Dan Barber: How I fell in love with a fish

Translator: Paninya Masrangsan Reviewer: Heartfelt Grace

So, I've known a lot of fish in my life.

ในชีวิตของผมน่ะ รู้จักกับปลามามากมาย

I've loved only two.

ผมเคยรักอยู่แค่สองตัว

That first one,

นี่ตัวแรก

it was more like a passionate affair.

เหมือนชู้รักร้อนแรงมากกว่า

It was a beautiful fish:

มันเป็นปลาที่สวย

flavorful, textured, meaty,

มีรสชาติ ผิวพรรณดี และเนื้อเยอะ

a bestseller on the menu.

เป็นอาหารที่ขายดีที่สุดบนเมนู

What a fish.

ปลาอะไรน่ารักจัง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Even better,

ไม่ใช่แค่นั้น

it was farm-raised to the supposed highest standards

มันยังโตมาจากฟาร์มมาตรฐานสูงสุด

of sustainability.

ด้านความยั่งยืน

So you could feel good about selling it.

ดังนั้น คุณจึงรู้สึกดีเวลาที่ค้าขายมัน

I was in a relationship with this beauty

ผมคบกับรูปงามตัวนี้

for several months.

หลายเดือน

One day, the head of the company called

วันหนึ่ง หัวหน้าบริษัทโทรมา

and asked if I'd speak at an event

ถามว่าผมจะเป็นตัวแทนไปพูดที่งาน

about the farm's sustainability.

เกี่ยวกับการทำฟาร์มที่ยั่งยืนของบริษัทได้ไหม

"Absolutely," I said.

"แน่นอนครับ" ผมบอก

Here was a company trying to solve

นี่คือบริษัทที่พยายามแก้ปัญหา

what's become this unimaginable problem for us chefs:

ที่พ่อครัวไม่เคยคิดถึง

How do we keep fish on our menus?

ทำอย่างไรจึงจะรักษาปลาไว้บนเมนูได้

For the past 50 years,

ตลอดเวลา 50 ปีที่ผ่านมา

we've been fishing the seas

พวกเราจับปลาในทะเล

like we clear-cut forests.

เช่นเดียวกับการถางป่าจนโล่ง

It's hard to overstate the destruction.

ยากที่จะพูดถึงความเสียหายให้เกินจริง

Ninety percent of large fish, the ones we love --

ร้อยละ 90 ของปลาขนาดใหญ่ ปลาที่เรารัก

the tunas, the halibuts, the salmons, swordfish --

ทูน่า ฮาลิบัต แซล์มมอน กระโทงแทงดาบ

they've collapsed.

ระบบพังทลายไปแล้ว

There's almost nothing left.

แทบจะไม่มีอะไรเหลือ

So, for better or for worse,

ดังนั้น ไม่ว่ายังไงก็ตาม

aquaculture, fish farming, is going to be a part of our future.

การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอย่างการเพาะเลี้ยงปลา จึงเป็นส่วนหนึ่งของอนาคตของเรา

A lot of arguments against it:

มีข้อโต้แย้งหลายอย่าง

Fish farms pollute -- most of them do anyway --

ฟาร์มปลาสร้างมลพิษ ซึ่งจริงสำหรับฟาร์มส่วนใหญ่

and they're inefficient. Take tuna,

และไม่มีประสิทธิภาพ ลองดูทูน่า

a major drawback.

จุดบกพร่องสำคัญ

It's got a feed conversion ratio

คืออัตราการแลกเนื้อ (feed conversion ratio)

of 15 to one.

15 ต่อ 1

That means it takes fifteen pounds of wild fish

ซึ่งหมายความว่า ต้องใช้ปลาตามธรรมชาติ 15 ปอนด์

to get you one pound of farm tuna.

เพื่อเลี้ยงทูน่าฟาร์มให้ได้เนื้อ 1 ปอนด์

Not very sustainable.

ไม่ค่อยยั่งยืนเท่าไหร่

It doesn't taste very good either.

ไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่ด้วย

So here, finally,

แล้วในที่สุด

was a company trying to do it right.

นี่คือบริษัทที่พยายามทำอย่างถูกวิธี

I wanted to support them.

ผมก็อยากสนับสนุนเขา

The day before the event,

วันก่อนวันงาน

I called the head of P.R. for the company.

ผมโทรหาหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัท

Let's call him Don.

เรียกเขาว่าดอนแล้วกัน

"Don," I said, "just to get the facts straight, you guys are famous

"ดอน" ผมว่า "ผมอยากจะเช็คหน่อย พวกคุณมีชื่อเสียง

for farming so far out to sea, you don't pollute."

เรื่องการทำฟาร์มปลาที่ไกลจากฝั่ง ไม่ก่อมลพิษ"

"That's right," he said. "We're so far out,

"ถูกต้อง" เขาตอบ "เราอยู่ไกลฝั่งมาก

the waste from our fish gets distributed,

ของเสียจากปลาของเราถูกกระจายออกไป

not concentrated."

จนเจือจาง"

And then he added,

แล้วเขาก็พูดต่อว่า

"We're basically a world unto ourselves.

"ฟาร์มเราน่ะ เหมือนเป็นโลกของตัวเอง

That feed conversion ratio? 2.5 to one," he said.

อัตราการแลกเนื้อน่ะเหรอ 2.5 ต่อ 1" เขาบอก

"Best in the business."

"ดีที่สุดในวงการธุรกิจนี้"

2.5 to one, great.

2.5 ต่อ 1 เยี่ยม

"2.5 what? What are you feeding?"

"2.5 ต่อ 1 อะไร คุณเลี้ยงปลาด้วยอะไร"

"Sustainable proteins," he said.

"โปรตีนยั่งยืน" เขาตอบ

"Great," I said. Got off the phone.

"เยี่ยมมาก" ผมบอก แล้ววางหูโทรศัพท์

And that night, I was lying in bed, and I thought:

คืนนั้น ผมนอนคิดบนเตียง

What the hell is a sustainable protein?

โปรตีนยั่งยืนนี่มันอะไรวะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So the next day, just before the event, I called Don.

วันรุ่งขึ้น ก่อนงานจะเริ่ม ผมเลยโทรหาดอน

I said, "Don, what are some examples of sustainable proteins?"

"ดอน ยกตัวอย่างโปรตีนยั่งยืนให้ผมฟังหน่อย"

He said he didn't know. He would ask around.

เขาตอบว่าเขาไม่รู้ เขาจะไปหาคำตอบมาให้

Well, I got on the phone with a few people in the company;

ผมก็เลยโทรหาคนในบริษัทอีกสองสามคน

no one could give me a straight answer

ไม่มีใครตอบคำถามผมตรงๆได้

until finally, I got on the phone

ในที่สุด ผมได้คุยโทรศัพท์

with the head biologist.

กับหัวหน้านักชีววิทยา

Let's call him Don too.

เรียกเขาว่าดอนด้วยแล้วกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"Don," I said,

"ดอน" ผมพูด

"what are some examples of sustainable proteins?"

"ยกตัวอย่างโปรตีนยั่งยืนให้ผมฟังหน่อย"

Well, he mentioned some algaes

เขากล่าวถึงสาหร่าย

and some fish meals,

และอาหารปลาสำเร็จรูป (fish meal)

and then he said chicken pellets.

แล้วเขาก็เอ่ยถึงไก่เม็ด

I said, "Chicken pellets?"

ผมไม่เข้าใจ "ไก่เม็ดเหรอ"

He said, "Yeah, feathers, skin,

เขาตอบ "ใช่ ขน หนัง

bone meal, scraps,

กระดูกป่น, เศษต่างๆ,

dried and processed into feed."

ทำให้แห้ง แล้วผ่านกระบวนการทำให้เป็นอาหาร"

I said, "What percentage

ผมว่า "ร้อยละเท่าไหร่ของอาหารปลา

of your feed is chicken?"

เป็นอาหารที่ทำมาจากไก่"

Thinking, you know, two percent.

ผมคิดในใจว่า คงประมาณร้อยละสอง

"Well, it's about 30 percent," he said.

"ก็ประมาณร้อยละ 30" เขาตอบ

I said, "Don, what's sustainable

ผมเลยบอกว่า "ดอน การเลี้ยงปลาด้วยเนื้อไก่เนี่ย

about feeding chicken to fish?"

มันยั่งยืนตรงไหน"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

There was a long pause on the line,

เขาเงียบไปนาน

and he said, "There's just too much chicken in the world."

ในที่สุด เขาก็ตอบว่า "โลกนี้มีไก่มากเกินไป"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I fell out of love with this fish.

ผมเลิกรักปลาตัวนี้ไปเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

No, not because I'm some self-righteous,

เปล่า ไม่ใช่เพราะผมเป็นพวกถือทิฐิมานะ

goody-two shoes foodie.

หรือเป็นผู้รู้ดีที่สุดด้านอาหาร

I actually am.

ซึ่งจริงๆก็ใช่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

No, I actually fell out of love with this fish because, I swear to God,

เปล่า ผมเลิกรักปลาตัวนี้ เพราะผมสาบานเลย

after that conversation, the fish tasted like chicken.

หลังจากที่คุยโทรศัพท์วันนั้น ปลารสชาติเหมือนเนื้อไก่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

This second fish,

กับปลาตัวที่สอง

it's a different kind of love story.

เป็นเรื่องรักอีกแบบนึง

It's the romantic kind,

รักโรแมนติก

the kind where the more you get to know your fish,

ยิ่งได้รู้จักปลาของคุณมากขึ้นเท่าไหร่

you love the fish.

ยิ่งรักมากขึ้นเท่านั้น

I first ate it at a restaurant

ผมได้ลิ้มรสครั้งแรกที่ร้านอาหาร

in southern Spain.

ทางตอนใต้ของสเปน

A journalist friend had been talking about this fish for a long time.

เพื่อนนักข่าวของผม พูดถึงปลาตัวนี้ให้ฟังมานาน

She kind of set us up.

เหมือนเธอชักนำให้เราพบกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It came to the table

พอมันมาเสิร์ฟที่โต๊ะ

a bright, almost shimmering, white color.

เนื้อขาว แทบจะวาวแววที่เดียว

The chef had overcooked it.

เชฟทำสุกเกินไป

Like twice over.

ประมาณสองรอบ

Amazingly, it was still delicious.

แต่ไม่น่าเชื่อ มันอร่อยมาก

Who can make a fish taste good

ใครทำให้ปลาอร่อยได้

after it's been overcooked?

ทั้งๆที่มันสุกเกินไป

I can't,

ผมน่ะไม่มีทาง

but this guy can.

แต่ชายคนนี้ทำได้

Let's call him Miguel --

เรียกเขาว่ามิเกลแล้วกัน

actually his name is Miguel.

จริงๆเขาก็ชื่อมิเกลนั่นแหละ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And no, he didn't cook the fish, and he's not a chef,

เปล่า เขาไม่ได้ทำอาหารจานนั้น เขาไม่ใช่เชฟ

at least in the way that you and I understand it.

อย่างน้อยก็ไม่ใช่แบบที่คุณกับผมคุ้นเคย

He's a biologist

เขาเป็นนักชีววิทยา

at Veta La Palma.

ที่เวต้า ลา ปาลม่า (Veta La Palma)

It's a fish farm in the southwestern corner of Spain.

เป็นฟาร์มปลาทางตะวันตกเฉียงใต้ของสเปน

It's at the tip of the Guadalquivir river.

ตอนปลายของแม่น้ำกวาดาลคาเวียร์ (Guadalquivir)

Until the 1980s,

จวบจนถึงช่วงคริสต์ทศวรรษ1980

the farm was in the hands of the Argentinians.

ฟาร์มนี้เป็นของชาวอาร์เจนติน่า

They raised beef cattle

พวกเขาใช้เลี้ยงโคเนื้อ

on what was essentially wetlands.

บนที่ดินซึ่งเป็นที่ลุ่มน้ำ

They did it by draining the land.

โดยการระบายน้ำจากผืนแผ่นดิน

They built this intricate series of canals,

ใช้ระบบคูคลองที่ซับซ้อน

and they pushed water off the land and out into the river.

ขับน้ำจากแผ่นดินสู่แม่น้ำ

Well, they couldn't make it work,

แต่พวกเขาไม่ประสบความสำเร็จ

not economically.

ในเชิงเศรษฐกิจ

And ecologically, it was a disaster.

ส่วนทางนิเวศวิทยา มันเป็นหายนะ

It killed like 90 percent of the birds,

ระบบนั้นฆ่านกไปร้อยละ 90

which, for this place, is a lot of birds.

ซึ่งในพื้นที่นั้น ถือว่าเป็นจำนวนมาก

And so in 1982,

ดังนั้น ในปี 1982 (พ.ศ.2525)

a Spanish company with an environmental conscience

บริษัทสเปนที่ให้ความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อม

purchased the land.

จึงซื้อที่ดินไป

What did they do?

พวกเขาทำอะไรงั้นเหรอ

They reversed the flow of water.

เขาเปลี่ยนทางเดินของน้ำ

They literally flipped the switch.

อย่างกับการกดสวิตช์

Instead of pushing water out,

จากการระบายน้ำออกจากผืนดิน

they used the channels to pull water back in.

เป็นการดึงน้ำกลับเข้ามาแทน

They flooded the canals.

พวกเขาปล่อยน้ำเข้าในคูคลอง

They created a 27,000-acre fish farm --

ได้เป็นฟาร์มปลาขนาด 27,000 เอเคอร์ (68,000 ไร่)

bass, mullet,

ปลาบาสส์ ปลากระบอก

shrimp, eel --

กุ้ง ปลาไหล

and in the process, Miguel and this company

ในกระบวนการนั้น มิเกลกับบริษัทนี้

completely reversed the ecological destruction.

ชุบชีวิตระบบนิเวศขึ้นมาใหม่

The farm's incredible.

มันเหลือเชื่อมาก

I mean, you've never seen anything like this.

ไม่เคยมีอะไรแบบนี้มาก่อน

You stare out at a horizon

หากคุณมองไปที่ขอบฟ้า

that is a million miles away,

ซึ่งดูไกลเป็นล้านไมล์

and all you see are flooded canals

ที่เห็นคือคลองที่มีน้ำเต็ม

and this thick, rich marshland.

กับที่ลุ่มน้ำอันอุดมสมบูรณ์

I was there not long ago with Miguel.

ผมได้ไปที่นั่นกับมิเกลเมื่อไม่นานนี้

He's an amazing guy,

เขาเป็นผู้ชายมหัศจรรย์

like three parts Charles Darwin and one part Crocodile Dundee.

สามส่วนเป็นชาร์ลส์ ดาร์วิน หนึ่งส่วนเป็นคร็อคโคไดล์ ดันดี

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Okay? There we are slogging through the wetlands,

พวกผมก็อยู่ที่นั่น ออกแรงเดินลุยที่ลุ่มน้ำกัน

and I'm panting and sweating, got mud up to my knees,

ผมหอบ เหงื่อท่วมตัว โคลนเปื้อนขึ้นมาถึงเข่า

and Miguel's calmly conducting a biology lecture.

ส่วนมิเกลบรรยายเรื่องชีววิทยาได้หน้าตาเฉย

Here, he's pointing out a rare Black-shouldered Kite.

ตรงนั้น มีเหยี่ยวขาวหายาก

Now, he's mentioning the mineral needs of phytoplankton.

แล้วเขาก็พูดถึงแร่ธาตุที่จำเป็นสำหรับแพลงก์ตอนพืช

And here, here he sees a grouping pattern

ทางนี้ มีลักษณะการรวมกลุ่ม

that reminds him of the Tanzanian Giraffe.

ที่คล้ายกับยีราฟแทนซาเนีย

It turns out, Miguel spent the better part of his career

ปรากฏว่า มิเกลใช้เวลาส่วนใหญ่ของการทำงาน

in the Mikumi National Park in Africa.

ที่อุทยานแห่งชาติมิคูมิ (Mikumi) ในอัฟริกา

I asked him how he became

ผมถามว่าทำไมเขาถึงกลายเป็น

such an expert on fish.

ผู้เชี่ยวชาญด้านปลา

He said, "Fish? I didn't know anything about fish.

เขาบอก "ปลาเหรอ ผมไม่เคยรู้อะไรเรื่องปลาเลยหรอก

I'm an expert in relationships."

ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความสัมพันธ์"

And then he's off, launching into more talk

หลังจากนั้น เขาก็พูดต่อถึงเรื่อง

about rare birds and algaes

นกหายาก และสาหร่าย

and strange aquatic plants.

แล้วก็พืชน้ำแปลกๆ

And don't get me wrong, that was really fascinating, you know,

อย่าเข้าใจผมผิด มันน่าสนใจมากเลย

the biotic community unplugged, kind of thing.

สังคมทางชีววิทยา อันปลั๊ก อะไรแบบนั้น

It's great, but I was in love.

เยี่ยมมาก แต่ผมกำลังมีความรัก

And my head was swooning over that

เอาแต่เคลิบเคลิ้มถึง

overcooked piece of delicious fish I had the night before.

เนื้อปลาที่สุกเกินไปจากเมื่อคืนก่อน

So I interrupted him. I said,

ผมเลยขัดจังหวะเขา แล้วบอกว่า

"Miguel, what makes your fish taste so good?"

"มิเกล อะไรทำให้ปลาของคุณอร่อยนัก"

He pointed at the algae.

เขาชี้ไปที่สาหร่าย

"I know, dude, the algae, the phytoplankton,

"เออๆ ผมรู้ สาหร่าย แพลงก์ตอนพืช

the relationships: It's amazing.

ความสัมพันธ์ มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์

But what are your fish eating?

แต่ปลาของคุณกินอะไร

What's the feed conversion ratio?"

อัตราการแลกเนื้อเท่าไหร่"

Well, he goes on to tell me

เขาก็ตอบผมว่า

it's such a rich system

ระบบนี้มีความอุดมสมบูรณ์มาก

that the fish are eating what they'd be eating in the wild.

จนปลาของเขากินเหมือนกับที่ปลาตามธรรมชาติกิน

The plant biomass, the phytoplankton,

ชีวมวลจากพืช แพลงก์ตอนพืช

the zooplankton, it's what feeds the fish.

แพลงก์ตอนสัตว์ นั่นแหละที่ปลากิน

The system is so healthy,

ระบบนี้สมบูรณ์มาก

it's totally self-renewing.

จนมันสามารถรักษาสภาพของมันเองได้

There is no feed.

ไม่ต้องให้อาหาร

Ever heard of a farm that doesn't feed its animals?

คุณเคยได้ยินเรื่องฟาร์มที่ไม่ต้องให้อาหารสัตว์มั้ย

Later that day, I was driving around this property with Miguel,

เย็นวันนั้น ผมนั่งรถรอบที่ดินกับมิเกล

and I asked him, I said, "For a place that seems so natural,

ผมถามเขาว่า "สำหรับที่ที่ดูเป็นธรรมชาติ

unlike like any farm I'd ever been at,

ไม่เหมือนกับฟาร์มอื่นๆที่ผมเคยเห็น

how do you measure success?"

คุณวัดความสำเร็จยังไง"

At that moment, it was as if

ตอนนั้นเอง มันเหมือนกับ

a film director called for a set change.

มีผู้กำกับหนังมาสั่งเปลี่ยนฉาก

And we rounded the corner

พวกผมเลี้ยวโค้ง

and saw the most amazing sight:

มาพบกับภาพที่น่าอัศจรรย์ใจ

thousands and thousands of pink flamingos,

นกฟลามิงโก้สีชมพูเป็นพันๆตัว

a literal pink carpet for as far as you could see.

ดูเหมือนพรมสีชมพูที่ทอดยาวจนสุดสายตา

"That's success," he said.

"นี่คือความสำเร็จ" เขาตอบ

"Look at their bellies, pink.

"ดูที่พุงสิ สีชมพู

They're feasting."

พวกมันกำลังกินเลี้ยงกัน"

Feasting? I was totally confused.

กินเลี้ยงเหรอ ผมงงไปหมด

I said, "Miguel, aren't they feasting on your fish?"

"มิเกล พวกมันกำลังกินปลาของคุณไม่ใช่เหรอ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"Yes," he said.

"ใช่" เขาตอบ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"We lose 20 percent of our fish

"พวกเราเสียปลากับไข่ปลาร้อยละ 20

and fish eggs to birds.

เป็นอาหารนก

Well, last year, this property

ปีที่แล้วเนี่ย

had 600,000 birds on it,

มีนกมาที่นี่ 600,000 ตัว

more than 250 different species.

มากกว่า 250 สายพันธุ์

It's become, today, the largest

วันนี้ ที่ดินผืนนี้

and one of the most important

เป็นที่ลี้ภัยนกของเอกชนที่ใหญ่ที่สุด

private bird sanctuaries in all of Europe."

และมีความสำคัญมากที่สุดแห่งหนึ่งของยุโรป

I said, "Miguel, isn't a thriving bird population

ผมบอกว่า "มิเกล การมีประชากรนกที่เติบโตดี

like the last thing you want on a fish farm?"

ไม่ใช่สิ่งสุดท้ายที่คุณต้องการในฟาร์มเลี้ยงปลาเหรอ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

He shook his head, no.

เขาส่ายหน้า ไม่เลย

He said, "We farm extensively,

"พวกเรา ทำฟาร์มแบบครอบคลุม

not intensively.

ไม่ใช่แบบเข้มข้น

This is an ecological network.

ที่นี่เป็นระบบนิเวศ

The flamingos eat the shrimp.

นกฟลามิงโก้กินกุ้ง

The shrimp eat the phytoplankton.

กุ้งกินแพลงก์ตอนพืช

So the pinker the belly,

ดังนั้น ยิ่งนกมีพุงสีชมพูมากขึ้นเท่าไหร่

the better the system."

ระบบของเราก็ดียิ่งขึ้นเท่านั้น"

Okay, so let's review:

เอาล่ะ ทบทวนกันหน่อย

a farm that doesn't feed its animals,

ฟาร์มที่ไม่ต้องให้อาหารสัตว์

and a farm that measures its success

และฟาร์มที่วัดความสำเร็จ

on the health of its predators.

ด้วยสุขภาพของผู้ล่า

A fish farm, but also a bird sanctuary.

ฟาร์มปลาที่เป็นที่ลี้ภัยนกด้วย

Oh, and by the way, those flamingos,

แล้วอีกอย่าง นกฟลามิงโก้พวกนั้น

they shouldn't even be there in the first place.

ไม่ควรจะอยู่ในบริเวณนั้นตั้งแต่แรกแล้ว

They brood in a town

พวกมันทำรังอยู่ในเมือง

150 miles away,

ที่ห่างออกไป 150 ไมล์ (240 ก.ม.)

where the soil conditions

เพราะดินในแถบนั้น

are better for building nests.

เหมาะสำหรับการทำรังมากกว่า

Every morning, they fly

ทุกเช้า พวกมันบิน

150 miles into the farm.

150 ไมล์มาที่ฟาร์ม

And every evening, they fly 150 miles back.

แล้วทุกคืน พวกมันก็บิน 150 ไมล์กลับบ้าน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

They do that because they're able to follow

พวกมันทำอย่างนั้นได้เพราะ

the broken white line

มันตามเส้นประสีขาว

of highway A92.

ของทางหลวง A92

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

No kidding.

ผมไม่ได้ล้อเล่น

I was imagining a "March of the Penguins" thing,

ผมคิดถึงหนังสารคดีเกี่ยวกับการเดินทางของนกเพนกวิน

so I looked at Miguel.

ผมเลยหันไปถาม

I said, "Miguel, do they fly

"มิเกล พวกมันบินมา

150 miles to the farm,

150 ไมล์ถึงฟาร์ม

and then do they fly

แล้วก็บินกลับอีก

150 miles back at night?

150 ไมล์ตอนกลางคืน

Do they do that for the children?"

เพื่อลูกของพวกมันใช่มั้ย"

He looked at me like I had just quoted a Whitney Houston song.

เขาจ้องหน้าผมอย่างกับว่าผมเพิ่งอ้างอิงเพลงของวิตนีย์ ฮูสตัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

He said, "No; they do it because the food's better."

เขาบอก "เปล่า เพราะอาหารที่นี่ดีกว่า"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I didn't mention the skin of my beloved fish,

ผมลืมเล่าถึงหนังปลาของปลาที่ผมรัก

which was delicious -- and I don't like fish skin;

ซึ่งอร่อย แม้แต่คนไม่ชอบหนังปลาอย่างผม

I don't like it seared, I don't like it crispy.

ไม่ชอบแบบเกรียม ไม่ชอบแบบกรอบ

It's that acrid, tar-like flavor.

มันมีรสรุนแรงที่เหมือนน้ำมันดินข้นๆ

I almost never cook with it.

ผมแทบไม่ใช้หนังปลาทำอาหารเลย

Yet, when I tasted it at that restaurant in southern Spain,

แต่เมื่อผมลองชิมมัน ที่ร้านอาหารทางตอนใต้ของสเปน

it tasted not at all like fish skin.

รสชาติต่างจากหนังปลา

It tasted sweet and clean,

รสหวานและสะอาด

like you were taking a bite of the ocean.

เหมือนว่าได้ลิ้มรสมหาสมุทร

I mentioned that to Miguel, and he nodded.

ผมเล่าให้มิเกลฟัง เขาพยักหน้า

He said, "The skin acts like a sponge.

เขาบอกว่า "หนังทำหน้าที่เหมือนฟองน้ำ

It's the last defense before anything enters the body.

เป็นด่านสุดท้ายก่อนสิ่งต่างๆจะเข้าสู่ร่างกาย

It evolved to soak up impurities."

ผ่านการวิวัฒนาการเพื่อดูดซับสารแปลกปลอม"

And then he added,

แล้วเขาเสริมอีกว่า

"But our water has no impurities."

"แต่น้ำของเราไม่มีสารแปลกปลอม"

OK. A farm that doesn't feed its fish,

คิดดู ฟาร์มที่ไม่ต้องให้อาหารสัตว์

a farm that measures its success

ฟาร์มที่วัดความสำเร็จ

by the success of its predators.

ด้วยความสำเร็จของผู้ล่า

And then I realized when he says,

แล้วต่อมา ผมถึงนึกได้

"A farm that has no impurities,"

ฟาร์มที่ไม่มีสารแปลกปลอม

he made a big understatement,

เป็นการประเมินค่าต่ำไป

because the water that flows through that farm

เพราะน้ำที่ไหลเข้าสู่ฟาร์มนั้น

comes in from the Guadalquivir River.

มาจากแม่น้ำกวาดาลคาเวียร์

It's a river that carries with it

เป็นแม่น้ำเหมือนกับแม่น้ำอื่นๆสมัยนี้

all the things that rivers tend to carry these days:

มีสิ่งแปลกปลอมมากมาย

chemical contaminants,

สารเคมีปนเปื้อน

pesticide runoff.

ยาฆ่าแมลง

And when it works its way through the system

และเมื่อน้ำไหลผ่านระบบของฟาร์ม

and leaves,

ออกสู่แม่น้ำ

the water is cleaner than when it entered.

น้ำสะอาดกว่าตอนเข้าสู่ระบบ

The system is so healthy, it purifies the water.

ระบบสมบูรณ์แบบมาก มันกรองของเสียออกจากน้ำ

So, not just a farm that doesn't feed its animals,

นี่คือ ฟาร์มที่ไม่ต้องให้อาหารสัตว์

not just a farm that measures its success

ไม่ใช่แค่เป็นฟาร์มที่วัดความสำเร็จ

by the health of its predators,

ด้วยสุขภาพของผู้ล่า

but a farm that's literally a water purification plant --

แต่ยังเป็นโรงงานบำบัดน้ำเสีย

and not just for those fish,

ไม่ใช่เพียงเพื่อปลาพวกนั้น

but for you and me as well.

แต่เพื่อคุณและผมด้วย

Because when that water leaves, it dumps out into the Atlantic.

เมื่อน้ำไหลออกจากระบบ มันไหลไปสู่มหาสมุทรแอตเลนติก

A drop in the ocean, I know,

เหมือนน้ำหยดเดียวในมหาสมุทร ผมรู้

but I'll take it, and so should you,

แต่ผมก็พอใจ คุณก็ควรจะพอใจด้วย

because this love story,

เพราะนิยายรักเรื่องนี้

however romantic,

ทั้งโรแมนติก

is also instructive.

ทั้งเป็นคติพจน์

You might say it's a recipe

คุณอาจจะเรียกว่าเป็นสูตร

for the future of good food,

สำหรับอาหารที่ดีในอนาคตก็ได้

whether we're talking about bass or beef cattle.

ไม่ว่าเราจะพูดถึงปลาบาสส์หรือโคเนื้อ

What we need now is

สิ่งที่พวกเราต้องการตอนนี้

a radically new conception of agriculture,

คือนวัตกรรมการเกษตรแบบใหม่

one in which the food actually tastes good.

ที่ทำให้อาหารรสชาติอร่อย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

But for a lot people,

แต่สำหรับคนจำนวนมาก

that's a bit too radical.

มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงเกินไป

We're not realists, us foodies;

พวกเราไม่ชอบยึดถือความจริง เราคนบ้าอาหาร

we're lovers.

พวกเราเป็นนักรัก

We love farmers' markets,

พวกเรารักตลาดนัดเกษตรกร

we love small family farms,

พวกเรารักฟาร์มแบบครอบครัวเล็กๆ

we talk about local food,

เราพูดถึงอาหารท้องถิ่น

we eat organic.

เรากินอาหารเกษตรอินทรีย์

And when you suggest these are the things

และเมื่อคุณเสนอความคิด

that will ensure the future of good food,

ที่จะประกันอนาคตอาหารที่ดีแบบนี้

someone, somewhere stands up and says,

จะมีใครซักคนที่ยืนขึ้น แล้วพูดว่า

"Hey guy, I love pink flamingos,

"คุณครับ ผมรักนกฟลามิงโกสีชมพูนะ

but how are you going to feed the world?"

แต่คุณจะผลิตอาหารให้คนทั้งโลกได้ยังไง"

How are you going to feed the world?

จะผลิตอาหารให้คนทั้งโลกได้ยังไง

Can I be honest?

ขอผมพูดตรงๆนะ

I don't love that question.

ผมไม่ชอบคำถามนี้เลย

No, not because we already produce

ไม่ครับ นั่นเพราะว่าเราผลิตแคลอรี่

enough calories to more than feed the world.

มากกว่าที่โลกต้องการอยู่แล้ว

One billion people will go hungry today.

คนหนึ่งพันล้านคนขาดอาหารในวันนี้

One billion -- that's more than ever before --

หนึ่งพันล้าน นี่มันมากกว่าที่เคย

because of gross inequalities in distribution,

เพราะการแจกจ่ายที่ไม่เป็นธรรม

not tonnage.

ไม่ใช่เพราะปริมาณที่ผลิต

Now, I don't love this question because it's determined the logic

ผมไม่ชอบคำถามนี้ เพราะมันเป็นสิ่งที่กำหนดกฏเกณฑ์

of our food system for the last 50 years.

การผลิตอาหารมาเป็นเวลา 50 ปี

Feed grain to herbivores,

ใช้เมล็ดพันธุ์เลี้ยงสัตว์กินพืช

pesticides to monocultures, chemicals to soil,

ใช้ยาฆ่าแมลงในการปลูกพืชเชิงเดี่ยว ให้สารเคมีกับพื้นดิน

chicken to fish,

ใช้ไก่เลี้ยงปลา

and all along agribusiness

ตลอดเวลา ธุรกิจทางการเกษตร

has simply asked,

เอาแต่คิดว่า

"If we're feeding more people more cheaply,

"ถ้าเราเลี้ยงคนจำนวนมากขึ้นได้ ด้วยราคาที่ถูกลง

how terrible could that be?"

มันคงจะไม่เลวร้ายอะไรมาก"

That's been the motivation,

นั่นคือแรงบันดาลใจ

it's been the justification:

และข้อแก้ตัว

it's been the business plan

เป็นแผนทางธุรกิจ

of American agriculture.

ของการเกษตรแบบอเมริกา

We should call it what it is:

พวกเราควรจะเรียกมันอย่างที่เป็น

a business in liquidation,

คือธุรกิจที่กำลังจะล้มละลาย

a business that's quickly eroding

ธุรกิจที่ทำลายทรัพยากรธรรมชาติ

ecological capital that makes that very production possible.

เพื่อสร้างผลผลิต

That's not a business,

นั่นไม่ใช่ธุรกิจ

and it isn't agriculture.

และก็ไม่ใช่การเกษตรด้วย

Our breadbasket is threatened today,

แหล่งอาหารของเราอยู่ในระยะอันตราย

not because of diminishing supply,

ไม่ใช่เพราะขาดผลผลิต

but because of diminishing resources.

แต่เพราะขาดทรัพยากร

Not by the latest combine and tractor invention,

ไม่ใช่เครื่องเกี่ยวข้าวและแทรกเตอร์รุ่นใหม่

but by fertile land;

แต่เป็นดินที่อุดมสมบูรณ์

not by pumps, but by fresh water;

ไม่ใช่เครื่องสูบน้ำ แต่เป็นน้ำสะอาด

not by chainsaws, but by forests;

ไม่ใช่เลื่อยไฟฟ้า แต่เป็นป่า

and not by fishing boats and nets, but by fish in the sea.

และไม่ใช่เรือประมงกับแห แต่เป็นปลาในทะเล

Want to feed the world?

คุณอยากเลี้ยงประชากรโลกใช่มั้ย

Let's start by asking: How are we going to feed ourselves?

เราควรเริ่มด้วยคำถาม เราจะเลี้ยงตัวเองอย่างไร

Or better: How can we create conditions

หรือถ้าให้ดี เราจะสร้างสภาวะ

that enable every community

ที่ทำให้ทุกๆชุมชน

to feed itself?

สามารถเลี้ยงตัวเองได้อย่างไร

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

To do that,

การทำเช่นนั้น

don't look at the agribusiness model for the future.

อย่าดูจากโครงสร้างธุรกิจการเกษตรที่เรามี

It's really old, and it's tired.

มันเก่าและล้าหลัง

It's high on capital, chemistry and machines,

ให้ความสำคัญกับเงินทุน สารเคมี และเครื่องยนต์

and it's never produced anything really good to eat.

แต่ไม่สามารถผลิตอาหารที่มีคุณภาพได้

Instead, let's look to the ecological model.

เราควรเริ่มใช้แนวทางแบบนิเวศ

That's the one that relies on two billion years

นั่นคือโครงสร้างที่มีประสบการณ์จริง

of on-the-job experience.

ใช้มาได้สองพันล้านปีแล้ว

Look to Miguel,

ดูอย่างมิเกล

farmers like Miguel.

เกษตรกรอย่างมิเกล

Farms that aren't worlds unto themselves;

ฟาร์มที่ไม่แยกจากโลกภายนอก

farms that restore instead of deplete;

ฟาร์มที่ฟื้นฟู ไม่ใช่ทำลายล้าง

farms that farm extensively

ฟาร์มแบบครอบคลุม

instead of just intensively;

ไม่ใช่แค่เข้มข้น

farmers that are not just producers,

เกษตรกรที่ไม่ใช่แค่ผู้ผลิต

but experts in relationships.

แต่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความสัมพันธ์ด้วย

Because they're the ones

เพราะพวกเขาเป็น

that are experts in flavor, too.

ผู้เชี่ยวชาญด้านรสชาติเหมือนกัน

And if I'm going to be really honest,

และถ้าผมจะพูดตรงๆ

they're a better chef than I'll ever be.

พวกเขาเป็นเชฟที่ดีกว่าผมซะอีก

You know, I'm okay with that,

คุณรู้มั้ย ผมโอเคนะ

because if that's the future of good food, it's going to be delicious.

เพราะนั่นคืออนาคตของอาหารที่ดี มันจะอร่อยแน่

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)