Robert Gupta: Between music and medicine

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Nagekeken door: Els De Keyser

(Music)

(Muziek)

(Applause)

(Applaus)

Thank you very much. (Applause)

Heel erg bedankt.

Thank you. It's a distinct privilege to be here.

Dank je. Het is een groot voorrecht om hier te zijn.

A few weeks ago, I saw a video on YouTube

Een paar weken geleden zag ik een video op YouTube

of Congresswoman Gabrielle Giffords

van Congreslid Gabrielle Giffords

at the early stages of her recovery

in de eerste fase van haar herstel

from one of those awful bullets.

van een van die verschrikkelijke kogels.

This one entered her left hemisphere, and

Eentje ging naar binnen via haar linkerhersenhelft en

knocked out her Broca's area, the speech center of her brain.

verwoestte haar gebied van Broca, het spraakcentrum van haar hersenen.

And in this session, Gabby's working with a speech therapist,

Gaby is aan het werk met een logopedist.

and she's struggling to produce

Ze heeft moeite met het bedenken

some of the most basic words, and you can see her

van heel simpele woorden, en je kunt zien

growing more and more devastated, until she ultimately

dat ze steeds uitgeputter geraakt, totdat ze uiteindelijk

breaks down into sobbing tears, and she starts sobbing

in tranen uitbarst, en ze begint te huilen,

wordlessly into the arms of her therapist.

sprakeloos in de armen van haar logopedist.

And after a few moments, her therapist tries a new tack,

Even later probeert haar logopedist een andere aanpak.

and they start singing together,

Ze beginnen samen te zingen.

and Gabby starts to sing through her tears,

Gabby begint te zingen tussen haar tranen door,

and you can hear her clearly able to enunciate

en je kunt duidelijk horen dat ze

the words to a song that describe the way she feels,

de woorden kan uitspreken van een lied dat beschrijft hoe ze zich voelt,

and she sings, in one descending scale, she sings,

en ze zingt, in dalende toonladder:

"Let it shine, let it shine, let it shine."

"Laat het schijnen, laat het schijnen, laat het schijnen"

And it's a very powerful and poignant reminder of how

Het toont krachtig en sterk aan hoe

the beauty of music has the ability to speak

de schoonheid van muziek kan spreken

where words fail, in this case literally speak.

wanneer woorden dit niet kunnen, in dit geval letterlijk.

Seeing this video of Gabby Giffords reminded me

Deze video van Gabby Giffords deed me denken

of the work of Dr. Gottfried Schlaug,

aan het werk van Dr. Gottfried Schlaug,

one of the preeminent neuroscientists studying music and the brain at Harvard,

een vooraanstaande neurowetenschappers die muziek en het brein bestudeert op Harvard.

and Schlaug is a proponent of a therapy called

Schlaug is een voorstander van de zogenaamde

Melodic Intonation Therapy, which has become very popular in music therapy now.

Melodische Intonatietherapie, heel populair in de hedendaagse muziektherapie.

Schlaug found that his stroke victims who were aphasic,

Schlaug ontdekte dat slachtoffers van een beroerte met afasie

could not form sentences of three- or four-word sentences,

geen zinnen van drie of vier woorden konden vormen,

but they could still sing the lyrics to a song,

maar nog steeds de songtekst van een lied konden zingen,

whether it was "Happy Birthday To You"

maakt niet uit of het 'Lang zal ze leven' was

or their favorite song by the Eagles or the Rolling Stones.

of een van hun favoriete liedjes van The Eagles of The Rolling Stones.

And after 70 hours of intensive singing lessons,

Hij ontdekte dat na 70 uur intensieve zangles

he found that the music was able to literally rewire

de muziek letterlijk de bedrading kon herstellen

the brains of his patients and create a homologous

in de hersenen van zijn patiënten en een gelijksoortig

speech center in their right hemisphere

spraakcentrum in de rechterhersenhelft kon creëren

to compensate for the left hemisphere's damage.

ter compensatie voor de beschadiging van de linkerhersenhelft.

When I was 17, I visited Dr. Schlaug's lab, and in one afternoon

Toen ik 17 was, bezocht ik Dr. Schlaugs laberatorium. Op een namiddag

he walked me through some of the leading research

overliep hij met mij de belangrijkste onderzoeken

on music and the brain -- how musicians had

over muziek en de hersenen - hoe muzikanten

fundamentally different brain structure than non-musicians,

een fundamenteel andere hersenstructuur hebben dan niet-muzikanten,

how music, and listening to music,

hoe muziek, en luisteren naar muziek,

could just light up the entire brain, from

het hele brein konden doen oplichten,

our prefrontal cortex all the way back to our cerebellum,

van onze prefrontale schors helemaal tot ons cerebellum,

how music was becoming a neuropsychiatric modality

hoe muziek neuropsychiatrische therapie werd

to help children with autism, to help people struggling

om kinderen met autisme te helpen, mensen die lijden aan

with stress and anxiety and depression,

stress, angst en depressie,

how deeply Parkinsonian patients would find that their tremor

hoe Parkinsonpatiënten ondervonden dat hun tremor

and their gait would steady when they listened to music,

en hun loop stabieler werden als ze naar muziek luisterden,

and how late-stage Alzheimer's patients, whose dementia

en hoe vergevorderde Alzheimerpatiënten, wiens dementie

was so far progressed that they could no longer recognize

zo ver gevorderd was dat ze niet langer hun familie

their family, could still pick out a tune by Chopin

herkenden, wel een pianomelodie van Chopin herkenden

at the piano that they had learned when they were children.

die ze hadden geleerd toen ze kinderen waren.

But I had an ulterior motive of visiting Gottfried Schlaug,

Maar ik bezocht Gottfried Schlaug om een andere reden.

and it was this: that I was at a crossroads in my life,

Ik stond op een kruispunt in mijn leven,

trying to choose between music and medicine.

ik probeerde te kiezen tussen muziek en medicijnen.

I had just completed my undergraduate, and I was working

Ik had net mijn bachelor afgerond, en ik werkte

as a research assistant at the lab of Dennis Selkoe,

als onderzoekassistent op het laboratorium van Dennis Selkoe.

studying Parkinson's disease at Harvard, and I had fallen

Ik onderzocht de ziekte van Parkinson op Harvard.

in love with neuroscience. I wanted to become a surgeon.

Ik was dol op neurowetenschappen. Ik wilde chirurg worden.

I wanted to become a doctor like Paul Farmer or Rick Hodes,

Ik wilde dokter worden zoals Paul Farmer of Rick Hodes,

these kind of fearless men who go into places like Haiti or Ethiopia

mannen zonder vrees die naar plaatsen gingen als Haïti of Ethiopië,

and work with AIDS patients with multidrug-resistant

en daar werkten met aidspatiënten met multiresistente

tuberculosis, or with children with disfiguring cancers.

tuberculose, of met kinderen met verminkende kankers.

I wanted to become that kind of Red Cross doctor,

Ik wilde dat soort Rodekruisdokter worden,

that doctor without borders.

arts zonder grenzen.

On the other hand, I had played the violin my entire life.

Maar ik speelde al mijn hele leven viool.

Music for me was more than a passion. It was obsession.

Muziek was meer dan een passie voor me. Het was een obsessie.

It was oxygen. I was lucky enough to have studied

Het was zuurstof. Ik had het geluk om te kunnen studeren

at the Juilliard School in Manhattan, and to have played

op de Juilliardschool in Manhatten, en had

my debut with Zubin Mehta and the Israeli philharmonic orchestra in Tel Aviv,

gedebuteerd met Zubin Mehta en het Israëlische filharmonisch orkest in Tel Aviv.

and it turned out that Gottfried Schlaug

Het bleek dat Gottfried Schlaug

had studied as an organist at the Vienna Conservatory,

orgel had gestudeerd op het Weense Conservatorium

but had given up his love for music to pursue a career

maar de muziek had opgegeven om carrière te maken

in medicine. And that afternoon, I had to ask him,

in de geneeskunde. Die middag moest ik hem vragen:

"How was it for you making that decision?"

"Hoe was het voor jou om die beslissing te nemen?"

And he said that there were still times when he wished

Hij antwoordde dat hij bij momenten nog steeds wenste

he could go back and play the organ the way he used to,

dat hij terug kon gaan en orgel kon spelen zoals vroeger.

and that for me, medical school could wait,

Voor mij kon de geneeskunde wachten, zei hij,

but that the violin simply would not.

maar de viool niet.

And after two more years of studying music, I decided

Na nog eens twee jaar muziek studeren, besloot ik

to shoot for the impossible before taking the MCAT

om voor het onmogelijke te gaan,

and applying to medical school like a good Indian son

voor ik het toelatingsexamen geneeskunde zou doen, als goede Indiase zoon,

to become the next Dr. Gupta. (Laughter)

om de volgende Dr. Gupta te worden.

And I decided to shoot for the impossible and I took

Ik besloot deel te nemen

an audition for the esteemed Los Angeles Philharmonic.

aan een auditie voor het prestigieuze Los Angeles Philharmonic.

It was my first audition, and after three days of playing

Het was mijn eerste auditie. Na drie dagen spelen

behind a screen in a trial week, I was offered the position.

achter een scherm in de proefweek, kreeg ik de job.

And it was a dream. It was a wild dream to perform

Het was een droom om te spelen

in an orchestra, to perform in the iconic Walt Disney Concert Hall

in een orkest, om op te treden in de beroemde Walt Disney Concert Hall

in an orchestra conducted now by the famous Gustavo Dudamel,

in een orkest dat nu wordt geleid door de beroemde Gustavo Dudamel,

but much more importantly to me to be surrounded

maar veel belangrijker voor mij was om omringd

by musicians and mentors that became my new family,

te worden door muzikanten en mentoren die mijn familie werden,

my new musical home.

mijn nieuwe muzikale thuis.

But a year later, I met another musician who had also

Een jaar later ontmoette ik een andere muzikant die ook

studied at Juilliard, one who profoundly helped me

gestudeerd had op Juilliard, en die me geholpen had met

find my voice and shaped my identity as a musician.

het vinden van mijn stem en mijn identiteit als muzikant.

Nathaniel Ayers was a double bassist at Juilliard, but

Nathaniel Ayers was contrabassist op Juilliard,

he suffered a series of psychotic episodes in his early 20s,

maar had een paar psychotische episodes gehad toen hij vooraan 20 was.

was treated with thorazine at Bellevue,

Hij was behandeld met thorazine in Bellevue.

and ended up living homeless on the streets of Skid Row

Hij belandde als dakloze op Skid Row

in downtown Los Angeles 30 years later.

in de binnenstad van Los Angeles 30 jaar later.

Nathaniel's story has become a beacon for homelessness

Nathaniels verhaal is een ijkpunt geworden voor dakloosheid

and mental health advocacy throughout the United States,

en het pleidooi voor geestelijke gezondheidszorg in de VS,

as told through the book and the movie "The Soloist,"

via het boek en de film 'De solist'.

but I became his friend, and I became his violin teacher,

Ik werd zijn vriend en zijn vioolleraar.

and I told him that wherever he had his violin,

Ik vertelde hem dat overal waar hij een viool had,

and wherever I had mine, I would play a lesson with him.

en ik de mijne had, ik hem een les zou geven.

And on the many times I saw Nathaniel on Skid Row,

De vele keren dat ik Nathaniel op Skid Row zag,

I witnessed how music was able to bring him back

merkte ik hoe muziek hem terugbracht

from his very darkest moments, from what seemed to me

uit zijn allerdonkerste momenten,

in my untrained eye to be

uit wat mijn ongetrainde ogen zagen als

the beginnings of a schizophrenic episode.

de aanzet tot een schizofrene episode.

Playing for Nathaniel, the music took on a deeper meaning,

Als ik voor Nathaniel speelde, kreeg de muziek een diepere betekenis

because now it was about communication,

omdat het nu om een communicatie ging,

a communication where words failed, a communication

waar worden ontbraken,

of a message that went deeper than words, that registered

van een bericht dat dieper ging dan woorden,

at a fundamentally primal level in Nathaniel's psyche,

dat op een oerniveau in Nathaniels psyche werd vastgelegd,

yet came as a true musical offering from me.

maar dat voor mij een waar muzikaal geschenk was.

I found myself growing outraged that someone

Ik merkte dat ik boos werd dat iemand

like Nathaniel could have ever been homeless on Skid Row

zoals Nathaniel dakloos was op Skid Row

because of his mental illness, yet how many tens of thousands

vanwege zijn mentale ziekte, terwijl tienduizenden

of others there were out there on Skid Row alone

anderen er alleen voorstonden op Skid Row,

who had stories as tragic as his, but were never going to have a book or a movie

met even tragische verhalen, die nooit een boek of film zouden halen

made about them that got them off the streets?

over wat hun van de straat afhaalde.

And at the very core of this crisis of mine, I felt somehow

Diep in mijn eigen crisis, voelde ik aan

the life of music had chosen me, where somehow,

dat het leven van de muziek mij had gekozen.

perhaps possibly in a very naive sense, I felt what Skid Row

Misschien heel naïef dacht ik dat Skid Row nood had

really needed was somebody like Paul Farmer

aan iemand als Paul Farmer,

and not another classical musician playing on Bunker Hill.

en niet nog aan een klassieke muzikant die speelt op Bunker Hill.

But in the end, it was Nathaniel who showed me

Uiteindelijk was het Nathaniel die mij liet inzien,

that if I was truly passionate about change,

dat als ik echt een passie had voor verandering,

if I wanted to make a difference, I already had the perfect instrument to do it,

als ik het verschil wilde maken, ik al het perfecte instrument in handen had.

that music was the bridge that connected my world and his.

Muziek was de brug tussen zijn en mijn wereld.

There's a beautiful quote

Er is een mooi citaat

by the Romantic German composer Robert Schumann,

van de romantische Duitse componist Robert Schumann:

who said, "To send light into the darkness of men's hearts,

"Licht te sturen naar de duisternis van het hart van mensen,

such is the duty of the artist."

dat is de taak van een artiest."

And this is a particularly poignant quote

Dit is een zeer pijnlijk citaat,

because Schumann himself suffered from schizophrenia

omdat Schumann zelf leed aan schizofrenie,

and died in asylum.

en stierf in een gekkenhuis.

And inspired by what I learned from Nathaniel,

Geïnspireerd door wat ik geleerd had van Nathaniel,

I started an organization on Skid Row of musicians

begon ik een organisatie op Skid Row met muzikanten,

called Street Symphony, bringing the light of music

de Straatsymfonie, om het licht van de muziek te brengen,

into the very darkest places, performing

naar de donkerste plaatsen, door te spelen

for the homeless and mentally ill at shelters and clinics

voor de daklozen en geesteszieken in opvanghuizen en klinieken

on Skid Row, performing for combat veterans

op Skid Row, voor veteranen

with post-traumatic stress disorder, and for the incarcerated

met post-traumatisch stress syndroom, en voor gevangenen

and those labeled as criminally insane.

en zogenaamd crimineel waanzinnigen.

After one of our events at the Patton State Hospital

Na een optreden in het Patton State Hospital

in San Bernardino, a woman walked up to us

in San Bernardino, kwam een vrouw op ons af.

and she had tears streaming down her face,

De tranen stroomden langs haar gezicht.

and she had a palsy, she was shaking,

Ze had een hersenverlamming, ze schudde,

and she had this gorgeous smile, and she said

en ze had een prachtige glimlach.

that she had never heard classical music before,

Ze zei dat ze nog nooit klassieke muziek had gehoord,

she didn't think she was going to like it, she had never

dat ze geen hoge verwachting had,

heard a violin before, but that hearing this music was like hearing the sunshine,

maar dat muziek horen was als de zon horen schijnen,

and that nobody ever came to visit them, and that for the first time in six years,

dat niemand haar ooit bezocht, en dat voor het eerst in 6 jaar,

when she heard us play, she stopped shaking without medication.

toen ze ons hoorde spelen, ze zonder medicijnen stopte met schudden.

Suddenly, what we're finding with these concerts,

Plots, bij deze concerten,

away from the stage, away from the footlights, out

weg van het podium, weg van de schijnwerpers,

of the tuxedo tails, the musicians become the conduit

weg van de smokings, werden de muzikanten de geleider

for delivering the tremendous therapeutic benefits

waarlangs de enorme therapeutische voordelen liepen

of music on the brain to an audience that would never

van muziek op de hersenen voor een publiek dat nooit

have access to this room,

toegang zou krijgen tot deze zaal,

would never have access to the kind of music that we make.

of tot het soort muziek dat we maken.

Just as medicine serves to heal more

Zoals medicijnen dienen de genezing van méér

than the building blocks of the body alone,

dan enkel de bouwstenen van het lichaam,

the power and beauty of music transcends the "E"

zo overstijgt de kracht en schoonheid van muziek de "E"

in the middle of our beloved acronym.

in het midden van onze geliefd afkorting.

Music transcends the aesthetic beauty alone.

Muziek overstijgt de louter esthetische schoonheid.

The synchrony of emotions that we experience when we

De gelijkgestemde emoties die we ervaren

hear an opera by Wagner, or a symphony by Brahms,

bij een opera van Wagner, of een symfonie van Brahms,

or chamber music by Beethoven, compels us to remember

of kamermuziek van Beethoven, herinneren ons

our shared, common humanity, the deeply communal

aan onze gemeenschappelijke menselijkheid,

connected consciousness, the empathic consciousness

ons verbonden bewustzijn, het emphatisch bewustzijn

that neuropsychiatrist Iain McGilchrist says is hard-wired

dat volgens neurowetenschapper Iain McGilchrist

into our brain's right hemisphere.

gebeiteld zit in onze rechterhersenhelft.

And for those living in the most dehumanizing conditions

Voor wie in de ontmenselijkte omstandigheden leeft

of mental illness within homelessness

van mentale ziekte in dakloosheid

and incarceration, the music and the beauty of music

en opsluiting, biedt de schoonheid van de muziek

offers a chance for them to transcend the world around them,

een kans om de wereld rondom hen te overstijgen,

to remember that they still have the capacity to experience

om te herinneren dat ze nog steeds

something beautiful and that humanity has not forgotten them.

iets moois kunnen ervaren en dat de mensheid hen niet is vergeten.

And the spark of that beauty, the spark of that humanity

Die glimp van schoonheid en menselijkheid

transforms into hope,

verandert in hoop,

and we know, whether we choose the path of music

en we weten, of we nu de weg van muziek

or of medicine, that's the very first thing we must instill

of van medicijnen kiezen, dat dat het eerste is dat we moeten geven

within our communities, within our audiences,

aan onze samenleving, aan ons publiek,

if we want to inspire healing from within.

als we willen inspireren tot genezing van binnenuit.

I'd like to end with a quote by John Keats,

Ik wil graag eindigen met een citaat van John Keats,

the Romantic English poet,

de romantische Engelse dichter,

a very famous quote that I'm sure all of you know.

een beroemd citaat dat jullie vast kennen.

Keats himself had also given up a career in medicine

Keats had zelf ook een carrière in medicijnen opgegeven

to pursue poetry, but he died when he was a year older than me.

om dichter te worden, maar hij stierf toen hij een jaar ouder was dan ik.

And Keats said, "Beauty is truth, and truth beauty.

Hij zei: "Schoonheid is waarheid, en waarheid is schoonheid.

That is all ye know on Earth, and all ye need to know."

Dat is alles wat we weten op aarde, en alles wat je moet weten."

(Music)

(Muziek)

(Applause)

(Applaus)