Marc Abrahams: A science award that makes you laugh, then think

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

George and Charlotte Blonsky, who were

จอห์นและชาร์ลอต บลอนสกีส์ ผู้ซึ่ง

a married couple living in the Bronx in New York City,

เป็นคู่สมรสที่อาศัยอยู่ที่ บรอนซ์ ในนิวยอร์ค ซิตี้

invented something.

สร้างอะไรบางอย่าง

They got a patent in 1965 for what they call,

พวกเขาได้สิทธิบัตรในปี 1965 สำหรับสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า

"a device to assist women in giving birth."

"อุปกรณ์สำหรับช่วยผู้หญิงในการคลอด"

This device consists of a large, round table

อุปกรณ์นี้ประกอบด้วยโต๊ะกลมขนาดใหญ่

and some machinery.

และส่วนกลไก

When the woman is ready to deliver her child,

เมื่อผู้หญิงพร้อมที่จะคลอดลูก

she lies on her back,

เธอนอนหงาย

she is strapped down to the table,

เธอถูกตรึงไว้กับโต๊ะ

and the table is rotated at high speed.

และโต๊ะก็ถูกหมุนด้วยความเร็วสูง

The child comes flying out

เด็กก็จะลอยออกมา

through centrifugal force.

ด้วยแรงสู่ศูนย์กลาง

If you look at their patent carefully,

ถ้าคุณดูที่สิทธิบัตรนี้ดีๆ

especially if you have any engineering background or talent,

โดยเฉพาะถ้าคุณมีพื้นฐานทางวิศวกรรม หรือมีพรสวรรค์แล้วล่ะก็

you may decide that you see

คุณอาจคิดว่าคุณเห็น

one or two points where the design is not perfectly adequate. (Laughter)

หนึ่งหรือสองจุดที่ซึ่งการออกแบบนั้น ไม่คอยจะสมบูรณ์เท่าไหร่ (เสียงหัวเราะ)

Doctor Ivan Schwab in California

คุณหมอ ไอวาน ชเวป ในแคลิฟอเนีย

is one of the people, one of the main people,

เป็นคนหนึ่ง ที่เป็นตัวตั้งตัวตี

who helped answer the question,

ในการช่วยตอบคำถามว่า

"Why don't woodpeckers get headaches?"

"ทำไมนกหัวขวานไม่ปวดหัว"

And it turns out the answer to that

คำตอบสำหรับคำถามนี้คือ

is because their brains

เพราะสมองของพวกมัน

are packaged inside their skulls

ถูกบรรจุอยู่ในกระโหลก

in a way different from the way

ในแบบที่แตกต่าง

our brains, we being human beings,

จากสมองของเรา เราที่เป็นมนุษย์

true, have our brains packaged.

จริงอยู่ มีสมองที่ถูกบรรจุเอาไว้

They, the woodpeckers, typically

นกหัวขวาน ตามปกติพวกมัน

will peck, they will bang their head

จะจิก พวกมันจะโขกหัว

on a piece of wood thousands of times every day. Every day!

กับชิ้นไม้เป็นพันๆ ครั้งต่อวัน ทุกวัน

And as far as anyone knows,

เท่าที่ใครสักคนจะทราบ

that doesn't bother them in the slightest.

นั่นไม่ได้กวนใจอะไรมันสักนิด

How does this happen?

มันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน

Their brain does not slosh around like ours does.

สมองของพวกมันไม่ได้กระเฉาะไปมาอย่างของเรา

Their brain is packed in very tightly,

สมองของพวกมันถูกบรรจุได้ไว้อย่างแน่นหนามาก

at least for blows coming right from the front.

อย่างน้อยก็สำหรับการอัดที่มาจากข้างหน้า

Not too many people paid attention

มีไม่กี่คนที่ให้ความสนใจ

to this research until the last few years

กับการวิจัยนี้จนกระทั่งไม่กี่ปีที่ผ่านมา

when, in this country especially,

โดยเฉพาะในประเทศนี้

people are becoming curious about

เมื่อคนสงสัยเกี่ยวกับว่า

what happens to the brains of football players

มันเกิดอะไรขึ้นกับสมองของนักฟุตบอล

who bang their heads repeatedly.

ที่เอาหัวโขกกันซ้ำๆ

And the woodpecker maybe relates to that.

และนกหัวขวานอาจเกี่ยวข้องกับสิ่งนั้น

There was a paper published

มีเอกสารถูกตีพิมพ์

in the medical journal The Lancet

ในวารสารทางการแพทย์ เดอะ แลนเซท (The Lancet)

in England a few years ago called

ในอังกฤษไม่กี่ปีก่อน ชื่อว่า

" A man who pricked his finger and smelled putrid for 5 years."

"ชายผู้ซึ่งแทงนิ้วตัวเอง และดมกลิ่นเน่าๆ เป็นเวลา 5 ปี"

Dr. Caroline Mills and her team

ดร. คาโรไลน์ มิลส์ และคณะ

received this patient and didn't really know what to do about it.

รับคนไข้คนนี้ และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

The man had cut his finger,

นิ้วของชายคนนี้ถูกบาด

he worked processing chickens,

เขาทำงานในการแปรรูปไก่

and then he started to smell really, really bad.

และหลังจากที่เขาเริ่มมีกลิ่นแย่ๆ

So bad that when he got in a room

จนเมื่อเขาเข้าไปในห้อง

with the doctors and the nurses,

กับหมอและพยาบาล

they couldn't stand being in the room with him.

พวกเขาทนอยู่ร่วมกับชายคนนี้ไม่ได้

It was intolerable.

มันสุดจะทานทน

They tried every drug,

พวกเขาลองใช้ยาทุกอย่าง

every other treatment they could think of.

ทุกการรักษาที่คิดออก

After a year, he still smelled putrid.

หนึ่งปีหลังจากนั้น เขายังคงมีกลิ่นเน่า

After two years, still smelled putrid.

สองปีหลังจากนั้น ก็มีกลิ่นเหม็นเน่า

Three years, four years, still smelled putrid.

สามปี สี่ปี ก็ยังมีกลิ่มเน่า

After five years, it went away on its own.

หลังจากห้าปี กลิ่นก็หายไปเองของมัน

It's a mystery.

มันเป็นปริศนา

In New Zealand, Dr. Lianne Parkin

ในนิวซีแลนด์ ดร.ลินน์ เพอร์คิน

and her team tested an old tradition in her city.

และคณะ ได้ทดสอบประเพณีเก่าแก่ ในเมืองของเธอ

They live in a city that has huge hills,

พวกเขาอยู่ในเมืองที่มีภูเขาขนาดใหญ่

San Francisco-grade hills.

เขาแบบในซานฟรานซิสโก

And in the winter there, it gets very cold

และในฤดูหนาวที่นั่น มันก็หนาวมาก

and very icy.

และมีน้ำแข็งเต็มไปหมด

There are lots of injuries.

มีผู้ได้รับบาดเจ็บมากมาย

The tradition that they tested,

ประเพณีที่พวกเขาทดสอบ

they tested by asking people

ทดสอบโดยขอให้ผู้คน

who were on their way to work in the morning,

ผู้ที่กำลังเดินทางไปทำงานในตอนเช้า

to stop and try something out.

ให้หยุดและลองทำอะไรบางอย่าง

Try one of two conditions.

ลองหนึ่งในสองข้อกำหนด

The tradition is that in the winter,

ประเพณีก็คือ ในฤดูหนาว

in that city, you wear your socks on the outside of your boots.

ในเมืองนั้น คุณสวมถุงเท้า ไว้ข้างนอกรองเท้าบูท

And what they discovered by experiment,

และที่พวกเขาค้นพบโดยการทดลองคือ

and it was quite graphic when they saw it,

และมันก็ค่อนข้างชัดเจนเมื่อพวกเขามองมัน

was that it's true.

มันเป็นจริงหรือไม่

That if you wear your socks on the outside rather than the inside,

ถ้าคุณสวมถุงเท้าไว้ข้างนอก แทนที่จะเป็นข้างใน

you're much more likely to survive and not slip and fall.

คุณจะมีโอกาสรอดและไม่ลื่นหกล้ม มากกว่า

Now, I hope you will agree with me that these things

ทีนี้ ผมหวังว่าคุณจะเห็นด้วยกับผม ว่าสิ่งเหล่านี้

I've just described to you,

ที่ผมบรรยายให้คุณฟัง

each of them, deserves some kind of prize. (Laughter)

แต่ละเรื่อง สมควรได้รับรางวัลอะไรสักอย่าง (เสียงหัวเราะ)

And that's what they got,

และนั่นเป็นเหตุว่าทำไมพวกเขาจึงได้

each of them got an Ig Nobel prize.

พวกเขาแต่ละคนได้รับรางวัลอิ๊กโนเบล (Ig Nobel prize)

In 1991, I, together with bunch of other people,

ในปี 1991 ผมกับคนอื่นๆ

started the Ig Nobel prize ceremony.

ริเริ่มงานประกาศรางวัลอิ๊กโนเบล

Every year we give out 10 prizes.

ทุกปี เรามอบรางวัล 10 รางวัล

The prizes are based on just one criteria. It's very simple.

รางวัลพวกนี้ขึ้นอยู่กับแค่เกณฑ์เดียว มันง่ายมากครับ

It's that you've done something that makes people laugh and then think.

ซึ่งก็คือ คุณได้ทำอะไรสักอย่าง ที่ทำให้คนขำ แล้วก็ฉุดคิด

What you've done makes people laugh and then think.

สิ่งที่คุณได้ทำทำให้คนขำ แล้วก็ฉุดคิด

ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร มันมีอะไรบางอย่าง

ที่เมื่อคนเผชิญกับมันตอนแรก

their only possible reaction is to laugh.

การตอบสนองเดียวของพวกเขาคือขำ

And then a week later,

และจากนั้นหนึ่งสัปดาห์

it's still rattling around in their heads

มันยังคงวนอยู่ในหัวของพวกเขา

and all they want to do is tell their friends about it.

และที่พวกเขาอยากจะทำก็คือ เล่าให้เพื่อนๆ ฟัง

That's the quality we look for.

นั่นเป็นคุณสมบัติที่เรามองหา

Every year, we get in the neighborhood

ทุกปี เราเข้าไปยังเพื่อนบ้าน

of 9,000 new nominations for the Ig Nobel prize.

ผู้ที่ได้รับการเสนอชื่อใหม่ราว 9,000 ราย สำหรับอิ๊กโนเบล

Of those, consistently between 10 percent

แน่ละ ระหว่าง 10 เปอร์เซ็นต์

and 20 percent of those nominations

และ 20 เปอร์เซ็นต์ของผู้ที่ได้รับการเสนอขื่อ

are people who nominate themselves.

คือคนที่เสนอชื่อตัวเอง

Those self-nominees almost never win.

คนที่เสนอตัวเองเหล่านั้นแทบจะไม่เคยชนะ

It's very difficult, numerically, to win a prize if you want to.

ตามตัวเลขแล้ว มันยากมาก ที่คุณจะชนะรางวัล ถ้าคุณอยากได้มัน

Even if you don't want to,

แม้ว่าคุณจะไม่ต้องการ

it's very difficult numerically.

มันก็ยากมากๆ ในทางสถิติ

You should know that when we choose somebody

คุณควรรู้ไว้ว่าเมื่อเราเลือกใครสักคน

to win an Ig Nobel prize,

ให้ชนะรางวัลอิ๊กโนเบล

We get in touch with that person, very quietly.

พวกเราติดต่อกับคนคนนั้นอย่างเงียบๆ

We offer them the chance to decline

พวกเราให้โอกาสพวกเขาในการปฏิเสธ

this great honor if they want to.

เกียรติอันยิ่งใหญ่นี้ ถ้าพวกเขาต้องการ

Happily for us, almost everyone who's offered a prize

พวกเรายินดีมาก ที่แทบจะทุกคนที่ได้รับเสนอรางวัล

decides to accept.

ตัดสินใจที่จะรับรางวัล

What do you get if you win an Ig Nobel prize?

คุณจะได้อะไรถ้าคุณชนะรางวัลอิ๊กโนเบล

Well, you get several things.

คุณจะได้สองสามอย่างครับ

You get an Ig Nobel prize.

คุณได้รางวัลอิ๊กโนเบล

The design is different every year.

การออกแบบนั้นจะแตกต่างกันไปทุกปี

These are always handmade from extremely cheap materials.

มันจะเป็นงานทำมือจากวัสดุราคาถูกๆ เสมอ

You're looking at a picture

คุณกำลังมองภาพ

of the prize we gave last year, 2013.

ของรางวัลที่เราให้เมื่อปีที่แล้ว 2013

Most prizes in the world also give

รางวัลทั่วไปในโลกนี้ยังให้เงิน

their winners some cash, some money.

กับผู้ชนะอีกด้วย

We don't have any money,

เราไม่มีเงิน

so we can't give them.

เราก็เลยให้พวกเขาไม่ได้

In fact, the winners have to pay their own way

อันที่จริง ผู้ชนะต้องจ่ายค่าเดินทางเอง

to come to the Ig Nobel ceremony,

เพื่อมารับรางวัลอิ๊กโนเบล

which most of them do.

ซึ่งส่วนใหญ่ก็ทำกัน

Last year, though, we did manage to scrape up some money.

ปีที่แล้ว เราได้เงินมา

Last year, each of the 10 Ig Nobel prize winners

ปีที่แล้วผู้ชนะรางวัลอิ๊กโนเบลทุก 10 คน

received from us 10 trillion dollars.

จะได้รับเงิน 10 ล้านล้านดอลลาร์

A $10 trillion bill from Zimbabwe. (Laughter)

10 ล้านล้านเหรียญดอลลาร์ซิมบับเวย์น่ะครับ (เสียงหัวเราะ)

You may remember that Zimbabwe had a little adventure

คุณอาจจำได้ว่าซิมบับเวย์ต้องผจญภัยนิดหน่อย

for a few years there of inflation.

เป็นเวลาสองสามปีกับภาวะเงินเฟ้อ

They ended up printing bills

พวกเขาพิมพ์ธนบัตร

that were in denominations as large as 100 trillion dollars.

ที่มีหน่วยเงินใหญ่มากถึง 100 ล้านล้านดอลล่าร์

The man responsible, who runs the national bank there, by the way,

ชายผู้รับผิดชอบดูแลแบงค์ชาติ

won an Ig Nobel prize in mathematics.

เขาชนะรางวัลอิ๊กโนเบลสาขาคณิตศาสตร์ด้วย

The other thing you win is an invitation

อีกอย่างที่คุณได้ คือคำเชิญ

to come to the ceremony,

ให้มางานประกาศรางวัล

which happens at Harvard University.

ซึ่งมีขึ้นที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาด

And when you get there,

และเมื่อคุณไปที่นั่น

you come to Harvard's biggest meeting place and classroom.

คุณจะไปที่ที่ชุมนุมที่ใหญ่ทึ่สุดของฮาวาร์ด

It fits 1,100 people,

มันจุคนได้ 1,100 คน

it's jammed to the gills,

คนที่แน่นเป็นแผง

and up on the stage,

ยาวไปจนถึงเวที

waiting to shake your hand,

รอที่จะได้สัมผัสมือคุณ

waiting to hand you your Ig Nobel prize,

รอที่จะได้มอบรางวัลอิ๊กโนเบลให้กับคุณ

are a bunch of Nobel prize winners.

คือผู้ชนะรางวัลโนเบล

That's the heart of the ceremony.

มันเป็นหัวใจของงานประกาศรางวัล

The winners are kept secret until that moment,

ชื่อผู้ชนะถูกเก็บเป็นความลับจนถึงวินาทีนี้น

even the Nobel laureates who will shake their hand

แม้แต่ผู้ได้รับรางวัลโนเบลที่มาจับมือด้วย

don't know who they are until they're announced.

ก็ไม่รู้ว่าผู้ชนะเป็นใครจนกว่าจะมีการประกาศ

I am going to tell you about just a very few

ผมจะบอกคุณเกี่ยวกับ

of the other medical-related prizes we've given.

รางวัลสองสามอย่างที่เราให้ ที่เกี่ยวข้องกับการแพทย์

Keep in mind, we've given 230 prizes.

จำไว้นะครับว่าเราให้ 230 รางวัล

There are lots of these people who walk among you.

มีคนมากมายเหล่านี้ที่ปะปนอยู่กับคุณ

Maybe you have one.

บางทีคุณอาจเป็นหนึ่งในนั้น

A paper was published about 30 years ago

เอกสารวิชาการที่ตีพิมพ์ ประมาณ 30 ปีก่อน

called "Injuries due to Falling Coconuts."

มีชื่อว่า "การบาดเจ็บอันเนื่องมาจากมะพร้าวตกใส่"

It was written by Dr. Peter Barss,

เขียนโดย ดร. ปีเตอร์ บาส์

who is Canadian.

ชาวแคนาดา

Dr. Barss came to the ceremony

ดร. บาส์ มางานประกาศรางวัล

and explained that as a young doctor,

และอธิบายว่าตอนที่เขาเป็นหมอหนุ่ม

he wanted to see the world.

เขาต้องการที่จะเห็นโลกกว้าง

So he went to Papua New Guinea.

เขาจึงไปที่ปาปัวนิวกินี

When he got there, he went to work in a hospital, and he was curious

เมื่อเขาไปที่นั่น เขาไปทำงานที่โรงพยาบาล และสงสัย

what kinds of things happen to people that bring them to the hospital.

ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนที่เข้ามาที่โรงพยาบาล

He looked through the records, and he discovered

เขาดูบันทึกประวัติและพบว่า

that a surprisingly large number of people

มีคนจำนวนมากจนน่าตกใจ

in that hospital were there

ที่มาโรงพยาบาล

because of injuries due to falling coconuts.

เพราะบาดเจ็บจากการที่ลูกมะพร้าวตกใส่

One typical thing that happens is

สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นคือ

people will come from the highlands, where there are not many coconut trees,

คนจะมาจากที่ดอน ที่ซึ่งมีต้นมะพร้าวไม่มาก

down to visit their relatives on the coast,

เพื่อมาเยี่ยมญาติที่อยู่ทางชายฝั่ง

where there are lots.

ที่ซึ่งมีต้นมะพร้าวมากมาย

And they'll think that a coconut tree

และพวกเขาจะคิดว่า ใต้ต้นมะพร้าว

is a fine place to stand and maybe lie down.

ก็ดูน่ายึดเป็นที่นอนดี

A coconut tree that is 90 feet tall,

ต้นมะพร้าวที่สูง 90 ฟุต

and has coconuts that weigh two pounds

และมีมะพร้าวที่หนักสองปอนด์

that can drop off at any time.

ที่ตกลงมาได้ทุกเมื่อ

A team of doctors in Europe

คณะแพทย์ในยุโรป

published a series of papers about colonoscopies.

ตีพิมพ์บทความวิชาการออกมาชุดหนึ่ง เกี่ยวกับโคโลโนสโคปี

You're all familiar with colonoscopies,

คุณคุ้นเคยกับโคโลโนสโคปี

one way or another.

ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

Or in some cases,

หรือในบางกรณี

one way and another.

จากทางหนึ่ง สู่อีกทาง

They, in these papers,

ในเอกสารพวกนี้ พวกเขา

explained to their fellow doctors who perform colonoscopies,

อธิบายถึงเพื่อนชาวแพทย์ ที่กระทำโคโลโนสโคปี

how to minimize the chance

ว่าจะทำได้อย่างไรเพื่อลดโอกาส

that when you perform a colonoscopy,

ที่เมื่อคุณกระทำโคโลโนสโคปี

your patient will explode. (Laughter)

แล้วคนไข้จะระเบิด (เสียงหัวเราะ)

Dr. Emmanuel Ben-Soussan

ดร. เอ็มมานูเอง เบน-โซลซัน

one of the authors,

หนึ่งในผู้เขียน

flew in from Paris to the ceremony,

บินมาจากปารีสเพื่อมางานประกาศรางวัล

where he explained the history of this,

เมื่อเขาได้อธิบายประวัติศาสตร์ของสิ่งนี้

that in the 1950s,

ว่าในยุค 1950

when colonoscopies were becoming a common technique for the first time,

เมื่อโคโลโนสโคปีกลายมาเป็น เทคนิคที่ใช้กันแพร่หลายเป็นครั้งแรก

people were figuring out how to do it well.

คนพยายามหาวิธีที่ดีในการใช้

And there were some difficulties at first.

และก็มีปัญหาบ้างในตอนแรก

The basic problem, I'm sure you're familiar with,

ปัญหาที่พบบ่อย ที่ผมคิดว่าคุณคุ้นเคย

that you're looking inside a long, narrow, dark place.

ก็คือ คุณมองเข้าไปในช่องแคบๆ ยาวๆ มืดๆ

And so, you want to have a larger space.

และคุณก็อยากจะได้ที่กว้างๆ กว่านี้

You add some gas to inflate it

คุณก็ใส่ก๊าซเข้าไปเพื่อขยายมัน

so you have room to look around.

เพื่อให้มีที่ให้ดูได้มากขึ้น

Now, that's added to the gas, the methane gas,

เอาล่ะ นั่นเป็นการเติมก๊าซมีเทน

that's already inside.

ซึ่งมีอยู่ข้างในอยู่แล้ว

The gas that they used at first, in many cases, was oxygen.

ก๊าซที่พวกเขาใช้ตอนแรก ในหลายๆ กรณี เป็นก๊าซออกซิเจน

So they added oxygen to methane gas.

พวกเขาเติมออกซิเจนใส่ก๊าซมีเทน

And then they wanted to be able to see,

และจากนั้นพวกเขาต้องการที่จะเห็น

they needed light,

พวกเขาต้องการแสง

so they'd put in a light source,

ดังนั้น พวกเขาจึงนำแหล่งแสงเข้าไป

which in the 1950s was very hot.

ซึ่งในยุค 1950 มันร้อนมาก

So you had methane gas, which is flammable,

พวกเขามีก๊าซมีเทนที่ติดไฟได้

oxygen and heat.

ออกซิเจนและความร้อน

They stopped using oxygen pretty quickly. (Laughter)

พวกเขาหยุดใช้ออกซิเจนอย่างด่วนเลยครับ (เสียงหัวเราะ)

Now it's rare that patients will explode,

ทีนี้มันก็ยากแล้วที่ผู้ป่วยจะระเบิด

but it does still happen.

แต่มันก็ยังเกิดขึ้น

The final thing that I want to tell you about is a prize

สิ่งสุดท้ายที่ผมอยากบอกคุณก็คือ

we gave to Dr. Elena Bodnar.

รางวัลที่เรามอบให้ ดร. เอเลนา บอตเนอร์

Dr. Elena Bodnar invented a brassiere

ดร. เอเลนา บอตเนอร์ ประดิษฐ์ยกทรง

that in an emergency

ที่ในยามฉุกเฉิน

can be quickly separated

สามารถถอดแยกออกได้อย่างรวดเร็ว

into a pair of protective face masks.

มาเป็นหน้ากากป้องกัน

One to save your life,

อันหนึ่งไว้ช่วยตัวคุณเอง

one to save the life of some lucky bystander. (Laughter)

อีกอันเอาไว้ช่วยคนใกล้ตัวผู้โชคดี (เสียงหัวเราะ)

Why would someone do this, you might wonder.

คุณอาจสงสัยว่า ทำไมต้องมีใครมาประดิษฐ์สิ่งนี้ด้วย

Dr. Bodnar came to the ceremony

ดร. บอตเนอร์ มางานประกาศรางวัล

and she explained that she grew up in Ukraine.

และเธออธิบายว่า เธอเติบโตในยูเครน

She was one of the doctors who treated victims

เธอเป็นหมอคนหนึ่งที่รักษาคนเหยื่อ

of the Chernobyl power plant meltdown.

ของโรงงานไฟฟ้า เซอร์โนบิล

And they later discovered that

ต่อมาพวกเขาพบว่า

a lot of the worst medical problems

ปัญหาทางสุขภาพแย่ๆ มากมาย

came from the particles people breathed in.

มาจากอนุภาคที่คนสูดดมเข้าไป

So she was always thinking after that

เธอคิดถึงสิ่งนี้มาตลอด

about could there be some simple mask

ว่าน่าจะมีหน้ากากง่ายๆ

that was available everywhere when the unexpected happens.

ที่มีอยู่ทุกที่ เมื่อสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

Years later, she moved to America.

หลายปีต่อมา เธอย้ายไปยังอเมริกา

She had a baby,

เธอมีลูก

One day she looked, and on the floor,

วันหนึ่งเธอมอง และบนพื้นนั่น

her infant son had picked up her bra,

ทารกชายของเธอหยิบยกทรงของเธอขึ้นมา

and had her bra on his face.

และปะมันไว้บนหน้า

And that's where the idea came from.

และนั่นแหละที่เธอได้ความคิดนี้มา

She came to the Ig Nobel ceremony

เธอมายังงานประกาศรางวัลอิ๊กโนเบล

with the first prototype of the bra

ด้วยยกทรงต้นแบบอันแรก

and she demonstrated:

ที่เธอสาธิต

(Laughter) (Applause)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

["Paul Krugman, Nobel laureate (2008) in economics"]

["พอล ครักแมน ผู้ได้รางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ (2008)]

["Wolfgang Ketterle, Nobel laureate (2001) in physics"]

["โวฟกัง เคทเทอเรล ผู้ได้รางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ (2001)]

I myself own an emergency bra. (Laughter)

ผมเองก็มียกทรงฉุกเฉินนะครับ (เสียงหัวเราะ)

It's my favorite bra,

มันเป็นยกทรงโปรดเลยครับ

but I would be happy to share it with any of you,

แต่ผมก็ยินดีที่จะแบ่งปันมันกับพวกคุณ

should the need arise.

ถ้าเกิดมันเป็นที่ต้องการครับ

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)