Tim Berners-Lee: A Magna Carta for the web

تیم برنارز-لی: بیانه ای برای اینترنت

Translator: Babak Azizafshari Reviewer: soheila Jafari

TED is 30.

TED سی ساله شد.

The world wide web is celebrating this month

و این ماه شبکه جهانی (اینترنت)

its 25th anniversary.

بیست و پنجمین سالگردش رو جشن میگیره.

So I've got a question for you.

بنابراین سوالی ازتون دارم.

Let's talk about the journey, mainly about the future.

بذارین درباره این سفر صحبت کنیم، بیشتر درباره آینده آن .

Let's talk about the state.

بذارین درباره موقعیت آن صحبت کنیم.

Let's talk about what sort of a web we want.

بذارین در این باره صحبت کنیم که چگونه اینترنتی میخوایم.

So 25 years ago, then, I was working at CERN.

۲۵ سال پیش وقتی در CERN (سازمان تحقیقات هسته ای اروپا) کار می کردم،

I got permission in the end after about a year

بعد از حدود یکسال اجازه گرفتم

to basically do it as a side project.

تا به عنوان یک پروژه جانبی روی اینترنت کار کنم.

I wrote the code.

کُد رو نوشتم.

I was I suppose the first user.

فکر کنم اولین کاربر بودم.

There was a lot of concern

به شدت نگران بودیم

that people didn't want to pick it up

که مردم نخوان ازش استفاده کنن

because it would be too complicated.

چون خیلی پیچیده بود.

A lot of persuasion, a lot of wonderful

آن همه ترغیب و تشویق، آن همه

collaboration with other people,

همکاری حیرت انگیز با افراد دیگر،

and bit by bit, it worked.

و کم کم، موفق شدیم.

It took off. It was pretty cool.

اینترنت شروع شد. خیلی باحال بود.

And in fact, a few years later in 2000,

و در واقع، چند سال بعد، در سال ۲۰۰۰،

five percent of the world population

پنج درصد جمعیت جهان

were using the world wide web.

از اینترنت استفاده می کردن.

In 2007, seven years later, 17 percent.

در سال ۲۰۰۷، هفت سال بعد، ۱۷ درصد.

In 2008, we formed the World Wide Web Foundation

در سال ۲۰۰۸، ما بنیاد شبکه جهانی رو تشکیل دادیم

partly to look at that

بخشی برای اینکه اون عدد رو دنبال کنیم

and worry about that figure.

و نگرانش باشیم.

And now here we are in 2014,

و حالا در سال ۲۰۱۴ هستیم،

and 40 percent of the world

و ۴۰ درصد جهان

are using the world wide web, and counting.

از اینترنت استفاده می کنن، و به حساب میان.

Obviously it's increasing.

عدد به وضوح داره بالا میره.

I want you to think about both sides of that.

ازتون میخوام درباره هر دو وجهش فکر کنین.

Okay, obviously to anybody here at TED,

خوب، برای هر کس اینجا در TED روشنه که،

the first question you ask is, what can we do

اولین سوال شما اینه که چیکار کنیم تا

to get the other 60 percent on board

۶۰ درصد بقیه هم

as quickly as possible?

هر چه سریعتر به سمت اینترنت بیان؟

Lots of important things. Obviously it's going to be around mobile.

چیزهای مهم زیاده. روشنه که مربوط به موبایل خواهد بود.

But also, I want you to think about the 40 percent,

اما از شما میخوام به اون ۴۰ درصد هم فکر کنین،

because if you're sitting there yourself

چون اگه خودتون اونجا نشسته باشین

sort of with a web-enabled life,

یه جور زندگی به کمک اینترنت،

you don't remember things anymore,

دیگه چیزی به یاد نمیارین،

you just look them up,

فقط جستجوش می کنین،

then you may feel that it's been a success

بعد ممکنه احساس کنین این یه موفقیت بوده

and we can all sit back.

و همه میتونیم بی خیال باشیم.

But in fact, yeah, it's been a success,

اما در واقع، آره، این یه موفقیت بوده،

there's lots of things, Khan Academy

چیزای زیادی هست، آکادمی خان (مؤسسه غیرانتفاعی که در سال ۲۰۰۶ به دست سلمان خان تأسیس شد)

for crying out loud, there's Wikipedia,

میتونیم با صدای بلند داد بزنیم، ویکیپدیا هست،

there's a huge number of free e-books

تعداد زیادی کتاب الکترونیک رایگان هست

that you can read online,

که می تونین آنلاین بخونین،

lots of wonderful things for education,

چیزهای فوق العاده بسیاری برای آموزش هست،

things in many areas.

چیزهایی در موضوعات مختلف.

Online commerce has in some cases

تجارت آنلاین در برخی موارد

completely turned upside down the way commerce works altogether,

سازوکار تجارت رو کاملاً زیرورو کرده،

made types of commerce available

انواعی از تجارت ایجاد کرده

which weren't available at all before.

که قبلاً به طور کلی وجود نداشت.

Commerce has been almost universally affected.

تجارت تقریباً در همه زمینه ها متأثر شده.

Government, not universally affected,

دولت، از تمام جهات تحت تأثیر قرار نگرفته،

but very affected, and on a good day,

ولی تأثیرش قابل توجه بوده، و اگه خوشبینانه نگاه کنیم،

lots of open data, lots of e-government,

حجم بالایی از داده رایگان، حجم بالایی از دولت الکترونیکی،

so lots of things which are visible

این همه چیز قابل مشاهده

happening on the web.

در اینترنت اتفاق میفته.

Also, lots of things which are less visible.

هم چنین، چیزایی که کمتر قابل مشاهده هستن.

The healthcare, late at night when they're worried

سلامت، آخر شب وقتی اونا نگران هستن

about what sort of cancer

که چه سرطانی گرفته

somebody they care about might have,

کسی که براشون مهمه،

when they just talk across the Internet to somebody

وقتی از طریق اینترنت با کسی صحبت می کنن

who they care about very much in another country.

که یه کشور دیگه س و براشون خیلی مهمه.

Those sorts of things are not, they're not out there,

اون طور چیزا نیستن، اونا اونجا نیستن،

and in fact they've acquired a certain amount of privacy.

و در وافع محدوده مشخصی از حریم خصوصی درست کردن.

So we cannot assume that part of the web,

پس نمیتونیم اون بخش از اینترنت رو،

part of the deal with the web,

بخشی از قرارمون با اینترنت،

is when I use the web,

اینه که وقتی از اینترنت استفاده می کنم،

it's just a transparent, neutral medium.

اون فقط یه رسانه شفاف و خنثی ست.

I can talk to you over it without worrying

میتونم با اینترنت با شما حرف بزنم بدون اینکه نگران

about what we in fact now know is happening,

اتفاقی باشم که در واقع حالا در جریانه،

without worrying about the fact

بدون اینکه نگران این واقعیت باشم

that not only will surveillance be happening

که نه تنها نظارت انجام میشه

but it'll be done by people who may abuse the data.

بلکه توسط کسانی انجام میشه که ممکنه از داده ها سوء استفاده کنن.

So in fact, something we realized,

پس در واقع، یه چیزی فهمیدیم،

we can't just use the web,

فقط نمی تونیم از اینترنت استفاده کنیم،

we have to worry about

باید نگران باشیم

what the underlying infrastructure of the whole thing,

از چیزی که شالوده اساسی همه چیزه،

is it in fact of a quality that we need?

آیا کیفیتش واقعاً همونیه که نیاز داریم؟

We revel in the fact that we have this wonderful free speech.

این واقعیت لذت بخشیه که این طور آزادانه و مهیج حرف میزنیم.

We can tweet, and oh, lots and lots of people

میتونیم توییت کنیم، و اوه، افراد خیلی خیلی زیادی

can see our tweets, except when they can't,

میتونن توییت های ما رو ببینن، مگه اینکه نتونن،

except when actually Twitter is blocked from their country,

مگر اینکه توییتر واقعاً تو کشورشون بسته بشه،

or in some way the way we try to express ourselves

یا نحوه ای که سعی می کنیم خودمونو نشون بدیم، به طریقی

has put some information about the state of ourselves,

اطلاعاتی درباره وضعیت خودمون نشون داده،

the state of the country we live in,

وضعیت کشوری که توش زندگی می کنیم،

which isn't available to anybody else.

که در دسترس هیچ کس دیگه ای نیست.

So we must protest and make sure

پس باید اعتراض کنیم و مطمئن بشیم

that censorship is cut down,

که سانسور متوقف میشه،

that the web is opened up

که اینرنت آزاد میشه

where there is censorship.

در جایی که سانسور هست.

We love the fact that the web is open.

ما عاشق این واقعیتیم که اینترنت آزاده.

It allows us to talk. Anybody can talk to anybody.

این به ما اجازه میده حرف بزنیم. هر کسی میتونه با هر کسی حرف بزنه.

It doesn't matter who we are.

مهم نیست کی هستیم.

And then we join these big

و بعد ملحق میشیم به این

social networking companies

شرکتهای بزرگ شبکه اجتماعی

which are in fact effectively built as silos,

که در واقع عملاً مثل سیلو درست شدن،

so that it's much easier to talk to somebody

طوری که خیلی آسون تر میشه با کسی حرف زد

in the same social network

که با شما تو یه شبکه اجتماعیه

than it is to talk to somebody in a different one,

تا حرف زدن با کسی که تو یه شبکه دیگه هست،

so in fact we're sometimes limiting ourselves.

پس در واقع ما گاهی خودمونو محدود می کنیم.

And we also have, if you've read the book about the filter bubble,

و چیز دیگه ای که هست، اگه کتابی که درباره حباب فیلتر هست را خونده باشین،

the filter bubble phenomenon is that

پدیده حباب فیلتر اینه که

we love to use machines

ما عاشق استفاده از ماشینهایی هستیم

which help us find stuff we like.

که به ما کمک می کنن چیزایی رو پیدا کنیم که دوست داریم.

So we love it when we're bathed in

خوب لذت میبریم وقتی غرق میشیم

what things we like to click on,

تو چیزایی که دوستشون داریم روششون کلیک کنیم،

and so the machine automatically feeds us

و به این ترتیب دستگاه به طور خودکار به ما

the stuff that we like and we end up

چیزایی رو میده که دوست داریم و در آخر

with this rose-colored spectacles view of the world

دنیا رو از پشت این عینک به رنگ گل رُز (طوری که دوست داریم) می بینیم

called a filter bubble.

به این میگن یه حباب فیلتر.

So here are some of the things which maybe

خوب اینم بعضی از چیزهایی که میتونن

threaten the social web we have.

جامعه اینترنتی ما رو تهدید کنن.

What sort of web do you want?

شما چه جور اینترنتی میخواین؟

I want one which is not fragmented into lots of pieces,

من اینترنتی میخوام که تکه تکه نباشه،

as some countries have been suggesting

اونطوری که بعضی کشورها پیشنهاد کردن

they should do in reaction to recent surveillance.

که باید در جواب نظارتهای اخیر انجام بدن.

I want a web which has got, for example,

من اینترنتی میخوام که مثلاً

is a really good basis for democracy.

اساس خیلی خوبی واسه مردمسالاری باشه.

I want a web where I can use healthcare

من اینترنتی میخوام که بتونم

with privacy and where there's a lot

با حفظ حریم خصوصی از خدمات سلامت استفاده کنم و در اون یه عالمه

of health data, clinical data is available

اطلاعات سلامت باشه، داده های بالینی در دسترس

to scientists to do research.

دانشمندان باشه واسه تحقیقات.

I want a web where the other 60 percent

من اینترنتی میخوام که اون ۶۰ درصد بقیه

get on board as fast as possible.

هر چه سریعتر به سمتش بیان.

I want a web which is such a powerful basis for innovation

من اینترنتی میخوام که چنان اساس قدرتمندی برای نوآوری باشه

that when something nasty happens,

که وقتی اتفاق زننده ای میفته،

some disaster strikes, that we can respond

فاجعه ای پیش میاد، که ما بتونیم

by building stuff to respond to it very quickly.

کارهایی بکنیم که خیلی سریع بهش پاسخ بدیم.

So this is just some of the things that I want,

خوب این فقط چند تا از چیزهاییه که من میخوام،

from a big list, obviously it's longer.

از یه فهرست بزرگ، واضحه که این فهرست طولانی تره.

You have your list.

شما فهرست خودتونو دارین.

I want us to use this 25th anniversary

ازتون میخوام در این بیست و پنجمین سالگرد

to think about what sort of a web we want.

در این باره فکر کنیم که چه جور اینترنتی دوست داریم.

You can go to webat25.org

میتونین به این نشانی برین: webat25.org

and find some links.

و چند پیوند پیدا کنین.

There are lots of sites where people

سایتهای زیادی هست که افراد

have started to put together a Magna Carta,

شروع کردن به تهیه یه بیانیه بزرگ،

a bill of rights for the web.

یه سند حقوق اینترنتی.

How about we do that?

چطوره ما هم این کارو بکنیم؟

How about we decide, these are, in a way,

چطوره تصمیم بگیریم، این حقوق یه جورایی،

becoming fundamental rights, the right to communicate with whom I want.

داره به حقوق اساسی تبدیل میشه، حق ارتباط با کسی که میخوام.

What would be on your list for that Magna Carta?

در فهرست شما واسه اون بیانیه چی میتونه باشه؟

Let's crowdsource a Magna Carta

بیاین یه بیانیه جمع کنیم

for the web.

واسه اینترنت.

Let's do that this year.

بیاین این کارو امسال بکنیم.

Let's use the energy from the 25th anniversary

بیاین انرژی بیست و پنجمین سالگرد رو

to crowdsource a Magna Carta

واسه جمع کردن یه بیانیه بذاریم

to the web. (Applause)

واسه اینترنت. (تشویق)

Thank you. And do me a favor, will you?

متشکرم. و یه لطفی کنین، این لطفو به من می کنین؟

Fight for it for me. Okay? Thanks.

به خاطر من واسش بجنگین. خوب؟ تشکر.

(Applause)

(تشویق)