที่ทำให้ฉันได้เจอกับแหล่งของความชิดเชื้อ

of discovery, and of inspiration that I need right now.

ของการค้นพบ และของแรงบันดาลใจที่ฉันต้องการตอนนี้

Strangeness is not about meeting strangers.

ความแปลกหน้าไม่ใช่เรื่องของการพบคนแปลกหน้า

It simply makes the point that we need

ง่ายๆเลย มันเป็นเรื่องของการที่เราต้อง

to disrupt our zones of familiarity.

ทำลายพื้นที่ความคุ้นเคยของเรา

So jogging those zones of familiarity is one way to think about strangeness,

ดังนั้น การเขย่าพื้นที่ความคุ้นเคยเหล่านั้นเบาๆ เป็นหนทางหนึ่งในการคิดถึงความแปลกหน้า

and it's a problem faced not just by individuals today,

และมันเป็นปัญหาที่พบเจอ ไม่ใช่เฉพาะกับคนแต่ละคนทุกวันนี้

but also by organizations,

แต่รวมไปถึงองค์กรต่างๆด้วย

organizations that are trying to embrace massively new opportunities.

องค์กรที่พยายามแสวงหาโอกาสใหม่ๆมากมาย

Whether you're a political party

ไม่ว่าคุณจะเป็นพรรคการเมือง

insisting to your detriment on a very rigid notion

ยืนกรานต่อความเสียหายจากการแบ่งชัด

of who belongs and who does not,

ระหว่างใครพวกเรา ใครไม่ใช่

whether you're the government

ไม่ว่าคุณจะเป็นรัฐบาล

protecting social institutions like marriage

ที่กำลังปกป้องสถาบันทางสังคมอย่างการแต่งงาน

and restricting access of those institutions to the few,

และจำกัดการเข้าถึงของสถาบันเหล่านั้นให้แก่คนบางกลุ่ม

whether you're a teenager in her bedroom

ไม่ว่าคุณจะเป็นสาวน้อยในห้องนอนของเธอ

who's trying to jostle her relations with her parents,

ที่กำลังกระทบกระทั่งกับพ่อแม่ของเธออยู่

strangeness is a way to think about how we pave the way

ความแปลกหน้าเป็นทางหนึ่งที่จะคิด

to new kinds of relations.

ว่าเราจะสร้างหนทางไปสู่ความสัมพันธ์แบบใหม่ได้อย่างไร

We have to change the norms.

เราต้องเปลี่ยนบรรทัดฐานทางสังคม

We have to change the norms in order to enable

เราต้องเปลี่ยนบรรทัดฐานเพื่อทำให้

new kinds of technologies

เทคโนโลยีรูปแบบใหม่

as a basis for new kinds of businesses.

ได้เป็นพื้นฐานของการทำธุรกิจแบบใหม่

What interesting questions lie ahead for us

แล้วคำถามที่น่าสนใจที่อยู่ตรงหน้าเรา

in this world of no strangers?

ในโลกที่ไม่มีคนแปลกหน้าคืออะไร

How might we think differently about our relations with people?

เราจะคิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรากับผู้คน ให้ต่างไปจากเดิมได้อย่างไร

How might we think differently about our relations

เราจะคิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรากับ กลุ่มคนกระจัดกระจาย

with distributed groups of people?

ให้ต่างไปจากเดิมได้อย่างไร

How might we think differently about our relations with technologies,

เราจะคิดถึงความสัมพันธ์ของเรากับเทคโนโลยี

things that effectively become social participants

สิ่งที่ได้กลายมาเป็นผู้มีส่วนร่วมทางสังคมตามสิทธิของมัน

in their own right?

ให้แตกต่างไปจากเดิมได้อย่างไร

The range of digital relations is extraordinary.

ช่วงของความสัมพันธ์ทางดิจิตอลนั้นน่าทึ่งมาก

In the context of this broad range of digital relations,

ท่ามกลางบริบทของความสัมพันธ์ดิจิตอลนี้

safely seeking strangeness might very well be

การค้นหาความแปลกหน้าอย่างปลอดภัยอาจจะ

a new basis for that innovation.

เป็นพื้นฐานใหม่สำหรับนวัตกรรมก็เป็นได้

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)