Rainer Strack: The surprising workforce crisis of 2030 — and how to start solving it now

راینر استراک: بحران عظیم نیروی کار در سال ۲۰۳۰- چطور حل این موضوع را آغاز کنیم

Translator: Mohammad Hossein Hassanzadeh Reviewer: Leila Ataei

2014 is a very special year for me:

سال ۲۰۱۴ سال خاصی برای من است

20 years as a consultant,

20۲۰ سال کار به عنوان مشاور،

20 years of marriage,

۲۰ سال از ازدواجم میگذره،

and I'm turning 50 in one month.

و یک ماه بعد ۵۰ ساله میشوم

That means I was born in 1964 in a small town in Germany.

به این معنا که در سال ۱۹۶۴ در شهر کوچکی در آلمان به دنیا آمدم.

It was a gray November day,

در یک روز ابری در ماه نوامبر

and I was overdue.

و از موعد تولدم گذشته بود.

The hospital's maternity ward was really stressed out

و بخش زایشگاه ملتهب بود.

because a lot of babies were born on this gray November day.

چون نوزادان زیادی در این روز به دنیا آمدند

As a matter of fact,

در حقیقت، سال ۱۹۶۴

1964 was the year with the highest birth rate ever in Germany:

بیشترین نرخ زاد و ولد درطول تاریخ آلمان را دارد:

more than 1.3 million.

بیش از ۱/۳ میلیون تولد.

Last year, we just hit over 600,000,

سال گذشته این رقم فقط ۶۰۰٫۰۰۰ تولد بود،

so half of my number.

که نصف نرخ سال تولد من است.

What you can see here is the German age pyramid,

چیزی که اینجا می بینید مثلت عمر آلمانی هاست

and there, the small black point at the top, that's me.

واین نقطه سیاه در این بالا من هستم.

(Laughter) (Applause)

(خنده حضار) (تشویق)

In red, you can see the potential working-age population,

رنگ قرمز عمر نیروی بالقوه کاری را نشان می دهد،

so people over 15 and under 65,

که شامل مردم بین سن ۱۵ تا ۶۵ سال است،

and I'm actually only interested in this red area.

و راستش من فقط به قسمت قرمز توجه دارم.

Now, let's do a simple simulation

حالا بیایید شبیه سازی ساده انجام دهیم

of how this age structure will develop over the next couple of years.

تا ببینیم که این گراف سنی در آینده چگونه

As you can see,

تغییرم می کند، چنانچه می بینید

the peak is moving to the right,

نقطه اوج گراف به سمت راست حرکت می کند،

and I, with many other baby boomers, will retire in 2030.

و من به همراه همسالانم در سال ۲۰۳۰ بازنشسته می شویم.

By the way, I don't need any forecasts

راستی برای پیشبینی نرخ رشد زاد و ولد در قسمت

of birth rates for predicting this red area.

قرمز رنگ گراف به پیشبینی خاصی نیاز ندارم.

The red area,

قسمت قرمز گراف،

so the potential working-age population in 2030,

جمعیت نیروی بالقوه کاری در سال ۲۰۳۰

is already set in stone today,

امروزه سنگ بنایش گذاشته شده،

except for much higher migration rates.

به استثنای نرخ مهاجرت که در حال رشد است.

And if you compare this red area in 2030 with the red area in 2014,

اگر بخش قرمز را در سال ۲۰۳۰ با ۲۰۱۴ مقایسه کنیم

it is much, much smaller.

بسیار بسیار کوچکتر است.

So before I show you the rest of the world,

قبل از اینکه گراف بقیه نقاط جهان را نشان بدهم،

what does this mean for Germany?

این گراف برای آلمان چه معنی خواهد داشت؟

So what we know from this picture is that the labor supply,

چیزی که از این گراف در میابیم نرخ عرضه نیروی کار است.

so people who provide labor,

و مردم عرضه کننده این نیروی کار درآلمان

will go down in Germany, and will go down significantly.

رو به کاهش خواهد بود و این کاهش قابل توجه است.

Now, what about labor demand?

حالا نیاز به نیروی کار چه می شود؟

That's where it gets tricky.

یک مقدار پیچیده است.

As you might know, the consultant's favorite answer to any question is,

همانطور که میدانید، جواب محبوب یک مشاور به هر سوال همیشه این است:

"It depends."

" بستگی دارد".

So I would say it depends.

پس من هم میگویم بستگی دارد.

We didn't want to forecast the future.

ما نمیخواستیم که آینده را پیش بینی کنیم.

Highly speculative.

بشدت تعمق برانگیزه.

We did something else.

در عوض کاری دیگر کردیم.

We looked at the GDP and productivity growth of Germany

ما به نرخ سرانه و رشد تولیدی آلمان در طول

over the last 20 years,

۲۰ سال گذشته نگاه کردیم،

and calculated the following scenario:

و این سناریو ها را محاسبه کردیم:

if Germany wants to continue this GDP and productivity growth,

اگر آلمان بخواهد که نرخ سرانه و رشد تولیدی خود را ادامه بدهد،

we could directly calculate

مستقیما محاسبه کردیم که بدانیم

how many people Germany would need to support this growth.

آلمان برای حفظ این نرخ به چقدر نیروی کار نیاز دارد.

And this is the green line: labor demand.

خط سبز نمایانگر همان نیروی کار مورد نیاز است.

So Germany will run into a major talent shortage very quickly.

آلمان به زودترین فرصت شاهد کمبود نیروی کارمتخصص خواهد بود.

Eight million people are missing,

این کمبود به اندازه ۸ میلیون نفر است،

which is more than 20 percent of our current workforce,

که ۲۰٪ بیشتر از نیروی کار فعلی ماست،

so big numbers, really big numbers.

که واقعا تعداد بسیار زیادی است، بسیار زیاد

And we calculated several scenarios,

ما چندین سناریو را مد نظر گرفتیم،

and the picture always looked like this.

و همه نتایج تقریبا همین گونه شدند.

Now, to close the gap,

حالا، برای کم کردن این فاصله

Germany has to significantly increase migration,

آلمان باید نرخ مهاجرت را بسیار زیاد کند.

get many more women in the workforce,

زنان بیشتری را به نیروی کار بیافزاید

increase retirement age —

و سن بازنشستگی را هم بالا ببریم.

by the way, we just lowered it this year —

که البته امسال نرخ بازنشستگی را یکسال کم کردیم

and all these measures at once.

و همه این محاسبات یکباره صورت گرفته است.

If Germany fails here, Germany will stagnate.

و اگر آلمان دراینجا شکست بخورد با رکود مواجه خواهد شد.

We won't grow anymore. Why?

دیگر رشد نخواهیم کرد، چرا؟

Because the workers are not there who can generate this growth.

چون نیروی کار لازم برای این رشد را نخواهیم داشت.

And companies will look for talents somewhere else.

و شرکتها برای یافتن نیروی کار به دیگر جاها رو میکنند.

But where?

اما به کجا رو میکنند؟

Now, we simulated labor supply and labor demand

ما نسبت نیروی کار و تقاضا را برای 15 کشور بزرگ

for the largest 15 economies in the world,

جهان شبیه سازی کردیم.

representing more than 70 percent of world GDP,

که شامل ۷۰٪ نرخ سرانه جهان را شامل می شود.

and the overall picture looks like this by 2020.

و تصویر کلی در سال ۲۰۲۰ این چنین خواهد بود.

Blue indicates a labor surplus,

رنگ آبی نیروی مازاد کار را نشان می دهد،

red indicates a labor shortfall,

و قرمز نیروی مورد نیاز کار را نشان می دهد،

and gray are those countries which are borderline.

و خاکستری کشورهایی که در مرز هستند را نشان میدهد.

So by 2020, we still see a labor surplus in some countries,

پس تا در سال ۲۰۲۰ در بعضی کشورها مازاد نیرو

like Italy, France, the U.S.,

داریم مثل ایتالیا، فرانسه و آمریکا.

but this picture will change dramatically by 2030.

اما این تصویر در سال ۲۰۳۰ تغییر می کند.

By 2030, we will face a global workforce crisis

در سال ۲۰۳۰ ما با بحران نیروی کار در بسیاری

in most of our largest economies,

از کشورهای بزرگ جهان روبرو خواهیم بود.

including three out of the four BRIC countries.

که از چهار کشورBRIC سه کشور را در برمیگیرد.

China, with its former one-child policy, will be hit,

کشور چین به خاطر قانون تک فرزندی بیشترین ضربه را میخورد

as well as Brazil and Russia.

همینطور برزیل و روسیه

Now, to tell the truth,

خب، راستش را بخواهید

in reality, the situation will be even more challenging.

در واقع، حقیقت از این هم چالش برانگیزتر است

What you can see here are average numbers.

چیزی که اینجا میبینید نرخ متوسط را نشان میدهد

We de-averaged them

و ما آن را تغییر دادیم

and broke them down into different skill levels,

و به بخشهای مختلف تقسیم کردیم

and what we found

و چیزی که یافتیم این است که

were even higher shortfalls for high-skilled people

ما بیشترین کمبود نیروی کار با تجربه و اندکی

and a partial surplus for low-skilled workers.

هم نیروی کار کم تجربه را شاهد خواهیم بود.

So on top of an overall labor shortage,

خب، با کمبود کلی نیروی کار در آینده با

we will face a big skill mismatch in the future,

مشکلات زیادی درنیافتن نیروی مطابق به نیاز روبرو می شویم.

and this means huge challenges

و این چالشی عظیم برای ما خواهد بود.

in terms of education, qualification,

که در قسمت آموزش، تخصص و

upskilling for governments and companies.

ارتقای شرکتها و دولت با آن روبرو میشویم.

Now, the next thing we looked into was robots, automation, technology.

حال چیز دیگری که مورد بررسی قرار دادیم، رباتها،

Will technology change this picture and boost productivity?

ماشینی شدن و تکنولوژی در آینده است.

Now, the short answer would be

آیا تکنولوژی این تصویر را تغییر خواهد داد و تولید را زیاد میکند؟

that our numbers already include a significant growth in productivity

خب, پاسخ کوتاه به این سوال, میتواند اینست

driven by technology.

که محاسبات ما در رشد سریع تولید به واسطه

A long answer would go like this.

تکنولوژی را در نظر گرفته است.

Let's take Germany again.

و پاسخ طولانی به سوال اینست

The Germans have a certain reputation in the world

بیایید آلمان را در نظر بگیریم, وقتی صحبت

when it comes to productivity.

از تولید میشود,آلمانها بسیار معروف هستند در دنیا

In the '90s, I worked in our Boston office for almost two years,

در دهه نود, وقتی دو سال بود که در اداره بوستون کار میکردم

and when I left, an old senior partner told me, literally,

وقتی کار را ترک کردم, رییس کهنسالم به من گفت

"Send me more of these Germans, they work like machines."

برایم از آلمانیهای مثل خودت بفرست, آلمانیها مثل ماشین کار میکنند.

(Laughter)

(خنده حضار)

That was 1998.

آن وقت سال ۱۹۹۸ بود.

Sixteen years later, you'd probably say the opposite.

۱۶ سال بعد(امروز) شما چیزی برعکس آن خواهید گفت

"Send me more of these machines. They work like Germans."

ازین ماشینهای آلمانی برام بفرست، مثل آلمانها کار میکنند

(Laughter) (Applause)

(خنده حضار) (تشویق)

Technology will replace a lot of jobs, regular jobs.

تکنولوژی جای بسیاری از شغل ها را خواهد گرفت

Not only in the production industry,

نه تنها در بخش تولید

but even office workers are in jeopardy

بلکه کارمندان اداری هم درخطر خواهند بود

and might be replaced by robots,

و امکان دارد جایشان را به رباتها بدهند

artificial intelligence, big data, or automation.

هوش مصنوعی, دیتا های عظیم و ماشینی شدن

So the key question is not if technology replaces some of these jobs,

پس, سوال اصلی این نیست که آیا اینکار میشود یا نه

but when, how fast, and to what extent?

بلکه اینست که چه وقت, به چه سرعت و به چه اندازه؟

Or in other words,

به عبارت دیگر

will technology help us to solve this global workforce crisis?

آیا تکنولوژی مشکل نیروی کار را رفع خواهد کرد؟

Yes and no.

بله یا خیر

This is a more sophisticated version of "it depends."

جواب کمی از " بستگی دارد" هم پیچیده تر است.

(Laughter)

(خنده حضار)

Let's take the automotive industry as an example,

بیایید صنعت ماشین را مثال قرار دهیم،

because there, more than 40 percent of industrial robots are already working

چون حالا ۴۰٪ کارها توسط رباتها انجام می شود.

and automation has already taken place.

و ماشینی شدن قبلا جایش را باز کرده است.

In 1980, less than 10 percent of the production cost of a car

در ۱۹۸۰، کمتر از ۱۰ درصد هزینه ساخت یک

was caused by electronic parts.

خودرو به خاطر قطعات الکترونیکی آن بود.

Today, this number is more than 30 percent

امروزه این مقدار به ۳۰٪ رسیده است.

and it will grow to more than 50 percent by 2030.

و تا به سال ۲۰۳۰ به ۵۰٪ خواهد رسید.

And these new electronic parts and applications

وتمام این قطعات الکترونیکی و لوازم کاربردی

require new skills and have created a lot of new jobs,

نیازمند نیروی خواهد بود وموقعیتهای شغلی زیادی ایجاد می کند،

like the cognitive systems engineer

مثل شغل "مهندس سیستمهای شناسایی" که ارتباط

who optimizes the interaction between driver and electronic system.

بین راننده و سیستم های الکترونیکی را تسریع می کند.

In 1980, no one had the slightest clue that such a job would ever exist.

در ۱۹۸۰، هیچ کس حتی فکرش را هم نمی کرد که در آینده چنین شغلی هم به وجود بیاید،

As a matter of fact,

در حقیقت،

the overall number of people involved in the production of a car

تعداد کلی افرادی که در صنعت ماشین سازی کار

has only changed slightly in the last decades,

می کرده اند در طول دهه ها علیرغم حضور رباتها

in spite of robots and automation.

و ماشینی شدن بسیار کم کاهش داشته است.

So what does this mean?

خب این به چه معنا است؟

Yes, technology will replace a lot of jobs,

بله، تکنولوژی جای خیلی از شغلها را خواهد گرفت

but we will also see a lot of new jobs and new skills on the horizon,

اما در عوض شغلهای دیگری هم در افق پدیدار می شوند.

and that means technology will worsen our overall skill mismatch.

این بعنی، تکنولوژی نیاز به نیروی کار لازم را بدتر میکند.

And this kind of de-averaging

و این کاهش مقدار متوسط

reveals the crucial challenge for governments and businesses.

چالش عظیم پیش روی دولت و شرکتها را عیان می سازد.

So people, high-skilled people,

پس مردم، نیروی کار با تجربه، هوشمندان

talents, will be the big thing in the next decade.

در دهه آینده بسیار مورد توجه خواهند بود.

If they are the scarce resource, we have to understand them much better.

اگر آنها منابع انسانی گرانقیمت ما هستند باید آنها را بهتر بشناسیم و درک کنیم

Are they actually willing to work abroad?

آیا آنها علاقه مند به کار در خارج کشور هستند؟

What are their job preferences?

شغلهای پر اولویتشان چی ها هستند؟

To find out, this year we conducted a global survey

برای پاسخ به این سوال، امسال

among more than 200,000 job seekers from 189 countries.

ما یک تحقیق در بین ۲۰۰٫۰۰۰ متقاضی کار در ۱۸۹ کشور انجام دادیم.

Migration is certainly one key measure to close a gap,

مهاجرت کلید اساسی برای کم کردن این شکاف است،

at least in the short term,

حداقل برای دوره زمانی کوتاه مدت

so we asked about mobility.

دراین تحقیق ما از قابلیت جابجایی آنها پرسیدیم.

More than 60 percent of these 200,000 job seekers

بیشتر از ۶۰٪ این ۲۰۰٫۰۰۰ نفر متقاضی کار

are willing to work abroad.

علاقه مند کار در خارج کشورشان بودند.

For me, a surprisingly high number.

برای من این عدد بسیار غافلگیر کننده بود.

If you look at the employees aged 21 to 30,

اگر به متقاضیان بین ۲۱ تا ۳۰ ساله نگاه کنیم،

this number is even higher.

این رقم بسیار بالاتر هم خواهد بود.

If you split this number up by country,

اگر این متقاضیان را بر اساس کشورها تقسیم کنیم،

yes, the world is mobile, but only partly.

میبینیم، دنیا در حال حرکت است اما تنها بخشی از آن.

The least mobile countries are Russia, Germany and the U.S.

کم تحرک ترین کشورها روسیه، آلمان و آمریکا هستند.

Now where would these people like to move?

خب، این مردم دوست دارند به کجاها (برای کار) بروند؟

Number seven is Australia, where 28 percent could imagine moving.

شماره هفت، استرالیا است. ۲۸٪ مردم به اینجا می روند.

Then France, Switzerland, Germany, Canada, U.K.,

بعد فرانسه، سویس، آلمان، کانادا و انگلیس

and the top choice worldwide is the U.S.

و انتخاب اول آمریکا است.

Now, what are the job preferences of these 200,000 people?

شغل مورد علاقه این ۲۰۰٫۰۰۰ نفر چی ها هست؟

So, what are they looking for?

و به دنبال چه چیزی هستند؟

Out of a list of 26 topics, salary is only number eight.

از میان ۲۶ فاکتور عمده، حقوق، هشتم است.

The top four topics are all around culture.

چهار فاکتور اولی در باره فرهنگ است.

Number four,

شماره چهار

having a great relationship with the boss;

داشتن رابطه خوب با رییس است؛

three, enjoying a great work-life balance;

سه لذت بردن از توازن بین کار و زندگی

two, having a great relationship with colleagues;

دو داشتن رابطه عالی با همکاران؛

and the top priority worldwide

و اولین، اولویت اول در سطح جهان

is being appreciated for your work.

بها داده شدن به شما به خاطر انجام کارتان است.

So, do I get a thank you?

یعنی، آیا به خاطر کار خوبم ازمن تشکر میشود؟

Not only once a year with the annual bonus payment,

نه آن تشکر سالانه به همراه پاداش

but every day.

بلکه به طور روزانه

And now, our global workforce crisis becomes very personal.

امروزه نیروی کار ما بسیار جنبه شخصی گرفته.

People are looking for recognition.

مردم به دنبال دیده شدن هستند.

Aren't we all looking for recognition in our jobs?

آیا همه ما به دنبال دیده شدن در محیط کار نیستیم؟

Now, let me connect the dots.

حالا بیایید که نقاط را به هم وصل کنیم.

We will face a global workforce crisis

ما به بحران نیروی کار روبرو خواهیم شد

which consists of an overall labor shortage

که شامل کمبود نیروی کار و عدم تطابق

plus a huge skill mismatch,

نیروی کار با نیاز روز خواهد بود.

plus a big cultural challenge.

که چالش های فرهنگی را هم به دنبال خواهد داشت.

And this global workforce crisis is approaching very fast.

و این بحران کمبود نیروی کار به ما نزدیک می شود.

Right now, we are just at the turning point.

ما حالا، درست به نقطه چرخش رسیده ایم.

So what can we, what can governments, what can companies do?

خب، ما، دولت و شرکتها در این باره چه کنیم؟

Every company,

هر شرکت

but also every country,

و حتی هر کشور

needs a people strategy,

به استراتژی مردمی نیاز دارند،

and to act on it immediately,

و باید به سرعت اقدام کنیم.

and such a people strategy consists of four parts.

و این استراتژی مردمی چهار بخش دارد.

Number one, a plan

بخش اول، برنامه ایی برای پیش بینی

for how to forecast supply and demand for different jobs and different skills.

عرضه و تقاضا برای کارها و مهارتهای مختلف.

Workforce planning will become more important than financial planning.

طرح نیروی کار از طرح مالی مهم تر خواهد شد.

Two, a plan for how to attract great people:

بخش دوم، طرحی برای جذب نیروی کار عالی

generation Y, women, but also retirees.

نسل "ایگرگ" (نسل فعلی), زنان و حتی بازنشستگان.

Three, a plan for how to educate and upskill them.

بخش سه، طرحی برای آموزش و ارتقای کاری آنها

There's a huge upskilling challenge ahead of us.

چالش بزرگی در مورد کمبود ظرفیت پیش روی ما است.

And four,

و بخش چهارم

for how to retain the best people,

چطوراین نیروی کار راحفظ کنیم

or in other words,

یا به عبارت دیگر

how to realize an appreciation and relationship culture.

چطور تقدیر (کاری) و ارتباط فرهنگی را درک کنیم.

However, one crucial underlying factor is to change our attitudes.

البته، راه چاره اصلی ما ای انست که رفتارمان را تغییر دهیم.

Employees are resources, are assets,

کارمندان را به چشم منابع و سرمایه ببینیم،

not costs, not head counts,

نه به عنوان هزینه یا به عنوان سرشماری

not machines,

نه به عنوان ماشین

not even the Germans.

و نه حتی به عنوان آلمانی ها.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)