Rob Knight: How our microbes make us who we are

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Rawee Ma

We humans have always been very concerned about the health of our bodies,

มนุษย์เราวิตกกังวลเกี่ยวกับ สุขภาพร่างกายเราเสมอ

but we haven't always been that good at figuring out what's important.

แต่เราไม่เก่งนักที่จะคิดออกได้ว่า อะไรที่สำคัญ

Take the ancient Egyptians, for example:

ดูกรณีของชาวอียิปต์โบราณเป็นตัวอย่าง

very concerned about the body parts they thought they'd need in the afterlife,

ต่างกังวลอย่างมากเกี่ยวกับส่วนของร่างกาย ที่พวกเขาคิดว่าจำเป็นต้องใช้หลังความตาย

but they left some parts out.

แต่พวกเขาทิ้งบางชิ้นส่วนไว้

This part, for example.

ตัวอย่างเช่น ชิ้นนี้

Although they very carefully preserved the stomach, the lungs,

ถึงแม้พวกเขาจะเก็บถนอมได้อย่างประณีต ส่วนที่เป็นกระเพาะ ปอด

the liver, and so forth,

ตับ และ อื่นๆ

they just mushed up the brain, drained it out through the nose,

แต่พวกเขากลับทำให้สมองเละ ระบายออกไปทางจมูก

and threw it away,

และโยนมันทิ้งไป

which makes sense, really,

ซึ่งก็สมเหตุสมผลโดยแท้

because what does a brain do for us anyway?

เพราะสมองทำอะไรให้เราบ้างล่ะครับ

But imagine if there were a kind of neglected organ in our bodies

ลองนึกดูซิว่ามีอวัยวะในร่างกายของเรา ประเภทที่ถูกมองข้ามไปอีกไหม

that weighed just as much as the brain

ที่มีน้ำหนักพอ ๆ กับสมอง

and in some ways was just as important to who we are,

และในบางเรื่อง ก็สำคัญต่อ การที่เราเป็นใคร

but we knew so little about and treated with such disregard.

แต่เรารู้เกี่ยวกับมันน้อยมาก และดูแลรักษามันอย่างไม่ใส่ใจ

And imagine if, through new scientific advances,

ลองนึกดูซิครับ ทางความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ใหม่ ๆ

we were just beginning to understand

เราก็เพิ่งจะเริ่มเข้าใจ

its importance to how we think of ourselves.

ความสำคัญที่มันมีต่อ วิธีที่เราคิดถึงตัวเราเอง

Wouldn't you want to know more about it?

คุณไม่อยากรู้เกี่ยวกับมัน มากกว่านี้หรือ

Well, it turns out that we do have something just like that:

ครับ ปรากฎว่าเรามีบางสิ่งบางอย่าง ที่เหมือนแบบนั้นจริง ๆ

our gut,

คือ ไส้พุงของเรา

or rather, its microbes.

หรือ ถ้าจะพูดให้ถูก จุลินทรีย์ของมัน

But it's not just the microbes in our gut that are important.

แต่ไม่ใช่แค่จุลินทรีย์ ในลำไส้อย่างเดียวที่สำคัญ

Microbes all over our body

จุลินทรีย์ทั่วร่างกายเรานั้น

turn out to be really critical to a whole range of differences

กลายเป็นว่าสำคัญยิ่งยวด ต่อความแตกต่างทั้งหมดที่มีอยู่

that make different people who we are.

ที่ทำให้คนที่แตกต่างกัน เป็นตัวเป็นตนของเรา

So for example, have you ever noticed

อย่างเช่น คุณเคยสังเกตหรือไม่ว่า

how some people get bitten by mosquitos way more often than others?

ทำไมบางคนถูกยุงกัดบ่อยกว่าคนอื่น ๆ

It turns out that everyone's anecdotal experience out camping is actually true.

กลายเป็นว่าประสบการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนไปค่ายพักแรมที่แท้ก็กลายเป็นความจริง

For example, I seldom get bitten by mosquitos,

อย่างเช่น ผมไม่ค่อยจะโดนยุงกัด

but my partner Amanda attracts them in droves,

แต่ภรรยาผม อแมนด้า ล่อยุงให้มากัดได้เป็นฝูง

and the reason why is that we have different microbes on our skin

เป็นสาเหตุมาจากการที่เรามีจุลินทรีย์บน ผิวหนังต่างกัน

that produce different chemicals that the mosquitos detect.

ซึ่งผลิตสารเคมีต่าง ๆ กันที่ยุงตรวจจับได้

Now, microbes are also really important in the field of medicine.

ขณะนี้ จุลินทรีย์ยังเป็นส่วนสำคัญยิ่ง ในสาขาการแพทย์อีกด้วย

So, for example, what microbes you have in your gut

ตัวอย่างเช่น จุลินทรีย์ ตัวที่คุณมีอยู่ในลำไส้

determine whether particular painkillers are toxic to your liver.

จะกำหนดว่ายาแก้ปวดตัวใดจะ เป็นพิษต่อตับของคุณหรือไม่

They also determine whether or not other drugs will work for your heart condition.

และมันยังกำหนดอีกด้วยว่ายาตัวอื่น จะใช้ได้หรือไม่สำหรับสภาพหัวใจของคุณ

And, if you're a fruit fly, at least,

และถ้าคุณเป็นแมลงวันผลไม้อย่างน้อยก็

your microbes determine who you want to have sex with.

จุลินทรีย์ของคุณจะบอกได้ว่า คุณอยากมีเพศสัมพันธ์กับแมลงตัวไหน

We haven't demonstrated this in humans yet

เรายังไม่ได้สาธิตเรื่องนี้กับมนุษย์

but maybe it's just a matter of time before we find out. (Laughter)

แต่บางทีก็อยู่ที่เมื่อไหร่เท่านั้นแหละ ก่อนที่เราจะค้นพบ (เสียงหัวเราะ)

So microbes are performing a huge range of functions.

จุลินทรีย์จึงมีขอบข่ายของหน้าที่เยอะแยะมาก

They help us digest our food.

มันช่วยเราย่อยอาหาร

They help educate our immune system.

ช่วยสอนระบบภูมิคุ้มกันในร่างกายของเรา

They help us resist disease,

ช่วยเราต้านทานโรค

and they may even be affecting our behavior.

และแม้กระทั่งอาจจะมีผลต่อพฤติกรรมของเรา

So what would a map of all these microbial communities look like?

ครับแผนที่ชุมชนจุลินทรีย์เหล่านี้ทั้งหมด หน้าตาเป็นอย่างไรหรือครับ

Well, it wouldn't look exactly like this,

มันจะหน้าตาไม่เหมือนแบบนี้เปี๊ยบ

but it's a helpful guide for understanding biodiversity.

แต่ก็ช่วยเป็นตัวชี้นำให้เข้าใจ ความหลากหลายทางชีวภาพ

Different parts of the world have different landscapes of organisms

ส่วนต่าง ๆ ของโลกนั้นมีลักษณะภูมิทัศน์ ของสิ่งมีชีวิตแตกต่างกัน

that are immediately characteristic of one place or another

ซึ่งเป็นลักษณะโดยตรงเฉพาะของพื้นที่หนึ่ง หรืออีกพื้นที่หนึ่ง

or another.

หรืออีกพื้นที่หนึ่ง

With microbiology, it's kind of the same, although I've got to be honest with you:

ในทางจุลชีววิทยา ก็ดูค่อนข้างจะเหมือนกัน แม้ผมจะต้องพูดตรง ๆ กับคุณว่า

All the microbes essentially look the same under a microscope.

จุลินทรีย์ทุกชนิดโดยแท้แล้ว ก็ดูเหมือน ๆ กันภายใต้กล้องจุลทรรศน์

So instead of trying to identify them visually,

ดังนั้น แทนที่เราจะพยายามระบุชนิดของมัน ตามที่เราเห็น

what we do is we look at their DNA sequences,

ที่เราทำก็คือดูลำดับดีเอ็นเอของมัน

and in a project called the Human Microbiome Project,

ในโครงการชื่อจีโนมของจุลินทรีย์ทั้งหมด ที่อาศัยอยู่ในมนุษย์

NIH funded this $173 million project

ที่สถาบันสุขภาพอเมริกา ให้ทุนอุดหนุน 173 ล้านดอลลาร์

where hundreds of researchers came together

ที่ซึ่งนักวิจัยหลายร้อยคนมารวมตัวกัน

to map out all the A's, T's, G's, and C's,

จัดรายละเอียดการเรียงตัวทั้งหมด ของเบส A T G และ C

and all of these microbes in the human body.

และจุลินทรีย์เหล่านี้ทั้งหมด ในร่างกายมนุษย์

So when we take them together, they look like this.

ดังนั้นเมื่อเราเอามันมาเข้าไว้ด้วยกัน มันจึงเป็นแบบนี้ครับ

It's a bit more difficult to tell who lives where now, isn't it?

มันก็ลำบากเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อยที่จะบอกว่า ใครอยู่ตรงไหนขณะนี้ใช่ไหมครับ

What my lab does is develop computational techniques that allow us

ที่ห้องทดลองผมทำอยู่คือพัฒนาเทคนิค คอมพิวเตอร์ขึ้นมาที่ให้เรา

to take all these terabytes of sequence data

เอาหลายล้านล้านไบต์ของข้อมูลลำดับ เหล่านี้ทั้งหมด

and turn them into something that's a bit more useful as a map,

ไปเปลี่ยนให้เป็นสิ่งที่มีประโยชน์ขึ้น อีกหน่อยคือให้เป็นแผนที่

and so when we do that with the human microbiome data

และเมื่อเราทำสิ่งนั้น ด้วยข้อมูลจีโนมของจุลินทรีย์ในมนุษย์

from 250 healthy volunteers,

จากอาสาสมัครที่ร่างกายแข็งแรง 250 คน

it looks like this.

มันจะหน้าตาแบบนี้ครับ

Each point here represents all the complex microbes

แต่ละจุดตรงนี้แทนจุลินทรีย์ ที่ซับซ้อนนั้นทั้งหมด

in an entire microbial community.

ในทั่วประชาคมจุลินทรีย์หนึ่ง

See, I told you they basically all look the same.

ครับอย่างที่บอก โดยพื้นฐานทั้งหมดดูเหมือน ๆ กัน

So what we're looking at is each point represents one microbial community

ดังนั้นสิ่งที่เรากำลังดูคือแต่ละจุดแทน ประชาคมจุลินทรีย์หนึ่งกลุ่ม

from one body site of one healthy volunteer.

จากที่หนึ่งในร่างกาย ของอาสาสมัครสุขภาพดี 1 คน

And so you can see that there's different parts of the map in different colors,

คุณจึงเห็นได้ว่ามีส่วนต่าง ๆ ของแผนที่ สีต่าง ๆ กัน

almost like separate continents.

เกือบจะเหมือนทวีปที่แยกจากกัน

And what it turns out to be

และสิ่งที่ปรากฎออกมา

is that those, as the different regions of the body,

คือพวกนั้นได้แก่ พื้นที่ต่าง ๆ ของร่างกาย

have very different microbes in them.

จะมีจุลินทรีย์ต่างชนิดกันมาก

So what we have is we have the oral community up there in green.

ดังนั้นที่เรามีคือเรามีประชาคมจุลินทรีย์ ที่ปากขึ้นไปตรงนั้นที่เป็นสีเขียว

Over on the other side, we have the skin community in blue,

ไปอีกด้านหนึ่งประชาคมจุลินทรีย์ ที่ผิวหนังที่เป็นสีน้ำเงิน

the vaginal community in purple,

ประชาคมจุลินทรีย์ที่ช่องคลอดที่เป็นสีม่วง

and then right down at the bottom, we have the fecal community in brown.

และตรงไปด้านล่างประชาคมจุลินทรีย์ เกี่ยวกับอุจจาระที่เป็นสีน้ำตาล

And we've just over the last few years

และเมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง

found out that the microbes in different parts of the body

เราเพิ่งจะพบว่าจุลินทรีย์ ในส่วนต่าง ๆ ของร่างกายนั้น

are amazingly different from one another.

แตกต่างจากกันอย่างไม่น่าเชื่อ

So if I look at just one person's microbes

ดังนั้นถ้าผมดูจุลินทรีย์ของแค่คน ๆ หนึ่ง

in the mouth and in the gut,

ในปากและในลำไส้

it turns out that the difference between those two microbial communities

จะปรากฎว่าความแตกต่างระหว่าง ประชาคมจุลินทรีย์ทั้งสองกลุ่มนั้น

is enormous.

ต่างกันอย่างมโหฬาร

It's bigger than the difference between the microbes in this reef

ใหญ่ยิ่งกว่าความแตกต่าง ระหว่างจุลินทรีย์ในปะการังนี้

and the microbes in this prairie.

กับจุลินทรีย์ในทุ่งหญ้านี้เสียอีก

So this is incredible when you think about it.

เรื่องนี้แทบไม่น่าเชื่อเมื่อคุณคิดถึงมัน

What it means is that a few feet of difference in the human body

มันหมายถึงว่าต่างกันไม่กี่ฟุต ในร่างกายมนุษย์

makes more of a difference to your microbial ecology

ทำให้เกิดความแตกต่าง กับระบบนิเวศน์จุลินทรีย์ของคุณ

than hundreds of miles on Earth.

มากยิ่งกว่าหลายร้อยไมล์บนผิวโลก

And this is not to say that two people look basically the same

และสิ่งนี้ก็ไม่ได้บอกว่าคนสองคน โดยพื้นฐานจะเหมือนกัน

in the same body habitat, either.

ในเรื่องที่อยู่ของจุลินทรีย์ในร่างกาย

So you probably heard

คุณจึงอาจเคยได้ยินว่า

that we're pretty much all the same in terms of our human DNA.

เราแทบจะเหมือนกันทั้งหมด ในเรื่องดีเอ็นเอมนุษย์ของเรา

You're 99.99 percent identical in terms of your human DNA

คุณ 99.99 เปอร์เซนต์เหมือนกัน ในเรื่องดีเอ็นเอมนุษย์ของคุณ

to the person sitting next to you.

กับคนที่นั่งข้าง ๆ คุณ

But that's not true of your gut microbes:

แต่นั่นไม่จริงสำหรับจุลินทรีย์ ในลำไส้ของคุณ

you might only share 10 percent similarity

คุณอาจมีที่เหมือนกันแค่ 10 เปอร์เซนต์

with the person sitting next to you in terms of your gut microbes.

กับคนนั่งข้าง ๆ คุณ ในเรื่องจุลินทรีย์ในลำไส้

So that's as different as the bacteria on this prairie

ซึ่งนั่นก็ต่างกัน อย่างกับแบคทีเรียบนทุ่งหญ้านี้

and the bacteria in this forest.

กับแบคทีเรียในป่านี้

So these different microbes

จุลินทรีย์ต่าง ๆ เหล่านี้

have all these different kinds of functions that I told you about,

จึงมีหน้าที่แบบต่าง ๆทั้งหมดเหล่านี้ ตามที่ผมบอกไปแล้ว

everything from digesting food

ทุก ๆ อย่างตั้งแต่การย่อยอาหาร

to involvement in different kinds of diseases,

จนถึงการเกี่ยวข้องกับโรคภัยชนิดต่าง ๆ

metabolizing drugs, and so forth.

กระบวนการสันดาปยาและ อื่น ๆ

So how do they do all this stuff?

พวกมันทำทั้งหมดนี้ได้อย่างไรหรือ

Well, in part it's because

ครับ ส่วนหนึ่งก็เพราะว่า

although there's just three pounds of those microbes in our gut,

ถึงแม้จะมีจุลินทรีย์เหล่านั้น หนักแค่ 3 ปอนด์ในลำไส้ของคุณ

they really outnumber us.

แต่พวกมันมีจำนวนมากกว่าเราเยอะมาก

And so how much do they outnumber us?

แล้วมันมีจำนวนมากกว่าเราแค่ไหนหรือครับ

Well, it depends on what you think of as our bodies.

ครับ ขึ้นอยู่กับว่าคุณคิดว่า ร่างกายของเราคืออะไร

Is it our cells?

มันใช่เซลล์ของเราไหม

Well, each of us consists of about 10 trillion human cells,

ครับเราแต่ละคนประกอบด้วย เซลล์ราว 10 ล้านล้านเซลล์มนุษย์

but we harbor as many as 100 trillion microbial cells.

แต่เราเป็นที่พักอาศัยของจุลินทรีย์ ถึง 100 ล้านล้านเซลล์จุลินทรีย์

So they outnumber us 10 to one.

พวกมันจึงมีจำนวนมากกว่าเรา 10 ต่อ 1

Now, you might think, well, we're human because of our DNA,

ครับ คุณอาจคิดว่าเราเป็นมนุษย์ ก็เพราะดีเอ็นเอของเรา

but it turns out that each of us has about 20,000 human genes,

แต่กลับกลายเป็นว่าเราแต่ละคนมียีนส์ ประมาณสองหมื่นยีนส์มนุษย์

depending on what you count exactly,

ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะนับอย่างไรแน่

but as many as two million to 20 million microbial genes.

แต่มีจำนวนยีนส์จุลินทรีย์ตั้งแต่ 2 ล้าน ถึง 20 ล้านยีนส์จุลินทรีย์

So whichever way we look at it, we're vastly outnumbered

ดังนั้น ไม่ว่าจะมองมุมไหนจำนวนของเรา

by our microbial symbionts.

ก็น้อยกว่าจุลินทรีย์ที่มาอาศัยเราอยู่ มากมายมหาศาล

And it turns out that in addition to traces of our human DNA,

และปรากฎว่านอกจากร่องรอยเล็กน้อย ของดีเอ็นเอมนุษย์ของเราแล้ว

we also leave traces of our microbial DNA

เรายังทิ้งร่องรอยดีเอ็นเอจุลินทรีย์ ของเราไว้

on everything we touch.

บนทุกสิ่งทุกอย่างที่เราแตะต้อง

We showed in a study a few years ago

ได้แสดงให้เห็นในการวิจัยไม่กี่ปีก่อน

that you can actually match the palm of someone's hand up

ว่าจริงๆ คุณสามารถจะจับคู่ ฝ่ามือของคน ๆ หนึ่ง

to the computer mouse that they use routinely

กับเมาส์คอมพิวเตอร์ ที่พวกเขาใช้อยู่เป็นประจำ

with up to 95 percent accuracy.

ด้วยความแม่นยำถึง 95 %

So this came out in a scientific journal a few years ago,

เรื่องนี้ออกมาในวารสารวิทยาศาสตร์ ไม่กี่ปีมานี้

but more importantly, it was featured on "CSI: Miami,"

ที่สำคัญมันปรากฎในละครทีวีซีรี่ส์ เรื่อง CSI: Miami

so you really know it's true.

คุณจึงรู้ว่ามันเป็นความจริงแน่ ๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So where do our microbes come from in the first place?

แล้วทีนี้จุลินทรีย์ของเราพวกนี้ มาจากไหนหรือครับ

Well if, as I do, you have dogs or kids,

ครับ ก็เหมือนผม ถ้าหากคุณมีหมา หรือ เด็ก ๆ

you probably have some dark suspicions about that,

คุณคงจะคลางแคลงใจ ดำมืดอยู่บ้างในเรื่องนั้น

all of which are true, by the way.

ซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นความจริง จะยังไงก็ตาม

So just like we can match you to your computer equipment

ก็เหมือนกับที่เราสามารถจับคู่ คุณกับอุปกรณ์คอมพ์ของคุณ

by the microbes you share,

โดยจุลินทรีย์ที่มีอยู่ร่วมกัน

we can also match you up to your dog.

เรายังสามารถจับคู่คุณกับหมาของคุณได้ด้วย

But it turns out that in adults,

แต่กลายเป็นว่าในผู้ใหญ่

microbial communities are relatively stable,

ประชาคมจุลินทรีย์ค่อนข้างจะคงที่

so even if you live together with someone,

ดังนั้น แม้คุณจะใชัชีวิตร่วมกับใครก็ตาม

you'll maintain your separate microbial identity

คุณจะยังคงลักษณะเฉพาะของจุลินทรีย์ ต่างไปจากเขา

over a period of weeks, months, even years.

ไม่ว่าจะผ่านไปเป็นหลาย ๆ สัปดาห์ เดือนหรือปี

It turns out that our first microbial communities

ปรากฎว่าประชาคมจุลินทรีย์แรก ๆ ของเรานั้น

depend a lot on how we're born.

ขึ้นอยู่อย่างมากกับวิธีเกิดของเรา

So babies that come out the regular way,

เด็กที่คลอดออกมาตามปกติ

all of their microbes are basically like the vaginal community,

จุลินทรีย์ของพวกเขาทั้งหมด โดยพื้นฐานจะเหมือนกับประชาคมช่องคลอด

whereas babies that are delivered by C-section,

ในขณะที่เด็กที่เกิดโดยการผ่าท้องทำคลอด

all of their microbes instead look like skin.

จุลินทรีย์ทั้งหมดของพวกเขา ก็จะเหมือนผิวหนัง

And this might be associated with some of the differences

และสิ่งนี้อาจไปลัมพันธ์กับ ความแตกต่างบางอย่าง

in health associated with Cesarean birth,

ในเรื่องสุขภาพซึ่งเกี่ยวพันธ์กับ การคลอดโดยการผ่าทำคลอด

such as more asthma, more allergies, even more obesity,

เช่น อาการหอบหืด อาการภูมิแพ้ กระทั่งโรคอ้วนที่เป็นกันมากขึ้น

all of which have been linked to microbes now,

ซึ่งทั้งหมดนี้ถูกโยงมาถึงจุลินทรีย์ ได้แล้วในขณะนี้

and when you think about it, until recently, every surviving mammal

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้จนไม่นานมานี้เอง สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทุกตัวที่รอดชีวิต

had been delivered by the birth canal,

คลอดออกมาทางช่องคลอด

and so the lack of those protective microbes

ดังนั้น การขาดจุลินทรีย์ป้องกัน เหล่านั้นเอง

that we've co-evolved with might be really important

ที่เราได้วิวัฒน์ร่วมกันมา อาจเป็นเหตุสำคัญยิ่ง

for a lot of these different conditions that we now know involve the microbiome.

ต่อสภาพที่ต่างกันเหล่านี้ส่วนมากในขณะนี้ เรารู้ว่าเกี่ยวข้องกับจีโนมของจุลินทรีย์

When my own daughter was born a couple of years ago

ตอนที่ลูกสาวผมเองเกิดเมื่อสองปีก่อน

by emergency C-section,

โดยการผ่าท้องทำคลอดฉุกเฉิน

we took matters into our own hands

เราจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

and made sure she was coated with those vaginal microbes

ให้แน่ใจว่าเธอถูกเคลือบไว้ด้วย จุลินทรีย์ช่องคลอดพวกนั้น

that she would have gotten naturally.

ซึ่งเธอควรจะได้รับเองตามธรรมชาติ

Now, it's really difficult to tell whether this has had an effect

ขณะนี้ก็ยากที่จะบอกได้อย่างแทัจริง ว่าสิ่งนี้จะได้ผลหรือไม่

on her health specifically, right?

ต่อสุขภาพของเธอโดยเฉพาะใช่ไหมครับ

With a sample size of just one child, no matter how much we love her,

ด้วยขนาดตัวอย่างแค่เพียงเด็กคนเดียว ไม่ว่าเราจะรักเธอมากเท่าไรก็ตาม

you don't really have enough of a sample size

คุณไม่มีขนาดกลุ่มตัวอย่างที่เพียงพอ

to figure out what happens on average,

ที่จะคิดคำนวณเฉลี่ยได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

but at two years old, she hasn't had an ear infection yet,

แต่ที่อายุสองขวบเธอยังไม่มี การติดเชื้อที่หู

so we're keeping our fingers crossed on that one.

เราจึงกำลังหวังว่าผลลัพธ์จะออกมาดี ในเรื่องนั้น

And what's more, we're starting to do clinical trials with more children

นอกจากนี้แล้วเรากำลังเริ่ม วิจัยทดลองทางคลินิคกับเด็ก ๆ เพิ่มขึ้น

to figure out whether this has a protective effect generally.

เพื่อหาคำตอบว่าสิ่งนี้มีผลในการป้องกัน โดยทั่วไปหรือไม่

So how we're born has a tremendous effect on what microbes we have initially,

เราเกิดมาอย่างไรจึงมีผลอย่างใหญ่หลวง ต่อจุลินทรีย์ที่เราจะมีตั้งแต่แรกเริ่ม

but where do we go after that?

แต่เราจะไปไหนต่อหลังจากนั้น

What I'm showing you again here is this map

สิ่งที่กำลังแสดงให้ดู อีกครั้งครับนี่คือแผนที่

of the Human Microbiome Project Data,

ของข้อมูลโครงการจีโนมจุลินทรีย์ในมนุษย์

so each point represents a sample from one body site

แต่ละจุดแทนตัวอย่างจากแหล่งหนึ่งในร่างกาย

from one of 250 healthy adults.

จากผู้ใหญ่ที่แข็งแรงคนหนึ่งใน 250 คน

And you've seen children develop physically.

และคุณก็ได้เห็นเด็ก ๆ พัฒนาขึ้นด้านกายภาพ

You've seen them develop mentally.

คุณได้เห็นพวกเขาพัฒนาขึ้นทางด้านสมอง

Now, for the first time, you're going to see

ตอนนี้เป็นครั้งแรกที่คุณกำลังจะเห็น

one of my colleague's children develop microbially.

ลูกของเพื่อนร่วมงานผมคนหนึ่ง กำลังพัฒนาทางด้านจุลินทรีย์

So what we are going to look at

ดังนั้น สิ่งที่เรากำลังจะมาดูกัน

is we're going to look at this one baby's stool,

ก็คือ เรากำลังจะดูอุจจาระของเด็กอ่อนคนนี้

the fecal community, which represents the gut,

หรือประชาคมอุจจาระ ซึ่งเป็นตัวแทนจุลินทรีย์ลำไส้

sampled every week for almost two and a half years.

ถูกเก็บตัวอย่างทุกสัปดาห์ นานเกือบจะสองปีครึ่ง

And so we're starting on day one.

เราจึงกำลังจะเริ่มในวันที่หนึ่ง

What's going to happen is that the infant is going to start off as this yellow dot,

สิ่งที่จะเกิดขึ้นคือทารกจะเริ่มต้น เป็นจุดสีเหลืองนี้

and you can see that he's starting off basically in the vaginal community,

และคุณจะเห็นได้ว่าเขาเริ่มต้นหลัก ๆ แล้ว ในประชาคมจุลินทรีย์ช่องคลอด

as we would expect from his delivery mode.

ตามที่เราคาดหมายจากวิธีการคลอดของเขา

And what's going to happen over these two and a half years

และสิ่งที่จะเกิดในระหว่างสองปีครึ่งนี้

is that he's going to travel all the way down

ก็คือเขาจะเดินทางลงมาเรื่อย ๆ

to resemble the adult fecal community from healthy volunteers down at the bottom.

ให้คล้ายคลึงกับประชาคมอุจจาระผู้ใหญ่ ที่ได้จากอาสาสมัครที่แข็งแรงตรงด้านล่าง

So I'm just going to start this going and we'll see how that happens.

ดังนั้น ผมจะเริ่มทำแล้วและเราจะมาดูว่า มันจะเกิดขึ้นได้อย่างไร

What you can see, and remember each step in this is just one week,

สิ่งที่คุณจะเห็นและขอให้จำไว้ด้วยว่า แต่ละขั้นตอนในนี้คือแค่ 1 สัปดาห์

what you can see is that week to week,

หรือที่เห็นได้นั้นคือสัปดาห์ต่อสัปดาห์

the change in the microbial community of the feces of this one child,

การเปลี่ยนแปลงในประชาคมจุลินทรีย์ ของอุจจาระเด็กคนนี้

the differences week to week are much greater

ความแตกต่างสัปดาห์ต่อสัปดาห์นั้น มากมายยิ่งกว่า

than the differences between individual healthy adults

ความแตกต่างระหว่างผู้ใหญ่ที่แข็งแรง เป็นรายบุคคล

in the Human Microbiome Project cohort,

ในกลุ่มโครงการจีโนมจุลินทรีย์ในมนุษย์

which are those brown dots down at the bottom.

ซึ่งก็คือจุดสีนํ้าตาลลงไปด้านล่าง

And you can see he's starting to approach the adult fecal community.

อย่างที่คุณเห็นเขากำลังเริ่มเข้าไปหา ประชาคมอุจจาระผู้ใหญ่

This is up to about two years.

เรื่องนี้ใช้เวลาจนถึงราว 2 ปี

But something amazing is about to happen here.

แต่บางอย่างที่น่าทึ่ง ใกล้จะเกิดขึ้นตรงนี้

So he's getting antibiotics for an ear infection.

นั่นคือเขากำลังได้ยาปฏิชีวนะ สำหรับการติดเชื้อที่หู

What you can see is this huge change in the community,

สิ่งที่คุณเห็นได้ คือ การเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ในประชาคม

followed by a relatively rapid recovery.

ตามมาด้วยการหายจากโรค ค่อนข้างจะรวดเร็ว

I'll just rewind that for you.

ผมจะย้อนกลับให้คุณดูอีกครั้ง

And what we can see is that just over these few weeks,

และสิ่งที่เราสามารถเห็นได้ก็คือ เพียงแค่สองสามสัปดาห์นี้เท่านั้น

we have a much more radical change,

เรามีการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงยิ่งกว่ามาก

a setback of many months of normal development,

หรือการถอยหลังไปหลายเดือน ของการพัฒนาไปตามปกติ

followed by a relatively rapid recovery,

แล้วตามด้วยการหายจากโรคค่อนข้างรวดเร็ว

and by the time he reaches day 838,

ก่อนที่เขาจะถึงวันที่ 838

which is the end of this video,

ซึ่งเป็นตอนจบของวิดีโอนี้

you can see that he has essentially reached the healthy adult stool community,

คุณจะเห็นได้ว่าหลัก ๆ แล้วเขาได้ไปถึง ประชาคมอุจจาระของผู้ใหญ่ที่แข็งแรงแล้ว

despite that antibiotic intervention.

ถึงแม้จะมีการเข้ามาแทรกแซง ของยาปฏิชีวนะ

So this is really interesting because it raises fundamental questions

เรื่องนี้จึงน่าสนใจยิ่งเพราะว่า มันได้หยิบยกคำถามสำคัญพื้นฐานขึ้นมา

about what happens when we intervene at different ages in a child's life.

เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเราเข้าไป แทรกแซงที่อายุต่าง ๆ ในชีวิตของเด็กคนหนึ่ง

So does what we do early on, where the microbiome is changing so rapidly,

ก็เหมือนสิ่งที่เราทำตอนต้น ๆ ขณะที่ จีโนมจุลินทรีย์กำลังเปลี่ยนรวดเร็วมาก

actually matter,

จริง ๆ แล้วสำคัญมาก

or is it like throwing a stone into a stormy sea,

หรือมันจะเหมือนกับขว้างก้อนหินไป ในทะเลคลื่นลมแรง

where the ripples will just be lost?

ที่ระลอกดลื่นก็จะแค่หายไปหรือไม่

Well, fascinatingly, it turns out that if you give children antibiotics

ครับ น่าทึ่งกลายเป็นว่า หากคุณให้ยาปฏิชีวนะแก่เด็ก

in the first six months of life,

ในช่วงอายุ 6 เดือนแรกเกิด

they're more likely to become obese later on

พวกเขาก็น่าจะเป็นโรคอ้วนในภายหลัง ได้มากขึ้นกว่า

than if they don't get antibiotics then or only get them later,

หากพวกเขาไม่ได้ยาปฏิชีวนะในตอนนั้น หรือให้ยาในภายหลัง

and so what we do early on may have profound impacts

ดังนั้นสิ่งที่เราทำในระยะแรก ๆ จึงอาจมีผลกระทบที่ลึกซึ้ง

on the gut microbial community and on later health

ต่อประชาคมจุลินทรีย์ในลำไส้ และต่อสุขภาพในภายหลัง

that we're only beginning to understand.

ซึ่งเราเพิ่งจะเริ่มเข้าใจกัน

So this is fascinating, because one day, in addition to the effects

เรื่องนี้จึงน่าสนใจยิ่งเพราะว่าในวันหนึ่ง นอกจากผล

that antibiotics have on antibiotic-resistant bacteria,

ที่ยาปฏิชีวนะมีต่อแบคทีเรีย ที่ดื้อยาปฏิชีวนะ

which are very important,

ซึ่งสำคัญมากแล้ว

they may also be degrading our gut microbial ecosystems,

พวกมันอาจทำให้ระบบนิเวศน์ ของจุลินทรีย์ในลำไส้ของเราเสื่อมลง

and so one day we may come to regard antibiotics with the same horror

แล้ววันหนึ่งเราอาจจะมองยาปฏิชีวนะ ด้วยความหวาดกลัวเหมือนกับ

that we currently reserve for those metal tools

ที่ปัจจุบันเราอนุรักษ์ เครื่องมือเหล็กพวกนั้นเอาไว้

that the Egyptians used to use to mush up the brains

ที่คนอียิปต์เคยใช้ตีให้สมองเละ

before they drained them out for embalming.

ก่อนที่พวกเขาจะระบายมันออกไป เพื่อที่จะดองศพ

So I mentioned that microbes have all these important functions,

ผมจึงได้พูดไปแล้วว่าจุลินทรีย์ มีหน้าที่สำคัญเหล่านี้ทั้งหมด

and they've also now, just over the past few years,

และพวกมันยังอยู่กับปัจจุบัน แค่ที่ผ่านไปสองสามปีเท่านั้น

been connected to a whole range of different diseases,

เกี่ยวพันธ์กับขอบข่ายทั้งหมด ของโรคภัยต่าง ๆ

including inflammatory bowel disease,

รวมทั้งโรคกลุ่มอาการลำไส้อักเสบเรื้อรัง

heart disease, colon cancer,

โรคหัวใจ มะเร็งลำไส้ไหญ่

and even obesity.

และแม้กระทั่งโรคอ้วน

Obesity has a really large effect, as it turns out,

โรคอ้วนมีผลกระทบมากอย่างแท้จริง ตามที่ปรากฎให้เห็นกัน

and today, we can tell whether you're lean or obese

และปัจจุบันเราสามารถบอกได้ว่า คุณจะผอมหรืออ้วน

with 90 percent accuracy

ด้วยความถูกต้อง 90%

by looking at the microbes in your gut.

โดยดูที่จุลินทรีย์ในลำไส้ของคุณ

Now, although that might sound impressive,

ครับ แม้ว่าเรื่องนั้นอาจจะฟังน่าประทับใจ

in some ways it's a little bit problematic as a medical test,

ในบางอย่างมันก็เป็นปัญหาอยู่บ้าง ในเรื่องของการทดสอบทางการแพทย์

because you can probably tell which of these people is obese

เพราะว่าคุณก็น่าจะบอกได้ว่า ผู้คนเหล่านี้คนไหนอ้วน

without knowing anything about their gut microbes,

โดยไม่ต้องรู้อะไรเลย เกี่ยวกับจุลินทรีย์ในลำไส้ของพวกเขา

but it turns out that even if we sequence their complete genomes

แต่กลับเป็นว่าแม้ว่าเราได้เรียงลำดับ จีโนมของพวกเขาครบถ้วน

and had all their human DNA,

และมีดีเอ็นเอมนุษย์ของเขาทั้งหมดแล้ว

we could only predict which one was obese with about 60 percent accuracy.

เราทำนายได้แค่เพียงว่าคนไหนเป็นโรคอ้วน ได้ถูกต้องราว 60% เท่านั้น

So that's amazing, right?

จึงน่าประหลาดใจใช่ไหมครับ

What it means that the three pounds of microbes that you carry around with you

มันหมายความว่าจุลินทรีย์หนัก 3 ปอนด์ ที่คุณอุ้มมันไปทั่วพร้อมกับตัวคุณ

may be more important for some health conditions

อาจจะสำคัญต่อสภาวะสุขภาพบางอย่าง

than every single gene in your genome.

ยิ่งกว่ายีนส์ทุก ๆ ตัวในจีโนมของคุณ

And then in mice, we can do a lot more.

แล้วก็ในหนูเราสามารถทำได้มากมาย

So in mice, microbes have been linked to all kinds of additional conditions,

ครับ ในหนูจุลินทรีย์ถูกเชื่อมโยงกับ ทุก ๆ รูปแบบของสภาวะที่เพิ่มเข้าไป

including things like multiple sclerosis,

รวมถึงสิ่งที่เหมือนๆกับ โรคปลอกประสาทอักเสบ

depression, autism, and again, obesity.

โรคซึมเศร้า ออทิซึม และก็ โรคอ้วน

But how can we tell whether these microbial differences

แต่เราจะบอกได้อย่างไรว่า ความแตกต่างของจุลินทรีย์เหล่านี้

that correlate with disease are cause or effect?

ซึ่งเกี่ยวพันธ์กับโรคเป็นสาเหตุของโรค หรือผลที่เกิดจากโรค

Well, one thing we can do is we can raise some mice

ครับ สิ่งหนึ่งที่เราทำได้ก็คือ เราเลี้ยงหนูทดลองไว้

without any microbes of their own in a germ-free bubble.

โดยไม่มีจุลินทรีย์ของตัวมันเองเลย ในฟองที่ไร้เชื้อโรค

Then we can add in some microbes that we think are important,

แล้วเราก็เติมจุลินทรีย์บางตัวเข้าไป ตัวที่เราคิดว่าสำคัญ

and see what happens.

แล้วก็ดูว่า อะไรจะเกิดขึ้น

When we take the microbes from an obese mouse

เมื่อเราเอาจุลินทรีย์จากหนูที่เป็นโรคอ้วน

and transplant them into a genetically normal mouse

และก็ปลูกถ่ายมันลงไป ในหนูที่ปกติทางด้านยืนส์

that's been raised in a bubble with no microbes of its own,

หนูที่ได้ถูกเลี้ยงไว้ในฟอง ซึ่งไม่มีจุลินทรีย์ของตัวมันเอง

it becomes fatter than if it got them from a regular mouse.

มันก็จะอ้วนขึ้นกว่า ถ้ามันได้จุลินทรีย์มาจากหนูปกติ

Why this happens is absolutely amazing, though.

ทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้นนั้น น่าประหลาดใจอย่างยิ่ง

Sometimes what's going on is that the microbes

บางทีสิ่งที่เป็นอยู่นี้คือจุลินทรีย์นั้น

are helping them digest food more efficiently from the same diet,

ช่วยมันย่อยอาหารได้อย่างมีประสิทธิภาพกว่า จากอาหารแบบเดียวกัน

so they're taking more energy from their food,

มันจึงได้พลังงานมากกว่า จากอาหารของมัน

but other times, the microbes are actually affecting their behavior.

แต่ในบางครั้งจุลินทรีย์นั้นก็มีผลแท้จริง ต่อพฤติกรรมของพวกมัน

What they're doing is they're eating more than the normal mouse,

สิ่งที่มันกำลังทำคือพวกมันกำลังกิน มากยิ่งกว่าหนูปกติ

so they only get fat if we let them eat as much as they want.

พวกมันจึงอ้วนขึ้นแน่ๆ หากเราปล่อยให้มัน กินมาก ๆ ตามที่มันต้องการ

So this is really remarkable, right?

เรื่องนี้จึงน่าทึ่งโดยแท้ใช่ไหมครับ

The implication is that microbes can affect mammalian behavior.

นัยของมันก็คือจุลินทรีย์สามารถส่งผล ต่อพฤติกรรมของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

So you might be wondering whether we can also do this sort of thing across species,

คุณจึงอาจกำลังสงสัยว่าเราสามารถทำแบบนี้ ข้ามสปีซีส์ได้หรือไม่

and it turns out that if you take microbes from an obese person

ปรากฎว่าถ้าคุณเอาจุลินทรีย์จากคนอ้วน

and transplant them into mice you've raised germ-free,

แล้วไปปลูกถ่ายเขาไปในหนู ที่ถูกเลี้ยงไว้อย่างปลอดเชื้อโรค

those mice will also become fatter

พวกหนูเหล่านั้นก็จะอ้วนขึ้นอีกด้วย

than if they received the microbes from a lean person,

มากกว่าหากพวกมันได้รับจุลินทรีย์ จากคนที่ผอม

but we can design a microbial community that we inoculate them with

แต่เราสามารถออกแบบประชาคมจุลินทรีย์ ที่เราฉีดวัคซีนมันด้วย

that prevents them from gaining this weight.

สิ่งที่จะป้องกันพวกมันจากการเพิ่มนํ้าหนัก

We can also do this for malnutrition.

เรายังทำอย่างนี้ได้ด้วย กับภาวะการขาดอาหาร

So in a project funded by the Gates Foundation,

ดังนั้นในโครงการที่ได้รับเงินสนับสนุนจาก มูลนิธิเกทส์

what we're looking at is children in Malawi

สิ่งที่เรากำลังดูอยู่คือ เด็ก ๆ ในมาลาวี

who have kwashiorkor, a profound form of malnutrition,

ที่เป็นโรคควาซิออร์กอร์ หรือ แบบของภาวะการขาดอาหารรุนแรง

and mice that get the kwashiorkor community transplanted into them

หนูที่ถูกปลูกถ่าย ด้วยประชาคมจุลินทรีย์ควาซิออร์กอร์นั้น

lose 30 percent of their body mass

สูญเสียนํ้าหนักไป 30 % ของค่ามวลกาย

in just three weeks,

ในแค่เพียง 3 สัปดาห์

but we can restore their health by using the same peanut butter-based supplement

แต่เราทำให้ลุขภาพของพวกมันฟื้นขึ้นได้ โดยใช้อาหารเสริมพวกเดียวกับเนยถั่ว

that is used for the children in the clinic,

ที่ใช้สำหรับเด็ก ๆ ในคลินิก

and the mice that receive the community

และหนูที่ได้รับประชาคมจุลินทรีย์

from the healthy identical twins of the kwashiorkor children do fine.

จากคู่แฝดเหมือนที่แข็งแรง ของเด็กที่เป็นโรคควาซิออร์กอร์ก็สบายดี

This is truly amazing because it suggests that we can pilot therapies

เรื่องนี้น่าประหลาดใจจริง ๆ เพราะมันชี้แนะ ว่าเราสามารถนำร่องการรักษาโรค

by trying them out in a whole bunch of different mice

โดยทดลองวิธีการรักษา ในกลุ่มหนูต่าง ๆ ทั้งหมด

with individual people's gut communities

ด้วยประชาคมจุลินทรีย์ลำไส้ ของคนรายบุคคล

and perhaps tailor those therapies all the way down to the individual level.

และบางทีอาจจัดการรักษาเหล่านั้น ให้เหมาะลงไปถึงระดับเฉพาะรายบุคคล

So I think it's really important that everyone has a chance

ผมจึงคิดว่าสำคัญโดยแท้ ที่ทุกคนได้มีโอกาส

to participate in this discovery.

ที่จะมีส่วนร่วมในการค้นพบเรื่องนี้

So, a couple of years ago,

เมื่อสองปีที่แล้ว

we started this project called American Gut,

ผมจึงเริ่มโครงการนี้ขึ้นชื่อไส้อเมริกัน

which allows you to claim a place for yourself on this microbial map.

ที่ให้คุณได้อ้างสิทธิของตัวคุณเอง บนแผนที่จุลินทรีย์นี้

This is now the largest crowd-funded science project that we know of --

ขณะนี้เป็นโครงการวิทยาศาสตร์ ได้เงินหนุนจากกลุ่มชนใหญ่สุดที่เรารู้--

over 8,000 people have signed up at this point.

คนกว่า 8,000 คน ได้ลงชื่อไปแล้ว ณ จุดนี้

What happens is, they send in their samples,

ที่เกิดขึ้นคือพวกเขาส่งตัวอย่างของเขามา

we sequence the DNA of their microbes and then release the results back to them.

เราก็เรียงลำดับดีเอ็นเอของจุลินทรีย์ ของพวกเขาแล้วก็ส่งผลกลับไปให้พวกเขา

We also release them, de-identified, to scientists, to educators,

เรายังส่งผลเหล่านั้นโดยไม่ระบุว่าเป็นใคร ให้กับนักวิทยาศาสตร์ นักการศึกษา

to interested members of the general public, and so forth,

สมาชิกที่สนใจของสาธารณชนทั่วไป และอื่น ๆ

so anyone can have access to the data.

ทุกคนจึงสามารถเข้าถึงข้อมูลนั้นได้

On the other hand,

ในทางตรงกันข้าม

when we do tours of our lab at the BioFrontiers Institute,

เมื่อเราพาเที่ยวชมห้องปฏิบัติการของเรา ที่สถาบันไบโอฟร้อนเทียร์ส

and we explain that we use robots and lasers to look at poop,

และอธิบายว่าเราใช้หุ่นยนตร์และ เลเซอร์เพื่อดูอุจจาระ

it turns out that not everyone wants to know.

ปรากฎว่ามีบางคนที่ไม่ต้องการจะรู้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But I'm guessing that many of you do,

แต่ผมเดาว่าพวกท่านหลายคนต้องการจะรู้

and so I brought some kits here if you're interested

ผมจึงได้นำเครื่องมือบางอย่างมาที่นี่ หากคุณสนใจ

in trying this out for yourself.

ที่จะลองทำสิ่งนี้ดูบ้างด้วยตัวเอง

So why might we want to do this?

เหตุใดเราจึงอาจต้องการทำสิ่งนี้หรือ

Well, it turns out that microbes are not just important

ครับ ปรากฎว่าจุลินทรีย์นั้น ไม่ใช่แค่เพียงสำคัญ

for finding out where we are in terms of our health,

สำหรับการคันพบว่าเราอยู่ที่ไหน ในเรื่องของสุขภาพ

but they can actually cure disease.

แต่พวกมันสามารถรักษาโรคได้จริง

This is one of the newest things we've been able to visualize

เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ใหม่ที่สุด ที่เราสามารถเห็นได้ด้วยสายตา

with colleagues at the University of Minnesota.

ไปพร้อม ๆ กับเพื่อนร่วมงาน ที่มหาวิทยาลัยมินนิโซต้า

So here's that map of the human microbiome again.

นี่ก็คือแผนที่ของจีโนมจุลินทรีย์ของมนุษย์

What we're looking at now --

สิ่งที่เรากำลังดูอยู่ขณะนี้--

I'm going to add in the community of some people with C. diff.

ผมจะเติมประชาคมจุลินทรีย์ของบางคน ที่มีเชื้อท้องร่วง C. diff. เข้าไป

So, this is a terrible form of diarrhea

ครับ นี่เป็นเชื้อท้องร่วงชนิดที่น่ากลัว

where you have to go up to 20 times a day,

ที่คุณจะต้องลุกไปวันละ 20 ครั้ง

and these people have failed antibiotic therapy for two years

และผู้คนเหล่านี้รักษาโดยใช้ยาปฏิชีวนะ ไม่ได้ผลมานาน 2 ปีแล้ว

before they're eligible for this trial.

ก่อนที่พวกเขาจะเข้ามาในการทดลองนี้ได้

So what would happen if we transplanted some of the stool from a healthy donor,

ครับ อะไรจะเกิดขึ้นหากเราปลูกถ่ายอุจจาระ ที่ได้มาจากคนให้ที่แข็งแรง

that star down at the bottom,

ตรงที่เป็นดาวด้านล่าง

into these patients.

ไว้ไปในผู้ป่วยเหล่านี้

Would the good microbes do battle with the bad microbes

จุลินทรีย์ดี ๆ จะสู้รบปรบมือ กับจุลินทรีย์ที่ร้ายนั้น

and help to restore their health?

แล้วก็ช่วยฟื้นฟูสุขภาพให้ดีได้หรือไม่

So let's watch exactly what happens there.

เรามาดูกันให้แน่ ๆ ว่าอะไรเกิดขึ้นตรงนั้น

Four of those patients are about to get a transplant

คนไข้ 4 คนในจำนวนนั้น กำลังจะได้รับการปลูกถ่าย

from that healthy donor at the bottom,

จากผู้บริจาคที่แข็งแรงตรงด้านล่าง

and what you can see is that immediately,

สิ่งที่คุณเห็นได้ก็คือ ทันทีทันใดนั้นเอง

you have this radical change in the gut community.

คุณมีการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงนี้ ในประชาคมลำไส้

So one day after you do that transplant,

แล้ววันใดวันหนึ่งหลังจากที่ได้ปลูกถ่ายไป

all those symptoms clear up,

อาการทั้งหมดเหล่านั้นก็หายไป

the diarrhea vanishes,

อาการท้องเสียหายไป

and they're essentially healthy again, coming to resemble the donor's community,

และที่สำคัญพวกเขากลับมามีสุขภาพดีอีกครั้ง มามีสภาพคล้ายกับประชาคมของผู้บริจาค

and they stay there.

และพวกมันก็ยังอยู่ตรงนั้น

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So we're just at the beginning of this discovery.

เราแค่อยู่ที่จุดเริ่มต้น ของการค้นพบนี้เท่านั้น

We're just finding out that microbes have implications

เราเพิ่งจะค้นพบว่า จุลินทรีย์มีความเกี่ยวข้องกับ

for all these different kinds of diseases,

โรคประเภทต่าง ๆ ทั้งหมดนี้

ranging from inflammatory bowel disease to obesity,

ตั้งแต่โรคกลุ่มลำไส้อักเสบเรื้อรัง จนถึงโรคอ้วน

and perhaps even autism and depression.

และอาจแม้กระทั่ง โรคออทิซึม และโรคซึมเศร้า

What we need to do, though,

สิ่งที่เราจำเป็นต้องทำคือ

is we need to develop a kind of microbial GPS,

พัฒนาระบบจีพีเอสของจุลินทรีย์ แบบหนึ่งขึ้นมา

where we don't just know where we are currently

ที่ไม่ใช่เพียงรู้แค่ เราอยู่ที่ไหนในปัจจุบัน

but also where we want to go and what we need to do

แต่ยังรู้อีกด้วยว่าเราต้องการไปที่ไหน และเราจำเป็นต้องทำอะไร

in order to get there,

เพื่อที่จะไปให้ถึงที่นั่น

and we need to be able to make this simple enough

และเราจำเป็นต้องสร้างสามารถตัวอย่างนี้ ได้พอเพียง

that even a child can use it. (Laughter)

จนแม้กระทั่งเด็ก ๆ ก็สามารถใช้มันได้ (เสียงหัวเราะ)

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)