A small country with big ideas to get rid of fossil fuels | Monica Araya

Translator: Chanyanart Kiattiporn-opas Reviewer: Natachanan Lumpikanon

How do we build a society

พวกเราจะสร้างสังคม

without fossil fuels?

ที่ปราศจากเชื้อเพลิงฟอสซิลได้อย่างไร

This is a very complex challenge,

นี่เป็นเรื่องท้าทายอันซับซ้อนมาก

and I believe developing countries could take the lead in this transition.

และฉันเชื่อว่าประเทศกำลังพัฒนา จะเป็นผู้นำในการเปลี่ยนแปลงนี้

And I'm aware that this is a contentious statement,

และฉันตระหนักว่ามันเป็น คำกล่าวที่น่าโต้แย้งถกเถียง

but the reality is that so much is at stake in our countries

แต่ก็เป็นความจริงที่ประเทศของเรา อยู่ในความเสี่ยงอย่างมาก

if we let fossil fuels stay at the center of our development.

หากพวกเราปล่อยให้เชื้อเพลิงฟอสซิล เป็นศูนย์กลางในการพัฒนาประเทศของเรา

We can do it differently.

พวกเราสามารถกระทำในสิ่งที่แตกต่างได้

And it's time, it really is time,

และถึงเวลาแล้ว ถึงเวลาจริง ๆ แล้ว

to debunk the myth

ในการหักล้างมายาคตินี้

that a country has to choose between development on the one hand

ที่ประเทศจำต้องเลือก ระหว่างการพัฒนาในด้านหนึ่ง

and environmental protection, renewables, quality of life, on the other.

กับอีกด้านหนึ่งในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม, พลังงานทดแทน, คุณภาพชีวิต

I come from Costa Rica, a developing country.

ฉันมาจากประเทศคอสตาริกา ประเทศกำลังพัฒนา

We are nearly five million people,

พวกเรามีประชากรเกือบ 5 ล้านคน

and we live right in the middle of the Americas,

และประเทศเราตั้งอยู่กึ่งกลาง ทางด้านขวาของทวีปอเมริกา

so it's very easy to remember where we live.

จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะจำว่า ประเทศเราอยู่ตรงไหน

Nearly 100 percent of our electricity

กระแสไฟฟ้าของประเทศเราเกือบ 100%

comes from renewable sources,

มาจากแหล่งพลังงานทดแทนหมุนเวียน

five of them.

จากทั้ง 5 ประเภท

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Hydropower, geothermal,

พลังน้ำ, พลังความร้อนใต้พิภพ

wind, solar, biomass.

พลังลม, พลังงานแสงอาทิตย์ และชีวมวล

Did you know that last year,

คุณทราบไหมคะว่าปีที่แล้ว

for 299 days,

เป็นเวลา 299 วัน

we did not use any fossil fuels

พวกเราไม่ได้ใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล

in order to generate all our electricity?

เพื่อสร้างกระแสไฟฟ้าทั้งหมดของประเทศเราเลย

It's a fantastic achievement,

เป็นความสำเร็จอันน่าอัศจรรย์

and yet, it hides a paradox,

แต่มันยังซ่อนความจริงที่ขัดแย้งไว้ด้วย

which is that nearly 70 percent

นั่นคือ จากพลังงานที่ใช้ในประเทศเราทั้งหมด

of all our energy consumption is oil.

เกือบ 70 เปอร์เซนต์ คือ น้ำมัน

Why?

ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น

Because of our transportation system,

นั่นเพราะระบบการคมนาคม

which is totally dependent on fossil fuels,

ที่พึ่งพาพลังงานเชื้อเพลิงฟอสซิลทั้งหมด

like it is in most countries.

ดังเช่นในประเทศส่วนใหญ่

So if we think of the energy transition as a marathon,

หากพวกเราจินตนาการว่าการเปลี่ยนแปลง การใช้พลังงานเป็นการวิ่งแข่งมาราธอน

the question is, how do we get to the finish line,

คำถามก็คือ แล้วพวกเรา จะไปถึงเส้นชัยได้อย่างไร

how do we decarbonize the rest of the economy?

พวกเราจะเอาการใช้คาร์บอนออกไปจาก ระบบเศรษฐกิจที่เหลือได้อย่างไร

And it's fair to say that if we don't succeed,

และน่าจะพูดได้ว่า หากประเทศเราทำไม่สำเร็จ

it's difficult to see who will.

ก็มองไม่เห็นว่าจะมีใครทำได้

So that is why I want to talk to you about Costa Rica,

จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันอยาก คุยกับคุณเรื่องคอสตาริกา

because I believe we are a great candidate

เพราะว่าฉันเชื่อว่าพวกเราเป็นตัวแทนที่ดี

in pioneering a vision for development without fossil fuels.

ในการถือธงนำวิสัยทัศน์ การพัฒนาโดยไม่ใช้พลังงานฟอสซิล

If you know one thing about our country,

หากคุณรู้อะไรอย่างหนึ่งเกี่ยวกับประเทศเรา

it's that we don't have an army.

นั่นคือประเทศเราไม่มีกองทัพทหาร

So I'm going to take you back to 1948.

ฉันจะพาคุณย้อนกลับไปในปี 1948

That year, the country was coming out of civil war.

ปีนั้น สงครามกลางเมือง ของประเทศเราเพิ่งสงบลง

Thousands of Costa Ricans had died,

ชาวคอสตาริกานับพันเสียชีวิต

and families were bitterly split.

และครอบครัวต่างต้องแยกจากกันอย่างขมขื่น

And yet, a surprising idea won the hearts and minds:

แต่ก็เกิดแนวคิดที่น่าประหลาดใจ มากุมหัวใจและความคิดของเรา:

we would reboot the country,

เราจะเริ่มต้นสร้างประเทศของเรากันใหม่

and that Second Republic would have no army.

และรัฐที่สองของเราจะไม่มีกองทัพทหาร

So we abolished it.

เราจึงยกเลิกมันทิ้งไป

And the president at the time,

และนายกรัฐมนตรีในเวลานั้น

José Figueres,

โฮเซ่ ฟิเกเรส

found a powerful way by smashing the walls of an army base.

พบวิธีการอันทรงพลัง นั่นคือ การทุบกำแพงของฐานทัพ

The following year, 1949,

ในปีต่อมา ปี 1949

we made that decision permanent in the new constitution,

เราได้ตัดสินใจอย่างถาวร ลงในกฎหมายรัฐธรรมนูญใหม่

and that is why I can tell you that story nearly 70 years later.

และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงได้ เล่าเรื่องนี้ให้คุณฟังในอีก 70 ปีต่อมา

And I'm grateful.

และฉันรู้สึกขอบคุณ

I'm grateful they made that decision before I was born,

ฉันรู้สึกขอบคุณที่พวกเขาได้ ตัดสินใจเรื่องนี้ก่อนที่ฉันจะเกิด

because it allowed me and millions of others

เพราะว่าการตัดสินใจนี้ ทำให้ฉันและคนอีกนับล้าน

to live in a very stable country.

ได้อาศัยอยู่ในประเทศที่มั่นคงมากๆ

And you might be thinking that it was good luck,

และคุณอาจคิดว่ามันเป็นเพราะโชคดี

but it wasn't.

แต่ไม่ใช่ค่ะ

There was a pattern of deliberate choices.

มันเกิดจากการแบบแผนตัดสินใจ ที่มีการไตร่ตรองอย่างดี

In the '40s, Costa Ricans were given free education and free health care.

ในช่วงยุค 40 ชาวคอสตาริกาได้รับ การศึกษาและการรักษาฟรี

We called that social guarantees.

พวกเราเรียกมันว่าการรับรองทางด้านสังคม

By abolishing the army,

พอยกเลิกกองทัพทหาร

we were able to turn military spending into social spending,

พวกเราสามารถเปลี่ยนงบทางทหาร มาใช้เป็นงบทางสังคมแทน

and that was a driver of stability.

และนี่คือสิ่งขับเคลื่อนความมั่นคง

In the '50s --

ในยุค 50

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

In the '50s, we started investing in hydropower,

ในยุค 50 เราเริ่มลงทุนด้านพลังน้ำ

and that kept us away from the trap

และทำให้เราหลุดจากกับดัก

of using fossil fuels for electricity generation,

ของการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล ในการสร้างไฟฟ้า

which is what the world is struggling with today.

ซึ่งทั่วโลกกำลังประสบกับ ความยากลำบากอยู่ในปัจจุบัน

In the '70s we invested in national parks,

ในยุค 70 เราลงทุนกับอุทยานแห่งชาติ

and that kept us away

และทำให้เราหลีกเลี่ยง

from the deeply flawed logic of growth, growth, growth at any cost

จากตรระกะอันบกพร่องอย่างมากของการมุ่ง พัฒนา พัฒนา พัฒนา ไม่ว่าจะต้องสูญเสียอะไร

that you see others embracing, especially in the developing world.

ที่ประเทศอื่นๆ กำลังใช้กันอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโลกที่กำลังพัฒนา

In the '90s, we pioneered payments for ecosystem services,

ในยุค 90 พวกเรานำร่องการจ่ายเงิน เพื่อการบริการทางระบบนิเวศ

and that helped us reverse deforestation

ซึ่งช่วยให้อัตราการทำลายป่าลดลง

and boosted ecotourism, which today is a key engine of growth.

เพิ่มการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่ทุกวันนี้ เป็นกลไกสำคัญของการเติบโต

So investing in environmental protection

ดังนั้นการลงทุนในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม

did not hurt our economy.

ไม่ได้ทำร้ายเศรษฐกิจของเราเลย

Quite the opposite.

ค่อนข้างให้ผลตรงข้ามด้วยซ้ำ

And it doesn't mean we are perfect,

และก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเรานั้นสมบูรณ์แบบ

and it doesn't mean we don't have contradictions.

และก็ไม่ได้หมายความว่า พวกเราไม่มีความขัดแย้ง

That's not the point.

นั่นไม่ใช่ประเด็น

The point is that, by making our own choices,

ประเด็นที่อยากสื่อคือ การที่เราสร้างทางเลือกของตนเอง

we were able to develop resilience in dealing with development problems.

พวกเราสามารถสร้างความยืดหยุ่น ในการจัดการกับปัญหาด้านการพัฒนา

Also, if you take a country like ours,

ดังนั้น หากคุณทำให้ประเทศคุณเหมือนกับเรา

the GDP per capita is around 11,000 dollars,

ค่าจีดีพีของประชากร จะอยู่ที่ประมาณ 11,000 ดอลลาร์

depending on how you measure it.

แต่นั่นขึ้นอยู่กับวิธีที่คุณวัดด้วย

But according to the Social Progress Index,

แต่ตามที่ดัชนีความก้าวหน้าทางสังคม

we are an absolute outlier

เรามีคะแนนสูงสุดโต่งโดยสิ้นเชิง

when it comes to turning GDP into social progress.

เมื่อเปลี่ยนจากการวัดค่าจีดีพี ไปวัดความก้าวหน้าทางสังคม

Abolishing the army,

การยกเลิกกองทัพทหาร

investing in nature and people,

การลงทุนกับธรรมชาติและคน

did something very powerful, too.

ทำให้เกิดอะไรบางอย่างที่ทรงพลังมากเช่นกัน

It shaped the narrative,

มันช่วยสร้างเรื่องเล่า

the narrative of a small country with big ideas,

เรื่องเล่าของประเทศเล็กๆ ที่มีแนวคิดยิ่งใหญ่

and it was very empowering to grow up with that narrative.

และการเติบโตมากับเรื่องเล่านี้ มันสร้างพลังให้เราอย่างมาก

So the question is,

ดังนั้นคำถามก็คือ

what is the next big idea for this generation?

แนวคิดที่ยิ่งใหญ่ชุดต่อไป ของคนยุคนี้คืออะไร

And I believe what comes next

และฉันเชื่อว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป

is for this generation to let go of fossil fuels for good,

สำหรับคนยุคนี้ คือการเลิกใช้ เชื้อเพลิงฟอสซิลตลอดไป

just as we did with the army.

เหมือนกับที่พวกเรายกเลิกกองทัพทหาร

Fossil fuels create climate change.

น้ำมันเชื้อเพลิงสร้างภาวะโลกร้อน

We know that,

พวกเรารู้กันดี

and we know how vulnerable we are to the impacts of climate change.

และพวกเรารู้ว่ามนุษย์อ่อนไหวและจะได้รับ ผลกระทบของภาวะโลกร้อนแค่ไหน

So as a developing country, it is in our best interest

ดังนั้น มันจึงเป็นประโยชน์สูงสุด สำหรับประเทศกำลังพัฒนา

to build development without fossil fuels

ที่จะพัฒนาโดยไม่ใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล

that harm people in the first place.

ที่ทำร้ายผู้คนเป็นอันดับต้นๆ

Because

เนื่องจาก

why would we continue importing oil

เราจะนำเข้าน้ำมัน

for transportation

เพื่อการคมนาคมอีกทำไม

if we can use electricity instead?

หากเราสามารถใช้ไฟฟ้าแทนได้

Remember,

ให้จดจำไว้ว่า

this is the country

นี่เป็นประเทศ

where electricity comes from water in our rivers,

ที่ซึ่งไฟฟ้ามาจากน้ำในลำธารของเรา

heat from volcanoes,

ความร้อนจากภูเขาไฟ

wind turbines, solar panels,

กังหันลม, แผงเซลล์แสงอาทิตย์

biowaste.

ขยะชีวภาพ

Abolishing fossil fuels means disrupting our transportation system

การเลิกใช้น้ำมันเชื้อเพลิงอาจหมายถึง การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในระบบคมนาคมขนส่ง

so that we can power our cars, buses and trains with electricity

เพื่อที่พวกเราจะให้พลังงานกับรถยนต์ รถเมล์และรถไฟด้วยกระแสไฟฟ้า

instead of dirty energy.

แทนที่พลังงานสกปรกทั้งหลาย

And transportation, let me tell you,

ฉันจะเล่าฟังนะคะ เรื่องการคมนาคมขนส่ง

has become an existential issue for us Costa Ricans,

กลายเป็นปัญหาการดำรงอยู่ ของพวกเราชาวคอสตาริกา

because the model we have is not working for us.

เพราะว่าโมเดลที่เรามี นั้นไม่ได้ให้ผลดีกับเรา

It's hurting people,

มันทำร้ายผู้คน

it's hurting companies,

มันทำร้ายองค์กร

and it's hurting our health.

และมันทำร้ายสุขภาพของเรา

Because when policies and infrastructure fail,

เพราะเมื่อนโยบายและ โครงสร้างพื้นฐานล้มเหลว

this is what happens on a daily basis.

นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน

Two hours in the morning,

สองชั่วโมงในช่วงเช้า

two hours in the evening.

สองชั่วโมงในช่วงเย็น

I don't understand why we have to accept this as normal.

ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเรา ต้องยอมรับเรื่องนี้เป็นรื่องปกติ

It's offensive

มันน่าโมโห

to have to waste our time like this every single day.

ที่จะต้องเสียเวลาของเราเช่นนี้ทุกๆ วัน

And this highway is actually quite good

และวิธีการนี้ที่จริงแล้วค่อนข้างดี

compared to what you see in other countries

เมื่อเทียบกับที่คุณพบเห็น ในประเทศอื่นๆ

where traffic is exploding.

ที่เต็มไปด้วยปัญหาจราจรติดขัด

You know, Costa Ricans call this "presa."

คุณรู้ไหมคะ ชาวคอสตาริกาเรียกมันว่า "เพรซา"

Presa means "imprisoned."

เพรซา หมายถึง "การถูกคุมขัง"

And people are turning violent

คนหันมาสร้างความรุนแรงใส่กัน

in a country that is otherwise happy in pura vida.

ในประเทศที่ควรจะเต็มไปด้วย มีความสุขด้วยวิถีชีวิตอันงดงาม

It's happening.

นี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้น

So a lot is at stake.

ดังนั้นมีความเสี่ยงมากมาย

The good news

ข่าวดีก็คือ

is that when we talk about clean transportation

เมื่อเราพูดถึงการคมนาคมขนส่ง ที่ใช้พลังงานสะอาด

และการเคลื่อนย้ายด้วยวิธีอื่นที่แตกต่าง

and different mobility,

we're not talking about some distant utopia out there.

พวกเราไม่ได้พูดถึงดินแดนอุดมคติที่ห่างไกล

We're talking about electric mobility that is happening today.

แต่พวกเรากำลังพูดถึงการเคลื่อนที่ โดยใช้ไฟฟ้าที่เกิดขึ้นวันนี้

By 2022, electric cars and conventional cars

มีการคาดการณ์ว่า ในปี 2022 รถพลังงานไฟฟ้าและรถยนต์ธรรมดา

are expected to cost the same,

จะมีราคาเท่าๆ กัน

and cities are already trying electric buses.

และหลายๆ เมืองได้พยายามใช้ รถเมล์ที่ใช้พลังงานไฟฟ้า

And these really cool creatures

สิ่งประดิษฐ์สุดเจ๋งเหล่านี้

are saving money,

กำลังช่วยประหยัดเงิน

and they reduce pollution.

และยังลดมลพิษด้วย

So if we want to get rid of oil-based transportation, we can,

ดังนั้น หากเราต้องการขจัดการคมนาคม ที่ใช้น้ำมัน เราสามารถทำได้

because we have options now that we didn't have before.

เพราะปัจจุบันเรามีทางเลือก ที่ไม่เหมือนกับในอดีต

It's really exciting.

เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นจริงๆ

But of course,

แต่แน่นอน

some get very uncomfortable with this idea,

บางคนก็รู้สึกไม่สบายใจกับแนวคิดนี้

and they will come and they will tell you

พวกเขาจะมาบอกกับคุณว่า

that the world is stuck with oil, and so is Costa Rica, so get real.

โลกของเรายึดติดอยู่กับน้ำมัน คอสตาริกาก็เช่นกัน ตื่นจากฝันเสียที

That's what they tell you.

นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาบอกคุณ

And you know what the answer to that argument is?

และคุณรู้คำตอบเกี่ยวกับข้อโต้แย้งนี้ไหมคะ

That in 1948, we didn't say the world is stuck with armies,

ในปี 1948 พวกเราไม่ได้พูดว่า โลกนี้จำเป็นต้องมีกองทัพ

so let's keep our army, too.

ดังนั้นเราต้องมีกองทัพ

No, we made a very brave choice,

ไม่ เราไม่เชื่อเช่นนั้น เรากล้าเลือกทางที่ชาญฉลาด

and that choice made the whole difference.

เป็นทางเลือกที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง

So it's time for this generation to be brave again

ดังนั้นถึงเวลาสำหรับคนยุคนี้แล้ว ที่จะมีความกล้าหาญอีกครั้ง

and abolish fossil fuels for good.

และเลิกใช้เชื้อเพลิงฟอสซิลตลอดไป

And I'll give you three reasons why we have to do this.

และฉันมีสามเหตุผลที่จะบอกคุณ ว่าทำไมเราถึงต้องทำเช่นนี้

First,

เหตุผลแรก

our model of transportation and urbanization is broken,

รูปแบบการคมนาคมขนส่ง และความเป็นเมืองนั้นมันล้มเหลว

so this is the best moment to redefine our urban and mobility future.

ดังนั้น นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการ ให้นิยามใหม่แก่เมืองและการขนส่งในอนาคต

We don't want cities that are built for cars.

พวกเราไม่ได้ต้องการเมือง ที่สร้างมาเพื่อรองรับรถยนต์

We want cities for people

แต่พวกเราต้องการเมือง ที่สร้างมาเพื่อรองรับคน

where we can walk and we can use bikes.

ที่ที่พวกเราสามารถเดินและใช้จักรยานได้

And we want public transportation,

และพวกเราต้องการขนส่งสาธารณะ

lots of it,

จำนวนมาก

public transportation that is clean and dignifying.

รถสาธารณะที่สะอาด และสง่างาม

Because if we continue adding fleets of conventional cars,

เพราะหากเราเพิ่ม จำนวนรถยนต์ต่อไป

our cities will become unbearable.

เมืองของเราก็คงกลายเป็นเมืองที่อยู่ไม่ได้

Second, we have to change,

เหตุผลที่สอง เราต้องเปลี่ยนแปลง

but incremental change is not going to be sufficient.

แต่การเปลี่ยนแปลงอย่าง ค่อยเป็นค่อยไปนั้นไม่เพียงพอ

We need transformational change.

พวกเราต้องการ การเปลี่ยนแปลงแบบปฏิรูป

And there are some incremental projects in my country,

ในประเทศของเรามีโครงการเปลี่ยนแปลง แบบค่อยเป็นค่อยไปอยู่เหมือนกัน

and I am the first one to celebrate them.

และฉันเป็นคนแรกๆ ที่นำเสนอเรื่องเหล่านี้

But let's not kid ourselves.

แต่เราอย่าหลอกตัวเองกันเลย

We're not talking about ending up with really beautiful electric cars here

เราไม่ได้กำลังพูดถึงการเพิ่ม รถยนต์พลังงานไฟฟ้าสวยๆ ตรงนี้นิด

and a few electric buses there

และรถเมล์พลังงานไฟฟ้าตรงนั้นหน่อย

while we keep investing in the same kind of infrastructure,

แล้วก็ยังคงลงทุนกับ โครงสร้างพื้นฐานแบบเดิมๆ ต่อไป

more cars, more roads, more oil.

รถมากขึ้น ถนนมากขึ้น น้ำมันมากขึ้น

We're talking about breaking free from oil,

แต่พวกเรากำลังพูดถึง การประกาศอิสรภาพจากจากน้ำมัน

and you cannot get there through incrementalism.

คุณไม่สามารถไปถึงเป้าหมายนั้นได้ ด้วยการเปลี่ยนแปลงแบบค่อยเป็นค่อยไป

Third, and you know this one,

เหตุผลที่สาม ซึ่งคุณรู้อยู่แล้ว

the world is hungry for inspiration.

ว่าโลกของเรานั้นกระหายแรงบันดาลใจ

It craves stories of success

เราโหยหาเรื่องราวที่ประสบความสำเร็จ

in dealing with complex issues,

ในการเผชิญหน้ากับปัญหาอันซับซ้อน

especially in developing countries.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศกำลังพัฒนา

So I believe Costa Rica can be an inspiration to others,

ฉันจึงเชื่อว่าประเทศคอสตาริกา สามารถเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้อื่นได้

as we did last year when we disclosed

เช่นปีที่แล้ว ที่เราได้เปิดเผยว่า

that for so many days we were not using any fossil fuels

เราไม่ได้ใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล

in order to generate all our electricity.

ในการสร้างกระแสไฟฟ้า นานหลายวันมาก

The news went viral around the world.

ตามข่าวที่ได้เผยแพร่ไปทั่วโลก

Also, and this makes me extremely proud,

และยังมีอีกเรื่อง ที่ทำให้ดิฉันภูมิใจอย่างยิ่ง

a Costa Rican woman, Christiana Figueres,

ผู้หญิงชาวคอสตาริกาคนหนึ่ง คุณคริสตินา ฟิเกเรส

played a decisive role in the negotiations of the Paris climate agreement.

ได้เล่นบทบาทเด็ดเดี่ยวในการเจรจาเรื่อง ข้อตกลงความเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศปารีส

So we have to protect that legacy and be an example.

ดังนั้น พวกเราต้องปกป้องมรดกเหล่านี้ และเป็นตัวอย่างให้ผู้อื่น

So what comes next?

และสิ่งถัดมาก็คือ

The people.

คน

How do we get people to own this?

จะทำอย่างไรให้คนรู้สึกเป็นเจ้าของ

How do we get people

เราจะทำอย่างไร

to believe that it's possible

ให้คนเชื่อว่ามันเป็นไปได้

to build a society without fossil fuels?

ที่จะสร้างสังคมที่ปราศจากเชื้อเพลิงฟอสซิล

A lot of work from the ground up is needed.

มีงานที่ต้องริเริ่มกับชุมชนอีกมากมาย

That is why, in 2014, we created Costa Rica Limpia.

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไม ในปี 2014 เราได้สร้างคอสตาริกาลิมเปีย

"Limpia" means "clean,"

"ลิมเปีย" หมายถึง "สะอาด"

because we want to empower and we want to inspire citizens.

เพราะพวกเราต้องการเสริมแรงและพวกเรา ต้องการสร้างแรงบันดาลใจให้ประชาชน

If citizens don't get engaged,

หากว่าประชาชนไม่เข้ามามีส่วนร่วม

clean transportation decisions will be bogged down by endless,

การตัดสินใจเกี่ยวกับการคมนาคมที่สะอาด ก็คงหยุดชะงักไปตลอด

and I mean endless, technical discussions,

ฉันหมายถึง ไปตลอด ด้วยการ การอภิปรายทางเทคนิคไม่รู้จบ

and by avalanches of lobbying by various established interests.

และด้วยการล็อบบี้แบบถล่มทลาย โดยกลุ่มผลประโยชน์ต่างๆ ที่จัดตั้งขึ้นมา

Wanting to be a green country powered by renewables

การต้องการเป็นประเทศสีเขียวที่ ขับเคลื่อนด้วยพลังงานหมุนเวียน

is already part of our story.

กลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวเราแล้ว

We should not let anybody take that away from us.

พวกเราต้องไม่ปล่อยให้ใครลบมันไปจากเรา

Last year, we brought people from our seven provinces

ปีที่แล้วพวกเราได้พาคนจาก 7 จังหวัด

to talk about climate change in terms that matter to them,

มาพูดคุยเกี่ยวกับภาวะโลกร้อน ในด้านต่างๆ ที่มีผลกับเขา

and we also brought this year

และปีนี้พวกเราก็ยังนำ

another group of Costa Ricans

ชาวคอสตาริกาอีกกลุ่มมาร่วมด้วย

to talk about renewable energy.

เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับพลังงานหมุนเวียน

And you know what?

และคุณรู้อะไรไหมคะ

These people disagree on almost everything

คนเหล่านี้คิดไม่ตรงกันเลย ในเกือบทุกๆ เรื่อง

except on renewable energy

ยกเว้นเรื่องการใช้พลังงานหมุนเวียน

and clean transportation and clean air.

และการคมนาคมที่สะอาดและปราศจากมลพิษ

It brings people together.

เรื่องนี้เป็นสิ่งที่นำคนมารวมกัน

And the key to real participation

และกุญแจของการมีส่วนร่วมอย่างแท้จริง

is to help people not to feel small.

คือการช่วยให้คนไม่รู้สึกว่าตนเองตัวเล็ก

People feel powerless,

คนเรามักรู้สึกว่าตนไร้พลังอำนาจ

and they are tired of not being heard.

และพวกเขาต่างก็เหนื่อยหน่าย ที่ไม่มีใครฟังเขา

So what we do is concrete things,

ดังนั้นสิ่งที่พวกเราคือสิ่งที่เป็นรูปธรรม

and we translate technical issues into citizen language

และพวกเราได้แปลปัญหาทางเทคนิค ให้เป็นภาษาสำหรับประชาชน

to show that citizens have a role to play and can play it together.

เพื่อแสดงให้ประชาชนมีบทบาท และสามารถมาร่วมแสดงบทบาทด้วยกัน

For the first time, we're tracking the promises that were made

นั่นเป็นครั้งแรกที่พวกเรา ติดตามผลจากคำสัญญา

on clean transportation,

เกี่ยวกับการคมนาคมที่สะอาด

and politicos know that they have to deliver it,

และนักการเมืองก็รู้ว่า พวกเขาต้องส่งมอบผลงานนี้ให้ได้

but the tipping point will come when we form coalitions --

แต่กระแสนี้จะจุดติดได้ เมื่อพวกเราได้สร้างพันธมิตร

citizens, companies,

ประชาชน, บริษัท,

champions of public transportation --

คนที่สนับสนุนระบบขนส่งสาธารณะ

that will make electric mobility the new normal,

ที่จะทำให้การคมนาคมเคลื่อนที่ด้วยไฟฟ้า เป็นเรื่องธรรมดาอันใหม่

especially in a developing country.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศกำลังพัฒนา

By the time the next election comes,

ก่อนที่การเลือกตั้งครั้งถัดไปจะมาถึง

I believe every candidate will have to disclose where they stand

ฉันเชื่อว่าผู้ลงสมัครทุกคน จะต้องเปิดเผยว่าจุดยืนของเขาอยู่ตรงไหน

on the abolition of fossil fuels.

ในเรื่องการยกเลิกการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล

Because this question has to enter our mainstream politics.

เพราะว่าคำถามนี้ได้เข้ามาอยู่ใน นโยบายกระแสหลักของพวกเราแล้ว

And I'm telling you, this is not a question of climate policy

และฉันขอบอกว่า นี่ไม่ใช่คำถามเกี่ยวกับนโยบายภูมิอากาศ

or environmental agenda.

หรือวาระการประชุมด้านสิ่งแวดล้อม

It's about the country that we want

แต่มันเกี่ยวกับประเทศที่พวกเราต้องการ

and the cities that we have

เมืองที่เรามี

and the cities that we want

และเมืองที่พวกเราต้องการ

and who makes that choice.

และใครจะเป็นผู้ตัดสินใจเลือก

Because at the end of the day, what we have to show

เพราะในที่สุดแล้ว สิ่งที่พวกเราต้องการแสดง

is that development with renewable energy

คือการพัฒนาโดยใช้พลังงานหมุนเวียน

is good for the people,

คือสิ่งที่ดีสำหรับผู้คน

for Costa Ricans that are alive today

สำหรับชาวคอสตาริกาที่มีชีวิตอยู่ทุกวันนี้

and especially for those who haven't been born.

และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ คนรุ่นหลังที่ยังไม่เกิด

This is our National Museum today.

นี่คือพิพิธภัณฑ์แห่งชาติของเรา

It's bright and peaceful,

สว่างไสวและสงบ

and when you stand up in front of it,

และเมื่อคุณได้ยืนอยู่หน้าที่แห่งนี้

it's really hard to believe these were military barracks

มันยากที่จะเชื่อจริงๆ ว่า ก่อนนี้มันเคยเป็นค่ายทหาร

at the end of the '40s.

เมื่อปลายปียุค 40

We started a new life without an army in this place,

พวกเราเริ่มต้นชีวิตใหม่ ที่ปราศจากกองทัพทหารในที่แห่งนี้

and here is where our abolition

และที่แห่งนี้ เป็นที่ที่การยกเลิกการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล

of fossil fuels will be announced one day.

จะถูกประกาศในวันหนึ่งข้างหน้า

And we will make history again.

และพวกเราจะสร้างประวัติศาสตร์กันอีกครั้ง

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)