Gene editing can now change an entire species -- forever | Jennifer Kahn

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

So this is a talk about gene drives,

การบรรยายนี้เกี่ยวกับ การขับเคลื่อนยีน (gene drives)

but I'm going to start by telling you a brief story.

แต่ฉันจะเริ่มต้น โดยการเล่าเรื่องสั้น ๆ ให้คุณฟัง

20 years ago, a biologist named Anthony James

20 ปีก่อน นักชีววิทยา ชื่อว่า แอนโทนี เจมส์

got obsessed with the idea of making mosquitos

ง่วนอยู่กับความคิด เกี่ยวกับการทำให้ยุง

that didn't transmit malaria.

ไม่สามารถเป็นพาหะโรคมาลาเรียได้

It was a great idea, and pretty much a complete failure.

มันเป็นแนวคิดที่ยอดเยี่ยม และล้มเหลวไม่มากก็น้อย

For one thing, it turned out to be really hard

แต่จะว่าไป มันยากมาก ๆ

to make a malaria-resistant mosquito.

ที่จะสร้างยุงที่ต้านมาลาเรียได้

James managed it, finally, just a few years ago,

เจมส์ทำสำเร็จในที่สุด ในเวลาเพียงไม่กี่ปี

by adding some genes that make it impossible

โดยการเติมยีนที่ทำให้มันเป็นไปไม่ได้

for the malaria parasite to survive inside the mosquito.

ที่มาลาเรียพาราไซต์จะมีชีวิตรอด อยู่ภายในตัวยุง

But that just created another problem.

แต่นั่นสร้างปัญหาขึ้นมาอีกอย่าง

Now that you've got a malaria-resistant mosquito,

ตอนนี้ คุณมียุงที่ต้านมาลาเรีย

how do you get it to replace all the malaria-carrying mosquitos?

คุณจะเอามันไปแทนที่ ยุงอื่น ๆ ที่มีเชื้อมาลาเรียได้อย่างไร

There are a couple options,

มันมีสองสามความคิดเห็น

but plan A was basically to breed up

แต่แผนแรกก็คือ ผสมพันธุ์

a bunch of the new genetically-engineered mosquitos

ยุงแบบใหม่ ที่มีผ่านกระบวนการพันธุวิศวกรรม

release them into the wild

ปล่อยมันออกไปในธรรมชาติ

and hope that they pass on their genes.

และหวังว่าพวกมันจะส่งต่อยีน

The problem was that you'd have to release

ปัญหาก็คือคุณจะต้องปล่อยยุง

literally 10 times the number of native mosquitos to work.

10 เท่าของจำนวนยุงที่มีอยู่เดิม มันจึงจะสำเร็จ

So in a village with 10,000 mosquitos,

ฉะนั้น ในหมู่บ้านที่มียุง 10,000 ตัว

you release an extra 100,000.

คุณปล่อยยุงไปอีก 100,000 ตัว

As you might guess,

อย่างที่คุณคงเดาได้

this was not a very popular strategy with the villagers.

นี่คงจะไม่ใช่แผนการที่ดีต่อชาวบ้านแน่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Then, last January, Anthony James got an email

จากนั้น เดือนมกราคมปีที่แล้ว แอนโทนี เจมส์ ได้รับจดหมาย

from a biologist named Ethan Bier.

จากนักชีววิทยาชื่อว่า อีธาน ไบเออร์

Bier said that he and his grad student Valentino Gantz

ไบเออร์ กล่าวว่าเขาและ วาเลนติโน แกนทซ์ นักเรียนของเขา

had stumbled on a tool that could not only guarantee

ได้พบเข้ากับอุปกรณ์ ที่ไม่เพียงแต่จะรับรอง

that a particular genetic trait would be inherited,

ว่าลักษณะยีนจำเพาะจะถูกส่งต่อไป

but that it would spread incredibly quickly.

แต่ว่ามันยังจะถูกแพร่กระจายออกไป อย่างรวดเร็วมาก

If they were right, it would basically solve the problem

ถ้าหากพวกเขาถูก มันจะแก้ปัญหา

that he and James had been working on for 20 years.

ที่เขาและเจมส์พยายามแก้กันมา เป็นเวลา 20 ปีได้จริง ๆ

As a test, they engineered two mosquitos to carry the anti-malaria gene

ในการทดลอง พวกเขาตัดต่อยีนยุงสองตัว ที่มียีนต้านมาลาเรีย

and also this new tool, a gene drive,

และมีการขับเคลื่อนยีน ซึ่งเป็นอุปกรณ์ใหม่นี้

which I'll explain in a minute.

ซึ่งฉันจะอธิบายให้ฟังต่อไปนะคะ

Finally, they set it up so that any mosquitos

ในที่สุด พวกเขาก็ได้ดำเนินการ เพื่อที่ว่ายุงตัวใดก็ตาม

that had inherited the anti-malaria gene

ที่ได้รับยีนต้านมาลาเรีย

wouldn't have the usual white eyes, but would instead have red eyes.

จะไม่มีตาสีขาวที่เป็นลักษณะปกติ แต่จะมีตาสีแดงแทน

That was pretty much just for convenience

นั่นก็เพื่อความสะดวกในการบ่งบอก

so they could tell just at a glance which was which.

ว่ายุงตัวไหนเป็นแบบไหน ได้เพียงแค่มองดู

So they took their two anti-malarial, red-eyed mosquitos

ฉะนั้น พวกเขานำเอายุงต้านมาลาเรียสองตัว ที่มีตาสีแดง

and put them in a box with 30 ordinary white-eyed ones,

จับมันเข้าไปในกล่อง ที่มียุงปกติตาสีขาว 30 ตัว

and let them breed.

และให้พวกมันผสมพันธุ์กัน

In two generations, those had produced 3,800 grandchildren.

ในสองรุ่น พวกมันเหล่านั้น ให้ลูกหลานมา 3,800 ตัว

That is not the surprising part.

นั่นไม่ใช่ส่วนที่น่าตื่นเต้นอะไร

This is the surprising part:

นี่ต่างหากที่น่าตื่นเต้น

given that you started with just two red-eyed mosquitos

เริ่มจากยุงตาสีแดงเพียงสองตัว

and 30 white-eyed ones,

และยุงตาสีขาว 30 ตัว

you expect mostly white-eyed descendants.

คุณคาดว่าลูกหลานของมันส่วนใหญ่ จะมีตาสีขาว

Instead, when James opened the box,

แต่ทว่า เมื่อเจมส์เปิดกล่องออกดู

all 3,800 mosquitos had red eyes.

ยุงทั้งหมด 3,800 ตัวมีตาสีแดง

When I asked Ethan Bier about this moment,

เมื่อฉันถาม อีธาน ไบเออร์ ถึงวินาทีนั้น

he became so excited that he was literally shouting into the phone.

เขาตื่นเต้นมากเสียจนตะโกน เข้ามาทางโทรศัพท์

That's because getting only red-eyed mosquitos

นั่นเป็นเพราะว่าการที่ได้ เพียงแต่ยุงตาสีแดงเท่านั้น

violates a rule that is the absolute cornerstone of biology,

เป็นสิ่งที่ขัดต่อกฎเหล็กทางชีววิทยา

Mendelian genetics.

ซึ่งก็คือ พันธุศาสตร์แบบเมนเดล

I'll keep this quick,

ฉันจะอธิบายแบบเร็ว ๆ นะคะ

but Mendelian genetics says when a male and a female mate,

แต่พันธุศาสตร์แบบเมนเดลบอกว่า เมื่อตัวผู้และตัวเมียผสมพันธุ์

their baby inherits half of its DNA from each parent.

ลูก ๆ ของพวกมันได้รับดีเอ็นเอครึ่งหนึ่ง มาจากพ่อแม่แต่ละฝ่าย

So if our original mosquito was aa and our new mosquito is aB,

ฉะนั้น ถ้ายุงตั้งต้นของเราเป็น aa และยุงรุ่นใหม่ของเราเป็น aB

where B is the anti-malarial gene,

เมื่อ B คือยีนต้านมาลาเรีย

the babies should come out in four permutations:

ลูก ๆ ควรจะออกมาในสี่รูปแบบนี้ ก่อนกลางพันธุ์

aa, aB, aa, Ba.

aa, aB, aa, Ba

Instead, with the new gene drive,

แต่ว่า ด้วยการขับเคลื่อนยีนใหม่นี้

they all came out aB.

พวกมันทุกตัวออกมาเป็น aB

Biologically, that shouldn't even be possible.

ในเชิงชีววิทยา นั่นไม่ควรจะเป็นไปได้เลยด้วยซ้ำ

So what happened?

แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ

The first thing that happened

สิ่งแรกที่เกิดขึ้น

was the arrival of a gene-editing tool known as CRISPR in 2012.

คือการเข้ามาของเครื่องมือที่มีชื่อว่า CRISPR ในปี ค.ศ. 2012

Many of you have probably heard about CRISPR,

พวกคุณหลายคนคงเคยได้ยิน เรื่องเกี่ยวกับ CRISPR มาบ้างแล้ว

so I'll just say briefly that CRISPR is a tool that allows researchers

ฉันจะพูดถึง CRISPR แค่เพียงสั้น ๆ ว่า มันเป็นเครื่องมือที่ทำให้นักวิจัย

to edit genes very precisely, easily and quickly.

สามารถปรับเปลี่ยนยีนได้อย่างแม่นยำ ง่าย และรวดเร็ว

It does this by harnessing a mechanism that already existed in bacteria.

มันทำเช่นนั้นโดยใช้กลไกที่มีอยู่แล้วในแบคทีเรีย

Basically, there's a protein that acts like a scissors

เอาง่าย ๆ คือ มันมีโปรตีนที่ทำหน้าที่เหมือนกรรไกร

and cuts the DNA,

และตัดดีเอ็นเอ

and there's an RNA molecule that directs the scissors

และมีโมเลกุลอาร์เอ็นเอ ที่กำกับกรรไกรนั้น

to any point on the genome you want.

ไปยังจุดใด ๆ ก็ตามในจีโนม ตามที่คุณต้องการ

The result is basically a word processor for genes.

ผลก็คือ มันเป็นโปรแกรมเวิร์ดสำหรับยีน

You can take an entire gene out, put one in,

คุณสามารถนำเอายีนทั้งหมดออกมา เอามันเข้าไป

or even edit just a single letter within a gene.

หรือแก้เพียงตัวอักษรเดียวภายในยีนนั้น

And you can do it in nearly any species.

และคุณสามารถทำอย่างนั้นได้ ในสิ่งมีชีวิตเกือบจะทุกชนิด

OK, remember how I said that gene drives originally had two problems?

เอาล่ะ จำไว้ได้ใช่ไหมคะ ว่าฉันบอกว่า การขับเคลื่อนยีนมีปัญหาอย่างไรสองอย่าง

The first was that it was hard to engineer a mosquito

ปัญหาแรกคือมันยากที่จะตัดต่อยุง

to be malaria-resistant.

ให้ต้านเชื้อมาลาเรียได้

That's basically gone now, thanks to CRISPR.

นั่นมันไม่เป็นปัญหาอีกแล้ว ด้วยความช่วยเหลือของ CRISPR

But the other problem was logistical.

แต่อีกปัญหาหนึ่งคือปัญหาด้านการขนส่ง

How do you get your trait to spread?

คุณจะทำให้ลักษณะที่คุณเลือก แพร่ต่อไปได้อย่างไร

This is where it gets clever.

แล้วตรงนี้แหละค่ะ ที่มันเจ๋งทีเดียว

A couple years ago, a biologist at Harvard named Kevin Esvelt

สองสามปีก่อน เคลวิน เอสเวลท์ นักชีววิทยาจากฮาร์วาร์ด

wondered what would happen

สงสัยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น

if you made it so that CRISPR inserted not only your new gene

ถ้าคุณใช้ CRISPR ไม่เพียงแต่ แทรกใหม่ยีนของคุณเพียงยีนเดียว

but also the machinery that does the cutting and pasting.

แต่ยังใส่กลไกการตัดและปะนั้นด้วย

In other words, what if CRISPR also copied and pasted itself.

หรือพูดอีกอย่างก็คือ ถ้าหาก CRISPR ยังสามารถตัดและปะตัวเองได้ล่ะจะเป็นอย่างไร

You'd end up with a perpetual motion machine for gene editing.

คุณจะได้เครื่องเคลื่อนที่สำหรับการตัดต่อยีน

And that's exactly what happened.

และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น

This CRISPR gene drive that Esvelt created

การขับเคลื่อนยีน CRISPR ที่ เอสเวลท์ สร้างขึ้น

not only guarantees that a trait will get passed on,

ไม่เพียงแต่จะยืนยันว่าลักษณะที่ต้องการ จะถูกถ่ายทอดส่งต่อไป

but if it's used in the germline cells,

แต่ถ้าเราใช้ในเซลล์ที่เพิ่มจำนวน (germline cell) ต่อ ๆ กันไป

it will automatically copy and paste your new gene

มันจะตัดและปะยีนใหม่ของคุณ อย่างอัตโนมัติ

into both chromosomes of every single individual.

เข้าไปยังทั้งสองโครโมโซม ของแต่ละเซลล์

It's like a global search and replace,

มันเหมือนกับการค้นหา และการแทนที่แบบทั้งหมด

or in science terms, it makes a heterozygous trait homozygous.

หรือถ้าพูดให้เป็นวิทยาศาสตร์ มันทำให้เฮเธอโรไซกัสแป็นโฮโมไซกัส

So, what does this mean?

ฉะนั้น มันหมายความว่าอย่างไรน่ะหรือคะ

For one thing, it means we have a very powerful,

อย่างหนึ่งก็คือ มันหมายความว่า เรามีเครื่องมือที่สุดจะทรงพลัง

but also somewhat alarming new tool.

แต่ยังเป็นที่ต้องจับตาระมัดระวัง

Up until now, the fact that gene drives didn't work very well

จนถึงตอนนี้ ข้อเท็จจริงที่ว่า การขับเคลื่อนยีนจึงยังทำงานไม่ดีนัก

was actually kind of a relief.

ทำให้เรารู้สึกคลายกังวลลงไปบ้าง

Normally when we mess around with an organism's genes,

โดยปกติแล้ว เมื่อเราเข้าไปยุ่งกับยีนของสิ่งมีชีวิต

we make that thing less evolutionarily fit.

เราทำให้มันมีความเหมาะสม ทางวิวัฒนาการลดลง

So biologists can make all the mutant fruit flies they want

ฉะนั้น นักชีววิทยาสามารถสร้าง แมลงหวี่กลายพันธ์ุได้ตามที่พวกเขาต้องการ

without worrying about it.

โดยไม่ต้องกังวลกับมันมาก

If some escape, natural selection just takes care of them.

ถ้าหากมันหลุดลอดออกไป การคัดเลือกทางธรรมชาติจะจัดการมันเอง

What's remarkable and powerful and frightening about gene drives

สิ่งที่น่าทึ่ง ทรงพลัง และน่าสะพรึง เกี่ยวกับการขับเคลื่อนยีน

is that that will no longer be true.

ก็คือว่า มันจะไม่เป็นจริงอย่างนั้นอีกต่อไป

Assuming that your trait does not have a big evolutionary handicap,

ลองคาดคะเนว่าลักษณะของคุณ ไม่ได้เป็นความพิการทางวิวัฒนาการอะไรมาก

like a mosquito that can't fly,

อย่างยุงที่บินไม่ได้

the CRISPR-based gene drive will spread the change relentlessly

การขับเคลื่อนยีนโดย CRISPR จะส่งต่อการเปลี่ยนแปลงนั้นไม่หยุด

until it is in every single individual in the population.

จนกว่ามันจะไปอยู่ในทุก ๆ คน ในหมู่ประชากร

Now, it isn't easy to make a gene drive that works that well,

ทีนี้ มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้การขับเคลื่อนยีน ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพขนาดนั้น

but James and Esvelt think that we can.

แต่เจมส์และเอสเวลท์คิดว่าพวกเขาทำได้

The good news is that this opens the door to some remarkable things.

ข่าวดีก็คือ มันเปิดประตูให้กับสิ่งที่น่าทึ่ง

If you put an anti-malarial gene drive

ถ้าหากคุณเอาการขับเคลื่อนยีน ที่ต้านมาลาเรีย

in just 1 percent of Anopheles mosquitoes,

เข้าไปยังแค่ 1 เปอร์เซ็นต์ของยุงก้นปล่อง

the species that transmits malaria,

ซึ่งเป็นพาหะของมาลาเรีย

researchers estimate that it would spread to the entire population in a year.

นักวิจัยคาดว่ามันจะแพร่กระจายออกไป ทั่วทั้งหมู่ประชากรในหนึ่งปี

So in a year, you could virtually eliminate malaria.

ฉะนั้น ในเพียงหนึ่งปี คุณจะได้เห็นการกวาดล้างมาลาเรียจริง ๆ

In practice, we're still a few years out from being able to do that,

ในทางปฏิบัติ เรายังต้องการอีกสองสามปี เพื่อที่จะทำอย่างนั้นได้จริง ๆ

but still, a 1,000 children a day die of malaria.

แต่ถึงกระนั้น เด็ก 1,000 คน ต้องเสียชีวิตด้วยมาลาเรียทุกวัน

In a year, that number could be almost zero.

ในเวลาหนึ่งปี จำนวนนั้นคงเกือบจะเป็นศูนย์

The same goes for dengue fever, chikungunya, yellow fever.

เช่นเดียวกันกับไข้เลือดออก ชิกุนคุนยา และไข้เหลือง

And it gets better.

และมันยังมีดีกว่านั้น

Say you want to get rid of an invasive species,

ลองคิดดูว่า คุณต้องการกำจัด สายพันธุ์ใดก็ตามที่ลุกล้ำเข้ามา

like get Asian carp out of the Great Lakes.

เช่น ปลาเอเชียน คาร์ป (Asian carp) ออกจากเกรธ เลค (Great Lakes)

All you have to do is release a gene drive

คุณก็แค่ปลดปล่อยการขับเคลื่อนยีน

that makes the fish produce only male offspring.

ที่จำให้ปลาผลิตแต่ลูกหลานตัวผู้

In a few generations, there'll be no females left, no more carp.

ในไม่กี่รุ่น มันจะไม่มีตัวเมียหลงเหลืออยู่ และไม่มีปลาคาร์ปอีก

In theory, this means we could restore hundreds of native species

ในทางทฤษฎี นั่นหมายความว่าเราสามารถ เอาสายพันธุ์ดั้งเดิมมากมาย

that have been pushed to the brink.

ที่กำลังถูกคุกคามกลับมาได้

OK, that's the good news,

เอาล่ะ นั่นเป็นข่าวดี

this is the bad news.

ทีนี้ข่าวร้ายบ้าง

Gene drives are so effective

การขับเคลื่อนยีนมีประสิทธิภาพมาก

that even an accidental release could change an entire species,

มากเสียจนการปลดปล่อยออกไปโดยบังเอิญ สามารถเปลี่ยนสายพันธุ์ทั้งหมดได้

and often very quickly.

และมักจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

Anthony James took good precautions.

แอนโธนี เจมส์ ก็ระมัดระวังเป็นอย่างดี

He bred his mosquitos in a bio-containment lab

เขาผสมพันธุ์ยุงของเขา ในห้องทดลองควบคุมทางชีวภาพ

and he also used a species that's not native to the US

และเขายังใช้สายพันธุ์ ที่ไม่ได้เป็นสายพันธุ์ดั้งเดิมของสหรัฐฯ

so that even if some did escape,

เพื่อที่ว่า แม้ว่ามันจะสามารถ หลุดลอดออกไปได้

they'd just die off, there'd be nothing for them to mate with.

มันก็จะตายไปเอง เพราะไม่มีตัวที่มันจะไปผสมพันธุ์ด้วยได้

But it's also true that if a dozen Asian carp with the all-male gene drive

แต่มันก็จริงที่ว่า ถ้าหากเอเชียน คาร์ปสักโหล ที่มีการขับเคลื่อนยีนตัวผู้

accidentally got carried from the Great Lakes back to Asia,

ถูกนำจาก เกรธ เลค กลับไปยังเอเชีย โดยบังเอิญ

they could potentially wipe out the native Asian carp population.

พวกมันมีโอกาสที่จะกำจัดประชากร ปลาเอเชียน คาร์ป ที่นั่นได้

And that's not so unlikely, given how connected our world is.

และนั่นก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เมื่อพิจารณาดูว่าโลกของเราเชื่อมต่อกัน

In fact, it's why we have an invasive species problem.

อันที่จริง นั่นเป็นเหตุผล ว่าทำไมเราถึงมีปัญหาสิ่งมีชีวิตต่างถิ่น

And that's fish.

และนั่นเป็นปลา

Things like mosquitos and fruit flies,

สิ่งมีชีวิตอย่างยุงและแมลงหวี่

there's literally no way to contain them.

เราไม่มีวิธีการใดที่จะควบคุมจำกัดพวกมัน

They cross borders and oceans all the time.

พวกมันข้ามชายแดน และมหาสมุทรตลอดเวลา

OK, the other piece of bad news

เอาล่ะ ข่าวร้ายอีกอย่าง

is that a gene drive might not stay confined

ก็คือการขับเคลื่อนยีน อาจไม่ได้ถูกจำกัด

to what we call the target species.

อยู่กับสิ่งที่เราเรียกว่า สายพันธุ์เป้าหมาย เสมอไป

That's because of gene flow,

นั่นเป็นเพราะว่า การไหลของยีน (gene flow)

which is a fancy way of saying that neighboring species

ซึ่งคือคำพูดหรู ๆ ของคำพูดที่ว่า สายพันธุ์ข้างเคียง

sometimes interbreed.

บางทีก็ผสมพันธุ์กันได้

If that happens, it's possible a gene drive could cross over,

ถ้าหากมันเกิดขึ้น มันเป็นไปได้ว่า การขับเคลื่อนยีนจะสามารถข้ามไปได้

like Asian carp could infect some other kind of carp.

เช่น ปลาเอเชียน คาร์ป สามารถส่งต่อยีนไปยังปลาคาร์ปอื่นได้

That's not so bad if your drive just promotes a trait, like eye color.

นั่นมันไม่ได้แย่อะไร ถ้าการขับเคลื่อนนั้น เป็นการส่งเสริมลักษณะ เช่นสีตา

In fact, there's a decent chance that we'll see

อันที่จริง มันมีโอกาส ที่เราจะได้เห็นความเปลี่ยนแปลง

a wave of very weird fruit flies in the near future.

ในฝูงแมลงหวี่ประหลาดในอนาคตอันใกล้

But it could be a disaster

แต่มันอาจเป็นหายนะได้

if your drive is deigned to eliminate the species entirely.

ถ้าการขับเคลื่อนนั้นถูกออกแบบมา เพื่อกำจัดสายพันธุ์นั้นโดยสิ้นเชิง

The last worrisome thing is that the technology to do this,

สิ่งสุดท้ายที่น่าเป็นห่วง คือเทคโนโลยีที่จะทำสิ่งนี้

to genetically engineer an organism and include a gene drive,

เพื่อพันธุวิศวกรรมสิ่งมีชีวิต และรวมการขับเคลื่อนยีนเข้าไป

is something that basically any lab in the world can do.

เป็นสิ่งพื้นฐานที่ทุกห้องทดลอง สามารถทำได้

An undergraduate can do it.

นักเรียนปริญญาตรีก็ยังทำได้

A talented high schooler with some equipment can do it.

นักวิจัยผู้มีพรสวรรค์ที่มีเครื่องมือนี้ก็ทำได้

Now, I'm guessing that this sounds terrifying.

ตอนนี้ ฉันเดาว่ามันน่ากลัวไม่น้อยทีเดียว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Interestingly though, nearly every scientist I talk to

น่าสนใจนะคะ ที่นักวิทยาศาสตร์เกือบทุกคน

seemed to think that gene drives were not actually that frightening or dangerous.

เหมือนจะคิดว่าการขับเคลื่อนยีน ไม่ได้น่ากลัวหรืออันตรายจริง ๆ หรอก

Partly because they believe that scientists will be

ส่วนหนึ่งก็เพราะว่า พวกเขาเชื่อว่า

very cautious and responsible about using them.

นักวิทยาศาสตร์จะระมัดระวัง และรับผิดชอบต่อการใช้สิ่งนี้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So far, that's been true.

ถึงตอนนี้ มันเป็นความจริง

But gene drives also have some actual limitations.

แต่การขับเคลื่อนยีนยังมีข้อจำกัดอยู่บ้าง

So for one thing, they work only in sexually reproducing species.

อย่างหนึ่งก็คือ พวกมันทำงานได้ ในสิ่งมีชีวิตที่สืบพันธุ์แบบอาศัยเพศเท่านั้น

So thank goodness, they can't be used to engineer viruses or bacteria.

ฉะนั้น ขอบคุณพระเจ้า พวกมันไม่อาจใช้ได้ กับการดัดแปลงไวรัสหรือแบคทีเรีย

Also, the trait spreads only with each successive generation.

อีกอย่างหนึ่ง ลักษณะถูกส่งต่อออกไป ให้แค่รุ่นต่อไปเท่านั้น

So changing or eliminating a population

ฉะนั้น การเปลี่ยนหรือการกำจัดประชากร

is practical only if that species has a fast reproductive cycle,

จะเป็นไปได้จริง ๆ ก็ต่อเมื่อ สิ่งมีชีวิตนั้น มีวัฎจักรการสืบพันธุ์ที่เร็ว

like insects or maybe small vertebrates like mice or fish.

เช่นแมลง หรือสัตว์มีกระดูกสันหลัง อย่างหนู หรือปลา

In elephants or people, it would take centuries

ในช้างหรือคน มันอาจต้องใช้เวลาหลายศตวรรษ

for a trait to spread widely enough to matter.

เพื่อที่ลักษณะจะแพร่ออกไปกว้างพอ ที่จะทำให้เกิดผลกระทบได้

Also, even with CRISPR, it's not that easy to engineer a truly devastating trait.

นอกจากนั้น แม้จะมี CRISPR มันก็ไม่ง่าย ที่จะวิศวกรรมลักษณะที่ทำลายล้าง

Say you wanted to make a fruit fly

เช่นคุณต้องการสร้างแมลงหวี่

that feeds on ordinary fruit instead of rotting fruit,

ที่กินผลไม้ปกติ แทนที่จะกินผลไม้เน่า

with the aim of sabotaging American agriculture.

โดยมีจุดประสงค์ ที่จะทำลายการเกษตรของอเมริกา

First, you'd have to figure out

อย่างแรก คุณจะต้องรู้ว่า

which genes control what the fly wants to eat,

ยีนไหนที่ควบคุมสิ่งที่แมลงวันอย่างจะกิน

which is already a very long and complicated project.

ซึ่งมันก็เป็นโครงการ ที่ซับซ้อนยาวนานอยู่แล้ว

Then you'd have to alter those genes to change the fly's behavior

แล้วคุณยังต้องเปลี่ยนยีนเหล่านั้น เพื่อเปลี่ยนพฤติกรรมของแมลงวัน

to whatever you'd want it to be,

ให้เป็นไปในแบบที่คุณต้องการ

which is an even longer and more complicated project.

ซึ่งเป็นโครงการที่ซับซ้อน และยาวนานกว่าเดิมอีก

And it might not even work,

และมันอาจจะ ไม่ประสบความสำเร็จก็ได้

because the genes that control behavior are complex.

เพราะว่ายีนที่ควบคุมพฤติกรรมมีความซับซ้อน

So if you're a terrorist and have to choose

ฉะนั้น ถ้าคุณเป็นผู้ก่อการร้าย และจะต้องเลือก

between starting a grueling basic research program

ระหว่างเริ่มโครงการวิจัยพื้นฐาน ที่ต้องเข็นครกขึ้นภูเขา

that will require years of meticulous lab work and still might not pan out,

ที่จะต้องใช้เวลาหลายปีหมกมุ่น ในห้องทดลองและยังอาจไม่ได้ผลอะไร

or just blowing stuff up?

หรือจะระเบิดภูเขาเผากระท่อมกันซะ ให้รู้แล้วรู้รอด

You'll probably choose the later.

คุณก็คงจะเลือกอย่างที่สอง

This is especially true because at least in theory,

มันเป็นเรื่องจริง เพราะว่าอย่างน้อยในทางทฤษฎี

it should be pretty easy to build what's called a reversal drive.

มันควรที่จะค่อนข้างง่ายที่จะสร้าง สิ่งที่แรกว่า การขับเคลื่อนย้อนกลับ

That's one that basically overwrites the change made by the first gene drive.

นั่นเป็นสิ่งที่จะเขียนทับการเปลี่ยนแปลง ที่ทำให้เกิดขึ้นโดยการขับเคลื่อนยีนแรก

So if you don't like the effects of a change,

ถ้าหากคุณไม่ชอบผลของการเปลี่ยนแปลง

you can just release a second drive that will cancel it out,

คุณสามารถปลดปล่อยการขับเคลื่อนที่สอง ที่จะหักล้างมันออกได้

at least in theory.

อย่างน้อยก็ตามทฤษฎี

OK, so where does this leave us?

ฉะนั้น มันให้อะไรกับเราบ้าง

We now have the ability to change entire species at will.

ตอนนี้เรามีความสามารถ ในการเปลี่ยนแปลงสายพันธุ์ตามที่ต้องการ

Should we?

เราควรทำหรือเปล่า

Are we gods now?

เราเป็นพระเจ้าแล้วหรือยัง

I'm not sure I'd say that.

ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่พูดว่าอย่างนั้น

But I would say this:

แต่ฉันบอกได้ว่า

first, some very smart people

ประการแรก คนฉลาด ๆ บางคน

are even now debating how to regulate gene drives.

ตอนนี้คงจะถกเถียงกัน ว่าจะควบคุมการขับเคลื่อนยีนอย่างไร

At the same time, some other very smart people

ในเวลาเดียวกัน คนฉลาด ๆ อีกพวกหนึ่ง

are working hard to create safeguards,

กำลังทำงานอย่างหนัก เพื่อสร้างแผนคุ้มกัน

like gene drives that self-regulate or peter out after a few generations.

เช่นการขับเคลื่อนยีนที่ควบคุมตัวเอง หรือค่อย ๆ หายไปหลังจากสองสามรุ่น

That's great.

นั่นมันยอดมาก

But this technology still requires a conversation.

แต่เทคโนโลยีนี้ ยังต้องการการอภิปราย

And given the nature of gene drives,

และด้วยธรรมชาติของการขับเคลื่อนยีนนี้

that conversation has to be global.

การอภิปรายดังกล่าวต้องอยู่ในระดับสากล

What if Kenya wants to use a drive but Tanzania doesn't?

ถ้าหากเคนยาต้องการที่จะใช้มัน แต่แทนซาเนียไม่ต้องการ

Who decides whether to release a gene drive that can fly?

ใครกันที่จะตัดสินใจว่าจะใช้มันหรือเปล่า

I don't have the answer to that question.

ฉันไม่มีคำตอบให้สำหรับคำถามนี้

All we can do going forward, I think,

ฉันคิดว่า สิ่งที่เราทำได้

is talk honestly about the risks and benefits

ก็คือการพูดอย่างซื่อสัตย์ เกี่ยวกับความเสี่ยงและผลประโยชน์

and take responsibility for our choices.

และรับผิดชอบต่อสิ่งที่เราเลือก

By that I mean, not just the choice to use a gene drive,

ฉันหมายความว่า ไม่ใช่แค่ต่อการเลือก การใช้การขับเคลื่อนยีน

but also the choice not to use one.

แต่ยังเป็นการเลือกที่จะไม่ใช้มันด้วย

Humans have a tendency to assume that the safest option

มนุษย์มีแนวโน้มที่จะคิดว่า ทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุด

is to preserve the status quo.

เป็นการคงไว้ซึ่งสถานะที่เป็นอยู่เดิม

But that's not always the case.

แต่นั่นก็ไม่ใช่สำหรับทุกกรณี

Gene drives have risks, and those need to be discussed,

การขับเคลื่อนยีนมีความเสี่ยง และเราก็ต้องมาอภิปรายกัน

but malaria exists now and kills 1,000 people a day.

แต่มาลาเรียที่มีอยู่ในตอนนี้ กำลังฆ่า 1,000 ชีวิต ทุกวัน

To combat it, we spray pesticides that do grave damage to other species,

เพื่อที่จะจัดการกับมัน เราฉีดยาฆ่าแมลง ที่สร้างความเสียหายมากมายต่อสายพันธุ์อื่น

including amphibians and birds.

รวมถึงสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำและนก

So when you hear about gene drives in the coming months,

ฉะนั้น เมื่อคุณได้ยินคำว่าการขับเคลื่อนยีน ต่อไปในอนาคต

and trust me, you will be hearing about them,

และเชื่อฉันเถอะค่ะ คุณต้องได้ยินเรื่องนี้แน่ ๆ

remember that.

จำสิ่งนี้เอาไว้

It can be frightening to act,

มันอาจน่ากลัวที่เราจะลงมือกระทำอะไร

but sometimes, not acting is worse.

แต่บางครั้ง การไม่ทำอะไรเลย ก็น่ากลัวเสียยิ่งกว่า

(Applause)

(เสียงปรบมือ)