The art of bow-making | Dong Woo Jang

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Tisa Tontiwatkul

It is said that the grass is always greener

ว่ากันว่า สนามหญ้าของเพื่อนบ้านมักจะ

on the other side of the fence,

เขียวสดสวยกว่าในสนามหญ้าบ้านเราเสมอ [สำนวนคล้ายๆ คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า]

and I believe this is true,

ผมเชื่อว่ามันจริงครับ

especially when I hear President Obama

โดยเฉพาะเมื่อผมได้ยินประธานาธิปดีโอบาม่า

often talk about the Korean education system

พูดบ่อยๆเกี่ยวกับระบบการศึกษาของเกาหลี

as a benchmark of success.

ในฐานะที่เป็นมาตราฐานความสำเร็จ

Well, I can tell you that,

ครับ ผมบอกคุณได้ว่า

in the rigid structure and highly competitive nature

ด้วยโครงสร้างที่เข้มงวดและมีการแข่งขันกันสูง

of the Korean school system,

ของระบบโรงเรียนในเกาหลี

also known as pressure cooker,

หรือที่เรียกกันว่าเป็น หม้ออบความดัน

not everyone can do well in that environment.

ไม่ใช่ว่าทุกคนสามารถที่จะทำได้ดีในสิ่งแวดล้อมนั้น

While many people responded in different ways

ในขณะที่คนจำนวนมากตอบโต้ในหนทางที่ต่างกัน

about our education system,

เกี่ยวกับระบบการศึกษาของเรา

my response to the high-pressure environment

การตอบโต้ของผมต่อสิ่งแวดล้อมที่มีความกดดันสูง

was making bows with pieces of wood

คือการทำคันธนูด้วยชิ้นไม้

found near my apartment building.

ที่พบได้ใกล้ๆ กับอพาร์ทเมนท์ของผม

Why bows?

ทำไมต้องคันธนูหรือครับ

I'm not quite sure.

ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน

Perhaps, in the face of constant pressure,

บางที เมื่อเผชิญหน้ากับแรงกดดันที่มีตลอดเวลา

my caveman instinct of survival

สัญชาตญาณเอาตัวรอดแบบมนุษย์ถ้ำของผม

has connected with the bows.

ผูกพันกับคันธนู

If you think about it,

ถ้าคุณคิดถึงมัน

the bow has really helped drive human survival

คันธนูนั้นได้ช่วยขับเคลื่อนการอยู่รอดของมนุษย์

since prehistoric times.

ตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์

The area within three kilometers of my home

ในพื้นที่สามกิโลเมตรรอบๆ บ้านผม

used to be a mulberry forest

เคยเป็นป่าต้นหม่อน

during the Joseon dynasty,

ในช่วงราชวงศ์โจซอน (Joseon)

where silkworms were fed with mulberry leaves.

ที่ซึ่งหนอนไหมได้อาศัยใบหม่อนเป็นอาหาร

In order to raise the historical awareness of this fact,

เพื่อเป็นการปลุกสำนึกทางประวัติศาสตร์ในเรื่องนี้

the government has planted mulberry trees.

รัฐบาลได้ปลูกต้นหม่อน

The seeds from these trees

เมล็ดของต้นไม้เหล่านี้

also have spread by birds here and there

ยังถูกแพร่ออกไปทั่วโดยพวกนก

nearby the soundproof walls of the city expressway

ใกล้ๆกับกำแพงกันเสียงของทางด่วนในเมือง

that has been built around the 1988 Olympics.

ที่ถูกสร้างขึ้นราวๆ ช่วงโอลิมปิกปี 1988

The area near these walls,

พื้นที่ใกล้ๆ กำแพงเหล่านี้

which nobody bothers to pay attention to,

ซึ่งไม่มีใครอยากจะใส่ใจ

had been left free from major intervention,

ได้ถูกปล่อยทิ้งไว้โดยไม่โดนแทรกแซง

and this is where I first found my treasures.

และนั่นก็เป็นที่ซึ่งผมพบกับขุมทรัพย์ของผม

As I fell deeper into bow making,

พอผมรู้สึกถลำลึกลงไปในการทำคันธนูมากขึ้น

I began to search far and beyond my neighborhood.

ผมก็เริ่มที่จะค้นหาไกลและห่างออกไปจากย่านใกล้บ้าน

When I went on school field trips,

เมื่อผมได้ไปทัศนศึกษากับโรงเรียน

family vacations, or simply on my way home

ไปเที่ยวกับครอบครัว หรือแค่เดินทางกลับบ้าน

from extracurricular classes,

เมื่อเลิกเรียนพิเศษ

I wandered around wooded areas

ผมเดินไปรอบๆในพื้นที่ป่า

and gathered tree branches

และรวบรวมกิ่งไม้

with the tools that I sneaked inside my school bag.

ด้วยอุปกรณ์ที่ผมได้ซ่อนเอาไว้ในกระเป๋านักเรียน

And they would be somethings like saws, knives,

และพวกมันก็เป็นอะไรบางอย่างเช่น เลื่อย มีด

sickles and axes

เคียว และขวาน

that I covered up with a piece of towel.

ที่ผมปกปิดพวกมันด้วยเศษผ้าขนหนู

I would bring the branches home,

ผมจะนำกิ่งไม้พวกนั้นกลับบ้าน

riding buses and subways,

ขึ้นรถประจำทางและรถไฟใต้ดิน

barely holding them in my hands.

แทบจะไม่ได้อุ้มพวกมันไว้ในมือ

And I did not bring the tools here to Long Beach.

และผมไม่ได้นำอุปกรณ์พวกนี้ มาที่ลองบีช (Long Beach) นะครับ

Airport security.

ติดเรื่องความปลอดภัยที่สนามบินครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

In the privacy of my room, covered in sawdust,

เมื่อผมอยู่เป็นส่วนตัวในห้องของผม ที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นเลื่อย

I would saw, trim and polish wood all night long

ผมจะเลื่อย ฝานและขัดไม้ทั้งคืน

until a bow took shape.

จนกระทั่งเริ่มเห็นโครงคันธนู

One day, I was changing the shape of a bamboo piece

วันหนึ่ง ผมกำลังดัดแปลงรูปทรงของไม้ไผ่

and ended up setting the place on fire.

และจบลงที่การทำไฟไหม้สถานที่

Where? The rooftop of my apartment building,

ที่ไหนน่ะหรือ ด่านฟ้าของอพาร์ทเมนท์ของผม

a place where 96 families call home.

ที่ซึ่ง 96 ครัวเรือนเรียกมันว่าบ้าน

A customer from a department store across from my building

ลูกค้าจากห้างสรรพสินค้าตรงข้ามตึกที่ผมอยู่

called 911,

โทรเรียก 911

and I ran downstairs to tell my mom

และผมก็วิ่งลงมาชั้นล่างเพื่อจะบอกแม่ผม

with half of my hair burned.

พร้อมกับผมที่ไหม้ไปครึ่งหัว

I want to take this opportunity

ผมอยากที่จะใช้โอกาสนี้

to tell my mom, in the audience today:

บอกแม่ของผม ในกลุ่มผู้ฟังในวันนี้:

Mom, I was really sorry,

แม่ครับ ผมขอโทษจริงๆ

and I will be more careful with open fire from now on.

และผมจะระวังมากกว่านี้เมื่อต้องยุ่งกับฟืนไฟในที่เปิด ต่อไปจากนี้

My mother had to do a lot of explaining,

แม่ของผมต้องอธิบายอะไรมากมาย

telling people that her son did not commit

บอกผู้คนให้รู้ว่า ลูกชายของเธอไม่ได้กระทำการ

a premeditated arson.

วางเพลิงโดยเจตนา

I also researched extensively on bows around the world.

ผมยังได้ทำการค้นคว้าอย่างจริงจังเกี่ยวกับคันธนูทั่วโลก

In that process, I tried to combine

ในระหว่างขั้นตอนนั้น ผมพยายามที่จะผสมผสาน

the different bows from across time and places

คันธนูแบบต่างๆจากต่างยุคและสถานที่

to create the most effective bow.

เพื่อที่จะสร้างคันธนูที่มีประสิทธิภาพสูงสุด

I also worked with many different types of wood,

ผมยังลองใช้ไม้ชนิดต่างๆ

such as maple, yew and mulberry,

เช่นไม้เมเปิล ไม้ยิว หรือไม้ต้นหม่อน

and did many shooting experiments

และผมได้ทำการทดลองยิงหลายครั้ง

in the wooded area near the urban expressway

ในพื้นที่ป่าใกล้ๆกับทางด่วนเขตเมือง

that I mentioned before.

ที่ผมได้กล่าวถึงก่อนหน้านี้

The most effective bow for me

คันธนูที่ทรงประสิทธิภาพสูงสุดของผม

would be like this.

จะมีหน้าตาแบบนี้ครับ

One: Curved tips can maximize the springiness

หนึ่ง: ปลายโค้งสามารถที่จะเพิ่มการดีดตัวได้มากที่สุด

when you draw and shoot the arrow.

เมื่อคุณง้างสายและยิงลูกธนูออกไป

Two: Belly is drawn inward for higher draw weight,

สอง: ส่วนท้องต้องหย่อนลงมา เพื่อที่จะให้น้ำหนักในการเหนี่ยวที่มากขึ้น

which means more power.

ซึ่งหมายถึงพลังที่มากกว่า

Three: Sinew used in the outer layer of the limb

สาม: เส้นเอ็นที่ใช้ในส่วนนอกของปีกธนู

for maximum tension storage.

สำหรับการสะสมแรงตึงให้ได้มากที่สุด

And four: Horn used to store energy in compression.

และสี่: เขาสัตว์ที่ใช้ในการเก็บพลังงานในการบีบอัด

After fixing, breaking, redesigning,

หลังจากปรับปรุง แยกส่วน ออกแบบใหม่

mending, bending and amending,

ซ่อมแซม ดัดงอ และแก้ไข

my ideal bow began to take shape,

คันธนูในอุดมคติของผมก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง

and when it was finally done,

และเมื่อมันสำเร็จ

it looked like this.

มันมีหน้าตาแบบนี้ครับ

I was so proud of myself

ผมภูมิใจในตนเองมาก

for inventing a perfect bow on my own.

ที่ได้ประดิษฐ์คันธนูที่สมบูรณ์แบบด้วยตนเอง

This is a picture of Korean traditional bows

นี่เป็นภาพของคันธนูเกาหลีแบบดั้งเดิม

taken from a museum,

ที่ถ่ายจากในพิพิธภัณฑ์

and see how my bow resembles them.

และดูสิครับ ว่าคันธนูของผมคล้ายพวกมันแค่ไหน

Thanks to my ancestors

ต้องขอบคุณบรรพบุรุษของผม

for robbing me of my invention. (Laughter)

ที่ได้ขโมยสิ่งประดิษฐ์ของผมไป (เสียงหัวเราะ)

Through bowmaking,

ผ่านกระบวนการทำคันธนูนี้

I came in contact with part of my heritage.

ผมได้เข้ามาสัมผัสกับวัฒนธรรมที่ตกทอดกันมา

Learning the information that has accumulated over time

การเรียนรู้ข้อมูลที่ได้สั่งสมกันมาตามกาลเวลา

and reading the message left by my ancestors

และการอ่านข้อความที่ทิ้งไว้โดยบรรพชนนั้น

were better than any consolation therapy

ดีเสียยิ่งกว่าการบำบัดเพื่อความสบายใจใดๆ

or piece of advice any living adults could give me.

หรือคำแนะนำที่ผมจะได้จากผู้ใหญ่คนไหน

You see, I searched far and wide,

เห็นไหมครับ ผมได้ค้นหากว้างออกไป

but never bothered to look close and near.

แต่ไม่เคยได้มองมาที่ใกล้ๆ ตัวเลย

From this realization,

เมื่อผมตระหนักได้เช่นนี้

I began to take interest in Korean history,

ผมเริ่มที่จะสนใจในประวัติศาสตร์เกาหลี

which had never inspired me before.

ซี่งมันไม่เคยบันดาลใจอะไรผมมาก่อนหน้านี้เลย

In the end, the grass is often greener

ที่สุดแล้ว หญ้าที่อยู่ในรั้วบ้านผม

on my side of the fence,

ก็เขียวขจีเสียยิ่งกว่า

although we don't realize it.

แม้ว่าเราจะไม่ได้ตระหนึกถึงมัน

Now, I am going to show you how my bow works.

ผมกำลังจะที่แสดงให้คุณดูว่าคันธนูของผมทำงานอย่างไร

And let's see how this one works.

ลองมาดูว่าอันนี้ทำงานอย่างไรกัน

This is a bamboo bow,

นี่เป็นคันธนูไม้ไผ่

with 45-pound draw weights.

ที่มีน้ำหนักในการเหนี่ยวที่ 45 ปอด์น

(Noise of shooting arrow)

(เสียงยิงธนู)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

A bow may function in a simple mechanism,

คันธนูนั้นอาจทำงานด้วยกลไกที่เรียบง่าย

but in order to make a good bow,

แต่เพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งคันธนูที่ดีนั้น

a great amount of sensitivity is required.

ต้องการความละเอียดอ่อนเป็นอย่างมาก

You need to console and communicate

คุณต้องควบคุมและสื่อสาร

with the wood material.

กับไม้และวัสดุ

Each fiber in the wood

แต่ละเส้นใยในเนื้อไม้

has its own reason and function for being,

มีเหตุผลและหน้าที่อย่างที่มันเป็น

and only through cooperation and harmony among them

และด้วยการทำงานร่วมกันและการประสานระหว่างพวกมัน

comes a great bow.

จึงได้มาเป็นคันธนูที่ยอดเยี่ยม

I may be an [odd] student

ผมอาจเป็นนักแรียน [แปลกๆ]

with unconventional interests,

ที่มีความสนใจที่ไม่ค่อยจะเหมือนใคร

but I hope I am making a contribution

แต่ผมหวังว่าผมได้มีส่วนร่วม

by sharing my story with all of you.

โดยแบ่งปันเรื่องราวของผมกับพวกคุณทุกคน

My ideal world is a place

โลกในอุดมคติของผม คือสถานที่

where no one is left behind,

ที่ไม่มีใครถูกปล่อยปะละเลย

where everyone is needed exactly where they are,

ที่ซึ่งทุกคนเป็นที่ต้องการในที่ที่เขาอยู่

like the fibers and the tendons in a bow,

เหมือนกับเส้นใยและเส้นเอ็นของคันธนู

a place where the strong is flexible

สถานที่ซึ่งความแข็งแกร่งนั้นยืดหยุ่นได้

and the vulnerable is resilient.

และที่เปราะบางนั้นกลับคืนสู่สถาพเดิมได้

The bow resembles me,

คันธนูนั้นคล้ายกับผม

and I resemble the bow.

และผมเองก็มีส่วนคล้ายคันธนู

Now, I am shooting a part of myself to you.

ครับ ผมได้ยิงส่วนหนึ่งของตัวผมไปยังพวกคุณ

No, better yet, a part of my mind

ไม่สิ มันยิ่งกว่านั้น ส่วนหนึ่งของจิตผมต่างหาก

has just been shot over to your mind.

ที่เพิ่งจะถูกยิงออกไปยังจิตของคุณ

Did it strike you?

มันพุ่งเข้าไปถึงคุณหรือเปล่าครับ

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)