Chris Milk: How virtual reality can create the ultimate empathy machine

Translator: Nisamon Kaewwongse Reviewer: Suppadej Mahapokai

Virtual reality started for me in sort of an unusual place.

ผมเริ่มรู้จักเทคโนโลยีความจริงเสมือน ในที่ที่แปลกสักหน่อย

It was the 1970s.

ตอนยุค 70s

I got into the field very young: I was seven years old.

ผมในวัย 7 ขวบ ได้เข้ามาในโลกความจริงเสมือน

And the tool that I used to access virtual reality

และอุปกรณ์ที่ผมใช้ในการเข้าสู่โลกใบนี้

was the Evel Knievel stunt cycle.

ก็คือจักรยานผาดโผนของเล่นของ Evel Knievel

This is a commercial for that particular item:

นี่คือโฆษณาของจักรยานอันนั้น

(Video) Voice-over: What a jump!

เสียงวีดีโอ: เป็นการกระโดดที่น่าตื่นตาอะไรเช่นนี้!

Evel's riding the amazing stunt cycle.

Evel กำลังขี่จักรยานผาดโผนสุดอัศจรรย์

That gyro-power sends him over 100 feet at top speed.

พลังในการหมุนนั่นส่งเขาไปไกลถึง 100 ฟุตด้วยความเร็วสูงสุด

Chris Milk: So this was my joy back then.

คริส: ความสนุกของผมในตอนนั้นล่ะ

I rode this motorcycle everywhere.

ผมขี่เจ้ามอเตอร์ไซค์นี้ไปทุกที่

And I was there with Evel Knievel; we jumped the Snake River Canyon together.

โดยมี Evel Knievel อยู่ข้างกาย พวกเราขี่มันข้ามหุบเขาของแม่น้ำ Snake ไปด้วยกัน

I wanted the rocket.

ผมอยากได้จรวดเหมือนในโฆษณา

I never got the rocket, I only got the motorcycle.

แต่ผมก็ไม่เคยได้มัน ผมได้แค่จักรยานยนต์ของเล่นคันนี้

I felt so connected to this world.

ผมรู้สึกเชื่อมต่อกับโลกใบนี้มาก

I didn't want to be a storyteller when I grew up, I wanted to be stuntman.

เมื่อโตขึ้น ผมไม่อยากเป็นนักเล่าเรื่อง แต่ผมอยากเป็นสตันท์แมน

I was there. Evel Knievel was my friend.

ผมอยู่ในโลกใบนั้น และ Evel Knievel ก็เป็นเพื่อนของผม

I had so much empathy for him.

ผมเห็นใจเขามากๆเลยนะ

But it didn't work out. (Laughter)

แต่ความฝันสตันท์แมนก็ไปไม่รอด

I went to art school.

ผมเข้าเรียนในโรงเรียนศิลปะ

I started making music videos.

เริ่มทำมิวสิควิดีโอ

And this is one of the early music videos that I made:

และนี่ก็คือ MV แรกๆที่ผมทำออกมาในตอนนั้น

(Music: "Touch the Sky" by Kanye West)

เพลง Touch the Sky ร้องโดย Kanye West

CM: You may notice some slight similarities here.

คุณอาจจะเห็นถึงบางสิ่งที่คล้ายกันใน MV นี้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And I got that rocket.

และผมก็ได้จรวดมาจริงๆแล้ว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So, now I'm a filmmaker, or, the beginning of a filmmaker,

เอาล่ะ ตอนนี้ผมเป็นคนทำหนัง หรือก็เพิ่งจะเริ่มต้นทำหนัง

and I started using the tools that are available to me as a filmmaker

ผมเริ่มใช้อุปกรณ์ที่มีอยู่ในการทำภาพยนตร์

to try to tell the most compelling stories that I can to an audience.

เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวที่จับใจผู้ชม ได้มากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้

And film is this incredible medium that allows us to feel empathy

และภาพยนตร์ก็เป็นสื่อกลางที่ยอดเยี่ยม ที่ทำให้คนเรามีความรู้สึกเห็นใจต่อกัน

for people that are very different than us

ต่อคนที่แตกต่างจากเรามากๆ

and worlds completely foreign from our own.

หรือต่อโลกที่เราไม่รู้จัก

Unfortunately,

โชคไม่ดี

Evel Knievel did not feel the same empathy for us that we felt for him,

ที่ Evel Knievel ไม่ได้รู้สึกเห็นใจพวกเรา เหมือนที่พวกเรารู้สึกต่อเขา

and he sued us for this video --

เขาฟ้องพวกเราหลังจากวิดิโอนี้

(Laughter) --

(เสียงหัวเราะ)

shortly thereafter.

ถูกปล่อยออกไปไม่นาน

On the upside, the man that I worshipped as a child,

ถ้ามองในแง่ดีสักหน่อย ผู้ชายที่ผมเทิดทูนในวัยเด็ก

the man that I wanted to become as an adult,

ผู้ชายที่ผมอยากเจริญรอยตามเมื่อเป็นผู้ใหญ่

I was finally able to get his autograph.

ในที่สุดผมก็ได้ลายเซ็นของเขามา

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Let's talk about film now.

มาพูดกันเรื่องหนังดีกว่า

Film, it's an incredible medium,

หนังเป็นสื่อกลางที่ยอดเยี่ยม

but essentially, it's the same now as it was then.

แต่ที่สำคัญคือ มันเคยเป็นอย่างไรก็ยังคงเป็นอย่างนั้น

It's a group of rectangles that are played in a sequence.

มันเป็นกลุ่มของรูปสี่เหลี่ยมที่ถูกเล่นต่อเนื่องกัน

And we've done incredible things with those rectangles.

และพวกเราก็ทำเรื่องเหลือเชื่อหลายอย่าง ด้วยรูปสี่เหลี่ยมพวกนั้น

But I started thinking about,

แต่ผมเริ่มคิดว่า

is there a way that I can use modern and developing technologies

จะมีวิธีไหนรึเปล่าที่ผมจะสามารถใช้เทคโนโลยี ที่ทันสมัยและกำลังพัฒนา

to tell stories in different ways

เพื่อบอกเราเรื่องราวด้วยวิธีการที่ต่างออกไป

and tell different kinds of stories

และบอกเล่าเรื่องราวที่หลากหลาย

that maybe I couldn't tell using the traditional tools of filmmaking

ซึ่งเป็นเรื่องราวที่ผมไม่สามารถบอกเล่ามันได้ ผ่านอุปกรณ์ในการทำหนังแบบดั้งเดิม

that we've been using for 100 years?

ที่พวกเราใช้กันมากว่า 100 ปี

So I started experimenting,

ผมจึงเริ่มทดลอง

and what I was trying to do was to build the ultimate empathy machine.

สิ่งที่ผมพยายามทำคืออุปกรณ์ที่ ทำให้เกิดความรู้สึกร่วมขั้นสูงสุด

And here's one of the early experiments:

และนี่ก็คือการทดลองในช่วงแรก

(Music)

(เสียงดนตรี)

So this is called "The Wilderness Downtown."

ชื่อของมันคือ "เมืองแห่งความวิเวก"

It was a collaboration with Arcade Fire.

เราได้รับความร่วมมือจากวง Arcade Fire ในเรื่องของเพลงประกอบ

It asked you to put in the address where you grew up at the beginning of it.

เมื่อเปิดโปรแกรม มันจะให้คุณพิมพ์ ที่อยู่ที่คุณเติบโตขึ้นมา

It's a website.

โปรแกรมนี้อยู่ในรูปแบบเว็บไซต์

And out of it starts growing these little boxes with different browser windows.

เมื่อคุณพิมพ์เสร็จ ป็อบอัพต่างๆจะผุดขึ้นมา

And you see this teenager running down a street,

และคุณก็จะเห็นวัยรุ่นคนนี้วิ่งไปตามถนนต่างๆ

and then you see Google Street View and Google Maps imagery

เห็น Google Street View และรูปต่างๆจาก Google Maps

and you realize the street he's running down is yours.

และคุณพบว่าถนนที่วัยรุ่นคนนี้วิ่งอยู่คือถนนของคุณ

And when he stops in front of a house, he stops in front of your house.

เมื่อเขาหยุดฝีเท้า เขาหยุดที่หน้าบ้านของคุณ

And this was great, and I saw people having an even deeper emotional reaction

มันยอดเยี่ยม และผมเห็นใครหลายคน มีปฏิกิริยาทางอารมณ์

to this than the things that I had made in rectangles.

กับสิ่งๆนี้อย่างลึกซึ้งมากกว่า รูปสี่เหลี่ยมต่อเนื่องที่ผมทำออกมา

And I'm essentially taking a piece of your history

ผมนำชิ้นส่วนประวัติศาสตร์ของคุณ

and putting it inside the framing of the story.

มาใส่ไว้ในเฟรมของเรื่องราวนี้อย่างเป็นธรรมชาติ

But then I started thinking,

และผมก็เริ่มคิด

okay, well that's a part of you,

โอเค นั่นเป็นส่วนหนึ่งของคุณ

but how do I put all of you inside of the frame?

แต่จะทำให้ทั้งหมดของคุณอยู่ในเฟรมนี้ได้ยังไง?

So to do that, I started making art installations.

เพื่อทำอย่างนั้น ผมเริ่มทำศิลปะจัดวาง

And this is one called "The Treachery of Sanctuary."

เราเรียกเจ้านี่ว่า "สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่หลอกลวง"

It's a triptych. I'm going to show you the third panel.

มันคือบานพับภาพแบบสามบาน และผมจะให้คุณเห็นบานที่สาม

(Music)

(เสียงดนตรี)

So now I've got you inside of the frame,

ตอนนี้ ตัวคุณทั้งตัวอยู่ในเฟรม

and I saw people having even more visceral emotional reactions

และผมเห็นผู้คนมีปฏิกิริยาทางความรู้สึกที่ลึกซึ้ง

to this work than the previous one.

กับงานนี้ยิ่งกว่าการทดลองก่อนหน้า

But then I started thinking about frames, and what do they represent?

ผมเริ่มคิดเกี่ยวกับเฟรม ว่ามันแสดงออกถึงอะไร?

And a frame is just a window.

เฟรมก็คือบานหน้าต่าง

I mean, all the media that we watch -- television, cinema --

ผมหมายความว่า สื่อต่างๆที่เราดู ไม่ว่าจะโทรทัศน์,โรงภาพยนตร์

they're these windows into these other worlds.

ล้วนเป็นบานหน้าต่างที่เชื่อมสู่โลกอีกใบ

And I thought, well, great. I got you in a frame.

และผมก็คิด เอาล่ะ คุณอยู่ในเฟรมแล้ว

But I don't want you in the frame, I don't want you in the window,

แต่ผมไม่ได้อยากให้คุณอยู่แค่ในเฟรม

ไม่อยากให้คุณอยู่แค่ในบานหน้าต่าง

I want you through the window, I want you on the other side,

แต่อยากให้คุณผ่านบานหน้าต่างนั้น ให้คุณข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่ง

in the world, inhabiting the world.

ไปยังโลกใบนั้น อยู่ในโลกใบนั้น

So that leads me back to virtual reality.

และนั่นก็ทำให้ผมกลับมายังโลกความจริงเสมือน

Let's talk about virtual reality.

มาพูดถึงเทคโนโลยีความจริงเสมือนกัน

Unfortunately,

โชคไม่ดีที่

talking about virtual reality is like dancing about architecture.

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พูดยากพอๆกับ การเต้นไปกับสถาปัตยกรรม

And this is actually someone dancing about architecture in virtual reality.

และนี่ก็คือใครบางคนที่กำลัง เต้นไปกับสถาปัตยกรรมอยู่ในโลกความจริงเสมือน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So, it's difficult to explain. Why is it difficult to explain?

เอาเป็นว่าเรื่องนี้อธิบายยาก ทำไมถึงอธิบายยาก?

It's difficult because it's a very experiential medium.

เรื่องนี้อธิบายยาก เพราะว่ามันเป็น สื่อที่ให้ประสบการณ์จริง

You feel your way inside of it.

คุณรู้สึกอยู่ข้างในอุปกรณ์นี้

It's a machine, but inside of it,

มันเป็นแค่อุปกรณ์ แต่เมื่ออยู่ข้างในอุปกรณ์นี้

it feels like real life, it feels like truth.

คุณจะรู้สึกราวกับว่านี่เป็นชีวิตจริงๆ

รู้สึกราวกับว่านี่คือความจริงแท้

And you feel present in the world that you're inside

และคุณรู้สึกถึงปัจจุบันขณะในโลกที่คุณอยู่ใบนั้น

and you feel present with the people that you're inside of it with.

คุณรู้สึกถึงปัจจุบันขณะร่วมกับผู้คน ที่คุณอยู่ด้วยในโลกใบนั้น

So, I'm going to show you a demo of a virtual reality film:

ผมจะฉายตัวอย่างหนังที่ใช้ เทคโนโลยีความจริงเสมือนให้คุณดู

a full-screen version of all the information

ในรูปแบบเต็มจอ ที่จะเห็นข้อมูลทุกรูปแบบ

that we capture when we shoot virtual reality.

ที่เราจับภาพไว้ขณะถ่ายทำหนัง ด้วยเทคโนโลยีความจริงเสมือน

So we're shooting in every direction.

เราถ่ายทำในทุกทิศทาง

This is a camera system that we built

นี่คือระบบกล้องที่เราสร้างขึ้น

that has 3D cameras that look in every direction

ประกอบด้วยกล้องสามมิติที่จับภาพได้ทุกทิศทาง

and binaural microphones that face in every direction.

และไมโครโฟนแบบ binaural ที่รับเสียงจากทุกทิศทาง

We take this and we build, basically, a sphere of a world that you inhabit.

เราใช้สิ่งนี้สร้างโลกทรงกลมให้คุณได้อาศัยอยู่

So what I'm going to show you is not a view into the world,

สิ่งที่ผมจะฉายให้คุณดู ไม่ใช่โลกที่คุณจะเห็นจริงๆ

it's basically the whole world stretched into a rectangle.

แต่เป็นโลกทั้งใบที่ถูกยืดอยู่ในกรอบสี่เหลี่ยม

So this film is called "Clouds Over Sidra,"

หนังเรื่องนี้ชื่อว่า "Cloud Over Sidra"

and it was made in conjunction with our virtual reality company called VRSE

เราทำหนังเรื่องนี้ร่วมกับบริษัทที่ทำเกี่ยวกับ เทคโนโลยีความจริงเสมือนชื่อ VRSE

and the United Nations,

รวมทั้งสหประชาชาติ

and a co-collaborator named Gabo Arora.

โดยมี Gabo Arora เป็นผู้ประสานงาน

And we went to a Syrian refugee camp in Jordan in December

พวกเราไปยังค่ายลี้ภัยของคนซีเรีย ในประเทศจอร์แดน เมื่อเดือนธ.ค.

and shot the story of a 12-year-old girl there named Sidra.

และถ่ายทำเรื่องราวของเด็กหญิง อายุ 12 ขวบที่ชื่อ Sidra

And she and her family fled Syria through the desert into Jordan

เธอและครอบครัวของเธอเดินทางลี้ภัย ผ่านทะเลทรายมายังจอร์แดน

and she's been living in this camp for the last year and a half.

และเธออาศัยอยู่ที่ค่ายนี้มาราวปีครึ่งแล้ว

(Video) Sidra: My name is Sidra.

หนูชื่อ Sidra

I am 12 years old.

หนูอายุ 12 ขวบ

I am in the fifth grade.

หนูเรียนอยู่ป.5

I am from Syria, in the Daraa Province, Inkhil City.

หนูมาจากประเทศซีเรีย จังหวัด Daraa เมือง Inkhil

I have lived here in the Zaatari camp in Jordan for the last year and a half.

หนูอยู่ที่ค่าย Zaatari ในจอร์แดนมาได้ปีครึ่งแล้ว

I have a big family:

ครอบครัวหนูเป็นครอบครัวใหญ่

three brothers, one is a baby.

หนูมีน้องชาย 3 คน และหนึ่งในนั้นเป็นทารก

He cries a lot.

น้องร้องไห้บ่อยๆ

I asked my father if I cried when I was a baby and he says I did not.

หนูเคยถามพ่อว่า หนูร้องไห้รึเปล่า ตอนหนูเป็นทารก พ่อบอกว่าหนูไม่ได้ร้อง

I think I was a stronger baby than my brother.

หนูคิดว่าหนูเป็นทารกที่เข้มแข็งกว่าน้องชายของหนู

CM: So, when you're inside of the headset.

เมื่ออยู่คุณในเครื่องสวมศีรษะ

you're not seeing it like this.

คุณจะไม่ได้เห็นมันแบบนี้

You're looking around through this world.

คุณจะมองไปรอบๆโลกใบนี้

You'll notice you see full 360 degrees, in all directions.

คุณจะเห็นโลกใบนี้แบบ 360 องศา แบบทุกทิศทาง

And when you're sitting there in her room, watching her,

และเมื่อคุณไปนั่งอยู่ตรงนั้น ในห้องของเธอ และเห็นตัวเธอ

you're not watching it through a television screen,

คุณไม่ได้กำลังมองเธอผ่านจอทีวี

you're not watching it through a window, you're sitting there with her.

คุณไม่ได้กำลังมองเธอผ่านบานหน้าต่าง แต่คุณกำลังนั่งอยู่กับเธอตรงนั้น

When you look down, you're sitting on the same ground that she's sitting on.

เมื่อคุณมองไปที่พื้น คุณพบว่าคุณกำลัง นั่งอยู่บนพื้นที่เธอนั่ง

And because of that,

และเพราะอย่างนั้น

you feel her humanity in a deeper way.

คุณจะรู้สึกถึงความเป็นมนุษย์ของเธออย่างลึกซึ้งกว่าเดิม

You empathize with her in a deeper way.

คุณจะรู้สึกเห็นใจเธออย่างลึกซึ้งยิ่งกว่าเก่า

And I think that we can change minds with this machine.

และผมคิดว่าเราสามารถเปลี่ยน ความคิดจิตใจของคนได้ด้วยอุปกรณ์นี้

And we've already started to try to change a few.

และเราได้ลองเปลี่ยนใครบางคนมาแล้ว

So we took this film to the World Economic Forum in Davos in January.

เรานำหนังเรื่องนี้ไปฉายที่ การประชุมเวทีเศรษฐกิจโลก ซึ่งจัดขึ้นที่เมือง Davos ในเดือนม.ค.

And we showed it to a group of people

เราฉายหนังเรื่องนี้ให้คนกลุ่มหนึ่ง

whose decisions affect the lives of millions of people.

กลุ่มคนที่การตัดสินใจของพวกเขา จะกระทบถึงชีวิตของคนนับล้าน

And these are people who might not otherwise

กลุ่มคนที่พวกเขาอาจจะไม่ได้

be sitting in a tent in a refugee camp in Jordan.

นั่งอยู่ในเต็นท์ของค่ายหลบภัยในจอร์แดนจริงๆ

But in January, one afternoon in Switzerland,

แต่ในเดือน ม.ค. ในบ่ายวันหนึ่ง ที่ประเทศสวิตช์เซอร์แลนด์

they suddenly all found themselves there.

พวกเขากลับพบตัวเองอยู่ที่ค่ายหลับภัยนั้น

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And they were affected by it.

พวกเขาได้รับผลกระทบจากหนังเรื่องนี้

So we're going to make more of them.

ดังนั้น เราจะทำหนังแบบนี้ออกมาอีก

We're working with the United Nations right now

ตอนนี้เรากำลังทำงานกับสหประชาชาติ

to shoot a whole series of these films.

เพื่อถ่ายทำตอนต่อเนื่องของหนังชุดนี้

We just finished shooting a story in Liberia.

เราพึ่งถ่ายทำที่ไลบีเรียเสร็จ

And now, we're going to shoot a story in India.

และเรากำลังจะไปถ่ายทำที่อินเดีย

And we're taking these films,

พวกเรากำลังนำหนังพวกนี้

and we're showing them at the United Nations

ไปฉายที่สหประชาชาติ

to people that work there and people that are visiting there.

ไปฉายให้กับคนที่ทำงานที่นั่น และคนที่มาเยี่ยมเยือนที่นั่น

And we're showing them to the people

เรากำลังฉายหนังพวกนี้ให้กับกลุ่มคน

that can actually change the lives of the people inside of the films.

ที่สามารถเปลี่ยนชีวิตของผู้คนในหนังเรื่องนี้ได้จริงๆ

And that's where I think we just start to scratch the surface

และผมคิดว่าที่เราทำเป็นแค่การสะกิดเปลือกนอก

of the true power of virtual reality.

ของความสามารถที่แท้จริงของ เทคโนโลยีความจริงเสมือนเท่านั้น

It's not a video game peripheral.

มันไม่ได้เป็นแค่อุปกรณ์ต่อพ่วงของวิดีโอเกม

It connects humans to other humans in a profound way

มันเชื่อมโยงมนุษย์เข้าด้วยกันอย่างแน่นแฟ้น

that I've never seen before in any other form of media.

อย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนในสื่อรูปแบบใดๆ

And it can change people's perception of each other.

และสามารถเปลี่ยนการรับรู้ของเราต่อคนอื่น

And that's how I think

และนั่นคือสิ่งที่ผมคิด

virtual reality has the potential to actually change the world.

เทคโนโลยีความจริงเสมือน มีศักยภาพที่จะเปลี่ยนโลก

So, it's a machine,

มันเป็นแค่อุปกรณ์

but through this machine we become more compassionate,

แต่ด้วยอุปกรณ์นี้ เราเมตตากรุณาต่อกันมากขึ้น

we become more empathetic, and we become more connected.

เราเห็นอกเห็นใจกันมากขึ้น และเราเชื่อมต่อถึงกันได้มากขึ้น

And ultimately, we become more human.

และท้ายที่สุด เรามีความเป็นมนุษย์ที่มากขึ้น

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)