Mac Barnett: Why a good book is a secret door

Mac Barnett: İyi bir kitap neden gizli bir kapıdır

Çeviri: NAZLI MUTLU Gözden geçirme: Ramazan Şen

Hi everybody. So my name is Mac.

Merhabalar, ben Mac.

My job is that I lie to children,

Benim işim çocuklara yalan söylemek

but they're honest lies.

ama dürüst yalanlar.

I write children's books,

Çocuk kitapları yazıyorum

and there's a quote from Pablo Picasso,

ve Pablo Picasso'nun bir sözünü görüyorsunuz:

"We all know that Art is not truth.

"Sanatın hakikat olmadığını hepimiz biliyoruz.

Art is a lie that makes us realize truth

Sanat hakikati, en azından önümüze hakikat diye konan şeyi

or at least the truth that is given us to understand.

fark etmemizi sağlayan bir yalandır.

The artist must know the manner whereby

Sanatçı kendi yalanlarının hakikatine

to convince others of the truthfulness of his lies."

başkalarını nasıl inandıracağını bilmek durumundadır."

I first heard this when I was a kid,

Bu sözü ilk defa küçükken duymuştum

and I loved it,

ve çok sevmiştim

but I had no idea what it meant.

ama anlamı hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So I thought, you know what, it's what I'm here

Ben de düşündüm ki, bugün sizinle

to talk to you today about, though,

bunları konuşmak için buradayım;

truth and lies, fiction and reality.

hakikat ve yalan, hikaye ve gerçek.

So how could I untangle

Bu birbirine karışmış

this knotted bunch of sentences?

cümleleri nasıl birbirinden ayırabilirim?

And I said, I've got PowerPoint. Let's do a Venn diagram.

Dedim ki, PowerPoint var. Bir Venn şeması yapalım.

["Truth. Lies."] (Laughter)

["Hakikat. Yalan."] (Gülüşmeler)

So there it is, right there, boom.

İşte, görüyorsunuz.

We've got truth and lies

Hakikat var ve gerçek var.

and then there's this little space,

Tam ortalarında da

the edge, in the middle.

küçük bir yer var.

That liminal space, that's art.

O belli belirsiz yer de, sanat.

All right. Venn diagram. (Laughter) (Applause)

Pekala. Venn şeması. (Gülüşmeler) (Alkış)

But that's actually not very helpful either.

Aslında bunun da pek yardımı dokunmuyor.

The thing that made me understand

Bu sözü ve sanatın,

that quote and really kind of what art,

en azından hikaye sanatının, ne olduğunu

at least the art of fiction, was,

anlamama yardımcı olan şey

was working with kids.

çocuklarla çalışmaktı.

I used to be a summer camp counselor.

Üniversitede okurken

I would do it on my summers off from college,

yaz kampı danışmanlığı yapıyordum

and I loved it.

ve işimi seviyordum.

It was a sports summer camp

Dört-altı yaş grubundaki çocuklar için

for four- to six-year-olds.

bir yaz spor kampıydı.

I was in charge of the four-year-olds,

Ben 4 dört yaş grubundan sorumluydum.

which is good, because

Bence bu oldukça güzeldi.

four-year-olds can't play sports, and neither can I.

Çünkü dört yaşındakiler spor yapamıyordu, benim gibi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I play sports at a four-year-old level,

Ben de dört yaşındaki bir çocuk kadar spor yapabiliyorum.

so what would happen is the kids would

Çocuklar kukaların etrafında top sürerlerdi

dribble around some cones, and then got hot,

sonra sıcaklayıp,

and then they would go sit underneath the tree

bir ağacın altına otururlardı.

where I was already sitting — (Laughter) —

Bense çoktan o ağacın altında oturuyor olurdum

and I would just make up stories and tell them to them

ve onlara hikayeler uydururdum ya da

and I would tell them stories about my life.

hayatım hakkında hikayeler anlatırdım.

I would tell them about how, on the weekends,

Haftasonları eve gidip,

I would go home and I would spy for the Queen of England.

İngiltere Kraliçesi için casusluk yaptığımı anlatırdım.

And soon, other kids

Bir süre sonra

who weren't even in my group of kids,

benim grubumdan olmayan çocuklar

they would come up to me, and they would say,

yanıma gelip şöyle derlerdi;

"You're Mac Barnett, right?

"Sen Mac Barnett'sin, değil mi?"

You're the guy who spies for the Queen of England."

"İngiltere Kraliçesi için casusluk yapan adam?"

And I had been waiting my whole life for strangers

Hayatım boyunca tanımadığım insanların yanıma gelerek

to come up and ask me that question.

bana bu soruyu sormalarını beklemiştim.

In my fantasy, they were svelte Russian women,

Tabi ki hayallerimde, bu insanlar

but, you know, four-year-olds —

zarif, Rus kadınlardı ama

you take what you can get in Berkeley, California.

Berkeley, California'da elinizde ne varsa onunla yetinmeniz gerekiyor.

And I realized that the stories that I was telling

Sonra şunu fark ettim ki anlattığım hikayeler,

were real in this way that was familiar to me

bana tanıdık geliyordu, gerçekti

and really exciting.

ve beni heyecanlandırıyordu.

I think the pinnacle of this for me — I'll never forget this —

Sanırım bu konuda yaşadığım en ilginç şey -hiç unutmam -

there was this little girl named Riley. She was tiny,

Riley adında küçük bir kız vardı. Minicikti,

and she used to always take out her lunch every day

her gün yemeğini çıkarırdı

and she would throw out her fruit.

ve meyvesini fırlatıp atardı.

She would just take her fruit,

Her gün, annesinin koyduğu

her mom packed her a melon every day,

kavunu eline alır,

and she would just throw it in the ivy

sarmaşıkların arasına fırlatırdı.

and then she would eat fruit snacks

Sonra da meyveli jelibon ve puding falan yerdi.

and pudding cups, and I was like, "Riley,

Ben de şöyle dedim, "Riley,

you can't do that, you have to eat the fruit."

böyle yapmamalısın, meyvelerini yemen lazım."

And she was like, "Why?"

O da, "Niye?" dedi.

And I was like, "Well, when you throw the fruit in the ivy,

Ben de, "Meyveyi sarmaşıklara atarsan,

pretty soon, it's going to be overgrown with melons,"

yakında her yer kavunlarla kaplanacak." dedim

which is why I think I ended up

Sanırım bu yüzden,

telling stories to children and not being a nutritionist for children.

çocuk beslenme uzmanı olmak yerine çocuklara hikaye anlatıyorum.

And so Riley was like, "That will never happen.

Riley, "Böyle bir şey olmaz."

That's not going to happen."

"Öyle olmayacak." dedi.

And so, on the last day of camp,

Ben de, kampın son gününde

I got up early and I got a big cantaloupe

erken kalktım ve marketten

from the grocery store

büyük bir kavun aldım.

and I hid it in the ivy,

Kavunu sarmaşıkların arasına sakladım ve

and then at lunchtime, I was like,

yemek arasında şöyle dedim,

"Riley, why don't you go over there and see what you've done."

"Riley, neden şuraya gidip ne yaptığına bakmıyorsun?"

And — (Laughter) —

ve - (Gülüşmeler)-

she went trudging through the ivy, and then her eyes

zar zor sarmaşıkların arasına girdi ve gözleri faltaşı gibi

just got so wide, and she pointed out this melon

açılmış bir şekilde kafasından bile

that was bigger than her head,

büyük olan kavunu çıkardı.

and then all the kids ran over there and rushed around her,

Sonra bütün çocuklar koşarak etrafına toplandı.

and one of the kids was like, "Hey,

Çocuklardan biri şöyle dedi,

why is there a sticker on this?"

"Hey, bunun üstünde niye etiket var?"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And I was like, "That is also why I say

Ben de, "İşte yine bu yüzden

do not throw your stickers in the ivy.

etiketlerinizi sarmaşıkların arasına atmayın diyorum.

Put them in the trash can. It ruins nature when you do this."

Çöpe atın. Buraya attığınızda doğaya zarar veriyorsunuz." dedim.

And Riley carried that melon around with her all day,

Riley kavunu gün boyunca yanında taşıdı

and she was so proud.

ve o kadar gururluydu ki.

And Riley knew she didn't grow a melon in seven days,

Ve Riley yedi günde kavun yetiştirmediğini biliyordu

but she also knew that she did,

ama yetiştirdiğini de biliyordu.

and it's a weird place,

Burası garip bir yer

but it's not just a place that kids can get to.

ama sadece çocukların gidebileceği bir yer değil.

It's anything. Art can get us to that place.

Herhangi bir şey olabilir. Sanat, bizi bu yere götürebilir.

She was right in that place in the middle,

Riley tam da ortadaki yerdeydi,

that place which you could call art or fiction.

sanat ya da hikaye diyebileceğiniz yerde.

I'm going to call it wonder.

Ben bu yere merak diyeceğim.

It's what Coleridge called the willing suspension of disbelief

Coleridge de böyle demişti. İnanmamanın kasıtlı bir şekilde

or poetic faith,

durdurulması ya da şiirsel inanç,

for those moments where a story, no matter how strange,

ne kadar garip olursa olsun, bir hikayenin

has some semblance of the truth,

gerçeği andırması

and then you're able to believe it.

ve sizin, buna inanabiliyor olmanız.

It's not just kids who can get there.

Bunu yapan sadece çocuklar değil.

Adults can too, and we get there when we read.

Yetişkinler de yapabilir, okuyarak.

It's why in two days, people will be

İki gün sonra insanlar Dublin'de,

descending on Dublin to take the walking tour

Bloom Günü'nde yürüyüş turu yaparak,

of Bloomsday and see everything that happened in "Ulysses,"

"Ulysses"te gerçekleşen her şeyi görecekler,

even though none of that happened.

bu şeylerin hiçbiri gerçekleşmemiş olsa bile.

Or people go to London and they visit Baker Street

Ya da Sherlock Holmes'un apartmanını görmek için

to see Sherlock Holmes' apartment,

Londra, Baker Caddesi'ne

even though 221B is just a number that was painted

gidecekler. 221B numarası,

on a building that never actually had that address.

o adrese sahip bile olmayan bir bina üzerine yazılmış olsa bile.

We know these characters aren't real,

Bu karakterlerin gerçek olmadığını biliyoruz

but we have real feelings about them,

fakat onlarla ilgili olan hislerimiz gerçek ve bu hislere

and we're able to do that.

sahip olmak elimizde.

We know these characters aren't real,

Bu karakterlerin gerçek olmadığını biliyoruz.

and yet we also know that they are.

Bununla birlikte gerçek olduklarını da biliyoruz.

Kids can get there a lot more easily than adults can,

Çocuklar bu noktaya yetişkinlerden daha kolay bir şekilde ulaşıyor.

and that's why I love writing for kids.

İşte bu yüzden çocuklar için yazmayı

I think kids are the best audience

seviyorum. Bence çocuklar, edebi kurgu

for serious literary fiction.

için en iyi okuyucu kitlesi.

When I was a kid,

Ben çocukken

I was obsessed with secret door novels,

içinde gizli kapılar olan romanlara kafayı takmıştım,

things like "Narnia,"

"Narnia" gibi

where you would open a wardrobe and go through to a magical land.

bir gardırobun kapağını açıp, büyülü bir ülkeye gittiğiniz türden romanlara.

And I was convinced that secret doors really did exist

Gizli kapıların gerçekten var olduğuna inanıyordum ve bu

and I would look for them and try to go through them.

kapıları arayarak içinden geçmeye çalışırdım.

I wanted to live and cross over into that fictional world, which is —

O hayali dünyaya gidip, orada yaşamak isterdim.

I would always just open people's closet doors. (Laughter)

Bunun için de insanların gardıroplarını açıp dururdum. (Gülüşmeler)

I would just go through my mom's boyfriend's closet,

Annemin erkek arkadaşının gardırobunun içini incelerdim,

and there was not a secret magical land there.

orada gizli ve büyülü bir ülke falan yoktu.

There was some other weird stuff that I think my mom should know about.

Annemin bilmesi gereken başka garip şeyler vardı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And I was happy to tell her all about it.

Bunlardan anneme bahsetmekten de gayet mutluydum.

After college, my first job was working

Üniversiteden sonraki ilk işimde

behind one of these secret doors.

böyle bir gizli kapı arkasında çalıştım.

This is a place called 826 Valencia.

826 Valencia adında bir yerdi.

It's at 826 Valencia Street

Valencia Sokağı, 826 numaradaydı,

in the Mission in San Francisco,

San Francisco'da Mission bölgesinde.

and when I worked there, there was a publishing company

Ben çalışırken 826 Valencia'da, kâr amacı

headquartered there called McSweeney's,

gütmeyen bir yayınevi olan McSweeney's'in

a nonprofit writing center called 826 Valencia,

merkezi vardı.

but then the front of it

Fakat ön tarafında

was a strange shop.

değişik bir dükkan vardı.

You see, this place was zoned retail,

Burası perakende satış için

and in San Francisco, they were not going to give us a variance,

ayrılmış bir bölge ve bize değişiklik izni vermeyeceklerdi.

and so the writer who founded it, a writer named Dave Eggers,

Mekanın sahibi olan yazar Dave Eggers da

to come into compliance with code, he said, "Fine,

kanuna karşı gelmemek için şöyle dedi,

I'm just going to build a pirate supply store."

"Peki, o zaman ben de korsanlar için bir malzeme dükkanı yaparım."

And that's what he did. (Laughter)

Nitekim öyle de yaptı. (Gülüşmeler)

And it's beautiful. It's all wood.

Çok da güzel bir yer. Tamamen ahşap.

There's drawers you can pull out and get citrus

Çekmeceleri açıp, limon alıyorsunuz;

so you don't get scurvy.

iskorbit olmayasınız diye.

They have eyepatches in lots of colors,

Birçok renkte göz bandı var.

because when it's springtime, pirates want to go wild.

Çünkü bahar zamanı korsanlar zıvanadan çıkmak istiyorlar.

You don't know. Black is boring. Pastel.

Kesinlikle! Siyah sıkıcıdır. Pastel renkler de vardı.

Or eyes, also in lots of colors,

Ya da yine birçok renkte göz vardı.

just glass eyes, depending on how you want

Bildiğimiz cam gözler,

to deal with that situation.

o anda nasıl bir şey isterseniz.

And the store, strangely,

İlginç olan şey de, insanlar

people came to them and bought things,

dükkana gelip bir şeyler alıyorlardı.

and they ended up paying the rent

Bu sayede de gerçekteki

for our tutoring center, which was behind it,

eğitim merkezinin kirası çıkıyordu.

but to me, more important was the fact

Ama benim için önemli olan şey

that I think the quality of work you do,

yaptığınız işin kalitesidir.

kids would come and get instruction in writing,

Çocuklar gelerek, yazma konusunda eğitim alıyorlardı

and when you have to walk this weird, liminal, fictional space like this to go do your writing,

ve eğer yazmak için bu garip, küçük, kurmaca yerden geçmek zorundaysanız;

it's going to affect the kind of work that you make.

yapacağınız işi mutlaka etkileyecektir.

It's a secret door that you can walk through.

İçinden geçebileceğiniz bir gizli kapı işte.

So I ran the 826 in Los Angeles,

Los Angeles'taki 826'yı ben işletiyordum

and it was my job to build the store down there.

ve aşağıdaki dükkanı da inşa etmek benim işimdi.

So we have The Echo Park Time Travel Mart.

Bir de The Echo Park Time Travel Mart'ımız var.

That's our motto: "Whenever you are, we're already then."

Sloganımız da bu "Hangi zamanda iseniz, biz çoktan o zamandayız.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And it's on Sunset Boulevard in Los Angeles.

Burası Los Angeles, Sunset Bulvarı'nda ve cana yakın

Our friendly staff is ready to help you.

çalışanlarımız size yardım etmeye hazırlar.

They're from all eras,

Her çağdan çalışanımız var,

including just the 1980s, that guy on the end,

1980'ler de dahil ama o sondaki adam

he's from the very recent past.

çok yakın geçmişten.

There's our Employees of the Month,

Ayın Çalışanları tablomuz.

including Genghis Khan, Charles Dickens.

Genghis Khan, Charles Dickens da var.

Some great people have come up through our ranks.

Buradan birçok müthiş insan geldi geçti.

This is our kind of pharmacy section.

Burası eczane bölümü gibi bir yer.

We have some patent medicines,

Hazır ilaçlar var,

Canopic jars for your organs,

organlarınız için kanopik kavanozlar var.

communist soap that says,

"Bu yıl için sabununuz bu."

"This is your soap for the year." (Laughter)

diyen komunist sabun var. (Gülüşmeler)

Our slushy machine broke

Açılış gecemizde buzlu içecek

on the opening night and we didn't know what to do.

makinamız bozuldu ve ne yapacağımızı bilemedik.

Our architect was covered in red syrup.

Mimarımızın üzeri tamamen kırmızı şurup olmuştu.

It looked like he had just murdered somebody,

Biraz önce cinayet işlemiş gibi görünüyordu,

which it was not out of the question

ki özellikle bu mimar için

for this particular architect,

bu gayet olasıydı ve

and we didn't know what to do.

ne yapacağımızı bilemiyorduk.

It was going to be the highlight of our store.

Dükkanımızın en ilgi

So we just put that sign on it that said,

çekici olayı olacaktı. Biz de

"Out of order. Come back yesterday." (Laughter)

üzerine "Arızalı. Dün tekrar deneyin." yazan bir tabela astık. (Gülüşmeler)

And that ended up being a better joke than slushies,

Bu tabela, buzlu içecek olayından daha

so we just left it there forever.

komik oldu ve tabelayı hiç indirmedik.

Mammoth Chunks. These things weigh, like, seven pounds each.

Mamut Parçaları. Her biri üç kilo ağırlığında.

Barbarian repellent. It's full of salad

Barbar Kovucu. İçinde salata

and potpourri — things that barbarians hate.

ve potpori var. Barbarların nefret ettiği şeyler yani.

Dead languages.

Ölü diller.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Leeches, nature's tiny doctors.

Sülükler, doğanın minik doktorları.

And Viking Odorant, which comes in lots of great scents:

Viking Deodorantı. Birçok çeşidi de var: ayak tırnağı,

toenails, sweat and rotten vegetables, pyre ash.

ter, küflenmiş sebze, ölü insan külü.

Because we believe that Axe Body Spray

Çünkü Axe Vücut Spreyi'nin koltuk altınızda değil, sadece

is something that you should only find on the battlefield,

savaş meydanında bulabileceğiniz

not under your arms. (Laughter)

bir şey olduğuna inanıyoruz. (Gülüşmeler)

And these are robot emotion chips,

Bunlar da robot duygu çipleri; bunlarla

so robots can feel love or fear.

aşkı ya da korkuyu hissedebilecekler.

Our biggest seller is Schadenfreude,

En çok satanımız ise Schadenfreude,

which we did not expect.

hiç beklemiyorduk.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

We did not think that was going to happen.

Bunun olmasını beklemiyorduk.

But there's a nonprofit behind it,

Fakat bunun arkasında hiçbir kâr yok

and kids go through a door that says "Employees Only"

ve çocuklar "Sadece Çalışanlar Girebilir"

and they end up in this space

yazan bir kapıdan geçerek

where they do homework and write stories

buraya gelip ödev yapıyorlar,

and make films and this is a book release party

hikayeler yazıp, film çekiyorlar.

where kids will read.

Bu da bir kitap partisi.

There's a quarterly that's published

Çocukların yazılarından oluşan

with just writing that's done by the kids

üç aylık bir dergi yayımlanıyor.

who come every day after school,

Her gün okuldan sonra

and we have release parties

geliyorlar, kitap partisi

and they eat cake and read for their parents

yapıyoruz, pasta yiyip ailelerine kitap okuyorlar

and drink milk out of champagne glasses.

ve şampanya bardağından süt içiyorlar.

And it's a very special space,

Burası çok özel bir yer.

because it's this weird space in the front.

Çünkü önden bakıldığında garip bir yere benziyor.

The joke isn't a joke.

Bu şaka aslında bir şaka değil.

You can't find the seams on the fiction,

Bir kurguda hata bulamazsınız ve kurgunun

and I love that. It's this little bit of fiction

bu özelliğini çok severim. Gerçek dünyayı koloni haline

that's colonized the real world.

getiren şey de bu küçücük kurgudur.

I see it as kind of a book in three dimensions.

Ben bunu üç boyutlu bir kitap olarak görüyorum.

There's a term called metafiction,

Üstkurmaca denilen bir kavram vardır.

and that's just stories about stories,

Hikayenin hikayesi anlamındadır

and meta's having a moment now.

ve şu an çok revaçta bir kavram.

Its last big moment was probably in the 1960s

Son revaçta olduğu zaman John Barth ve

with novelists like John Barth and William Gaddis,

William Gaddis gibi romancıların olduğu 1960'lardı.

but it's been around.

Fakat hiç kaybolmadı.

It's almost as old as storytelling itself.

Neredeyse hikaye anlatıcılığı kadar eski.

And one metafictive technique

Bir üstkurmaca tekniği de

is breaking the fourth wall. Right?

dördüncü duvarı kırmaktır. Değil mi?

It's when an actor will turn to the audience

Bir aktör seyircilere döner ve şöyle der,

and say, "I am an actor,

"Ben bir aktörüm,

these are just rafters."

bunlar da sadece kirişler."

And even that supposedly honest moment,

Sözde dürüst olan o anda bile

I would argue, is in service of the lie,

bahse girerim, bir yalan vardır.

but it's supposed to foreground the artificiality

Fakat o anın asıl amacı kurgunun

of the fiction.

sahteliğini ön plana çıkarmaktır.

For me, I kind of prefer the opposite.

Ben tam tersini yapmayı tercih ediyorum.

If I'm going to break down the fourth wall,

Eğer dördüncü duvarı yıkacaksam,

I want fiction to escape

kurgunun kaçıp

and come into the real world.

gerçek dünyaya gelmesini isterim.

I want a book to be a secret door that opens

Bir kitabın gizli bir kapı olmasını ve açılarak

and lets the stories out into reality.

hikayeleri gerçek hayata çıkarmasını isterim.

And so I try to do this in my books.

Ben de kitaplarımda bunu yapmaya çalışıyorum.

And here's just one example.

İşte bir örnek.

This is the first book that I ever made.

İlk kitabım.

It's called "Billy Twitters and his Blue Whale Problem."

İsmi "Billy Twitters ve Mavi Balina Sorunu."

And it's about a kid who gets a blue whale as a pet

Evcil hayvan olarak mavi bir balina alan

but it's a punishment

fakat bu yüzden başına türlü

and it ruins his life.

şeyler gelip, hayatı alt üst olan bir çocuğu anlatıyor.

So it's delivered overnight by FedUp.

Balina bir gecede FedUp ile teslim ediliyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And he has to take it to school with him.

Balinayı okula götürmek zorunda kalıyor.

He lives in San Francisco —

San Francisco'da yaşıyor.

very tough city to own a blue whale in.

Bir balinaya sahip olmak için zor bir şehir.

A lot of hills, real estate is at a premium.

Çok fazla tepe var, ev fiyatları uçmuş durumda.

This market's crazy, everybody.

Piyasa çıldırmış durumda, millet.

But underneath the jacket is this case,

Ama kitap kılıfının içinde bir zarf var.

and that's the cover underneath the book, the jacket,

Kitap kapağıın altında

and there's an ad

bir reklam var.

that offers a free 30-day risk-free trial

Mavi bir balina için

for a blue whale.

30 günlük risksiz deneme teklifi sunuyor.

And you can just send in a self-addressed stamped envelope

Kendinden adresli ve pullu zarfı gönderiyorsunuz,

and we'll send you a whale.

biz de size bir balina gönderiyoruz.

And kids do write in.

Çocuklar gerçekten de mektup yazıyorlar.

So here's a letter. It says, "Dear people,

Bir mektup şöyle, "Sevgili insanlar,

I bet you 10 bucks you won't send me a blue whale.

10 dolarına bahse girerim ki bana mavi bir balina göndermeyeceksiniz.

Eliot Gannon (age 6)."

Eliot Gannon (yaş 6)."

(Laughter) (Applause)

(Gülüşmeler) (Alkış)

So what Eliot and the other kids

Eliot ve diğer çocuklar gibi mektup

who send these in get back

gönderenlere biz de

is a letter in very small print from a Norwegian law firm —

Norveçli bir hukuk firmasından çok küçük puntolarla yazılmış -

(Laughter) —

(Gülüşmeler) - bir mektup gönderiliyor.

that says that due to a change in customs laws,

Mektupta gümrük kanunlarının değişmesi nedeniyle balinanın

their whale has been held up in Sognefjord,

çok tatlı bir fiyort olan Sognefjord'da

which is a very lovely fjord,

kaldığı yazılıyor.

and then it just kind of talks about Sognefjord

Sonra Sognefjord'la ve Norveç

and Norwegian food for a little while. It digresses.

yemekleriyle ilgili şeyler yazılıyor ve konu değişiyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But it finishes off by saying that

Balinanın sizden haber almaktan çok mutlu

your whale would love to hear from you.

olacağı söylenerek mektup bitiriliyor.

He's got a phone number,

Balinanın telefon numarası var,

and you can call and leave him a message.

arayabiliyor ya da mesaj gönderebiliyorsunuz.

And when you call and leave him a message,

Arayıp, mesaj bıraktığınızda

you just, on the outgoing message,

giden mesajda balina sesleri ve sonra

it's just whale sounds and then a beep,

bip sesi duyuyorsunuz.

which actually sounds a lot like a whale sound.

Gerçekten de balina sesine çok benziyor.

And they get a picture of their whale too.

Balinanın resmi bile gönderiliyor.

So this is Randolph,

Bu Randolph,

and Randolph belongs to a kid named Nico

Randolph'un sahibi Nico.

who was one of the first kids to ever call in,

Nico, arama yapan ilk çocuklardan

and I'll play you some of Nico's message.

ve size Nico'nun mesajını dinleteceğim.

This is the first message I ever got from Nico.

Nico'nun ilk mesajı.

(Audio) Nico: Hello, this is Nico.

(Ses) Nico: Merhaba, ben Nico.

I am your owner, Randolph. Hello.

Ben senin sahibinim Randolph. Merhaba.

So this is the first time I can ever talk to you,

Seninle ilk defa şimdi konuşabiliyorum,

and I might talk to you soon another day. Bye.

başka bir gün, tekrar konuşuruz. Görüşürüz.

Mac Barnett: So Nico called back, like, an hour later.

Mac Barnett: Nico tekrar aradı, bir saat sonra falan.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And here's another one of Nico's messages.

Bu da Nico'nun başka bir mesajı.

(Audio) Nico: Hello, Randolph, this is Nico.

(Ses) Nico: Merhaba Randolph, ben Nico.

I haven't talked to you for a long time,

Uzun süredir konuşmuyoruz

but I talked to you on Saturday or Sunday,

ama cumartesi ya da pazar konuşmuştuk.

yeah, Saturday or Sunday,

Evet, cumartesi ya da pazar.

so now I'm calling you again

Merhaba demek için tekrar aradım.

to say hello and I wonder what you're doing right now,

Şu an ne yaptığını çok merak ediyorum ve

and I'm going to probably call you again

muhtemelen seni tekrar ararım,

tomorrow or today,

yarın ya da bugün.

so I'll talk to you later. Bye.

Sonra konuşuruz. Görüşürüz.

MB: So he did, he called back that day again.

MB: Gerçekten de aynı gün tekrar aradı.

He's left over 25 messages for Randolph

Dört yıl boyunca Randolph'a

over four years.

25'ten fazla mesaj bıraktı.

You find out all about him

Nico hakkında, çok sevdiği

and the grandma that he loves

anneannesi hakkında, daha az sevdiği

and the grandma that he likes a little bit less —

babaannesi hakkında

(Laughter) —

(Gülüşmeler) -

and the crossword puzzles that he does,

çözdüğü bulmaca hakkında her şeyi öğreniyorsunuz.

and this is — I'll play you one more message from Nico.

Bu da, size Nico'nun bir mesajını daha dinleteceğim,

This is the Christmas message from Nico.

Nico'nun yılbaşı mesajı.

[Beep] (Audio) Nico: Hello, Randolph,

[Bip] (Ses) Nico: Merhaba Randolph.

sorry I haven't talked to you in a long time.

Uzun süredir arayamadığım için üzgünüm.

It's just that I've been so busy

O kadar meşguldüm ki.

because school started,

Çünkü okul başladı

as you might not know, probably,

ama muhtemelen bilmiyorsundur.

since you're a whale, you don't know,

Çünkü bir balinasın.

and I'm calling you to just say,

Sana mutlu yıllar dilemek

to wish you a merry Christmas.

için aramıştım.

So have a nice Christmas,

Mutlu Noeller

and bye-bye, Randolph. Goodbye.

ve görüşürüz Randolph. Hoşçakal.

MB: I actually got Nico,

MB: Nico'dan tekrar haber aldım.

I hadn't heard from in 18 months,

18 aydır sesi çıkmıyordu ve

and he just left a message two days ago.

iki gün önce bir mesaj bıraktı.

His voice is completely different,

Sesi tamamen değişmişti,

but he put his babysitter on the phone,

bakıcısını telefona verdi,

and she was very nice to Randolph as well.

bakıcısı da Randolph'a karşı çok iyiyidi.

But Nico's the best reader I could hope for.

Ama Nico dileyebileceğim en iyi okuyucu.

I would want anyone I was writing for

Yazdıklarımı okuyan herkesin

to be in that place emotionally

yarattığım şeyler sayesinde

with the things that I create.

aynı duyguları hissetmesini isterim.

I feel lucky. Kids like Nico are the best readers,

Kendimi şanslı hissediyorum. Nico gibi çocuklar en iyi okuyucular ve

and they deserve the best stories we can give them.

verebileceğimiz en iyi hikayeleri hak ediyorlar.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)