Mac Barnett: Why a good book is a secret door

Vertaald door: Miranda Schuchhard Nagekeken door: Axel Saffran

Hi everybody. So my name is Mac.

Hallo allemaal. Mijn naam is Mac.

My job is that I lie to children,

Mijn werk bestaat uit het liegen tegen kinderen,

but they're honest lies.

maar het zijn eerlijke leugens.

I write children's books,

Ik schrijf kinderboeken.

and there's a quote from Pablo Picasso,

Er is een citaat van Pablo Picasso:

"We all know that Art is not truth.

"We weten allemaal dat kunst niet waar is.

Art is a lie that makes us realize truth

Kunst is een leugen die ons de waarheid doet beseffen,

or at least the truth that is given us to understand.

of tenminste de waarheid die ons gegeven is om te begrijpen.

The artist must know the manner whereby

De kunstenaar moet weten hoe hij anderen kan overtuigen

to convince others of the truthfulness of his lies."

van de waarachtigheid van zijn leugens."

I first heard this when I was a kid,

Ik hoorde dit als kind voor het eerst,

and I loved it,

en vond het geweldig,

but I had no idea what it meant.

maar ik had geen idee wat het betekende.

(Laughter)

(Gelach)

So I thought, you know what, it's what I'm here

Maar hier wil ik het vandaag over hebben:

to talk to you today about, though,

truth and lies, fiction and reality.

waarheid en leugens, fictie en realiteit.

So how could I untangle

Hoe kan ik deze knoop van zinnen ontwarren?

this knotted bunch of sentences?

And I said, I've got PowerPoint. Let's do a Venn diagram.

Dus ik zei, ik heb PowerPoint, dus laten we een Venn-diagram maken.

["Truth. Lies."] (Laughter)

["Waarheid. Leugens"] (Gelach)

So there it is, right there, boom.

Dus daar is het dan. Pats boem.

We've got truth and lies

We hebben waarheid en leugens

and then there's this little space,

en dat kleine plekje, de randen, in het midden.

the edge, in the middle.

That liminal space, that's art.

Die overlap, dat is kunst. (Gelach)

All right. Venn diagram. (Laughter) (Applause)

Oké. Een Venn-diagram. (Gelach) (Applaus)

But that's actually not very helpful either.

Maar dat is ook niet echt behulpzaam.

The thing that made me understand

Ik ging pas echt iets begrijpen

van deze quote en van kunst,

that quote and really kind of what art,

at least the art of fiction, was,

of in ieder geval de kunst van fictie,

door het werken met kinderen.

was working with kids.

I used to be a summer camp counselor.

Ik was vroeger begeleider op een zomerkamp.

I would do it on my summers off from college,

Dat deed ik als student met veel plezier tijdens mijn zomervakanties.

and I loved it.

It was a sports summer camp

Het was een sportzomerkamp

for four- to six-year-olds.

voor vier- tot zesjarigen.

I was in charge of the four-year-olds,

Ik had de leiding over vierjarigen,

which is good, because

wat goed uitkwam, want

four-year-olds can't play sports, and neither can I.

vierjarigen kunnen niet sporten en ik ook niet.

(Laughter)

(Gelach)

I play sports at a four-year-old level,

Ik sport op het niveau van een vierjarige,

so what would happen is the kids would

dus wat er gebeurde is dat de kinderen om wat pionnen drentelden,

dribble around some cones, and then got hot,

ze het warm kregen

and then they would go sit underneath the tree

en dan onder een boom gingen zitten

where I was already sitting — (Laughter) —

waar ik al zat -- (Gelach) --

and I would just make up stories and tell them to them

en dan vertelde ik ze zelfverzonnen verhalen.

and I would tell them stories about my life.

Verhalen over mijn leven.

I would tell them about how, on the weekends,

Over hoe ik in het weekend

I would go home and I would spy for the Queen of England.

naar huis ging om als spion te werken voor de Koningin van Engeland.

And soon, other kids

Al snel kwamen er andere kinderen,

who weren't even in my group of kids,

die niet in mijn groep zaten,

they would come up to me, and they would say,

naar me toe en zeiden:

"You're Mac Barnett, right?

"Jij bent toch Mac Barnett?

You're the guy who spies for the Queen of England."

Die kerel die spioneert voor de Koningin van Engeland? "

And I had been waiting my whole life for strangers

En ik wachtte al mijn hele leven

to come up and ask me that question.

tot vreemden me die vraag zouden stellen.

In my fantasy, they were svelte Russian women,

In mijn fantasie waren dat ranke Rusinnen,

but, you know, four-year-olds —

maar goed, vierjarigen --

you take what you can get in Berkeley, California.

je pakt wat je pakken kan in Berkeley, Californië.

And I realized that the stories that I was telling

En ik realiseerde me dat de verhalen die ik vertelde

were real in this way that was familiar to me

echt waren op een manier die mij bekend voorkwam

and really exciting.

en erg opwindend was.

I think the pinnacle of this for me — I'll never forget this —

Het hoogtepunt zal ik nooit vergeten:

there was this little girl named Riley. She was tiny,

een klein meisje dat Riley heette. Ze was piepklein,

and she used to always take out her lunch every day

en nam iedere dag haar lunch mee naar buiten

and she would throw out her fruit.

en gooide altijd haar fruit weg.

She would just take her fruit,

Ze pakte haar stuk meloen dat haar moeder meegegeven had,

her mom packed her a melon every day,

and she would just throw it in the ivy

en gooide het gewoon in de struiken

and then she would eat fruit snacks

en at dan fruitsnacks

and pudding cups, and I was like, "Riley,

en puddinkjes en ik zei: "Riley,

you can't do that, you have to eat the fruit."

dat kun je niet maken, je moet je fruit opeten."

And she was like, "Why?"

"Waarom?", vroeg ze. Dus ik zei:

And I was like, "Well, when you throw the fruit in the ivy,

"Als je het in de struiken gooit,

pretty soon, it's going to be overgrown with melons,"

groeien er straks overal meloenen".

which is why I think I ended up

Dit is ook de reden dat ik

telling stories to children and not being a nutritionist for children.

verhalen aan kinderen ben gaan vertellen en geen voedingsdeskundige ben geworden.

And so Riley was like, "That will never happen.

Dus Riley zei: "Dat gebeurt niet.

That's not going to happen."

Echt niet".

And so, on the last day of camp,

Op de laatste dag van het kamp

I got up early and I got a big cantaloupe

stond ik vroeg op en haalde een enorme watermeloen

from the grocery store

in de groentewinkel

and I hid it in the ivy,

en verborg deze in de struiken,

and then at lunchtime, I was like,

en met de lunch zei ik:

"Riley, why don't you go over there and see what you've done."

"Riley, ga daar maar eens kijken wat je hebt aangericht".

And — (Laughter) —

En -- (Gelach) --

she went trudging through the ivy, and then her eyes

ze baande zich door de struiken, haar ogen werden groot,

just got so wide, and she pointed out this melon

ze wees naar die watermeloen

that was bigger than her head,

die groter was dan haar hoofd

and then all the kids ran over there and rushed around her,

en alle kinderen kwamen erop af en kwamen om haar heen staan.

and one of the kids was like, "Hey,

Een van de kinderen riep: "He,

why is there a sticker on this?"

waarom zit daar een sticker op? "

(Laughter)

(Gelach)

And I was like, "That is also why I say

En ik reageerde met: "Daarom zeg ik dus altijd

do not throw your stickers in the ivy.

dat je je stickers niet in de struiken moet gooien.

Put them in the trash can. It ruins nature when you do this."

Gooi ze in de prullenbak. Je verpest de natuur op deze manier."

And Riley carried that melon around with her all day,

Riley bleef de hele dag met die watermeloen rondlopen.

and she was so proud.

Ze was zo trots.

And Riley knew she didn't grow a melon in seven days,

En Riley wist wel dat ze geen meloen had laten groeien in zeven dagen,

but she also knew that she did,

maar ze wist ook dat ze dat wél had gedaan,

and it's a weird place,

en dat is een vreemde gewaarwording

but it's not just a place that kids can get to.

die niet alleen is voorbehouden voor kinderen.

It's anything. Art can get us to that place.

Het kan van alles zijn. Kunst kan ons daar brengen.

She was right in that place in the middle,

Ze was precies op die plek in het midden,

that place which you could call art or fiction.

de plek die je kunst of fictie kunt noemen.

I'm going to call it wonder.

Ik noem het verwondering.

It's what Coleridge called the willing suspension of disbelief

Coleridge noemde dit 'bereidheid tot het opschorten van ongeloof'

or poetic faith,

of 'dichterlijk vertrouwen',

for those moments where a story, no matter how strange,

voor die momenten dat een verhaal, hoe vreemd ook,

has some semblance of the truth,

toch op de waarheid lijkt

and then you're able to believe it.

en dan kun je het toch geloven.

It's not just kids who can get there.

Dit is niet alleen voor kinderen.

Adults can too, and we get there when we read.

Volwassenen kunnen dit ook. Dat overkomt ons als we lezen.

It's why in two days, people will be

Dit is de reden dat, over twee dagen,

descending on Dublin to take the walking tour

mensen in Dublin aan een wandeling beginnen

of Bloomsday and see everything that happened in "Ulysses,"

van Bloomsday en alles gaan bekijken dat in "Ulyssess" gebeurde,

even though none of that happened.

ook al is dat allemaal nooit echt gebeurd.

Or people go to London and they visit Baker Street

Of waarom mensen in Baker Street in Londen

to see Sherlock Holmes' apartment,

het huis van Sherlock Holmes bezoeken

even though 221B is just a number that was painted

ook al is 221B maar een nummer

on a building that never actually had that address.

dat op een gebouw is geverfd dat nooit echt dat adres had.

We know these characters aren't real,

We weten dat ze niet echt zijn,

but we have real feelings about them,

maar ze voelen echt.

and we're able to do that.

Dat kunnen wij.

We know these characters aren't real,

We weten dat ze niet echt bestaan,

and yet we also know that they are.

maar tegelijkertijd dat het wel zo is.

Kids can get there a lot more easily than adults can,

Voor kinderen is dat nog makkelijker dan voor volwassenen,

daarom schrijf ik graag voor kinderen.

and that's why I love writing for kids.

I think kids are the best audience

Kinderen zijn voor mij het beste publiek

for serious literary fiction.

voor serieuze literaire fictie.

When I was a kid,

Als kind was ik geobsedeerd

I was obsessed with secret door novels,

door "geheime deur"-boeken,

things like "Narnia,"

zoals "Narnia",

where you would open a wardrobe and go through to a magical land.

waar je na het openen van een kast in een magisch land terechtkwam.

And I was convinced that secret doors really did exist

Ik was ervan overtuigd dat geheime deuren echt bestonden

and I would look for them and try to go through them.

en ik probeerde ze te vinden.

I wanted to live and cross over into that fictional world, which is —

Ik wilde in die fictieve wereld wonen en er binnen gaan, dat wil zeggen --

I would always just open people's closet doors. (Laughter)

ik opende altijd bij iedereen de kastdeuren. (Gelach)

I would just go through my mom's boyfriend's closet,

Ik neusde in de kast van mijn moeders vriend,

and there was not a secret magical land there.

maar daar was geen geheim magisch land.

There was some other weird stuff that I think my mom should know about.

Alleen ander raar spul

waar mijn moeder misschien van moest weten. (Gelach)

(Laughter)

And I was happy to tell her all about it.

En ik vertelde haar er graag alles over.

After college, my first job was working

Na mijn studie was mijn eerste baan

behind one of these secret doors.

iets achter die geheime deuren.

This is a place called 826 Valencia.

Het bedrijf heette 826 Valencia.

It's at 826 Valencia Street

En zat op Valencia Street 826

in the Mission in San Francisco,

in het missiedistrict in San Francisco.

and when I worked there, there was a publishing company

Er was destijds ook een uitgeverij gevestigd,

headquartered there called McSweeney's,

Mc Sweeney's,

en het non-profit schrijfcentrum,

a nonprofit writing center called 826 Valencia,

826 Valencia,

but then the front of it

maar de voorkant van het pand

was a strange shop.

was een rare winkel.

You see, this place was zoned retail,

Het pand had een winkelbestemming,

and in San Francisco, they were not going to give us a variance,

en in San Francisco wilde ze voor ons geen uitzondering maken

and so the writer who founded it, a writer named Dave Eggers,

dus de schrijver die het had opgericht, Dave Eggers,

to come into compliance with code, he said, "Fine,

zei, om aan de regels te voldoen:

I'm just going to build a pirate supply store."

"Prima, dan maak ik er een winkel in piraatbenodigdheden van."

And that's what he did. (Laughter)

Dus dat deed hij. (Gelach)

And it's beautiful. It's all wood.

Het is prachtig. Alles is van hout.

There's drawers you can pull out and get citrus

Er zijn laden met citrusvruchten,

so you don't get scurvy.

zodat je geen scheurbuik krijgt.

They have eyepatches in lots of colors,

Ze hebben ooglapjes in verschillende kleuren,

because when it's springtime, pirates want to go wild.

want in de lente willen piraten ook wel eens gek doen.

You don't know. Black is boring. Pastel.

Je weet het niet. Zwart is saai. Pastel.

Or eyes, also in lots of colors,

Of ogen, ook in verschillende kleuren.

just glass eyes, depending on how you want

Gewoon glazen ogen, afhankelijk

to deal with that situation.

van hoe je met de situatie om wilt gaan.

And the store, strangely,

En gek genoeg,

people came to them and bought things,

kwamen er mensen in de winkel om spullen te kopen.

and they ended up paying the rent

Zij betaalden uiteindelijk de huur

for our tutoring center, which was behind it,

van ons bijlescentrum, dat achterin zit.

but to me, more important was the fact

Maar belangrijker voor mij

that I think the quality of work you do,

was de kwaliteit van het werk dat je doet.

kids would come and get instruction in writing,

Kinderen komen om te leren schrijven

and when you have to walk this weird, liminal, fictional space like this to go do your writing,

en als je door zo'n gek, fictief niemandsland heen moet

op weg naar je schrijfles

it's going to affect the kind of work that you make.

dan heeft dat effect op het soort werk dat je maakt.

It's a secret door that you can walk through.

Het is als een geheime deur waar je doorheen kan.

So I ran the 826 in Los Angeles,

Dus ik had de leiding over 826 in Los Angeles

and it was my job to build the store down there.

en het was mijn taak om de winkel daar te bouwen.

So we have The Echo Park Time Travel Mart.

We hebben daar de Echo Park Time Travel Mart.

That's our motto: "Whenever you are, we're already then."

Dat is ons motto: "Wanneer je ook bent, we waren er al".

(Laughter)

(Gelach)

And it's on Sunset Boulevard in Los Angeles.

Dit is op Sunset Boulevard in Los Angeles.

Our friendly staff is ready to help you.

Ons attente personeel staat voor je klaar.

They're from all eras,

Ze komen uit allerlei tijdperken,

including just the 1980s, that guy on the end,

inclusief de jaren tachtig, die gozer aan het eind

he's from the very recent past.

komt uit het zeer recente verleden.

There's our Employees of the Month,

Onze werknemers van de maand,

including Genghis Khan, Charles Dickens.

waaronder Genghis Khan, Charles Dickens.

Some great people have come up through our ranks.

We hebben echt geweldige mensen onder ons.

This is our kind of pharmacy section.

Dit zou je onze apotheekafdeling kunnen noemen.

We have some patent medicines,

We hebben gepatenteerde medicijnen:

Canopic jars for your organs,

Canopische potten voor je organen,

communist soap that says,

communistische zeep waarop staat;

"This is your soap for the year." (Laughter)

"Dit is voor het hele jaar zeep". (Gelach)

Our slushy machine broke

Onze slushmachine ging op de openingsavond kapot

on the opening night and we didn't know what to do.

en we wisten niet wat we moesten doen.

Our architect was covered in red syrup.

Onze architect zat onder de rode siroop.

It looked like he had just murdered somebody,

Het leek wel of hij net iemand had vermoord,

which it was not out of the question

wat niet uitgesloten was

for this particular architect,

in het geval van deze architect.

Het moest het hoogtepunt van de winkel worden!

and we didn't know what to do.

It was going to be the highlight of our store.

So we just put that sign on it that said,

Dus plaatsten we een bordje:

"Out of order. Come back yesterday." (Laughter)

"Buiten gebruik. Kom gisteren terug". (Gelach)

And that ended up being a better joke than slushies,

En dat was veel grappiger dan die slushies,

so we just left it there forever.

dus lieten we het zo.

Mammoth Chunks. These things weigh, like, seven pounds each.

Mammoetbrokken. Ze wegen per stuk ruim drie kilo.

Barbarian repellent. It's full of salad

Barbarenafweermiddel. Zit vol sla

and potpourri — things that barbarians hate.

en potpourri -- dingen waar barbaren een hekel aan hebben.

Dead languages.

Dode talen.

(Laughter)

(Gelach)

Leeches, nature's tiny doctors.

Bloedzuigers, de kleinste doktoren uit de natuur.

And Viking Odorant, which comes in lots of great scents:

En Vikingluchtjes, beschikbaar in diverse heerlijke geuren:

toenails, sweat and rotten vegetables, pyre ash.

teennagels, zweet en verrotte groenten, brandstapels.

Because we believe that Axe Body Spray

Want wij vinden dat Axe Bodyspray

is something that you should only find on the battlefield,

alleen thuishoort op het slagveld,

not under your arms. (Laughter)

niet onder je oksels. (Gelach)

And these are robot emotion chips,

Dit zijn robot-emotiechips,

so robots can feel love or fear.

zodat robots liefde of angst kunnen voelen.

Our biggest seller is Schadenfreude,

Onze verkooptopper is Schadenfreude. Heel onverwacht. (Gelach)

which we did not expect.

(Laughter)

We did not think that was going to happen.

We hadden nooit gedacht dat dat zou gebeuren.

But there's a nonprofit behind it,

Maar er zit een non-profit achter.

and kids go through a door that says "Employees Only"

Achter de deur: "Alleen voor personeel"

and they end up in this space

komen kinderen in een ruimte

where they do homework and write stories

waar ze huiswerk maken, verhalen schrijven en films maken.

and make films and this is a book release party

Dit is een boekreleasefeestje waar kinderen kunnen lezen.

where kids will read.

There's a quarterly that's published

Er is een kwartaalblad

with just writing that's done by the kids

met teksten van de kinderen die na school langskomen.

who come every day after school,

and we have release parties

We hebben release-feestjes

and they eat cake and read for their parents

waar ze taart eten en hun ouders voorlezen

and drink milk out of champagne glasses.

en melk uit champagneglazen drinken.

And it's a very special space,

Het is een hele bijzondere plek,

because it's this weird space in the front.

omdat het zo'n rare ruimte aan de voorkant heeft.

The joke isn't a joke.

De grap is geen grap.

Je kunt bij deze fictie niet precies de naden vinden,

You can't find the seams on the fiction,

and I love that. It's this little bit of fiction

en dat vind ik fantastisch.

Een klein beetje fictie heeft de echte wereld gekoloniseerd.

that's colonized the real world.

I see it as kind of a book in three dimensions.

Ik zie het als een boek in drie dimensies.

There's a term called metafiction,

Er bestaat een term: 'metafictie'.

and that's just stories about stories,

Dat zijn verhalen over verhalen,

en meta is heel hip nu.

and meta's having a moment now.

Its last big moment was probably in the 1960s

De laatste opleving was in de jaren zestig,

with novelists like John Barth and William Gaddis,

met romanschrijvers als John Barth en William Gaddis,

but it's been around.

maar het is altijd gebleven.

It's almost as old as storytelling itself.

Het is bijna net zo oud als verhalen vertellen zelf.

And one metafictive technique

En één metafictieve techniek is het doorbreken van de vierde wand.

is breaking the fourth wall. Right?

It's when an actor will turn to the audience

Dat is wanneer een acteur zich tot het publiek richt

and say, "I am an actor,

en zegt: "Ik ben acteur,

these are just rafters."

dit is slechts illusie."

And even that supposedly honest moment,

En zelfs dat quasi eerlijke moment,

I would argue, is in service of the lie,

staat in dienst van de leugen.

but it's supposed to foreground the artificiality

Het is bedoeld om het kunstmatige van de fictie

of the fiction.

naar de voorgrond te brengen.

For me, I kind of prefer the opposite.

Ik hou zelf meer van het tegenovergestelde.

If I'm going to break down the fourth wall,

Als ik een vierde wand naar beneden haal

I want fiction to escape

dan wil ik dat de fictie ontsnapt

and come into the real world.

en in de echte wereld terechtkomt.

I want a book to be a secret door that opens

Ik wil dat een boek een geheime deur is die opengaat

and lets the stories out into reality.

en verhalen de werkelijkheid binnenlaat.

And so I try to do this in my books.

Dus dat probeer ik in mijn boeken.

And here's just one example.

Hier is een voorbeeld.

This is the first book that I ever made.

Dit is het eerste boek dat ik maakte.

It's called "Billy Twitters and his Blue Whale Problem."

Het heet "Billy Twitters and his Blue Whale Problem".

And it's about a kid who gets a blue whale as a pet

Het gaat over een kind dat een walvis als huisdier krijgt,

but it's a punishment

Voor straf.

and it ruins his life.

Het verpest zijn leven.

So it's delivered overnight by FedUp.

Het wordt de volgende dag bezorgd door FedUp

(Laughter)

(Gelach)

And he has to take it to school with him.

En hij moet hem mee naar school nemen.

He lives in San Francisco —

Hij woont in San Francisco --

very tough city to own a blue whale in.

een lastige stad om een walvis te hebben.

A lot of hills, real estate is at a premium.

Veel heuvels en je betaalt de hoofdprijs voor een woning.

This market's crazy, everybody.

Een totaal overspannen markt.

But underneath the jacket is this case,

Maar onder het stofomslag vind je een omhulsel,

and that's the cover underneath the book, the jacket,

een soort tweede jasje

and there's an ad

met een advertentie

that offers a free 30-day risk-free trial

waarmee je 30 dagen vrijblijvend een blauwe vinvis krijgt toegestuurd.

for a blue whale.

And you can just send in a self-addressed stamped envelope

En je kunt een zelfgeadresseerde, gefrankeerde envelop insturen

and we'll send you a whale.

en dan sturen we je een walvis.

And kids do write in.

En kinderen schrijven echt.

So here's a letter. It says, "Dear people,

Hier is een brief. Er staat "Beste mensen,

I bet you 10 bucks you won't send me a blue whale.

ik wil wedden om een tientje dat jullie me geen walvis sturen.

Eliot Gannon (age 6)."

Eliot Gannon (6 jaar)".

(Laughter) (Applause)

(Gelach) (Applaus)

So what Eliot and the other kids

Dus wat Eliot en andere kinderen

who send these in get back

die iets sturen, terugkrijgen is een brief,

is a letter in very small print from a Norwegian law firm —

in een heel klein lettertype, van een Noors advocatenbureau --

(Laughter) —

(Gelach) --

that says that due to a change in customs laws,

waarin staat dat hun walvis, vanwege gewijzigde invoerwetten.

their whale has been held up in Sognefjord,

wordt vastgehouden in Sognefjord, een prachtig fjord,

which is a very lovely fjord,

en dan wordt er wat verteld over Sognefjord

and then it just kind of talks about Sognefjord

and Norwegian food for a little while. It digresses.

en over Noors eten.

Het dwaalt wat af. (Gelach)

(Laughter)

But it finishes off by saying that

Maar het sluit af met te zeggen dat

your whale would love to hear from you.

je walvis graag iets van je hoort.

He's got a phone number,

Hij heeft een telefoonnummer,

and you can call and leave him a message.

en je kunt bellen om een bericht achter te laten.

And when you call and leave him a message,

Als je belt om een bericht achter te laten

you just, on the outgoing message,

hoor je, op het uitgaande bericht,

it's just whale sounds and then a beep,

alleen wat walvisgeluiden en dan een piep,

which actually sounds a lot like a whale sound.

wat ook precies als een walvis klinkt.

And they get a picture of their whale too.

Ze krijgen ook een foto van hun walvis.

So this is Randolph,

Dus dit is Randolph,

and Randolph belongs to a kid named Nico

en Randolph is van een jongen die Nico heet,

who was one of the first kids to ever call in,

die een van de eersten was die belde.

and I'll play you some of Nico's message.

Ik zal wat van Nico's berichten laten horen.

This is the first message I ever got from Nico.

Dit is het eerste bericht dat we ooit van Nico kregen.

(Audio) Nico: Hello, this is Nico.

(Audio) Nico: Hallo, met Nico.

I am your owner, Randolph. Hello.

Ik ben jouw baasje, Randolph. Hallo.

So this is the first time I can ever talk to you,

Dit is de eerste keer dat ik met je kan praten.

and I might talk to you soon another day. Bye.

En misschien spreken we elkaar snel weer. Doei.

Mac Barnett: So Nico called back, like, an hour later.

Mac Barnett: Dus een uur later belde Nico weer.

(Laughter)

(Gelach)

And here's another one of Nico's messages.

Dit is nog een berichtje van Nico:

(Audio) Nico: Hello, Randolph, this is Nico.

(Audio) Nico: Hallo Randolph, met Nico.

I haven't talked to you for a long time,

Ik heb je al een tijd niet meer gesproken,

but I talked to you on Saturday or Sunday,

maar ik heb je op zaterdag of zondag gesproken,

yeah, Saturday or Sunday,

ja, zaterdag of zondag.

so now I'm calling you again

Dus nu bel ik weer

to say hello and I wonder what you're doing right now,

om gedag te zeggen en ik vraag me af wat je aan het doen bent,

and I'm going to probably call you again

waarschijnlijk bel ik je morgen

tomorrow or today,

of vandaag weer.

so I'll talk to you later. Bye.

Dus ik spreek je later. Doei.

MB: So he did, he called back that day again.

MB: Dat deed hij ook, hij belde later die dag terug.

He's left over 25 messages for Randolph

Hij heeft in vier jaar tijd

over four years.

ruim 25 berichten achtergelaten voor Randolph.

You find out all about him

Je komt van alles over hem te weten

and the grandma that he loves

over zijn oma, waar hij van houdt

and the grandma that he likes a little bit less —

en over de oma die hij iets minder lief vindt --

(Laughter) —

(Gelach) --

and the crossword puzzles that he does,

over de kruiswoordpuzzels die hij maakt,

and this is — I'll play you one more message from Nico.

en dit -- ik laat jullie nog een berichtje van Nico horen.

This is the Christmas message from Nico.

Dit is een kerstboodschap van Nico.

[Beep] (Audio) Nico: Hello, Randolph,

[Piep] (Audio) Nico: Hallo Randolph,

sorry I haven't talked to you in a long time.

sorry dat ik je zo lang niet gesproken heb.

It's just that I've been so busy

Ik heb het zo druk gehad,

because school started,

school is weer begonnen,

as you might not know, probably,

maar dat weet je misschien niet, waarschijnlijk,

since you're a whale, you don't know,

aangezien je een walvis bent, weet je dat niet.

and I'm calling you to just say,

En ik bel je alleen even

to wish you a merry Christmas.

om je prettige Kerstdagen te wensen.

So have a nice Christmas,

Dus, prettige Kerstdagen

and bye-bye, Randolph. Goodbye.

en doei, Randolph. Dag.

MB: I actually got Nico,

MB: Ik had al 18 maanden niets van Nico gehoord,

I hadn't heard from in 18 months,

and he just left a message two days ago.

maar twee dagen terug liet hij een bericht achter.

His voice is completely different,

Zijn stem is compleet veranderd,

but he put his babysitter on the phone,

maar hij gaf de telefoon even aan zijn babysitter

and she was very nice to Randolph as well.

en zij was ook heel aardig tegen Randolph.

But Nico's the best reader I could hope for.

Nico is de beste lezer die ik me had kunnen wensen.

I would want anyone I was writing for

Ik zou willen dat iedereen voor wie ik schrijf

to be in that place emotionally

emotioneel zo kan openstaan

with the things that I create.

voor de dingen die ik maak.

I feel lucky. Kids like Nico are the best readers,

Ik voel me een bofkont. Kinderen zoals Nico zijn de beste lezers,

and they deserve the best stories we can give them.

en ze verdienen de beste verhalen die wij ze kunnen geven.

Thank you very much.

Enorm bedankt.

(Applaus)

(Applause)