Chris Milk: How virtual reality can create the ultimate empathy machine

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

Virtual reality started for me in sort of an unusual place.

واقعیت مجازی برای من در مکانی غیرمعمول شکل گرفت.

It was the 1970s.

دهه ۱۹۷۰ میلادی بود.

I got into the field very young: I was seven years old.

خیلی جوان بودم که وارد این رشته شدم: تنها ۷ سال داشتم.

And the tool that I used to access virtual reality

و ابزاری که برای دستیابی به واقعیت مجازی استفاده می‎کردم

was the Evel Knievel stunt cycle.

موتور بدل کاری ایول کنیول بود.

This is a commercial for that particular item:

این یک تبلیغ تلویزیونی برای آن موضوع مشخص است:

(Video) Voice-over: What a jump!

(فیلم) صدای راوی: چه پرشی!

Evel's riding the amazing stunt cycle.

ایول بدل کاری فوق العاده‎ای رو انجام میدهد.

That gyro-power sends him over 100 feet at top speed.

نیروی گریز از مرکز او را تا ۳۰-۴۰ متر با حداکثر سرعت می برد.

Chris Milk: So this was my joy back then.

کریس: آن زمان این بخشی از تفریح من بود.

I rode this motorcycle everywhere.

من با این موتور همه جا رفتم.

And I was there with Evel Knievel; we jumped the Snake River Canyon together.

و من آنجا با ایول کنیول بودم؛ ما از درّه اسنک ریور با هم پرش کردیم.

I wanted the rocket.

موشک می‎خواستم.

I never got the rocket, I only got the motorcycle.

اما هیچ وقت موشک گیرم نیامد٬ تنها موتور داشتم.

I felt so connected to this world.

شدیداً با این دنیا ارتباط برقرار کردم.

I didn't want to be a storyteller when I grew up, I wanted to be stuntman.

نمی‎خواستم وقتی بزرگ شدم روایت کننده داستان باشم، می‎خواستم بدلکار شوم.

I was there. Evel Knievel was my friend.

من آنجا بودم. ایول کانیول دوستم بود.

I had so much empathy for him.

با او خیلی همدرد بودم.

But it didn't work out. (Laughter)

اما عاقبت شیرینی نداشت! (خنده)

I went to art school.

به مدرسه هنر رفتم.

I started making music videos.

شروع به ساخت موزیک - ویدئو کردم.

And this is one of the early music videos that I made:

و این یکی از اولین کلیپ‎هایی بود که ساختم:

(Music: "Touch the Sky" by Kanye West)

(آهنگ: «آسمان را لمس کن» از «کانیه وست»)

CM: You may notice some slight similarities here.

کریس: ممکن است متوجه برخی شباهتهای کوچک شده باشید!

(Laughter)

(خنده)

And I got that rocket.

و من آن موشک را داشتم.

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

So, now I'm a filmmaker, or, the beginning of a filmmaker,

خوب الآن یک فیلم سازم یا اول راه فیلم سازی هستم٬

and I started using the tools that are available to me as a filmmaker

و شروع کردم به استفاده از ابزارهایی که به عنوان فیلم ساز در دسترس من بود

to try to tell the most compelling stories that I can to an audience.

تا تلاش کنم اثربخش‎ترین داستانها را به مخاطب ارائه کنم.

And film is this incredible medium that allows us to feel empathy

و فیلم این وسیله شگفت‎انگیزی است که به ما امکان تجربه حس همدردی

for people that are very different than us

با مردمی را می‎دهد که خیلی با ما تفاوت دارند

and worlds completely foreign from our own.

و دنیاهایی که برایمان کاملا ناآشناست.

Unfortunately,

متأسفانه٬

Evel Knievel did not feel the same empathy for us that we felt for him,

ایول کنیول آن حس همدردی را که ما نسبت به او داشتیم را به ما نداشت،

and he sued us for this video --

و او از ما برای این کلیپ شکایت کرد.

(Laughter) --

(خنده تماشاگران)--

shortly thereafter.

کمی بعد از آن!

On the upside, the man that I worshipped as a child,

اما خوبیش این بود که مردی که در کودکی او را می‎پرستیدم،

the man that I wanted to become as an adult,

مردی که می‎خواستم وقتی بزرگ شدم مثل او شوم٬

I was finally able to get his autograph.

توانستم بالاخره امضایش را دریافت کنم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)

Let's talk about film now.

بگذارید درباره فیلم صحبت کنیم.

Film, it's an incredible medium,

فیلم٬ رسانه شگفت‎آ‎وری است٬

but essentially, it's the same now as it was then.

اما در اصل، همانی هست که قبلا بوده.

It's a group of rectangles that are played in a sequence.

گروهی ز مستطیل‎ها که در یک توالی نمایش داده می‎شوند.

And we've done incredible things with those rectangles.

ما با آن مستطیل‎ها کار جالبی کردیم.

But I started thinking about,

اما به فکر افتاد که

is there a way that I can use modern and developing technologies

آیا راهی هست من از فناوری‎های مدرن و در حال توسعه استفاده کنم

to tell stories in different ways

تا داستان ها را به شکلی متفاوت بیان کنم

and tell different kinds of stories

و یا انواع مختلف داستانهایی را بگویم

that maybe I couldn't tell using the traditional tools of filmmaking

که با ابزارهای سنتی فیلم‎سازی نمی توان بیان نمود.

that we've been using for 100 years?

ابزارهایی که طی ۱۰۰ سال گذشته استفاده می‎شده.

So I started experimenting,

پس شروع به آزمایش کردم٬

and what I was trying to do was to build the ultimate empathy machine.

و آنچه سعی در انجامش داشتم ساخت دستگاه همدردی نهایی بود.

And here's one of the early experiments:

و این یکی از اولین آزمایشها بود:

(Music)

(موسیقی)

So this is called "The Wilderness Downtown."

خب این " آشفتگی مرکز شهر " نام دارد.

It was a collaboration with Arcade Fire.

نتیجه همکاری با گروه راک کانادایی آرکید فایر بود.

It asked you to put in the address where you grew up at the beginning of it.

در ابتدای آن از شما خواسته میشد که در آدرس نام جایی را که در آن بزرگ شده بودید را بگذارید.

It's a website.

این یک وبسایت است.

And out of it starts growing these little boxes with different browser windows.

و خارج از آن شروع به ایجاد این جعبه‎های کوچک با پنجره‎های جستجوی مختلف می‎کند.

And you see this teenager running down a street,

و شما این نوجوانی را می‎بینید که در خیابان می‎دود٬

and then you see Google Street View and Google Maps imagery

و بعد شما گوگل استریت ویو و گوگل مپز ایمجری را می‎بینید

and you realize the street he's running down is yours.

و تشخیص می‎دهید آن خیابانی را که او می‎دویده، خیابان شما است.

And when he stops in front of a house, he stops in front of your house.

و وقتی که جلوی خانه‎ای می‎ایستد، آنهم خانه شما هست.

And this was great, and I saw people having an even deeper emotional reaction

و این عالی بود٬ و مردمانی را دیدم که واکنشی بسیار احساسی‎تر

to this than the things that I had made in rectangles.

به این داشتند تا کارهای مستطیلی که قبلا انجام داده بودم.

And I'm essentially taking a piece of your history

و من در اصل تکه‎ای از تاریخ شما را برمی‎دارم و

and putting it inside the framing of the story.

و درون چارچوب داستان قرار می‎دهم.

But then I started thinking,

اما بعد شروع به فکر کردن کردم٬

okay, well that's a part of you,

خوب٬ پس این بخشی از شما است.

but how do I put all of you inside of the frame?

اما چگونه همه شما را درون کادر جا دهم؟

So to do that, I started making art installations.

پس برای انجام آن، شروع کردم به ساخت چیدمانهای هنری.

And this is one called "The Treachery of Sanctuary."

و این یکی " خیانت پرستشگاه" نام دارد.

It's a triptych. I'm going to show you the third panel.

سه پهنه‎ای است. می‎خواهم پنل سوم را نشانتان دهم.

(Music)

(موسیقی)

So now I've got you inside of the frame,

خوب وقتی توانستم شما را داخل کادر بگذارم٬

and I saw people having even more visceral emotional reactions

توانستم شاهد این باشم که آدمها واکنشهای احساسی از ته دلی‎تری

to this work than the previous one.

به این کار دارند تا کار قبلی.

But then I started thinking about frames, and what do they represent?

اما بعد شروع کردم به فکر کردن درباره کادرها، و آنچه ارائه می‎دهند.

And a frame is just a window.

و یک کادر عملا یک پنجره است.

I mean, all the media that we watch -- television, cinema --

یعنی رسانه‎ای که تماشا می‎کنیم ... تلویزیون٬ سینما ...

they're these windows into these other worlds.

آنها پنجره‎هایی به این جهان‎های دیگر هستند.

And I thought, well, great. I got you in a frame.

و من فکر کردم٬ چه خوب. شما را داخل کادر دارم.

But I don't want you in the frame, I don't want you in the window,

من شما را درون کادر یا پنجره نمی‎خواهم٬

I want you through the window, I want you on the other side,

شما را در آنسوی پنجره و کادر می‎‎خواهم،

in the world, inhabiting the world.

در این جهان، در جهانی که زندگی می‎کنیم.

So that leads me back to virtual reality.

این من را به واقعیت مجازی برگرداند.

Let's talk about virtual reality.

خوب بگذارید درباره واقعیت مجازی صحبت کنیم.

Unfortunately,

متأسفانه٬

talking about virtual reality is like dancing about architecture.

صحبت درباره واقعیت مجازی مثل آب در هاون کوبیدن است.

And this is actually someone dancing about architecture in virtual reality.

و این در واقع مثل کسی میماند که واقعیت مجازی در هاون آب بکوبد.

(Laughter)

(خنده)

So, it's difficult to explain. Why is it difficult to explain?

خوب٬ توضیحش بسیار سخت است. چرا سخت است؟

It's difficult because it's a very experiential medium.

سخت است زیرا یک وسیله کاملا تجربی است.

You feel your way inside of it.

حس خود را درونش خواهید داشت.

It's a machine, but inside of it,

این یک دستگاه است٬ اما درون آن٬

it feels like real life, it feels like truth.

حس دنیای واقعی را دارد٬ حس آن حقیقی است.

And you feel present in the world that you're inside

شما حضور خود را در دنیایی حس می‎کنید که در آن هستید

and you feel present with the people that you're inside of it with.

و همینطور حضور خود را با دیگر آدمهای توی آن فیلم حس می‎کنید.

So, I'm going to show you a demo of a virtual reality film:

خوب من نمونه ای از فیلم واقعیت مجازی را به شما نشان می‎دهم:

a full-screen version of all the information

نسخه تمام پرده از همه اطلاعاتی

that we capture when we shoot virtual reality.

که موقع فیلم گرفتن از واقعیت مجازی ثبت می‎کنیم.

So we're shooting in every direction.

پس امکان تصویربرداری از هر جهت را داریم.

This is a camera system that we built

این سیستم دوربینی است که ما ساختیم

that has 3D cameras that look in every direction

شامل دوربینهای ۳ بعدی در هر جهت

and binaural microphones that face in every direction.

و میکروفونهای دارای دو گوش در هر جهت است.

We take this and we build, basically, a sphere of a world that you inhabit.

برش می‎داریم و در واقع قلمرویی از جهان را میسازیم که در آن ساکن هستید.

So what I'm going to show you is not a view into the world,

پس چیزی که میخواهم به شما نشان دهم چشم‎اندازی به درون جهان نیست،

it's basically the whole world stretched into a rectangle.

در اصل کل جهان است که در قالب مستطیل در میاید.

So this film is called "Clouds Over Sidra,"

نام این فیلم: «ابرهای بالای سر سیدرا» بود.

and it was made in conjunction with our virtual reality company called VRSE

و این فیلم محصول همکاری کمپانی واقعیت مجازی ما معروف به VRSE

and the United Nations,

و سازمان ملل است،

and a co-collaborator named Gabo Arora.

و همینطور همکاری به اسم گابو آرئورا.

And we went to a Syrian refugee camp in Jordan in December

و در ماه دسامبر ما به یک کمپ پناهجویان سوری در اردن رفتیم

and shot the story of a 12-year-old girl there named Sidra.

و ما داستان دختری به نام «سیدرا» را ثبت کردیم.

And she and her family fled Syria through the desert into Jordan

و او و خانواده‎اش از طریق صحرا از سوریه به اردن گریختند.

and she's been living in this camp for the last year and a half.

و او یک سال و نیم است که در اینجا زندگی می‎کند.

(Video) Sidra: My name is Sidra.

(ویدئو) سیدرا: اسم من سیدرا است.

I am 12 years old.

دوازده سال دارم.

I am in the fifth grade.

کلاس پنجم هستم.

I am from Syria, in the Daraa Province, Inkhil City.

اهل سوریه هستم، استان درعا، شهر أنخل.

I have lived here in the Zaatari camp in Jordan for the last year and a half.

یک سال و نیم گذشته را در اردوگاه الزعتری در اردن زندگی کرده‎ام.

I have a big family:

خانواده بزرگی دارم:

three brothers, one is a baby.

سه برادر که یکی نوزاد است.

He cries a lot.

و خیلی گریه می‎کند.

I asked my father if I cried when I was a baby and he says I did not.

من از پدرم پرسیدم که در کودکی اینقدر گریه می‎کردم؟ و او گفت نه.

I think I was a stronger baby than my brother.

فکر می کنم بچه قویتری نسبت به برادرم بودم.

CM: So, when you're inside of the headset.

کریس میلک: پس وقتی هدفون را میگذارید.

you're not seeing it like this.

اینطوری آن را نمی‎بینند.

You're looking around through this world.

شما دنیا را از این طریق می‎بینید.

You'll notice you see full 360 degrees, in all directions.

متوجه خواهید شد که دید ۳۶۰ درجه دارید٬ در تمام جهات.

And when you're sitting there in her room, watching her,

و وقتی شما در اتاق او نشسته‎اید و تماشایش می‎کنید٬

you're not watching it through a television screen,

از طریق پرده تلویزیون او را تماشا نمی‎کنید،

you're not watching it through a window, you're sitting there with her.

او را از طریق یک پنجره نمی‎بینید، آنجا با او می‎نشینید.

When you look down, you're sitting on the same ground that she's sitting on.

وقتی به پایین نگاه کنید، شما روی زمینی که او می‎نشیند، نشسته‎اید.

And because of that,

و به خاطر آن٬

you feel her humanity in a deeper way.

انسانیت او را به شکلی عمیقتر حس می‎کنید.

You empathize with her in a deeper way.

شما با او عمیقتر همدردی می‎کنید.

And I think that we can change minds with this machine.

و فکر می‎کنم ذهنها را می‎توانیم با این ماشین تغییر دهیم.

And we've already started to try to change a few.

و اخیرا شروع کردیم به تلاش برای انجام تغییرات جدید.

So we took this film to the World Economic Forum in Davos in January.

پس این فیلم را در ژانویه به مجمع جهانی اقتصاد در داووس بردیم.

And we showed it to a group of people

و به گروهی از مردم نشانش دادیم

whose decisions affect the lives of millions of people.

که تصمیماتشان بر زندگی میلیون‎ها تن اثرگذار است.

And these are people who might not otherwise

و اینها مردمانی هستند که شاید در غیر اینصورت

be sitting in a tent in a refugee camp in Jordan.

در چادری در اردوگاه پناهندگان در اردن ننشیند.

But in January, one afternoon in Switzerland,

اما در ژانویه٬ یک روز بعد از ظهر در سوئیس٬

they suddenly all found themselves there.

آنها ناگهان خودشان را در آن محل دیدند.

(Applause)

(تشویق)

And they were affected by it.

و شدیداً تحت تأثیر قرار گرفتند.

So we're going to make more of them.

خوب ما فیلم های بیشتری خواهیم ساخت.

We're working with the United Nations right now

ما الآن با سازمان ملل کار می‎کنیم

to shoot a whole series of these films.

تا یک سری کامل از این فیلمها را ضبط کنیم.

We just finished shooting a story in Liberia.

به تازگی از ماجرایی در لیبریا تصویربرداری کردیم.

And now, we're going to shoot a story in India.

و الآن به هند می رویم تا داستانی را در آنجا فیلمبرداری کنیم.

And we're taking these films,

و ما این فیلمها را می‎گیریم،

and we're showing them at the United Nations

و در سازمان ملل نشان می‎دهیم

to people that work there and people that are visiting there.

به آنهایی که در آنجا کار و یا بازدید می‎کنند.

And we're showing them to the people

و به کسانی نشان می‎دهیم که

that can actually change the lives of the people inside of the films.

عملاً می‎توانند زندگی مردم توی آن فیلمها را تغییر دهند.

And that's where I think we just start to scratch the surface

و آنجاست که به باور من، تازه شروع کرده‎ایم به کشف

of the true power of virtual reality.

قدرت حقیقی واقعیت مجازی.

It's not a video game peripheral.

دستگاه جانبی یک بازی ویدئویی نیست.

It connects humans to other humans in a profound way

آدمها را به یکدیگر به شکلی عمیق متصل می‎کند

that I've never seen before in any other form of media.

که تا به حال در هیچ رسانه‎ای ندیده‎ام.

And it can change people's perception of each other.

و نظر مردم درباره همدیگر را می‎تواند عوض کند.

And that's how I think

و فکر می‎کنم به این طریق

virtual reality has the potential to actually change the world.

واقعیت مجازی، پتانسیل تغییر دنیا را دارد.

So, it's a machine,

پس این یک دستگاه است٬

but through this machine we become more compassionate,

اما بواسطه این دستگاه دلسوزیمان بیشتر می‎شود،

we become more empathetic, and we become more connected.

همدلی‎مان بیشتری شده و حس بهم وصل بودن بیشتری می‎کنیم.

And ultimately, we become more human.

و نهایتا انسانیت بیشتری به دست می‎آوریم.

Thank you.

ممنون.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)