An Internet Without Screens Might Look Like This | Tom Uglow | TED Talks

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

I'd like to start by asking you all to go to your happy place, please.

သင်တို့ရဲ့ ပျော်စံရာကို သွားဖို့ မေးမြန်းရင်း စချင်တယ်၊ ကျေးဇူးပြုပြီး။

Yes, your happy place,

ဟုတ် ပျ​ော်စရာနေရာပါ။

I know you've got one even if it's fake.

အတုဆိုတောင် သင်တို့မှာတစ်ခုရှိတာ သိပါတယ်

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

OK, so, comfortable?

ကောင်းပြီ၊ အဆင်ပြေရဲ့လား။

Good.

ကောင်းတယ်။

Now I'd like to you to mentally answer the following questions.

ကဲ၊ လာမယ့်မေးခွန်းတွေကို စိတ်ထဲက ဖြေစေချင်တယ်။

Is there any strip lighting in your happy place?

သင်တို့ရဲ့ ပျော်စံရာမှာ မီးချောင်းရှိလား။

Any plastic tables?

ပလပ်စတစ် စားပွဲတွေရော။

Polyester flooring?

ပေါ်လီအက်စတာ ကြမ်းခင်း။

Mobile phones?

မိုဘိုင်ဖုန်းရော။

No?

မရှိဘူးလား။

I think we all know that our happy place

ပျော်စံရာဟာ သဘာဝကျတဲ့ တစ်နေရာရာလို့

is meant to be somewhere natural, outdoors --

အားလုံးသိကြတယ် ထင်ပါတယ်၊ အပြင်ဘက်တွေ

on a beach, fireside.

ကမ်းခြေမှာ၊ မီးလင်းဖိုရှေ့ပေါ့။

We'll be reading or eating or knitting.

စာဖတ်နေမယ်၊ စားနေမယ် ဒါမှမဟုတ် သိုးမွှေးထိုးနေမယ်ပေါ့။

And we're surrounded by natural light and organic elements.

ပြီးတော့ သဘာဝအလင်း၊ သဘာဝ ဒြပ်တွေနဲ့ ဝန်းရံနေတာပေါ့။

Natural things make us happy.

သဘာဝ ပစ္စည်းတွေက ကျွန်တော်တို့ကို ပျော်ရွှင်စေပါတယ်။

And happiness is a great motivator; we strive for happiness.

ပျော်ရွှင်မှုဟာ ကြီးမားတဲ့ လှုံ့ဆော်အားပါ။ ပျော်ရွှင်မှုအတွက် ရုန်းကန်ကြတယ်။

Perhaps that's why we're always redesigning everything,

ဒါကြောင့် အမြဲပဲ အရာရာ ဒီဇိုင်းပြန်ထုတ်တာဖြစ်နိုင်တယ်။

in the hopes that our solutions might feel more natural.

ဖြေရှင်းနည်းတွေဟာ ပိုပြီးသဘာဝ ကျလာမယ် ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့

So let's start there --

ဒီတော့ အဲဒီမှာ စရအောင်။

with the idea that good design should feel natural.

ဒီဇိုင်းကောင်းဟာ သဘာဝကို ခံစားစေလိမ့်မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ပေါ့။

Your phone is not very natural.

သင့်ရဲ့ဖုန်းဟာ သိပ်သဘာဝမဆန်ပါ။

And you probably think you're addicted to your phone,

သင့်ဖုန်းကို စွဲလန်းနေတယ်လို့ ထင်ကောင်းထင်ပေမဲ့

but you're really not.

တကယ်တမ်းက မဟုတ်ပါဘူး။

We're not addicted to devices,

ကိရိယာတွေကို မစွဲလမ်းကြပါဘူး၊

we're addicted to the information that flows through them.

စွဲလန်းတာက ဒါတွေကို ဖြတ်စီးဆင်းနေတဲ့ သတင်းအချက်အလက်တွေကိုပါ။

I wonder how long you would be happy in your happy place

အပြင်လောကက ဘာသတင်းအချက်အလက်မှ မပါပဲ သင့်ပျော်စံရာမှာ

without any information from the outside world.

ဘယ်လောက်များ ကြာကြာ ပျော်လိမ့်မလဲလို့ တွေးမိတယ်။

I'm interested in how we access that information,

ကျွန်တော်တို့ သတင်းအချက်အလက်ကို ဘယ်လိုရတယ်၊

how we experience it.

ဘယ်လို ခံစားတယ်ဆိုတာ စိတ်ဝင်စားမိတယ်။

We're moving from a time of static information,

ကျွန်တော်တို့ဟာ ငြိမ်နေတဲ့ သတင်းအချက်အလက်ရဲ့ အချိန်တစ်ခုကနေ

held in books and libraries and bus stops,

စာအုပ်တွေကို ကိုင်ပြီး စာကြည့်တိုက်တွေနဲ့ ကားမှတ်တိုင်တွေ၊

through a period of digital information,

ဒစ်ဂျစ်တယ် သတင်းခေတ်ကနေ စီးဆင်းတဲ့သတင်း ကာလဆီ

towards a period of fluid information,

ဘာမဆို၊ ဘယ်နေရာ၊ ဘယ်အချိန်မဆို ရောက်ရှိဖို့

where your children will expect to be able to access anything, anywhere at any time,

ကလေးတွေ မျှော်လင့်တဲ့ စီးဆင်းတဲ့သတင်း ကာလဆီကို ရွေ့ရှားနေကြတာပါ၊

from quantum physics to medieval viticulture,

ကွမ်တမ် ရူပဗေဒကနေ အလယ်ခေတ် စပျစ်စိုက်ခင်းဆီကို၊

from gender theory to tomorrow's weather,

လိင်သီအိုရီကနေ မနက်ဖြန်အတွက် မိုးလေဝသဆီကို၊

just like switching on a lightbulb --

မီးလုံးဖွင့်လိုက်သလိုပေါ့။

Imagine that.

စိတ်ကူးကြည့်လိုက်ပါ။

Humans also like simple tools.

လူသားတွေဟာလည်း ရိုးရိုးကိရိယာတွေလိုပါ။

Your phone is not a very simple tool.

သင့်ဖုန်းဟာ ရိုးရှင်းတဲ့ ကိရိယာတစ်ခု မဟုတ်ပါဘူး။

A fork is a simple tool.

ခက်ရင်းဟာ ရိုးရိုးကိရိယာ တစ်ခုပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And we don't like them made of plastic,

ဒါတွေကို ပလပ်စတစ်နဲ့လုပ်တာ မကြိုက်ကြပါဘူး။

in the same way I don't really like my phone very much --

ကျွန်တော့ဖုန်းကို သိပ်သဘောမကျပုံမျိုးပေါ့၊

it's not how I want to experience information.

သတင်းအချက်အလက်ကို ဒီနည်းနဲ့ တွေ့ကြုံမခံစားချင်ဘူး။

I think there are better solutions than a world mediated by screens.

လောကကို ဖန်ပြင်တွေကနေ သုံးသပ်မှာထက် ပိုကောင်းတဲ့ နည်းတွေရှိတယ်လို့ထင်တယ်။

I don't hate screens, but I don't feel --

ဖန်ပြင်တွေကို မမုန်းပါဘူး၊ ခံစားလို့မရတာ၊

and I don't think any of us feel that good

ဘယ်သူတစ်ဦးမှ ဒါတွေပေါ်မှာ ပျော့ခွေပြီး

about how much time we spend slouched over them.

အချိန်တွေကုန်တာ ကောင်းလိုက်တာလို့ ခံစားရတယ် မထင်ဘူး။

Fortunately,

ကံကောင်းချင်တော့

the big tech companies seem to agree.

နည်းပညာကုမ္ပဏီကြီးတွေက သဘောတူပုံရတယ်။

They're actually heavily invested in touch and speech and gesture,

တကယ်တော့ ထိတွေ့မှုနဲ့ အပြော၊ အမူအရာ တွေမှာ အများကြီး ရင်းနှီးမြှပ်နှံကြတယ်၊

and also in senses --

အာရုံခံတွေမှာ ရောပေါ့၊

things that can turn dumb objects, like cups,

ခွက်တွေလိုပဲ၊ ပစ္စည်းတွေကို ဆွံ့သွားအောင်လုပ်ပြီး

and imbue them with the magic of the Internet,

အင်တာနက်ရဲ့ မှော်အစွမ်းနဲ့ ပြည့်စေတာမျိုးတွေပေါ့၊

potentially turning this digital cloud

ဖြစ်နိုင်တာက ဒီ ဒစ်ဂျစ်တယ် မိုးတိမ်ကို

into something we might touch and move.

ထိနိုင်၊ ရွေ့နိုင်လောက်တဲ့ တစ်ခုခုကို ပြောင်းခြင်းပါ။

The parents in crisis over screen time

T.V ချိန်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး အကျပ်ရိုက်နေတဲ့ မိဘတွေ သူတို့

need physical digital toys teaching their kids to read,

ကလေးတွေ စာဖတ်သင်ပေးတဲ့ ရုပ်ပိုင်း ဆိုင်ရာ ဒစ်ဂျစ်တယ် ကစားစရာ အပြင်

as well as family-safe app stores.

မိသားစု ဘေးကင်းစေတဲ့ app ဆိုင်တွေပါ လိုအပ်တယ်။

And I think, actually, that's already really happening.

အင်း အမှန်က ဒါဟာ တကယ်ကို ဖြစ်နေနှင့်ပြီလို့ထင်တယ်။

Reality is richer than screens.

အရှိတရားဟာ ဖန်သားပြင်တွေထက် ပိုကြွယ်ဝပါတယ်။

For example, I love books.

ဥပမာ ကျွန်တော် စာအုပ်တွေကို နှစ်သက်တယ်။

For me they are time machines -- atoms and molecules bound in space,

ကျွန်တော့အတွက် ကာလယန္တရားတွေပေါ့၊ အက်တမ်နဲ့ မော်လီကျူးဟာ သူတို့

from the moment of their creation to the moment of my experience.

ဖြစ်တည်ချိန်ကနေ ကြုံရတဲ့ တဒင်္ဂထိ အာကာသမှာ ခုန်ပေါက်တယ်။

But frankly,

ဒါပေမဲ့ ရှင်းရှင်း ပြောရရင်

the content's identical on my phone.

ပါဝင်မှုက ကျွန်တော့ဖုန်းပေါ်မှာ အတူတူပါပဲ

So what makes this a richer experience than a screen?

ဒီတော့ ဖန်သားပြင်တွေထက်ဘာက ပိုကြွယ်ဝတဲ့ အတွေ့အကြုံကို ဖြစ်စေတာလဲ။

I mean, scientifically.

ဆိုလိုတာက သိပ္ပံနည်းကျကျပေါ့။

We need screens, of course.

တကယ်တော့ ဖန်သားပြင်တွေ လိုတာပေါ့။

I'm going to show film, I need the enormous screen.

ရုပ်ရှင်ပြတော့မယ်ဆို ဖန်သားပြင် အကြီးကြီး လိုတာပေါ့။

But there's more than you can do with these magic boxes.

ဒါပေမဲ့ ဒီ မှော်သေတ္တာတွေနဲ့က ပိုလုပ်နိုင်တာပေါ့ဗျာ။

Your phone is not the Internet's door bitch.

ခင်ဗျားရဲ့ဖုန်းဟာ အင်တာနက် တံခါးစောင့်ခွေးမ မဟုတ်ဘူးလေ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

We can build things -- physical things,

အရာဝတ္ထုတွေ ဆောက်နိုင်တယ်-- ရူဗဗေဒ စက်ပစ္စည်းတွေကို

using physics and pixels,

သုံးပြီး အင်တာနက်ကို ကျွန်တော်တို့ဝန်းကျင်က

that can integrate the Internet into the world around us.

ကမ္ဘာထဲကို ပေါင်းစပ်ပေးနိုင်တဲ့ ရုပ်ဝတ္ထုတွေပေါ့၊

And I'm going to show you a few examples of those.

ဒါတွေထဲက နမူနာတချို့ကို ပြပါ့မယ်။

A while ago, I got to work with a design agency, Berg,

တလောတုန်းက Berg ဆိုတဲ့ ဒီဇိုင်း အေဂျင်စီ တစ်ခုနဲ့တွဲလုပ်ခဲ့တယ်

on an exploration of what the Internet without screens might actually look like.

ဖန်သားပြင်မဲ့ အင်တာနက်ဟာ တကယ်မှာ ဘာပုံပေါက်နေမလဲဆိုတာ စူးစမ်းဖို့ပေါ့။

And they showed us a range ways

သူတို့က အင်တာနက်ကို အမှန်တကယ်

that light can work with simple senses and physical objects

အသက်သွင်းဖို့ အလင်းဟာ ရိုးရှင်းတဲ့ အာရုံခံတွေနဲ့ ရုပ်ဝတ္ထုနဲ့

to really bring the Internet to life, to make it tangible.

အလုပ်လုပ်နိုင်တဲ့ နည်းလမ်းအမျိုးမျိုး ကျွန်တော့ကို ပြခဲ့တယ်။

Like this wonderfully mechanical YouTube player.

ဒီ မယုံနိုင်အောင် စက်ဆန်တဲ့ YouTube ဖွင့်တာမျိုးလိုပေါ့။

And this was an inspiration to me.

ပြီး ဒါက ကျွန်တော့အတွက် ဉာဏ်ကွန့်မြူးမှု တစ်ခုပါ။

Next I worked with the Japanese agency, AQ,

နောက်ပြီး AQ ဆိုတဲ့ ဂျပန် အေဂျင်စီနဲ့ လုပ်ခဲ့တယ်၊

on a research project into mental health.

စိတ်ကျန်မာရေးကို သုသေသနပြုတဲ့ ပရောဂျက်တစ်ခုပါ။

We wanted to create an object

ရောဂါရှာဖွေမှုအတွက်

that could capture the subjective data around mood swings

အရမ်းလိုအပ်တဲ့ စိတ်အပြောင်းအလဲတွေ တစ်ဝိုက်က ခံစားချက်ကို အခြေခံတဲ့

that's so essential to diagnosis.

အချက်အလက် ဖမ်းယူနိုင်တဲ့ ပစ္စည်းကို ဖန်တီးချင်ခဲ့တယ်။

This object captures your touch,

ဒီပစ္စည်းက သင့်ထိတွေ့မှုကို ဖမ်းယူနိုင်တယ်၊

so you might press it very hard if you're angry,

ဒီတော့ စိတ်တိုတယ်ဆိုရင် အတင်းဖိမှာပေါ့၊

or stroke it if you're calm.

ဒါမှမဟုတ် စိတ်ငြိမ်နေရင် ပွတ်သပ်တယ်။

It's like a digital emoji stick.

ဒါက ဒစ်ဂျစ်တယ် အီမိုဂျိ တုတ်တံလိုပါ။

And then you might revisit those moments later,

နောက်ပြီး ဒီကာလတွေဆီ ပြန်လာပြီး

and add context to them online.

အွန်လိုင်းက အခြေအနေတွေ ထပ်ဖြည့်တယ်။

Most of all,

အထူးသဖြင့်

we wanted to create an intimate, beautiful thing

သင့်အိတ်ကပ်ထဲကို ထည့်နိုင်ပြီး နှစ်သက်နိုင်တဲ့

that could live in your pocket

ရင်းနှီးပြီး လှပတဲ့အရာလေး

and be loved.

ဖန်တီးချင်ခဲ့တာပါ။

The binoculars are actually a birthday present

Sydney Opera House ရဲ့ နှစ် ၄၀ မြောက်မှာ

for the Sydney Opera House's 40th anniversary.

မှန်ပြောင်းတွေဟာ တကယ့် မွေးနေ့လက်ဆောင်ပါ။

Our friends at Tellart in Boston brought over a pair of street binoculars,

Boston မှာရှိတဲ့ Tellart က မိတ်ဆွေတွေက လမ်းသုံး မှန်ပြောင်းတစ်လက်ကို ယူလာခဲ့တယ်၊

the kind you might find on the Empire State Building,

Empire State Building မှာ တွေ့လောက်မယ့်ဟာမျိုးပေါ့။

and they fitted them with 360-degree views

ပြီးတော့ ဒါတွေကို လေးဘက်မြင် အခြား လူသိများတဲ့

of other iconic world heritage sights --

ကမ္ဘာ့အမွေအနှစ် ရှုခင်းတွေနဲ့အတူ တပ်ဆင်လိုက်တယ်...

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

using Street View.

Street View သုံးပ​ြီးတ​ော့လေ။

And then we stuck them under the steps.

နောက်ပြီး ဒါတွေကို လှေခါးထစ်တွေ အောက်မှာ ကပ်လိုက်တယ်။

So, they became this very physical, simple reappropriation,

ဒီတော့ ဒါတွေက တကယ့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြန်လည်ချဉ်းကပ်မှု ဖြစ်လာတယ်၊

or like a portal to these other icons.

(သို့) အခြားအသွင်တွေအတွက် မုခ်လိုပေါ့။

So you might see Versailles or Shackleton's Hut.

ဒီတော့ Versailles (သို့) Shackleton's Hut ကိုတွေ့မိနိုင်တယ်။

Basically, it's virtual reality circa 1955.

အခြေခံကတော့ ဒါဟာ ၁၉၅၅ လောက်က အစစ် နီးနီးပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

In our office we use hacky sacks to exchange URLs.

ကျွန်တော်တို့ရုံးမှာ URL တွေ လည်ပတ်ဖို့ ဖြစ်ကတတ်ဆန်း အိတ်တွေသုံးတယ်။

This is incredibly simple, it's like your Opal card.

သင်တို့ရဲ့ Opal card လို ဒါက အရမ်းကို ရိုးရှင်းပါတယ်။

You basically put a website on the little chip in here,

ချစ်ပ်ပြားလေးပေါ်က ဝက်ဘ်ဆိုဒ်ကို ဒီမှာ သွင်းလိုက်ပြီး

and then you do this and ... bosh! --

ဒါကိုလုပ်လိုက်တော့ ပေါက်ကရ၊

the website appears on your phone.

ဝက်ဘ်ဆိုဒ်က ဖုန်းမှာပေါ်လာတယ်၊

It's about 10 cents.

၁၀ ဆင့်လောက်ပါ။

Treehugger is a project that we're working on

Treehugger ဟာ Sydney မှာ Grumpy Sailor နဲ့

with Grumpy Sailor and Finch, here in Sydney.

Finch ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်တို့ လုပ်နေတဲ့ ပရောဂျက်ပါ။

And I'm very excited about what might happen

ဖုန်းတွေကို ဆွဲခွာလိုက်ပြီး အပိုင်းလေးတွေကို သစ်ပင်တွေမှာ

when you pull the phones apart and you put the bits into trees,

ထားလိုက်ရင် ဘာဖြစ်လာမလဲဆိုတာကို အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားမိတယ်။

and that my children might have an opportunity

ဒါဟာ ကလေးတွေ လည်ပတ်ခွင့်ရတဲ့ မှော်ကြိမ်လုံးနဲ့

to visit an enchanted forest guided by a magic wand,

ညှို့ငင်တတ်တဲ့ တောအုပ်ဖြစ်လောက်တယ်။

where they could talk to digital fairies and ask them questions,

ဒီမှာ ဒစ်ဂျစ်တယ် နတ်သမီးတွေကို စကားပြောပြီး မေးခွန်းတွေမေး၊

and be asked questions in return.

ပြီးတော့ ပြန်အမေးခံလိုက်နဲ့လေ။

As you can see,

မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ

we're at the cardboard stage with this one.

ကျွန်တော်တို့ဟာ ဒါနဲ့အတူ ကတ်ထူစင်မြင့်မှာ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

But I'm very excited

ဒါပေမဲ့ ဖန်သားပြင်မပါတဲ့

by the possibility of getting kids back outside without screens,

အပြင်ဘက်ကို ကလေးတွေကို ပြန်ခေါ်ဖို့ ဖြစ်နိုင်ခြေကို စိတ်လှုပ်ရှားမိတယ်။

but with all the powerful magic of the Internet at their fingertips.

ဒါပေမဲ့ သူတို့လက်ဖျားတွေက အင်တာနက်ရဲ့ မှော်အစွမ်း အားလုံးနဲ့အတူပါ။

And we hope to have something like this working by the end of the year.

ဒီနှစ်မကုန်ခင် ဒီလိုမျိုး အလုပ်လုပ်တာ တစ်ခုခု ရှိလာဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။

So let's recap.

ဒီတော့ ပြန်ချုံ့ကြရအောင်။

Humans like natural solutions.

လူသားတွေဟာ သဘာဝ ဖြေရှင်းနည်းတွေ ကြိုက်တယ်

Humans love information.

သတင်းအချက်အလက်ကို နှစ်သက်တယ်။

Humans need simple tools.

ရိုးစင်းတဲ့ ကိရိယာတွေ လိုတယ်။

These principles should underpin how we design for the future,

မူတွေက အင်တာနက်ပေါ်မှာတင် မဟုတ်ပဲ အနာဂတ်ကို ဘယ်လိုပုံဖော်မလဲ

not just for the Internet.

ဆိုတာကို ထောက်ကန်ထားသင့်တယ်။

You may feel uncomfortable about the age of information that we're moving into.

ရွှေ့ပြောင်းမယ့် သတင်းခေတ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မိမယ်။

You may feel challenged, rather than simply excited.

ရိုးရိုး စိတ်လှုပ်ရှားတာထက် အကဲစမ်းခံရတယ်လို့ ခံစားမိနိုင်တယ်။

Guess what? Me too.

ဘာလဲ မှန်းကြည့်ပါလား၊ ကျွန်တော်ရောပဲလေ။

It's a really extraordinary period of human history.

ဒါဟာ လူ့သမိုင်းရဲ့ တကယ့် ထူးခြားတဲ့ ကာလပါ။

We are the people that actually build our world,

ကျွန်တော်တို့ဟာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကမ္ဘာကို တကယ်တမ်း တည်ဆောက်သူတွေပါ၊

there are no artificial intelligences...

ဉာဏ်ရည်တုဆိုတာ မရှိသေး...

yet.

မရှိသေးပါဘူး။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

It's us -- designers, architects, artists, engineers.

ကျွန်တော်တို့ပဲ ဒီဇိုင်နာတွေ၊ ဗိသုကာတွေ၊ အနုပညာရှင်တွေ၊ အင်ဂျင်နီယာတွေလေ။

And if we challenge ourselves,

ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိန်ခေါ်လိုက်ရင်

I think that actually we can have a happy place

မီးလုံးဖွင့်လိုက်တာလို သဘဝကျပြီး

filled with the information we love

ရိုးရှင်းတာမျိုးခံစားနိုင်တဲ့ ကိုယ်ကြိုက်တဲ့

that feels as natural and as simple as switching on lightbulb.

သတင်းတွေ ပြည့်နေတဲ့ ပျော်စံရာ ရနိုင်တယ်ထင်ပါတယ်။

And although it may seem inevitable,

ဒါဟာ ရှောင်လွဲမရနိုင်လောက်ပေမည့်လည်း

that what the public wants is watches and websites and widgets,

ဒါဟာ အများပြည်သူလိုချင်တဲ့ နာရီတွေ၊ ဝက်ဘ်ဆိုဒ်တွေ၊ ကိရိယာလေးတွေပါ။

maybe we could give a bit of thought to cork and light and hacky sacks.

ဖော့ဆို့၊ အလင်းနဲ့ ဖြစ်ကတတ်ဆန်း အိတ်တွေကို အတွေးလေးတွေ ပေးနိုင်လောက်တယ်။

Thank you very much.

ကျေးဇူးအများက​ြီး တင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)