Let's design social media that drives real change | Wael Ghonim

Translator: Emi Kay Reviewer: Zoran Blazevski

Еднаш реков,

I once said,

"If you want to liberate a society,

„Ако сакате да го ослободите народот,

all you need is the Internet."

сё што ви треба е Интернет.“

I was wrong.

Нe бев во право.

I said those words back in 2011,

Тоа го реков во 2011,

when a Facebook page I anonymously created

кога мојот анонимен Фејсбук профил

helped spark the Egyptian revolution.

ја помогна Египетската револуција.

The Arab Spring revealed social media's greatest potential,

Арапската Пролет го демонстрира

потенцијалот на социјалната мрежа,

but it also exposed its greatest shortcomings.

но во исто време ги обелодени

нејзините негативни страни.

The same tool that united us to topple dictators

Истото оружје што не убедини и ни

помогна да ги срушиме диктаторите

eventually tore us apart.

не раздели и нас.

I would like to share my own experience in using social media for activism,

Би сакал да го споделам

моето искуство со социјалната мрежа

and talk about some of the challenges I have personally faced

и да анализирам

некои предизвици со кои се соочив

and what we could do about them.

и како да ги преминеме.

In the early 2000s,

Во раните двеилјадити години,

Arabs were flooding the web.

Арабпите го користеа Интернетот повеќе.

Thirsty for knowledge, for opportunities,

Жедни за знаење, можности и шанси,

for connecting with the rest of the people around the globe,

да се поврзат со остатокот од светот,

we escaped our frustrating political realities

да ја избегнеме фрустрирачката политичка реалност

and lived a virtual, alternative life.

и да живееме во виртуален, алтернативен живот.

Just like many of them, I was completely apolitical until 2009.

Како и многу други не бев политички ориентиран пред 2009.

At the time, when I logged into social media,

На времето, кога ке се логирав на социјаната мрежа

I started seeing more and more Egyptians

Приметив повеќе и повеќе Египјани

aspiring for political change in the country.

лобираа за политичка промена во земјата.

It felt like I was not alone.

Чувствував дека не сум сам.

In June 2010,

Во Јуни 2010,

Internet changed my life forever.

Интернетот ми го смени животот засекогаш.

While browsing Facebook,

Додека сурфав на Фејсбук,

I saw a photo, a terrifying photo, of a tortured, dead body

Видов слика, страшна слика на измачувано, мртво тело

of a young Egyptian guy.

на млад Египјанец.

His name was Khaled Said.

Се викаше Калед Саид.

Khaled was a 29-year-old Alexandrian who was killed by police.

Калед беше 29 годишен жител на Александрија, убиен од полицијата.

I saw myself in his picture.

Се видов самиот себе во фотографијата.

I thought, "I could be Khaled."

Си помислив, „И јас можев да бидам Kалед“.

I could not sleep that night, and I decided to do something.

Таа вечер не можев да спијам, и решив да направам нешто.

I anonymously created a Facebook page

Креирав анонимна Фејсбук страна

and called it "We are all Khaled Said."

и ја нареков „Сите сме Калед Саид".

In just three days, the page had over 100,000 people,

За само 3 дена, страната привлече над 100000 луѓе,

fellow Egyptians who shared the same concern.

браќа Египјани, кои ги имаа истите грижи и проблеми.

Whatever was happening had to stop.

Она што се случуваше, мораше да се сопре.

I recruited my co-admin, AbdelRahman Mansour.

Почнав да работам со Абделрахман Мансур.

We worked together for hours and hours.

Работевме заедно со часови и часови.

We were crowdsourcing ideas from the people.

Собиравме идеи од народот.

We were engaging them.

Разговаравме со нив.

We were calling collectively for actions,

Сите заедно инициравме колективни акции,

and sharing news that the regime did not want Egyptians to know.

и делевме вести кои владеачкиот режим не сакаше да ги знаеме.

The page became the most followed page

Страницата стана најпопуларна страница

in the Arab world.

во Арапскиот свет.

It had more fans than established media organizations

Имав повеќе обожаватели во споредба со други интернет организации

and even top celebrities.

и познати личности.

On January 14, 2011,

Од 14 ти Јануари 2011,

Ben Ali fled out of Tunisia

Бен Али побегна од Тунис

after mounting protests against his regime.

заради зголемените протести против неговиот режим.

I saw a spark of hope.

Видов искра надеж.

Egyptians on social media were wondering,

Егијаните на социјалните медиуми се прашуваа,

"If Tunisia did it, why can't we?"

„Ако Тунис успеа, зошто не и ние?“

I posted an event on Facebook and called it

Организирав настан преку Фејсбук и го нареков:

"A Revolution against Corruption, Injustice and Dictatorship."

„ Револуција против корупцијата, неправдата и диктатурата“ .

I posed a question to the 300,000 users of the page at the time:

Ги прашав 300 000 корисници на страната:

"Today is the 14th of January.

„Денеска е 14-ти Јануари.

The 25th of January is Police Day.

25-ти Јануари е Ден на Полицијата.

It's a national holiday.

Национален празник.

If 100,000 of us take to the streets of Cairo,

Ако 100 000 од нас излезат на улиците на Каиро,

no one is going to stop us.

никој нема да може да не сопре.

I wonder if we could do it."

Се прашувам дали ќе се организираме?“

In just a few days, the invitation reached over a million people,

За неколку дена, поканата стигна до милион луѓе,

and over 100,000 people confirmed attendance.

и над 100 000 од нив потврдија дека ќе дојдат.

Social media was crucial for this campaign.

Социјалната мрежа беше клучна во кампањата.

It helped a decentralized movement arise.

Помогна во создавањето на децентрализирно движење.

It made people realize that they were not alone.

Им помогна на луѓето да сфатат дека не се сами.

And it made it impossible for the regime to stop it.

Режимот не можеше да ја сопре социјалната мрежа.

At the time, they didn't even understand it.

Во тоа време, режимот не ја сфаќаше.

And on January 25th, Egyptians flooded the streets of Cairo and other cities,

На 25-ти Јануари, Египјаните се појавија на улиците на Каиро и други градови,

calling for change,

бараа промена,

breaking the barrier of fear

го надминаа стравот

and announcing a new era.

и објавија нова ера.

Then came the consequences.

Тогаш дојдоа последиците.

A few hours before the regime cut off the Internet and telecommunications,

Неколку часа пред режимот да го пресече Интернетот и прекине сите телекомуникации,

I was walking in a dark street in Cairo, around midnight.

Шетав низ темните улици на Каиро, околу полноќ.

I had just tweeted, "Pray for Egypt.

Само што испратив порака на Твитер, „ Моли се за Египет.

The government must be planning a massacre tomorrow."

Владата планира масакар утре. “

I was hit hard on my head.

Некој ме удри силно на главата.

I lost my balance and fell down,

Изгубив рамнотежа и паднав,

to find four armed men surrounding me.

вооружени мажи ме обиколија.

One covered my mouth and the others paralyzed me.

Еден ми ја прекри устата со рака а другите ме парализираа.

I knew I was being kidnapped by state security.

Државната безбедност ме киднапира.

I found myself in a cell,

Ме затворија во затворска келија,

handcuffed, blindfolded.

во лисици и врзани очи.

I was terrified.

Бев исплашен.

So was my family,

И моето семејство беше престрашено,

who started looking for me

ме бараа

in hospitals, police stations and even morgues.

по болници, полициски станици дури и мртовечници.

After my disappearance,

Откако исчезнав,

a few of my fellow colleagues who knew I was the admin of the page

неколку од моите колеги, кои знаеја дека сум администратор на страната

told the media about my connection with that page,

го открија на медиумите мојот идентитет, и како сум поврзан со страната,

and that I was likely arrested by state security.

и дека најверојатно сум уапсен од државната безбедност.

My colleagues at Google started a search campaign trying to find me,

Моите колеги од Гугл почнаа кампања за да ме најдат,

and the fellow protesters in the square demanded my release.

а пријателите протестанти инсистираа да ме ослободат.

After 11 days of complete darkness,

После 11 дена целосна темница,

I was set free.

Ме ослободија.

And three days later,

После три дена,

Mubarak was forced to step down.

Мубарак беше принуден да се повлече од власт.

It was the most inspiring and empowering moment of my life.

Тоа беше мојот најсилниот момент во мојот живот

It was a time of great hope.

Тоа беше време на големи надежи.

Egyptians lived a utopia for 18 days during the revolution.

Египјаните живееа во утопија 18 дена.

They all shared the belief

Сите мислевме дека

that we could actually live together despite our differences,

можеме да живееме заедно и покрај разликите.

that Egypt after Mubarak would be for all.

Египет после Мубарак ќе биде за сите.

But unfortunately,

Но не беше така.

the post-revolution events were like a punch in the gut.

Настаните после револуцијата беа како сол на рана.

The euphoria faded,

Еуфоријата спласна,

we failed to build consensus,

не успеавме да се согласиме,

and the political struggle led to intense polarization.

и политичките несогласувања предизвикаа интензивна поларизација.

Social media only amplified that state,

Социјалната мрежа само ја амплифицира состојбата,

by facilitating the spread of misinformation, rumors,

со ширење на гласини, лаги,

echo chambers and hate speech.

и омраза.

The environment was purely toxic.

Средината беше отровна.

My online world became a battleground filled with trolls, lies, hate speech.

Мојот онлајн свет прерасна во бојно поле за лаги и омраза.

I started to worry about the safety of my family.

Се загрижив за безбедноста на моето семејство.

But of course, this wasn't just about me.

Но ова не беше само за мене.

The polarization reached its peak between the two main powers --

Поларизацијата беше најсилна помеѓу две главни сили--

the army supporters and the Islamists.

поддржувачите на армијата и Исламистите.

People in the center, like me,

Луѓето во средината, како мене,

started feeling helpless.

се чуствуваа беспомошни.

Both groups wanted you to side with them;

Двете групи те сакаа на нивна страна;

you were either with them or against them.

Или си со нив, или против нив.

And on the 3rd of July 2013,

На 3-ти Јули 2013,

the army ousted Egypt's first democratically elected president,

Армијата го собори првиот демократски избран Египетски претседател,

after three days of popular protest that demanded his resignation.

после 3 дена на протести кои бараа негова отставка.

That day I made a very hard decision.

Тој ден, со тешко срце решив

I decided to go silent, completely silent.

да замолчам. Комплетно да замолчам, тотален молк.

It was a moment of defeat.

Тоа беше момент на пораз.

I stayed silent for more than two years,

Останав тивок повеќе од две години.

and I used the time to reflect on everything that happened,

Во текот на тие години анализирав се што се случи,

trying to understand why did it happen.

обидувајќи се да разберам „Зошто?“.

It became clear to me

Ми стана јасно

that while it's true that polarization is primarily driven

дека иако поларизацијата е првично создадена

by our human behavior,

од нашето човечко однесување,

social media shapes this behavior and magnifies its impact.

социјалната мрежа го копира однесувањето и го амплифицира ефектот.

Say you want to say something that is not based on a fact,

На пример ако сакате да речете нешто што не е базирано на факт,

pick a fight or ignore someone that you don't like.

некоја бројка или да игнорирате некој што не го сакате.

These are all natural human impulses,

Тие се нормални човечки импулси,

but because of technology,

но заради технологијата,

acting on these impulses is only one click away.

тие имплуси стануваат акција со само еден клик.

In my view, there are five critical challenges

Според мое размислување постојат пет критични предизвици

facing today's social media.

за денешната социјална мрежа.

First, we don't know how to deal with rumors.

Прво, не знаеме како да реагираме на гласини.

Rumors that confirm people's biases

Гласините кои ги потврдуваат човечките предрасуди

are now believed and spread among millions of people.

полесно се веруваат и шират низ милиони луѓе.

Second, we create our own echo chambers.

Второ, создаваме свои еко комори.

We tend to only communicate with people that we agree with,

Комуницираме само со луѓе со кои се согласуваме,

and thanks to social media,

и благодарејќи на социјалните мрежи,

we can mute, un-follow and block everybody else.

ги игнорираме и блокираме сите други.

Third, online discussions quickly descend into angry mobs.

Трето, интернет разговорите брзо се шират меѓу разбеснетата толпа.

All of us probably know that.

Најверојатно, сите го знаеме тоа.

It's as if we forget

Се чини забораваме

that the people behind screens are actually real people

дека има вистински луѓе од другата страна на екранот

and not just avatars.

не само аватари.

And fourth, it became really hard to change our opinions.

Четврто, многу тешко го менуваме мислењето.

Because of the speed and brevity of social media,

Заради брзината и кратковечноста на социјалните мрежи,

we are forced to jump to conclusions

брзо донесуваме заклучоци

and write sharp opinions in 140 characters

и искажуваме остри мислења во 140 карактери

about complex world affairs.

за комплексни светски афери.

And once we do that, it lives forever on the Internet,

И тоа мислење засекогаш живее на Интернет,

and we are less motivated to change these views,

така што не сакаме да ги смениме нашите мислења

even when new evidence arises.

дури и ако има нови докази.

Fifth -- and in my point of view, this is the most critical --

Петто-- и според мене најкритично--

today, our social media experiences are designed in a way

денеска, нашите социјални мрежи искуства се дизајнирани

that favors broadcasting over engagements,

да шират кратки контакти

posts over discussions,

не дискусии,

shallow comments over deep conversations.

плитки коментари а не длабоки разговори.

It's as if we agreed that we are here to talk at each other

Изгледа дека сакаме да зборуваме еден над друг

instead of talking with each other.

а не еден со друг.

I witnessed how these critical challenges contributed

Бев сведок како овие критични моменти влиjаеа

to an already polarized Egyptian society,

на поларизираното Египетско општество,

but this is not just about Egypt.

но ова не е само за Египет.

Polarization is on the rise in the whole world.

Целиот свет е поделен.

We need to work hard on figuring out

Треба да се потрудиме да видиме

how technology could be part of the solution,

како технологијата може да биде решение

rather than part of the problem.

а не дел од проблемот.

There's a lot of debate today on how to combat online harassment

Денес дебатираме како да минимизираме интернет омаловажување

and fight trolls.

и како да се бориме

This is so important.

против тролови.

Ова е многу важно.

No one could argue against that.

Никој не може да најде контра-аргумент

But we need to also think about how to design social media experiences

Треба да видиме како ќе го измениме искуството на социјалната мрежа

that promote civility and reward thoughtfulness.

да промовира цивилизираност и да наградува добрина.

I know for a fact

Знам дека е факт

if I write a post that is more sensational,

ако напишам пост кој е вчудоневидувачки,

more one-sided, sometimes angry and aggressive,

едно-страничен, лут и агресивен,

I get to have more people see that post.

повеќе луѓе ќе го прочитаат тој пост.

I will get more attention.

Ке добијам повеќе внимание.

But what if we put more focus on quality?

Што ќе се случи ако се фокусираме на квалитет?

What is more important:

Што е поважно:

the total number of readers of a post you write,

Вкупен број на читачи на тоа што си напишал,

or who are the people who have impact that read what you write?

или кои се луѓето кои имаат импакт и читаат она што си го напишал?

Couldn't we just give people more incentives to engage in conversations,

Дали можеме да дадеме

поттик за подлабоки разговори,

rather than just broadcasting opinions all the time?

наместо само да објавуваат свое мислење?

Or reward people for reading

Да ги наградиме читателите и

and responding to views that they disagree with?

луѓето кои одговараат

на ставови со кои не се согласуваат?

And also, make it socially acceptable that we change our minds,

Исто, треба да е „социјално нормално“ да се смени мислење,

or probably even reward that?

дури и да се награди?

What if we have a matrix that says how many people changed their minds,

Дали можеме да создадеме матрица кој ке следи колку луѓе променија ставови и мислења

and that becomes part of our social media experience?

и тоа стане дел од нашето искуство на социјалните мрежи?

If I could track how many people are changing their minds,

Ако можам да следам колку луѓе го променија мислењето,

I'd probably write more thoughtfully, trying to do that,

најверојатно ќе пишувам повнимателно, обидувајќи се да сменам нечие мислење,

rather than appealing to the people who already agree with me

наместо да привлекувам истомисленици

and "liking" because I just confirmed their biases.

и да ги потврдам нивните предрасуди.

We also need to think about effective crowdsourcing mechanisms,

Треба да најдеме поефективни механизми за собирање идеи од толпата,

to fact-check widely spread online information,

да се проверат со факти инфомациите кои се шират низ интернет,

and reward people who take part in that.

и да се наградат луѓето кои се дел од тоа.

In essence, we need to rethink today's social media ecosystem

Треба да го модернизираме денешниот екосистем на социјалните медиуми

and redesign its experiences

и да го ре-дизајнираме искуството

to reward thoughtfulness, civility and mutual understanding.

да наградиме внимание и добрина, цивилизираност и взаемно разбирање.

As a believer in the Internet, I teamed up with a few friends,

Бидејќи верувам во интернет, почнав нов проект

started a new project,

со неколку пријатели,

trying to find answers and explore possibilities.

да се обидиме да најдеме одговори и да испитаме опции.

Our first product is a new media platform for conversations.

Нашиот нов проект е нова платформа за разговор.

We're hosting conversations that promote mutual understanding

Подржуваме разговори кои промовираат разбирање

and hopefully change minds.

и се надеваме ќе сменат размилувања.

We don't claim to have the answers,

Не тврдиме дека ги

имаме сите одговори,

but we started experimenting with different discussions

но почнавме да експериментираме со различни дискусии

about very divisive issues,

на различни теми,

such as race, gun control, the refugee debate,

како раса, оружје и избеглици,

relationship between Islam and terrorism.

разлика помеѓу Ислам и тероризам.

These are conversations that matter.

Овие се разговорите кои значат нешто.

Today, at least one out of three people on the planet

Денес, една третина од луѓето

have access to the Internet.

имаат пристап на Интернет.

But part of this Internet is being held captive

Но дел од овој Интернет е затвореник

by the less noble aspects of our human behavior.

на нашето нечовечко однесување.

Five years ago, I said,

Пред пет години јас реков,

"If you want to liberate society,

„Ако сакате да го ослободите народот,

all you need is the Internet."

ви треба само Интернет.“

Today, I believe if we want to liberate society,

Денеска верувам дека ако сакаме да го ослободиме човештвото,

we first need to liberate the Internet.

првин треба да го ослободиме интернетот.

Thank you very much.

Благодарам многу.

(Applause)

( Аплауз)