What can we learn from shortcuts? | Tom Hulme

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

When we're designing new products,

ထုတ်ကုန်တွေ၊ ဝန်ဆောင်မှုတွေ၊

services or businesses,

လုပ်ငန်းတွေ၊ အသစ်ကို ဒီဇိုင်းထုတ်တဲ့အခါ

the only time you'll know if they're any good,

ဒါတွေကောင်း၊ မကောင်း ဒီဇိုင်းတွေ ကောင်း၊မကောင်း

if the designs are good,

သင်သိလာဖို့ အတွက်

is to see how they're used in the real world, in context.

လက်တွေ့ လောက ဝန်းကျင်ထဲမှာ ဒါတွေကို ဘယ်လိုသုံးတယ်ဆိုတာ မြင်ဖို့ လိုတယ်။

I'm reminded of that every time I walk past Highbury Fields

London မြောက်ပိုင်းက Highbury Fields ကို ဖြတ်လျှောက်တိုင်း

in north London.

သတိပေးခံရပါတယ်။

It's absolutely beautiful.

ဒါက လုံးဝကို လှပပါတယ်။

There's a big open green space.

လေဟာပြင် ကွက်လပ်စိမ်းကြီး ရှိတယ်။

There's Georgian buildings around the side.

ဘေးတစ်ဝိုက်မှာ Georgian အဆောက်အဦတွေရှိတယ်။

But then there's this mud trap that cuts across the middle.

ဒါပေမဲ့ နောက်ပြီး အလယ်ကဖြတ်တဲ့ ဒီရွံ့ထောင်ချောက် ရှိတယ်။

People clearly don't want to walk all the way around the edge.

အစွန်းတစ်ဝိုက်ကို လူတွေ မလျှောက်ချင်တာကတော့ ရှင်းပါတယ်။

Instead, they want to take the shortcut,

ဒီအစား ဖြတ်လမ်းကို သုံးချင်ပြီး

and that shortcut is self-reinforcing.

ဒီဖြတ်လမ်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားပေးတာပေါ့။

Now, this shortcut is called a desire path,

ကဲ ဒီဖြတ်လမ်းကို ဆန္ဒလမ်းကြောင်းလို့ ခေါ်ပြီး

and it's often the path of least resistance.

မကြာခဏတော့ ခုခံမှု အနည်းဆုံး လမ်းကြောင်းပါ။

I find them fascinating,

စိတ်ဝင်စားစရာလို့ ထင်မိတာက

because they're often the point where design and user experience diverge.

ဒါတွေဟာ ဒီဇိုင်းနဲ့ သုံးစွဲသူ အတွေ့အကြုံ ကွဲလွဲတဲ့ အမှတ် ဖြစ်တတ်လို့ပါ။

Now at this point, I should apologize,

ကဲ ဒီနေရာမှာ ကျွန်တော် တောင်းပန်သင့်တာက

because you guys are going to start seeing these everywhere.

ကိုယ့်လူတွေဟာ ဒါတွေကို နေရာတိုင်းမှာ စတွေ့တော့မှာ မို့ပါ။

But today, I'm going to pick three I find interesting

ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ စိတ်ဝင်စားစရာလို့ ထင်မိတဲ့ သုံးခုယူပြီး

and share what actually it reminds me

ထုတ်ကုန်သစ်နဲ့ ဝန်ဆောင်မှုတွေ စတင်တာနဲ့

about launching new products and services.

ပတ်သက်ပြီး ကျွန်တော့ကို တကယ် သတိပေးနေတာကို မျှဝေပါမယ်။

The first is in the capital city of Brazil -- Brasilia.

ပထမဆုံးက Brazil ရဲ့မြို့တော် Brasilla ပါ။

And it reminds me that sometimes,

ဒါက ကျွန်တော့ ကို သတိပေးတာက တစ်ခါတစ်လေမှာ

you have to just focus on designing for a real need

ပွတ်အား အနိမ့်မှာ တကယ်လိုတာ အတွက် ဇီဇိုင်းထုတ်ခြင်းကို

at low friction.

အာရုံစိုက်ဖို့ပဲလိုတာတဲ့။

Now, Brasilia is fascinating.

ကဲ Brasilla က စိတ်ဝင်စားစရာပါ။

It was designed by Niemeyer in the '50s.

ဒါကို ၅၀ ပြည့်လွန် နှစ်များမှာ Niemeyer က ဇီဇိုင်းထုတ်ခဲ့တယ်။

It was the golden age of flying,

ပျံသန်းခြင်းရဲ့ ရွှေခေတ်ဆိုတော့

so he laid it out like a plane, as you can see there.

အဲဒီမှာ မြင်ရတဲ့အတိုင်း လေယာဉ် တစ်စင်းလို အကွက်ချခဲ့တယ်။

Slightly worryingly,

နည်းနည်း စိတ်ပူစရာက

he put most of the important government buildings in the cockpit.

သူက အရေးပါဆုံး အစိုးရ အဆောက်အဦတွေ ကို လေယာဉ်မှူးအခန်းမှာ ထားတာပါ။

But if you zoom in, in the very center of Brasilia,

ဒါပေမဲ့ အနီးကပ်ဆွဲကြည့်ရင် Brasilla ရဲ့ ဗဟိုမှာ

just where the point is there,

ဒီအမှတ်ရှိတဲ့နေရာမှာပဲ

you see it's littered with desire paths.

ဒါတွေက ဆန္ဒလမ်းကြောင်းတွေနဲ့ ပြန့်ကျဲနေတယ်။

They're absolutely everywhere.

ဒါတွေက လုံးဝကို နေရာတိုင်းမှာပါ။

Now, they thought that they had future-proofed this design.

အခုတော့ ဒီဇိုင်းဟာ အနာဂတ် သက်သေပြုခဲ့တယ်လို့ ထင်ခဲ့ကြတယ်။

They thought in the future we wouldn't need to walk anywhere --

အနာဂတ်မှာ ဘယ်ကိုမှ လမ်းလျှောက်ဖို့ မလိုဘူးလို့ ထင်ခဲ့ကြတယ်။

we'd be able to drive --

ကားမောင်းသွားနိုင်မယ်ပေါ့။

so there was little need for walkways or pavements.

ဒါဆို လူသွားလမ်း (သို့) စင်္ကြံတွေ မလိုသလောက်ပေါ့။

But as you can see, there's a real need.

ဒါပေမဲ့ မြင်တဲ့အတိုင်း တကယ့် လိုအပ်ချက် တစ်ခုပါ။

These are very dangerous desire paths.

သိပ်အန္တရာယ်ရှိတဲ့ ဆန္ဒလမ်းကြောင်းတွေ။

If we just pick one, in the middle,

အလယ်က တစ်ခုပဲ ယူကြည့်ရင်

you can see it crosses 15 lanes of traffic.

ဒါက ယာဉ်ကြောရဲ့ ၁၅ လမ်းသွားကို ဖြတ်တာ မြင်နိုင်ပါတယ်။

It won't surprise you guys

ကိုယ့်လူတို့ကို မအံ့ဩမိမှာက

that Brasilia has five times the pedestrian accident rate

Brasilla မှာ သင့်ရဲ့ U.S မှာရှိတဲ့ သာမန်မြိုကြီးထက်

of your average US city.

ခြေကျင် လျှောက်သူ မတော်တဆမှု ငါးဆပိုတယ်။

People are resourceful.

လူတွေက ကြံရည်ဖန်ရည်ရှိတယ်။

They'll always find the low-friction route

ငွေနဲ့အချိန်သက်သာဖို့ ပွတ်မှုအား နိမ့်တဲ့

to save money, save time.

လမ်းကြောင်းကို ရှာတယ်။

Not all these desire paths are dangerous,

ဆန္ဒလမ်းကြောင်း အားလုံးက အန္တရာယ်မရှိဘူး။

I was reminded flying here when I was in Heathrow.

Heathrow မှာတုန်းက ဒီက ပျံသန်းတာ သတိပေးတာခံရတယ်။

Many of us get frustrated when we're confronted

အခွန်မဲ့ဆိုင်ကိုဖြတ်၊ ဝတ္တရားအရ လမ်းလျှောက်ရတာ

with the obligatory walk through duty-free.

ကြုံတော့ လူအတော်များများဟာ စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်ခဲ့တယ်။

It was amazing to me

ကျွန်တော် အံ့ဩသွားမိတာက

how many people refused to take the long, meandering path to the left,

ညာဘက်ကို ကွေ့ဝိုက်သွားတဲ့ လမ်းကြောင်း ရှည်ကြီးကို သွားဖို့ ဘယ်နှစ်ယောက်

and just cut through to the right,

ငြင်းပြီး ဘယ်ဘက်ကို ဖြတ်ဝင်မလဲ၊

cut through the desire path.

ဆန္ဒလမ်းကြောင်းကို ဖြတ်လဲပေါ့။

The question that's interesting is:

မေးခွန်းက ဒီလောက်စိတ်ဝင်စားစရာပါ။

What do designers think when they see our behavior here?

ဒီက ကျွန်တော်တို့ အပြုအမူကိုတွေတော့ ဒီဇိုင်နာတွေ ဘာကိုတွေးကြလဲ။

Do they think we're stupid?

ကျွန်တော်တို့ကို ငတုံးတွေလို့ ထင်လား။

Do they think we're lazy?

ကျွန်တော်တို့ကို ငပျင်းတွေထင်လား။

Or do they accept that this is the only truth?

(သို့) ဒါပဲ အမှန်တရားလို့ သူတို့ လက်ခံကြလား။

This is their product.

ဒါသူတို့ရဲ့ ထုတ်ကုန်လေ။

We're effectively co-designing their product.

သူတို့ထုတ်ကုန်ကို အကျိုးရှိရှိ အတူဒီဇိုင်းထုတ်နေတာ၊

So our job is to design for real needs at low friction,

ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ အလုပ်က တကယ်လို တာကို ပွတ်မှုအား အနိမ့်မှာ ထုတ်လုပ်ဖို့ပါ။

because if you don't, the customer will, anyway.

အကြောင်းက မလုပ်ရင် စားသုံးသူက တစ်နည်းနည်းနဲ့ လုပ်တော့မှာလေ။

The second desire path I wanted to share

ကျွန်တော် မျှဝေချင်တဲ့ ဒုတိယ ဆန္ဒလမ်းကြောင်းက

is at the University of California.

University of California မှာပါ။

And it reminds me

ဒါက သတိပေးတာက

that sometimes the best way to come up with a great design

တစ်ခါတစ်လေမှာ ကြီးကျယ်တဲ့ ဒီဇိုင်း စိတ်ကူးရဖို့ အကောင်းဆုံးနည်းက

is just to launch it.

ဒါကို အစပျိုးရုံပါ။

Now, university campuses are fantastic for spotting desire paths.

အခု တက္ကသိုလ်ကျောင်းဝန်းတွေဟာ ဆန္ဒ လမ်းကြောင်းတွေ တွေ့ဖို့ သိပ်ကောင်းတယ်။

I think it's because students are always late and they're pretty smart.

ကျောင်သားတွေဟာ အမြဲ နောက်ကျပြီး အတော်လေး ပါးနပ်ကြလို့ ထင်တယ်။

So they're dashing to lectures.

ပို့ချချက်တွေဆီ လစ်ကြတာပေါ့။

They'll always find the shortcut.

အမြဲကို ဖြတ်လမ်း တွေ့ကြတာပါ။

And the designers here knew that.

ဒါကို ဒီဇိုင်နာတွေ သိကြတယ်။

So they built the buildings

ဒါနဲ့ အဆောက်အဦတွေ ဆောက်ပြီးတော့

and then they waited a few months for the paths to form.

လမ်းကြောင်းတွေဖော်ဖို့ လအနည်းငယ် စောင့်ကြတယ်။

They then paved them.

နောက်တော့ ဒါတွေကို ခင်းတာပေါ့။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Incredibly smart approach.

တော်တော် တော်တဲ့ နည်းလမ်းပါ။

In fact, often, just launching the straw man of a service

တကယ်က မကြာခဏတော့ ဝန်ဆောင်မှု တစ်ခုရဲ့ အလွတ်သဘော အစပျိုးတာဟာ

can teach you what people really want.

လူတွေ တကယ်လိုချင်တာက ဘာဆိုတာသင်ပေးနိုင်တယ်။

For example, Ayr Muir in Boston knew he wanted to open a restaurant.

ဥပမာ၊ Boston က Ayr Muir က သူစားသောက်ဆိုင် ဖွင့်ချင်တာ သိတယ်။

But where should it be?

ဒါပေမဲ့ ဘယ်မှာ ရှိသင့်လဲ။

What should the menu be?

ဟင်းလျာစာရင်းက ဘာဖြစ်သင့်လဲ။

He launched a service,

ဝန်ဆောင်မှုတစ်ခု စလိုက်တယ်၊

in this case a food truck,

ဒီကိစ္စမှာ အစားအသောက်ကားပါ။

and he changed the location each day.

တည်နေရာကို နေ့တိုင်း ပြောင်းခဲ့တယ်။

He'd write a different menu on the side in a whiteboard marker

လူတွေ လိုချင်တာ မှန်းဆဖို့ ဘေးက သင်ပုန်းဖြူ​ပေါ်မှာ

to figure out what people wanted.

ဟင်းလျာစာရင်း အမျိုးမျိုးပြောင်းရေးတယ်။

He now has a chain of restaurants.

အခု သူ့မှာ စားသောက်ဆိုင်ခွဲတွေ ရှိပါတယ်။

So it can be incredibly efficient

ဒီတော့ ဆန္ဒလမ်းကြောင်းတွေ ရှာတွေ့ဖို့

to launch something to spot the desire paths.

တစ်ခုခု အစပျိုးတာဟာ အင်မတန်ကို ထိရောက်နိုင်ပါတယ်။

The third and final desire path I wanted to share with you

ခင်ဗျားတို့နဲ့ မျှဝေချင်တဲ့ တတိယနဲ့ နောက်ဆုံး ဆန္ဒလမ်းကြောင်းက

is the UNIH.

UNIH ပါ။

It reminds me that the world's in flux,

ဒါက သတိပေးတာက လောကကြီးရဲ့ ပြောင်းလဲခြင်းပါ၊

and we have to respond to those changes.

ဒီအပြောင်းအလဲတွေကို တုံ့ပြန်ဖို့လိုပါတယ်။

So as you'll guess, this is a hospital.

မှန်းဆမိမယ့်အတိုင်း ဒါက ဆေးရုံပါ။

I've marked for you on the left the Oncology Department.

ဘယ်ဘက်က ကင်ဆာဌာနကို ခင်ဗျား တို့အတွက် အမှတ်ပြထားပါတယ်။

The patients would usually stay in the hotels down on the bottom right.

လူနာတွေဟာ ညာဘက်အောက်ခြေက ဟိုတယ်တွေမှာ တည်းမယ်ပေါ့။

This was a patient-centered organization,

ဒါက လူနာဗဟိုပြု အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုဆိုတော့

so they laid on cars for their patients.

သူတို့လူနာတွေအတွက် ကားတွေ ပံ့ပိုးပေးတယ်။

But what they realized when they started offering chemotherapy

ဒါပေမဲ့ သူတို့ သဘောပေါက်တာက ဓာတုကုထုံး ပေးတဲ့အခါ

is the patients rarely wanted to get in cars.

လူနာတွေဟာ ကားတွေထဲကို မဝင်ချင် သလောက်ဖြစ်တာပါ။

They were too nauseous, so they'd walk back to their hotels.

မအီမသာဖြစ်လွန်းတော့ သူတို့ဟာ ဟိုတယ် တွေကို လမ်းလျှောက်ပြန်ချင်ကြတယ်။

This desire path that you see diagonally, formed.

ဒီမှာတွေ့ရတဲ့ ဆန္ဒလမ်းကြောင်းက ထောင့်ဖြတ် ဖွဲ့ထားတယ်။

The patients even called it "The Chemo Trail."

လူနာတွေက "ဓာတုကုထုံး စွတ်ကြောင်း" လို့တောင် ခေါ်တယ်။

Now, when the hospital saw this originally,

ကဲ ဆေးရုံက ဒါကို မူလအတိုင်းတွေ့တော့

they tried to lay turf back over it, ignore it.

ဒီအပေါ်ကို မြက်လွှာ ပြန်ခင်းလိုက်ပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင်တယ်။

But after a while, they realized it was an important need

ဒါပေမဲ့ အတန်ကြာတော့ ဒါဟာ သူတို့ လူနာတွေအတွက် ဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့

they were meeting for their patients,

အရေးကြီးတဲ့ လိုအပ်ချက်ဆိုတာ သိရှိကာ

so they paved it.

လမ်းခင်းပေးလိုက်တယ်။

And I think our job is often to pave these emerging desire paths.

ကျွန်တော်တို့ အလုပ်က ဒီပေါ်လာနေတဲ့ ဆန္ဒ လမ်းကြောင်းတွေကို မကြာခဏ ခင်းပေးဖို့ပါ။

If we look back at the one in North London again,

London မြောက်ပိုင်းကို ပြန်ကြည့်ရင်

that desire path hasn't always been there.

ဆန္ဒလမ်းကြောင်းက အဲဒီမှာ အမြဲမဟုတ်ဘူး။

The reason it sprung up

ဒါ မှိုလိုပေါက်လာတဲ့ အကြောင်းက

is people were traveling to the mighty Arsenal Football Club stadium

လူတွေဟာ ဧရာမ Arsenal Football Club ကို ကစားပွဲ နေ့တွေမှာ

on game days,

ညာဘက်အောက်ခြေမှာ

from the Underground station you see on the bottom right.

မြင်ရတဲ့ မြေအောက်ဘူတာကနေ သွားနေတာကြောင့်

So you see the desire path.

ဆန္ဒလမ်းကြောင်း တွေ့ရတာပါ။

If we just wind the clock back a few years,

အားကစားရုံ ဆောက်စဉ်က

when the stadium was being constructed,

နာရီကို နှစ်အနည်းငယ် ပြန်လှည့်လိုက်ရင်

there is no desire path.

ဆန္ဒလမ်းကြောင်း မရှိဘူးလေ။

So our job is to watch for these desire paths emerging,

ဒီတော့ ကျွန်တော်တို့ အလုပ်က ဒီဆန္ဒ လမ်းကြောင်းတွေ ပေါ်တာ စောင့်ကြည့်ပြီး

and, where appropriate, pave them,

ပေါ်ပေါ်လာခြင်း သင့်တော်ရာမှာ

as someone did here.

လမ်းခင်းပေးဖို့ပါ။

Someone installed a barrier,

လူတစ်ဦးက အတားအဆီးတစ်ခု တပ်ခဲ့တယ်၊

people started walking across and round the bottom as you see,

လူတွေက မြင်တဲ့အတိုင်း ကျော်ဖြတ်၊ ကွေ့ပတ်သွားတော့

and they paved it.

လမ်းခင်းပေးလိုက်ကြတယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

But I think this is a wonderful reminder as well,

ဒါပေမဲ့ ဒါကလည်း အံ့ဩဖွယ် သတိပေးချက်လို့ ထင်ပါတယ်၊

that, actually, the world is in flux.

တကယ်က လောကကြီးက ပြောင်းလဲခြင်းထဲမှာပါ။

It's constantly changing,

ဆက်တိုက် ပြောင်းလဲနေတာပါ၊

because if you look at the top of this image,

အကြောင်းက ဒီပုံရဲ့ ထိပ်ကို ကြည့်လိုက်ရင်

there's another desire path forming.

နောက်ထပ် ဆန္ဒလမ်းကြောင်း ဖွဲ့နေတယ်။

So these three desire paths remind me

ဒီတော့ ဒီဆန္ဒလမ်းကြောင်း သုံးခုက သတိပေးတာက

we need to design for real human needs.

တကယ် လူသား လိုအပ်ချက်တွေအတွက် ဒီဇိုင်းထုတ်ဖို့ လိုတယ်ဆိုတာပါ။

I think empathy for what your customers want

ကိုယ့်ဖောက်သည်တွေ လိုချင်တာကို စာနာခန့်မှန်းခြင်းဟာ

is probably the biggest leading indicator of business success.

လုပ်ငန်း အောင်မြင်မှုရဲ့ အကြီးမားဆုံး အဓိကကျတဲ့ အညွှန်းဖြစ်လောက်ပါတယ်။

Design for real needs

တကယ် လိုတာတွေအတွက် ဒီဇိုင်းထုတ်ပြီး

and design them in low friction,

ပွတ်မှုအား အနိမ့်မှာ ဒီဇိုင်းထုတ်တာပါ။

because if you don't offer them in low friction,

အကြောင်းက ဒါတွေကို ပွတ်မှုအား အနိမ့်မှာ မကမ်းလှမ်းရင်

someone else will, often the customer.

အခြားလူ မကြာခဏတော့ ဖောက်သည်က လုပ်မှာမို့လို့ပါ။

Secondly, often the best way to learn what people really want

ဒုတိယအနေနဲ့ မကြာခဏက လူတွေ တကယ် လိုချင်တာသိဖို့ အကောင်းဆုံးနည်းက

is to launch your service.

သင့်ဝန်ဆောင်မှုကို အစပျိုးဖို့ပါ။

The answer is rarely inside the building.

အဖြေက အဆောက်အဦ အတွင်းဘက်မှာ ရှိခဲပါတယ်။

Get out there and see what people really want.

အဲဒီကထွက်ပြီး လူတွေ တကယ် လိုချင်တာကို ကြည့်ကြည့်ပါ။

And finally, in part because of technology,

နောက်ဆုံးက တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအားဖြင့် နည်းပညာကြောင့်

the world is incredibly flux at the moment.

အခုအခါမှာ လောကကြီးဟာ မယုံနိုင်အောင် ပြောင်းလဲနေပါတယ်

It's changing constantly.

အတောမသတ်ကို ပြောင်းလဲနေတာပါ။

These desire paths are going to spring up faster than ever.

ဒီဆန္ဒလမ်းကြောင်းတွေဟာ ခါတိုင်းထက် ပိုမြန်မြန် ပေါ်လာတော့မှာပါ။

Our job is to pick the appropriate ones

ကျွန်တော်တို့ အလုပ်က သင့်တော်ရာတွေ ရွေးပြီး

and pave over them.

​အပေါ်မှာ ခင်းပေးဖို့ပါ။

Thank you very much.

ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)