How we can bring mental health support to refugees | Essam Daod

Translator: Visvajit Sriramrajan Reviewer: Tharique Azeez

For the last two and a half years,

கடந்த இரண்டரை ஆண்டுகளாய்,

I'm one of the few, if not the only, child psychiatrist

கிரேக்க நாட்டிலும் நடுநிலக்கடலிலும் உள்ள

operating in refugee camps, shorelines and rescue boats

அகதி முகாம்கள், கடற்கரைகள், மற்றும் மீட்பு படகுகளில் பணியாற்றும்

in Greece and the Mediterranean Sea.

ஒருசில சிறுவர் மனநல மருத்துவர்களில் ஒருவர் நான்.

And I can say, with great confidence,

நான் பெரும் உறுதியுடன் கூறுவது,

that we are witnessing a mental-health catastrophe

நாமில் பெரும்பாலானோரை பாதித்து, நமது உலகை மாற்றும்

that will affect most of us, and it will change our world.

ஒரு மனநல பெரும் ஆபத்தை காண்கிறோம் என்பது.

I live in Haifa, but nowadays, I spend most of my time abroad.

நான் வாசிப்பது ஹைஃபாவில், ஆனால் அதிக நேரம் நான் வெளிநாட்டிலே இருப்பேன்.

During my time on the Greek island of Lesbos

லெஸ்போஸ் ஆகிய கிரேக்க தீவிலும், நடுநிலக்கடலின் மீட்பு

and on the rescue boats in the Mediterranean,

படகுகளிலும் நான் செலவிட்ட நேரத்தின் பொழுது,

thousands of refugee boats arrived to the shoreline,

பதினைந்து இலட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட அகதிகளைக் கொண்ட

crowded with more than 1.5 million refugees.

ஆயிரக்கணக்கான மீட்பு படகுகள் கடற்கரையை அடைந்தன.

One-fourth of them are children,

இவற்றில் காற்பங்கானோர் போர்களையும்

fleeing war and hardship.

துன்பங்களையும் ததப்பிக்கும குழந்தைகள்.

Each boat carries different sufferings and traumas

ஒவ்வொரு படகும் சிரியா, இராக்கு, அஃப்கானிஸ்தான், மற்றும் இதர

from Syria, Iraq, Afganistan and different countries in Africa.

ஆஃப்ரிக்க நாடுகளைச் சேர்ந்த வெவ்வேறு அல்லல்களையும் துன்பங்களையும் கொண்டவை.

In the last three years alone,

கடந்த மூன்று ஆண்டுகளில் மட்டுமே,

more than 12,000 refugees lost their lives.

12,000 க்கும் மேற்பட்ட அகதிகள் உயிரிழந்துள்ளனர்.

And hundreds of thousands lost their souls and their mental health

மேலும், இலட்சக்கணக்கானவர்கள் இக்கொடூரமான, தயவற்ற சம்பவத்தினால்

due to this cruel and traumatic experience.

தங்களது ஆன்மாக்களையும் மனநலத்தையும் இழந்துவிட்டனர்.

I want to tell you about Omar,

நான் ஓமாரைப் பற்றி பேச விரும்புகின்றேன்.

a five-year-old Syrian refugee boy

அவன் ஒரு கூட்டமான ரப்பர் படகில் லெஸ்போஸ்

who arrived to the shore on Lesbos on a crowded rubber boat.

கடற்கரையை அடைந்த ஒரு ஐந்து வயதான சிரிய அகதி பையன்.

Crying, frightened, unable to understand what's happening to him,

அழுதுக்கொண்டிருந்து, அச்சமடைந்து, தனக்கு என்ன நடக்கிறது என புரிய

he was right on the verge of developing a new trauma.

இயலாமல், ஒரு புதிய நோயை நாடும் எல்லையில் அவன் இருந்தான்.

I knew right away that this was a golden hour,

இது தங்கமான கணம் என உடனே எனக்கு தெரிந்தது.

a short period of time in which I could change his story,

இந்த சிறிய நேரத்தில், அவனது கதையை என்னால் மாற்றியெழுத இயன்றது.

I could change the story

தனது காலம் முழுவதும் தனக்கே

that he would tell himself for the rest of his life.

சொல்லும் கதையை என்னால் மாற்றும் சக்தி என்னிடமே இருந்தது.

I could reframe his memories.

அவனது நினைவுகளை என்னால் மறுமுறை அமைக்க முடிந்தது.

I quickly held out my hands and said to his shaking mother in Arabic,

கடகடவென என் கைகளை நீட்டி, நடுங்கியிருந்த அவனது தாயிடம் அரபி மொழியில்

(Arabic) "Ateeni elwalad o khudi nafas."

(அரபி மொழி) "அதீனி எலு-அலாத் ஓ குதி நஃபாஸ்" என்றேன்.

"Give me the boy, and take a breath."

"பையனை என்னிடம் கொடுத்து மூச்சு எடுங்கள்."

His mother gave him to me.

அவனது தாய் அவனை என்னிடம் கொடுத்தார்.

Omar looked at me with scared, tearful eyes and said,

அச்சமடைந்த, அழுகை மிகுந்த விழிகளுடன் ஓமார் என்னைக் கண்டு,

(Arabic) "Ammo (uncle in Arabic), shu hada?"

(அரபி மொழி) "அம்மோ (அரபியில் "மாமா" என பொருள்) ஷு ஹத்தா?" என்றான்.

"What is this?"

"இது என்ன?"

as he pointed out to the police helicopter hovering above us.

என்று மேல் பறந்திருந்த உலங்கூர்தியைச் சுட்டிக்காட்டி அவன் கேட்டான்.

"It's a helicopter!

"அது உலங்கூர்தி!

It's here to photograph you with big cameras,

பெரிய படக்கருவிகளோடு உன்னை படமெடுக்க வந்துள்ளது.

because only the great and the powerful heroes,

ஏனென்றால், ஓமார், உன்னைப் போன்ற வீரர்களால் தான்

like you, Omar, can cross the sea."

கடலைத் தாண்ட இயலும்."

Omar looked at me, stopped crying and asked me,

ஓமார் என் முகத்தை நோக்கி, அழுவதை நிறுத்தி, என்னைக் கேட்டான்,

(Arabic) "Ana batal?"

(அரபி மொழி) "அன பத்தால்?" என்று.

"I'm a hero?"

"நான் வீரனா?"

I talked to Omar for 15 minutes.

பதினைந்து நிமிடத்திற்கு நான் ஓமாரிடம் பேசினேன்.

And I gave his parents some guidance to follow.

அவனது பெற்றோர்களிடமும் கொஞ்சம் ஆலோசனையை வழங்கினேன்.

This short psychological intervention

இந்த சிறிய உளவியல் இடையீடு

decreases the prevalence of post-traumatic stress disorder

மனஉளைச்சல் பிந்தைய சீர்கேடு மற்றும் இதர

and other mental health issues in the future,

மனநல பாதிப்புகளின் தாக்கத்தைக் குறைத்து,

preparing Omar to get an education,

ஓமாரிடம் கல்வி வழங்கி, தொழில் பார்க்க விட்டு,

join the workforce, raise a family and beyond.

குடும்பத்தை ஆரம்பிக்கவும் விடுகிறது.

How?

எப்படி?

By stimulating the good memories that will be stored in the amygdala,

மனித மூளையின் உணர்ச்சிகளை சேமிக்கும் அமிக்டலாவின்

the emotional storage of the human brain.

நல்ல நினைவுகளை இது தூண்டுகிறது.

These memories will fight the traumatic ones,

துன்பமான நினைவுகள் வருங்காலத்தில் ஞாபகம்

if they are reactivated in the future.

வந்தால், இந்த இனிய நினைவுகள் அவற்றை எதிர்க்கும்.

To Omar, the smell of the sea will not just remind him

ஓமாரைப் பொறுத்தவரை, கடலின் மனம் அவன் சிரியாவில் இருந்து

of his traumatic journey from Syria.

வந்த துன்பமான பயணத்தை மட்டும் ஞாபகப்படுத்தாது.

Because to Omar, this story is now a story of bravery.

ஏனென்றால், ஓமாரைப் பொறுத்தவரை, இப்போது இது ஒரு வீரக்கதை.

This is the power of the golden hour,

இது தான் அந்த தங்க கணத்தின் சக்தி.

which can reframe the trauma and establish a new narrative.

இதால் துன்பங்களை மாற்றியமைத்து, ஒரு புதிய கதையை உருவாக்க இயலும்.

But Omar is only one out of more than 350,000 children

ஆனால் இந்த கிளர்ச்சியின் போது, ஒழுங்கான மனநல ஆதரவில்லா

without the proper mental health support in this crisis alone.

350,000 க்கும் மேற்பட்ட சிறுவர்களில் ஓமார் வெறும் ஒருவன் தான்.

Three hundred and fifty thousand children and me.

முந்நூற்று ஐம்பதாயிரம் சிறுவர்கள் மற்றும் நான்.

We need mental health professionals

நெருக்கடியின் போது மீட்பு குழுக்களை

to join rescue teams during times of active crisis.

சேர மனநல மருத்துவர்கள் அவசியமானவை. இதனால் தான் என் மனைவியும்

This is why my wife and I and friends co-founded "Humanity Crew."

நானும் நண்பர்களோடு "ஹியூமானிட்டி க்ரூ" வை நிறுவினோம்.

One of the few aid organizations in the world

இந்நிறுவனம், உளவியலயானசமூக உதவியையும்

that specializes in providing psychosocial aid

முதலுதவி மன்நல இடையீடுகளும்

and first-response mental health interventions

அகதிகளுக்கும் இடம்பெயர்ந்தவர்களுக்கும்

to refugees and displaced populations.

வழங்கும் சிறப்பு நிறுவனமாகும்.

To provide them with a suitable intervention,

அவர்களிடம் ஒரு ஒழுங்கான இடையீட்டை வழங்க,

we create the four-step approach, a psychosocial work plan

அகதிகளை பயணத்தின் ஒவ்வொரு படியிலும் ஆதரிக்கும் நாங்குபடி

that follows the refugees on each step of their journey.

அணுகுமுறையை தொடர்தாபித்தோம்.

Starting inside the sea, on the rescue boats,

கடலிலுள்ள மீட்பு படகுகளில், மனநல உயிர்க்காப்பு

as mental health lifeguards.

பாதுகாவலர்களாய் தொடங்குவோம்.

Later in the camps, hospitals and through our online clinic

இதன் பிறகு, முகாம்கள், மருத்துவமனைகள், மற்றும் நமது இணைய மனையில்,

that breaks down borders and overcomes languages.

எல்லைகளைத் தாண்டி, புதிய மொழிகளைக் கற்றுக்கொள்ள உதவுவோம்.

And ending in the asylum countries, helping them integrate.

கடைசியில், புகலிடங்களில் அவர்கள் சமுதாயத்தில் ஒன்று சேர உதவுவோம்.

Since our first mission in 2015,

2015 ல் தொடங்கிய எங்கள் முதற்பணியில் இருந்து, "ஹியுமானிட்டி க்ரூ"

"Humanity Crew" had 194 delegations

தகுதி மற்றும் பயிற்சி பெற்ற தன்னார்வலர்களைச் சேர்ந்த

of qualified, trained volunteers and therapists.

194 பிரிவுகள் கொண்டதாகும்.

We have provided 26,000 hours of mental health support

10,000 க்கும் மேற்பட்ட அகதிகளிடம் 26,000 மணிநேரங்கள் மனநல

to over 10,000 refugees.

ஆதரவை நாம் வழங்கியுள்ளோம்.

We can all do something to prevent this mental health catastrophe.

இந்த மனநல பெரும் ஆபத்தைத் தவிர்க்க நாம் அனைவரும் உதவலாம்.

We need to acknowledge that first aid is not just needed for the body,

முதலுதவி வெறும் உடலுக்கு மட்டும் தேவையில்லை. அது மூளைக்கும்,

but it has also to include the mind, the soul.

ஆன்மாக்கும் தேவை என நாம் முதலில் ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும்.

The impact on the soul is hardly visible,

ஆன்மா மீதான பாதிப்பு அரிதாகத் தான் தெரிந்தாலும்,

but the damage can be there for life.

அதனது சேதம் ஆயுட்காலம் முழுவதும் இருக்கலாம்.

Let's not forget that what distinguishes us humans from machines

மனிதர்களையும் இயந்திரங்களையும் வேறுபடுத்துவது நமக்குள் இருக்கும்

is the beautiful and the delicate soul within us.

அழகான, மென்மையான ஆன்மாவே தான் என நாம் மறக்க வேண்டாம்.

Let's try harder to save more Omars.

இன்னும் ஓமார்களை மீட்க உழைப்போம்.

Thank you.

நன்றி.

(Applause)

(கைத்தட்டல்)

(Cheers)

(உற்சாகம்)

(Applause)

(கைத்தட்டல்)