Courtney Martin: Reinventing feminism

Vertaald door: Kristel van den Borne Nagekeken door: Els De Keyser

So I was born

Ik werd geboren

on the last day

op de laatste dag

of the last year of the '70s.

van het laatste jaar van de jaren zeventig.

I was raised on "Free to be you and me" --

Ik ben opgegroeid met "Free to be you and me"

(cheering)

(Gejuich)

hip-hop --

hip hop --

not as many woohoos for hip-hop in the house.

Niet zoveel gejuich voor hip hop hier.

Thank you. Thank you for hip-hop --

Dank u. Dank u voor hip hop

and Anita Hill.

en Anita Hill.

(Cheering)

(Gejuich)

My parents were radicals --

Mijn ouders waren radicalen --

(Laughter)

(Gelach)

who became,

en werden

well, grown-ups.

nou ja, volwassen.

My dad facetiously says,

Mijn vader vertelde jolig,

"We wanted to save the world,

"We wilden de wereld redden,

and instead we just got rich."

en in plaats daarvan werden we gewoon rijk."

We actually just got "middle class"

Eigenlijk werden we gewoon middenklasse

in Colorado Springs, Colorado,

in Colorado Springs, Colorado,

but you get the picture.

maar jullie begrijpen de achterliggende gedachte.

I was raised with a very heavy sense

Ik ben opgevoed met een erg groot besef

of unfinished legacy.

van een onvoltooide erfenis.

At this ripe old age of 30,

Op deze rijpe oude leeftijd van 30,

I've been thinking a lot about what it means to grow up

heb ik veel nagedacht over wat het betekent om op te groeien

in this horrible, beautiful time,

in deze verschrikkelijke, prachtige tijd.

and I've decided, for me,

Ik heb besloten dat het, voor mij,

it's been a real journey and paradox.

een ware reis en paradox is geweest.

The first paradox

De eerste paradox

is that growing up is about rejecting the past

is dat volwassen worden gaat om het afwijzen van het verleden

and then promptly reclaiming it.

en het dan meteen heroveren.

Feminism was the water I grew up in.

Feminisme was de atmosfeer waarin ik opgroeide.

When I was just a little girl,

Toen ik nog een klein meisje was,

my mom started what is now

startte mijn moeder wat nu

the longest-running women's film festival in the world.

het langst lopende vrouwenfilmfestival ter wereld is.

So while other kids were watching sitcoms and cartoons,

Dus terwijl andere kinderen keken naar televisieseries en tekenfilms,

I was watching very esoteric documentaries

keek ik naar erg esoterische documentaires

made by and about women.

gemaakt door en over vrouwen.

You can see how this had an influence.

Je begrijpt dat dit een uitwerking had.

But she was not the only feminist in the house.

Maar zij was niet de enige feministe thuis.

My dad actually resigned

Mijn vader heeft zich daadwerkelijk teruggetrokken

from the male-only business club in my hometown

van de zakenclub in mijn geboortestad die enkel mannen toeliet

because he said he would never be part of an organization

omdat hij zei dat hij nooit deel zou uitmaken van een organisatie

that would one day welcome his son, but not his daughter.

die op een dag wel zijn zoon zou verwelkomen, maar niet zijn dochter.

(Applause)

(Applaus)

He's actually here today.

Hij is hier vandaag.

(Applause)

(Applaus)

The trick here

De grap hier is

is my brother would become an experimental poet,

dat mijn broer experimenteel dichter werd,

not a businessman,

geen zakenman,

but the intention was really good.

maar de intentie was echt goed.

(Laughter)

(Gelach)

In any case, I didn't readily claim the feminist label,

In elk geval maakte ik niet direct aanspraak op het feministische etiket,

even though it was all around me,

hoewel het overal om me heen was,

because I associated it with my mom's women's groups,

want ik associeerde het met mijn moeders vrouwengroepen,

her swishy skirts and her shoulder pads --

haar zwiepende rokken en haar schoudervullingen...

none of which had much cachet

die geen van allen erg in waren

in the hallways of Palmer High School

in de gangpaden van Palmer High School

where I was trying to be cool at the time.

waar ik in die tijd stoer probeerde te zijn.

But I suspected there was something really important

Maar ik vermoedde dat er iets erg belangrijk moest zijn

about this whole feminism thing,

aan deze feminisme kwestie,

so I started covertly tiptoeing into my mom's bookshelves

dus ik begon stiekem tussen mijn moeders boekenplanken te sluipen.

and picking books off and reading them --

Ik pakte er boeken vanaf en las ze --

never, of course, admitting that I was doing so.

waarbij ik natuurlijk nooit toegaf dat ik dat deed.

I didn't actually claim the feminist label

Ik beweerde nog niet feministisch te zijn

until I went to Barnard College

tot ik naar het Barnard College ging

and I heard Amy Richards and Jennifer Baumgardner speak for the first time.

en ik Amy Richards en Jennifer Baumgardner voor de eerste keer hoorde spreken.

They were the co-authors of a book called "Manifesta."

Zij waren de auteurs van een boek genaamd "Manifesta".

So what very profound epiphany, you might ask,

Dus welke diepgaande openbaring, kun je jezelf afvragen,

was responsible for my feminist click moment?

was verantwoordelijk voor mijn feministische "ping"-moment?

Fishnet stockings.

Netpanty's.

Jennifer Baumgardner was wearing them.

Jennifer Baumgardner droeg ze.

I thought they were really hot.

Ik dacht dat ze erg hip waren.

I decided, okay, I can claim the feminist label.

Ik besloot dat ik feministe kon zijn.

Now I tell you this --

Nu vertel ik u dit --

I tell you this at the risk of embarrassing myself,

ik vertel u dit met het risico mezelf in verlegenheid te brengen,

because I think part of the work of feminism

omdat ik denk dat een deel van het werk van feminisme

is to admit that aesthetics, that beauty,

is toegeven dat esthetiek, dat schoonheid,

that fun do matter.

dat plezier ertoe doet.

There are lots of very modern political movements

Er zijn veel behoorlijk moderne politieke bewegingen

that have caught fire in no small part

die aanzienlijke imagobeschadiging hebben geleden

because of cultural hipness.

door culturele hipheid.

Anyone heard of these two guys as an example?

Heeft iemand bijvoorbeeld van deze twee heren gehoord?

So my feminism is very indebted to my mom's,

Dus mijn feminisme is erg schatplichtig aan mijn moeders feminisme,

but it looks very different.

maar het ziet er heel anders uit.

My mom says, "patriarchy."

Mijn moeder zegt "patriarchaat".

I say, "intersectionality."

Ik zeg "intersectionaliteit".

So race, class, gender, ability,

Dus ras, klasse, gender, bekwaamheid,

all of these things go into our experiences

al deze dingen benadrukken onze beleving

of what it means to be a woman.

van wat het betekent om vrouw te zijn.

Pay equity? Yes. Absolutely a feminist issue.

Gelijke beloning? Ja. Absoluut een feministische kwestie.

But for me, so is immigration. (Applause)

Maar voor mij is immigratie dat ook.

Thank you.

Dank u.

My mom says, "Protest march."

Mijn moeder zegt "protestmars".

I say, "Online organizing."

Ik zeg "online organiseren".

I co-edit, along with a collective

Ik ben samen met een collectief

of other super-smart, amazing women,

van andere super slimme, verbazingwekkende vrouwen,

a site called Feministing.com.

editor van een website, Feministing.com genaamd.

We are the most widely read feminist publication ever,

Wij zijn de meest gelezen feministische publicatie ooit.

and I tell you this

En ik vertel u dit

because I think it's really important to see

omdat ik denk dat het echt belangrijk is om te zien

that there's a continuum.

dat er een continuïteit is.

Feminist blogging is basically the 21st century version

Feministisch bloggen is de 21e-eeuwse versie

of consciousness raising.

van bewustmaking.

But we also have a straightforward political impact.

Maar we hebben ook een directe politieke invloed.

Feministing has been able

Feministing is in staat geweest

to get merchandise pulled off the shelves of Walmart.

om producten uit de schappen van Walmart te halen.

We got a misogynist administrator sending us hate-mail

We hebben een vrouwenhatende bewindvoerder die ons haatmail stuurde

fired from a Big Ten school.

laten ontslaan van een topschool.

And one of our biggest successes

En één van onze grootste successen

is we get mail from teenage girls in the middle of Iowa

is dat we mail ontvangen van tienermeisjes uit het centrum van Iowa

who say, "I Googled Jessica Simpson and stumbled on your site.

die vertelden: "Ik googelde Jessica Simpson en kwam terecht op jullie website.

I realized feminism wasn't about man-hating and Birkenstocks."

Ik realiseerde me dat feminisme niet ging om mannen haten en Birkenstocks."

So we're able to pull in the next generation

Dus we zijn in staat om de volgende generatie aan te spreken

in a totally new way.

op een compleet nieuwe manier.

My mom says, "Gloria Steinem."

Mijn moeder zegt "Gloria Steinem".

I say, "Samhita Mukhopadhyay,

Ik zeg "Samhita Mukhopadhyay,

Miriam Perez, Ann Friedman,

Miriam Perez, Ann Friedman,

Jessica Valenti, Vanessa Valenti,

Jessica Valenti, Vanessa Valenti,

and on and on and on and on."

en ga zo maar door."

We don't want one hero.

Wij willen niet één held.

We don't want one icon.

Wij willen niet één icoon.

We don't want one face.

Wij willen niet één gezicht.

We are thousands of women and men across this country

Wij zijn duizenden vrouwen en mannen in dit land,

doing online writing, community organizing,

bezig met online schrijven, het organiseren van de groep,

changing institutions from the inside out --

instituties veranderen van binnen uit.

all continuing the incredible work

We gaan allemaal door met het fantastische werk

that our mothers and grandmothers started.

waar onze moeders en grootmoeders mee begonnen zijn.

Thank you.

Dank u.

(Applause)

(Applaus)

Which brings me to the second paradox:

Dit leidt me naar de tweede paradox:

sobering up about our smallness

ontnuchteren over onze kleinheid

and maintaining faith in our greatness

en tegelijkertijd geloof behouden in

all at once.

onze grootheid.

Many in my generation --

Velen van mijn generatie --

because of well-intentioned parenting and self-esteem education --

als gevolg van goedbedoeld ouderschap en onderwijs in zelfrespect

were socialized to believe

werden we sociaal gevormd om te geloven

that we were special little snowflakes --

dat we allemaal speciale kleine sneeuwvlokjes zijn --

(Laughter)

(Gelach)

who were going to go out and save the world.

die eropuit zouden trekken om de wereld te redden.

These are three words many of us were raised with.

Dit zijn drie woorden waar velen van ons mee zijn opgegroeid.

We walk across graduation stages,

We doorlopen de stadia van het onderwijs,

high on our overblown expectations,

dol van onze opgeblazen verwachtingen,

and when we float back down to earth,

en wanneer we terugzweven naar de aarde,

we realize we don't know what the heck it means

realiseren we ons dat we niet weten wat het in hemelsnaam betekent

to actually save the world anyway.

om de wereld echt te redden

The mainstream media often paints my generation

De gevestigde media schilderen mijn generatie vaak af

as apathetic,

als apathisch.

and I think it's much more accurate

Ik denk dat het correcter is

to say we are deeply overwhelmed.

te stellen dat we overweldigd zijn.

And there's a lot to be overwhelmed about, to be fair --

Om eerlijk te zijn, er is veel om door overweldigd te zijn --

an environmental crisis,

een milieucrisis,

wealth disparity in this country

ongelijke welvaartsverdeling in dit land

unlike we've seen since 1928,

die we sinds 1928 niet meer gezien hebben

and globally,

en globaal

a totally immoral and ongoing wealth disparity.

een compleet immorele en voortdurende ongelijke welvaartsverdeling.

Xenophobia's on the rise. The trafficking of women and girls.

Vreemdelingenangst komt op -- de handel in vrouwen en meisjes.

It's enough to make you feel very overwhelmed.

Het is genoeg om je erg overweldigd door te voelen.

I experienced this firsthand myself

Ik heb dit zelf ervaren

when I graduated from Barnard College in 2002.

toen ik afstudeerde van Barnard College in 2002.

I was fired up; I was ready to make a difference.

Ik was opgewonden, ik was klaar om een verschil te maken.

I went out and I worked at a non-profit,

Ik ging erop uit en werkte bij een non-profit-organisatie,

I went to grad school, I phone-banked,

Ik volgde een masteropleiding, ik telebankierde

I protested, I volunteered,

ik protesteerde, ik deed vrijwilligerswerk,

and none of it seemed to matter.

en niets hiervan scheen er echt toe te doen.

And on a particularly dark night

Op een bijzonder donkere nacht

of December of 2004,

in december 2004,

I sat down with my family,

zat ik samen met mijn familie,

and I said that I had become very disillusioned.

en ik vertelde dat ik erg gedesillusioneerd was geworden.

I admitted that I'd actually had a fantasy -- kind of a dark fantasy --

Ik gaf toe dat ik eigenlijk een fantasie had -- een soort zwarte fantasie --

of writing a letter

om een brief te schrijven

about everything that was wrong with the world

over alles wat verkeerd was aan de wereld

and then lighting myself on fire

om mezelf vervolgens in brand te steken

on the White House steps.

op de traptreden van het Witte Huis.

My mom

Mijn moeder

took a drink of her signature Sea Breeze,

nam een slok van haar Sea Breeze-cocktail,

her eyes really welled with tears,

haar ogen vulden zich met tranen,

and she looked right at me and she said,

ze keek me recht aan en zei:

"I will not stand

"Ik duld

for your desperation."

jouw wanhoop niet."

She said, "You are smarter, more creative

Ze zei: "Je bent slimmer, creatiever,

and more resilient than that."

en veerkrachtiger dan dat."

Which brings me to my third paradox.

Dit leidt me naar mijn derde paradox.

Growing up is about aiming to succeed wildly

Volwassen worden draait om proberen succes te hebben

and being fulfilled by failing really well.

en voldaan raken door erg goed te falen.

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

There's a writer I've been deeply influenced by, Parker Palmer,

Er is een schrijver waardoor ik sterk ben beïnvloed, Parker Palmer.

and he writes that many of us are often whiplashed

Hij schrijft dat velen van ons vaak in een split zitten

"between arrogant overestimation of ourselves

"tussen arrogante overschatting van onszelf

and a servile underestimation of ourselves."

en een slaafse onderschatting van onszelf."

You may have guessed by now,

Jullie zullen nu wel geraden hebben

I did not light myself on fire.

dat ik mezelf niet in brand heb gestoken.

I did what I know to do in desperation, which is write.

Ik deed wat ik goed kan als ik wanhopig ben, schrijven.

I wrote the book I needed to read.

Ik schreef het boek dat ik moest lezen.

I wrote a book about eight incredible people

Ik schreef een boek over acht buitengewone mensen

all over this country

die, verspreid over het land,

doing social justice work.

sociaal rechtvaardigheidswerk doen.

I wrote about Nia Martin-Robinson,

Ik schreef over Nia Martin-Robinson,

the daughter of Detroit and two civil rights activists,

de dochter van Detroit en twee burgerrechtenactivisten,

who's dedicating her life

die haar leven wijdt

to environmental justice.

aan ecologische rechtvaardigheid.

I wrote about Emily Apt

Ik schreef over Emily Apt

who initially became a caseworker in the welfare system

die aanvankelijk projectmedewerker in het welzijnssysteem werd

because she decided that was the most noble thing she could do,

omdat ze besloot dat dat het meest nobele was wat ze kon doen,

but quickly learned, not only did she not like it,

maar die snel leerde dat ze het niet alleen niet leuk vond,

but she wasn't really good at it.

maar dat ze er ook niet echt goed in was.

Instead, what she really wanted to do was make films.

In plaats daarvan wilde ze juist films maken.

So she made a film about the welfare system

Dus ze maakte films over het welzijnssysteem

and had a huge impact.

en ze had een enorm effect.

I wrote about Maricela Guzman, the daughter of Mexican immigrants,

Ik schreef over Maricela Guzman, dochter van Mexicaanse immigranten,

who joined the military so she could afford college.

die in militaire dienst trad zodat ze de universiteit kon betalen.

She was actually sexually assaulted in boot camp

Zij is aangerand op training

and went on to co-organize a group

en ging een groep mede-organiseren

called the Service Women's Action Network.

de Service Women's Action Network genoemd.

What I learned from these people and others

Wat ik leerde van deze mensen en van anderen

was that I couldn't judge them

was dat ik niet over hen kon oordelen

based on their failure to meet their very lofty goals.

op basis van hun falen om hun zeer verheven doelen te bereiken.

Many of them are working in deeply intractable systems --

Velen van hen werken in sterk hardnekkige systemen --

the military, congress,

het leger, de politiek,

the education system, etc.

het onderwijs, etc.

But what they managed to do within those systems

Ze kregen het binnen deze systemen voor mekaar

was be a humanizing force.

om een humaniserende kracht te worden.

And at the end of the day,

En wat kan er uiteindelijk

what could possibly be more important than that?

belangrijker zijn dan dat?

Cornel West says, "Of course it's a failure.

Cornel West zegt: "Natuurlijk is het een mislukking.

But how good a failure is it?"

Maar hoe goed was die mislukking?"

This isn't to say we give up our wildest, biggest dreams.

Hiermee wil ik niet vertellen dat we onze wildste, grootste dromen opgeven.

It's to say we operate on two levels.

Het is om te zeggen dat we op twee niveaus handelen.

On one,

Op één niveau

we really go after changing these broken systems

gaan we achter de gebroken systemen aan

of which we find ourselves a part.

waar we nu eenmaal deel van uitmaken.

But on the other, we root our self-esteem

Maar op het andere niveau baseren we ons zelfrespect

in the daily acts of trying to make one person's day

op de dagelijkse pogingen om iemands dag

more kind, more just, etc.

vriendelijker, rechtvaardiger etc. te maken.

So when I was a little girl,

Toen ik een klein meisje was,

I had a couple of very strange habits.

had ik een aantal erg vreemde gewoonten.

One of them was

Eén daarvan was

I used to lie on the kitchen floor of my childhood home,

dat ik geregeld op de keukenvloer van het huis van mijn jeugd lag.

and I would suck the thumb of my left hand

Ik zoog dan op de duim van mijn linkerhand

and hold my mom's cold toes with my right hand.

en hield mijn moeders koude tenen in mijn rechterhand.

(Laughter)

(Gelach)

I was listening to her talk on the phone, which she did a lot.

Ik luisterde naar haar gesprek aan de telefoon, wat ze veel deed.

She was talking about board meetings,

Ze was aan praten over bestuursvergaderingen,

she was founding peace organizations,

ze richtte vredesorganisaties op,

she was coordinating carpools, she was consoling friends --

ze coördineerde carpools, ze troostte vrienden.....

all these daily acts of care and creativity.

al deze dagelijkse uitingen van zorg en creativiteit.

And surely, at three and four years old,

En natuurlijk, rond de leeftijd van drie en vier jaar,

I was listening to the soothing sound of her voice,

was ik aan het luisteren naar het rustgevende geluid van haar stem.

but I think I was also getting my first lesson in activist work.

Maar ik denk dat ik ook mij eerste les in activitisch werk kreeg.

The activists I interviewed

De activisten die ik interviewde

had nothing in common, literally, except for one thing,

hadden niets gemeen, letterlijk, met uitzondering van één ding,

which was that they all cited their mothers

dat zij allen hun moeders aanhaalden

as their most looming and important

als hun meest aanwezige en belangrijke

activist influences.

activistische invloed.

So often, particularly at a young age,

Zo vaak, vooral op jonge leeftijd

we look far afield

zoeken we ver weg

for our models of the meaningful life,

naar onze voorbeelden van het betekenisvolle leven,

and sometimes they're in our own kitchens,

en soms zitten ze in onze eigen keuken,

talking on the phone, making us dinner,

praten ze aan de telefoon, maken ze ons avondeten,

doing all that keeps the world going around and around.

en doen ze alles wat de wereld draaiende houdt.

My mom and so many women like her

Mijn moeder en zoveel vrouwen zoals zij

have taught me that life is not about glory,

hebben me geleerd dat het leven niet draait om roem,

or certainty, or security even.

of zekerheid, of zelfs veiligheid.

It's about embracing the paradox.

Het gaat om het omarmen van de paradox.

It's about acting in the face of overwhelm.

Het draait om handelen vanuit overweldiging.

And it's about loving people really well.

En het draait om het werkelijk houden van mensen.

And at the end of the day,

Uiteindelijk

these things make for a lifetime

zorgen deze zaken voor een leven vol

of challenge and reward.

uitdaging en beloning.

Thank you.

Dank u.

(Applause)

(Applaus)