Why the pencil is perfect | Small Thing Big Idea, a TED series

Translator: Krystian Aparta Reviewer: Camille Martínez

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

The sound is a really big part, I think, of the experience of using a pencil,

เสียงเป็นส่วนสำคัญนะคะ ในความคิดของฉัน สำหรับประสบการณ์ในการใช้ดินสอ

and it has this really audible scratchiness.

และมันก็มีเสียงการขีดเขียนนี่จริง ๆ

(Scratching)

(เสียงขีดเขียน)

[Small thing. Big idea.]

[ของธรรมดากับแนวคิดที่ยิ่งใหญ่]

[Caroline Weaver on the Pencil]

[คาโรลีน เวฟเวอร์ พูดถึงดินสอ]

The pencil is a very simple object.

ดินสอเป็นของธรรมดา ๆ

It's made of wood with some layers of paint

มันทำมาจากไม้ที่มีชั้นเคลือบภายนอก

an eraser and a core,

และยางลบ และส่วนแกน

which is made out of graphite, clay and water.

ซึ่งทำมาจากกราไฟต์ ดินเหนียว และน้ำ

Yeah, it took hundreds of people over centuries

ทว่า ด้วยแรงงานคนหลายร้อย ในช่วงหลายศตวรรษทีเดียว

to come to this design.

ที่ถูกใช้ไปเพื่อให้ได้มาซึ่งการออกแบบนี้

And it's that long history of collaboration

และมันก็มีประวัติศาสตร์ความร่วมมือ อันยาวนาน

that, to me, makes it a very perfect object.

ซึ่งสำหรับฉันแล้ว ทำให้มันเป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบเหลือเกิน

The story of the pencil starts with graphite.

เรื่องราวของดินสอเริ่มขึ้นจากกราไฟต์

People started finding really useful applications

คนเริ่มพบว่าสสารใหม่นี้

for this new substance.

มีประโยชน์ในการใช้งานจริง ๆ

They cut it into small sticks

พวกเขาตัดมันเป็นชิ้นเล็ก ๆ

and wrapped it in string or sheepskin or paper

และพันมันด้วยลวด หนังแกะ หรือกระดาษ

and sold it on the streets of London

และขายตามท้องถนนในกรุงลอนดอน

to be used for writing or for drawing

เพื่อที่จะเอาไว้ใช้เขียนหรือวาด

or, a lot of times, by farmers and shepherds,

หรือ บ่อยครั้งทีเดียว ที่ชาวนาและคนเลี้ยงแกะ

who used it to mark their animals.

ใช้มันเพื่อทำเครื่องหมายบนสัตว์ของพวกเขา

Over in France,

ในฝรั่งเศส

Nicolas-Jacques Conté figured out a method of grinding the graphite,

นิโคลัส แจ๊ค คอนเต้ พบวิธีการบดกราไฟต์

mixing it with powdered clay and water to make a paste.

และผสมมันเข้ากับดินเหนียวป่น และน้ำเพื่อให้มันกลายเป็นก้อนแป้งเปียก

From there, this paste was filled into a mold and fired in a kiln,

จากนั้น ก็กดมันผ่านสู่เบ้าพิมพ์ และเผาในเตาเผา

and the result was a really strong graphite core

และผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ แกนกราไฟต์ที่แข็งมาก ๆ

that wasn't breakable, that was smooth, usable --

ที่จะไม่แตกหักง่าย เรียบ และใช้งานได้

it was so much better than anything else that existed at the time,

มันดีกว่าอะไรก็ตามที่มีอยู่ในเวลานั้น

and to this day, that's the method that's still used in making pencils.

และจนถึงวันนี้ วิธีการดังกล่าว ก็ยังคงถูกใช้ในการผลิตดินสอ

Meanwhile, over in America, in Concord, Massachusetts,

ขณะเดียวกัน ในทวีปอเมริก ในคอนคอร์ด รัฐแมสซาชูเซ็ท

it was Henry David Thoreau who came up with the grading scale

เฮนรี เดวิด โทรัว ได้ประดิษฐ์ระดับการให้คะแนน

for different hardnesses of pencil.

สำหรับความแข็งของดินสอขึ้นมา

It was graded one through four,

มันถูกจัดตามคะแนนตั้งแต่หนึ่งถึงสี่

number two being the ideal hardness for general use.

เลขสองหมายถึงความแข็งที่เหมาะสม สำหรับการใช้งานทั่วไป

The softer the pencil, the more graphite it had in it,

ยิ่งดินสอนุ่มเท่าไร มันก็ยิ่งมีกราไฟต์มากเท่านั้น

and the darker and smoother the line will be.

และก็จะให้เส้นที่ เข้มกว่าและเรียบเนียนกว่า

The firmer the pencil, the more clay it had in it

ยิ่งดินสอแข็งเท่าไร มันก็ยิ่งมีดินเหนียวมากเท่านั้น

and the lighter and finer it will be.

และให้เส้นที่มีสีจางกว่าและคมกว่า

Originally, when pencils were handmade, they were made round.

แต่เดิม เมื่อดินสอยังถูกทำขึ้นด้วยมือ พวกมันถูกทำออกมาให้เป็นแท่งกลม

There was no easy way to make them,

มันไม่มีวิธีการผลิตได้โดยง่าย

and it was the Americans who really mechanized the craft.

และชาวอเมริกันนี่เอง ที่เป็นผู้ใช้เครื่องจักรในการผลิตมัน

A lot of people credit Joseph Dixon

หลายคนยกความดีความชอบให้ โจเซฟ ไดซอน

for being one of the first people to start developing actual machines

ว่าเป็นหนึ่งในคนแรก ๆ ที่เริ่มพัฒนาเครื่องจักรเฉพาะ

to do things like cut wood slats, cut grooves into the wood,

เพื่อที่จะใช้ตัดไม้เป็นแผ่น เจาะช่องในไม้นั้น

apply glue to them ...

และใส่กาวลงไป

And they figured out it was easier and less wasteful

พวกเขาพบว่า มันง่ายกว่าและสิ้นเปลืองน้อยกว่า

to do a hexagonal pencil,

ถ้าทำดินสอออกมาเป็นทรงหกเหลี่ยม

and so that became the standard.

และนั่นก็กลายเป็นมาตรฐาน

Since the early days of pencils,

ตั้งแต่เริ่มมีดินสอ

people have loved that they can be erased.

ผู้คนก็ชอบที่มันสามารถลบได้

Originally, it was bread crumbs

แต่เดิม เศษขนมปัง

that were used to scratch away pencil marks

ถูกใช้เพื่อขัดถูส่วนที่เป็นรอยดินสอออกไป

and later, rubber and pumice.

ก่อนที่ยางและหินภูเขาไฟจะถูกนำมาใช้

The attached eraser happened in 1858,

ยางลบที่ถูกติดเข้าไปเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1858

when American stationer Hymen Lipman patented the first pencil

เมื่อคนขายเครื่องเขียนชาวอเมริกัน ไฮเมน ลิปแมน จดสิทธิบัตรดินสอแท่งแรก

with an attached eraser,

ที่มียางลบติดอยู่

which really changed the pencil game.

ซึ่งเป็นการเปลี่ยนบทบาทของดินสอ

The world's first yellow pencil was the KOH-I-NOOR 1500.

ดินสอสีเหลืองแท่งแรกของโลก คือ KOH-I-NOOR 1500

KOH-I-NOOR did this crazy thing

KOH-I-NOOR ได้ทำสิ่งที่แหวกแนวนี้

where they painted this pencil with 14 coats of yellow paint

ซึ่งก็คือการทาสีดินสอด้วยสีเหลือง 14 ชั้น

and dipped the end in 14-carat gold.

และจุ่มปลายมันลงไปใน ทอง 14 กะรัต

There is a pencil for everyone,

ดินสอมีไว้สำหรับทุกคน

and every pencil has a story.

และดินสอทุกแท่งก็มีเรื่องราว

The Blackwing 602 is famous for being used by a lot of writers,

แบล๊ควิง 602 มีชื่อเสียง เพราะมันถูกใช้โดยนักเขียนมากมาย

especially John Steinbeck and Vladimir Nabokov.

โดยเฉพาะ จอห์น สเตนเบค และวลาดีมีร์ โนโบคอฟ

And then, you have the Dixon pencil company.

และจากนั้น เราก็มีบริษัทดินสอไดซอน

They're responsible for the Dixon Ticonderoga.

พวกเขาเป็นผู้ผลิต ไดซอน ไทคอนดีโรกา

It's an icon,

มันเป็นภาพลักษณ์ของดินสอ

it's what people think of when they think of a pencil

มันคือสิ่งที่คนนึกถึงเมื่อพูดกันถึงดินสอ

and what they think of when they think of school.

และเป็นสิ่งที่คนคิดถึงเมื่อพูดถึงโรงเรียน

And the pencil's really a thing that, I think,

และสำหรับฉัน ดินสอเป็นสิ่งที่

the average user has never thought twice about,

คนทั่วไปไม่เคยคิดทบทวนกันอย่างจริงจัง

how it's made or why it's made the way it is,

ว่ามันถูกผลิตขึ้นอย่างไร หรือว่าทำไมมันถูกถูกผลิตด้วยวิธีการนั้น

because it's just always been that way.

เพราะว่ามันเป็นมาเช่นนั้นมาตลอดอยู่แล้ว

In my opinion, there's nothing that can be done

ในความคิดของฉัน เราไม่สามารถทำอะไร

to make the pencil better than it is.

ได้มากกว่านี้อีกแล้วเพื่อพัฒนาดินสอ

It's perfect.

มันสมบูรณ์แบบที่สุดค่ะ