How we can make energy more affordable for low-income families | DeAndrea Salvador

Translator: Leila Ataei Reviewer: sadegh zabihi

So, as a child,

خوب وقتی بچه بود،

I used to spend all of my time at my great-grandmother's house.

بیشتر زمانم را در خانه مادر- مادربزرگم می‌گذراندم.

On hot, humid, summer days, I would dash across the floor

در روزهای داغ و شرجی تابستان، می‌پردیم به آن طرف اتاق

and stick my face in front of her only air conditioner.

و صورت به جلوی تنها سیستم تهویه هوای آنجا می‌چسباندم.

But I didn't realize that that simple experience,

اما نمی‌دانستم که آن تجربه ساده،

though brief,

هر چند کوتاه،

was a privileged one in our community.

در جامعه ما مزیت بود.

Growing up, stories of next-door neighbors having to set up fake energy accounts

در آن سالها، داستان‌های همسایه‌ها درباره ساختن حساب‌های انرژی دروغین

or having to steal energy

یا انٰرژی دزدی‌های اجباری

seemed normal to me.

به نظرم عادی بود.

During the winter, struggling to get warm,

زمستان‌ها مشکل گرم شدن داشتیم،

my neighbors would have no choice but to bypass the meter

همسایه‌ها چاره‌ای جز دستکاری کردن کنتر نداشتند

after their heat was shut off,

بعد از قطع کردن گرما،

just to keep their family comfortable for one more day.

فقط برای این که یک روز بیشتر خانواده‌شان آسایش داشته باشد.

These kinds of dangerous incidents can take root

این نوع حوادث خطرناک زمانی شکل می‌گیرد

when people are faced with impossible choices.

که آدمها با گزینه‌های غیرممکن مواجه هستند.

In the US, the average American spends three percent of their income on energy.

در ایالات متحده، یک آمریکایی متوسط سه درصد از درآمدش را خرج انرژی می‌کند.

In contrast, low-income and rural populations

در مقابل، جمعیت کم درآمد و روستایی‌نشین

can spend 20, even 30 percent of their income on energy.

۲۰ یا حتی ۳۰ از درآمدشان را خرج انرژی می‌کنند.

In 2015, this caused over 25 million people to skip meals

در ۲۰۱۵، این اتفاق باعث شد ۲۵ میلیون آدم از وعده‌های غذایی خود بزنند

to provide power to their homes.

تا برق خانه‌شان را تامین کنند.

This is when energy becomes a burden.

اینجاست که انرژی بار سنگینی می‌شود.

But energy burdens are so much more than just a number.

اما این سنگینی چیزی بیشتر از یک رقم است.

They present impossible and perilous choices:

آنها گزینه‌های خطرناک و غیرممکن ارائه می‌دهند.

Do you take your child to get her flu medicine,

آیا داروی آنفولانزای کودکتان را برایش می‌گیرید،

or do you feed her?

آیا به او غذا می‌دهید؟

Or do you keep her warm?

یا او را گرم نگه می‌دارید؟

It's an impossible choice,

انتخاب غیرممکنی است،

and nearly every month,

و تقریبا هر ماه،

seven million people choose between medicine and energy.

هفت میلیون آدم بین انرژی و دارو انتخاب می‌کنند.

This exposes a much larger and systemic issue.

این امر نمایانگر مشکلی بزرگ‌تر و سیستماتیک است.

Families with high energy burdens are disproportionately people of color,

خانواده‌ها با دشواری‌های بالای انرژی بطور نامتناسبی رنگین پوست هستند،

who spend more per square foot than their white counterparts.

که در قیاس با همتایان سفید هزینه بیشتری در هر مترمربع می‌پردازند.

But it's also nurses, veterans and even schoolteachers

اما پرستارها، کهنه سربازها و حتی معلمان مدرسه هم

who fall into the mass of 37 million people a year

در زمره این جمعیت ۳۷ میلیونی قرار می‌گیرند که در سال

who are unable to afford energy for their most basic needs.

از پس هزینه‌های انرژی برای اکثر نیازهای اولیه خود برنمی‌آیند.

As a result, those with high energy burdens

در نتیجه، این آدمهای مواجه با مشکل انرژی

have a greater likelihood of conditions like heart disease and asthma.

بیشتر در معرض شرایطی مثل آسم و مرض قلبی قرار می‌گیرند.

Look -- given our rockets to Mars and our pocket-sized AI,

ببینید-- با توجه به سفینه‌هایی که به مریخ فرستاده می‌شوند یا هوش مصنوعی جیبی،

we have the tools to address these systemic inequities.

ما از ابزار لازم برای خطاب قرار دادن نابرابری‌های سیستماتیک برخورداریم.

The technology is here.

فناوری اینجاست.

Cost of renewables, insulation, microgrids and smart home technology

هزینه تجدیدپذیرها، عایق‌کاری، شبکه برق میکرو و فناوری خانگی هوشمند

are all decreasing.

همگی رو به کاهش است.

However, even as we approach cost parity,

هرچند، حتی با نزدیک شدن به این توازن هزینه،

the majority of those who own solar earn much more than the average American.

اکثریت صاحبان انرژی خورشیدی‌‌ درآمد بیشتری از آمریکایی متوسط دارند.

This is why, when I was 22, I founded the nonprofit RETI.

برای همین در ۲۲ سالگی،‌ موسسه غیرانتفاعی RETI را بنا نهام.

Our mission is to alleviate energy burdens by working with communities,

ماموریت ما کم کردن بار انرژی از طریق کار کردن با جوامع کوچک،

utilities and government agencies alike

آژانس‌های دولتی و شرکتهای برق به تساوی

to provide equitable access to clean energy,

برای تامین دسترسی منصفانه به انرژی پاک،

energy efficiency and energy technology.

بهره‌وری انرژی و فناوری انرژی است.

But there's no one way to solve this.

اما تنها یک راه برای حل این وجود ندارد.

I believe in the power of local communities,

به قدرت جوامع کوچک محلی،‌

in the transforming effect of relationships.

به تاثیر متحولانه روابط متعقدم.

So we start by working directly with the communities

بنابراین از کار کردن مستقیم با جوامع کوچکی شروع می‌کنیم

that have the highest energy burdens.

که بالاترین بار انرژی را تحمل می‌کنند.

We host workshops and events for communities

میزبان کارگاه‌ها و رویدادها برای جوامع کوچکیم

to learn about energy poverty,

تا درباره فقر انرژی بیاموزند

and how making even small updates to their homes

و البته نحوه ساختن به روز رسانی‌های کوچک در منازلشان

like better insulation for windows and water heaters

از قبیل عایق‌بندی پنجره‌ها و آبگرمکن‌ها

can go a long way to maximize efficiency.

که در بهینه‌سازی حداکثر تاثیر بسزا دارد.

We're connecting neighborhoods to community solar

ما محله‌ها را به انرژی خورشید محلی وصل می‌کنیم

and spearheading community-led smart home research

و جلودار پژوهش خانه هوشمند تحت رهبری جامعه

and installation programs

و برنامه‌های عایق‌کاری هستیم تا به

to help families bring down their energy bills.

کاهش هزینه قبض انرژی‌ خانواده‌ها کمک کنیم.

We're even working directly with elected officials,

ما حتی با مقامات منتخب مستقیما کار می‌کنیم،

advocating for more equitable pricing,

با حمایت از قیمت‌گذاری متساوی‌تر،

because to see this vision of energy equity and resilience succeed,

زیرا برای دیدن این دورنمای انرژی مساوی و بهبود موفقیت،

we have to work together sustainably.

ما باید برای تجدیدپذیری کار کنیم.

Now, the US spends over three billion a year

حال، ایالات متحده بیش از ۳ میلیارد دلار در سال

on energy bill payment assistance.

خرج یارانه پرداخت قبض انرژی می‌کند.

And these programs do help millions of people,

و این برنامه به میلیون‌ها نفر کمک می‌کند،

but they're only able to help a fraction of those in need.

اما تنها قادر به کمک کردن به کسری از افرار نیازمند است.

In fact,

در واقع،

there is a 47-billion-dollar home-energy affordability gap,

شکاف قابلیت دسترسی انرژی خانگی ۴۷ میلیارد دلار است،

so assistance alone is not sustainable.

پس یارانه تنها تاب آوردنی نیست.

But by building energy equity and resilience into our communities,

اما با ساخت تساوی انرژی و بهبودپذیری در جوامع خویش،

we can assure fair and impartial access

می‌توانیم دستیابی عادلانه و بی‌طرفانه

to energy that is clean, reliable and affordable.

به انرژی تمیز، قابل اتکا و به قیمت را تضمین کنیم.

At scale, microgrid technology, clean technology and energy efficiency

در حجم بزرگتر، فناوری شبکه برق خرد، فناوری تمیز و بهره‌وری انرزی

dramatically improve public health.

بشدت بهداشت عمومی را افرایش می‌دهد.

And for those with high energy burdens,

و برای‌ آن دسته با دشواریهای بالای انرژی،

it can help them reclaim 20 percent of their income --

قادر خواهند ۲۰٪ از درآمد خود را باز پس بگیرند --

20 percent of a person's income who's struggling to make ends meet.

۲۰٪ درآمد شخصی که در مخارج هفتگی خود درمانده است.

This is life-changing.

اثری سرنوشت‌ساز دارد.

This is an opportunity for families to use their energy savings

فرصتی برای خانواده‌هاست تا از پسنداز خود از انرژی

to sponsor their future.

برای تامین آینده خود استفاده کنند.

I think back to my great-grandmother and her neighbors,

به مادر مادربزرگم و همسایگان او فکر می‌کنم،

the impossible choices that they had to make

انتخاب‌های غیرممکنی که مجبور بودند داشته باشند

and the effect it had on our whole community.

و تاثیر آن بر کل جامعه ما.

But this is not just about them.

اما این فقط درباره آنها نیست.

There are millions nationwide having to make the same impossible choices today.

امروز میلیون‌ها نفر در کشور مجبور به این انتخاب‌های غیرممکن هستند.

And I know high energy burdens are a tremendous barrier to overcome,

و می‌دانم که سنگینی بار انرژی مانع عظیمی برای فائق آمدن است،

but through relationships with communities and technology,

اما از طریق روابط با جوامع و فناوری

we have the paths to overcome them.

ما مسیر فائق شدن بر آن را داریم.

And when we do,

و زمانی که این کار را انجام دهیم

we will all be more resilient.

همه ما بیشتر بهبودپذیر خواهیم شد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)