Why the pencil is perfect | Small Thing Big Idea, a TED series

Translator: Krystian Aparta Reviewer: Camille Martínez

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Mary Jane

The sound is a really big part, I think, of the experience of using a pencil,

به نظر من صدا واقعاً بخش بزرگی از تجربه استفاده از مداد است،

and it has this really audible scratchiness.

و واقعاً صدای خراش رسایی دارد.

(Scratching)

(خراشیدن)

[Small thing. Big idea.]

[چیز کوچک.ایده بزرگ.]

[Caroline Weaver on the Pencil]

[کارولین ویور در مداد]

The pencil is a very simple object.

مداد چیز بسیار ساده‌ای است.

It's made of wood with some layers of paint

از چوب با چند لایه رنگ

an eraser and a core,

یک پاک‌کن و یک مغز ساخته شده است،

which is made out of graphite, clay and water.

که از جنس گرافیت، خاک رس و آب است.

Yeah, it took hundreds of people over centuries

آره، صدها نفر در طول قرن‌ها لازم بود

to come to this design.

تا به این طرح برسیم.

And it's that long history of collaboration

و این تاریخ طولانی همکاری است

that, to me, makes it a very perfect object.

که آن را برای من به یک شیء بی‌نقص تبدیل می‌کند.

The story of the pencil starts with graphite.

داستان مداد با گرافیت آغاز می‌شود.

People started finding really useful applications

مردم در حال یافتن کاربردهای بسیار به درد بخوری

for this new substance.

برای این ماده جدید بودند.

They cut it into small sticks

آن را به تکه‌های کوچک می‌بریدند

and wrapped it in string or sheepskin or paper

و آن را لای ریسمان یا پوست گوسفند یا کاغذ می‌پیچیدند

and sold it on the streets of London

و در خیابان‌های لندن می‌فروختند

to be used for writing or for drawing

تا برای نوشتن یا کشیدن استفاده شود

or, a lot of times, by farmers and shepherds,

یا خیلی وقت‌ها، کشاورزان و چوپانان

who used it to mark their animals.

با آن حیواناتشان را علامت می‌زدند.

Over in France,

در فرانسه،

Nicolas-Jacques Conté figured out a method of grinding the graphite,

نیکلاس ژاک کونته روشی برای آسیاب کردن گرافیت،

mixing it with powdered clay and water to make a paste.

و مخلوط کردن آن با پودر خاک رس و آب و تبدیل آن به یک خمیر پیدا کرد.

From there, this paste was filled into a mold and fired in a kiln,

از آنجا، این خمیر قالب‌ریزی شده در کوره قرار می‌گرفت،

and the result was a really strong graphite core

و نتیجه مغز گرافیتی بسیار قدرتمندی بود

that wasn't breakable, that was smooth, usable --

که نمی‌شکست، و نرم و قابل استفاده بود --

it was so much better than anything else that existed at the time,

خیلی بهتر از هر چیزی بود که در آن زمان وجود داشت،

and to this day, that's the method that's still used in making pencils.

و تا به امروز، همین روش است که هنوز برای ساختن مداد استفاده می‌شود.

Meanwhile, over in America, in Concord, Massachusetts,

در این میان، در آمریکا، در کونکورد ماساچوست،

it was Henry David Thoreau who came up with the grading scale

این هنری دیوید توریو بود که درجه بندی آسیاب را

for different hardnesses of pencil.

برای تفاوت در درجه نرمی مداد ابداع کرد.

It was graded one through four,

درجه بندی از یک بود تا چهار،

number two being the ideal hardness for general use.

و درجه دو میزان ایده‌آل برای مصارف معمولی بود.

The softer the pencil, the more graphite it had in it,

هرچه مداد نرم‌تر بود، گرافیت بیشتری در خود داشت،

and the darker and smoother the line will be.

و خط آن تیره‌تر و نرم‌تر می‌شد.

The firmer the pencil, the more clay it had in it

هرچه مداد سخت‌تر بود، خاک رس بیشتری داشت

and the lighter and finer it will be.

و خط آن کم‌رنگ‌تر و باریک‌تر می‌شد.

Originally, when pencils were handmade, they were made round.

در اصل، وقتی مداد‌ها دست‌ساز بودند گرد ساخته می‌شدند.

There was no easy way to make them,

راه ساده‌ای برای ساختن آنها وجود نداشت،

and it was the Americans who really mechanized the craft.

و در واقع این آمریکایی‌ها بودند که صنعت را مکانیکی کردند.

A lot of people credit Joseph Dixon

بسیاری جوسف دیکسون را کسی می‌دانند

for being one of the first people to start developing actual machines

که اولین دستگاه‌ها را برای کارهایی مانند

to do things like cut wood slats, cut grooves into the wood,

بریدن چوب مداد، شیار انداختن درون آنها،

چسب‌کاری آنها و ... توسعه داد.

apply glue to them ...

And they figured out it was easier and less wasteful

و متوجه شدند که ساختن مداد شش ضلعی،

to do a hexagonal pencil,

ساده‌تر بود و ضایعات کمتری داشت،

and so that became the standard.

پس آن به استاندارد تبدیل شد.

Since the early days of pencils,

از اولین روزهای مدادها،

people have loved that they can be erased.

مردم عاشق این بوده‌اند که می‌شود آنها را پاک کرد.

Originally, it was bread crumbs

در اصل، برای پاک کردن جای مداد

that were used to scratch away pencil marks

از خرده نان

and later, rubber and pumice.

و بعداً از لاستیک و سنگ‌پا استفاده می‌شد.

The attached eraser happened in 1858,

پاک‌کن سر مداد در سال ۱۸۵۸ اضافه شد،

when American stationer Hymen Lipman patented the first pencil

وقتی که نوشت‌افزار فروش آمریکایی هایمن لیپمن الگوی اولین مداد

with an attached eraser,

با پاک‌کن سرخود را به نام خود ثبت کرد،

which really changed the pencil game.

که واقعاً بازی مداد را متحول کرد.

The world's first yellow pencil was the KOH-I-NOOR 1500.

اولین مداد زرد دنیا کوه نور ۱۵۰۰ بود.

KOH-I-NOOR did this crazy thing

کوه نور این کار مسخره را کرد

where they painted this pencil with 14 coats of yellow paint

و مداد را با ۱۴ لایه رنگ زرد پوشاند

and dipped the end in 14-carat gold.

و انتهای آن را در طلای ۱۴ عیار فرو کرد.

There is a pencil for everyone,

برای هر کس مدادی هست،

and every pencil has a story.

و هر مداد داستانی دارد.

The Blackwing 602 is famous for being used by a lot of writers,

بلک وینگ ۶۰۲ برای این معروف است

که خیلی از نویسنده‌ها از آن استفاده کرده‌اند،

especially John Steinbeck and Vladimir Nabokov.

مخصوصاً جان اشتاین بک و ولادیمیر ناباکوف.

And then, you have the Dixon pencil company.

و بعد، شرکت مداد دیکسون را داریم.

They're responsible for the Dixon Ticonderoga.

آنها مسئول تیکاندروگای دیکسون هستند.

It's an icon,

این یک نماد است،

it's what people think of when they think of a pencil

این چیزی است که وقتی مردم به مداد فکر می‌کنند به یادش می‌افتند

and what they think of when they think of school.

و چیزی است که وقتی به مدرسه فکر می‌کنند به یادش می‌افتند.

And the pencil's really a thing that, I think,

و من فکر می‌کنم مداد واقعاً چیزی است،

the average user has never thought twice about,

که مصرف کننده متوسط هرگز دو مرتبه درباره اینکه

how it's made or why it's made the way it is,

چطور ساخته شده یا چرا این طور ساخته شده فکر نکرده،

because it's just always been that way.

چون همیشه همین طور بوده است.

In my opinion, there's nothing that can be done

به نظر من، هیچ کاری نیست که بشود

to make the pencil better than it is.

برای اینکه مداد از این که هست بهتر شود انجام داد.

It's perfect.

بی‌نقص است.