Thomas Heatherwick: Building the Seed Cathedral

ساخت کلیسای جامع بذرها

Translator: soheila Jafari Reviewer: Mohammad Reza Minoosepehr

Hello, my name is Thomas Heatherwick.

سلام، اسم من توماس هاتریسک است.

I have a studio in London

من استودیویی در لندن دارم

that has a particular approach

که رویکرد خاصی

to designing buildings.

در طراحی ساختمانها دارد.

When I was growing up,

من در حالی بزرگ می شدم

I was exposed to making

که در معرض ساخت

and crafts and materials

تولید مواد خام و

and invention on a small scale.

ابداع آنها در اندازه کوچک بودم.

And I was there looking

و اونوقت با نگاه کردن

at the larger scale of buildings

به ساختمانهایی در ابعاد بزرگتر

and finding

ساختمانهایی

that the buildings that were around me

که در اطرافم قرار داشتند،

and that were being designed

و همینطور اونهایی که طراحی شده و

and that were there in the publications I was seeing

در مجلات منتشر می شدند رو

felt soulless and cold.

سرد و بی احساس می دیدم.

And there on the smaller scale,

اما در اندازه کوچیک تر،

the scale of an earring

اندازه یه گوشواره

or a ceramic pot

یا یه گلدان سفالی

or a musical instrument,

یا یه ساز موسیقی ،

was a materiality and a soulfulness.

مادی و پر روح بود.

And this influenced me.

این منو تحت تاثیر قرار داد.

The first building I built was 20 years ago.

اولین ساختمانی که ساختم ٢۰ سال پیش بود.

And since, in the last 20 years,

از آن زمان تاکنون، در طی این ٢۰ سال،

I've developed a studio in London.

استودیویی در لندن ایجاد کردم.

Sorry, this was my mother, by the way,

ببخشید، در ضمن این مادرم بود

in her bead shop in London.

در مغازه مهره فروشی اش در لندن.

I spent a lot of time counting beads and things like that.

من زمان زیادی رو صرف شمارش مهره ها و چیزهایی شبیه این کردم.

I'm just going to show, for people who don't know my studio's work,

فقط قصد دارم تا به افرادی که کار استودیو منو نمی دونند ،

a few projects that we've worked on.

چند تا از پروژه هایی که روی اونها کار کردیم، رو نشون بدم.

This is a hospital building.

این ساختمان یه بیمارستان است.

This is a shop for a bag company.

این فروشگاهی برای یه شرکت کیف سازی است.

This is studios for artists.

این یه استودیو برای هنرمندان است.

This is a sculpture

این مجسمه ای

made from a million yards of wire

ساخته شده از میلیونها یارد سیم

and 150,000 glass beads

و ١٥۰۰۰۰ مهره شیشه ای

the size of a golf ball.

به اندازه یه توپ گلف است.

And this is a window display.

و اینم یه ویترین.

And this is pair of cooling towers

این یه جفت برج خنک کننده

for an electricity substation

برای ایستگاه فرعی برق

next to St. Paul's Cathedral in London.

نزدیک کلیسای سنت پل در لندن است.

And this is a temple in Japan

این معبدی در ژاپن

for a Buddhist monk.

برای یه راهب بودایی است.

And this is a cafe by the sea

این یه کافه کنار دریا است.

in Britain.

در انگلستان.

And just very quickly,

فقط خیلی کوتاه،

something we've been working on very recently

چیزی که اخیراً روی اون کار کردیم

is we were commissioned by the mayor of London

اینه که شهردار لندن به ما سفارش

to design a new bus

طراحی اتوبوس جدیدی رو داد

that gave the passenger

که دوباره استقلال مسافران رو

their freedom again.

بهشون بر میگرداند.

Because the original Routemaster bus

به این دلیل که اتوبوس دوطبقه ای های اصیل انگلستان

that some of you may be familiar with,

که بعضی ها احتمالاً با اونا اشنایی دارند،

which had this open platform at the back --

اونایی که پشتشون یه سکوی باز وجود داره.

in fact, I think all our Routemasters

درحقیقت، فکر کنم همه اتوبوسهای دوطبقه مون

are here in California now actually.

الآن اینجا، درکالیفرنیا هستند.

But they aren't in London.

ولی در لندن نیستند.

And so you're stuck on a bus.

اینجوری،اگه تو اتوبوس گیر کرده باشید

And if the bus is going to stop

و اتوبوس بخواد بایسته

and it's three yards away from the bus stop,

و سه یارد از ایستگاه دورتر باشه،

you're just a prisoner.

شما درست یه زندانی هستید.

But the mayor of London wanted to reintroduce

اما شهردار لندن می خواست

buses with this open platform.

که اتوبوس سکوی باز رو دوباره معرفی کنه.

So we've been working with Transport for London,

پس ما با سازمان حمل و نقل لندن کار کردیم،

and that organization

در واقع این سازمان

hasn't actually been responsible

مسولیتی بعنوان

as a client for a new bus

کارفرما برای یه اتوبوس جدید

for 50 years.

در ٥۰ سال گذشته نداشته است.

And so we've been very lucky to have a chance to work.

بنابراین ما خیلی خوش اقبال بودیم که شانس کار کردن روی اون رو داشتیم.

The brief is that the bus should use 40 percent less energy.

خلاصه اینکه اتوبوس باید 40 درصد انرژی کمتراستفاده کند.

So it's got hybrid drive.

بنابراین سیستم دوگانه سوز رو انتحاب کردیم.

And we've been working

ما تلاش کردیم

to try to improve

تا همه چیز رو

everything from the fabric

از پارچه

to the format

تا فرمت

and structure

و ساختار

and aesthetics.

و زیبایی رو بهبود بخشیم.

I was going to show four main projects.

می خوام تا چهار پروژه رو نشونتون بدم.

And this is a project for a bridge.

این پروژه یک پل است.

And so we were commissioned to design a bridge that would open.

ما ماموریت داشتیم تا یه پل باز شو رو طراحی کنیم.

And openings seemed --

دهانه ها اونجور که به نظر میرسند.....

everyone loves opening bridges,

هر کسی پلهای بازشو رو دوست داره،

but it's quite a basic thing.

این یه چیز خیلی ابتدایی است.

I think we all kind of stand and watch.

فکر کنم همه دوست داریم بایستیم و اونا رو تماشا کنیم .

But the bridges that we saw

اما پلهایی رو که دیدیم

that opened and closed --

اونهایی که باز و بسته می شدند...

I'm slightly squeamish --

-من کمی نازک نارنجی ام-

but I once saw a photograph of a footballer

اما یه بارعکسی از یه فوتبالیست دیدم

who was diving for a ball.

که به طرف توپی شیرجه می رفت

And as he was diving, someone had stamped on his knee,

و در حالی که شیرجه می رفت یه نفر به زانو او ضربه می زد،

and it had broken like this.

و زانو مثل این شکسته بود .

And then we looked at these kinds of bridges

و وقتی به این نوع پل ها نگاه کردیم

and just couldn't help feeling

این احساس رو داشتیم

that it was a beautiful thing that had broken.

که اون هم چیز زیبایی بود که شکسته شده بود.

And so this is in Paddington in London.

این پدینگتون لندن است.

And it's a very boring bridge, as you can see.

همونطور که می بینید،این یه پل کسل کننده است.

It's just steel and timber.

فقط فولاد و الوار است.

But instead of what it is,

ولی به جای اینکه بپرسیم چه هست،

our focus was on the way it worked.

تمرکزمان به طرز کار آن بود.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

So we liked the idea that the two farthest bits of it

این ایده رو دوست داشتیم که انگار دو سرپل

would end up kissing each other.

در آخر همدیگر رو می بوسند.

(Applause)

( تشویق حضار)

We actually had to halve its speed,

ما مجبور بودیم سرعتش رو نصف کنیم

because everyone was too scared when we first did it.

چون همه اولش خیلی می ترسیدند.

So that's it speeded up.

و این هم سریع شده اش هست.

A project that we've been working on very recently

پروژه ای که این اواخر روی اون کار کردیم

is to design a new biomass power station --

طراحی یه نیروگاه زیست محیطی است

so a power station that uses organic waste material.

-یعنی نیروگاهی که با استفاده از مواد زائد طبیعی کار می کنه.-

In the news,

در خبرها،

the subject of where our future water is going to come from

موضوع "آب آینده ما از کجا تامین خواهد شد"

and where our power is going to come from

و "برق ما از کجا تامین خواهد شد "

is in all the papers all the time.

هر روزه در روزنامه ها هستند.

And we used to be quite proud of the way we generated power.

قبلاً خیلی به روشی که برق رو تولید میکردیم، مغرور بودیم.

But recently,

اما به تازگی،

any annual report of a power company

در گزارش سالانه هیچ شرکت برقی،

doesn't have a power station on it.

خبری از نیروگاه برق نیست.

It has a child running through a field, or something like that.

به جاش یه بچه داره تو مزرعه میدوه و چیزی شبیه این..

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

And so when a consortium of engineers approached us

پس وقتی گروهی از مهندسین پیش ما اومدن

and asked us to work with them on this power station,

و از ما خواستند تا با اونها روی این نیروگاه کار کنیم،

our condition was that we would work with them

شرط ما این بود که با اونها همکاری می کنیم

and that, whatever we did,

و این که هر کاری هم می کنیم

we were not just going to decorate a normal power station.

قصد نداریم که فقط یه نیروگاه معمولی رو تزئین کنیم.

And instead, we had to learn -- we kind of forced them to teach us.

در عوض ، باید یاد می گرفتیم...و اونها رو مجبور کردیم که به ما یاد بدند.

And so we spent time traveling with them

پس ما زمانی رو صرف سفر با اونها کردیم

and learning about all the different elements,

همه عناصر مختلف نیروگاه رو یاد گرفتیم،

and finding that there were plenty of inefficiencies

و متوجه شدیم که عناصر ناکارمد زیادی وجود داره

that weren't being capitalized on.

که روی اونها سرمایه گذاری نشده بود.

That just taking a field and banging all these things out

فقط گرفتن محوطه و بیرون انداختن همه عناصر

isn't necessarily the most efficient way that they could work.

کارآمد ترین روش نیست.

So we looked at how we could compose all those elements --

پس نگاه ما این بود که چگونه همه عناصر رو کنارهم بیاوریم

instead of just litter, create one composition.

تا به جای زباله بودن، یه چیدمان متناسب داشته باشند.

And what we found --

چیزی که ما یافتیم ..

this area is one of the poorest parts of Britain.

این منطقه یکی از فقیر ترین قسمتهای بریتانیا است.

It was voted the worst place in Britain to live.

و بدترین محل برای زندگی در بریتانیا انتخاب شده.

And there are 2,000 new homes being built

و قرار هست ٢۰۰۰ خانه جدید

next to this power station.

نزدیک به این نیروگاه احداث شود.

So it felt this has a social dimension.

پس به نظرمیرسد که این از ابعاد اجتماعی

It has a symbolic importance.

و از یه اهمیت نمادین برخوردار است

And we should be proud of where our power is coming from,

ما باید به جاهایی که برقمون رو ازش تا مین میکنیم

rather than something we are necessarily ashamed of.

مفتخر باشیم ،نه اینکه از اون شرمنده باشیم.

So we were looking at how we could make a power station,

ما به دنبال این بودیم که چگونه نیروگاهی بسازیم،

that, instead of keeping people out

تا به جای اینکه مردم رواز خودش براند،

and having a big fence around the outside,

و یه حصار بزرگ در اطرافش داشته باشه،

could be a place that pulls you in.

محلی باشه که شما رو جذب خودش میکنه.

And it has to be --

و این باید اینطور باشد..

I'm trying to get my --

.دارم سعی می کنم که..

250 feet high.

٢۰۰ فوت ارتفاع رو در نظر بگیرم.

So it felt that what we could try to do

احساس کردم کاری که می تونیم بکنیم

is make a power park

اینه که یه "پارک نیروگاهی" بسازیم

and actually bring the whole area in,

و در واقع همه محوطه رو به داخل بیاوریم،

and using the spare soil that's there on the site,

و با استفاده از خاک اضافی محل،

we could make a power station that was silent as well.

می تونستیم نیروگاهی بسازیم که خوب و بی سروصدا باشه.

Because just that soil

زیرا این خاک

could make the acoustic difference.

می تونست پژواک متفاوتی ایجاد کند.

And we also found that we could make a more efficient structure

همچنین متوجه شدیم که می تونیم اسکلت کارآمد تری رو بسازیم

and have a cost-effective way

و روش مقرون به صرفه تری

of making a structure to do this.

برای ساخت اسکلت اون داشته باشیم.

The finished project

پروژه پایانی

is meant to be more than just a power station.

فراره بیشتر از یه نیروگاه باشه.

It has a space where you could have a bar mitzvah at the top.

فضایی داره که میتونید اون بالا جشن تکلیف فرزندتونوبگیرید.

(Laughter)

( خنده تماشگران)

And it's a power park.

و یه پارک نیروگاهی است.

So people can come and really experience this

بنابراین مردم میتونن بیان و اون رو تجربه کنند

and also look out all around the area,

و سراسر محوطه رو ببینند

and use that height that we have to have for its function.

و از ارتفاعی که برای ساختارش لازم داریم، استفاده کنند .

In Shanghai,

در شانگهای،

we were invited to build --

ما برای ساخت دعوت شده بودیم..

well we weren't invited; what am I talking about.

- خب ما دعوت نشده بودیم، چی دارم می گم؟

We won the competition, and it was painful to get there.

در یه مسابقه برنده شدیم و بردنش هم خیلی سخت بود.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

So we won the competition to build the U.K. pavilion.

خوب ما مسابقه ساخت غرفه انگلستان رو برنده شدیم.

And an expo

یه نمایشگاه

is a totally bonkers thing.

چیز کاملاً دیوانه ای است.

There's 250 pavilions.

اونجا٢٥۰ غرفه بود.

It's the world's biggest ever expo that had ever happened.

این بزرگترین نمایشگاه جهان تا اون موقع بود که برگزار می شد.

So there are up to a million people there everyday.

روزانه بیشتر از یه میلیون نفر اونجا هستند.

And 250 countries all competing.

و ٢٥۰ کشور رقابت می کنند.

And the British government saying,

و دولت انگلستان می گه،

"You need to be in the top five."

" شما باید جزء پنج کشور اول باشید."

And so that became

خوب این تبدیل شد

the governmental goal --

به یک هدف دولتی..

is, how do you stand out in this chaos,

چگونه میتوان در هرج و مرج

which is an expo of stimulus?

یک نمایشگاه محرک اقتصادی برجسته شد؟

So our sense was we had to do one thing,

احساس می شد که ما مجبور به انجام یک چبز هستیم

and only one thing,

و فقط یک چیز،

instead of trying to have everything.

به جای تلاش برای داشتن همه چیز.

And so what we also felt

به علاوه حس می کردیم

was that whatever we did we couldn't do a cheesy advert for Britain.

که هر چه کنیم نمیتونیم تبلیغ زیبایی برای بریتانیا باشد.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

But the thing that was true,

اما چیزی که حقیقت داشت،

the expo was about the future of cities,

اینکه نمایشگاه درباره آینده شهرها بود،

and particularly the Victorians

و به ویژه ویکتوریایی ها

pioneered integrating nature into the cities.

که پیشگام یکپارچه سازی طبیعت به شهرها بودند.

And the world's first public park of modern times

و اولین پارک عمومی جهان در دوران مدرن

was in Britain.

در بریتانیا بود.

And the world's first major botanical institution

و اولین موسسه بزرگ گیاه شناسی جهان

is in London,

در لندن است.

and they have this extraordinary project

و اونها این پروژه فوق العاده رو در جایی داشتند

where they've been collecting 25 percent

که ٢٥در صد ازتمامی گونه های گیاهی

of all the world's plant species.

جهان رو در اونجا جمع آوری کرده بودند.

So we suddenly realized that there was this thing.

خوب ما ناگهان متوجه شدیم که در اونجا چیزی هست.

And everyone agrees that trees are beautiful,

همه موافقند که درختان زیبا هستند.

and I've never met anyone who says, "I don't like trees."

من هرگز کسی رو ندیده ام که بگه،" من درخت رو دوست ندارم."

And the same with flowers.

و همینطور گل رو.

I've never met anyone who says, "I don't like flowers."

من هرگز کسی رو ندیده ام که بگه، " من گل رو دوست ندارم."

But we realized that seeds --

ولی ما متوجه شدیم که بذر ها..

there's been this very serious project happening --

اینجا این پروژه خیلی حساس در حال وقوع است.

but that seeds --

اما این بذر ها..

at these major botanical gardens,

در این باغ بزرگ گیاه شناسی

seeds aren't on show.

بذرها نمایش داده نمی شند.

But you just have to go to a garden center,

برای دیدن اونها شما فقط باید به مرکز باغ برید،

and they're in little paper packets.

اونها رو در یه پاکت کاغذی کوچک ببینید.

But this phenomenal project's been happening.

اما این پروژه شگفت انگیز در حال وقوع بود.

So we realized we had to make a project

پس متوجه شدیم که باید پروژه ای بسازیم

that would be seeds, some kind of seed cathedral.

که در اون بذر باشد، نوعی کلیسا جامع بذرها.

But how could we show these teeny-weeny things?

اما چه جوری میتونستیم این چیزهای ریز و کوچک رو نشان بدیم؟

And the film "Jurassic Park" actually really helped us.

ودر واقع فیلم "پارک ژوراسیک" به ما کمک کرد.

Because the DNA of the dinosaur that was trapped in the amber

زیرا DNA دایناسورهایی که در کهرباها به دام افتادند

gave us some kind of clue

به ما راه حلی داد

that these tiny things

اینکه این چیزهای ریز

could be trapped and be made to seem precious,

می تونستند جوری به دام بیفتند که به جای اینکه شبیه مهره باشن

rather than looking like nuts.

شبیه یه چیز گرانبها به نظر برسند.

So the challenge was,

بنابر این چالش این بود

how are we going to bring light and expose these things?

که چگونه میخواهیم اونها رو آشکار کنیم و نمایش بدیم؟

We didn't want to make a separate building and have separate content.

نمی خواستیم ساختمان جداگانه و محتوای جداگانه ای داشته باشیم.

So we were trying to think,

تو این فکر بودیم که

how could we make a whole thing emanate.

چگونه می شه همه عناصر رو با هم یکجا ساخت.

By the way, we had half the budget of the other Western nations.

ضمنا"، ما نصف بودجه بقیه کشورهای غربی رو داشتیم

So that was also in the mix

خوب جمعا"

with the site the size of a football pitch.

محوطه اندازه یه زمین فوتبال بود.

And so there was one particular toy that gave us a clue.

یه اسباب بازی بخصوصی راه حل رو به ما داد.

(Video) Voice Over: The new Play-Doh Mop Top Hair Shop.

( ویدیو) :بازی جدید دو تاپ هیر شاپ

Song: ♫ We've got the Mop Tops, the Play-Doh Mop Tops ♫

♫ ما موپ تاپس گرفته ایم، بازی دوموپ تاپس ♫

♫ Just turn the chair and grow Play-Doh hair ♫

♫ فقط صندلی رو بچرخون و دو هیر بازی کن ♫

♫ They're the Mop Tops ♫

♫ اونها موپ تاپس هستند ♫

Thomas Heatherwick: Okay, you get the idea.

خب ایده رو گرفتید.

So the idea

پس ایده

was to take these 66,000 seeds

گرفتن ٦٦۰۰۰ بذر بود

that they agreed to give us,

و آنها موافقت کردند که به ما بدهند،

and to take each seed and trap it

و گرفتن هر بذر و به دام انداختن آن

in this precious optical hair

در یه تار موی ذربینی گرانبها

and grow that through this box,

که از این جعبه رشد کنند،

very simple box element,

یه جعبه ساده،

and make it a building

و این رو تبدیل به ساختمانی کنیم

that could move in the wind.

که می تونه به وسیله باد حرکت کنه.

So the whole thing can gently move when the wind blows.

بنابراین وفتی باد می وزه تمامی اجزاء می تونند به آرامی حرکت کنند.

And inside, the daylight --

و در عوض، روشنایی روز

each one is an optic

هر یک از این ذره بینها

and it brings light into the center.

نور رو به مرکز می آورند.

And by night,

و در شب،

artificial light in each one

نور مصنوعی ناشی از هریک

emanates and comes out to the outside.

به بیرون می تابد.

And to make the project affordable,

برای اینکه پروژه مقرون به صرفه شود

we focused our energy.

ما روی انرژی تمرکز کردیم.

Instead of building a building as big as the football pitch,

به جای احداث ساختمانی به بزرگی یه زمین فوتبال،

we focused it on this one element.

ما روی یک عنصرمتمرکز شدیم.

And the government agreed to do that

و دولت فقط با انجام اون موافقت کرد

and not do anything else,

و نه هیچ چیز دیگه ای،

and focus our energy on that.

و نیرویمان رو بر روی اون متمرکز کنیم.

And so the rest of the site was a public space.

وبدین ترتیب بقیه محوطه فضای عمومی بود.

And with a million people there a day,

و روزانه یک میلیون نفر در آنجا،

it just felt like offering some public space.

درست مثل ارائه یه فضای عمومی احساس می شد.

We worked with an AstroTurf manufacturer

برای ساخت سه نسخه کوچیک

to develop a mini-me version

از کلیسای جامع بذرها

of the seed cathedral,

با یه تولید کننده چمن شیشه ای کار کردیم.

so that, even if you're partially-sighted,

طوری که، حتی اگه شما بخشی از اون رو ببینید،

that it was kind of crunchy and soft,

شکلی ظریف و نازک

that piece of landscape that you see there.

از منظره ای است که در اونجا می بینید.

And then, you know when a pet has an operation

می دونید وقتیکه یه حیوان خونگی جراحی داره

and they shave a bit of the skin

بخشی از پوست اون رو اصلاح می کنند

and get rid of the fur --

تا از شر موها خلاص شوند...

in order to get you to go into the seed cathedral,

برای رسیدن به داخل کلیسای جامع بذر ها ،

in effect, we've shaved it.

در حقیقت ما اونها رو اصلاح کردیم.

And inside there's nothing;

در داخل چیزی وجود نداره;

there's no famous actor's voice;

صدای هنرمند مشهوری وجود نداره;

there's no projections;

هیچ تصویری نیست:

there's no televisions; there's no color changing.

هیچ تلویزیونی و تغیر رنگی وجود نداره:

There's just silence

فقط سکوت

and a cool temperature.

و دمای سرد وجود داره.

And if a cloud goes past,

اگر یه تکه ابر عبور کند،

you can see a cloud on the tips

می تونید ابر رو در نوک اون ببینید

where it's letting the light through.

جایی که به نور اجازه داخل شدن می دهد.

This is the only project that we've done

این تنها پروژه ای بود که ما انجام دادیم

where the finished thing

جایی که کار نهایی

looked more like a rendering than our renderings.

به نظر بیشتر شبیه تفسیری از تفسیر ماست.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

A key thing was how people would interact.

نکته کلیدی این بود که چگونه مردم با اون برخورد می کنند.

I mean, in a way it was the most serious thing

منظورم اینه که، این جدی ترین موضوعی است

you could possible do at the expo.

که شما احتمالا" در نمایشگاه با اون مواجه می شید.

And I just wanted to show you.

من فقط می خواهم نشونتون بدم.

The British government --

دولت بریتانیا..

any government is potentially the worst client in the world

هر دولتی به طور بالقوه بدترین مشتری در دنیاست

you could ever possibly want to have.

که احتمالا" شما مایلید داشته باشید.

And there was a lot of terror.

وحشت زیادی وجود داشت.

But there was an underlying support.

اما پشتیبانی اساسی هم وجود داشت.

And so there was a moment

و لحظهء عجیبی بود

when suddenly -- actually, the next thing.

وفتی ناگهان.. موضوع بعدی .

This is the head of U.K. Trade and Investment,

این رئیس سازمان تجارت و سرمایه گذاری انگلیس است،

who was our client,

که کارفرمای ما بود،

with the Chinese children, using the landscape.

و داره با بچه های چینی ، از محوطه استفاده می کنه.

(Video) Children: One, two, three, go.

بچه ها : یک ، دو ، سه برو.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

TH: I'm sorry about my stupid voice there.

از بابت صدای ناجورم متاسفم.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

So finally, texture is something.

در نهایت، این طرح زمینه است.

In the projects we've been working on,

در پروژه ای که ما روی اون کار می کردیم،

these slick buildings,

در این ساختمان صیقلی،

where they might be a fancy shape,

که ممکنه شکل فانتزی داشته باشد

but the materiality feels the same,

ولی مواد آن احساس میشه که مثل هم هستند

is something that we've been trying to research really,

و این چیزی بود که ما تلاش کردیم که دربارش تحقیق کنیم،

and explore alternatives.

و گزینه های دیگر رو پیدا کنیم.

And the project that we're building in Malaysia

پروژه ای که ما در مالزی اجرا کرده بودیم

is apartment buildings

آپارتمانی بود

for a property developer.

که متعلق به یه بساز بفروش بود.

And it's in a piece of land

یک قطعه زمین بود

that's this site.

این محل است.

And the mayor of Kuala Lumpur

شهردار کوالالامپور

said that, if this developer

گفته بود، اگر سازنده

would give something that gave something back to the city,

طرحی ارائه کند که زمینی به شهر برگردد،

they would give them more gross floor area, buildable.

به اونها سطح بنای قابل احداث بیشتری در طبقات میدهند.

So there was an incentive for the developer

بنابر این، این تشویقی برای سازند بود

to really try to think about

تا واقعا به این فکر کند که

what would be better for the city.

چه چیزی برای شهر بهتر است.

And the conventional thing with apartment buildings

چیز متداول آپارتمانهای

in this part of the world

این بخش ازدنیا

is you have your tower,

اینه که تو برج خودت رو داری،

and you squeeze a few trees around the edge,

و تعداد کمی درخت رو به صورت فشرده دورتا دور لبه داری،

and you see cars parked.

و ماشینهای پارک شده رو می بینید.

It's actually only the first couple of floors that you really experience,

در واقع فقط چند طبقه اول اون درختها رو تجربه می کنند،

and the rest of it is just for postcards.

بقیه فقط برای کارت پستال است.

The lowest value is actually the bottom part of a tower like this.

و در حقیقت کم ارزش ترین بخش برج قسمت تهتانی اون است مانند این

So if we could chop that away

خوب اگه ما می تونستیم ارتفاع رو خرد کنیم

and give the building a small bottom,

و به پائین ساختمان بخش کوچکی تخصیص دهیم،

we could take that bit and put it at the top

می تونستیم کمی از اون رو بگیریم و به قسمت فوقانی اضافه کنیم.

where the greater commercial value is for a property developer.

جایی که بالاترین ارزش تجاری رو برای سازنده دارد.

And by linking these together,

و با مرتبط کردن اونها با هم،

we could have 90 percent of the site

می تونستیم ٩۰ درصد محوطه رو

as a rainforest,

برای درختکاری داشته باشیم،

instead of only 10 percent of scrubby trees

به جای فقط ١۰ درصد برای در پوشش گیاهی

and bits of road around buildings.

و کمی جاده در اطراف ساختمانها.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)

So we're building these buildings.

ما در حال احداث این بناها هستیم

They're actually identical, so it's quite cost-effective.

در واقع اونها مشابه اند، کاملا" مقرون به صرفه هستند.

They're just chopped at different heights.

فقط در ارتفاع های مختلف خرد شده اند.

But the key part

اما بخش کلیدی

is trying to give back an extraordinary piece of landscape,

تلاش برای پس دادن قطعه فوق العاده ای از محوطه است

rather than engulf it.

به جای اینکه در اون فرو بریم.

And that's my final slide.

این آخرین اسلاید منه.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)

June Cohen: So thank you. Thank you, Thomas. You're a delight.

خیلی متشکرم، متشکرم توماس تو عامل مسرتی.

Since we have an extra minute here,

از اونجایی که چند دقیقه وقت اضافه داریم،

I thought perhaps you could tell us a little bit about these seeds,

فکر کردم شاید تو بتونی کمی درباره بذرهایی بگی،

which maybe came from the shaved bit of the building.

که احتمالا" از بخش اصلاح شده ساختمان اومده.

TH: These are a few of the tests we did

اینها تعداد کمی از آزمایشهایی است که

when we were building the structure.

زمانی که اسکلت ساختمان رو می ساختیم انجام دادیم.

So there were 66,000 of these.

خوب ٦٦۰۰۰ تا از اینها اینجاست.

This optic

این عدسی

was 22 feet long.

به طول 22 فوت بود.

And so the daylight was just coming --

روشنایی روز فقط به داخل می اومد...

it was caught on the outside of the box

این از طرف خارج جعبه قطع شده

and was coming down to illuminate each seed.

برای نورانی کردن هر دانه به طرف پایین می اومد.

Waterproofing the building was a bit crazy.

عایق کاری ساختمان یه دیوانگی بود.

Because it's quite hard to waterproof buildings anyway,

زیرا عایق کردن ساختمان به هر شکلی خیلی مشکل است

but if you say you're going to drill 66,000 holes in it --

مگه اینگه بگید که حاظرید تا ٦٦۰۰۰سوراخ رو دریل کنید--

we had quite a time.

ما وقت زیادی صرف کردیم

There was one person in the contractors who was the right size --

توی پیمانکارها یه نفر بود که سایزش درست اندازه بود.

and it wasn't a child --

بچه هم نبود..

who could fit between them

جوری که می تونست برای عایق کاری نهایی

for the final waterproofing of the building.

بین اونها جا بشه.

JC: Thank you, Thomas.

ممنونم توماس

(Applause)

(تشویق تماشاگران)