Evgeny Morozov: How the Internet strengthens dictatorships

Translator: Novica Nakov Reviewer: Biljana Dijanisieva

Good morning. I think, as a grumpy Eastern European,

Добро утро. Ми се чини дека како намќорест Источноевропеец,

I was brought in to play the pessimist this morning. So bear with me.

утрово сум тука во улога на песимист. Па, имајте трпение.

Well, I come from the former Soviet Republic of Belarus,

Доаѓам од поранешната советска република Белорусија,

which, as some of you may know,

која, како што можеби знаете,

is not exactly an oasis of liberal democracy.

не е оаза на либералната демократија.

So that's why I've always been fascinated

Затоа, секогаш сум бил фасциниран

with how technology could actually reshape

со прашањето како технологијата може да обликува

and open up authoritarian societies like ours.

и отвори едно авторитарно општество како нашето.

So, I'm graduating college

Така, кога завршив со факултетот,

and, feeling very idealistic,

чуствувајќи се многу идеалистички,

I decided to join the NGO

одлучив да се приклучам на една НВО

which actually was using new media

што ги користеше новите медиуми

to promote democracy and media reform

за да промовира демократија и реформа на медиумите

in much of the former Soviet Union.

во поголемиот дел од поранешниот Советски Сојуз.

However, to my surprise,

Сепак, на мое изненадување,

I discovered that dictatorships

открив дека диктатурите

do not crumble so easily.

не паѓаат така лесно.

In fact, some of them actually

Всушност, некои од нив

survived the Internet challenge,

го преживеаа предизвикот,

and some got even more repressive.

а некои станаа уште порепресивни.

So this is when I ran out of my idealism and

Тука некаде ми се потроши идеализмот и

decided to quit my NGO job

одлучив да ја напуштам работата во невладината организација

and actually study how the Internet could impede democratization.

и да проучам како интернетот може да ја спречи демократизацијата.

Now, I must tell you that this was never

Е, сега, морам да потенцирам дека ова никогаш не бил

a very popular argument,

многу популарен аргумент.

and it's probably not very popular yet

И веројатно сè уште не е популарен

with some of you sitting in this audience.

помеѓу некои од вас во публиката.

It was never popular with many political leaders,

Не бил популарен ни помеѓу политичките лидери,

especially those in the United States

посебно оние во Соединетите Американски Држави,

who somehow thought that new media

кои некако мислеа дека новите медиуми

would be able to do what missiles couldn't.

ќе го направат она што проектилите не можеа да го направат,

That is, promote democracy in difficult places

а тоа е да ја промовираат демократијата на незгодни места,

where everything else has already been tried and failed.

каде сè друго досега не успеало.

And I think by 2009,

И мислам дека до 2009-та,

this news has finally reached Britain,

овие вести конечно стигнаа до Британија.

so I should probably add Gordon Brown to this list as well.

Па, веројатно треба да го додадам и Гордон Браун на списокот.

However, there is an underlying argument about logistics,

Сепак, има заедничка нишка во аргументот за логистика,

which has driven so much of this debate. Right?

што ја движи оваа дебата.

So if you look at it close enough,

Ако погледнете доволно внимателно,

you'll actually see that much of this

ќе видите дека во голем дел

is about economics.

овде се работи за економија.

The cybertopians say, much like fax machines

Сјаберутопијанците велат дека, исто како што факсовите

and Xerox machines did in the '80s,

и копир машините направија во 80-тите,

blogs and social networks

блоговите и социјалните мрежи

have radically transformed the economics of protest,

радикално ја трансформираа економијата на протестот.

so people would inevitably rebel.

Така, луѓето неизбежно ќе се побунат.

To put it very simply,

Или, просто кажано,

the assumption so far has been

претпоставката до сега беше

that if you give people enough connectivity,

дека ако им дадете на луѓето доволно интернет

if you give them enough devices,

и доволно уреди,

democracy will inevitably follow.

демократијата неизбежно ќе следи.

And to tell you the truth,

Да ви кажам искрено,

I never really bought into this argument,

никогаш целосно не поверував во овој аргумент,

in part because I never saw three American presidents

делумно затоа што немам видено тројца американски претседатели

agree on anything else in the past.

да се согласат за што било друго во минатото.

(Laughter)

(Смеа)

But, you know, even beyond that,

Но, настрана од тоа,

if you think about the logic underlying it,

ако размислите за логиката што е темел на ова,

is something I call iPod liberalism,

тоа е нешто што го викам „ајпод либерализам“.

where we assume that every single Iranian or Chinese

Претпоставуваме дека секој Ирачанец или Кинез

who happens to have and love his iPod

кој случајно има ајпод што си го сака,

will also love liberal democracy.

исто така ќе ја сака и либералната демократија.

And again, I think this is kind of false.

И, повторно, мислам дека ова е погрешно.

But I think a much bigger problem with this

Но, мислам дека многу поголем проблем со ова

is that this logic --

е тоа што оваа логика -

that we should be dropping iPods not bombs --

дека треба да фрламе ајподи, а не бомби -

I mean, it would make a fascinating title

мислам, тоа би било одличен наслов

for Thomas Friedman's new book.

за новата книга на Томас Фридман.

(Laughter)

(Смеа)

But this is rarely a good sign. Right?

Но, ова ретко е добар знак. Така?

So, the bigger problem with this logic

Поголемиот проблем со оваа логика

is that it confuses the intended

е што ги меша посакуваната и

versus the actual uses of technology.

фактичката употреба на технологијата.

For those of you who think that

Оние од вас кои мислат дека

new media of the Internet

интернетот како нов медиум

could somehow help us avert genocide,

може некако да ни помогнат да избегнеме геноцид,

should look no further than Rwanda,

треба само да ја погледнат Руанда.

where in the '90s it was actually two radio stations

Таму, во 90-тите, токму две радио станици

which were responsible for fueling much of the ethnic hatred in the first place.

во најголем дел беа одговорни за подгревање на етничката омраза.

But even beyond that, coming back to the Internet,

Но, да се вратиме на интернетот.

what you can actually see

Она што можете да го видите

is that certain governments

е дека некои влади

have mastered the use of cyberspace

ја совладале вештината на употреба на сајбер-просторот

for propaganda purposes. Right?

за пропагандни цели.

And they are building what I call the Spinternet.

И градат нешто што јас го нарекувам „спинтернет“ -

The combination of spin, on the one hand,

комбинација на спин, од една страна,

and the Internet on the other.

и интернет, од друга.

So governments from Russia to China to Iran

Значи, владите од Русија до Кина, до Иран,

are actually hiring, training and paying bloggers

всушност најмуваат, тренираат и плаќаат блогери,

in order to leave ideological comments

чија задача е да пишуваат идеолошки коментари

and create a lot of ideological blog posts

и да пишуваат многу идеолошки блог-записи

to comment on sensitive political issues. Right?

во кои коментираат на чувствителни политички прашања.

So you may wonder, why on Earth are they doing it?

Можеби ќе се запрашате зошто го прават тоа?

Why are they engaging with cyberspace?

Зошто се активни во сајбер-просторот?

Well my theory is that

Мојата теорија е дека

it's happening because censorship actually

тоа е така бидејќи цензурата на многу од овие места,

is less effective than you think it is in many of those places.

всушност, е помалку ефективна одошто мислиме.

The moment you put something critical in a blog,

Во моментот кога ќе објавите нешто на блог,

even if you manage to ban it immediately,

дури и тоа веднаш да биде банирано,

it will still spread around thousands and thousands of other blogs.

сепак има време да се прошири на илјадници други блогови.

So the more you block it,

Па, така, колку повеќе го блокирате,

the more it emboldens people to actually avoid the censorship

толку повеќе ги поттикнувате луѓето да ја избегнуваат цензурата

and thus win in this cat-and-mouse game.

и со тоа да победат во оваа игра на мачка и глушец.

So the only way to control this message

Значи, единствениот начин да се контролира оваа порака

is actually to try to spin it

е да се обидете да ја извртите,

and accuse anyone who has written something critical

и да го обвините секој оној што напишал некоја критика

of being, for example, a CIA agent.

дека е, на пример, агент на ЦИА.

And, again, this is happening quite often.

Ова се случува често.

Just to give you an example of how it works in China, for example.

Само да ви дадам еден пример како тоа функционира во Кина.

There was a big case in February 2009

Имаше голем случај во февруари 2009-та,

called "Elude the Cat."

наречен „Избегај од мачката".

And for those of you who didn't know, I'll just give a little summary.

За оние кои не знаат, ќе дадам кратко резиме.

So what happened is that a 24-year-old man,

Еден 24-годишен човек,

a Chinese man, died in prison custody.

Кинез, почина во затвор.

And police said that it happened

Полицијата изјави дека тоа се случило

because he was playing hide and seek,

бидејќи тој играл криенка -

which is "elude the cat" in Chinese slang,

а тоа е „избегај од мачката“ во кинескиот сленг -

with other inmates and hit his head

со други затвореници и си ја удрил

against the wall,

главата во ѕид.

which was not an explanation which sat well with many Chinese bloggers.

Ова објаснување не беше доволно за многу кинески блогери.

So they immediately began posting a lot of critical comments.

Тие веднаш почнаа да објавуваат многу критички коментари.

In fact, QQ.com, which is a popular Chinese website,

Всушност, QQ.com, популарна кинеска веб-страница,

had 35,000 comments

имаше 35.000 коментари

on this issue within hours.

по ова прашање за само неколку часа.

But then authorities did something very smart.

Но, тогаш власта направи нешто многу паметно.

Instead of trying to purge these comments,

Наместо да се обидат да ги избришат овие коментари,

they instead went and reached out to the bloggers.

тие им се обратија на блогерите.

And they basically said, "Look guys. We'd like you to become netizen investigators."

Во основа им рекоа: „Дечки, би сакале да станете е-граѓански истражувачи“.

So 500 people applied,

Се пријавија 500 луѓе,

and four were selected to actually go and tour the facility in question,

и беа одбрани четворица да одат да го разгледаат затворот,

and thus inspect it and then blog about it.

да го проверат и потоа да блогираат за тоа.

Within days the entire incident was forgotten,

За неколку дена целиот инцидент беше заборавен,

which would have never happened if they simply tried to block the content.

што немаше да се случи доколку се обидеа да ја блокираат содржината.

People would keep talking about it for weeks.

Луѓето ќе продолжеа да зборуваат за тоа со недели.

And this actually fits with another interesting theory

Ова е во согласност со друга интересна теорија

about what's happening in authoritarian states

за тоа што се случува во авторитарните држави

and in their cyberspace.

и нивниот сајбер-простор.

This is what political scientists call authoritarian deliberation,

Политиколозите ова го нарекуваат аворитарно обмислување.

and it happens when governments are actually reaching out to their critics

Тоа се случува кога владите се отвораат кон своите критичари

and letting them engage with each other online.

и им дозволуваат да се поврзаат едни со други на интернет.

We tend to think

Мислиме дека

that somehow this is going to harm these dictatorships,

ова некако ќе им наштети на диктатурите,

but in many cases it only strengthens them.

но во многу случаи тоа само ги зајакнува.

And you may wonder why.

И можеби ќе се запрашате зошто.

I'll just give you a very short list of reasons

Ќе ви дадам краток список на причини зошто

why authoritarian deliberation

авторитарното обмислување

may actually help the dictators.

може да им помогне на диктаторите.

And first it's quite simple.

Првата е мошне едноставна.

Most of them operate in a complete information vacuum.

Повеќето од нив функционираат во комплетен информациски вакуум.

They don't really have the data they need

Ги немаат податоците што им требаат

in order to identify emerging threats facing the regime.

за да ги идентификуваат заканите што се појавуваат против режимот.

So encouraging people to actually go online

Па, така, тоа што ги поттикнуваат луѓето да одат на интернет

and share information and data

и да споделуваат информации и податоци

on blogs and wikis is great

на блогови и викија е супер,

because otherwise, low level apparatchiks and bureaucrats

бидејќи инаку бирократите

will continue concealing what's actually happening in the country, right?

би продолжиле да го кријат тоа што всушност се случува во државата, така?

So from this perspective, having blogs and wikis

Така, од оваа перспектива, имањето блогови и викија

produce knowledge has been great.

создава знаење, што е супер.

Secondly, involving public in any decision making

Второ, вклучувањето на јавноста во донесувањето одлуки,

is also great

исто така, е супер,

because it helps you to share the blame

бидејќи помага во делењето на одговорноста

for the policies which eventually fail.

за политиките кои на крајот ќе пропаднат.

Because they say, "Well look, we asked you,

Ќе речат: „Па, видете, ние ве прашавме,

we consulted you, you voted on it.

ве консултиравме, вие гласавте.

You put it on the front page of your blog.

Го стави тоа на главната страница на твојот блог.

Well, great. You are the one who is to blame."

Супер. Ти си тој што е виновен.“

And finally, the purpose of

И конечно, целта на

any authoritarian deliberation efforts

сите напори на авторитарно обмислување

is usually to increase the legitimacy of the regimes, both at home and abroad.

е зголемување на легитимитетот на режимот, дома и надвор.

So inviting people to all sorts of public forums,

Па така, поканувањето на луѓето на разни јавни форуми,

having them participate in decision making,

повикувајќи ги да учестуваат во донесувањето одлуки,

it's actually great.

всушност, е супер,

Because what happens is that then

затоа што тогаш можете

you can actually point to this initiative and say,

да посочите кон таа иницијатива и да речете

"Well, we are having a democracy. We are having a forum."

„Имаме демократија. Имаме форум.“

Just to give you an example,

На пример,

one of the Russian regions, for example,

еден руски регион

now involves its citizens

сега ги вклучува своите граѓани

in planning its strategy up until year 2020.

во планирањето на стратегијата до 2020-та година.

Right? So they can go online

Можат да одат на интернет

and contribute ideas on what that region would look like by the year 2020.

и да додадат идеи за тоа како да изгледа регионот до 2020-та година.

I mean, anyone who has been to Russia would know

Секој што бил во Русија знае

that there was no planning in Russia for the next month.

дека таму нема планирање ни за следниот месец.

So having people involved in planning for 2020

Тоа што луѓето се вклучени во планирање за 2020-та

is not necessarily going to change anything,

не значи дека ќе смени нешто,

because the dictators are still the ones who control the agenda.

бидејќи диктаторот е тој што ја контролира агендата.

Just to give you an example from Iran,

Да ви дадам пример и од Иран.

we all heard about the Twitter revolution

Сите слушнавме за Твитер-револуцијата

that happened there,

што се случи таму.

but if you look close enough, you'll actually see

Но, ако погледнете внимателно, ќе видите дека

that many of the networks and blogs

многу од мрежите и блоговите,

and Twitter and Facebook were actually operational.

како Твитер и Фејсбук, беа функционални.

They may have become slower,

Можеби беа побавни,

but the activists could still access it

но активистите имаа пристапат.

and actually argue that having access to them

Аргументот е дека пристапот до овие мрежи

is actually great for many authoritarian states.

е одличен за авторитарните држави.

And it's great simply because

Одличен е од проста причина што

they can gather open source intelligence.

можат да собираат отворени разузнавачки информации.

In the past it would take you weeks, if not months,

Во минатото ќе ви требаа недели, ако не и месеци,

to identify how Iranian activists connect to each other.

да утврдите како иранските активисти се поврзуваат едни со други.

Now you actually know how they connect to each other

Сега тоа едноставно може да го дознаете

by looking at their Facebook page.

преку разгледување на нивната страница на Фејсбук.

I mean KGB, and not just KGB,

КГБ, и не само КГБ, користеше

used to torture in order to actually get this data.

тортура за да ги прибере овие податоци.

Now it's all available online.

Сега сè е достапно на интернет.

(Laughter)

(Смеа)

But I think the biggest conceptual pitfall

Но, мислам дека најголемиот концепциски пропуст

that cybertopians made

што го направија сајберутопистите

is when it comes to digital natives, people who have grown up online.

е во врска со дигиталните домородци, луѓето што израснаа на интернет.

We often hear about cyber activism,

Често слушаме за сајбер-активизам,

how people are getting more active because of the Internet.

за тоа како луѓето се сè поактивни заради интернетот.

Rarely hear about cyber hedonism, for example,

Ретко слушаме за сајбер-хедонизам, на пример,

how people are becoming passive.

за тоа како луѓето стануваат пасивни.

Why? Because they somehow assume that the Internet

Зошто? Бидејќи тие претпоставуваат дека интернетот некако

is going to be the catalyst of change

ќе биде катализатор на промени,

that will push young people into the streets,

дека ќе ги извади младите на улица,

while in fact it may actually be the new opium for the masses

додека тој всушност може да биде и новиот опиум за масите,

which will keep the same people in their rooms downloading pornography.

што ќе ги тера истите луѓе да седат во соба и да симнуваат порнографија.

That's not an option being considered too strongly.

Не се размислува многу за тоа.

So for every digital renegade that is revolting in the streets of Tehran,

Така, за секој дигитален одметник, кој го искажува незадоволството на улиците на Техеран,

there may as well be two digital captives

може да има два дигитални заробеници,

who are actually rebelling only in the World of Warcraft.

кои се бунтуваат само во „World of Warcraft“.

And this is realistic. And there is nothing wrong about it

Ова е реално. И нема ништо лошо во врска со тоа,

because the Internet has greatly empowered many of these young people

бидејќи интернетот им овозможи многу на овие млади луѓе.

and it plays a completely different social role for them.

И за нив, тој има сосем поинаква општествена улога.

If you look at some of the surveys

Ако погледате некои истражувања

on how the young people actually benefit from the Internet,

за тоа каква корист, всушност, младите луѓе имаат од интернетот,

you'll see that the number of teenagers in China, for example,

ќе видите дека бројот на тинејџери во Кина, на пример,

for whom the Internet actually broadens their sex life,

на кои интернетот им го проширува сексуалниот живот,

is three times more than in the United States.

е три пати поголем од оној во Соединетите Американски Држави.

So it does play a social role,

Значи, тој игра општествена улога,

however it may not necessarily lead to political engagement.

но сепак можеби не води до политичко ангажирање.

So the way I tend to think of it

Јас за ова размислувам како

is like a hierarchy of cyber-needs in space,

хиерархија од сајбер-потреби во вселената.

a total rip-off from Abraham Maslow.

Комплетна кражба од Абрахам Маслов.

But the point here is that

Но, поентата е дека

when we get the remote Russian village online,

кога ќе го закачиме и најоддалеченото руско село на интернет,

what will get people to the Internet

она што луѓето ќе ги натера да го користат интернетот

is not going to be the reports from Human Rights Watch.

нема да бидат извештаите од Хјуман Рајтс Воч (Human Rights Watch).

It's going to be pornography, "Sex and the City,"

Ќе биде порнографија, „Сексот и градот“,

or maybe watching funny videos of cats.

или можеби смешни видеа со мачки.

So this is something you have to recognize.

Ова е нешто што мора да се признае.

So what should we do about it?

И, што треба да правиме во врска со ова?

Well I say we have to stop thinking

Јас велам дека треба да престанеме да мислиме

about the number of iPods per capita

на бројот на ајподи по глава жител

and start thinking about ways in which

и да почнеме да мислиме на начини со кои

we can empower intellectuals,

можеме да ги поттикнеме интелектуалците,

dissidents, NGOs and then the members of civil society.

дисидентите, НВО-ата и членовите на граѓанското општество.

Because even what has been happening up 'til now

Бидејќи, со оглед на тоа што се случува до сега

with the Spinternet and authoritarian deliberation,

со спинтернетот и авторитарното обмислување,

there is a great chance that those voices will not be heard.

постои голама шанса тие гласови да не бидат чуени.

So I think we should shatter some of our utopian assumptions

Затоа, мислам дека треба да разбиеме некои од нашите утописки претпоставки

and actually start doing something about it.

и, всушност, да почнеме да правиме нешто во врска со ова.

Thank you.

Благодарам.

(Applause)

(Аплауз)